Vectibix - dawkowanie
Leczenie produktem Vectibix powinno być nadzorowane przez
lekarza doświadczonego w stosowaniu leków przeciwnowotworowych.
Przed rozpoczęciem leczenia produktem Vectibix wymagane jest
potwierdzenie statusu genów RAS ( KRAS i NRAS
) bez mutacji (typ dziki). Status mutacji powinien zostać określony
przez odpowiednie laboratorium za pomocą zwalidowanych metod
analitycznych oznaczania mutacji w genach KRAS (eksony 2.,
3. i 4.) i NRAS (eksony 2., 3. i 4.).
Dawkowanie
Zalecana dawka produktu Vectibix to 6 mg/kg mc. raz na dwa
tygodnie. Przed infuzją Vectibix należy rozcieńczyć roztworem
chlorku sodu do wstrzykiwań o stężeniu 9 mg/ml (0,9%), tak, aby
ostateczne stężenie leku nie było większe niż 10 mg/ml (instrukcje
dotyczące przygotowania, patrz punkt 6.6).
W przypadku wystąpienia poważnych reakcji skórnych (≥ stopień
3.) może być konieczna zmiana dawkowania produktu leczniczego
Vectibix (patrz punkt 4.4).
Szczególne grupy pacjentów
Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu
Vectibix u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub
wątroby.
Brak konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów w
podeszłym wieku.
Dzieci i młodzież
Produkt leczniczy Vectibix nie jest stosowany w leczeniu dzieci
i młodzieży z rakiem jelita grubego.
Sposób podawania
Vectibix należy podawać w infuzji dożylnej przy użyciu pompy
infuzyjnej, z wykorzystaniem wbudowanych filtrów o niskiej
zdolności wiązania białka i średnicy porów 0,2 µm lub 0,22 µm,
przez dojście obwodowe lub cewnik stały. Zalecany czas trwania
infuzji to około 60 minut. Jeśli pierwsza infuzja jest dobrze
tolerowana, kolejne mogą być podawane przez 30-60 minut. Dawki
przewyższające 1000 mg powinny być podawane w infuzji trwającej
około 90 minut (zalecenia dotyczące podawania, patrz punkt
6.6).
Aby uniknąć zmieszania z innymi produktami leczniczymi lub
roztworami dożylnymi, linię infuzyjną należy przepłukać roztworem
chlorku sodu przed i po infuzji produktu Vectibix.
W przypadku wystąpienia reakcji związanych z infuzją może być
konieczne zmniejszenie szybkości podawania infuzji produktu
leczniczego Vectibix (patrz punkt 4.4).
Produktu Vectibix nie wolno podawać we wstrzyknięciu lub bolusie
dożylnym.
Instrukcja dotycząca rozpuszczenia produktu leczniczego przed
podaniem, patrz punkt 6.6.
Vectibix - środki ostrożności
Reakcje skórne i objawy toksyczności tkanek miękkich
U prawie wszystkich pacjentów (około 90%) leczonych produktem
Vectibix występują reakcje skórne, będące farmakologicznym efektem
działania inhibitorów receptora naskórkowego czynnika wzrostu (ang.
Epidermal Growth Factor Receptor, EGFR). Ciężkie (stopnia 3. wg
skali NCI-CTC) reakcje skórne były zgłaszane u 34%, a zagrażające
życiu (stopnia 4. wg NCI-CTC) u < 1% pacjentów otrzymujących
Vectibix w skojarzeniu z chemioterapią (n = 1536) (patrz punkt
4.8). Jeżeli u pacjenta wystąpi reakcja skórna stopnia 3. (wg CTCAE
wersja 4.) lub wyżej, albo jeśli reakcja uznana zostanie za
niemożliwą do tolerowania, zalecany jest następujący schemat zmiany
dawkowania:
Wystąpienie objawu(ów)
skórnego(ych):
≥ stopień 3. 1
|
Podawanie produktu
Vectibix
|
Wynik
|
Dostosowanie dawki
|
Pierwsze wystąpienie
|
Wstrzymać
podanie 1 lub 2 dawek
|
Poprawa (< stopień 3.)
|
Kontynuacja infuzji 100% dawki początkowej
|
Bez zmian
|
Zaprzestanie podawania
|
Drugie wystąpienie
|
Wstrzymać
podanie 1 lub 2 dawek
|
Poprawa (< stopień 3.)
|
Kontynuacja infuzji 80% dawki początkowej
|
Bez zmian
|
Zaprzestanie podawania
|
Trzecie wystąpienie
|
Wstrzymać
podanie 1 lub 2 dawek
|
Poprawa (< stopień 3.)
|
Kontynuacja infuzji 60% dawki początkowej
|
Bez zmian
|
Zaprzestanie podawania
|
Czwarte wystąpienie
|
Zaprzestać podawania
|
-
|
-
|
1 Stopień wyższy lub równy 3. określany jest jako
ciężki lub zagrażający życiu
W badaniach klinicznych, w następstwie ciężkich reakcji skórnych
(w tym zapalenia jamy ustnej) obserwowano powikłania w postaci
zakażeń, w tym posocznicę i martwicze zapalenie powięzi, w rzadkich
przypadkach zakończone zgonem, jak również ropnie miejscowe
wymagające nacięcia i drenażu. Pacjenci, u których występują
ciężkie reakcje skórne lub objawy toksyczności tkanek miękkich, lub
reakcje nasilające się podczas stosowania produktu Vectibix,
powinni być monitorowani w celu wykrycia powikłań zapalnych lub
zakażeń (w tym zapalenia tkanki łącznej i martwiczego zapalenia
powięzi), a w razie konieczności natychmiast poddani odpowiedniemu
leczeniu. U pacjentów leczonych produktem Vectibix obserwowano
zagrażające życiu oraz zakończone zgonem powikłania ze strony skóry
i tkanek miękkich, w tym martwicze zapalenie powięzi i posocznicę.
W przypadku wystąpienia toksyczności skórnej lub tkanek miękkich,
związanej z ciężkimi lub zagrażającymi życiu powikłaniami w postaci
zapalenia lub zakażenia, należy wstrzymać lub przerwać stosowanie
produktu Vectibix.
Leczenie reakcji skórnych powinno zależeć od ich ciężkości.
Leczenie takie może obejmować stosowanie preparatu nawilżającego,
preparatu z filtrem ochronnym (SPF > 15 UVA i UVB), kremu
zawierającego steroidy do stosowania miejscowego (nie więcej niż 1%
hydrokortyzonu) na zmienione chorobowo miejsca i (lub) antybiotyków
doustnych. Zaleca się również, aby pacjenci, u których występuje
wysypka i (lub) objawy toksyczności skórnej stosowali preparaty z
filtrem ochronnym, nosili nakrycia głowy i ograniczali ekspozycję
na działanie promieni słonecznych, ponieważ mogą one zaostrzać
zmiany skórne.
Proaktywne leczenie skóry, czyli stosowanie preparatów
nawilżających, preparatów z filtrem ochronnym (SPF > 15 UVA i
UVB), kremów zawierających steroidy do stosowania miejscowego (nie
więcej niż 1% hydrokortyzonu) i antybiotyków doustnych (np.
doksycykliny), może być przydatne w postępowaniu z reakcjami
skórnymi. Pacjentom można zalecić stosowanie kremu nawilżającego i
kremu z filtrem na twarz, ręce, stopy, kark, plecy i klatkę
piersiową codziennie rano w okresie leczenia oraz smarowanie
twarzy, rąk, stóp, karku, pleców i klatki piersiowej kremem
zawierającym steroidy do stosowania miejscowego codziennie
wieczorem w okresie leczenia.
Powikłania płucne
Pacjenci z rozpoznanym lub obecnym w wywiadzie śródmiąższowym
zapaleniem płuc albo zwłóknieniem płuc, zostali wykluczeni z
udziału w badaniach klinicznych. Przypadki śródmiąższowej choroby
płuc, (ang. Interstitial Lung Disease, ILD), w tym także
śmiertelne, zgłaszano głównie w populacji japońskiej. Jeśli nagle
wystąpią lub nasilą się objawy płucne, leczenie produktem Vectibix
należy przerwać, a objawy należy natychmiast zdiagnozować. W
przypadku rozpoznania śródmiąższowej choroby płuc, produkt Vectibix
należy na stałe odstawić, a pacjenta poddać odpowiedniemu leczeniu.
U pacjentów z rozpoznanym lub obecnym w wywiadzie śródmiąższowym
zapaleniem płuc lub zwłóknieniem płuc, należy dokładnie rozważyć
korzyści wynikające z terapii panitumumabem oraz ryzyko wystąpienia
powikłań płucnych.
Zaburzenia gospodarki elektrolitowej
U niektórych pacjentów zaobserwowano stopniowe zmniejszanie
poziomu magnezu w surowicy krwi prowadzące do ciężkiej (stopień 4.)
hipomagnezemii. Pacjenci powinni być okresowo monitorowani w celu
wykrycia hipomagnezemii z towarzyszącą hipokalcemią, przed
rozpoczęciem leczenia produktem Vectibix oraz aż do 8 tygodni po
jego zakończeniu (patrz punkt 4.8). Zalecane jest odpowiednie
uzupełnianie poziomu magnezu.
Zaobserwowano również inne zaburzenia gospodarki elektrolitowej,
w tym hipokaliemię. Zaleca się monitorowanie oraz odpowiednie
uzupełnianie także tych elektrolitów.
Reakcje związane z infuzją
W badaniach klinicznych mCRC leczonego monoterapią lub w
skojarzeniu (n = 2588), reakcje
związane z infuzją (występujące w ciągu 24 godzin od podania
jakiejkolwiek infuzji) zgłaszano u około 4% pacjentów leczonych
produktem Vectibix, z których u < 1% były to reakcje ciężkie
(stopień 3. i 4. wg skali NCI-CTC).
Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano występowanie
ciężkich reakcji związanych z infuzją, w tym rzadko raporty z rynku
dotyczące zgonów w wyniku tych reakcji. Jeśli w trakcie infuzji lub
w jakimkolwiek czasie po wykonaniu infuzji wystąpi ciężka lub
zagrażająca życiu reakcja niepożądana
(np. skurcz oskrzeli, obrzęk naczynioruchowy, niedociśnienie,
potrzeba zastosowania leczenia pozajelitowego lub anafilaksja),
należy przerwać podawanie produktu Vectibix (patrz punkty 4.3 i
4.8).
U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi reakcjami związanymi z
infuzją (stopnia 1. i 2. wg CTCAE wersja 4.) należy zmniejszyć
szybkość podawania podczas tej infuzji. Zaleca się utrzymanie
takiej niższej szybkości podawania we wszystkich kolejnych
infuzjach.
Zgłaszano reakcje nadwrażliwości występujące po upływie ponad 24
godzin od infuzji, w tym zakończony zgonem przypadek obrzęku
naczynioruchowego, który wystąpił po upływie ponad 24 godzin od
infuzji. Pacjenci powinni zostać poinformowani, że istnieje
możliwość wystąpienia opóźnionych reakcji nadwrażliwości oraz
poinstruowani, że w razie wystąpienia objawów związanych z taką
reakcją, należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym.
Ostra niewydolność nerek
U pacjentów, u których wystąpiła ciężka biegunka i odwodnienie
obserwowano ostrą niewydolność nerek. Pacjentów należy
poinstruować, by w razie wystąpienia ciężkiej biegunki bezzwłocznie
porozumieli się z lekarzem.
Vectibix w skojarzeniu ze schematem chemioterapii
zawierającym irynotekan, 5-fluorouracyl (w bolusie) i
leukoworynę (IFL)
U pacjentów przyjmujących Vectibix w skojarzeniu ze schematem
IFL
[5-fluorouracyl /bolus/ (500 mg/m 2 ), leukoworyna
(20 mg/m 2 ) i irynotekan (125 mg/m 2 )]
obserwowano zwiększoną częstość występowania biegunek o ciężkiej
postaci (patrz punkt 4.8). Dlatego należy unikać podawania produktu
Vectibix w skojarzeniu z IFL (patrz punkt 4.5).
Vectibix w skojarzeniu z bewacyzumabem i schematami
chemioterapeutycznymi
Przeprowadzono otwarte, wieloośrodkowe, randomizowane badanie
kliniczne z udziałem
1053 pacjentów, oceniające skuteczność schematów chemioterapii
zawierających: bewacyzumab i oksaliplatynę lub bewacyzumab i
irynotekan, w skojarzeniu z produktem Vectibix lub bez niego, w
leczeniu pierwszego rzutu raka jelita grubego z przerzutami. U
pacjentów przyjmujących Vectibix w skojarzeniu z bewacyzumabem i
chemioterapią obserwowano skrócony czas przeżycia bez progresji i
większą liczbę zgonów. Dane o bezpieczeństwie ujawniły większą
częstość występowania u nich zatorów tętnicy płucnej, zakażeń
(głównie pochodzenia dermatologicznego), biegunki, zachwiania
równowagi elektrolitowej, nudności, wymiotów i odwodnienia.
Dodatkowa analiza danych dotyczących skuteczności, z uwzględnieniem
ekspresji genu KRAS nie wyłoniła podgrupy pacjentów, którzy
odnieśli korzyści z leczenia produktem Vectibix w skojarzeniu ze
schematami chemioterapii opartymi na oksaliplatynie lub
irynotekanie i bewacyzumabie. W grupie pacjentów z ekspresją genu
KRAS bez mutacji (typ dziki) otrzymujących bewacyzumab i
oksaliplatynę, po podaniu produktu
Vectibix obserwowano tendencję świadczącą o skróceniu czasu
przeżycia, podobnie jak po podaniu produktu Vectibix w grupie
pacjentów otrzymujących bewacyzumab i irynotekan, niezależnie od
typu genu KRAS. Z tego względu produktu Vectibix nie należy
podawać w skojarzeniu ze schematami chemioterapeutycznymi
zawierającymi bewacyzumab (patrz punkty 4.5 i 5.1).
Vectibix w skojarzeniu z chemioterapią na bazie oksaliplatyny
w leczeniu pacjentów z mCRC ze zmutowanymi genami RAS
lub pacjentów z mCRC, u których status genów RAS jest
nieznany
Podawanie produktu Vectibix w skojarzeniu z chemioterapią
zawierającą oksaliplatynę jest przeciwwskazane u pacjentów z rakiem
jelita grubego z przerzutami i z mutacją genów RAS lub u
pacjentów, u których status genów RAS jest nieznany (patrz
punkty 4.3 i 5.1).
W podstawowej analizie badania (n = 1183, 656 pacjentów z
ekspresją genu KRAS (ekson 2.) bez mutacji (typ dziki) i 440
pacjentów z mutacją genu KRAS ) oceniającym panitumumab w
leczeniu skojarzonym z infuzją 5-fluorouracylu, leukoworyny i
oksaliplatyny (FOLFOX) w porównaniu z samym schematem FOLFOX w
terapii pierwszego rzutu raka jelita grubego z przerzutami, u
pacjentów z mutacją genu KRAS otrzymujących panitumumab w
skojarzeniu z FOLFOX (n = 221) obserwowano krótszy czas przeżycia
bez progresji choroby (PFS) oraz krótszy czas przeżycia całkowitego
(OS) niż w grupie otrzymującej tylko FOLFOX (n = 219).
Przeprowadzona w tym badaniu prospektywnie zaplanowana
retrospektywna analiza podgrupy 641 osób spośród 656 pacjentów z
guzami i genem KRAS (ekson 2.) bez mutacji (typ dziki)
wykazała dodatkowe mutacje w genach RAS [ KRAS
(eksony 3. i 4.) lub NRAS (eksony 2., 3., 4.)] u 16% (n =
108) pacjentów. U pacjentów z mutacją genów RAS w guzach,
którzy otrzymywali panitumumab i FOLFOX (n = 51) obserwowano
skrócenie PFS i OS w porównaniu z pacjentami otrzymującymi tylko
FOLFOX (n = 57).
Status mutacji genów RAS powinien zostać określony przez
odpowiednie laboratorium, za pomocą zwalidowanych metod
analitycznych (patrz punkt 4.2). Jeśli Vectibix ma być stosowany w
skojarzeniu ze schematem leczenia FOLFOX, zaleca się, aby status
genu KRAS został określony przez laboratorium biorące udział
w programie Zewnętrznego Zapewnienia Jakości KRAS (ang.
KRAS External Quality Assurance program) lub status genu bez
mutacji (typ dziki) potwierdzony w
podwójnym teście.
Toksyczny wpływ na oko
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, odnotowywano
rzadko ciężkie przypadki zapalenia rogówki i wrzodziejącego
zapalenia rogówki. Pacjenci z objawami wskazującymi na zapalenie
rogówki, takimi jak zaostrzenie lub nasilenie: zapalenia oka,
łzawienia, wrażliwości na światło, niewyraźnego widzenia, bólu lub
zaczerwienienia oka, powinni zostać niezwłocznie skierowani do
okulisty.
Jeśli diagnoza zapalenia rogówki zostanie potwierdzona,
podawanie produktu Vectibix powinno zostać przerwane lub
zaprzestane. Jeśli zostanie rozpoznane zapalenie rogówki, należy
bardzo uważnie rozważyć korzyści i ryzyko wynikające z
kontynuowania leczenia.
Vectibix należy stosować ostrożnie u pacjentów z zapaleniem
rogówki, wrzodziejącym zapaleniem rogówki lub ciężką postacią
suchego oka w wywiadzie. Używanie soczewek kontaktowych jest także
czynnikiem ryzyka zapalenia rogówki i wrzodziejącego zapalenia
rogówki.
Pacjenci ze sprawnością stopnia 2. w skali ECOG (ang. Eastern
Cooperative Oncology Group) leczeni produktem Vectibix w
skojarzeniu z chemioterapią
Przed rozpoczęciem podawania produktu Vectibix w skojarzeniu z
chemioterapią w leczeniu mCRC u pacjentów z 2. stopniem sprawności
w skali ECOG zaleca się ocenę stosunku korzyści do ryzyka.
Dodatni wynik oceny stosunku korzyści do ryzyka nie został
udokumentowany u pacjentów z 2. stopniem sprawności w skali ECOG
(patrz punkt 5.1).
Pacjenci w podeszłym wieku
Nie zaobserwowano ogólnych różnic związanych z bezpieczeństwem
stosowania i skutecznością produktu leczniczego Vectibix w
monoterapii u pacjentów w podeszłym wieku (> 65 lat). Jednak u
tych pacjentów zgłaszano więcej ciężkich zdarzeń niepożądanych po
zastosowaniu produktu Vectibix w skojarzeniu ze schematem
chemioterapii FOLFIRI lub FOLFOX niż w przypadku samej
chemioterapii (patrz punkt 4.8).
Inne środki ostrożności
Ten produkt leczniczy zawiera 0,150 mmol sodu (co odpowiada 3,45
mg sodu) na ml koncentratu. Należy to uwzględnić u pacjentów
stosujących dietę niskosodową.
Vectibix - przedawkowanie
Dawki do 9 mg/kg mc. były testowane klinicznie. Stwierdzono
przedawkowanie podczas stosowania dawek około 2 razy większych niż
zalecana dawka terapeutyczna (12 mg/kg mc.). Obserwowane działania
niepożądane obejmowały: zmiany skórne, biegunkę, odwodnienie i
zmęczenie, i były zgodne z profilem bezpieczeństwa dla dawki
zalecanej.
Vectibix - przeciwwskazania
Vectibix jest przeciwwskazany u pacjentów, u których w wywiadzie
stwierdzono ciężkie lub zagrażające życiu reakcje nadwrażliwości na
substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną
w punkcie 6.1 (patrz punkt 4.4).
Vectibix jest przeciwwskazany u pacjentów ze śródmiąższowym
zapaleniem płuc lub zwłóknieniem płuc (patrz punkt 4.4).
Vectibix w skojarzeniu z chemioterapią zawierającą oksaliplatynę
jest przeciwwskazany u pacjentów z rakiem jelita grubego z
przerzutami ze zmutowanymi genami RAS i u pacjentów z rakiem
jelita grubego z przerzutami, u których status mutacji genów
RAS jest nieznany (patrz punkt 4.4).
Vectibix - działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Na podstawie analizy wszystkich pacjentów z mCRC biorących
udział w badaniach klinicznych, którzy przyjmowali Vectibix w
monoterapii i w skojarzeniu z chemioterapią (n = 2588), najczęściej
opisywane działania niepożądane to reakcje skórne występujące u 93%
pacjentów. Reakcje te są związane z farmakologicznym działaniem
produktu Vectibix i na ogół mają postać łagodną do umiarkowanej;
25% reakcji stanowią reakcje ciężkie (stopnia 3. wg skali NCI-CTC)
i < 1% reakcje zagrażające życiu (stopnia 4. wg skali NCI-CTC).
Postępowanie kliniczne w przypadku wystąpienia reakcji skórnych,
m.in. zalecenia dotyczące modyfikacji dawki, patrz punkt 4.4.
Bardzo często zgłaszanymi działaniami niepożądanymi
występującymi u ≥ 20% pacjentów były zaburzenia żołądka i jelit
[biegunka (50%), nudności (41%), wymioty (27%), zaparcia (23%) i
ból w jamie brzusznej (23%)]; zaburzenia ogólne [uczucie zmęczenia
(37%), gorączka (20%)]; zaburzenia metabolizmu i odżywiania
[jadłowstręt (27%)], zakażenia i zarażenia pasożytnicze [zanokcica
(20%)] oraz zaburzenia skóry i tkanki podskórnej [wysypka (45%),
trądzikopodobne zapalenie skóry (39%), świąd (35%), rumień (30%) i
suchość skóry (22%)].
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
Poniższe dane zebrane w tabeli odnoszą się do działań
niepożądanych obserwowanych w badaniach klinicznych u pacjentów z
mCRC przyjmujących panitumumab w monoterapii lub w skojarzeniu z
chemioterapią (n = 2588) , a także zgłaszanych spontanicznie. W
obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy
niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającą się
ciężkością.
|
Działania niepożądane
|
Klasyfikacja
układów i narządów
MedDRA
|
Bardzo często (≥ 1/10)
|
Często ( ≥ 1/100 do < 1/10)
|
Niezbyt często
( ≥ 1/1000 do
< 1/100)
|
Rzadko
( ≥ 1/10 000 do
< 1/1000)
|
Częstość
nieznana *
|
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
|
Zanokcica 1
|
Wysypka krostkowa Zapalenie tkanki łącznej 1
Zapalenie mieszków włosowych Zakażenie miejscowe
|
Zakażenie oka
Zakażenie powieki
|
| |
Zaburzenia
krwi i układu chłonnego
|
Niedokrwistość
|
Leukopenia
|
|
| |
Zaburzenia układu immunologicznego
|
|
Nadwrażliwość 1
|
|
Reakcja anafilaktyczna 1
|
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
|
Hipokaliemia
Jadłowstręt
Hipomagnezemia
|
Hipokalcemia
Odwodnienie
Hiperglikemia
Hipofosfatemia
|
|
| |
Zaburzenia psychiczne
|
Bezsenność
|
Niepokój
|
|
| |
Zaburzenia układu nerwowego
|
|
Zawroty głowy Ból głowy
|
|
| |
|
Działania niepożądane
|
Klasyfikacja
układów i narządów
MedDRA
|
Bardzo często (≥ 1/10)
|
Często ( ≥ 1/100 do < 1/10)
|
Niezbyt często
( ≥ 1/1000 do
< 1/100)
|
Rzadko
( ≥ 1/10 000 do
< 1/1000)
|
Częstość
nieznana *
|
Zaburzenia oka
|
Zapalenie spojówek
|
Zapalenie powiek
Wzrost rzęs Nasilone łzawienie Przekrwienie gałki ocznej
Zespół suchego oka
Świąd oka
Podrażnienia oka
|
Podrażnienie powiek Zapalenie
rogówki 1
|
Wrzodziejące zapalenie rogówki 1
|
|
Zaburzenia serca
|
|
Częstoskurcz
|
Sinica
|
| |
Zaburzenia naczyniowe
|
|
Zakrzepica żył głębokich
Niedociśnienie tętnicze
Nadciśnienie tętnicze
Zaczerwienienie skóry twarzy
|
|
| |
Zaburzenia układu oddechowego,
klatki piersiowej i śródpiersia
|
Duszność Kaszel
|
Zator tętnicy płucnej Krwawienie z nosa
|
Skurcz oskrzeli
Suchość błony śluzowej nosa
|
|
Śródmiąższowa choroba płuc
|
Zaburzenia
żołądka i jelit
|
Biegunka 1
Nudności Wymioty
Ból w jamie brzusznej Zapalenie jamy ustnej Zaparcia
|
Krwawienia z odbytu
Suchość w ustach
Niestrawność Aftowe zapalenie jamy ustnej Zapalenie warg Choroba
refluksowa przełyku
|
Popękane usta
|
| |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Trądzikopodobne zapalenie skóry
Wysypka 1,2
Rumień
Świąd
Suchość skóry
Pęknięcia skóry
Trądzik
Łysienie
|
Zespół dłoniowopodeszwowy Owrzodzenie skóry
Strup
Nadmierne owłosienie
Łamliwość paznokci Zaburzenia w obrębie paznokci
|
Obrzęk naczynioruchowy 1 Hirsutyzm
Wrastające paznokcie
Oddzielanie się płytki paznokciowej
|
Martwica skóry 1
|
|
Zaburzenia
mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej
|
Ból pleców
|
Ból kończyn
|
|
| |
|
|
Działania niepożądane
|
|
Klasyfikacja
układów i narządów
MedDRA
|
Bardzo często (≥ 1/10)
|
Często ( ≥ 1/100 do < 1/10)
|
Niezbyt często
( ≥ 1/1000 do
< 1/100)
|
Rzadko
( ≥ 1/10 000 do
< 1/1000)
|
Częstość
nieznana *
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Zmęczenie
Gorączka Osłabienie Zapalenie błony śluzowej Obrzęk obwodowy
|
Ból w klatce piersiowej Ból
Dreszcze
|
Reakcje związane z infuzją 1
|
|
|
Badania diagnostyczne
|
Zmniejszenie masy ciała
|
Zmniejszenie stężenia magnezu we krwi
|
|
| |
1 Patrz poniżej podpunkt: „Opis wybranych działań
niepożądanych ”
2
Wysypka zawiera powszechne określenia: toksyczność skórną,
łuszczenie się skóry, wysypkę złuszczającą, wysypkę grudkowatą,
wysypkę swędzącą, wysypkę rumieniową, wysypkę uogólnioną, wysypkę
plamistą, wysypkę plamkowo-grudkowatą, uszkodzenie
skóry
* Częstość nie może być
określona na podstawie dostępnych danych
Na profil bezpieczeństwa produktu
leczniczego Vectibix w skojarzeniu z chemioterapią składały się
zgłoszone działania niepożądane związane z produktem Vectibix (w
monoterapii) i działania toksyczne innych produktów leczniczych
stosowanych w schemacie chemioterapii. Nie obserwowano nowych
działań toksycznych ani zaostrzenia wcześniej zgłaszanych objawów
poza spodziewanym sumowaniem się ich skutków. Do działań
niepożądanych najczęściej zgłaszanych przez pacjentów przyjmujących
panitumumab w skojarzeniu z chemioterapią należały reakcje skórne.
Inne objawy toksyczności, obserwowane częściej w porównaniu z
monoterapią, to hipomagnezemia, biegunka i zapalenie jamy ustnej.
Wymienione działania toksyczne rzadko prowadziły do przerwania
stosowania produktu Vectibix lub chemioterapii.
Opis wybranych działań
niepożądanych
Zaburzenia żołądka i
jelit
Jeżeli u pacjentów wystąpiła biegunka,
miała łagodny lub umiarkowany przebieg. Ciężki przebieg biegunki
(stopnia 3. i 4. wg skali NCI-CTC) obserwowano u 2% pacjentów
leczonych produktem Vectibix w monoterapii i u 17% pacjentów,
którym podawano Vectibix w skojarzeniu z
chemioterapią.
U pacjentów z biegunką i odwodnieniem
zgłaszano występowanie ostrej niewydolności nerek (patrz punkt
4.4).
Reakcje związane z
infuzją
We wszytkich badaniach klinicznych mCRC
leczonego w monoterapii lub w skojarzeniu (n = 2588) reakcje
związane z infuzją (występujące do 24 godzin po podaniu) obejmujące
objawy przedmiotowe i podmiotowe, takie jak dreszcze, gorączka lub
duszność były zgłaszane u około 4% pacjentów otrzymujących
Vectibix, z czego < 1% były ciężkie (stopnia 3. i 4. wg skali
NCI-CTC).
U jednego pacjenta ze wznową raka
płaskonabłonkowego głowy i szyi z przerzutami, leczonego produktem
Vectibix w ramach badania klinicznego wystąpił obrzęk
naczynioruchowy zakończony zgonem. Zdarzenie to wystąpiło po
ponownej ekspozycji na lek i wcześniejszym obrzęku
naczynioruchowym; w obu przypadkach obrzęk wystąpił po upływie
ponad 24 godzin od podania leku (patrz punkt 4.3 i 4.4). Po
wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano również reakcje
nadwrażliwości występujące po upływie ponad 24 godzin od
infuzji.
Postępowanie kliniczne w reakcjach
związanych z infuzją, patrz punkt 4.4.
Zaburzenia skóry i tkanki
podskórnej
Wysypki skórne dotyczyły na ogół twarzy
oraz górnej części klatki piersiowej i pleców, ale mogły obejmować
także kończyny. W następstwie ciężkich reakcji skórnych i tkanki
podskórnej obserwowano zakażenia (w tym posocznicę) w rzadkich
przypadkach zakończone zgonem, jak również zapalenie tkanki łącznej
oraz ropnie miejscowe wymagające nacięcia i drenażu. Mediana czasu
do wystąpienia pierwszych objawów reakcji skórnej wyniosła 10 dni,
a mediana czasu do ustąpienia po ostatniej dawce produktu Vectibix
wyniosła 28 dni.
Zapalenia okołopaznokciowe były związane z
występowaniem obrzęku wałów paznokciowych bocznych palców stóp i
dłoni.
Reakcje dermatologiczne (w tym działania
na paznokcie) obserwowane u pacjentów leczonych produktem Vectibix
lub innymi inhibitorami EGFR są związane z farmakologicznym wpływem
leczenia.
We wszystkich przeprowadzonych badaniach
klinicznych reakcje skórne występowały u 93% pacjentów
przyjmujących produkt Vectibix w monoterapii lub w skojarzeniu z
chemioterapią (n = 2588). Do zdarzeń tych należały głównie wysypka
i trądzikopodobne zapalenie skóry, o nasileniu łagodnym do
umiarkowanego. Ciężkie reakcje skórne (stopień 3. w skali NCI-CTC)
zgłaszano u 34% pacjentów. Reakcje skórne zagrażające życiu
(stopień 4. w skali NCI-CTC) występowały u < 1% pacjentów
przyjmującychVectibix w skojarzeniu z chemioterapią (n = 1536). U
pacjentów leczonych produktem Vectibix obserwowano zagrażające
życiu oraz zakończone zgonem powikłania w postaci zakażeń, w tym
martwicze zapalenie powięzi i posocznicę (patrz punkt
4.4).
Postępowanie kliniczne w przypadku
wystąpienia reakcji skórnych, m.in. zalecenia dotyczące modyfikacji
dawki, patrz punkt 4.4.
Przypadki wystąpienia martwicy skóry
zgłaszano po wprowadzeniu produktu leczniczego do
obrotu.
Toksyczny wpływ na oko
U 0,2% do 0,7% pacjentów biorących udział
w badaniu klinicznym obserwowano wystąpienie innych niż ciężkie
przypadków zapalenia rogówki. Po wprowadzeniu produktu leczniczego
do obrotu rzadko obserwowano ciężkie przypadki zapalenia rogówki
lub wrzodziejącego zapalenia rogówki (patrz punkt 4.4).
Szczególne grupy
pacjentów
Nie zaobserwowano ogólnych różnic
związanych z bezpieczeństwem stosowania i skutecznością produktu
leczniczego Vectibix w monoterapii u pacjentów w podeszłym wieku (≥
65 lat). Jednak u
tych pacjentów zgłaszano więcej ciężkich
zdarzeń niepożądanych po zastosowaniu produktu Vectibix w
skojarzeniu ze schematem chemioterapii FOLFIRI (45% vs 37%) lub
FOLFOX (52% vs 37%) niż w przypadku samej chemioterapii (patrz
punkt 4.4). Ciężkimi zdarzeniami niepożądanymi, których częstość
wzrosła najbardziej była biegunka u pacjentów otrzymujących
Vectibix zarówno w skojarzeniu z FOLFOX, jak i FOLFIRI oraz
odwodnienie i zator tętnicy płucnej u pacjentów otrzymujących
Vectibix w skojarzeniu z FOLFIRI.
Bezpieczeństwo stosowania produktu
Vectibix nie było badane u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek
i watroby.
Zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do
obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku
korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące
do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie
podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego
systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V .
Komentarze