Nantarid - ulotka preparatu
- OPIS I SKŁAD
- DAWKOWANIE
- DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
- CIĄŻA, KARMIENIE, POJAZDY
Nantarid - opis
Produkt leczniczy Nantarid jest wskazany w leczeniu:
- Schizofrenii
- Choroby dwubiegunowej, w tym:
• epizodów maniakalnych związanych z chorobą
dwubiegunową,
• epizodów ciężkiej depresji w przebiegu choroby
dwubiegunowej,
• zapobieganie nawrotom choroby dwubiegunowej u pacjentów z
epizodami depresji, manii lub mieszanymi, którzy reagowali na
leczenie kwetiapiną.
Nantarid - skład
Nantarid, 25 mg, tabletki powlekane:
Każda tabletka powlekana zawiera kwetiapiny fumaran w ilości
odpowiadającej 25 mg kwetiapiny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Jedna tabletka zawiera 1 mg laktozy jednowodnej.
Nantarid, 100 mg, tabletki powlekane:
Każda tabletka powlekana zawiera kwetiapiny fumaran w ilości
odpowiadającej 100 mg kwetiapiny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Jedna tabletka zawiera 4 mg laktozy jednowodnej.
Nantarid, 200 mg, tabletki powlekane:
Każda tabletka powlekana zawiera kwetiapiny fumaran w ilości
odpowiadającej 200 mg kwetiapiny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Jedna tabletka zawiera 8 mg laktozy jednowodnej.
Nantarid, 300 mg, tabletki powlekane:
Każda tabletka powlekana zawiera kwetiapiny fumaran w ilości
odpowiadającej 300 mg kwetiapiny.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Jedna tabletka zawiera 12 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Nantarid - dawkowanie
Dorośli :
Leczenie schizofrenii:
Całkowita dawka dobowa przez pierwsze 4 dni leczenia wynosi 50
mg kwetiapiny (Dzień 1.), 100 mg kwetiapiny (Dzień 2.), 200 mg
kwetiapiny (Dzień 3.) oraz 300 mg kwetiapiny (Dzień 4.).
Od 4. dnia dawkę należy stopniowo zwiększać, aż do zwykle
skutecznej dawki w zakresie od 300 do 450 mg kwetiapiny na dobę. W
zależności od reakcji klinicznej i tolerancji pacjenta na lek,
dawkę można dostosowywać w zakresie od 150 do 750 mg kwetiapiny na
dobę.
Leczenie umiarkowanych i ciężkich epizodów maniakalnych
związanych z chorobą dwubiegunową: Całkowita dawka dobowa przez
pierwsze cztery dni leczenia wynosi 100 mg (Dzień 1.), 200 mg
(Dzień 2.), 300 mg (Dzień 3.) oraz 400 mg (Dzień 4.). Następnie
można dalej zwiększać dawkę do 800 mg kwetiapiny na dobę w 6. dniu,
przy czym dawkę należy zwiększać o nie więcej niż 200 mg na dobę. W
zależności od reakcji klinicznej i tolerancji pacjenta na lek dawkę
można dostosowywać w zakresie od 200 mg do 800 mg kwetiapiny na
dobę. Zwykle skuteczna dawka lecznicza wynosi od 400 do 800 mg na
dobę.
Leczenie epizodów depresyjnych związanych z chorobą
dwubiegunową:
Produkt leczniczy Nantarid należy stosować raz na dobę, na noc.
Przez pierwsze cztery dni leczenia całkowite dobowe dawki wynoszą
odpowiednio: 50 mg (Dzień 1.), 100 mg (Dzień 2.), 200 mg (Dzień 3.)
i 300 mg (Dzień 4.). Zalecana dawka dobowa wynosi 300 mg.
W badaniach klinicznych nie wykazano dodatkowych korzyści w
grupie stosującej dawkę 600 mg w porównaniu z grupą stosującą 300
mg (patrz punkt 5.1). Niektórzy pacjenci mogą odnieść korzyści ze
stosowania dawki 600 mg. Dawki większe niż 300 mg powinny być
zalecane przez lekarzy doświadczonych w leczeniu choroby
dwubiegunowej. Badania kliniczne wykazały, że u niektórych
pacjentów należy rozważyć zmniejszenie dawki dobowej do 200 mg z
powodu złej tolerancji leku.
Zapobieganie nawrotom epizodów depresji, manii lub
mieszanych w przebiegu choroby dwubiegunowej:
W celu zapobiegania nawrotom epizodów depresji, manii lub
mieszanych epizodów w chorobie dwubiegunowej, pacjenci, u których
opanowano po zastosowaniu kwetiapiny objawy choroby dwubiegunowej w
ostrej fazie, powinni kontynuować przyjmowanie leku w tej samej
dawce. Dawkę kwetiapiny należy ustalić indywidualnie, w zakresie od
300 mg do 800 mg na dobę, podawaną dwa razy dziennie, zależnie od
odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta. Ważne
jest stosowanie najmniejszej skutecznej dawki w leczeniu
podtrzymującym.
Pacjenci w podeszłym wieku
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych i
przeciwdepresyjnych, kwetiapinę należy stosować ostrożnie u
pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie w początkowym okresie
podawania. Może być konieczne wolniejsze zwiększanie dawki
kwetiapiny i stosowania mniejszej dawki dobowej w porównaniu do
dawek stosowanych u pacjentów młodszych, zależnie od odpowiedzi
klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta. Średni osoczowy
klirens kwetiapiny u pacjentów w podeszłym wieku był zmniejszony o
30% do 50% w porównaniu do wartości u młodszych pacjentów.
Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u pacjentów
w wieku powyżej 65 lat z epizodami depresji w przebiegu choroby
dwubiegunowej.
Dzieci i młodzież
Nie zaleca się stosowania kwetiapiny u dzieci i młodzieży w
wieku poniżej 18 lat z powodu braku danych dotyczących stosowania w
tej grupie wiekowej. Dostępne dane z badań klinicznych
kontrolowanych placebo zaprezentowane są w punktach 4.4, 4.8, 5.1 i
5.2.
Z aburzenia czynności nerek
Nie ma konieczności zmiany dawkowania leku u pacjentów z
zaburzoną czynnością nerek.
Z aburzenia czynności wątroby
Kwetiapina jest w dużym stopniu metabolizowana w wątrobie.
Dlatego kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z
rozpoznanymi zaburzeniami czynności wątroby, szczególnie w
początkowym okresie podawania. U pacjentów z zaburzeniami czynności
wątroby leczenie należy rozpoczynać od dawki 25 mg kwetiapiny na
dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia
przez pacjenta, dawkę można zwiększać codziennie o 25 do 50 mg, aż
do uzyskania skutecznej dawki.
Sposób podawania
Produkt leczniczy Nantarid należy stosowaćz jedzeniem lub bez
jedzenia.
Nantarid - środki ostrożności
Kwetiapina posiada kilka wskazań do stosowania i dlatego profil
bezpieczeństwa należy rozważyć w odniesieniu do diagnozy pacjenta
oraz stosowanej przez niego dawki.
Dzieci i młodzież (w wieku od 10 do 17 lat)
Nie jest wskazane stosowanie kwetiapiny u dzieci i młodzieży w
wieku poniżej 18 lat, gdyż nie ma danych dotyczących stosowania
leku w tej grupie wiekowej. Dane z badań klinicznych z
zastosowaniem kwetiapiny wykazały, że oprócz znanego profilu
bezpieczeństwa, określonego u pacjentów dorosłych (patrz punkt
4.8), niektóre działania niepożądane u dzieci i młodzieży
występowały z większą częstością (zwiększenie łaknienia,
zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy i objawy
pozapiramidowe). Ponadto, wystąpiło działanie niepożądane, które
nie było znane wcześniej z badań na dorosłych (zwiększenie
ciśnienia tętniczego krwi). U dzieci i młodzieży obserwowano
również zmiany czynności gruczołu tarczowego.
Ponadto, nie badano skutków długotrwałego (powyżej 26 tygodni)
stosowania kwetiapiny na wzrost i dojrzewanie. Nie jest znany także
długoterminowy wpływ na ich rozwój poznawczy i behawioralny.
W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych prowadzonych z
udziałem dzieci i młodzieży leczonych kwetiapiną wykazano, że
stosowanie kwetiapiny było związane z większą częstością
występowania objawów pozapiramidowych (ang. Extrapyramidal symptoms
- EPS) w porównaniu z grupą placebo u pacjentów leczonych z powodu
schizofrenii i manii w przebiegu choroby dwubiegunowej (patrz punkt
4.8).
Samobójstwa/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu
klinicznego
Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem występowania
myśli samobójczych, samouszkodzeń i samobójstw (zdarzenia związane
z próbami samobójczymi). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania
istotnej klinicznie remisji. Poprawa może nie wystąpić przez kilka
pierwszych lub więcej tygodni leczenia i w związku z tym pacjent
powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do czasu
wystąpienia poprawy. Doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko
samobójstw zwiększa się we wczesnej fazie poprawy klinicznej.
Dodatkowo, z powodu znanych czynników ryzyka związanych z
leczoną chorobą, lekarze powinni rozważyć potencjalne ryzyko
wystąpienia zdarzeń związanych z próbami samobójczymi po gwałtownym
przerwaniu leczenia kwetiapiną.
Inne choroby psychiczne, w których stosowana jest kwetiapna,
mogą być również związane ze zwiększonym ryzykiem zdarzeń
związanych z próbami samobójczymi. Ponadto zaburzenia te mogą
współistnieć z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi.
U pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych
należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z
ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi.
Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci
przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znaczny stopień
skłonności samobójczych, należą do grupy zwiększonego ryzyka
wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich
poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia. Metaanaliza badań
klinicznych kontrolowanych placebo nad produktami
przeciwdepresyjnymi, stosowanymi u dorosłych pacjentów z
zaburzeniami psychicznymi, wykazała zwiększone ryzyko zachowań
samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat stosujących leki
przeciwdepresyjne, w porównaniu do placebo.
Podczas leczenia, szczególnie na początku terapii i po zmianie
dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, zwłaszcza z grupy
podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy
uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego
nasilenia choroby, zachowania lub myśli samobójcze oraz nietypowe
zmiany w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności
niezwłocznego zwrócenia się do lekarza.
W krótkotrwałych kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z
udziałem pacjentów z ciężkimi epizodami depresyjnymi w przebiegu
choroby dwubiegunowej obserwowano zwiększone ryzyko zdarzeń
związanych z próbami samobójczymi u młodych, dorosłych pacjentów
(młodszych niż 25 lat), którzy byli leczeni kwetiapiną w porównaniu
do pacjentów otrzymujących placebo (odpowiednio 3,0% vs 0%).
Objawy pozapiramidowe:
W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo wśród dorosłych
pacjentów, stosowanie kwetiapiny było związane ze zwiększoną
częstością występowania objawów pozapiramidowych (EPS) w porównaniu
do placebo u pacjentów leczonych z powodu ciężkich epizodów
depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej (patrz punkt 4.8).
Stosowaniu kwetiapiny towarzyszył rozwój akatyzji,
charakteryzującej się subiektywnie nieprzyjemnym lub przykrym
niepokojem i potrzebą ruchu, które często związane są z
niemożliwością siedzenia lub stania w miejscu. Wystąpienie tych
objawów jest bardziej prawdopodobne w pierwszych kilku tygodniach
leczenia. U pacjentów, u których rozwiną się te objawy, zwiększenie
dawki może być szkodliwe.
Dyskinezy późne:
Jeśli wystąpią objawy podmiotowe i przedmiotowe późnych
dyskinez, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub przerwanie
stosowania kwetiapiny. Objawy dyskinez późnych mogą się pogłębić
lub rozwinąć po przerwaniu terapii (patrz punkt 4.8).
Senność i zawroty głowy:
Leczenie kwetiapiną związane było z występowaniem senności i
związanych z nią objawów, takich jak uspokojenie (patrz punkt 4.8).
W badaniach klinicznych dotyczących leczenia pacjentów z epizodami
depresji w chorobie dwubiegunowej, objawy te występowały zazwyczaj
podczas pierwszych 3 dni leczenia i miały przede wszystkim
nasilenie od łagodnego do umiarkowanego. Pacjenci z depresją w
przebiegu choroby dwubiegunowej, u których występuje senność o
ciężkim nasileniu, mogą wymagać częstszych wizyt lekarskich podczas
pierwszych minimum 2 tygodni od wystąpienia senności, lub do czasu
poprawy i może być konieczne rozważenie przerwania leczenia.
Leczeniu kwetiapiną towarzyszyło niedociśnienie ortostatyczne i
związane z tym zawroty głowy (patrz punkt 4.8), które podobnie jak
senność występują zwykle w początkowej fazie zwiększania dawki.
Może to zwiększyć częstość przypadkowych urazów (upadki),
szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Dlatego należy poradzić
pacjentom zachowanie ostrożności do czasu, aż nie poznają możliwych
działań leku.
Choroby układu sercowo-naczyniowego
Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z rozpoznanymi
chorobami układu sercowonaczyniowego, chorobą naczyniową mózgu lub
innymi stanami predysponującymi do niedociśnienia tętniczego.
Kwetiapina może wywoływać niedociśnienie ortostatyczne, szczególnie
w początkowym okresie zwiększania dawki, dlatego też jeśli ono
wystąpi należy rozważyć zmniejszenie dawki lub wolniejsze jej
zwiększanie. Wolniejsze zwiększenie dawki można rozważyć u
pacjentów ze współistniejącymi chorobami układu
sercowo-naczyniowego.
Napady padaczkowe
W kontrolowanych badaniach klinicznych nie wykazano różnic w
częstości występowania napadów padaczkowych pomiędzy grupą
pacjentów przyjmujących kwetiapinę, a grupą otrzymującą placebo.
Brak jest danych dotyczących częstości występowania napadów
padaczkowych u pacjentów z napadami padaczkowymi w wywiadzie.
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy
zachować ostrożność stosując lek u pacjentów, u których występowały
napady padaczkowe w wywiadzie (patrz punkt 4.8).
Złośliwy zespół neuroleptyczny
Złośliwy zespół neuroleptyczny związany jest ze stosowaniem
leków przeciwpsychotycznych, w tym również kwetiapiny (patrz punkt
4.8). Objawy kliniczne obejmują hipertermię, zaburzenia stanu
psychicznego, sztywność mięśni, zaburzenia czynności układu
autonomicznego i zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatyniny. W
razie ich wystąpienia należy przerwać stosowanie kwetiapiny i
zastosować odpowiednie leczenie.
Ciężka neutropenia
W badaniach klinicznych z zastosowaniem kwetiapiny niezbyt
często zgłaszano występowanie ciężkiej neutropenii (liczba
neutrofilów < 0,5 x 109/l). Większość przypadków
ciężkiej neutropenii wystąpiła w ciągu kilku miesięcy po
rozpoczęciu terapii kwetiapiną. Nie stwierdzono bezpośredniej
zależności od dawki. Z doświadczenia po dopuszczeniu leku do obrotu
wynika, iż po przerwaniu terapii kwetiapiną leukopenia i (lub)
neutropenia ustępowały. Prawdopodobnymi czynnikami ryzyka
neutropenii są: mała liczba białych krwinek (ang. White Blood Cell
WBC) przed rozpoczęciem leczenia oraz neutropenia wywołana przez
leki w wywiadzie. Należy przerwać stosowanie kwetiapiny, jeśli
liczba neutrofilów wynosi < 1,0 x 109/l. Należy
obserwować pacjentów pod kątem wystąpienia objawów przedmiotowych i
podmiotowych infekcji oraz kontrolować liczbę neutrofilów (aż do
przekroczenia wartości 1,5 x 109/l) (patrz punkt
5.1).
Interakcje
Patrz również punkt 4.5.
Równoczesne podawanie kwetiapiny z silnymi lekami zwiększającymi
aktywność enzymów wątrobowych, takimi jak karbamazepina czy
fenytoina, znacząco zmniejsza stężenie kwetiapiny w osoczu, co może
wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną.
U pacjentów otrzymujących leki indukujące enzymy wątrobowe,
leczenie kwetiapiną można rozpocząć jedynie w przypadku, gdy w
opinii lekarza korzyści wynikające z leczenia kwetiapiną
przewyższają ryzyko związane z przerwaniem leczenia lekiem
indukującym enzymy wątrobowe. Ważne jest, aby wszelkie zmiany leku
indukującego enzymy wątrobowe dokonywać stopniowo i, jeśli jest to
konieczne, lek ten można zastąpić lekiem nieindukującym enzymów
wątrobowych (np. walproinianem sodu).
Masa ciała
U pacjentów leczonych kwetiapiną stwierdzano zwiększenie masy
ciała. Należy monitorować tę zmianę i odpowiednio postępować,
zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stosowania leków
przeciwpsychotycznych (patrz punkty 4.8 i 5.1).
Hiperglikemia
Rzadko dochodziło do hiperglikemii i (lub) rozwoju lub
zaostrzenia objawów cukrzycy, w pojedynczych przypadkach związanych
z kwasicą ketonową lub śpiączką, w tym kilka przypadków
zakończonych zgonem (patrz punkt 4.8). W niektórych przypadkach,
opisywano wcześniej występujące zwiększenie masy ciała, które może
być czynnikiem predysponującym. Zaleca się odpowiednie
monitorowanie stanu klinicznego zgodnie z wytycznymi dotyczącymi
stosowania leków przeciwpsychotycznych. Pacjentów leczonych lekami
przeciwpsychotycznymi, w tym kwetiapiną, należy obserwować pod
kątem wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych
hiperglikemii (takich jak nadmierne pragnienie, wielomocz,
nadmierne łaknienie i osłabienie). Pacjentów z cukrzycą lub z
czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy należy obserwować regularnie pod
kątem pogorszenia kontroli stężenia glukozy. Regularnie należy
kontrolować masę ciała.
Lipidy
W badaniach klinicznych dotyczących kwetiapiny obserwowano
zwiększenie stężenia triglicerydów, cholesterolu LDL i całkowitego
cholesterolu oraz zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL (patrz
punkt 4.8). W przypadku zmian stężenia lipidów należy postępować
zgodnie z praktyką kliniczną.
Ryzyko metaboliczne
Obserwowane w badaniach klinicznych zmiany masy ciała, stężenia
glukozy (patrz hiperglikemia) i lipidów we krwi mogą być przyczyną
pogorszenia profilu ryzyka metabolicznego u poszczególnych
pacjentów (nawet u tych, z prawidłowymi wartościami powyższych
parametrów na początku badania), co wymaga właściwego postępowania
klinicznego (patrz punkt 4.8).
Wydłużenie odstępu QT
W badaniach klinicznych i podczas stosowania zgodnie z
Charakterystyką Produktu Leczniczego, nie wykazano związku
stosowania kwetiapiny z trwałym wydłużeniem odstępu QT. Po
wprowadzeniu do obrotu, zaobserwowano wydłużenie odstępu QT podczas
stosowania kwetiapiny w dawkach terapeutycznych (patrz punkt 4.8) i
po przedawkowaniu (patrz punkt 4.9). Podobnie jak w przypadku
innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność
podczas stosowania kwetiapiny u pacjentów z chorobami układu
sercowo-naczyniowego lub wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie
rodzinnym. Należy również zachować ostrożność podczas stosowania
kwetiapiny z lekami mogącymi wydłużać odstęp QT lub jednocześnie z
lekami neuroleptycznymi, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku,
u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu OT, zastoinową
niewydolnością serca, przerostem serca, hipokaliemią lub
hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).
O dstawienie
Po nagłym przerwaniu podawania kwetiapiny, obserwowano ostre
objawy odstawienia, takie jak: bezsenność, nudności, bóle głowy,
biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Wskazane jest
stopniowe odstawianie leku przez okres przynajmniej jednego do
dwóch tygodni (patrz punkt 4.8).
Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą związaną z
otępieniem
Kwetiapina nie jest dopuszczona do stosowania u pacjentów z
psychozą związaną z demencją.
W randomizowanych badaniach kontrolowanych placebo obserwowano
około trzykrotne zwiększenie ryzyka naczyniowo-mózgowych zdarzeń
niepożądanych u pacjentów z otępieniem, stosujących niektóre
atypowe leki przeciwpsychotyczne. Nie jest znany mechanizm
zwiększenia tego ryzyka. Nie można wykluczyć zwiększenia ryzyka
podczas stosowania innych leków przeciwpsychotycznych lub w innych
populacjach pacjentów. Kwetiapinę należy stosować ostrożnie u
pacjentów z czynnikami ryzyka udaru.
W metaanalizie dotyczącej atypowych leków przeciwpsychotycznych
wykazano, iż u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z
otępieniem ryzyko zgonu jest zwiększone w porównaniu z grupą
otrzymującą placebo. Jednakże, w dwóch 10-tygodniowych
kontrolowanych placebo badaniach dotyczących kwetiapiny,
przeprowadzonych w tej samej populacji pacjentów (n=710; średnia
wieku: 83 lata, w granicach wieku: 56-99 lat) częstość występowania
zgonów w grupie pacjentów leczonych kwetiapiną wynosiła 5,5% w
porównaniu z 3,2% w grupie otrzymującej placebo. Pacjenci biorący
udział w tych badaniach umierali z różnych przyczyn, zgodnie z
przewidywaniami dla tej populacji. Na podstawie tych danych nie
dowiedziono związku przyczynowego pomiędzy leczeniem kwetiapiną, a
zgonami wśród pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem.
Dysfagia
Podczas stosowania kwetiapiny zgłaszano przypadki dysfagii
(patrz punkt 4.8). Kwetiapinę należy stosować z zachowaniem
ostrożności u pacjentów z ryzykiem wystąpienia zachłystowego
zapalenia płuc.
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano
incydenty żylnej choroby zakrzepowozatorowej (ang. venous
thromboembolism, VTE). U pacjentów leczonych lekami
przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka
żylnej choroby zakrzepowozatorowej, z tego względu przed
rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia kwetiapiną należy rozpoznać
wszystkie możliwe czynniki ryzyka VTE oraz podjąć odpowiednie
działania prewencyjne.
Zapalenie trzustki
Zgłaszano występowanie zapalenia trzustki podczas badań
klinicznych oraz po wprowadzeniu leku do obrotu, jednakże nie
dowiedziono istnienia związku przyczynowego. Wśród zgłoszeń
otrzymanych po dopuszczeniu leku do obrotu, u wielu pacjentów
obecne były czynniki, które są związane z występowaniem zapalenia
trzustki, takie jak podwyższone stężenie trójglicerydów (patrz
punkt 4.4 Lipidy), kamienie żółciowe oraz spożywanie alkoholu.
Dodatkow e informacje
Dane dotyczące stosowanych jednocześnie kwetiapiny i mieszaniny
kwasu walproinowego z walproinianem sodu lub litu w ostrych
epizodach manii o umiarkowanym i ciężkim nasileniu są ograniczone;
jednak leczenie skojarzone było dobrze tolerowane (patrz punkt 4.8
i 5.1). Dane wykazały działanie addytywne w 3. tygodniu.
Laktoza
Tabletki produktu leczniczego Nantarid zawierają laktozę.
Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy,
niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania
glukozygalaktozy nie powinni przyjmować tego produktu.
Nantarid - przedawkowanie
Zgłoszono przypadek zgonu po ostrym przedawkowaniu kwetiapiny w
dawce 13,6 grama podczas badań klinicznych oraz po dopuszczeniu
leku do obrotu po przyjęciu samej kwetiapiny w dawkach wynoszących
jedynie 6 gramów. Jednakże zgłaszano również przypadki przeżycia po
ostrych przedawkowaniach wynoszących do 30 gramów. Po wprowadzeniu
leku do obrotu, donoszono o przypadkach przedawkowania samej
kwetiapiny, w wyniku którego dochodziło do zgonu lub śpiączki.
Dodatkowo, zgłaszano występowanie następujących zdarzeń w przebiegu
przedawkowania samej kwetiapiny: wydłużenia odstępu QT, napady
padaczkowe, stan padaczkowy, rabdomioliza, depresja oddechowa,
zatrzymanie moczu, splątanie, delirium i (lub) pobudzenie.
U pacjentów ze współistniejącą ciężką chorobą układu
sercowo-naczyniowego może występować zwiększone ryzyko dotyczące
skutków przedawkowania (patrz punkt 4.4: Układ
sercowonaczyniowy).
Na ogół zgłaszane objawy podmiotowe i przedmiotowe
przedawkowanie wynikały z nasilenia znanych działań
farmakologicznych substancji czynnej, tj. senność i uspokojenie,
tachykardia i niedociśnienie tętnicze.
Postępowanie przy przedawkowaniu
Nie ma specyficznego antidotum dla kwetiapiny. W przypadkach
ciężkich objawów, należy wziąć pod uwagę możliwość zażycia kilku
leków. Zaleca wprowadzenie intensywnego postępowania obejmującego
zapewnienie i utrzymanie drożności dróg oddechowych, zapewnienie
odpowiedniego utlenowania i wentylacji oraz monitorowanie i
podtrzymywanie czynności układu sercowonaczyniowego. Chociaż nie
badano stosowania środków zmniejszających wchłanianie w razie
przedawkowania, gdy podejrzewane jest ciężkie przedawkowanie, może
być wskazane płukanie żołądka, jeśli to możliwe w ciągu godziny od
przyjęcia leku. Należy rozważyć podanie węgla aktywowanego.
W przypadku przedawkowania kwetiapiny, oporne na leczenie
niedociśnienie tętnicze należy leczyć odpowiednimi metodami takimi
jak podanie dożylne płynów i (lub) leków sympatykomimetycznych.
Należy unikać podawania adrenaliny oraz dopaminy, ponieważ
beta-stymulacja może nasilić niedociśnienie wywołane przez
blokowanie przez kwetiapinę receptorów alfa.
Pacjent powinien pozostawać pod dokładną kontrolą lekarską aż do
powrotu do zdrowia.
Nantarid - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Przeciwwskazane jest równoczesne podawanie inhibitorów układu
cytochromu P450 3A4, takich jak inhibitory proteazy HIV, azolowe
leki przeciwgrzybicze, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon
(patrz punkt 4.5).
Nantarid - działania niepożądane
Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych (ang. Adverse
Drug Reactions - ADR) kwetiapiny należą senność, zawroty głowy,
suchość w jamie ustnej, lekkie osłabienie, zaparcie, tachykardia,
niedociśnienie ortostatyczne i niestrawność.
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych,
leczenie kwetiapiną może wywoływać takie działania niepożądane, jak
zwiększenie masy ciała, omdlenia, złośliwy zespół neuroleptyczny,
leukopenia, neutropenia oraz obrzęk obwodowy.
Częstości występowania działań niepożądanych związanych z
leczeniem kwetiapiną zostały przedstawione poniżej zgodnie z
zaleceniami Rady Międzynarodowych Organizacji Medycznych (CIOMS III
Working Group 1995).
Częstości występowania działań niepożądanych przedstawiono
następująco: Bardzo często (≥1/10), często (≥1/100, < 1/10),
niezbyt często (≥1/1000, < 1/100), rzadko (≥1/10 000, <
1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10 000).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Bardzo często
|
Zmniejszenie stężenia hemoglobiny23
|
Często:
|
Leukopenia 27, zmniejszenie liczby neutrofili,
eozynofilia28
|
Niezbyt często:
|
Trombocytopenia, niedokrwistość, zmniejszenie liczby płytek
krwi14
|
Rzadko:
|
Agranulocytoza29
|
Nieznana:
|
Neutropenia 1
|
Zaburzenia układu immunologicznego
Niezbyt często: Nadwrażliwość (w tym alergiczne reakcje
skórne)
Bardzo rzadko: Reakcja anafilaktyczna6
Częstości występowania działań niepożądanych przedstawiono
następująco: Bardzo często (≥1/10), często (≥1/100, < 1/10),
niezbyt często (≥1/1000, < 1/100), rzadko (≥1/10 000, <
1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10 000).
Zaburzenia endokrynologiczne
Często: Hiperprolaktynemia16 , zmniejszenie
stężenia całkowitego T4 25,
zmniejszenie stężenia wolnego T4 25,
zmniejszenie stężenia całkowitego T3 25,
zwiększenie stężenia TSH 25
Niezbyt często: Zmniejszenie stężenia wolnego
T3 25 ,niedoczynność
tarczycy22
Bardzo rzadko: Nieprawidłowe wydzielanie hormonu
antydiuretycznego
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo często:
|
Zwiększenie stężenia trójglicerydów w surowicy 11,31,
zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego (głównie cholesterolu
LDL) 12,31, Zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL
18,31, zwiększenie masy ciała 9,31
|
Często:
|
Zwiększone łaknienie, zwiększenie stężenia glukozy we krwi aż do
stężenia hiperglikemicznego 7,31
|
Niezbyt często:
|
Hiponatremia 20 , cukrzyca
1,5,6
|
Rzadko:
|
Zespół metaboliczny 30
|
Zaburzenia psychiczne
Często: Nietypowe sny i koszmary senne
Myśli i zachowania samobójcze 21
Rzadko: Somnambulizm i reakcje pochodne,
takie jak mówienie podczas snu i zespół jedzenia nocnego
Zaburzenia układu nerwowego
|
Bardzo często:
|
Zawroty głowy4, 17, senność 2, 17,
bóle
głowy
|
Często:
|
Omdlenia 4, 17, objawy pozapiramidowe1,
22, dyzartria
|
Niezbyt często:
|
Napady padaczki 1, zespół niespokojnych nóg, późne
dyskinezy 1, 6
|
Zaburzenia serca
|
|
Często:
|
Tachykardia 4, kołatanie serca 24
|
Niezbyt często:
|
Wydłużenie odstępu QT 1,13, 19
|
Zaburzenia oka
|
|
Często:
|
Niewyraźne widzenie
|
Zaburzenia naczyniowe
Często: Niedociśnienie ortostatyczne 4, 17
Rzadko: Choroba zakrzepowo-zatorowa żył 1
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
Często: Zapalenie błony śluzowej nosa,
duszność 24
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: Suchość w jamie ustnej
Często: Zaparcia, niestrawność, wymioty 26
Niezbyt często: Dysfagia8
Rzadko Zapalenie trzustki
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Często: Zwiększenie aktywności
aminotransferaz w surowicy (AlAT, AspAT) 3,
zwiększenie poziomu gamma-GT 3
Rzadko: Żółtaczka6, zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Częstości występowania działań niepożądanych przedstawiono
następująco: Bardzo często (≥1/10), często (≥1/100, < 1/10),
niezbyt często (≥1/1000, < 1/100), rzadko (≥1/10 000, <
1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10 000).
Bardzo rzadko: Obrzęk naczynioruchowy6, zespół
Stevensa-Johnsona6
Nieznana: Martwica toksyczno-rozpływna naskórka, rumień
wielopostaciowy
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Bardzo rzadko: Rabdomioliza
Ciąża, połóg i okres okołoporodowy
Nie znana Zespół objawów odstawiennych u noworodka (patrz punkt
4.6)
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Niezbyt często: Zaburzenia seksualne
Rzadko: Priapizm, wyciek mleka poza okresem karmienia,
obrzęk piersi, zaburzenia miesiączkowania
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Bardzo często Objawy odstawienne 1, 10
Często: Łagodne osłabienie, obrzęki obwodowe,
rozdrażnienie, gorączka
Rzadko: Złośliwy zespół neuroleptyczny 1,
hipotermia
Badania diagnostyczne
Rzadko Zwiększenie aktywności fosfokinazy
kreatynowej15
1. Patrz punkt 4.4.
2. Senność może wystąpić zwykle podczas dwóch pierwszych
tygodni leczenia i zwykle ustępuje w trakcie dalszego podawania
kwetiapiny.
3. U niektórych pacjentów przyjmujących kwetiapinę
obserwowano bezobjawowe zwiększenie (zmiana od wartości
prawidłowych do > 3x górnej granicy wartości uznanych za
prawidłowe) aktywności aminotransferaz w surowicy (AlAT, AspAT) lub
gamma-GT w surowicy. Na ogół zmiany te ustępowały podczas dalszego
leczenia kwetiapiną.
4. Podobnie jak w przypadku innych leków
przeciwpsychotycznych, blokujących receptory alfa-1adrenergiczne,
kwetiapina może często wywołać niedociśnienie ortostatyczne
połączone z zawrotami głowy, tachykardią oraz, u niektórych
pacjentów z omdleniami, szczególnie w początkowym okresie
zwiększania dawki (patrz punkt 4.4).
5. Bardzo rzadko obserwowano przypadki nasilenia przebiegu
istniejącej cukrzycy.
6. Częstości występowania powyższych działań niepożądanych
obliczono na podstawie danych uzyskanych po wprowadzeniu leku do
obrotu dla kwetiapiny w postaci tabletki o natychmiastowym
uwalnianiu.
7. Stężenie glukozy we krwi na czczo ≥126 mg/dl (≥ 7,0
mmol/l) lub stężenie glukozy we krwi nie na czczo ≥ 200 mg/dl (≥
11,1 mmol/l) przynajmniej w jednym badaniu.
8. Zwiększenie częstości występowania dysfagii po
zastosowaniu kwetiapiny w porównaniu do placebo obserwowano tylko w
badaniach klinicznych dotyczących epizodów depresji w przebiegu
choroby dwubiegunowej.
9. W oparciu o > 7% wzrost masy ciała w porównaniu z
wartością wyjściową. Występuje głównie w pierwszych tygodniach
leczenia.
10. Następujące objawy odstawienia najczęściej obserwowano
badaniach klinicznych kontrolowanych placebo z zastosowaniem
kwetiapiny w monoterapii: bezsenność, nudności, bóle głowy,
biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość. Częstość tych
reakcji zmniejszyła się znacząco po 1 tygodniu od przerwania
leczenia.
11. Stężenie trójglicerydów ≥ 200 mg/dl (≥2,258 mmol/l)
(pacjenci w wieku ≥ 18 lat) lub ≥ 150 mg/ dl (≥1,694 mmol/l)
(pacjenci w wieku < 18 lat) przynajmniej w jednym badaniu.
12. Stężenie cholesterolu ≥240 mg/dl (≥6,2064 mmol/l)
(pacjenci w wieku ≥18 lat) lub ≥200 mg/dl (≥5,172 mmol/l) (pacjenci
w wieku < 18 lat) przynajmniej w jednym badaniu. Wzrost stężenia
cholesterolu LDL o ≥30 mg/dl (≥0,769 mmol/l) obserwowany był bardzo
często. Średnia zmiana stężenia u pacjentów, u których obserwowano
ten wzrost, wynosiła 41,7 mg/dl (≥1,07 mmol/l).
13. Patrz tekst poniżej.
14. Liczba płytek krwi ≤100 x 109/l przynajmniej
w jednym badaniu.
15. W oparciu o zgłoszenia działań niepożądanych podczas
badań klinicznych dotyczących zwiększenia aktywności fosfokinazy
kreatynowej niezwiązanego ze złośliwym zespołem
neuroleptycznym.
16. Stężenie prolaktyny (pacjenci w wieku > 18 lat):
> 20 μg/l (> 869,56 pmol/l) u mężczyzn; > 30 μg/ l (>
1304,34 pmol/l) u kobiet w dowolnym czasie.
17. Może prowadzić do upadków.
18. Stężenie cholesterolu HDL: < 40 mg/dl (1,025 mmol/l)
u mężczyzn; < 50 mg/dl (1,282 mmol/l) u kobiet w dowolnym
czasie.
19. Częstość występowania u pacjentów, u których następuje
przesunięcie odcinka QT z < 450 milisekund do ≥450 milisekund z
≥30 milisekundowym wzrostem. W badaniach klinicznych kontrolowanych
placebo dotyczących stosowania kwetiapiny średnia zmiana i częstość
występowania u pacjentów z klinicznie znaczącym przesunięciem
odcinka QT były podobne w grupach przyjmujących kwetiapinę i
placebo.
20. Zmiana stężenia w zakresie od > 132 mmol/l do ≤132
mmol/l przynajmniej w jednym badaniu.
21. Podczas leczenia kwetiapiną lub zaraz po przerwaniu
stosowania leku obserwowano przypadki myśli i zachowań samobójczych
(patrz punkty 4.4 i 5.1).
22. Patrz punkt 5.1.
23. U 11% pacjentów biorących udział we wszystkich,
włączając otwarte, badaniach nad kwetiapiną, zaobserwowano
przynajmniej jeden przypadek zmniejszenia stężenia hemoglobiny do
≤13 g/dl (8,07 mmol/l) u mężczyzn i ≤12 g/dl (7,45 mmol/l) u
kobiet. U tych pacjentów średnie maksymalne zmniejszenie stężenia
hemoglobiny za każdym razem wynosiło -1,50 g/dl.
24. Zgłoszenia te występowały często razem z tachykardią,
zawrotami głowy, niedociśnieniem ortostatycznym i (lub)
współistniejącą chorobą serca i (lub) układu oddechowego.
25. Na podstawie zmian od prawidłowej wartości wyjściowej
do potencjalnie istotnej klinicznie wartości w dowolnym okresie po
rozpoczęciu badania we wszystkich badaniach. Zmiany wartości
stężenia całkowitego T4, wolnego T4, całkowitego T3 oraz wolnego
T3 określono jako < 0,8 x dolna granica wartości
uznanych za prawidłowe (pmol/l), a zmiany wartości stężenia TSH
jako > 5 mIU/l w dowolnym czasie.
26. Na podstawie zwiększonej częstości wymiotów u pacjentów
w podeszłym wieku (w wieku ≥ 65 lat).
27. Na podstawie zmian od prawidłowej wartości wyjściowej
do potencjalnie istotnej klinicznie wartości w dowolnym okresie po
rozpoczęciu badania we wszystkich badaniach. Zmiany w liczbie
leukocytów określono jako ≤3x109 komórek/l w dowolnym
czasie.
28. Na podstawie zmian od prawidłowej wartości wyjściowej
do potencjalnie istotnej klinicznie wartości w dowolnym okresie po
rozpoczęciu badania we wszystkich badaniach. Zmiany w liczbie
eozynofili określono jako > 1x109 komórek/l w
dowolnym czasie.
29. Zmiany w liczbie neutrofili od wartości wyjściowej
wynoszącej > =1,5 x 10^9/l do < 0,5 x 10^9/l w dowolnym
czasie podczas leczenia.
30. Na podstawie zgłoszeń działań niepożądanych dotyczących
zespołu metabolicznego ze wszystkich badań nad kwetiapiną.
31. U niektórych pacjentów podczas badań klinicznych
obserwowano pogorszenie więcej niż jednego spośród czynników
metabolicznych: masy cała, stężenia glukozy i lipidów we krwi
(patrz punkt 4.4).
Podczas stosowania leków neuroleptycznych obserwowano przypadki
wydłużenia odstępu QT, przedsionkowych zaburzeń rytmu, nagłych
niespodziewanych zgonów, zatrzymania akcji serca i częstoskurczu
komorowego typu torsades de pointes, które są uznane za
charakterystyczne dla tej grupy leków.
Dzieci i młodzież
Dzieci i młodzież (w wieku 10-17 lat)
W przypadku dzieci i młodzieży należy rozważyć te same działania
niepożądane opisane powyżej dla pacjentów dorosłych. Poniższa
tabela przedstawia podsumowanie działań niepożądanych, które u
dzieci i młodzieży (10-17 lat) obserwowano ze zwiększoną
częstotliwością niż u pacjentów dorosłych lub które nie zostały
zidentyfikowane w przypadku osób dorosłych.
Częstości występowania działań niepożądanych przedstawiono
następująco: Bardzo często (≥1/10), często (≥1/100, < 1/10),
niezbyt często (≥1/1000, < 1/100), rzadko (≥1/10 000, <
1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10 000).
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo często: Zwiększone łaknienie
Badania diagnostyczne
Bardzo często: Zwiększenie stężenia
prolaktyny1, zwiększenie ciśnienia
krwi2
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: Objawy pozapiramidowe3
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: Drażliwość4
1. Stężenia prolaktyny (pacjenci < 18 lat): > 20 µg/l
(> 869,56 pmol/l) chłopcy; > 26 µg/l (> 1130,428 pmol/l)
dziewczynki w jakimkolwiek momencie. Mniej niż 1% pacjentów miało
zwiększone stężenie prolaktyny > 100 µg/L.
2. W oparciu o zmiany powyżej klinicznie istotnego progu
(na podstawie kryteriów Narodowego Instytutu Zdrowia) lub
zwiększenie > 20mmHg ciśnienia skurczowego lub > 10 mmHg
ciśnienia rozkurczowego w jakimkolwiek pomiarze w dwóch ostrych
(3-6 tygodni) badaniach kontrolowanych placebo u dzieci i
młodzieży.
3. Patrz punkt 5.1.
4. Uwaga: Częstość występowania jest zbliżona do
obserwowanej u dorosłych, jednak drażliwość u dzieci i młodzieży
może wynikać z innych uwarunkowań klinicznych niż u dorosłych.
Nantarid - ciąża i karmienie piersią
Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania kwetiapiny
u kobiet w ciąży. Dotychczas w badaniach na zwierzętach nie
wykazano szkodliwego wpływu, jednakże nie badano potencjalnego
wpływu na oczy płodu. Z tego powodu kwetiapina może być stosowana w
ciąży jedynie wtedy, gdy korzyści uzasadniają potencjalne
ryzyko.
Po urodzeniu, noworodki narażone na działanie leków
przeciwpsychotycznych (w tym kwetiapinę) w czasie trzeciego
trymestru ciąży są w grupie ryzyka, w której mogą wystąpić
działania niepożądane, w tym objawy pozapiramidowe i (lub) objawy
odstawienne o różnym nasileniu i czasie trwania. Obserwowano
pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność,
zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenia karmienia. Dlatego
należy starannie kontrolować stan noworodków.
Istnieją publikacje opisujące wydzielanie kwetiapiny do mleka
kobiecego, jednakże dane dotyczące stopnia wydzielania były
sprzeczne. Dlatego też, kobietom karmiącym piersią zaleca się
unikanie karmienia piersią podczas stosowania kwetiapiny.
Nantarid - prowadzenie pojazdów
Ze względu na główne działanie kwetiapiny na ośrodkowy układ
nerwowy, może ona zaburzać wykonywanie czynności wymagające pełnej
sprawności psychicznej. Dlatego należy poinformować pacjentów, aby
nie prowadzili samochodu ani nie obsługiwali maszyn do czasu
poznania indywidualnej wrażliwości na lek.
Komentarze