Stymen - dawkowanie
Dawkowanie preparatu należy dostosować do płci, stężenia DHEA w
surowicy oraz skuteczności leczenia. Stężenie endogennego DHEA w
surowicy jest mniejsze u kobiet. U obu płci niedobory DHEA nasilają
się z wiekiem.
Zalecana dawka początkowa u kobiet wynosi 10 mg/dobę, dawka
maksymalna 25 mg/dobę. Zalecana dawka początkowa u mężczyzn wynosi
10 mg/dobę, dawka maksymalna 50 mg/dobę.
Początkową dawkę należy stopniowo zwiększać (10 mg/dobę co 2
tygodnie) do czasu uzyskania pożądanych działań
terapeutycznych.
W przypadku długotrwałego stosowania dawek większych niż 25 mg u
kobiet i 50 mg u mężczyzn należy oznaczać stężenie hormonu w
surowicy i odpowiednio często wykonywać badania lekarskie. Lek jest
przeznaczony do długotrwałego stosowania, efekty działania są
widoczne po kilku tygodniach stosowania.
Lek należy stosować jeden raz na dobę, rano, zgodnie z
naturalnym rytmem wydzielania DHEA. Lek należy przyjmować w czasie
posiłku w celu ułatwienia wchłaniania.
Dzieci
Nie należy stosować leku u dzieci.
Niewydolność nerek
Nie należy stosować leku u pacjentów z ciężką niewydolnością
nerek.
Niewydolność wątroby
Nie należy stosować leku u pacjentów z ciężką niewydolnością
wątroby.
Stymen - środki ostrożności
Stymen należy przyjmować rano, zgodnie z naturalnym cyklem
syntezy i wydzielania hormonu DHEA.Nie przekraczać zalecanej
dawki.
Zmiana dawki, w szczególności zwiększenie dawki, wymaga zawsze
konsultacji z lekarzem. Nie należy podawać jednocześnie z innymi
preparatami zawierającymi androgeny.
Decyzję o zastosowaniu preparatu Stymen w zmniejszeniu
dolegliwości związanych z andropauzą i menopauzą należy podejmować
po wnikliwej analizie korzyści i możliwych zagrożeń związanych z
leczeniem i z zaleceniem przestrzegania dyscypliny terapeutycznej.
W monitorowaniu terapii należy uwzględnić szereg parametrów
klinicznych i biochemicznych, takich jak: stan psychiczny
(witalność, samopoczucie, potencja), stan somatyczny (masa ciała,
rozkład tkanki tłuszczowej, stan tkanki mięśniowej), stężenia
hormonów (LH – hormon luteinizujący, FSH – hormon folikulotropowy,
wolny testosteron, prolaktyna), u mężczyzn stężenie fosfatazy
kwaśnej (PSA), stan gruczołu krokowego, stan kośćca (badanie
densytometryczne), wartości ciśnienia tętniczego, badanie
biochemiczne (morfologia, hematokryt, stężenie glukozy, sodu,
potasu, wapnia, fosforu, aktywność enzymów wątrobowych oraz
lipidogram).
Pacjenci poniżej 40 roku życia nie powinni stosować
preparatu.
Kobiety stosujące hormonalną terapię zastępczą (HTZ) nie powinny
stosować preparatu. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z
rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem
laktazy (typu Lappa) lub zespołem złego wchłaniania
glukozy-galaktozy.
Stymen - przedawkowanie
Dotychczas nie zanotowano przypadków ostrego przedawkowania.
Stymen - przeciwwskazania
- nadwrażliwość na składniki preparatu,
- rak sutka, jajnika i inne nowotwory estrogenozależne,
- ciężka niewydolność wątroby i nerek,
- przerost i rak gruczołu krokowego,
- rak sutka u mężczyzn i inne nowotwory, - ciąża i okres
karmienia piersią, - nie należy stosować u dzieci.
Stymen - działania niepożądane
Rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000 pacjentów) - nudności,
wymioty, zwiększenie apetytu, retencja wody i soli, hiperkalcemia,
u mężczyzn powiększenie gruczołu krokowego, ginekomastia, u kobiet
zaburzenia miesiączkowania, a także objawy trądziku, nadmierne
owłosienie, zmiany łojotokowe w skórze, łysienie kątowe typu
męskiego, niskie brzmienie głosu. Prawdopodobieństwo ich
wystąpienia może wzrastać, gdy lek stosowany jest w wyższych niż
zalecane dobowych dawkach przez dłuższy okres czasu.
Bardzo rzadko (< 1/10 000 pacjentów, w tym pojedyncze
przypadki) – zapalenie wątroby, hepatomegalia, zaburzenia
psychiczne (objawy manii).
STYMEN w zalecanych dawkach jest na ogół dobrze tolerowany.
Komentarze