Vatoud - opis
Profilaktyka powikłań zakrzepowych w miażdżycy
Klopidogrel jest wskazany u :
• Dorosłych pacjentów z zawałem mięśnia sercowego (od kilku
dni do mniej niż 35 dni), z udarem niedokrwiennym (od 7 dni do
mniej niż 6 miesięcy) oraz z rozpoznaną chorobą tętnic
obwodowych.
• Dorosłych pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym:
- bez uniesienia odcinka ST (niestabilna dławica piersiowa
lub zawał mięśnia sercowego bez załamka Q), w tym pacjentów, którym
wszczepia się stent w czasie zabiegu przezskórnej angioplastyki
wieńcowej, w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (ang.
ASA);
- z ostrym zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka
ST, w skojarzeniu z ASA, u pacjentów leczonych zachowawczo
kwalifikujących się do leczenia trombolitycznego.
Profilaktyka powikłań zakrzepowych w miażdżycy i
zakrzepowo-zatorowych w migotaniu przedsionków
U dorosłych pacjentów z migotaniem przedsionków i przynajmniej
jednym czynnikiem ryzyka powikłań naczyniowych, u których leczenie
antagonistami witaminy K nie może być zastosowane, a ryzyko
krwawienia jest niewielkie, klopidogrel w skojarzeniu z kwasem
acetylosalicylowym stosuje się w celu profilaktyki powikłań
zakrzepowych w miażdżycy i powikłań zakrzepowo-zatorowych, w tym
udaru.
W celu uzyskania dodatkowych informacji, patrz punkt 5.1.
Vatoud - skład
Każda tabletka powlekana zawiera 75 mg klopidogrelu (w postaci
klopidogrelu bezylanu). Substancje pomocnicze: każda tabletka
powlekana zawiera 2,6 mg laktozy (w postaci laktozy
jednowodnej).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Vatoud - dawkowanie
Dawkowanie
Dorośli i osoby w podeszłym wieku
Klopidogrel należy podawać w pojedynczej dawce 75 mg na
dobę.
U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym:
- bez uniesienia odcinka ST (niestabilna dławica piersiowa
lub zawał mięśnia sercowego bez załamka Q): leczenie klopidogrelem
należy rozpocząć od pojedynczej dawki nasycającej 300 mg i
następnie kontynuować dawką 75 mg raz na dobę (z kwasem
acetylosalicylowym (ASA) 75 mg do 325 mg na dobę). Ponieważ większe
dawki ASA były związane z większym ryzykiem krwawienia, zaleca się,
żeby dawka ASA nie była większa niż 100 mg. Optymalny czas trwania
leczenia nie został wyraźnie ustalony. Dane z badań klinicznych
potwierdzają stosowanie do 12 miesięcy, a maksymalnie korzystny
efekt obserwowano po 3 miesiącach (patrz punkt 5.1);
- z ostrym zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka
ST: leczenie klopidogrelem należy rozpocząć od dawki nasycającej
300 mg, a następnie podawać dawkę 75 mg raz na dobę w skojarzeniu z
ASA i lekami trombolitycznymi lub bez leków trombolitycznych. U
pacjentów powyżej 75. roku życia leczenie klopidogrelem należy
rozpocząć bez podawania dawki nasycającej. Leczenie skojarzone
należy rozpocząć jak najszybciej po wystąpieniu objawów i
kontynuować przez co najmniej 4 tygodnie. Nie badano korzyści z
jednoczesnego stosowania klopidogrelu i ASA w okresie powyżej 4
tygodni w tym modelu leczenia (patrz punkt 5.1).
U pacjentów z migotaniem przedsionków, klopidogrel należy
podawać w postaci pojedynczej dawki dobowej 75 mg. Równocześnie
należy rozpocząć i kontynuować stosowanie kwasu acetylosalicylowego
(75-100 mg na dobę) (patrz punkt 5.1).
Jeśli dawka zostanie pominięta:
- Przed upływem mniej niż 12 godzin od planowanego czasu
przyjęcia dawki: pacjent powinien przyjąć pominiętą dawkę
niezwłocznie i potem przyjąć następną dawkę w przewidzianym
czasie.
- Po upływie więcej niż 12 godzin: pacjent powinien przyjąć
kolejną dawkę w przewidzianym czasie i nie powinien przyjmować
dawki podwójnej.
• Dzieci i młodzież
Klopidogrelu nie należy stosować u dzieci, ze względu na
wątpliwości dotyczące jego skuteczności (patrz punkt 5.1).
• Zaburzenie czynności nerek
Doświadczenie terapeutyczne u pacjentów z zaburzeniami czynności
nerek jest ograniczone (patrz punkt 4.4).
• Zaburzenie czynności wątroby
Doświadczenie terapeutyczne u pacjentów z umiarkowanie
nasilonymi chorobami wątroby, którzy mogą mieć skłonność do
krwawień jest ograniczone (patrz punkt 4.4).
Sposób podawania
Podania doustne
Produkt leczniczy może być przyjmowany jednocześnie z posiłkiem
lub niezależnie od posiłku.
Vatoud - środki ostrożności
Krwawnienie i zaburzenia hematologiczne
Z powodu ryzyka krwawienia i hematologicznych działań
niepożądanych należy niezwłocznie rozważyć oznaczenie morfologii
krwi i (lub) inne odpowiednie badania, kiedy tylko objawy kliniczne
sugerujące wystąpienie krwawienia pojawią się podczas leczenia
(patrz punkt 4.8). Podobnie jak w przypadku innych leków
przeciwpłytkowych, należy zachować ostrożność stosując klopidogrel
u pacjentów, którzy mogą być obciążeni ryzykiem wystąpienia
większego krwawienia z powodu urazu, zabiegu chirurgicznego lub
innych stanów patologicznych, i u pacjentów otrzymujących ASA,
heparynę, inhibitory glikoprotein IIb/IIIa oraz niesteroidowe leki
przeciwzapalne (NLPZ), w tym inhibitory Cox-2. Pacjentów należy
dokładnie obserwować ze względu na wystąpienie jakichkolwiek
objawów krwawienia, włącznie z krwawieniem utajonym, zwłaszcza
podczas pierwszych tygodni leczenia i (lub) po inwazyjnych
zabiegach kardiologicznych lub po zabiegu chirurgicznym.
Jednoczesne stosowanie klopidogrelu i doustnych leków
przeciwzakrzepowych nie jest zalecane, ponieważ może to zwiększać
intensywność krwawień (patrz punkt 4.5).
Jeśli pacjent ma być poddany planowemu zabiegowi chirurgicznemu,
a działanie przeciwpłytkowe jest tymczasowo niepożądane, leczenie
klopidogrelem należy przerwać na 7 dni przed zabiegiem
chirurgicznym. Pacjenci powinni informować lekarzy i lekarzy
stomatologów o przyjmowaniu klopidogrelu przed jakimkolwiek
zabiegiem chirurgicznym i przed zastosowaniem każdego nowego
produktu leczniczego. Klopidogrel wydłuża czas krwawienia i
powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów ze zmianami
chorobowymi usposabiającymi do krwawień (zwłaszcza z przewodu
pokarmowego i wewnątrzgałkowych).
Pacjenci powinni być poinformowani, że tamowanie krwawienia może
trwać dłużej, niż zazwyczaj, jeśli przyjmują klopidogrel (sam lub w
skojarzeniu z ASA), i że powinni informować lekarza o każdym
niecodziennym krwawieniu (miejsce oraz czas trwania).
Zakrzepowa plamica małopłytkowa (TTP)
Bardzo rzadko donoszono o występowaniu zakrzepowej plamicy
małopłytkowej (ang. Thrombotic Thrombocytopenic Purpura-TTP)
po leczeniu klopidogrelem, czasami po krótkiej ekspozycji.
Charakteryzuje się ona wystąpieniem trombocytopenii i
mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, skojarzonej albo
ze zmianami neurologicznymi, albo z zaburzeniami czynności nerek,
lub też z gorączką. TTP jest potencjalnie śmiertelnym stanem
wymagającym natychmiastowego leczenia, włącznie z plazmaferezą.
Niedawno przebyty udar niedokrwienny
Ze względu na brak danych, stosowanie klopidogrelu nie jest
zalecane podczas pierwszych 7 dni po ostrym udarze
niedokrwiennym.
Cytochrom P 450 2C19 (CYP2C19)
Farmakogenetyka: u pacjentów ze słabym metabolizmem CYP2C19
klopidogrel podawany w zaleconych dawkach wytwarza mniej czynnego
metabolitu klopidogrelu i wywiera słabsze działanie na czynność
płytek. Dostępne są testy określające genotyp CYP2C19 pacjenta.
Ponieważ klopidogrel jest metabolizowany częściowo z udziałem
CYP2C19 do czynnego metabolitu, należy spodziewać się, że
stosowanie produktów leczniczych, które hamują aktywność tego
enzymu spowoduje zmniejszenie stężenia czynnego metabolitu i
skuteczności klinicznej klopidogrelu. Znaczenie kliniczne tej
intrakcji nie zostało potwierdzone. Zaleca się aby unikać
jednoczesnego stosowania silnych i umiarkowanych inhibitorów
CYP2C19 (wykaz inhibitorów CYP2C19, patrz punkt 4.5, patrz także
punkt 5.2).
Zaburzenia czynności nerek
Doświadczenie terapeutyczne w stosowaniu klopidogrelu u
pacjentów z zaburzeniem czynności nerek jest ograniczone. Dlatego
klopidogrel należy stosować ostrożnie u tych pacjentów (patrz punkt
4.2).
Zaburzenia czynności wątroby
Doświadczenie u pacjentów z umiarkowanie nasilonymi chorobami
wątroby, którzy mogą mieć skłonności do krwawień, jest ograniczone.
Dlatego klopidogrel należy stosować ostrożnie w tej populacji
(patrz punkt 4.2).
Sustancje pomocnicze
Produkt Vatoud zawiera laktozę. U pacjentów z rzadko występującą
dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp
lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie należy
stosować tego produktu.
Vatoud - przedawkowanie
Przedawkowanie w następstwie podawania klopidogrelu może
prowadzić do wydłużenia czasu krwawienia i wynikających z tego
powikłań w postaci krwawień. W przypadku zaobserwowania krwawień
należy rozważyć zastosowanie odpowiedniego leczenia.
Nie znaleziono antidotum dla farmakologicznego działania
klopidogrelu. Jeśli wymagana jest szybka korekcja wydłużonego czasu
krwawienia, to przetoczenie masy płytkowej może odwrócić działania
klopidogrelu.
Vatoud - przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą. Ciężkie zaburzenie czynności wątroby.
• Czynne patologiczne krwawienie, takie jak wrzód trawienny
lub krwotok wewnątrzczaszkowy.
Vatoud - działania niepożądane
Vatoud był oceniany ze względu na bezpieczeństwo stosowania u
ponad 44 000 pacjentów, którzy uczestniczyli w badaniach
klinicznych, w tym ponad 12 000 pacjentów leczonych przez 1 rok lub
dłużej. W sumie w badaniu CAPRIE klopidogrel w dawce 75 mg/dobę był
porównywalny z ASA w dawce 325 mg/dobę. bez względu na wiek, płeć i
rasę. Klinicznie istotne działania niepożądane obserwowane w
badaniach CAPRIE, CURE, CLARITY, COMMIT i ACTIVE-A omówiono
poniżej. W uzupełnieniu do doświadczeń z badań klinicznych,
działania niepożądane były zgłaszane spontanicznie.
Krwawienie jest najczęstszą reakcją zgłaszaną zarówno w
badaniach klinicznych, jaki i po wprowadzeniu do obrotu, gdzie było
najczęściej zgłaszane podczas pierwszego miesiąca leczenia.
W badaniu CAPRIE, u pacjentów leczonych klopidogrelem albo ASA,
całkowita częstość występowania jakiegokolwiek krwawienia wynosiła
9,3%. Częstość występowania ciężkich przypadków była podobna dla
klopidogrelu i dla ASA.
W badaniu CURE, nie stwierdzono zwiększenia częstości dużych
krwawień po klopidogrelu w połączeniu z ASA w ciągu 7 dni po
operacji wieńcowego przeszczepu omijającego u pacjentów, u których
zaprzestano leczenia wcześniej niż pięć dni przed operacją. U
pacjentów, którzy pozostawali na leczeniu w ciągu pięciu dni do
operacji przeszczepu omijającego, częstość przypadków wynosiła 9,6%
dla klopidogrelu w połączeniu z ASA i 6,3% dla placebo w połączeniu
z ASA.
W badaniu CLARITY wystąpiło ogólne zwiększenie liczby krwawień w
grupie leczonej klopidogrelem z połączeniu z ASA w porównaniu do
grupy otrzymującej placebo w połączeniu z ASA. Częstość
występowania dużych krwawień była podobna w obu grupach. Istniała
zgodność pomiędzy podgrupami pacjentów określona przez
charakterystykę wyjściową oraz typ leczenia fibrynolitycznego lub
stosowanej heparyny.
W badaniu COMMIT ogólny odsetek dużych krwawień pozamózgowych
oraz krwawień mózgowych był mały i zbliżony w obu grupach.
W badaniu ACTIVE-A, częstość występowania poważnego krwawienia
była większa w grupie otrzymującej klopidogrel z kwasem
acetylosalicylowym niż placebo z kwasem acetylosalicylowym
(6,7% vs 4,3%). W obu grupach poważne krwawienie
dotyczyło najczęściej lokalizacji pozaczaszkowej (5,3% w grupie
otrzymującej klopidogrel z kwasem acetylosalicylowym; 3,5% w grupie
placebo z kwasem acetylosalicylowym), głównie przewodu pokarmowego
(3,5% vs 1,8%). Liczba przypadków krwawień
wewnątrzczaszkowych była większa po podaniu skojarzonym
klopidogrelu z kwasem acetylosalicylowym niż w przypadku placebo z
kwasem acetylosalicylowym (odpowiednio 1,4% vs 0,8%). Nie
stwierdzono znamiennej statystycznie różnicy między grupami w
częstości występowania krwawień zakończonych zgonem (1,1% w grupie
otrzymującej klopidogrel z kwasem acetylosalicylowym i 0,7% w
grupie placebo z kwasem acetylosalicylowym) i udaru krwotocznego
(odpowiednio 0,8% i 0,6%).
Reakcje niepożądane, które wystąpiły podczas badań klinicznych
albo były spontanicznie zgłaszane są przedstawione w tabeli
poniżej. Ich częstość jest zdefiniowana stosując następujące
konwencje: często (≥1/100 do 1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do
1/100); rzadko (≥1/10 000 do 1/1 000); bardzo rzadko (1/10 000).
W obrębie każdej grupy układów i narządów, objawy niepożądane są
wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja układów i narządów
|
Często
|
Niezbyt często
|
Rzadko
|
Bardzo rzadko
|
Zaburzenia krwi
i układu chłonnego
|
|
Małopłytkowość leukopenia,
eozynofilia
|
Neutropenia, w tym ciężka
neutropenia
|
Zakrzepowa plamica małopłytkowa (ang. TTP) (patrz punkt 4.4),
niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia, agranulocytoza, ciężka
małopłytkowość, granulocytopenia,
niedokrwistość
|
Zaburzenia układu
immunologicznego
|
|
|
|
Choroba posurowicza, reakcje
anafilaktoidalne
|
Zaburzenia
psychiczne
|
|
|
|
Omamy,
dezorientacja
|
Zaburzenia układu
nerwowego
|
|
Krwawienie wewnątrzczaszkowe
(zgłaszano, że niektóre przypadki były śmiertelne), bóle głowy,
parestezje,
zawroty głowy
|
|
Zaburzenia smaku
|
Zaburzenia oka
|
|
Krwawienia do oka (dospojówkowe, wewnątrzgałkowe,
dosiatkówkowe)
|
|
|
Zaburzenia ucha i błędnika
|
|
|
Zawroty głowy pochodzenia
błędnikowego
|
|
Zaburzenia
naczyniowe
|
Krwiak
|
|
|
Ciężki krwotok, krwotok z ran operacyjnych, zapalenie naczyń,
niedociśnienie tętnicze
|
Zaburzenia układu oddechowego,
klatki piersiowej i śródpiersia
|
Krwawienia z nosa
|
|
|
Krwawienie z dróg oddechowych
(krwioplucie, krwotok płucny), skurcz oskrzeli,
|
|
|
|
|
śródmiąższowe
zapalenie płuc
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Krwotok z przewodu pokarmowego, biegunka, bóle brzucha,
niestrawność
|
Owrzodzenia żołądka i dwunastnicy, zapalenie błony śluzowej
żołądka, wymioty, nudności, zaparcie, wzdęcie z oddawaniem
gazów
|
Krwotok pozaotrzewnowy
|
Krwotok z przewodu pokarmowego i pozaotrzewnowy zakończony
zgonem, zapalenie trzustki, zapalenie jelita grubego (w tym
wrzodziejące oraz limfocytowe zapalenie jelita grubego), zapalenie
błony śluzowej jamy ustnej
|
Zaburzenia wątroby
i dróg żółciowych
|
|
|
|
Ostra niewydolność wątroby, zapalenie wątroby, nieprawidłowe
wyniki testów
czynności wątroby
|
Zaburzenia skóry
i tkanki podskórnej
|
Siniak
|
Wysypka, świąd, krwawienie do skóry
(plamica)
|
|
Pęcherzowe zapalenie skóry (toksyczne martwicze oddzielane się
naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy), obrzęk
naczynioruchowy, wysypka rumieniowa, pokrzywka, wyprysk, liszaj
płaski
|
Zaburzenia
mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej
|
|
|
|
Krwawienia w obrębie układu mięśniowoszkieletowego (krwawienia
dostawowe), zapalenie stawów, bóle stawów, bóle
mięśniowe
|
Zaburzenia nerek
i dróg moczowych
|
|
Krwiomocz
|
|
Zapalenie kłębuszkowe nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny we
krwi
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Krwawienie w
miejscu wkłucia
|
|
|
Gorączka
|
Badania
diagnostyczne
|
|
Wydłużenie czasu krwawienia, zmniejszenie liczby neutrofili,
zmniejszenie liczby płytek
|
|
|
Komentarze