Netromycine

Netromycine - dawkowanie

Zalecane dawkowanie nie zależy od drogi podania (podanie dożylne i domięśniowe).

Dawka leku jest ustalana w zależności od masy ciała. U otyłych pacjentów dawkowanie antybiotyków aminoglikozydowych ustala się biorąc pod uwagę beztłuszczową masę ciała.

Preparatu Netromycine nie należy podawać razem z innymi lekami. Preparat należy podawać osobno, zgodnie z zalecaną drogą podania i schematem dawkowania.

W czasie leczenia należy kontrolować stężenie netylmycyny w surowicy w celu utrzymania odpowiedniego, nie za dużego stężenia. Stosując preparat Netromycine w dwóch lub trzech dawkach na dobę stężenie maksymalne, oznaczone po 30 minutach do jednej godziny po podaniu, powinno wynosić od 4 do 12 µg/ml. Należy tak dobrać dawkę, aby uniknąć długotrwałego utrzymywania się stężenia powyżej 16 µg/ml. Stężenie netelmycyny przed podaniem kolejnej dawki nie powinno przekraczać 4 µg/ ml. Podając preparat Netromycine raz na dobę, maksymalne stężenie mieści się w zakresie 20 - 30 µg/ml.

Leczenie wszystkich grup pacjentów trwa przeciętnie siedem do czternastu dni. Dłuższe leczenie może być konieczne w przypadku powikłanych zakażeń. Mimo, że pacjenci dobrze tolerują dłuższe podawanie netylmycyny, należy zwrócić uwagę, aby kontrolować czynność nerek, słuch i czynność błędnika w czasie dłuższego leczenia. W przypadkach uzasadnionych klinicznie należy zmniejszyć dawkę.

Podawanie domięśniowe

Pacjenci z prawidłową czynnością nerek

Osoby dorosłe

Zalecana dawka preparatu Netromycine u pacjentów z prawidłową czynnością nerek leczonych z powodu zakażenia dróg moczowych lub nie zagrażającego życiu zakażenia ogólnego wynosi 4,0-6,0 mg/kg mc./dobę w trzech dawkach podawanych co osiem godzin, lub w dwóch dawkach podawanych co dwanaście godzin, albo raz na dobę.

Zazwyczaj mniejsze dawki z podanego zakresu są stosowane w zakażeniach dróg moczowych, a dawki większe w zakażeniach ogólnych. W każdym przypadku wielkość dawki należy uzależnić od ciężkości zakażenia i stanu pacjenta.

Osobom dorosłym o masie ciała 50-90 kg można podawać dawkę 150 mg co dwanaście godzin lub 100 mg co osiem godzin. Pacjentom nie mieszczącym się w podanym zakresie, dawkę oblicza się na podstawie beztłuszczowej masy ciała (w mg/kg mc.).

Dzieci

Wcześniaki i noworodki w pierwszym tygodniu życia

Zalecana dawka wynosi 6 mg/kg mc./dobę w 2 dawkach podzielonych (3 mg/kg mc. co dwanaście godzin).

Niemowlęta i noworodki powyżej jednego tygodnia życia

Zalecana dawka wynosi od 6,0 do 7,5 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych (od 2,0 do 2,5 mg/kg mc. co osiem godzin).

Dzieci powyżej 1 roku życia

Zalecana dawka wynosi od 6,0 do 7,5 mg/kg mc./dobę w 3 dawkach podzielonych (od 2,0 do 2,5 mg/kg mc. co osiem godzin).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Dawkę należy dobierać indywidualnie. W miarę możliwości należy kontrolować stężenie netylmycyny w surowicy. Schematy dawkowania nie są jednoznacznymi zaleceniami, ale mogą być pomocne, gdy oznaczenie stężenia antybiotyku nie jest możliwe.

Jeśli czynność nerek jest stabilna, najbardziej miarodajnymi i łatwymi do oznaczenia wskaźnikami stopnia zaburzenia ich czynności są stężenie kreatyniny w surowicy i klirens kreatyniny. Na ich podstawie można dostosować dawkę antybiotyku w przypadku, gdy nie można oznaczyć stężenia leku w surowicy.

Schemat leczenia ze zmienioną częstotliwością dawkowania: Jednym ze sposobów dostosowania dawki do stopnia zaburzenia czynności nerek jest wydłużanie odstępu między zwykle stosowanymi dawkami. Stężenie kreatyniny w surowicy wykazuje dużą korelację z okresem półtrwania netylmycyny, dlatego oznaczenie stężenia kreatyniny może być pomocne w ustaleniu odstępu między kolejnymi dawkami. Odstęp ten (w godzinach) można w przybliżeniu obliczyć mnożąc stężenie kreatyniny w surowicy (mg/100 ml) przez osiem. Na przykład, pacjentowi o masie ciała 60 kg ze stężeniem kreatyniny w surowicy 3,0 mg/100 ml należy podać 120 mg netylmycyny (2 mg/kg mc.) co 24 godziny (3,0 x 8).

Schemat leczenia ze zmianą dawek: U pacjentów z ciężkim zakażeniem ogólnym i zaburzeniem czynności nerek może być wskazane częstsze podawanie antybiotyku, ale w mniejszej dawce. W takich przypadkach należy kontrolować stężenie netylmycyny w surowicy.

Proponowane rozwiązania:

1. Po podaniu zwykłej dawki początkowej lub wysycającej, przybliżoną zmniejszoną dawkę (podawaną co osiem godzin) ustala się dzieląc zalecaną dawkę przez stężenie kreatyniny w surowicy (Tabela 1). Na przykład, po dawce początkowej 120 mg (2 mg/kg mc.) pacjentowi o masie ciała 60 kg mającemu stężenie kreatyniny w surowicy 3,0 mg/ 100 ml należy podawać 40 mg co osiem godzin (120 : 3).

2. W przypadku gdy znany jest klirens kreatyniny, dawkę podtrzymującą (podawaną co osiem godzin) można obliczyć stosując następujący wzór:

Stwierdzony Cl_CrR*

Dawka podtrzymująca (co 8 godzin) = –––––––––––––––– x Zwykła dawka podtrzymująca

Prawidłowy Cl_CrR

*Cl_CrR = klirens kreatyniny w ml/min/1,73 m² pc.

Dawka początkowa lub wysycająca jest taka sama jak dawka zalecana pacjentom z prawidłową czynnością nerek.

Tabela 1: Sposób dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (dawki podawane co osiem godzin po zwykłej dawce początkowej)

Przedstawiona powyżej tabela umożliwia dostosowanie dawek netylmycyny do stopnia zaburzenia czynności nerek, gdy określenie stężenia netylmycyny w surowicy nie jest możliwe.

Pogarszanie czynności nerek może spowodować konieczność jeszcze większego zmniejszenia dawek niż przedstawiono w tabeli, która jest wskazówką dawkowania u pacjentów ze stabilną niewydolnością nerek.

Podanie dożylne

Podanie dożylne netylmycyny jest szczególnie zalecane w leczeniu pacjentów z posocznicą lub we wstrząsie. Taka droga podania jest zalecana u niektórych pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, chorobami krwi, ciężkimi oparzeniami i u pacjentów ze zmniejszoną masą mięśniową.

Podając dożylnie dorosłemu pacjentowi, pojedynczą dawkę preparatu Netromycine należy ją rozcieńczyć w 50-200 ml jałowego 0,9% roztworu chlorku sodu lub jałowego 5% roztworu glukozy; u niemowląt i dzieci objętość rozcieńczalnika należy uzależnić od aktualnego zapotrzebowania na płyny. Tak przygotowany roztwór należy podawać w kroplowym wlewie dożylnym trwającym od pół godziny do dwóch godzin.

W pewnych przypadkach dawkę leku można podać w ciągu trzech do pięciu minut bezpośrednio do żyły lub cewnika umieszczonego w żyle.

Specjalne schematy dawkowania

Leczenie skojarzone: Podczas stosowania netylmycyny z innymi antybiotykami u pacjentów z prawidłową i zaburzoną czynnością nerek nie należy zmniejszać dawki netelmycyny.

Netromycine - środki ostrożności

Należy prowadzić ścisłą obserwację kliniczną pacjentów leczonych antybiotykami aminoglikozydowymi ze względu na możliwe działanie toksyczne tych leków. U dorosłych oraz dzieci i młodzieży leczonych preparatem Netromycine dłużej niż 7 – 10 dni z powodu ciężkich zakażeń lub leczonych dawkami większymi niż zalecane w odniesieniu do wieku, masy ciała i określonej czynności nerek, należy w czasie leczenia okresowo określać czynność nerek i oznaczać stężenie elektrolitów w surowicy.

Ze względu na możliwe nefrotoksyczne działanie netylmycyny, w czasie jej podawania należy, podobnie jak w przypadku innych antybiotyków aminoglikozydowych, ściśle kontrolować czynność nerek. Ryzyko toksycznego wpływu na nerki jest większe u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, po stosowaniu dużych dawek i po długotrwałym leczeniu oraz u pacjentów w podeszłym wieku.

Mimo, że netylmycyna rzadko wykazuje działanie ototoksyczne i działanie to jest słabsze niż w przypadku innych antybiotyków aminoglikozydowych, może dojść do zaburzeń słuchu i czynności błędnika, szczególnie u pacjentów z istniejącym wcześniej zaburzeniem czynności nerek oraz u pacjentów z prawidłową czynnością nerek otrzymujących duże dawki i (lub) leczonych dłużej niż jest to zalecane.

W czasie leczenia należy kontrolować czynność nerek i VIII nerwu czaszkowego, zwłaszcza u pacjentów z podejrzeniem lub rozpoznaniem zaburzenia czynności nerek na początku lub w przebiegu leczenia. Należy wykonywać badania moczu zwracając uwagę na zmniejszenie ciężaru właściwego, zwiększone wydalanie białka oraz występowania komórek i wałeczków.

Okresowo należy oznaczać stężenie azotu mocznikowego we krwi, stężenie kreatyniny w surowicy lub klirens kreatyniny. Jeżeli jest to możliwe wskazane jest regularne wykonywanie audiogramu, szczególnie u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka. Stwierdzenie działania ototoksycznego lub nefrotoksycznego wymaga dostosowania dawki lub zaprzestania leczenia. W rzadkich przypadkach zmiany czynności nerek i VIII nerwu czaszkowego mogą pojawiać się dopiero po zakończeniu leczenia tak, jak w przypadku innych antybiotyków aminoglikozydowych.

W celu zapewnienia odpowiedniego i unikania potencjalnie toksycznego stężenia leku należy, jeżeli jest to możliwe, monitorować stężenie netylmycyny w surowicy. Dawkę należy dobrać tak, aby unikać długotrwałego utrzymywania się maksymalnego stężenia netylmycyny przekraczającego 16 µg/ml. Stosując zalecane dawkowanie najniższe stężenie (tuż przed podaniem kolejnej dawki) powinno wynosić od 0,5 do 2,0 µg/ml. Należy unikać stężenia przekraczającego 4 µg/ml. Zbyt duże maksymalne i minimalne stężenia leku w surowicy mogą zwiększać ryzyko toksycznego działania na nerki i VIII nerw czaszkowy.

U pacjentów z rozległymi oparzeniami skóry zmieniona farmakokinetyka leku może powodować zmniejszenie stężenia netylmycyny w surowicy. Oznaczenie stężenia netylmycyny u tych pacjentów jest szczególnie ważne, ponieważ na jego podstawie dostosowuje się dawkę.

Antybiotyki działające neurotoksycznie i nefrotoksycznie mogą być wchłaniane z powierzchni ciała (w znaczących ilościach) po podaniu miejscowym. Należy wziąć pod uwagę potencjalną toksyczność antybiotyku przy takiej drodze podania.

W czasie badań klinicznych nie obserwowano blokady nerwowo-mięśniowej i porażenia oddychania po podaniu preparatu Netromycine. Jednakże działania takie opisano u zwierząt otrzymujących netylmycynę w dawkach znacznie większych od stosowanych w badaniach klinicznych. Z tego względu należy rozważyć możliwość wystąpienia tych objawów u ludzi, szczególnie zaś u pacjentów otrzymujących jednocześnie z antybiotykami z grupy aminoglikozydów leki blokujące przewodzenie nerwowomięśniowe (takie jak: chlorek suksametonium, tubokuraryna lub dekametonium), środki ogólnie znieczulające lub masywne przetaczanie krwi zawierającej cytrynian jako czynnik antykoagulacyjny. Blokadę nerwowo-mięśniową można cofnąć podając sole wapnia.

Aminoglikozydy należy stosować ostrożnie u pacjentów ze schorzeniami nerwowo-mięśniowymi, takimi jak: nużliwość mięśni, parkinsonizm lub dziecięce zatrucie jadem kiełbasianym. Teoretycznie, z powodu podobnego do kurary działania na połączenia nerwowo-mięśniowe, preparaty te mogą nasilać osłabienie mięśni.

U pacjentów w podeszłym wieku może występować zmniejszenie wydolności nerek, które może nie być wykryte w rutynowych badaniach przesiewowych, takich jak: oznaczanie azotu mocznikowego we krwi lub kreatyniny w surowicy. Kontrola czynności nerek w czasie leczenia netylmycyną tak, jak w przypadku innych antybiotyków z grupy aminoglikozydów jest bardzo ważna u tych pacjentów.

U niektórych dorosłych i dzieci leczonych siarczanem netylmycyny obserwowano zespoł podobny do zespołu Fanconiego z wydalaniem aminokwasów z moczem i kwasicą metaboliczną.

W czasie leczenia należy dostarczać pacjentom odpowiednią ilość płynów.

Leczenie siarczanem netylmycyny może spowodować wzrost drobnoustrojów niewrażliwych na ten antybiotyk. W takich przypadkach należy podjąć odpowiednie leczenie.

Preparat Netromycine zawiera wodorosiarczyn sodu i siarczyn sodu; substancje te mogą wywoływać odczyny typu alergicznego, w tym objawy anafilaktyczne i zagrażające życiu lub lżejsze napady astmy oskrzelowej u wrażliwych pacjentów. Uczulenie na siarczyn obserwuje się częściej u pacjentów z astmą oskrzelową niż u pacjentów bez tej choroby.

Pacjenci uczuleni na jeden z antybiotyków aminoglikozydowych mogą być uczuleni również na netylmycynę (tzw. alergia krzyżowa).

Po zastosowaniu antybiotyków aminoglikozydowych, w tym netylmycyny, bardzo rzadko donoszono o wystąpieniu zespołu Stevensa-Johnsona i toksyczno-rozpływnej martwicy naskórka.

Netromycine - przedawkowanie

W przypadku przedawkowania lub reakcji toksycznych zastosowanie hemodializy lub dializy otrzewnowej zmniejsza stężenie siarczanu netylmycyny we krwi, jednak szybkość eliminacji podczas dializy otrzewnowej jest wyraźnie mniejsza niż w przypadku hemodializy. Zabiegi te mają szczególne znaczenie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek.