Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Należy unikać spożywania alkoholu przy jednoczesnym przyjmowaniu leków. W czasie kuracji krótkotrwałych należy unikać picia w ogóle, zaś w przypadku stałego zażywania – niekiedy można pić umiarkowanie, ale tylko po konsultacji z lekarzem. Nie należy też nigdy popijać leków napojami alkoholowymi. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z alkoholem.
Przyjęcie leku na czczo powoduje szybkie opróżnienie żołądka, co z kolei prowadzi do natychmiastowego wzrostu stężenia leku we krwi. Dzięki temu pacjent zaczyna odczuwać poprawę. Natomiast przyjęcie lekarstwa po posiłku opóźnia opróżnianie żołądka, co wydłuża czas pasażu leku. Dowiedz się więcej o znaczeniu spożywania leków na czczo lub po posiłku.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
Preparat Peragal stosuje się w leczeniu ostrej i przewlekłej schizofrenii; ostrych zaburzeń psychotycznych z urojeniami, lękiem, omamami i objawami rozpadu osobowości; katatonii; manii oraz pobudzenia psychoruchowego.
1 tabletka produktu Peragal, tabletki 25 mg, zawiera 42,1 mg dimaleinianu perazyny, co odpowiada 25 mg perazyny (Perazinum)
1 tabletka produktu Peragal, tabletki 100 mg, zawiera 168,4 mg dimaleinianu perazyny, co odpowiada 100 mg perazyny (Perazinum). Substancje pomocnicze, patrz pkt 6.1.
Preparat do podawania doustnego.
Ostre zaburzenia psychotyczne, katatonia, pobudzenie psychoruchowe
? w początkowym okresie leczenia ostrych psychoz ze stanami pobudzenia psychomotorycznego oraz objawami manii podaje się dawkę pojedynczą 50 mg do 150 mg na dobę,
? dawka podtrzymująca dla chorych leczonych ambulatoryjnie wynosi do 300 mg na dobę w dawkach podzielonych,
? dawka podtrzymująca dla chorych hospitalizowanych wynosi od 200 mg do 600 mg na dobę w dawkach podzielonych, w uzasadnionych przypadkach dawka może być zwiększona do 800 mg na dobę.
Przewlekła schizofrenia
W leczeniu przewlekłej schizofrenii, stosuje się dawki od 75 mg do 600 mg na dobę w dwóch lub trzech dawkach podzielonych. Chorzy leczeni ambulatoryjnie powinni rozpocząć leczenie od mniejszych dawek, następnie dawkę należy stopniowo zwiększać aż do uzyskania pożądanego efektu. U chorych
hospitalizowanych powinno się rozpocząć leczenie od większych dawek, w celu uzyskania szybkiego efektu leczniczego.
Nie zaleca się nagłych zmian dawkowania, ponieważ zwiększa to ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Maksymalny efekt przeciwpsychotyczny występuje po jednym do trzech tygodni leczenia. Po podawaniu choremu optymalnej dawki przez dłuższy czas, należy ją stopniowo zmniejszać aż do najmniejszej dawki leczniczej.
Dawkowanie w niewydolności nerek
W niewydolności nerek nie ma konieczności zmiany dawkowania.
Dawkowanie w niewydolności wątroby
U chorych z zaburzeniami czynności wątroby wskazane jest stosowanie połowy dawki dla dorosłych, a w ciężkiej niewydolności wątroby przerwanie podawania preparatu.
Dawkowanie u chorych w podeszłym wieku
Chorzy w podeszłym wieku powinni otrzymywać zmniejszone dawki. Zaleca się u nich stosowanie połowy dawki dla dorosłych; takie dawkowanie zapewnia zwykle u osób w podeszłym wieku pożądane działanie lecznicze.
Dawkowanie u dzieci
Nie ma dostatecznych danych, które pozwoliłyby ocenić bezpieczeństwo stosowania preparatu u dzieci poniżej 16 lat. Z tego powodu produktu nie należy stosować u chorych poniżej 16 lat.
Wycofywanie z kuracji
Leczenie zaburzeń psychotycznych jest kuracją długotrwałą. W przypadku uzyskania zadowalającej poprawy nie jest wskazane zbyt szybkie zmniejszenie dawki preparatu. Dawki należy zmniejszać stopniowo przez kilka do kilkunastu miesięcy. Decyzja lekarza o przerwaniu leczenia powinna być oparta na doświadczeniu klinicznym, z uwzględnieniem dotychczasowego przebiegu choroby oraz stanu chorego.
Należy rozważyć celowość leczenia oraz zachować szczególną ostrożność w następujących przypadkach:
? leukopenia i inne zaburzenia układu krwiotwórczego;
? padaczka;
? jaskra;
? przerost gruczołu krokowego;
? niewydolność wątroby;
? zaawansowana choroba niedokrwienna serca, świeży zawal serca;
? niedociśnienie ortostatyczne, ciężkie niedociśnienie;
? zaburzenie oddawania moczu;
? choroba Parkinsona;
? zwężenie odźwiernika;
? zaburzenia czynności układu pozapiramidowego;
? dyskinezy;
? miastenia (łac. myasthenia gravis)\
? czynna choroba wrzodowa;
? nadczynność tarczycy;
? guz chromochłonny nadnerczy;
? ostra niedokrwistość;
? nowotwory sutka.
Zalecane środki ostrożności dotyczące stosowania produktu leczniczego Peragal
Na początku leczenia perazyną zalecane jest wykonanie badania pełnego obrazu morfologicznego krwi. W przypadku wystąpienia gorączki, zakażeń, krwawienia z nosa należy natychmiast przeprowadzić badanie hematologiczne. Badanie krwi należy przeprowadzać co tydzień w ciągu pierwszych czterech miesięcy leczenia perazyną a podczas długiego leczenia - co 6 miesięcy. W przypadku znacznego zmniejszenia liczby leukocytów (poniżej 3000 kom./mm3), a także w przypadku zmian w rozmazie krwi obwodowej, należy przerwać leczenie perazyną i zastosować inny lek.
Próby czynnościowe wątroby należy wykonać na początku i po sześciu miesiącach leczenia. W przypadku zaburzeń czynności wątroby, dawki należy odpowiednio zmniejszyć (patrz punkt 4.2).
Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością nerek, ponieważ pochodne fenotiazyny mogą powodować niedociśnienie.
U pacjentów z cukrzycą w czasie leczenia perazyną wymagana jest stała kontrola stężenia glukozy we krwi.
W trakcie leczenia perazyną u pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów z chorobami i wadami scrca należy wykonywać kontrolne badania EKG.
Podczas leczenia perazyną należy zachować ostrożność u pacjentów z organicznym uszkodzeniem mózgu, schorzeniami naczyń mózgu i depresją (może wystąpić nasilenie objawów depresji).
W przypadku schorzeń zwojów podstawy mózgu (np. choroba Parkinsona) można stosować perazynę tylko w wyjątkowych wypadkach, odstawiając preparat w razie nasilenia objawów.
U pacjentów w podeszłym wieku częściej występują objawy pozapiramidowe, zwiększa się częstość występowania późnych dyskinez, działanie uspokajające jest silniejsze i częściej występuje niedociśnienie orlostatyczne.
U pacjentów z napadami drgawek perazyna zwiększa skłonność do występowania napadów. Ryzyko wystąpienia napadów drgawkowych jest większe, jeśli zbyt szybko zmieniane są dawki preparatu. Epilepsja, w przypadku, gdy kontynuowane jest leczenie przeciwpadaczkowe, nie wyklucza podawania neuroleptyków ze wskazań psychiatrycznych.
Wysoka gorączka i sztywność mięśniowa mogą nasuwać podejrzenie wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego. W przypadku wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego stosowanie neuroleptyku może zagrażać życiu pacjenta. W różnicowaniu złośliwego zespołu neuroleptycznego istotne znaczenie przypisuje się zwiększeniu aktywności kinazy kreatynowej we krwi i zwiększeniu stężenia mioglobiny we krwi lub moczu. W przypadku wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego zaleca się natychmiastowe odstawienie produktu, zapobieganie hipertermii przez chłodzenie, leczenie zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej, objawów niewydolności krążenia, niewydolności oddechowej i nerek.
W przypadku wystąpienia zmian skórnych (np. wysypki), uzupełniająca kuracja przećiwalergiczna umożliwia zazwyczaj kontynuowanie leczenia neuroleptykami.
W czasie leczenia perazyną należy unikać intensywnego światła słonecznego (w tym solarium oraz fototerapii) oraz zmniejszać wrażliwość na światło stosując kremy ochronne z zawartością filtrów przeciw promieniowaniu ultrafioletowemu.
Podczas leczenia perazyną pacjent nie powinien spożywać produktów zawierających alkohol.
Produkt Peragal zawiera laktozę i dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Przypadkowe lub celowe zażycie kilku lub kilkunastu gramów perazyny prowadzi do zatrucia objawiającego się m. in. trudnościami w mówieniu, niezbornością ruchów, zaburzeniami ostrości widzenia, drżeniami mięśniowymi, stanem splątania, zatrzymaniem akcji serca, dusznością, bezdechem, zaburzeniami termorcgulacji. Należy wykonać wówczas płukanie żołądka wodnym roztworem węgla aktywowanego, podać środki przeczyszczające. W przypadku zapaści naczyniowej podawać dożylnie płyny izotoniczne, zastosować oddychanie kontrolowane.
Leczenie objawowe
Zaburzenia rytmu serca należy leczyć propranololem, drgawki diazepamem. Obniżenia ciśnienia nie należy leczyć aminami sympatykomimetycznymi (reakcje paradoksalne).
Perazyny nie należy stosować w następujących przypadkach:
? nadwrażliwość na perazynę, inne leki przeciwpsychotyczne z grupy pochodnych fenotiazyny oraz na którykolwiek składnik preparatu,
? ciężkie uszkodzenie szpiku kostnego lub komórek krwi,
? złośliwy zespół neuroleptyczny w wywiadzie,
? stany śpiączkowe,
? ostre zatrucie lekami nasennymi, opioidami, innymi lekami ncuroleptycznymi, lekami uspokajającymi, lekami przeciwdepresyjnymi lub alkoholem,
? guzy zależne od prolaktyny, ze względu na zwiększone wydzielanie prolaktyny pod wpływem perazyny,
? ciężka niewydolność wątroby,
? siany depresyjne,
? ciąża i okres karmienia piersią.
Badania diagnostyczne
Podczas stosowania średnich i dużych dawek perazyny dość częste są przypadki zmiany wyników testów tolerancji na glukozę.
Zaburzenia serca
U chorych leczonych perazyną bardzo często występują zmiany w zapisie EKG. Zmiany te występują z różnym nasileniem i są proporcjonalne do stosowanych dawek. Mająone charakter przemijający. Postępowanie polega najczęściej na zmniejszeniu dawek perazyny i podaniu niezbyt dużych dawek potasu i azotanów.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Podczas stosowania perazyny sporadycznie występują: leukopenia, eozynofilia i granulocytopenia. W trakcie leczenia perazyną do wielkiej rzadkości należą przypadki występowania małopłytkowości, niedokrwistości aplastycznej i agranulocytozy.
Zaburzenia układu nerwowego
W pojedynczych przypadkach leczenie neuroleptykami może wyzwolić niebezpieczny dla życia złośliwy zespół neuroleptyczny, charakteryzujący się gorączką 40 PC i sztywnością mięśniową (zwiększenie stężenia mioglobiny i aktywności kinazy kreatynowej we krwi). Jak dotąd brak doniesień o wystąpieniu zespołu neuroleptycznego po leczeniu perazyną, jednak w przypadku jego wystąpienia zaleca się: natychmiastowe odstawienie preparatu, leczenie hipertermii przez chłodzenie, leczenie zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej, objawów niewydolności krążenia, niewydolności oddechowej i nerkowej.
Objawy pozapiramidowe
Podczas kilku pierwszych dni leczenia perazyną może wystąpić ostra dyskineza, charakteryzująca się napadowymi ruchami głowy, sztywnością karku, szczękościskiem, skurczami mięśni mimicznych twarzy oraz mięśni języka. Ruchy te rzadziej obejmują większe grupy mięśniowe. Niekiedy obserwuje się ?napady spojrzeniowe", utrudnione połykanie. Ostre dyskinezy występują u ok. 1% osób leczonych perazyną. Zalecane jest zmniejszenie dawki perazyny lub zastosowanie leków przeciwcholinergicznych.
U chorych leczonych perazyną przez długi czas (wiele miesięcy) nie obserwowano dotąd późnych dyskinez w czasie stosowania preparatu. Możliwość wystąpienia późnych dyskinez istnieje u chorych po przerwaniu leczenia perazyną częściej u osób w podeszłym wieku i u kobiet. Zmiany te mogą być przemijające.
U chorych leczonych dużymi dawkami perazyny przez dłuższy czas może wystąpić akatyzja, której często towarzyszy depresja. Leczenie tego stanu jest trudne. Stosuje się w takich przypadkach pochodne benzodiazepiny, leki blokujące receptory GABA-ergiczne, leki uspokajające z różnym stopniem skuteczności.
We wczesnym okresie leczenia perazyną (najczęściej 5-30 dzień leczenia) może wystąpić polekowy zespół Parkinsona (parkinsonizm), który klinicznie objawia się wzmożonym napięciem mięśni
szkieletowych typu pozapiramidowego, spowolnieniem ruchów, drobnofalistym drżeniem mięśniowym, zwykle niezbyt silnym. Zespół ujawnia się częściej u kobiet niż u mężczyzn oraz częściej u osób starszych niż młodszych. Zalecane jest zmniejszenie dawki perazyny i podawanie leków cholinolitycznych.
Podczas kuracji perazyną rzadko występuje nietrzymanie moczu.
Zaburzenia oka
Perazyna może spowodować niewyraźne widzenie oraz zmiany ciśnienia wewnątrzgałkowego. Podczas długotrwałej terapii dużymi dawkami perazyny mogą wystąpić zmiany pigmentacji oka.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Długotrwałe podawanie perazyny może prowadzić do zaburzeń wydolności oddechowej. Podczas stosowania dużych dawek preparatu obserwowano przekrwienie śluzówki nosa.
Zaburzenia żołądka i jelit
Wpływ perazyny na przewód pokarmowy jest wynikiem cholinolitycznego działania perazyny. Podczas stosowania dużych dawek preparatu obserwowano takie objawy jak: zaparcie, suchość błon śluzowych jamy ustnej, nudności. W związku ze stosowaniem, perazyny odnotowano pojedyncze przypadki martwiczego zapalenia jelita i wewnątrzwątrobowej cholestazy.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Podczas kuracji perazyną rzadko występuje zatrzymanie moczu.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Stosowanie perazyny sporadycznie powoduje skórne odczyny alergiczne. Obserwowano niekiedy wzmożoną reakcję skórną po nasłonecznieniu. Podczas leczenia perazyną występuje silne pocenie się. Opisano jeden przypadek tocznia rumieniowatego w czasie leczenia perazyną.
Zaburzenia endokrynologiczne
Do najczęstszych objawów niepożądanych podczas kuracji perazyną należy mlekotok spowodowany przez zwiększenie wydzielania prolaktyny. Objaw ten pojawia się przejściowo u 10% leczonych kobiet i jest zależny od wielkości dawki.
Pojawiać się mogą również zaburzenia miesiączkowania, a u mężczyzn ginekomastia. Zdarzająsię również przypadki zwiększenia masy ciała u pacjentów zażywających perazynę.
Zaburzenia naczyniowe
Do najczęściej spotykanych objawów niepożądanych należą: ortostatyczny spadek ciśnienia tętniczego krwi i zaburzenia rytmu serca, Spadek ciśnienia tętniczego pojawia się zwłaszcza na początku leczenia podczas stosowania większych dawek perazyny. Objawy te występują u ok. 15% pacjentów. Leczenie zapaści polega na dożylnym podaniu noradrenaliny we wlewie kroplowym i podjęciu postępowania przeciwwstrząsowego.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Stosowanie perazyny powodowało rzadkie przypadki wystąpienia ostrego zapalenia wątroby. W badaniach obejmujących 156 pacjentów, zaobserwowano bezobjawowe zwiększenie aktywności co najmniej jednego z enzymów wątroby u 43% pacjentów leczonych perazyną, jednak żaden z tych pacjentów nie zachorował na ostre zapalenie wątroby. Ciężkie zaburzenie czynności wątroby podczas leczenia perazyną, występuje bardzo rzadko.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Podczas kuracji perazyną mogą wystąpić zaburzenia seksualne: nieprawidłowość erekcji oraz zmniejszenie popędu płciowego.
Zaburzenia psychiczne
Obserwowano zaburzenia snu, stan splątania, ogólny niepokój, zwiększone występowanie marzeń sennych lub koszmarów nocnych, dezorientację i otępienie. Stosowanie perazyny może prowadzić do pojawienia się depresji, której objawy występują zwykle po ostrych psychozach. Depresja polekowa może ustąpić po zmniejszeniu dawki perazyny, niekiedy wymagana jest jednak zmiana leku.
Podczas stosowania perazyny z innymi lekami działającymi na ośrodkowy układ nerwowy obserwowano u chorych przypadki majaczenia i stanu splątania. Zmniejszenie dawki preparatu zwykle powoduje poprawę.
W badaniach na zwierzętach pochodne fenotiazyny zostały uznane za związek teratogenny; podobnych badań u człowieka nie przeprowadzono. Z uwagi na powyższe stosowanie produktu Peragal u kobiet w ciąży jest przeciwwskazane.
Perazyna i jej metabolity przenikają do mleka matki karmiącej. Produktu Peragal nie należy stosować podczas karmienia piersią.
Podczas leczenia perazyną nie należy prowadzić pojazdów mechanicznych i obsługiwać urządzeń mechanicznych w ruchu. Preparat może powodować zaburzenia sprawności psychofizycznej.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Perazyna to substancja lecznicza o działaniu przeciwpsychotycznym.
Antydepresanty i alkohol - czy można je łączyć? Większość osób zażywających długotrwale takie leki psychotropowe zastanawiało się nad tym chociaż raz. Spożycie alkoholu etylowego w niewielkiej ilości przy stosowanej farmakologicznej terapii antydepresyjnej...
Jak się okazuje, na całym świecie stosuje się coraz więcej leków przeciw depresji. Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (ang. Organization for Economic Cooperation and Development - OECD) dokładniej przyjrzała się skali stosowania antydepresantów...
Sulpiryd to lek z rodziny przeciwdepresyjnych oraz przeciwpsychotycznych. Stosuje się go głównie w leczeniu schizofrenii. Jest to lek przepisywany wyłącznie na receptę. Występuje w postaci tabletek, kapsułek oraz syropu. Lek stosuje się w przypadku wystąpienia...
Amerykańscy lekarze zauważyli kolejny niepokojący objaw koronawirusa. U pacjentów, którzy mają problemy z oddychaniem, pojawiają się halucynacje podobne do tych występujących przy delirium alkoholowym - alarmują tamtejsze media. Halucynacje jednym...
Pacjent chory psychiatrycznie może czuć się wyobcowany po opuszczeniu szpitala Pobyt w szpitalu psychiatrycznym jest trudnym przeżyciem dla każdego pacjenta. Nie zawsze możliwy jest kontakt z rodziną i przyjaciółmi, taka osoba musi dostosować się do...
Stosowanie leków przeciwdepresyjnych może wiązać się z zaburzeniami funkcji seksualnych. Mogą one dotyczyć nawet 80% leczonych lekami z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), niezależnie od tego, który z nich był stosowany....
Badacze z Laval University School of Psychology w Quebecu zbadali wpływ tabletek nasennych na zdrowie osób ich przyjmujących. Okazało się, że środki nasenne o około 36% zwiększają ryzyko przedwczesnej śmierci. Badanie działania leków nasennych Naukowcy...
W dobie pandemii coraz więcej mówi się o nałogach, które stały się sposobem na pokonanie lęku i samotności oraz poradzenie sobie w nowej rzeczywistości. Czym jest uzależnienie, jak sobie z nim radzić, jak pomóc bliskiej osobie uwikłanej w nałóg? - o to...
Leczenie depresji Depresja to nie tylko "chandra", która przytrafia się każdemu od czasu do czasu. To poważna choroba. Ze względu na występujące u chorych myśli samobójcze, choroba ta może doprowadzić do śmierci. Jeśli zauważymy u siebie lub u osoby z...
Polacy są w coraz gorszej kondycji psychicznej. Widać to po coraz dłuższych kolejkach do specjalistów i systematycznie rosnącej sprzedaży antydepresantów, dlatego psychiatrzy pilnie poszukują kolejnych sposobów wsparcia pacjentów. Eko-terapia i eko-psychiatria...
Komentarze