Nimvastid - dawkowanie
Leczenie powinno być rozpoczęte i nadzorowane przez lekarza
doświadczonego w diagnozowaniu i leczeniu otępienia typu
alzheimerowskiego lub otępienia związanego z chorobą Parkinsona.
Rozpoznanie należy ustalić na podstawie aktualnych wytycznych.
Leczenie rywastygminą można rozpocząć jedynie wtedy, gdy możliwa
jest opieka osoby odpowiedzialnej za regularne przyjmowanie
produktu leczniczego przez pacjenta.
Rywastygminę należy przyjmować dwa razy na dobę, z porannym i
wieczornym posiłkiem.
Tabletkę ulegającą rozpadowi w jamie ustnej produktu leczniczego
Nimvastid należy umieścić w jamie ustnej, gdzie ulega szybkiemu
rozpadowi w ślinie, a potem można j ą łatwo połknąć. Usunięcie z
jamy ustnej nienaruszonej tabletki ulegającej rozpadowi w jamie
ustnej jest trudne. Ponieważ tabletka ulegająca rozpadowi w jamie
ustnej jest delikatna, należy ją zażyć natychmiast po otwarciu
blistra.
Rywastygmina w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie
ustnej jest biorównoważna w stosunku do rywastygminy w postaci
kapsułek, wykazując podobną szybkość i stopień wchłaniania. Ma ona
takie samo dawkowanie i częstość podawania jak rywastygmina w
postaci kapsułek. Rywastygminę w postaci tabletek ulegających
rozpadowi w jamie ustnej można stosować jako alternatywę dla
rywastygminy w postaci kapsułek.
Dawka początkowa 1,5 mg dwa razy na dobę.
Ustalanie optymalnej dawki
Dawka początkowa wynosi 1,5 mg dwa razy na dobę. Jeśli dawka ta
jest dobrze tolerowana przez
pacjenta, po co najmniej dwóch tygodniach leczenia można
zwiększyć ją do 3 mg dwa razy na dobę. Kolejne zwiększanie dawki do
4,5 mg, a następnie do 6 mg dwa razy na dobę, jest możliwe w
przypadku dobrej tolerancji obecnie stosowanej dawki i może być
rozważane po co najmniej dwutygodniowym okresie leczenia poprzednią
dawką.
Działania niepożądane (np. nudności, wymioty, bóle brzucha lub
utrata apetytu), zmniejszenie masy ciała lub nasilenie objawów
pozapiramidowych (np. drżenia) u pacjentów z otępieniem związanym z
chorobą Parkinsona, występujące podczas leczenia, mogą ustąpić w
przypadku pominięcia jednej lub kilku dawek. W przypadku
utrzymywania się działań niepożądanych, dawka dobowa powinna zostać
czasowo zmniejszona do poprzedniej, dobrze tolerowanej dawki, lub
należy przerwać leczenie.
Dawka podtrzymująca
Dawka terapeutyczna to 3 do 6 mg dwa razy na dobę; w celu
uzyskania maksymalnego działania terapeutycznego, pacjenci powinni
kontynuować leczenie, przyjmując produkt leczniczy w największej,
dobrze tolerowanej dawce. Zalecana maksymalna dawka dobowa wynosi 6
mg dwa razy na dobę.
Leczenie podtrzymujące może być kontynuowane tak długo, jak
długo utrzymuje się działanie terapeutyczne. Z tego względu należy
regularnie poddawać ponownej ocenie działanie terapeutyczne
rywastygminy, szczególnie u pacjentów leczonych dawkami mniejszymi
niż 3 mg dwa razy na dobę. Jeśli po 3 miesiącach leczenia dawką
podtrzymującą nie nastąpi korzystna zmiana w złagodzeniu objawów
otępienia, leczenie należy przerwać. Przerwanie leczenia należy
również rozważyć w przypadku braku oznak działania
terapeutycznego.
Indywidualna reakcja pacjenta na leczenie rywastygminą jest
niemożliwa do przewidzenia. Jednak lepsze wyniki leczenia
obserwowano u pacjentów z chorobą Parkinsona i umiarkowanym
otępieniem. Podobnie, lepsze działanie obserwowano u pacjentów z
chorobą Parkinsona i omamami wzrokowymi (patrz punkt 5.1).
Nie badano działania terapeutycznego w badaniach klinicznych,
kontrolowanych placebo, trwających dłużej niż 6 miesięcy.
Wznowienie leczenia
Jeżeli przerwano podawanie produktu leczniczego na dłużej niż
kilka dni, należy wznawiać leczenie, stosując dawkę 1,5 mg dwa razy
na dobę. Ustalenie optymalnej dawki powinno wówczas odbywać się
tak, jak opisano powyżej.
Zaburzenie czynności nerek i wątroby
Ze względu na zwiększenie ekspozycji u pacjentów z umiarkowanym
zaburzeniem czynności nerek oraz łagodnymi do umiarkowanych
zaburzeniami czynności wątroby, należy starannie ustalić wielkość
dawki, w zależności od indywidualnej tolerancji (patrz punkt
5.2).
Nie przeprowadzono badań u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami
czynności wątroby (patrz punkt 4.3). Dzieci
Rywastygmina nie jest zalecana do stosowania u dzieci.
Nimvastid - środki ostrożności
Częstość występowania i nasilenie działań niepożądanych zwiększa
się wraz ze zwiększaniem dawki.
Jeżeli leczenie przerwano na dłużej niż kilka dni, należy
wznawiać podawanie produktu leczniczego stosując dawkę 1,5 mg dwa
razy na dobę, aby zmniejszyć możliwość wystąpienia działań
niepożądanych (np. wymiotów).
Ustalanie optymalnej dawki: Działania niepożądane (np.
nadciśnienie tętnicze i omamy u pacjentów z otępieniem występującym
w chorobie Alzheimera oraz nasilenie objawów pozapiramidowych,
zwłaszcza drżenia u pacjentów z otępieniem związanym z chorobą
Parkinsona) były obserwowane krótko po zwiększeniu dawki. Działania
te mogą ustąpić po zmniejszeniu dawki. W pozostałych przypadkach
przerywano podawanie rywastygminy (patrz punkt 4.8).
Zaburzenia żołądka i jelit, takie jak nudności i wymioty mogą
wystąpić szczególnie w początkowym okresie leczenia i (lub) w
okresie zwiększania dawki. Wymienione działania niepożądane
częściej występuj ą u kobiet. U pacjentów z chorobą Alzheimera może
wystąpić zmniejszenie masy ciała. Stosowanie inhibitorów
cholinoesterazy, w tym rywastygminy, było związane ze zmniejszeniem
masy ciała u tych pacjentów. W czasie leczenia rywastygminą, należy
kontrolować masę ciała pacjenta.
W przypadku nasilonych wymiotów związanych z leczeniem
rywastygminą musi być dostosowana właściwa dawka, jak jest zalecane
w punkcie 4.2. Niektóre przypadki wystąpienia nasilonych wymiotów
były związane z pęknięciem przełyku (patrz punkt 4.8). Takie
przypadki występowały zwłaszcza po zwiększeniu dawki lub dużych
dawkach rywastygminy.
Rywastygminę należy ostrożnie stosować u pacjentów z zespołem
chorego węzła zatokowego lub z zaburzeniami przewodzenia (blok
zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy) (patrz punkt
4.8).
Rywastygmina może powodować zwiększone wydzielanie soku
żołądkowego. Produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u
pacjentów z czynną chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy, a
także u pacjentów, u których istniej ą predyspozycje do tych
schorzeń.
Inhibitory cholinoesterazy należy stosować z zachowaniem
ostrożności u pacjentów z astmą oskrzelową lub obturacyjną chorobą
płuc w wywiadzie.
Leki cholinomimetyczne mogą powodować lub nasilać niedrożność
dróg moczowych i napady drgawkowe. Produkt leczniczy należy
stosować ostrożnie u pacjentów, u których istnieją predyspozycje do
tych schorzeń.
Nie badano stosowania rywastygminy u pacjentów z bardzo
zaawansowaną postacią otępienia w chorobie Alzheimera lub w
przebiegu choroby Parkinsona, innymi typami otępienia lub innymi
typami zaburzenia pamięci (np. związane z wiekiem pogorszenie
funkcji poznawczych) i dlatego nie zaleca się stosowania
rywastygminy w tej grupie pacjentów.
Podobnie, jak inne leki cholinomimetyczne, rywastygmina może
nasilać lub wywoływać objawy pozapiramidowe. Nasilenie (w tym
spowolnienie ruchowe, dyskinezy, zaburzenia chodu) i zwiększoną
częstość występowania lub nasilenie drżenia obserwowano u pacjentów
z otępieniem związanym z chorobą Parkinsona (patrz punkt 4.8). W
niektórych przypadkach zdarzenia te doprowadziły do przerwania
leczenia rywastygminą (np. przerwanie z powodu drżenia 1,7% w
grupie rywastygminy w porównaniu do 0% w grupie placebo). Zaleca
się kontrolę kliniczną pod kątem tych działań niepożądanych.
Produkt leczniczy Nimvastid zawiera sorbitol (E 420). Pacjenci z
rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancj ą
fruktozy nie powinni przyjmować produktu leczniczego.
Nimvastid - przedawkowanie
Objawy
W większości przypadków, nie obserwowano żadnych klinicznie
istotnych objawów podmiotowych lub przedmiotowych związanych z
przypadkowym przedawkowaniem produktu leczniczego i prawie u
wszystkich z tych pacjentów kontynuowano leczenie rywastygminą.
Objawami przedawkowania były: nudności, wymioty i biegunka,
nadciśnienie tętnicze lub omamy. Ze względu na znane działanie
wagotoniczne inhibitorów cholinoesterazy na akcję serca, mogą
również wystąpić: bradykardia i (lub) omdlenia. W jednym przypadku
produkt leczniczy został przyjęty w dawce 46 mg; po zastosowaniu
leczenia zachowawczego objawy przedawkowania ustąpiły w ciągu 24
godzin.
Leczenie
Ze względu na okres półtrwania rywastygminy w osoczu, wynoszący
około 1 godziny oraz trwające około dziewięciu godzin hamowanie
acetylocholinoesterazy, zaleca się w przypadkach bezobjawowego
przedawkowania przerwę w przyjmowaniu rywastygminy trwającą 24
godziny. Jeżeli przedawkowaniu towarzyszą nasilone nudności i
wymioty, należy rozważyć podanie leków przeciwwymiotnych. W
przypadku wystąpienia innych działań niepożądanych, w razie
potrzeby należy zastosować leczenie objawowe.
W przypadku ciężkiego przedawkowania, można podać atropinę. Jako
dawkę początkową zaleca się podanie dożylne 0,03 mg/kg mc.
siarczanu atropiny, kolejne dawki ustala się na podstawie
odpowiedzi klinicznej. Nie zaleca się stosowania skopolaminy jako
antidotum.
Nimvastid - przeciwwskazania
Stosowanie produktu leczniczego jest przeciwwskazane u pacjentów
z
- nadwrażliwością na substancję czynną, inne karbaminiany lub na
którąkolwiek substancję pomocniczą produktu leczniczego.
- z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, ze względu na brak
badań w tej grupie pacjentów.
Nimvastid - działania niepożądane
Do najczęściej występujących działań niepożądanych należą
zaburzenia żołądka i jelit, w tym nudności (38%) i wymioty (23%),
szczególnie w okresie ustalania dawki. W badaniach klinicznych
kobiety były bardziej wrażliwe od mężczyzn na wystąpienie jako
działań niepożądanych zaburzeń żołądka i jelit oraz zmniejszenia
masy ciała.
Następujące działania niepożądane, wymienione poniżej, w Tabeli
1, obserwowano u pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego
leczonych rywastygminą.
Działania niepożądane w Tabeli 1 zostały wymienione według
klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania zgodnie
z MedDRA. Częstość występowania zdefiniowano zgodnie z następującą
konwencją: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10),
niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do <
1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000); nieznana (częstość nie
może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Bardzo rzadko
|
Zakażenia dróg moczowych
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo często
|
Brak łaknienia
|
Zaburzenia psychiczne
Często Często
Niezbyt często Niezbyt często Bardzo rzadko
|
Pobudzenie
Splatanie
Bezsenność
Depresja
Omamy
|
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często Często Często Często
Niezbyt często Rzadko Bardzo rzadko
|
Zawroty głowy
Bóle głowy
Senność
Drżenie
Omdlenie
Drgawki
Objawy pozapiramidowe (w tym pogorszenie stanu u pacjentów z
chorobą Parkinsona)
|
Zaburzenia serca
Rzadko Bardzo rzadko
|
Dławica piersiowa
Zaburzenia rytmu serca (np. bradykardia, blok
przedsionkowo-komorowy, migotanie przedsionków i tachykardia)
|
Zaburzenia naczyniowe
Bardzo rzadko
|
Nadciśnienie tętnicze
|
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często Bardzo często Bardzo często Często Rzadko Bardzo
rzadko Bardzo rzadko Częstość nieznana
|
Nudności Wymioty Biegunka
Bóle brzucha i dyspepsja Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
Krwawienie z przewodu pokarmowego Zapalenie trzustki
Niektóre przypadki nasilonych wymiotów były związane z
pęknięciem przełyku (patrz punkt 4.4)
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często
|
Zwiększone wartości wyników badań czynności wątroby
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często Rzadko
Częstość nieznana
|
Nadmierne pocenie
Wysypka
Swiąd
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często Często
Niezbyt często
|
Uczucie zmęczenia i astenia Złe samopoczucie Przypadkowy
upadek
|
Badania diagnostyczne
Często
|
Zmniejszenie masy ciała
|
W Tabeli 2 przedstawiono działania niepożądane odnotowane u
pacjentów z otępieniem związanym z chorobą Parkinsona, leczonych
rywastygminą.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
|
|
|
Często
|
Brak łaknienia
|
|
Często
|
Odwodnienie
|
|
Zaburzenia psychiczne
|
|
|
Często
|
Bezsenność
|
|
Często
|
Lęk
|
|
Często
|
Niepokój
|
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
|
|
Bardzo często
|
Drżenie
|
|
Często
|
Zawroty głowy
|
|
Często
|
Senność
|
|
Często
|
Ból głowy
|
|
Często
|
Nasilenie choroby Parkinsona
|
Często
|
Spowolnienie ruchowe
|
Często
|
Dyskineza
|
|
Niezbyt często
|
Dystonia
|
|
Zaburzenia serca
|
|
|
Często
|
Bradykardia
|
|
Niezbyt często
|
Migotanie przedsionków
|
Niezbyt często
|
Blok przedsionkowo-komorowy
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
|
|
Bardzo często
|
Nudności
|
|
Bardzo często
|
Wymioty
|
|
Często
|
Biegunka
|
|
Często
|
Ból brzucha i dyspepsja
|
Często
|
Nadmierne wydzielanie śliny
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
|
|
Często
|
Zwiększona potliwość
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki
|
|
|
łącznej
|
|
|
Często
|
Sztywność mięśni
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
|
|
Często
|
Zmęczenie i astenia
|
Często
|
Zaburzenia chodu
|
Tabela 3 zawiera wykaz wartości procentowych i liczbę pacjentów
uczestniczących w 24-
|
tygodniowym badaniu klinicznym prowadzonym z zastosowaniem
rywastygminy u pacjentów z
|
otępieniem związanym z chorobą Parkinsona, u których wystąpiły
wcześniej zdefiniowane zdarzenia
|
niepożądane, mogące oznaczać nasilenie objawów
|
choroby Parkinsona.
|
Tabela 3
|
|
|
Wcześniej zdefiniowane zdarzenia
|
Rywastigmina
|
Placebo
|
niepożądane, które mogą oznaczać nasilenie
|
n (%)
|
n (%)
|
objawów choroby Parkinsona u pacjentów z
|
|
|
otępieniem związanym z chorobą Parkinsona
|
|
|
Wszyscy badani pacjenci
|
362 (100)
|
179 (100)
|
Wszyscy pacjenci z wcześniej zdefiniowanymi
|
|
|
zdarzeniami niepożądanymi
|
99 (27,3)
|
28 (15,6)
|
Drżenie
|
37 (10,2)
|
7 (3,9)
|
Upadek
|
21 (5,8)
|
11 (6,1)
|
Choroba Parkinsona (nasilenie)
|
12 (3,3)
|
2 (1,1)
|
Nadmierne wydzielanie śliny
|
5 (1,4)
|
0
|
Dyskineza
|
5 (1,4)
|
1 (0,6)
|
Parkinsonizm
|
8 (2,2)
|
1 (0,6)
|
Hipokineza
|
1 (0,3)
|
0
|
Zaburzenia ruchu
|
1 (0,3)
|
0
|
Spowolnienie ruchowe
|
9 (2,5)
|
3 (1,7)
|
Dystonia
|
3 (0,8)
|
1 (0,6)
|
Zaburzenia chodu
|
5 (1,4)
|
0
|
Sztywność mięśni
|
1 (0,3)
|
0
|
Zaburzenia równowagi
|
3 (0,8)
|
2 (1,1)
|
Sztywność mięśniowo-kostna
|
3 (0,8)
|
0
|
Stężenie mięśni
|
1 (0,3)
|
0
|
Zaburzenia motoryczne
|
1 (0,3)
|
0
|
|
Komentarze