Sindronat - dawkowanie
Klodronian jest wydalany głównie przez nerki, dlatego w czasie
leczenia klodronianem należy zapewnić właściwą podaż płynów.
Stosowanie u dzieci
Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu
leczniczego u dzieci.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku
Nie ma specjalnych zaleceń dotyczących dawkowania produktu
leczniczego w tej grupie pacjentów. W badaniach klinicznych brali
udział pacjenci powyżej 65 lat i nie odnotowano u nich zwiększonej
częstości występowania działań niepożądanych lub ich nasilenia.
Sposób podawania
Kapsułki produktu leczniczego SINDRONAT należy połykać w
całości.
Zalecana dawka jednorazowa wynosi 1600 mg na dobę. W przypadku
stosowania większych dawek, część dawki większą niż 1600 mg należy
przyjąć oddzielnie (druga dawka), tak jak podano poniżej.
Jednorazową dawkę dobową oraz pierwszą dawkę (w przypadku dawki
podzielonej) należy przyjąć na czczo, popijając szklanką wody. Nie
należy nic jeść ani pić (oprócz zwykłej wody), jak również nie
należy przyjmować innych leków doustnych przez godzinę po przyjęciu
produktu leczniczego.
W przypadku stosowania produktu leczniczego w dawkach
podzielonych – dwa razy na dobę, pierwszą dawkę należy przyjąć
według zaleceń podanych powyżej. Drugą dawkę należy przyjąć
pomiędzy posiłkami, co najmniej dwie godziny przed jedzeniem,
piciem (oprócz zwykłej wody) oraz zażywaniem innych leków
doustnych.
Nie należy przyjmować klodronianu z mlekiem, posiłkami i lekami
zawierającymi wapń lub inne kationy dwuwartościowe, gdyż zaburzają
one wchłanianie klodronianu.
Dawkowanie u dorosłych pacjentów z prawidłową czynnością
nerek:
♦ Leczenie hiperkalcemii w chorobie nowotworowej.
Najwyższa dawka początkowa w leczeniu doustnym wynosi 2400 mg
lub 3200 mg na dobę i w zależności od indywidualnej reakcji na
leczenie dawkę można stopniowo zmniejszyć do 1600 mg na dobę, po
osiągnięciu prawidłowego stężenia wapnia.
♦ Leczenie osteolizy spowodowanej chorobą
nowotworową.
W leczeniu doustnym zwiększonej resorpcji kostnej bez
hiperkalcemii, dawkowanie ustala się indywidualnie.
Zalecana dawka początkowa wynosi 1600 mg na dobę. W razie
klinicznej konieczności, dawkę można zwiększyć, ale nie zaleca się
stosowania dawki większej niż 3200 mg na dobę.
Pacjenci z niewydolnością nerek:
Klodronian jest wydalany głównie przez nerki. Dlatego też,
SINDRONAT należy stosować szczególnie ostrożnie u pacjentów z
niewydolnością nerek; nie należy stosować długotrwale dawki
większej niż 1600 mg na dobę.
Zalecane jest następujące zmniejszenie dawkowania:
Stopień niewydolności nerek
|
Klirens kreatyniny, ml/min
|
Dawka
|
Lekka
|
50 do 80 ml/min
|
1600 mg na dobę (nie zaleca się zmniejszania dawki)
|
Umiarkowana
|
30 do 50 ml/min
|
1200 mg na dobę
|
Ciężka*
|
< 30 ml/min
|
800 mg na dobę
|
* Brak dostępnych danych farmakokinetycznych dla doustnego
podawania klodronianiu u pacjentów z niewydolnością nerek i
klirensem kreatyniny poniżej 10 ml/min. W takich sytuacjach należy
unikać stosowania produktu leczniczego, z wyjątkiem krótkotrwałego
podawania w przypadku występowania niewydolności nerek w postaci
wyłącznie funkcjonalnej spowodowanej podwyższonym stężeniem
wapnia.
Sindronat - środki ostrożności
Podczas stosowania klodronianu należy przyjmować odpowiednią
ilość płynów. Jest to szczególnie istotne, jeśli klodronian jest
stosowany dożylnie oraz u pacjentów z hiperkalcemią lub
niewydolnością nerek.
Przed rozpoczęciem leczenia oraz podczas leczenia należy
monitorować czynność nerek z oznaczeniem kreatyniny, wapnia i
fosforanów w surowicy.
W badaniach klinicznych występowały bezobjawowe, odwracalne
zwiększenia aktywności transaminaz bez zmian w innych badaniach
czynności wątroby. Zaleca się monitorowanie aktywności transaminaz
w surowicy (patrz także punkt 4.8).
Należy zachować ostrożność, stosując klodronian u pacjentów z
niewydolnością nerek (patrz punkt 4.2).
Wśród pacjentów z rozpoznanym rakiem, leczonych według schematu
złożonego z podawanych jednocześnie doustnych i dożylnych
bisfosfonianów, zgłaszano przypadki martwicy kości żuchwy, zwykle
związanej z ekstrakcją zęba lub miejscowym zakażeniem (włącznie z
zapaleniem kości i szpiku kostnego). Wielu z tych pacjentów
otrzymywało również leczenie chemioterapeutyczne i
kortykosteroidy.
Przed wdrożeniem leczenia bisfosfonianami u chorych ze
współistniejącymi czynnikami ryzyka (np. rak, chemioterapia,
stosowanie kortykosteroidów, nieprawidłowa higiena jamy ustnej)
należy rozważyć wykonanie profilaktycznych zabiegów dentystycznych,
a w trakcie terapii z użyciem bisfosfonianów należy unikać
inwazyjnych zabiegów stomatologicznych.
Wykonywanie chirurgicznych zabiegów stomatologicznych u
pacjentów z martwicą kości żuchwy powstałą w trakcie terapii
bisfosfonianami, może prowadzić do zaostrzenia tej jednostki
chorobowej. Nie wiadomo, czy odstawienie bisfosfonianów zmniejsza
ryzyko martwicy kości żuchwy u pacjentów wymagających wykonania
zabiegów dentystycznych.
Ocena kliniczna dokonana przez lekarza powinna być podstawą do
ustalenia planu leczenia u każdego pacjenta w oparciu o
indywidualną ocenę korzyści/ryzyka.
Nietypowe złamania kości udowej
Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu
kości udowej u osób stosujących bisfosfoniany, głównie u pacjentów
długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub
krótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż
całej kości udowej - od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem
mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typu złamań dochodzi
po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają
ból uda lub ból w pachwinie. W badaniach obrazowych często na kilka
tygodni lub miesięcy przed całkowitym złamaniem kości udowej
widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występują
obustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami pacjentów, u
których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać
kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się
tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do
ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie
kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów do czasu
przeprowadzenia oceny.
Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się
jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny
występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdy pacjent
zgłaszający się z takimi objawami powinien być zbadany pod względem
obecności niecałkowitego złamania kości udowej.
Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z
rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem
laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania
glukozy-galaktozy.
Sindronat - przedawkowanie
Hipokalcemia może wystąpić po 2 lub 3 dniach od
przedawkowania.
• Leczenie
Należy zastosować leczenie objawowe. Należy zapewnić odpowiednie
nawodnienie pacjenta oraz kontrolować czynność nerek i stężenie
wapnia we krwi.
Sindronat - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Współistniejące leczenie innymi bisfosfonianami.
Krańcowa niewydolność nerek (klirens kreatyniny poniżej 10
ml/min). Nie należy stosować u dzieci, kobiet w ciąży i w okresie
karmienia piersią.
Sindronat - działania niepożądane
Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym jest biegunka,
zwykle o niewielkim nasileniu, występująca zazwyczaj po
zastosowaniu dużych dawek produktu leczniczego.
Wymienione działania niepożądane mogą wystąpić zarówno podczas
leczenia doustnego jak i dożylnego, jedynie częstość działań
niepożądanych może się różnić.
Układ /Narząd
|
Często (≥1/100 do < 1/10)
|
Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000)
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
|
Bezobjawowa hipokalcemia
|
Objawowa hipokalcemia.
Zwiększone stężenie hormonu przytarczyc w krwi związane ze
zmniejszonym stężeniem wapnia we krwi.
Zwiększone stężenie fosfatazy alkalicznej w krwi
*.
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Biegunka **
Nudności **
Wymioty **
|
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
Zwiększenie aktywności aminotransferaz - zwykle w zakresie
wartości prawidłowych.
|
Zwiększenie aktywności aminotransferaz dwukrotnie powyżej normy
bez
|
|
|
współistniejących zaburzeń czynności wątroby.
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
|
Reakcja nadwrażliwości przebiegająca, jako reakcja skórna.
|
* u pacjentów z chorobą przerzutową, może również wynikać z
przerzutów do wątroby i kości ** zwykle łagodnie
Do opisania każdego działania i jego objawów oraz towarzyszących
chorób użyto odpowiedniej nomenklatury, zgodnie ze słownikiem
terminologii medycznej MedDRA (Medical Dictionary for Regulatory
Activities).
Działania niepożądane, które opisano po wprowadzeniu produktu
leczniczego do obrotu
• Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia:
Zaburzenia parametrów oddechowych u pacjentów z astmą
aspirynową, reakcje nadwrażliwości przebiegające jako zaburzenia
oddychania.
• Zaburzenie nerek i dróg moczowych:
Zaburzenie czynności nerek (zwiększenie stężenia kreatyniny w
osoczu i białkomocz). Zgłaszano pojedyncze przypadki niewydolności
nerek prowadzące do zgonu, zwłaszcza podczas jednoczesnego
stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych, najczęściej
diklofenaku.
• Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki
łącznej:
Zgłaszano pojedyncze przypadki martwicy kości żuchwy, głównie u
pacjentów wcześniej leczonych aminobisfosfonianami, takimi jak
zoledronian i pamidronian (patrz punkt. 4.4.). U pacjentów
przyjmujących klodronian występowały silne bóle kości, stawów i
(lub) mięśni. Zgłoszenia te nie były częste, a w badaniach
randomizowanych, kontrolowanych placebo bez widocznych znacznych
różnic miedzy pacjentami, którym podawano placebo a pacjentami
leczonymi klodronianem. Różnorodne objawy ujawniały się od kilku
dni do kilku tygodni po rozpoczęciu leczenia klodronianem.
W okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano
następujące działania (rzadko): nietypowe złamania podkrętarzowe i
trzonu kości udowej (działanie niepożądane leków należących do
klasy bisfosfonianów).
Komentarze