Simvastatin Pfizer

Simvastatin Pfizer - dawkowanie

Zakres dawkowania wynosi od 5 do 80 mg, podawanych doustnie raz na dobę, wieczorem. W razie potrzeby dawkę można stopniowo zwiększać, w odstępach co najmniej 4 tygodni, aż do maksymalnej dawki 80 mg podawanej raz na dobę, wieczorem. Dawka 80 mg na dobę zalecana jest tylko u pacjentów z ciężką hipercholesterolemią i wysokim ryzykiem powikłań ze strony układu sercowo-naczyniowego, u których nie osiągnięto celów leczenia przy stosowaniu mniejszych dawek i kiedy oczekuje się, że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko (patrz punkt 4.4).

Hipercholesterolemia

Przed rozpoczęciem leczenia należy zastosować standardową dietę obniżającą stężenie cholesterolu. Dietę należy kontynuować również podczas podawania produktu Simvastatin Pfizer. Zalecana dawka początkowa wynosi 10–20 mg/dobę jednorazowo wieczorem. U pacjentów wymagających znacznego zmniejszenia stężenia LDL-C (powyżej 45%) leczenie należy rozpocząć od dawki 20–40 mg/dobę jednorazowo wieczorem. W razie potrzeby dawkę można zwiększać w sposób opisany powyżej.

Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna

Na podstawie wyników kontrolowanych badań klinicznych zalecana dawka symwastatyny wynosi

40 mg/dobę podawana wieczorem lub 80 mg/dobę w trzech dawkach podzielonych: 20 mg, 20 mg oraz 40 mg wieczorem. Produkt Simvastatin Pfizer powinien być stosowany jako leczenie uzupełniające w połączeniu z innymi metodami obniżającymi stężenie lipidów (np. LDL-afereza) u tych pacjentów, lub gdy takie metody leczenia są niedostępne.

Zapobieganie chorobom serca i naczyń

U pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia choroby wieńcowej (z hiperlipidemią lub bez) zalecaną dawką początkową jest zazwyczaj 20 mg do 40 mg symwastatyny raz na dobę, podawane wieczorem. Leczenie powinno być rozpoczęte jednocześnie ze stosowaniem diety i ćwiczeniami fizycznymi. W razie potrzeby dawkę można zwiększać w sposób opisany powyżej.

Jednoczesne stosowanie z innymi lekami

Produkt Simvastatin Pfizer jest skuteczny zarówno w monoterapii, jak i w skojarzeniu z lekami wiążącymi kwasy żółciowe. Zalecaną dawkę symwastatyny należy przyjmować nie mniej niż 2 godziny przed, lub nie mniej niż 4 godziny po podaniu leku wiążącego kwasy żółciowe.

U pacjentów przyjmujących cyklosporynę, danazol, gemfibrozyl lub inne fibraty (oprócz fenofibratu) jednocześnie z produktem Simvastatin Pfizer, dawka symwastatyny nie powinna przekroczyć 10 mg/dobę. W przypadku jednoczesnego stosowania produktu Simvastatin Pfizer z amiodaronem lub werapamilem dawka symwastatyny nie powinna przekroczyć 20 mg/dobę. U pacjentów przyjmujących diltiazem lub amlodypinę jednocześnie z produktem Simvastatin Pfizer, dawka symwastatyny nie powinna przekraczać 40 mg na dobę (patrz punkty 4.4 i 4.5).

Niewydolność nerek

U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek nie ma konieczności zmiany dawkowania.

U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) należy dokładnie rozważyć stosowanie dawki większej niż 10 mg na dobę i zachować ostrożność w przypadku konieczności stosowania produktu.

Pacjenci w podeszłym wieku

Dostosowanie dawkowania nie jest konieczne.

Stosowanie u dzieci i młodzieży (w wieku od 10 do 17 lat)

Zalecana zazwyczaj dawka początkowa u dzieci i młodzieży (chłopcy w fazie II lub wyższej wg skali Tannera i dziewczęta, będące co najmniej jeden rok po wystąpieniu pierwszej miesiączki, w wieku od 10 do 17 lat) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną wynosi 10 mg na dobę, jednorazowo wieczorem. Przed rozpoczęciem leczenia symwastatyną u dzieci i młodzieży należy zastosować standardową dietę zmniejszającą stężenie cholesterolu. Dietę należy kontynuować w trakcie leczenia symwastatyną.

Zalecany zakres dawek wynosi od 10 mg do 40 mg na dobę; maksymalna zalecana dawka wynosi 40 mg na dobę. Dawki należy dostosowywać do indywidualnych potrzeb zgodnie z zalecanym celem terapii, rekomendowanym przez zalecenia pediatryczne (patrz punkty 4.4 oraz 5.1). Dawki należy dostosowywać w odstępach 4-tygodniowych lub większych.

Doświadczenie w stosowaniu symwastatyny u dzieci przed okresem pokwitania jest ograniczone.

Simvastatin Pfizer - środki ostrożności

Miopatia/ rabdomioliza

Symwastatyna, tak jak inne inhibitory reduktazy HMG-CoA, może sporadycznie wywoływać miopatię, objawiającą się bólami mięśni, tkliwością lub osłabieniem z towarzyszącym zwiększeniem aktywności kinazy kreatynowej (CK) ponad 10 razy powyżej górnej granicy wartości uznanej za prawidłową.

Miopatia przyjmuje czasem postać rabdomiolizy bez lub z wtórną ostrą niewydolnością nerek spowodowaną mioglobinurią. Odnotowano bardzo rzadkie przypadki zgonów z tego powodu. Ryzyko wystąpienia miopatii zwiększa się w przypadku dużej aktywności inhibitorów reduktazy HMG-CoA w osoczu.

Podobnie jak w przypadku pozostałych inhibitorów reduktazy HMG-CoA, ryzyko wystąpienia miopatii i (lub) rabdomiolizy zależy od przyjmowanej dawki leku. Według danych pochodzących z badania klinicznego z udziałem 41 413 pacjentów leczonych symwastatyną, w tym 24 747 pacjentów (około 60%), dla których średni czas obserwacji wynosił co najmniej 4 lata, częstość występowania miopatii wynosiła około 0,03%, 0,08% i 0,61% przy podawaniu dawek odpowiednio 20, 40 i 80 mg na dobę. W tych badaniach pacjenci byli pod ścisłą kontrolą i nie otrzymywali leków powodujących interakcje z symwastatyną.

W badaniu klinicznym, w którym pacjentów z zawałem serca w wywiadzie leczono symwastatyną w dawce 80 mg na dobę (średni czas obserwacji 6,7 roku), częstość występowania miopatii wynosiła około 1,0% w porównaniu z 0,02% u pacjentów leczonych dawką 20 mg na dobę. Około połowa z tych przypadków miopatii pojawiła się w pierwszym roku leczenia. Częstość występowania miopatii podczas każdego kolejnego roku leczenia wynosiła około 0,1% (patrz punkt 4.8).

Oznaczanie aktywności kinazy kreatynowej

Kinazy kreatynowej (CK) nie należy oznaczać bezpośrednio po ciężkim wysiłku lub w przypadku obecności innych możliwych czynników mających prawdopodobny wpływ na podwyższenie aktywności CK, ponieważ utrudnia to interpretację otrzymanych wyników. Jeśli aktywność CK jest znacznie zwiększona na początku leczenia (ponad pięciokrotnie powyżej górnej granicy wartości uznanej za prawidłową), należy ponownie oznaczyć aktywność CK w ciągu 5 do 7 dni w celu potwierdzenia otrzymanych wyników.

Przed rozpoczęciem leczenia

Wszystkich pacjentów rozpoczynających leczenie symwastatyną lub u których zwiększa się dawkę symwastatyny, należy poinformować o ryzyku wystąpienia miopatii z zaleceniem natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza w przypadku wystąpienia trudnych do wyjaśnienia bólów, tkliwości lub osłabienia mięśni.

Należy zachować ostrożność w leczeniu pacjentów, u których występują czynniki predysponujące do wystąpienia rabdomiolizy. W celu ustalenia referencyjnej wartości początkowej aktywność CK powinna zostać oznaczona przed rozpoczęciem leczenia w przypadku:

• pacjentów w podeszłym wieku (≥ 65 lat);

• kobiet;

• pacjentów z zaburzeniem czynności nerek;

• pacjentów z niekontrolowaną niedoczynnością tarczycy;

• indywidualnego lub rodzinnego wywiadu świadczącego o dziedzicznych zaburzeniach ze strony układu mięśniowego;

• wystąpienia w przeszłości toksycznego działania na mięśnie po podaniu statyn lub fibratów;

• pacjentów nadużywających alkoholu.

W powyższych przypadkach należy rozważyć czy przewidywane korzyści leczenia są większe od związanego z nim ryzyka. W trakcie leczenia zaleca się obserwację pacjenta. U pacjentów cierpiących w przeszłości na schorzenia mięśni po podaniu fibratu lub statyn, należy zachować szczególną ostrożność przy wprowadzaniu leczenia inną substancją z tej samej grupy. W przypadku znacząco zwiększonej aktywności CK (ponad pięciokrotnie powyżej górnej granicy wartości uznanej za prawidłową) nie należy rozpoczynać leczenia.

W trakcie leczenia

Jeśli podczas leczenia u pacjenta otrzymującego statyny wystąpią bóle, osłabienie lub skurcze mięśni, należy oznaczyć aktywność CK. Jeśli aktywność CK okaże się istotnie podwyższona (ponad pięciokrotnie powyżej górnej granicy wartości uznanej za prawidłową) pomimo braku forsownego wysiłku, należy przerwać leczenie. Należy rozważyć zaprzestanie leczenia, jeżeli objawy ze strony mięśni są nasilone i powodują codzienny dyskomfort, nawet jeśli aktywność CK jest poniżej pięciokrotnej górnej granicy wartości uznanej za prawidłową. W przypadku podejrzenia miopatii z jakiegokolwiek innego powodu, lek należy odstawić.

Jeśli objawy ze strony mięśni ustąpią i wartość CK powróci do normy, można rozważyć możliwość ponownego podjęcia leczenia przy użyciu tej samej lub innej statyny w najmniejszej dawce, i przy dokładnym monitorowaniu pacjenta.

Większą częstość występowania miopatii zaobserwowano u pacjentów, którym zwiększono dawkę do 80 mg. Okresowe pomiary CK są zalecane, ponieważ mogą one być przydatne do identyfikacji subklinicznych przypadków miopatii. Nie ma jednak żadnej pewności, że takie monitorowanie zapobiegnie wystąpieniu miopatii.

Leczenie symwastatyną należy przerwać na kilka dni przed planowanym dużym zabiegiem chirurgicznym lub w przypadku wystąpienia choroby o ciężkim przebiegu, lub konieczności nagłego zabiegu chirurgicznego.

Środki zaradcze mające na celu zmniejszenie ryzyka wystąpienia miopatii spowodowanej interakcjami z innymi lekami (patrz punkt 4.5)

Ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy znacząco zwiększa się w przypadku jednoczesnego stosowania symwastatyny z silnymi inhibitorami CYP3A4 (takimi jak: itrakonazol, ketokonazol, pozakonazol, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna, inhibitory proteazy HIV (np. nelfinawir), nefazodon), jak również z gemfibrozylem, cyklosporyną i danazolem (patrz punkt 4.2).

Ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy zwiększa się również przy jednoczesnym stosowaniu innych fibratów, lub przy jednoczesnym stosowaniu amiodaronu lub werapamilu z dużymi dawkami symwastatyny (patrz punkty 4.2 i 4.5). Ryzyko jest także nieznacznie zwiększone, gdy podczas przyjmowania symwastatyny w dawce 80 mg na dobę jednocześnie stosuje się diltiazem. Ryzyko wystąpienia miopatii, w tym rabdomiolizy, może być zwiększone podczas jednoczesnego stosowania kwasu fusydowego i statyn (patrz punkt 4.5).

W związku z powyższymi uwagami dotyczącymi inhibitorów CYP3A4, przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie symwastatyny z itrakonazolem, ketokonazolem, pozakonazolem, inhibitorami proteazy wirusa HIV (np. nelfinawir), erytromycyną, klarytromycyną, telitromycyną i nefazodonem (patrz punkty 4.3 i 4.5). W razie konieczności zastosowania itrakonazolu, ketokonazolu, pozakonazolu, erytromycyny, klarytromycyny lub telitromycyny, należy odstawić symwastatynę na czas leczenia wyżej wymienionymi lekami. Ponadto należy zachować ostrożność przy jednoczesnym przyjmowaniu z symwastatyną innych, słabszych inhibitorów CYP3A4: flukonazolu, cyklosporyny, werapamilu, diltiazemu (patrz punkty 4.2 i 4.5).

Należy unikać spożywania soku grejpfrutowego podczas leczenia symwastatyną.

U pacjentów leczonych jednocześnie cyklosporyną, danazolem lub gemfibrozylem dawka symwastatyny nie powinna przekroczyć 10 mg na dobę. Należy unikać równoczesnego podawania symwastatyny i gemfibrozylu, chyba że oczekiwane korzyści przewyższają zwiększone ryzyko wynikające z jednoczesnego podania tych leków. Należy uważnie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka wynikającego ze stosowania symwastatyny w dawce 10 mg na dobę łącznie z innymi fibratami (oprócz fenofibratu), cyklosporyną lub danazolem w związku z potencjalnym ryzykiem związanym ze stosowaniem tych leków łącznie (patrz punkty 4.2 i 4.5).

Należy również zachować ostrożność przy przepisywaniu fenofibratu łącznie z symwastatyną, ponieważ każda z tych substancji może spowodować miopatię.

Należy unikać stosowania symwastatyny w dawkach większych niż 20 mg na dobę w skojarzeniu z amiodaronem lub werapamilem, chyba że oczekiwane korzyści terapeutyczne przewyższają zwiększone ryzyko wystąpienia miopatii (patrz punkty 4.2 i 4.5).

Należy unikać jednoczesnego stosowania symwastatyny w dawkach większych niż 40 mg na dobę z diltiazemem lub amlodypiną, chyba że kliniczne korzyści przewyższają ryzyko wystąpienia miopatii (patrz punkty 4.2. i 4.5.).

Rzadkie przypadki miopatii i (lub) rabdomiolizy były związane z jednoczesnym stosowaniem inhibitorów reduktazy HMG CoA i niacyny (kwas nikotynowy) w dawce modyfikującej stężenie lipidów (≥1 g/dobę), z których każdy może spowodować miopatię w monoterapii.

Lekarze rozważający leczenie skojarzone symwastatyną i niacyną (kwas nikotynowy) w dawce modyfikującej stężenie lipidów (≥1 g/dobę) lub produktami zawierającymi niacynę, powinni starannie rozważyć potencjalne korzyści i zagrożenia, i ściśle monitorować pacjentów pod kątem wystąpienia podmiotowych i przedmiotowych objawów bólu mięśni, tkliwości lub osłabienia, szczególnie w pierwszych miesiącach leczenia, oraz gdy dawka któregokolwiek z tych produktów leczniczych jest zwiększona.

W okresowej analizie prowadzonego badania klinicznego, niezależny komitet monitorujący bezpieczeństwo stwierdził więcej niż oczekiwano przypadków miopatii u pacjentów z Chin przyjmujących symwastatynę w dawce 40 mg i kwas nikotynowy / laropiprant 2000 mg/40 mg. Dlatego należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z Chin symwastatyną (szczególnie w dawkach 40 mg lub większych), którym podaje się niacynę (kwas nikotynowy) w dawce modyfikującej stężenie lipidów (≥1 g/dobę) lub produkty zawierające niacynę. Ze względu na to, że ryzyko wystąpienia miopatii po podaniu statyn jest zależne od dawki, stosowanie symwastatyny w dawce 80 mg i niacyny (kwas nikotynowy) w dawce modyfikującej stężenie lipidów (≥1 g/dobę) lub produktów zawierających niacynę nie jest zalecane u pacjentów z Chin. Nie wiadomo, czy istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia miopatii, u innych azjatyckich pacjentów leczonych symwastatyną i niacyną (kwas nikotynowy) w dawce modyfikującej stężenie lipidów (≥1 g/dobę) lub produktami zawierającymi niacynę.

Jeśli jednoczesne stosowanie kwasu fusydowego i symwastatyny jest konieczne, należy ściśle monitorować pacjentów (patrz punkt 4.5). Należy rozważyć czasowe zaprzestanie leczenia symwastatyną.

Cukrzyca

Niektóre dowody sugerują, że statyny jako klasa leków zwiększają stężenie glukozy we krwi i u niektórych pacjentów z dużym ryzykiem rozwoju cukrzycy mogą powodować hiperglikemię. Wówczas właściwe jest zastosowanie typowej opieki diabetologicznej. Ryzyko wystąpienia hiperglikemii jest jednak równoważone przez zmniejszenie ryzyka naczyniowego związanego ze stosowaniem statyn, i dlatego nie powinno być powodem do zaprzestania leczenia statynami. Pacjenci z grupy ryzyka (glikemia na czczo 5,6 do 6,9 mmol / l, BMI > 30 kg/m², zwiększone stężenie triglicerydów, nadciśnienie tętnicze) powinni być monitorowani zarówno klinicznie jak i biochemicznie zgodnie z krajowymi wytycznymi.

Wpływ leczenia na czynność wątroby

Podczas badań klinicznych, u kilku dorosłych pacjentów otrzymujących symwastatynę odnotowano utrzymujące się zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy (ponad 3-krotnie powyżej górnej granicy wartości uznanej za prawidłową). Po przerwaniu lub zakończeniu podawania symwastatyny u tych pacjentów, aktywność aminotransferaz powracała zazwyczaj powoli do wartości wyjściowych.

Przed rozpoczęciem leczenia a następnie w razie wystąpienia wskazań klinicznych zaleca się przeprowadzenie badań oceniających czynność wątroby. Pacjenci, u których zwiększono dawkę symwastatyny do 80 mg, powinni zostać poddani dodatkowym badaniom czynności wątroby przed rozpoczęciem przyjmowania zwiększonej dawki, 3 miesiące po zwiększeniu dawki do 80 mg, a następnie co pewien czas (np. co pół roku) przez pierwszy rok leczenia. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów, u których dochodzi do zwiększenia aktywności aminotransferaz w surowicy. W takim przypadku należy bezzwłocznie powtórzyć oznaczenia, a następnie wykonywać je częściej. Należy przerwać leczenie symwastatyną, jeżeli utrzymuje się stałe zwiększenie aktywności aminotransferaz, a zwłaszcza gdy osiągnie ono trzykrotność górnej granicy wartości uznanej za prawidłową i będzie się utrzymywać.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu u osób spożywających znaczne ilości alkoholu.

Tak jak w przypadku innych substancji czynnych zmniejszających stężenie lipidów w surowicy, odnotowano umiarkowane (nieprzekraczające trzykrotności górnej granicy wartości uznawanej za prawidłową) zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy u pacjentów leczonych symwastatyną. Zmiany te pojawiły się wkrótce po rozpoczęciu leczenia symwastatyną, często były przemijające, nie towarzyszyły im żadne inne objawy i nie było konieczne przerwanie leczenia.

Śródmiąższowa choroba płuc

Rzadko zgłaszano przypadki śródmiąższowej choroby płuc podczas stosowania niektórych statyn, w tym symwastatyny, szczególnie w leczeniu długoterminowym (patrz punkt 4.8). Objawy mogą obejmować duszność, kaszel nieproduktywny oraz pogorszenie ogólnego stanu zdrowia (zmęczenie, utrata masy ciała oraz gorączka). W razie podejrzenia u pacjenta śródmiąższowej choroby płuc, leczenie statynami należy przerwać.

Stosowanie u dzieci i młodzieży (w wieku od 10 do 17 lat)

Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania symwastatyny u pacjentów z rodzinną hipercholesterolemią heterozygotyczną w wieku od 10 do 17 lat, oceniano w kontrolowanym badaniu klinicznym u dojrzewających chłopców w fazie II lub wyższej wg skali Tannera oraz dziewcząt będących co najmniej jeden rok po wystąpieniu pierwszej miesiączki. Ogólnie, pacjenci leczeni symwastatyną i pacjenci otrzymujący placebo mieli podobny profil zdarzeń niepożądanych. W populacji tej nie badano dawek większych niż 40 mg. W tym ograniczonym kontrolowanym badaniu nie wykryto wpływu na wzrost lub dojrzewanie płciowe dorastających chłopców i dziewcząt, ani wpływu na długość cykli menstruacyjnych u dziewcząt (patrz punkty 4.2, 4.8 i 5.1). Dziewczęta w okresie dojrzewania należy pouczyć o konieczności stosowania odpowiednich metod antykoncepcji w trakcie leczenia symwastatyną (patrz punkty 4.3 i 4.6). Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania symwastatyny u pacjentów w wieku poniżej 18 lat przez dłużej niż 48 tygodni. Długotrwały wpływ na dojrzewanie fizyczne, intelektualne oraz płciowe jest nieznany. Symwastatyny nie badano u pacjentów w wieku poniżej 10 lat, u dzieci przed okresem pokwitania oraz dziewcząt przed wystąpieniem pierwszej miesiączki.

Substancje pomocnicze

Produkt zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją laktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.

Simvastatin Pfizer - przedawkowanie

Dotychczas odnotowano kilka przypadków przedawkowania. Maksymalna przyjęta dawka wynosiła 3,6 g. Wszyscy pacjenci powrócili do zdrowia bez powikłań. W przypadku przedawkowania nie istnieje specyficzne leczenie. Zalecane jest wtedy leczenie objawowe i podtrzymujące.