Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »WITAM BARDZO SERDECZNIE I PROSZĘ O POMOC --DOSTAJĘ DZIWNY BÓL W KLATCE PIERSIOWEJ ALE BARDZO BOLESNY PODCHODZĄCY DO GARDŁA I SZYI JAKBY MNIE PO PROSTU ROZRYWAŁO.LEKARZ DO KTÓREGO UDAŁAM SIĘ NA WIZYTĘ NIE WIE CO TO MOŻE BYĆ ---PRZEPISAŁ MI POD JĘZYK AEROZOL -NITROMINT-LUB- XEFO RAPID- I NIC MI NIE POMOGŁO.
Magdalena StusiĹska
mama od prawie 2 tyg odczuwa okropny ból w lewym udzie.Ból jest na tyle silny,że uniemożliwia jej chodzenie(nawet do toalety).Przez pierwszy tydzień brała xefo rapid,od pon do sob, zaprzestała go brać w sob. bo zaczęła odczuwać puchnięcie gardła, przełyku. W nd wezwała pogotowie, które nie przyjechało, zalecono jej odstawić xefo i brać ibuprom.Od pon 18.01 bierze zastrzyki i paracetamol.Niestety...
Lek. Aleksandra Witkowska
Witam. Mam torbiel Bakera,okrutnie boli mnie noga pod kolanem,ale ból wędruje do biodra. Czuję go gdzieś w stawie, w pośladku ...Czy to normalne dolegliwości?Doktor przepisał mi Mydocalm forte i Xefo rapid czy te środki zmniejszą tą torbiel, czy zupełnie ja zlikwidują? Bardzo proszę o odpowiedz na moje pytania.Dziękuje i pozdrawiam.Iwona.
Lek. Tomasz Kowalczyk
Czy leki Mydocalm forte i Xefo Rapid mogą mieć wpływ na przebieg miesiączki? Brałam je z powodu silnego bólu kręgosłupa przez około 12 dni.
Lek. Tomasz Budlewski
witam, od 2 m-cy boli mnie jeden pośladek, ból nie promieniuje do nogi, jest ciągły, piekący i nie ustaje po żadnych tabletkach p/bólowych (paracetamol, diclofenak, obecnie Xefo Rapid 8 mg 2x), ból nasila się przy siedzeniu, podczas leżenia łagodny, chociaż przy dotknięciu boli mięsień pośladkowy, nie było żadnego urazu,
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
Krótkotrwałe leczenie ostrego bólu o nasileniu od łagodnego do umiarkowanego.
Jedna tabletka powlekana zawiera 8 mg lornoksykamu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
We wszystkich przypadkach dawkowanie należy ustalić w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie.
Ostre dolegliwości bólowe
8-16 mg lornoksykamu w dawkach po 8 mg. W pierwszym dniu leczenia podaje się dawkę początkową 16 mg, a następnie po 12 godzinach można dodatkowo podać 8 mg. Po zakończeniu pierwszego dnia leczenia maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 16 mg.
Tabletki powlekane Xefo Rapid należy przyjmować doustnie, popijając odpowiednią ilością płynu.
Dodatkowe informacje na temat pacjentów z grupy zwiększonego ryzyka
Dzieci i młodzież
Z uwagi na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności nie zaleca się stosowania lornoksykamu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat.
Osoby w podeszłym wieku
Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów w wieku powyżej 65 lat, u których nie stwierdzono zaburzeń czynności nerek lub wątroby. W tej grupie pacjentów tolerancja działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego jest zmniejszona, dlatego należy zachować ostrożność podczas podawania lornoksykamu (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zaleca się zmniejszenie częstotliwości podawania produktu leczniczego Xefo Rapid do podania raz na dobę.
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zaleca się zmniejszenie częstotliwości podawania produktu leczniczego Xefo Rapid do podania raz na dobę.
Działania niepożądane można ograniczyć, stosując najmniejszą skuteczną dawkę w jak najkrótszym okresie pozwalającym na opanowanie objawów (patrz punkt 4.4).
Należy wnikliwie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka przed zastosowaniem lornoksykamu w następujących zaburzeniach:
- Zaburzenia czynności nerek: Należy zachować ostrożność podczas podawania lornoksykamu pacjentom z zaburzeniami czynności nerek w stopniu od łagodnego (stężenie kreatyniny w surowicy 150-300 µmol/l) do umiarkowanego (stężenie kreatyniny w surowicy 300-700 µmol/l) z uwagi na zależność nerkowego przepływu krwi od działania prostaglandyn. Leczenie lornoksykamem należy przerwać, jeżeli wystąpi pogorszenie czynności nerek podczas terapii.
- Należy monitorować czynność nerek u pacjentów, u których wykonano rozległy zabieg chirurgiczny, rozpoznano niewydolność serca, leczonych diuretykami lub lekami o przypuszczalnym lub potwierdzonym działaniu uszkadzającym nerki.
- Pacjenci z zaburzeniami krzepnięcia krwi. Zaleca się uważne kontrolowanie objawów klinicznych i wyników badań laboratoryjnych (np. APTT).
- Zaburzenia czynności wątroby (np. marskość wątroby). Ponieważ podczas leczenia dobowymi dawkami 12-16 mg istnieje ryzyko podwyższonego stężenia lornoksykamu (zwiększenie AUC) u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy rozważyć regularne monitorowanie objawów klinicznych i wyników badań laboratoryjnych. Prawdopodobnie pozostałe parametry farmakokinetyczne lornoksykamu są porównywalne u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i zdrowych osób.
- Leczenie długotrwałe (ponad 3 miesiące): Zaleca się regularne laboratoryjne badania krwi (hemoglobina), czynności nerek (kreatynina) i badania aktywności enzymów wątrobowych.
- Pacjenci w podeszłym wieku powyżej 65 lat: Zaleca się monitorowanie czynności nerek i wątroby. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów w podeszłym wieku w okresie pooperacyjnym.
Należy unikać jednoczesnego stosowania lornoksykamu i NLPZ, w tym selektywnych inhibitorów cyklooksygenazy-2.
Działania niepożądane można ograniczyć, stosując najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy okres niezbędny do złagodzenia objawów (patrz punkt 4.2 oraz ryzyko działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego i układu krążenia).
Krwawienie, owrzodzenie i perforacja przewodu pokarmowego: Podczas leczenia NLPZ opisywano krwawienia, owrzodzenia lub perforacje przewodu pokarmowego o potencjalnie śmiertelnym przebiegu. Powikłania te występowały również u pacjentów bez poważnych chorób przewodu pokarmowego i nie zawsze były one poprzedzone objawami zwiastunowymi.
Ryzyko krwawienia, owrzodzenia lub perforacji przewodu pokarmowego zwiększa się w przypadku stosowania dużych dawek NLPZ, u osób w podeszłym wieku i u osób z chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy w wywiadzie, szczególnie gdy była ona powikłana krwawieniem lub perforacją (patrz punkt 4.3). W takich przypadkach należy rozpoczynać leczenie od najmniejszej dostępnej dawki. Należy rozważyć podawanie leków o działaniu gastroprotekcyjnym (np. mizoprostol lub inhibitory pompy protonowej) zarówno w tych grupach pacjentów, jak i u osób wymagających skojarzonego leczenia małymi dawkami kwasu acetylosalicylowego lub innymi substancjami czynnymi zwiększającymi ryzyko powikłań ze strony przewodu pokarmowego (patrz poniżej oraz punkt 4.5).
Zaleca się monitorowanie objawów klinicznych w regularnych odstępach czasu.
Pacjenci, u których w przeszłości stwierdzono działanie toksyczne dotyczące przewodu pokarmowego, szczególnie osoby w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie nietypowe objawy dotyczące przewodu pokarmowego (zwłaszcza krwawienie), dotyczy to przede wszystkim początkowego etapu leczenia.
Należy zachować ostrożność podczas równoczesnego leczenia pacjentów lekami zwiększającymi ryzyko owrzodzeń lub krwawienia, np. doustnymi kortykosteroidami, lekami przeciwzakrzepowymi (np. warfaryna), selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny oraz lekami przeciwpłytkowymi (np. kwas acetylosalicylowy) (patrz punkt 4.5).
Leczenie lornoksykamem należy przerwać, jeżeli wystąpi krwawienie lub owrzodzenie przewodu pokarmowego.
NLPZ należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna) z uwagi na ryzyko zaostrzenia przebiegu choroby (patrz punkt 4.8).
U pacjentów w podeszłym wieku po zastosowaniu leków z grupy NLPZ obserwuje się większą częstość występowania reakcji niepożądanych, szczególnie krwawień i perforacji przewodu pokarmowego, które mogą prowadzić do zgonu (patrz punkt 4.3).
Opisywano związek pomiędzy stosowaniem NLPZ i retencją płynów oraz występowaniem obrzęków. Dlatego konieczne jest zachowanie ostrożności podczas leczenia pacjentów, u których w przeszłości rozpoznano nadciśnienie tętnicze i (lub) niewydolność serca.
Opisywano związek pomiędzy stosowaniem NLPZ i retencją płynów oraz występowaniem obrzęków. Dlatego konieczne jest monitorowanie leczenia i wydawanie właściwych zaleceń pacjentom, u których rozpoznano nadciśnienie i (lub) zastoinową niewydolność serca o nasileniu od łagodnego do umiarkowanego.
Wyniki badań klinicznych i epidemiologicznych wskazują, że niektóre NLPZ (szczególnie stosowane długotrwale w dużych dawkach) mogą nieznacznie nasilać ryzyko występowania zatorów tętnic (np. zawału serca lub udaru naczyniowego mózgu). Dostępne ograniczone dane kliniczne nie pozwalają wykluczyć takiego zagrożenia w przypadku stosowania lornoksykamu.
Leczenie lornoksykamem można rozpocząć dopiero po starannej analizie wskazań u pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, stabilną chorobą niedokrwienną serca, chorobą naczyń obwodowych i (lub) mózgowych. Należy również wnikliwie rozważyć wskazania do długotrwałego leczenia, u pacjentów z czynnikiem ryzyka choroby sercowo-naczyniowej (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu).
Jednoczesne podawanie NLPZ i heparyny podczas znieczulenia podpajęczynówkowego lub nadtwardówkowego zwiększa ryzyko krwiaka śródrdzeniowego bądź nadtwardówkowego (patrz punkt 4.5).
U pacjentów leczonych NLPZ bardzo rzadko opisywano przypadki niekiedy śmiertelnych, ciężkich reakcji skórnych, np. złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (patrz punkt 4.8). Wydaje się, że największe ryzyko występuje w początkowym okresie leczenia, a objawy najczęściej rozpoczynają się w pierwszym miesiącu terapii. Leczenie lornoksykamem należy przerwać po wystąpieniu pierwszych objawów wysypki, zmian na błonach śluzowych lub innych objawów nadwrażliwości.
Należy zachować ostrożność w przypadku podawania pacjentom z astmą oskrzelową lub astmą oskrzelową w wywiadzie, ponieważ donoszono, że w tej grupie NLPZ mogą wywołać nagły skurcz oskrzeli.
U pacjentów z toczniem rumieniowatym układowym (ang. SLE - Systemic Lupus Erythematosus) lub mieszaną chorobą tkanki łącznej może wystąpić podwyższone ryzyko jałowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.
Ponieważ lornoksykam hamuje agregację płytek krwi i wydłuża czas krwawienia, zaleca się zachowanie ostrożności podczas leczenia pacjentów z tendencją do nadmiernego krwawienia.
Równoczesne leczenie NLPZ i takrolimusem może powodować zmniejszenie wywarzania prostacyklin w nerkach, nasilając ryzyko działania nefrotoksycznego. Z tego powodu konieczne jest ścisłe monitorowanie stanu pacjentów otrzymujących leczenie skojarzone.
Podobnie jak w przypadku większości NLPZ opisywano okresowe zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie stężenia bilirubiny lub innych wskaźników czynności wątroby w surowicy, jak również zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy i azotu mocznikowego we krwi oraz nieprawidłowe wyniki innych wskaźników w badaniach laboratoryjnych. Jeżeli tego rodzaju zaburzenia będą się utrzymywać lub nasilać, należy przerwać leczenie lornoksykamem i przeprowadzić odpowiednie badania diagnostyczne.
Lornoksykam, podobnie jak inne leki hamujące cyklooksygenazę/syntezę prostaglandyn, może powodować zmniejszenie płodności. Dlatego nie zaleca się stosowania tego produktu leczniczego u kobiet planujących ciążę. Należy rozważyć przerwanie stosowania lornoksykamu, jeżeli istnieją trudności z zajściem w ciążę lub prowadzona jest diagnostyka niepłodności.
Wyjątkowo, ospa wietrzna może być przyczyną ciężkich powikłań zakażeń skóry oraz tkanek miękkich.
Do chwili obecnej nie można wykluczyć udziału NLPZ w nasilaniu tego typu zakażeń. Dlatego też należy unikać stosowania lornoksykamu w przypadku wystąpienia ospy wietrznej.
Aktualnie brak jest doświadczeń dotyczących przedawkowania. Z tego powodu nie można określić następstw przedawkowania ani zaleceń dotyczących swoistych metod leczenia. Niemniej jednak wydaje się, że przedawkowanie lornoksykamu może wywoływać następujące objawy: nudności, wymioty, objawy dotyczące ośrodkowego układu nerwowego (zawroty głowy, zaburzenia widzenia). W przypadkach o ciężkim przebiegu może wystąpić ataksja przechodząca w śpiączkę, skurcze mięśni, uszkodzenie wątroby i nerek oraz, przypuszczalnie, zaburzenia krzepnięcia krwi.
W przypadku rozpoznania lub podejrzenia przedawkowania należy przerwać stosowanie produktu leczniczego. Okres półtrwania lornoksykamu jest krótki. Produkt leczniczy jest szybko wydalany. Lornoksykam nie jest usuwany podczas dializy. Aktualnie nie jest znana swoista odtrutka. Należy rozważyć zastosowanie zwykłych doraźnych metod, w tym płukanie żołądka. W oparciu o ogólne zasady, podanie węgla aktywowanego bezpośrednio po zażyciu lornoksykamu może prowadzić do ograniczenia wchłaniania produktu leczniczego. W zaburzeniach przewodu pokarmowego można stosować np. analogi prostaglandyn lub ranitydynę.
- Nadwrażliwość na lornoksykam lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
- Trombocytopenia.
- Objawy nadwrażliwości (astma oskrzelowa, zapalenie błony śluzowej nosa, obrzęk naczynioruchowy lub pokrzywka) na inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym kwas acetylosalicylowy.
- Ciężka niewydolność serca.
- Krwawienie z przewodu pokarmowego, krwawienie z naczyń mózgowych lub inne powikłania krwotoczne.
- Perforacja lub krwawienie z przewodu pokarmowego związane z leczeniem NLPZ w przeszłości.
- Czynna lub nawracająca choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, krwawienie (co najmniej dwukrotne rozpoznanie owrzodzenia bądź krwawienia).
- Ciężkie zaburzenia czynności wątroby.
- Ciężkie zaburzenia czynności nerek (stężenie kreatyniny w surowicy > 700 µmol/l).
- Trzeci trymestr ciąży (patrz punkt 4.6).
Najczęściej opisywane działania niepożądane NLPZ dotyczą przewodu pokarmowego. Istnieje ryzyko występowania owrzodzeń przewodu pokarmowego, perforacji lub krwawienia, które niekiedy, szczególnie u osób w podeszłym wieku, mogą zakończyć się zgonem (patrz punkt 4.4). Po podaniu NLPZ opisywano nudności, wymioty, biegunkę, wzdęcia, zaparcia, objawy dyspeptyczne, ból brzucha, smoliste stolce, krwawe wymioty, wrzodziejące zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zaostrzenie przebiegu zapalenia jelita grubego i choroby Leśniowskiego-Crohna (patrz punkt 4.4). Rzadziej obserwowano zapalenie błony śluzowej żołądka.
Można oczekiwać, że działania niepożądane wystąpią u około 20% pacjentów leczonych lornoksykamem. Najczęstsze działania niepożądane lornoksykamu - nudności, objawy dyspeptyczne, niestrawność, ból brzucha, wymioty oraz biegunka - obserwowano u mniej niż 10% uczestników dostępnych badań klinicznych.
U pacjentów leczonych NLPZ opisywano również obrzęki, nadciśnienie tętnicze i niewydolność serca.
Wyniki badań klinicznych i epidemiologicznych wskazują, że niektóre NLPZ (szczególnie podawane długotrwale w dużych dawkach) mogą zwiększać ryzyko zatorów tętnic (np. zawału serca lub udaru naczyniowego mózgu, patrz punkt 4.4).
Wyjątkowo, mogą wystąpić poważne, powikłane zakażenia skóry oraz tkanek miękkich w trakcie chorowania na ospę wietrzną.
Wymienione poniżej działania niepożądane, wystąpiły u ponad 0,05% z 6417 pacjentów uczestniczących w badaniach klinicznych II, III i IV fazy.
Bardzo często (³1/10); często (³1/100 do < 1/10); niezbyt często (³1/1 000 do < 1/100); rzadko (³1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych.
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Rzadko: zapalenie gardła.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Rzadko: niedokrwistość, małopłytkowość, leukopenia, wydłużenie czasu krwawienia.
Bardzo rzadko: wybroczyny krwawe; donoszono, że po zastosowaniu leków z grupy NLPZ mogą wystąpić potencjalnie ciężkie choroby hematologiczne takie jak: neutropenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna.
Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: nadwrażliwość, reakcje rzekomoalergiczne, anafilaksja.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Niezbyt często: jadłowstręt, zmiany masy ciała.
Zaburzenia psychiczne
Niezbyt często: bezsenność, depresja.
Rzadko: dezorientacja, zdenerwowanie, pobudzenie.
Zaburzenia układu nerwowego
Często: łagodne i przemijające bóle głowy, zawroty głowy.
Rzadko: senność, parestezje, zaburzenia smaku, drżenie, migrena.
Bardzo rzadko: jałowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych u pacjentów z układowym toczniem rumieniowatym (ang. SLE - Systemic Lupus Erythematosus) i mieszaną chorobą tkanki łącznej (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia oka
Niezbyt często: zapalenie spojówek.
Rzadko: zaburzenia widzenia.
Zaburzenia ucha i błędnika
Niezbyt często: zawroty głowy, szumy uszne.
Zaburzenia serca
Niezbyt często: kołatanie serca, częstoskurcz, obrzęk, niewydolność serca.
Zaburzenia naczyniowe
Niezbyt często: nagłe zaczerwienienie skóry, obrzęk.
Rzadko: nadciśnienie tętnicze, uderzenia gorąca, krwotok, krwiak.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Niezbyt często: zapalenie błony śluzowej nosa.
Rzadko: duszność, kaszel, skurcz oskrzeli.
Zaburzenia żołądka i jelit
Często: nudności, ból brzucha, niestrawność, biegunka, wymioty.
Niezbyt często: zaparcia, wzdęcia, odbijania ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie błony śluzowej żołądka, owrzodzenie żołądka, ból nadbrzusza, owrzodzenie dwunastnicy, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej.
Rzadko: smoliste stolce, krwawe wymioty, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie błony śluzowej przełyku, refluks żołądkowo-przełykowy, trudności w przełykaniu, aftowe zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie języka, perforacja owrzodzenia trawiennego, krwotok z przewodu pokarmowego.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Niezbyt często: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, AlAT lub AspAT.
Bardzo rzadko: hepatotoksyczność objawiająca się np. zaburzeniami czynności wątroby, zapaleniem wątroby, żółtaczką i cholestazą.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Niezbyt często: wysypka, świąd, nadmierne pocenie się, wysypka rumieniowata, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, łysienie.
Rzadko: zapalenie skóry i wyprysk, plamica.
Bardzo rzadko: reakcje pęcherzowe i przebiegające z obrzękiem, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Niezbyt często: bóle stawów.
Rzadko: bóle kości, kurcze i bóle mięśni.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Rzadko: oddawanie moczu w nocy, zaburzenia oddawania moczu, zwiększenie stężenia azotu mocznikowego i kreatyniny we krwi.
Bardzo rzadko: Lornoksykam może przyspieszyć wystąpienie ostrej niewydolności nerek u pacjentów, u których utrzymanie przepływu krwi przez nerki zależne jest od prostaglandyn (patrz punkt 4.4). Opisywano przypadki działania nefrotoksycznego, w tym zapalenie nerek i zespół nerczycowy charakterystyczne dla leków z grupy NLPZ.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Niezbyt często: złe samopoczucie, obrzęk twarzy.
Rzadko: osłabienie.
Ciąża
Stosowanie lornoksykamu jest przeciwwskazane w trzecim trymestrze ciąży. Ponadto nie należy podawać produktu leczniczego w pierwszym i drugim trymestrze oraz podczas porodu z uwagi na brak badań dotyczących ekspozycji ogólnoustrojowej płodu.
Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania lornoksykamu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3).
Hamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpływać na przebieg ciąży i (lub) rozwój zarodka lub płodu. Dane z badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko poronień i występowanie wad wrodzonych serca związane ze stosowaniem inhibitora syntezy prostaglandyn we wczesnej ciąży. Uważa się, że na wzrost ryzyka wpływa zwiększenie dawki i czasu trwania leczenia. W badaniach na zwierzętach wykazano, że podanie inhibitora syntezy prostaglandyn nasila śmiertelność zarodków przed implantacją i płodów po implantacji w ścianie macicy. Nie należy podawać inhibitorów syntezy prostaglandyn w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne.
Stosowanie inhibitorów syntezy prostaglandyn w trzecim trymestrze ciąży może zwiększać ryzyko działań toksycznych na układ krążenia i oddechowy płodu (przedwczesne zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne) oraz dysfunkcji nerek, zagrażającej niewydolnością tego narządu i zmniejszeniem ilości płynu owodniowego. Stosowanie inhibitorów syntezy prostaglandyn w końcowym okresie ciąży może powodować wydłużenie czasu krwawienia u matki i płodu oraz zmniejszać czynność skurczową macicy, prowadząc do opóźnienia lub wydłużenia czasu trwania porodu. Z tego powodu stosowanie lornoksykamu w trzecim trymestrze ciąży jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Laktacja
Brak jest danych dotyczących przenikania lornoksykamu do mleka kobiet karmiących piersią. Lornoksykam przenika do mleka karmiących samic szczurów we względnie dużych stężeniach. Z tego powodu nie należy podawać lornoksykamu kobietom karmiącym piersią.
Pacjenci, którzy w trakcie leczenia lornoksykamem odczuwają zawroty głowy i (lub) senność, nie powinni prowadzić pojazdów mechanicznych ani obsługiwać urządzeń mechanicznych w ruchu.
Ten preparat należy do kategorii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Komentarze