Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Przyjęcie leku na czczo powoduje szybkie opróżnienie żołądka, co z kolei prowadzi do natychmiastowego wzrostu stężenia leku we krwi. Dzięki temu pacjent zaczyna odczuwać poprawę. Natomiast przyjęcie lekarstwa po posiłku opóźnia opróżnianie żołądka, co wydłuża czas pasażu leku. Dowiedz się więcej o znaczeniu spożywania leków na czczo lub po posiłku.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
− objawy cofania treści żołądkowej do przełyku,
− objawowy refluks żołądkowo-przełykowy (pieczenie w przełyku - zgaga).
1 kapsułka zawiera 10 mg omeprazolu(Omeprazolum). Substancja pomocnicza: sacharoza.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Dorośli (w wieku powyżej 18 lat)
Zaleca się podawanie leku rano, przed śniadaniem popijając wodą.
Kapsułkę należy połykać w całości, nie należy jej żuć ani kruszyć przed połknięciem. W przypadku zaburzeń połykania kapsułkę można otworzyć i jej zawartość wsypać do soku owocowego lub innego kwaśnego płynu, wymieszać i wypić.
Zwykle stosuje się 20 mg leku Prazol neo (dawka początkowa). Jeśli objawy ustąpią należy dawkę zmniejszyć do 10 mg na dobę. U niektórych pacjentów dawka 10 mg może być wystarczająca i w związku z tym może być traktowana jako dawka początkowa. W przypadku nawrotu objawów zgagi ponownie można zwiększyć dawkę do 20 mg na dobę. Jeśli objawy nie ustępują po 2 tygodniach leczenia lekiem Prazol neo w dawce dobowej 20 mg zalecane jest wykonanie dalszych badań diagnostycznych.
U pacjentów z niewydolnością nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczne zmniejszenie dawek leku Prazol neo.
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby biodostępność omeprazolu zwiększa się a okres półtrwania wydłuża, dlatego w tych przypadkach konieczna jest modyfikacja dawki leku, nie należy podawać dawki dobowej większej niż 20 mg.
Zmniejszenie kwaśności soku żołądkowego, niezależnie od przyczyny – między innymi wynikające ze stosowania inhibitorów pompy protonowej, zwiększa ilość bakterii prawidłowo występujących w przewodzie pokarmowym. Stosowanie leków zmniejszających wydzielanie kwasu solnego powoduje niewielkie zwiększenie ryzyka zakażeń przewodu pokarmowego bakteriami, takimi jak Salmonella czy Campylobacter.
W przypadku wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów (tj. znaczna, niespodziewana utrata masy ciała, nawracające wymioty, zaburzenia połykania, wymioty z domieszką krwi, smoliste stolce, choroby wrzodowej żołądka lub zabiegów chirurgicznych w wywiadzie, żółtaczki lub innych chorób, np. niewydolności wątroby i nerek) należy wykluczyć możliwość nowotworowego charakteru choroby, ponieważ leczenie omeprazolem może złagodzić objawy i opóźnić rozpoznanie. Omeprazol może powodować zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej i alkalicznej fosfatazy. Należy prowadzić badania kontrolne aktywności enzymów wątrobowych podczas podawania omeprazolu, zwłaszcza u pacjentów z chorobami wątroby.
Pacjenci w wieku powyżej 45 lat, u których w ostatnim czasie wystąpiły nowe dolegliwości powinni niezwłocznie poinformować o tym lekarza lub farmaceutę.
Hipomagnezemia
U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej (ang. proton pump inhibitors, PPI), jak omeprazol, przez co najmniej trzy miesiące oraz u większości pacjentów przyjmujących PPI przez rok, odnotowano przypadki wstępowania ciężkiej hipomagnezemii. Mogą występować ciężkie objawy hipomagnezemii, takie jak zmęczenie, tężyczka, majaczenie, zawroty głowy oraz arytmie komorowe, jednakże mogą one rozpocząć się niepostrzeżenie i pozostać niezauważone. U pacjentów najbardziej dotkniętych chorobą, hipomagnezemia zmniejszyła się po uzupełnieniu niedoborów magnezu i odstawieniu inhibitorów pompy protonowej.
U pacjentów, u których przypuszcza się, że leczenie będzie długotrwałe lub przyjmujących inhibitory pompy protonowej łącznie z digoksyną lub innymi lekami mogącymi wywołać hipomagnezemię (np.
diuretyki), należy rozważyć pomiar stężenia magnezu we krwi przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami pompy protonowej oraz okresowe pomiary w trakcie leczenia.
Ten produkt leczniczy zawiera sacharozę.
Leku Prazol neo nie należy stosować u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazyizomaltazy.
Brak danych dotyczących przedawkowania omeprazolu u ludzi.
Pojedyncze dawki doustne do 400 mg na dobę nie powodowały ciężkich objawów przedawkowania, wymagających leczenia.
Nie ma specyficznej odtrutki w przypadku zatrucia omeprazolem.
W przypadkach zażycia leku w dawkach od 16 do 45 razy większych od zwykle zalecanych u ludzi, wystąpiły następujące objawy przedawkowania: splątanie, senność, zaburzenia widzenia, tachykardia, pocenie się, uderzenia gorąca, bóle głowy, suchość w jamie ustnej.
Ze względu na duży stopień wiązania omeprazolu z białkami osocza, nie można go usunąć z krwi za pomocą dializy.
W przypadku przedawkowania leku stosuje się leczenie objawowe i podtrzymujące czynności życiowe.
Nadwrażliwość na omeprazol lub którykolwiek ze składników leku. Nie stosować jednocześnie z atazanawirem.
Lek Prazol neo jest na ogół dobrze tolerowany, a działania niepożądane są zwykle łagodne i przemijające. W wielu przypadkach nie udało się jednoznacznie stwierdzić związku pomiędzy występowaniem opisanych objawów, a stosowaniem omeprazolu.
Częstość występowania:
Bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100), rzadko (≥1/10000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10000).
Podczas stosowania omeprazolu obserwowano następujące działania niepożądane:
1. Zaburzenia serca i naczyń
Rzadko: bóle w klatce piersiowej, tachykardia, bradykardia, kołatanie serca, obrzęki, podwyższenie ciśnienia tętniczego krwi.
2. Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia
Rzadko: zakażenia układu oddechowego, kaszel, skurcz oskrzeli, krwawienie z nosa, bóle gardła.
3. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Niezbyt często: podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy krwi (AspAT, AlAT, GGTP, fosfatazy alkalicznej).
Rzadko: zapalenie wątroby, niekiedy z żółtaczką, zwiększenie stężenia bilirubiny, niewydolność wątroby, encefalopatia wątrobowa (pojedyncze przypadki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie).
4. Zaburzenia żołądka i jelit
Często: biegunka, bóle w nadbrzuszu, nudności, wymioty, zaparcie, wzdęcia.
Rzadko: zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, kandydoza jamy ustnej, uczucie suchości w jamie ustnej, zaburzenia smaku, brak łaknienia, zespół nadwrażliwego jelita, odbarwienie stolca, zanik błony śluzowej języka, zapalenie trzustki.
5. Zaburzenia układu nerwowego i zaburzenia psychiczneCzęsto: bóle i zawroty głowy.
Niezbyt często: senność, parestezje.
Rzadko: depresja, agresja, omamy, stan splątania, bezsenność, apatia, nerwowość, lęk.
6. Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Rzadko: śródmiąższowe zapalenie nerek, zakażenia układu moczowego, częste oddawanie moczu, proteinuria, hematuria, glikozuria, bóle jąder, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy. 7. Zaburzenia endokrynologiczne Rzadko: ginekomastia.
8. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Często: bóle pleców.
Rzadko: skurcze mięśni, bóle kończyn, bóle stawów.
9. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Niezbyt często: wysypka, zapalenie skóry, pokrzywka, świąd.
Rzadko: łysienie, nadwrażliwość na światło, wysypka pęcherzowa, zespół Stevensa-Johnsona (rumień wielopostaciowy), zespół Lyella (martwica toksyczno-rozpływna naskórka).
10. Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Rzadko: leukopenia, trombocytopenia, agranulocytoza, pancytopenia, niedokrwistość hemolityczna, leukocytoza.
11. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Rzadko: hipoglikemia, hiponatremia, przyrost masy ciała.
Częstość - nieznana: hipomagnezemia. [Patrz Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania (4.4)].
12. Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: reakcje alergiczne (wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy). 13. Zaburzenia oka
Rzadko: nieostre widzenie.
14. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często: złe samopoczucie.
Rzadko: gorączka, nadmierne pocenie się, zmęczenie.
Brak kontrolowanych badań klinicznych dotyczących stosowania omeprazolu u kobiet w ciąży. Sporadycznie opisywano przypadki występowania wad wrodzonych u dzieci urodzonych przez matki otrzymujące omeprazol w okresie ciąży.
Omeprazol może być stosowany w czasie ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.
Stosowanie leku Prazol neo w okresie karmienia piersią
Należy rozważyć, czy zastosować lek u kobiety karmiącej piersią uwzględniając korzyść dla matki i ewentualne ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u karmionych niemowląt.
Należy uprzedzić pacjenta o niebezpieczeństwie związanym z prowadzeniem pojazdów mechanicznych i obsługą maszyn, ponieważ omeprazol w początkowym okresie leczenia może powodować działania niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego (bóle i zawroty głowy, nieostre widzenie).
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
substancja - 250 g
substancja - 500 g
substancja - 50 g
substancja - 25 g
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Substancja o działaniu zmniejszającym wydzielanie kwasu solnego w żołądku. Stosowana w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, a także w przypadku nadkwaśności soku żołądkowego w przebiegu choroby refluksowej lub zakażenia bakterią Helicobacter pylori. Substancja ta wykazuje skuteczność w zapobieganiu owrzodzenia błony śluzowej żołądka podczas terapii lekami przeciwzapalnymi uszkadzającymi śluzówkę żołądka.
Komentarze