Tuxedon - opis
Klopidogrel jest wskazany u dorosłych w profilaktyce
przeciwzakrzepowej w objawowej miażdżycy:
· U pacjentów z zawałem mięśnia sercowego (od kilku dni do
mniej niż 35 dni po zawale), z udarem niedokrwiennym (od 7 dni
do mniej niż 6 miesięcy) oraz z rozpoznaną chorobą tętnic
obwodowych.
· U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym:
- Bez uniesienia odcinka ST (niestabilna dławica piersiowa
lub zawał mięśnia sercowego bez załamka Q), w tym pacjentów, którym
wszczepia się stent w czasie zabiegu przezskórnej angioplastyki
wieńcowej, w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (ang.
ASA).
- Z ostrym zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka
ST, w skojarzeniu z ASA, u pacjentów leczonych
zachowawczo kwalifikujących się do leczenia trombolitycznego.
W celu uzyskania dodatkowych informacji, patrz punkt 5.1.
Tuxedon - skład
Każda tabletka powlekana zawiera 75 mg klopidogrelu (w postaci
klopidogrelu bezylanu).
Substancja pomocnicza: laktoza jednowodna 2,80 mg.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tuxedon - dawkowanie
Dawkowanie
· Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku
Klopidogrel należy podawać w pojedynczej dawce 75 mg na
dobę.
U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym:
- Bez uniesienia odcinka ST (niestabilna dławica piersiowa
lub zawał mięśnia sercowego bez załamka Q): leczenie klopidogrelem
należy rozpocząć od pojedynczej dawki nasycającej wynoszącej
300 mg, a następnie kontynuować je stosując dawkę 75 mg raz na
dobę (z kwasem acetylosalicylowym (ASA) 75 mg do 325 mg na dobę).
Ponieważ większe dawki ASA były związane z większym ryzykiem
krwawienia, zaleca się, by dawka ASA nie była większa niż
100 mg. Optymalny czas trwania leczenia nie został ustalony.
Dane z badań klinicznych uzasadniają stosowanie przez okres do 12
miesięcy, a maksymalną korzyść z leczenia obserwowano po 3
miesiącach (patrz punkt 5.1).
- Z ostrym zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka
ST: leczenie klopidogrelem należy rozpocząć od dawki nasycającej
300 mg, a następnie podawać dawkę 75 mg raz na dobę
w skojarzeniu z ASA i lekami trombolitycznymi lub bez leków
trombolitycznych. U pacjentów w wieku powyżej 75 lat leczenie
klopidogrelem należy rozpocząć bez podawania dawki nasycającej.
Leczenie skojarzone należy rozpocząć możliwie najszybciej po
wystąpieniu objawów i kontynuować przez co najmniej 4
tygodnie. Nie badano korzyści z jednoczesnego stosowania
klopidogrelu i ASA w okresie powyżej 4 tygodni w tym modelu
leczenia (patrz punkt 5.1).
W przypadku pominięcia dawki:
- Jeżeli od czasu, w którym powinna być przyjęta normalna,
zaplanowana dawka upłynęło mniej niż 12 godzin: pominiętą
dawkę pacjent powinien przyjąć niezwłocznie, a kolejną dawkę
o wyznaczonej porze, zgodnie z dotychczasowym schematem
dawkowania.
- Jeżeli od określonego powyżej czasu upłynęło więcej niż
12 godzin: pacjent powinien przyjąć kolejną dawkę o wyznaczonej
porze, zgodnie z dotychczasowym dawkowaniem; nie powinien stosować
dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
· Dzieci i młodzież
Nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności
klopidogrelu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat.
· Zaburzenie czynności nerek
Doświadczenie terapeutyczne u pacjentów z zaburzeniami czynności
nerek jest ograniczone (patrz punkt 4.4).
· Zaburzenie czynności wątroby
Doświadczenie terapeutyczne u pacjentów z umiarkowanie
nasilonymi chorobami wątroby, którzy mogą mieć skłonność do
krwawień, jest ograniczone (patrz punkt 4.4).
Sposób podawania
Do podawania doustnego.
Można przyjmować z posiłkiem lub bez.
Tuxedon - środki ostrożności
Krwawienia i zaburzenia hematologiczne
Z powodu ryzyka krwawienia i hematologicznych działań
niepożądanych, w każdym przypadku, gdy podczas leczenia wystąpią
objawy kliniczne sugerujące wystąpienie krwawienia, należy
niezwłocznie rozważyć oznaczenie morfologii krwi i (lub) inne
odpowiednie badania (patrz punkt 4.8). Podobnie jak
w przypadku innych leków przeciwpłytkowych, należy zachować
ostrożność stosując klopidogrel u pacjentów, którzy mogą być
obciążeni ryzykiem wystąpienia nasilonego krwawienia z powodu
urazu, zabiegu chirurgicznego lub innych stanów patologicznych, jak
również u pacjentów otrzymujących ASA, heparynę, inhibitory
glikoproteiny IIb/IIIa lub niesteroidowe leki przeciwzapalne
(NLPZ), w tym inhibitory COX-2. Pacjentów należy dokładnie
obserwować pod kątem występowania wszelkich objawów krwawienia (w
tym krwawienia utajonego), zwłaszcza podczas pierwszych tygodni
leczenia i (lub) po inwazyjnych zabiegach kardiologicznych czy
zabiegach chirurgicznych. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania
klopidogrelu i doustnych leków przeciwzakrzepowych, ponieważ może
ono zwiększać intensywność krwawień (patrz punkt 4.5).
Jeśli u pacjenta ma być przeprowadzony planowy zabieg
chirurgiczny i działanie przeciwpłytkowe jest tymczasowo
niepożądane, należy przerwać leczenie klopidogrelem na 7 dni przed
zabiegiem. Przed zaplanowaniem jakiegokolwiek zabiegu
chirurgicznego i przed zastosowaniem każdego nowego produktu
leczniczego pacjenci powinni informować lekarzy i lekarzy dentystów
o przyjmowaniu klopidogrelu. Klopidogrel wydłuża czas krwawienia i
powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów ze zmianami
chorobowymi usposabiającymi do krwawień (zwłaszcza z przewodu
pokarmowego i wewnątrzgałkowych).
Pacjentów należy poinformować, że podczas leczenia klopidogrelem
(w monoterapii lub w skojarzeniu z ASA) zatrzymanie krwawienia może
trwać dłużej, niż zazwyczaj oraz, że powinni informować lekarza o
każdym nietypowym krwawieniu (ze względu na miejsce oraz czas
trwania).
Zakrzepowa plamica małopłytkowa
Bardzo rzadko zgłaszano występowanie zakrzepowej plamicy
małopłytkowej (ang. thrombotic thrombocytopenic purpura - TTP) po
podaniu klopidogrelu, czasami po krótkiej ekspozycji.
Charakteryzuje się ona występowaniem trombocytopenii i
mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, z towarzyszącymi
zmianami neurologicznymi, zaburzeniami czynności nerek lub z
gorączką. TTP jest stanem potencjalnie zagrażającym życiu,
wymagającym natychmiastowego leczenia, włącznie z plazmaferezą.
Niedawno przebyty udar niedokrwienny
Ze względu na brak danych, klopidogrel nie może być zalecany w
trakcie pierwszych 7 dni po ostrym udarze niedokrwiennym.
Cytochrom P450 2C19 (CYP2C19)
Farmakogenetyka: U pacjentów o słabym metabolizmie przy udziale
izoenzymu CYP2C19, po podaniu klopidogrelu w zalecanej dawce
powstaje mniejsza ilość aktywnego metabolitu tego związku, a jego
działanie na płytki krwi jest słabsze. Dostępne są badania
pozwalające określić, jaki rodzaj genotypu, związanego z
aktywnością CYP2C19, występuje u danego pacjenta.
Ponieważ klopidogrel jest metabolizowany do aktywnego metabolitu
częściowo przy udziale CYP2C19, po podaniu leków hamujących
aktywność tego enzymu spodziewane jest zmniejszenie stężenia
aktywnego metabolitu klopidogrelu. Nie jest pewne, jak istotna z
klinicznego punktu widzenia jest ta interakcja. Należy unikać
jednoczesnego stosowania silnych i średnio silnych inhibitorów
CYP2C19 (patrz punkt 4.5, gdzie znajduje się lista inhibitorów
CYP2C19, oraz punkt 5.2).
Zaburzenie czynności nerek
Doświadczenie terapeutyczne dotyczące stosowania klopidogrelu u
pacjentów z zaburzeniem czynności nerek jest ograniczone. Dlatego
klopidogrel należy stosować ostrożnie u takich pacjentów
(patrz punkt 4.2).
Zaburzenie czynności wątroby
Doświadczenie dotyczące stosowania klopidogrelu u pacjentów z
umiarkowanie nasilonymi chorobami wątroby, mogących mieć skłonności
do krwawień, jest ograniczone. Dlatego klopidogrel należy stosować
ostrożnie w tej populacji (patrz punkt 4.2).
Substancje pomocnicze
Tuxedon zawiera laktozę jednowodną. Nie powinien być stosowany u
pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy,
niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania
glukozy-galaktozy.
Tuxedon - przedawkowanie
Przedawkowanie klopidogrelu może prowadzić do wydłużenia czasu
krwawienia i związanych z krwawieniami powikłań. W przypadku
wystąpienia krwawień, należy rozważyć zastosowanie odpowiedniego
leczenia. Nie znaleziono antidotum dla farmakologicznego działania
klopidogrelu. Jeśli potrzebna jest szybka korekta wydłużonego czasu
krwawienia, przetoczenie masy płytkowej może odwrócić skutki
działania klopidogrelu.
Tuxedon - przeciwwskazania
· Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą.
· Ciężkie zaburzenie czynności wątroby.
· Czynne patologiczne krwawienie, takie jak krwotok z
wrzodu trawiennego lub krwotok wewnątrzczaszkowy.
Tuxedon - działania niepożądane
Bezpieczeństwo stosowania klopidogrelu oceniane było u ponad 42
000 pacjentów uczestniczących w badaniach klinicznych, w tym u
ponad 9 000 pacjentów leczonych przez 1 rok lub dłużej.
Poniżej przedstawiono klinicznie istotne działania niepożądane
obserwowane w badaniach CAPRIE, CURE, CLARITY i COMMIT. W
badaniu CAPRIE, ogólnie tolerancja klopidogrelu podawanego w dawce
75 mg/dobę była podobna do tolerancji ASA stosowanego w dawce
325 mg/dobę, niezależnie od wieku, płci i rasy. Oprócz danych
z badań klinicznych, działania niepożądane zgłaszane są
spontanicznie.
Krwawienie jest najczęstszą reakcją, zgłaszaną zarówno w
badaniach klinicznych, jaki i po wprowadzeniu do obrotu, gdzie było
przeważnie zgłaszane podczas pierwszego miesiąca leczenia.
W badaniu CAPRIE, u pacjentów leczonych albo klopidogrelem albo
ASA, całkowita częstość występowania jakiegokolwiek krwawienia
wynosiła 9,3%. Częstość występowania ciężkich przypadków w grupie
klopidogrelu i w grupie ASA była podobna.
W badaniu CURE nie obserwowano większej ilości dużych krwawień
po leczeniu klopidogrelem plus ASA w ciągu 7 dni po zabiegu
pomostowania aortalno-wieńcowego u tych pacjentów, u których
zaprzestano leczenia ponad pięć dni przed operacją. U pacjentów, u
których utrzymano leczenie podczas pięciu dni przed pomostowaniem,
częstość występowania dużych krwawień wynosiła 9,6% w grupie
klopidogrel plus ASA i 6,3% w grupie placebo plus ASA.
W badaniu CLARITY wystąpiło ogólne zwiększenie ilości krwawień w
grupie leczonej klopidogrelem plus ASA w porównaniu do grupy
otrzymującej placebo plus ASA. Częstość występowania dużych
krwawień była podobna w obu grupach. Dotyczyło to wszystkich
podgrup pacjentów zdefiniowanych według cech opisanych przy
włączaniu do badania oraz według rodzaju leczenia fibrynolitycznego
lub stosowanej heparyny.
W badaniu COMMIT ogólny odsetek dużych krwawień pozamózgowych
oraz krwawień mózgowych był niski i podobny w obu grupach.
Działania niepożądane, które wystąpiły podczas badań
klinicznych, lub były zgłoszone spontanicznie, przedstawiono w
tabeli poniżej. Częstość ich występowania zdefiniowano stosując
następującą konwencję: często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt
często (≥ 1/1000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do <
1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000). W obrębie każdej grupy
układów i narządów objawy niepożądane są wymienione począwszy od
najcięższych.
Klasyfikacja układów i narządów
|
Często
|
Niezbyt często
|
Rzadko
|
Bardzo rzadko
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
|
Małopłytkowość, leukopenia, eozynofilia
|
Neutropenia, w tym ciężka neutropenia
|
Zakrzepowa plamica małopłytkowa (ang. TTP) (patrz punkt 4.4),
niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia, agranulocytoza, ciężka
małopłytkowość, granulocytopenia, niedokrwistość
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
|
|
|
Choroba posurowicza, reakcje anafilaktoidalne
|
Zaburzenia psychiczne
|
|
|
|
Omamy, stan splątania
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
|
Krwawienie wewnątrzczaszkowe (niektóre przypadki zgłoszono jako
śmiertelne), ból głowy parestezje, zawroty głowy
|
|
Zaburzenia smaku
|
Zaburzenia oka
|
|
Krwawienie do oka (dospojówkowe, wewnątrzgałkowe,
dosiatkówkowe)
|
|
|
Zaburzenia ucha i błędnika
|
|
|
Zawroty głowy pochodzenia
błędnikowego
|
|
Zaburzenia naczyniowe
|
Krwiak
|
|
|
Ciężki krwotok, krwotok z rany operacyjnej, zapalenie naczyń,
niedociśnienie tętnicze
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
|
Krwawienia z nosa
|
|
|
Krwawienie z dróg oddechowych (krwioplucie, krwotok płucny),
skurcz oskrzeli, śródmiąższowe zapalenie płuc
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Krwotok z przewodu pokarmowego, biegunka, ból brzucha,
niestrawność
|
Wrzód żołądka i wrzód dwunastnicy, zapalenie błony śluzowej
żołądka, wymioty, nudności, zaparcie, wzdęcie z oddawaniem
gazów
|
Krwotok pozaotrzewnowy
|
Krwotok z przewodu pokarmowego i pozaotrzewnowy z zejściem
śmiertelnym, zapalenie trzustki, zapalenie jelita grubego (w tym
wrzodziejące oraz limfocytowe zapalenie jelita grubego), zapalenie
błony śluzowej jamy ustnej
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
|
|
|
Ostra niewydolność wątroby, zapalenie wątroby, nieprawidłowe
wyniki badań czynności wątroby
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Siniaki
|
Wysypka, świąd, krwawienie do skóry (plamica)
|
|
Pęcherzowe zapalenie skóry (martwica toksyczno-rozpływna
naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy), obrzęk
naczynioruchowy, wysypka rumieniowa, pokrzywka, wyprysk, liszaj
płaski
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
|
|
|
|
Krwawienia w obrębie układu mięśniowo-szkieletowego (krwawienia
dostawowe), zapalenie stawów, ból stawów, ból mięśni
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
|
Krwiomocz
|
|
Kłębuszkowe zapalenie nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny we
krwi
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Krwawienie w miejscu nakłucia
|
|
|
Gorączka
|
Badania diagnostyczne
|
|
Wydłużenie czasu krwawienia, zmniejszenie liczby granulocytów
obojętnochłonnych, zmniejszenie liczby płytek
|
|
|
Komentarze