Xarelto 10 - dawkowanie
Dawkowanie
Zalecana dawka to 10 mg rywaroksabanu przyjmowanego
doustnie, raz na dobę. Początkową dawkę należy przyjąć w ciągu 6 do
10 godzin od zakończenia zabiegu chirurgicznego, pod warunkiem
utrzymanej hemostazy.
Czas trwania leczenia zależy od indywidualnego ryzyka
wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, które to jest
uzależnione od rodzaju zabiegu ortopedycznego.
? U pacjentów poddawanych dużym zabiegom stawu
biodrowego zaleca się leczenie przez 5 tygodni.
? U pacjentów poddawanych dużym zabiegom stawu
kolanowego zaleca się leczenie przez 2 tygodnie.
Jeśli pominięto dawkę produktu leczniczego, pacjent
powinien jak najszybciej przyjąć Xarelto, a potem od następnego
dnia powrócić do przyjmowania go raz na dobę.
Xarelto można przyjmować w czasie lub niezależnie od
posiłku.
Zaburzenia
czynności nerek
U pacjentów z łagodnym (klirens kreatyniny 50-80 ml/min)
lub umiarkowanym (klirens kreatyniny 30-49 ml/min) zaburzeniem
czynności nerek nie ma potrzeby zmiany dawki (patrz punkt 5.2).
Ograniczone dane kliniczne wskazują, że u pacjentów z ciężkim
zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny 15-29 ml/min)
znacznie zwiększa się stężenie rywaroksabanu w osoczu krwi, zatem
należy zachować ostrożność stosując Xarelto w tej grupie pacjentów.
Nie zaleca się stosowania Xarelto u pacjentów z klirensem
kreatyniny < 15 ml/min (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Zaburzenia
czynności wątroby
Stosowanie Xarelto jest przeciwwskazane u pacjentów z
chorobą wątroby, która wiąże się z koagulopatią i ryzykiem
krwawienia o znaczeniu klinicznym (patrz punkty 4.3 i 5.2).
Zachowując ostrożność można zastosować Xarelto u pacjentów z
marskością wątroby, przebiegającą z umiarkowanym zaburzeniem jej
czynności (stopień B wg klasyfikacji Child Pugh), jeśli nie wiąże
się ona z koagulopatią (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Nie ma potrzeby zmiany dawkowania u pacjentów z innymi
chorobami wątroby.
Pacjenci w
podeszłym wieku
Nie ma potrzeby zmiany dawkowania.
Masa
ciała
Nie ma potrzeby zmiany dawkowania.
Nie ma potrzeby zmiany dawkowania.
Dzieci i
młodzież
Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności
produktu leczniczego Xarelto u dzieci w wieku od 0 do 18 lat. Nie
są dostępne dane, dlatego produkt Xarelto nie jest zalecany do
stosowania u dzieci w wieku poniżej 18. lat.
Sposób
podawania Podanie doustne.
Xarelto 10 - środki ostrożności
Ryzyko
krwotoku
Pacjenci z wymienionych poniżej podgrup są narażeni na
zwiększone ryzyko wystąpienia krwotoku. Po rozpoczęciu leczenia
należy uważnie ich obserwować w celu wykrycia objawów powikłań
krwotocznych. Może to polegać na regularnym badaniu fizykalnym,
dokładnej obserwacji drenażu rany pooperacyjnej i okresowym
oznaczaniu stężenia hemoglobiny.
W każdym przypadku zmniejszenia stężenia hemoglobiny lub
obniżenia ciśnienia tętniczego krwi o niewyjaśnionej przyczynie
należy szukać źródła krwawienia.
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens
kreatyniny < 30 ml/min) stężenie rywaroksabanu w osoczu krwi
może znacznie się zwiększać, co może prowadzić do zwiększonego
ryzyka krwawienia. Nie zaleca się stosowania Xarelto u pacjentów z
klirensem kreatyniny < 15 ml/min. Należy zachować ostrożność
stosując Xarelto u pacjentów z klirensem kreatyniny 15-29 ml/min
(patrz punkty 4.2 i 5.2).
Należy zachować ostrożność stosując Xarelto u pacjentów z
umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny 30-49
ml/min), otrzymujących jednocześnie inne produkty lecznicze, które
zwiększają stężenia rywaroksabanu w osoczu krwi (patrz punkt
4.5).
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z marskością wątroby, przebiegającą z
umiarkowanego stopnia zaburzeniem jej czynności (stopień B wg
klasyfikacji Child Pugh), mogą znacznie zwiększać się stężenia
rywaroksabanu w osoczu krwi, co może prowadzić do zwiększonego
ryzyka krwawienia. Stosowanie Xarelto jest przeciwwskazane u
pacjentów z chorobą wątroby, która wiąże się z koagulopatią i
ryzykiem krwawienia o znaczeniu klinicznym. Zachowując ostrożność
można zastosować Xarelto u pacjentów z marskością wątroby,
przebiegającą z umiarkowanym zaburzeniem jej czynności (stopień B
wg klasyfikacji Child Pugh), jeśli nie wiąże się ona z koagulopatią
(patrz punkty 4.2, 4.3 i 5.2).
Interakcje z innymi produktami
leczniczymi
Nie zaleca się stosowania Xarelto u pacjentów, u których
jednocześnie stosowane jest systemowe leczenie przeciwgrzybicze za
pomocą produktów leczniczych z grupy pochodnych azolowych (takich
jak: ketokonazol, itrakonazol, worykonazol i pozakonazol), lub u
których stosowane są inhibitory HIV-proteazy (np. rytonawir).
Wymienione substancje czynne są silnymi inhibitorami zarówno
CYP3A4, jak i glikoproteiny P, i w związku z tym mogą zwiększać
stężenie rywaroksabanu w osoczu krwi do wartości o znaczeniu
klinicznym, co z kolei może prowadzić do zwiększonego ryzyka
krwawienia (patrz punkt 4.5).
Oczekuje się, że flukonazol będzie miał mniejszy wpływ na
ekspozycję na rywaroksaban i można go jednocześnie zastosować, z
zachowaniem ostrożności.
Należy zachować ostrożność u pacjentów stosujących
jednocześnie produkty lecznicze, które wpływają na proces
hemostazy, takie jak: niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ),
kwas acetylosalicylowy, inhibitory agregacji płytek krwi lub inne
produkty o działaniu przeciwzakrzepowym. W przypadku pacjentów
zagrożonych wystąpieniem owrzodzenia przewodu pokarmowego można
rozważyć zastosowanie odpowiedniego leczenia profilaktycznego
(patrz punkt 4.5).
Inne czynniki ryzyka krwotoku
Należy zachować ostrożność stosując rywaroksaban, podobnie
jak i inne produkty przeciwzakrzepowe, u pacjentów ze zwiększonym
ryzykiem krwawienia, czyli z:
? wrodzonymi lub nabytymi zaburzeniami krzepnięcia
krwi
? niekontrolowalnym ciężkim nadciśnieniem tętniczym
krwi
? czynnym owrzodzeniem w obrębie przewodu
pokarmowego
? przebytymi ostatnio owrzodzeniami w obrębie
przewodu pokarmowego
? retinopatią naczyniową
? przebytym ostatnio krwotokiem wewnątrzczaszkowym
lub śródmózgowym
? nieprawidłowościami w obrębie naczyń
wewnątrzrdzeniowych lub śródmózgowych
? przebytym ostatnio zabiegiem operacyjnym mózgu,
kręgosłupa lub okulistycznym.
Zabieg
chirurgiczny z powodu złamania bliższego odcinka kości
udowej
Nie przeprowadzono badań klinicznych, aby ocenić
skuteczność i bezpieczeństwo stosowania rywaroksabanu u pacjentów
po operacyjnym leczeniu złamań bliższego odcinka kości udowej. W
związku z tym, nie zaleca się stosowania rywaroksabanu u tych
pacjentów.
Znieczulenie
podpajęczynówkowe/zewnątrzoponowe lub nakłucie
podpajęczynówkowe/zewnątrzoponowe
Zastosowanie znieczulenia przewodowego (znieczulenie
podpajęczynówkowe/zewnątrzoponowe) lub nakłucia
podpajęczynówkowego/zewnątrzoponowego u pacjentów, którzy przyjmują
produkty przeciwzakrzepowe w celu zapobiegania powikłaniom
zakrzepowo-zatorowym, wiąże się z ryzykiem powstania krwiaka
zewnątrzoponowego lub podpajęczynówkowego, co z kolei może
spowodować długotrwałe lub trwałe porażenie. Ryzyko wystąpienia
takich zdarzeń może być większe, jeśli cewnik zewnątrzoponowy
pozostaje założony w okresie pooperacyjnym lub jeśli jednocześnie
stosuje się inne produkty lecznicze, które wpływają na hemostazę.
Ryzyko może być również zwiększone w sytuacji, gdy nakłucie
zewnątrzoponowe lub podpajęczynówkowe było wykonane w sposób
urazowy, lub było
powtarzane. Należy często kontrolować stan pacjentów w
celu wykrycia podmiotowych i przedmiotowych objawów zaburzeń
czynności układu nerwowego (np. drętwienie lub osłabienie kończyn
dolnych, zaburzenia funkcji oddawania stolca lub czynności pęcherza
moczowego). Jeśli stwierdzi się zaburzenie czynności układu
nerwowego, trzeba natychmiast przeprowadzić diagnostykę i rozpocząć
leczenie. U pacjentów, którzy otrzymują lub mają otrzymywać
leczenie przeciwzakrzepowe w celu zapobiegania powikłaniom
zakrzepowo-zatorowym należy przed rozpoczęciem leczenia zabiegowego
w obrębie centralnego układu nerwowego starannie rozważyć
potencjalne korzyści w stosunku do ryzyka.
Cewnika zewnątrzoponowego nie należy usuwać wcześniej niż
po upływie 18. godzin od podania ostatniej dawki rywaroksabanu.
Kolejną dawkę rywaroksabanu należy podać nie wcześniej niż po
upływie 6. godzin od usunięcia cewnika.
Jeśli nakłucie lędźwiowe zostało wykonane w sposób
urazowy, należy opóźnić przyjęcie rywaroksabanu o 24
godziny.
Interakcje z
induktorami CYP3A4
Jednoczesne stosowanie rywaroksabanu z silnymi induktorami
CYP3A4 (np. ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital lub
ziele dziurawca pospolitego) może prowadzić do zmniejszenia stężeń
rywaroksabanu w osoczu krwi. Należy zachować ostrożność stosując
jednocześnie silne induktory CYP3A4 (patrz punkt 4.5).
Informacje
dotyczące substancji pomocniczych
Xarelto zawiera laktozę. Produkt nie powinien być
stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną
nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub
zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Xarelto 10 - przedawkowanie
Przedawkowanie rywaroksabanu może prowadzić do wystąpienia
powikłań krwotocznych, co wynika z jego właściwości
farmakodynamicznych.
Nie ma specyficznej odtrutki, która znosiłaby
farmakodynamiczne działanie rywaroksabanu. W razie przedawkowania
rywaroksabanu, aby zmniejszyć jego wchłanianie można rozważyć
zastosowanie węgla aktywowanego.
W razie wystąpienia krwawienia można podjąć następujące
działania w celu opanowania krwotoku:
? późniejsze podanie kolejnej dawki rywaroksabanu lub
przerwanie leczenia, stosownie
do sytuacji klinicznej. Średnie wartości okresów
półtrwania w fazie eliminacji rywaroksabanu wynosiły od 7 do 11
godzin (patrz punkt 5.2).
? należy rozważyć wdrożenie odpowiedniego leczenia
objawowego, np. ucisk mechaniczny, interwencja chirurgiczna,
podawanie płynów i zastosowanie wsparcia hemodynamicznego,
przetoczenie krwi lub jej składników.
Jeśli pomimo zastosowania powyższych środków nie uda się
powstrzymać krwawienia, które zagraża życiu, można rozważyć podanie
rekombinowanego czynnika VIIa.
Obecnie brak jest jednak doświadczenia w stosowaniu
rekombinowanego czynnika VIIa u pacjentów przyjmujących
rywaroksaban. Zalecenie to oparte jest na ograniczonych danych
nieklinicznych. W zależności od stopnia zmniejszania się krwawienia
należy rozważyć ponowne podanie rekombinowanego czynnika VIIa i
stopniowe zwiększanie jego dawki.
Siarczan protaminy i witamina K nie powinny wpływać na
przeciwzakrzepowe działanie rywaroksabanu. Nie ma ani podstaw
naukowych ani doświadczenia, które potwierdzałyby korzyści z
zastosowania leków przeciwkrwotocznych o działaniu ogólnym (np.
desmopresyna, aprotynina, kwas traneksamowy, kwas aminokapronowy) u
pacjentów przyjmujących rywaroksaban. Ze względu na wysoki stopień
wiązania z białkami osocza krwi, rywaroksaban raczej nie będzie
podlegał dializie.
Xarelto 10 - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą. Czynne krwawienie o znaczeniu
klinicznym.
Choroba wątroby, która wiąże się z koagulopatią i ryzykiem
krwawienia o znaczeniu klinicznym (patrz punkt 5.2).
Ciąża i karmienie piersią (patrz punkt 4.6).
Xarelto 10 - działania niepożądane
Podsumowanie
profilu bezpieczeństwa
Bezpieczeństwo stosowania rywaroksabanu w dawce 10 mg
oceniano w czterech badaniach klinicznych III fazy (RECORD 1-4), w
których rywaroksaban otrzymało 6 097 pacjentów poddanych dużym
operacjom ortopedycznym w obrębie kończyn dolnych (całkowitej
aloplastyce stawu biodrowego lub całkowitej aloplastyce stawu
kolanowego), a czas leczenia wynosił do 39 dni. Ogólnie, u około
14% leczonych pacjentów wystąpiły działania niepożądane. Krwawienia
lub niedokrwistość wystąpiły odpowiednio u około 3,3% i 1%
pacjentów. Innymi, częstymi działaniami niepożądanymi były:
nudności, zwiększenie aktywności gammaglutamylotranspeptydazy (GGT)
oraz zwiększenie aktywności aminotransferaz. Działania niepożądane
należy interpretować w odniesieniu do zabiegu
chirurgicznego.
Tabelaryczne
podsumowanie działań niepożądanych
Częstość występowania działań niepożądanych zgłaszanych
podczas stosowania produktu Xarelto w badaniach klinicznych III
fazy u pacjentów po przebytej planowej aloplastyce stawu biodrowego
lub kolanowego jest przedstawiona w poniższej tabeli 1 według
klasyfikacji układów i narządów (MedDRA) i częstości
występowania.
Częstości zdefiniowano jako: Często: > =1/100 do
< 1/10
Niezbyt często: > =1/1 000 do < 1/100
Rzadko: > =1/10 000 do < 1/1 000
Częstość nieznana: częstość nie może być określona na
podstawie dostępnych danych.
Często
|
Niezbyt często
|
Rzadko
|
Częstość
|
nieznana*
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
Niedokrwistość (w tym wynik odpowiedniego parametru
laboratoryjnego), nadpłytkowość (w tym zwiększenie liczby płytek
krwi)
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
Alergiczne zapalenie skóry
|
Nadwrażliwość
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
Zawroty głowy, ból głowy
|
Omdlenie (w tym utrata
przytomności)
|
Zaburzenia serca
|
Tachykardia
|
Zaburzenia naczyniowe
|
Krwotok po zabiegu medycznym (w tym niedokrwistość
pooperacyjna oraz krwotok z rany)
|
Krwiak (w tym rzadkie przypadki krwotoku do mięśni),
krwotok z przewodu pokarmowego (w tym krwawienie z dziąseł, krwotok
z odbytnicy, krwawe wymioty), krwotok z układu moczowo-płciowego,
niedociśnienie tętnicze (w tym obniżenie ciśnienia tętniczego krwi,
niedociśnienie związane z zabiegiem), krwawienie z nosa
|
Krwawienie do ważnego narządu (np. mózg), krwotok do
nadnerczy, wylew
podspojówkowy,
krwioplucie,
wytworzenie
tętniaka
rzekomego po
zabiegu
przezskórnym**
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Nudności
|
Zaparcie, biegunka, ból brzucha oraz żołądka i jelit (w
tym ból w górnej części brzucha, dyskomfort w okolicy żołądka),
niestrawność (w tym dyskomfort w nadbrzuszu), suchość błony
śluzowej jamy ustnej, wymioty
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
Zaburzenie czynności wątroby
|
Żółtaczka
|
Często
|
Niezbyt często
|
Rzadko
|
Częstość
|
nieznana*
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Świąd (w tym rzadkie przypadki świądu uogólnionego),
wysypka, siniaczenie
|
Pokrzywka (w tym rzadkie przypadki pokrzywki
uogólnionej)
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki
łącznej
|
Ból kończyny
|
Zespół ciasnoty przedziałów powięziowych, wtórny do
krwawienia
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
Zaburzenie czynności nerek (w tym zwiększenie stężenia
kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we
krwi)
|
Niewydolność
nerek/ostra
niewydolność
nerek, wtórna do
krwawienia,
wystarczającego
do
spowodowania hipoperfuzji
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu
podania
|
Gorączka, obrzęk obwodowy
|
Obrzęk zlokalizowany, ogólne obniżenie siły i energii (w
tym zmęczenie, astenia)
|
Złe samopoczucie (w tym niemoc)
|
Badania diagnostyczne
|
Zwiększenie aktywności GGT, zwiększenie
aktywności
aminotransferaz (w tym zwiększenie aktywności AlAT,
zwiększenie aktywności AspAT)
|
Zwiększenie aktywności lipazy, zwiększenie aktywności
amylazy, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie
aktywności dehydrogenazy mleczanowej (LDH), zwiększenie aktywności
fosfatazy alkalicznej
|
Zwiększenie stężenia sprzężonej bilirubiny (z lub bez
towarzyszącego zwiększenia aktywności AlAT)
|
Urazy, zatrucia i powikłania po
zabiegach
|
Wydzielina sącząca się z rany
|
*) Działania niepożądane zgłaszane w innych badaniach
klinicznych, niż cztery badania kliniczne III fazy u pacjentów
poddanych dużym operacjom ortopedycznym kończyn dolnych lub w
czasie monitorowania działań niepożądanych po wprowadzeniu produktu
do obrotu, dla których nie można było określić częstości
występowania.
**) Działania niepożądane zgłaszane w badaniach
klinicznych, przeprowadzonych w innych wskazaniach innych niż
zapobieganie ŻChZZ u dorosłych pacjentów po przebytej planowej
aloplastyce stawu biodrowego lub kolanowego.
Opis
wybranych działań niepożądanych
Ze względu na farmakologiczny mechanizm działania,
stosowanie Xarelto może wiązać się ze zwiększonym ryzykiem
utajonego lub jawnego krwawienia, z dowolnej tkanki lub organu,
które może prowadzić do niedokrwistości pokrwotocznej. Jej objawy
podmiotowe, przedmiotowe oraz nasilenie (w tym możliwość zgonu)
będą różnić się w zależności od miejsca oraz nasilenia lub
rozległości krwawienia i (lub) niedokrwistości. Dla niektórych grup
pacjentów ryzyko krwawienia może być większe, np. u pacjentów z
niekontrolowalnym ciężkim nadciśnieniem tętniczym krwi i (lub) u
pacjentów, którzy jednocześnie stosują inne produkty wpływające na
hemostazę (patrz ryzyko krwotoku w punkcie 4.4).
Objawami powikłań krwotocznych mogą być: osłabienie,
bladość, zawroty głowy, ból głowy lub obrzęk niewiadomego
pochodzenia, duszność i wstrząs niewiadomego pochodzenia. W
niektórych przypadkach, jako następstwo niedokrwistości mogą
wystąpić objawy niedokrwienia mięśnia sercowego, takie jak ból w
klatce piersiowej lub dławica piersiowa. Ponadto mogą wystąpić
stwierdzone wtórne powikłania krwawienia, takie jak zespół ciasnoty
przedziałów powięziowych lub niewydolność nerek. Oceniając stan
każdego pacjenta, u którego stosowano leki przeciwzakrzepowe należy
uwzględnić możliwość wystąpienia krwotoku.
Komentarze