Meronem

Meronem
zobacz opinie o produkcie »
Cena
-
Forma
proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
Dawka
1 g
Ilość
10 fiol.s.subs.
Typ
Bez recepty
Refundacja
Nie
Producent: ASTRAZENECA UK LTD

Meronem - Interakcje

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:

Zobacz wszystkie »

Pytania do farmaceuty

Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:

Meronem - ulotka preparatu

Meronem - opis

Produkt Meronem jest wskazany do leczenia następujących zakażeń u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy (patrz punkt 4.4 i 5.1):

· zapalenie płuc, w tym pozaszpitalne i wewnątrzszpitalne zapalenie płuc;

· zapalenie oskrzeli i płuc w przebiegu mukowiscydozy;

· powikłane zakażenia układu moczowego;

· powikłane zakażenia jamy brzusznej;

· zakażenia śródporodowe i poporodowe;

· złożone zakażenia skóry i tkanek miękkich;

· ostre bakteryjne zapalenie opon mózgowo‑rdzeniowych.

Produkt Meronem może być stosowany w leczeniu gorączkujących pacjentów z neutropenią, u których występuje podejrzenie zakażenia bakteryjnego.

Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Meronem - skład

Każda fiolka zawiera 1 g meropenemu (Meropenemum) w postaci meropenemu trójwodnego.

Substancje pomocnicze:

Każda fiolka 1 g zawiera 208 mg węglanu sodu w ilości odpowiadającej około 4,0 mEq sodu (około 90 mg).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Meronem - dawkowanie

Poniższa tabela zawiera ogólne zalecenia dotyczące dawkowania.

Dawka i czas leczenia meropenemem powinny uwzględniać rodzaj leczonego zakażenia, w tym jego ciężkość i odpowiedź kliniczną.

U dorosłych i młodzieży dawka 2 g, trzy razy na dobę i dawka do 40 mg/kg mc. trzy razy na dobę u dzieci może być szczególnie właściwa podczas leczenia niektórych rodzajów zakażeń, takich jak zakażenia szpitalne bakteriami Pseudomonas aeruginosa i Acinetobacter spp.

Dodatkowo należy rozważyć dawkowanie podczas stosowania u pacjentów z niewydolnością nerek (patrz poniżej).

Dorośli i młodzież

Zakażenie

Dawka podawana co 8 godzin

Zapalenie płuc, w tym pozaszpitalne i wewnątrzszpitalne zapalenie płuc

500 mg lub 1 g

Zapalenie oskrzeli i płuc w przebiegu mukowiscydozy

2 g

Powikłane zakażenia układu moczowego

500 mg lub 1 g

Powikłane zakażenia jamy brzusznej

500 mg lub 1 g

Zakażenia śródporodowe i poporodowe

500 mg lub 1 g

Złożone zakażenia skóry i tkanek miękkich

500 mg lub 1 g

Ostre bakteryjne zapalenie opon mózgowo‑rdzeniowych

2 g

Leczenie gorączkujących pacjentów z neutropenią

1 g

Meropenem jest zazwyczaj podawany w postaci infuzji dożylnej trwającej około 15 do 30 minut (patrz punkt 6.2, 6.3 i 6.6).

Wymiennie, dawki do 1 g mogą być podawane w postaci wstrzyknięcia dożylnego trwającego około 5 minut. Dostępne dane dotyczące bezpieczeństwa wstrzyknięcia dożylnego 2 g są ograniczone.

Zaburzenia czynności nerek

Dawka u dorosłych i młodzieży powinna zostać dostosowana, jak podano poniżej, jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 51 ml/min. Dostępne są ograniczone dane dotyczące zmiany dawki dotyczące dawkowania 2 g.

Klirens kreatyniny
(ml/min)

Dawka (jednostkowa dawka 500 mg, 1 g lub 2 g, patrz tabela wyżej)

Częstość

26‑50

jedna jednostkowa dawka

co 12 godzin

10‑25

pół jednostkowej dawki

co 12 godzin

<  10

pół jednostkowej dawki

co 24 godziny

Meropenem może być usuwany z surowicy metodą hemodializy i hemofiltracji. Wymagana dawka powinna zostać podana po zakończeniu hemodializy.

Nie ustalono zaleceń dawkowania u pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej.

Zaburzenia czynności wątroby

Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.4).

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek lub klirensem kreatyniny większym niż 50 ml/min.

Dzieci

Dzieci poniżej 3. miesiąca życia

Skuteczność i bezpieczeństwo meropenemu u dzieci poniżej 3. miesiąca życia nie zostały ustalone także nie zidentyfikowano właściwych dawek. Jednak, na podstawie ograniczonych danych farmakokinetycznych można podejrzewać, że 20 mg/kg mc. co 8 godzin może być odpowiednim dawkowaniem (patrz punkt 5.2).

Dzieci w wieku od 3 miesięcy do 11 lat i masie ciała do 50 kg

W tabeli poniżej podano zalecane dawkowanie.

Zakażenie

Dawka podawana co 8 godzin

Zapalenie płuc, w tym pozaszpitalne i wewnątrzszpitalne zapalenie płuc.

10 lub 20 mg/kg mc.

Zapalenie oskrzeli i płuc w przebiegu mukowiscydozy

40 mg/kg mc.

Powikłane zakażenia układu moczowego

10 lub 20 mg/kg mc.

Powikłane zakażenia jamy brzusznej

10 lub 20 mg/kg mc.

Złożone zakażenia skóry i tkanek miękkich

10 lub 20 mg/kg mc.

Ostre bakteryjne zapalenie opon mózgowo‑rdzeniowych

40 mg/kg mc.

Leczenie gorączkujących pacjentów z neutropenią

20 mg/kg mc.

Dzieci o masie ciała powyżej 50 kg

Należy podać dawkę jak u osoby dorosłej.

Nie ma doświadczenia u dzieci z zaburzeniami czynności nerek.

Meronem jest zazwyczaj podawany w infuzji dożylnej trwającej od 15 do 30 minut (patrz punkty 6.2, 6.3 i 6.6). Wymiennie, meropenem w dawkach do 20 mg/kg mc. może być podawany jako wstrzyknięcie dożylne trwające około 5 minut. Dostępne są ograniczone dane dotyczące podania dzieciom dawki 40 mg/kg mc. we wstrzyknięciu dożylnym (bolus).

Meronem - środki ostrożności

Wybierając meropenem do leczenia danego pacjenta należy wziąć pod uwagę czy właściwe jest zastosowanie leku przeciwbakteryjnego z grupy karbapenemów, opierając się o czynniki takie, jak ciężkość zakażenia, występowanie odporności na inne leki przeciwbakteryjne i ryzyko związane z zakażeniem bakterią oporną na karbapenemy.

Tak jak w przypadku leków przeciwbakteryjnych z grupy beta‑laktamów, donoszono o przypadkach ciężkich i sporadycznie śmiertelnych reakcji nadwrażliwości (patrz punkty 4.3 i 4.8).

Pacjenci, u których występowały reakcje nadwrażliwości po karbapenemach, penicylinach lub innych lekach przeciwbakteryjnych beta‑laktamowych, mogą być nadwrażliwi także na meropenem. Przed rozpoczęciem leczenia meropenemem należy przeprowadzić szczegółowy wywiad dotyczący występowania w przeszłości reakcji nadwrażliwości na antybiotyki beta‑laktamowe.

Jeśli wystąpi ciężka reakcja nadwrażliwości, należy przerwać stosowanie produktu leczniczego i wdrożyć odpowiednie postępowanie.

W przypadku niemal wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym meropenemu, donoszono o występowaniu zapalenia jelit związanego ze stosowaniem antybiotyków i rzekomobłoniastego zapalenia jelit. Objawy mogą być o różnym nasileniu, od lekkich do zagrażających życiu. Dlatego jest ważne, aby u pacjenta, u którego wystąpi biegunka podczas leczenia lub po leczeniu meropenemem, wziąć pod uwagę to rozpoznanie (patrz punkt 4.8). Należy rozważyć przerwanie leczenia i zastosowanie antybiotyków stosowanych do leczenia zakażeń bakterią Clostridium difficile. Nie należy stosować leków hamujących perystaltykę jelit.

Niezbyt często, podczas leczenia karbapenemami, w tym także meropenemem, zgłaszano występowanie drgawek.

Podczas leczenia meropenemem należy ściśle monitorować czynność wątroby ze względu na ryzyko hepatotoksyczności (dysfunkcje wątroby z cholestazą i cytolizą) (patrz punkt 4.8).

Podczas leczenia meropenemem pacjentów z chorobami wątroby, stwierdzonymi wcześniej chorobami wątroby należy kontrolować czynność wątroby. Nie ma konieczności zmiany dawki leku (patrz punkt 4.2).

Podczas leczenia meropenemem może wystąpić dodatni wynik bezpośredniego i pośredniego testu Coombsa.

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania meropenemu i kwasu walproinowego i (lub) walproinianu sodu (patrz punkt 4.5).

Produkt Meronem zawiera sód.

Ten produkt leczniczy zawiera około 4,0 mEq sodu na dawkę 1,0 g, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów stosujących dietę niskosodową.

Meronem - przedawkowanie

Podczas leczenia pacjentów z niewydolnością nerek możliwe jest względne przedawkowanie, jeśli dawka nie została zmieniona tak jak opisano w punkcie 4.2. Ograniczone doświadczenie kliniczne wskazuje, że w przypadku wystąpienia przedawkowania objawy są zgodne z profilem działań niepożądanych opisanych w punkcie 4.8, mają niewielkie nasilenie i przemijają po zaprzestaniu stosowania lub po zmniejszeniu dawki. Należy rozważyć leczenie objawowe.

U pacjentów z prawidłową czynnością nerek lek jest szybko wydalany przez nerki.

Meropenem i jego metabolit mogą być usunięte z organizmu hemodializą.

Meronem - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nadwrażliwość na którykolwiek lek przeciwbakteryjny z grupy karbapenemów.

Ciężka nadwrażliwość (np. reakcje anafilaktyczne, ciężkie reakcje skórne) na którykolwiek inny lek przeciwbakteryjny z grupy beta‑laktamów (np. penicyliny lub cefalosporyny).

Meronem - działania niepożądane

W przeglądzie uzyskanych od 4872 pacjentów danych, dotyczących 5026 zastosowań meropenemu najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi po meropenemie była biegunka (2,3%), wysypka (1,4%), nudności lub wymioty (1,4%) i odczyny zapalne w miejscu podania (1,1%). Najczęściej zgłaszanymi zmianami w wynikach badań laboratoryjnych po meropenemie była trombocytoza (1,6%) i zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (1,5‑4,3%).

Wymienione w tabeli działania niepożądane o nieznanej częstości nie były obserwowane u 2367 pacjentów, którzy brali udział w przedrejestracyjnych badaniach meropenemu po podaniu dożylnym i domięśniowym, lecz były obserwowane po dopuszczeniu produktu do obrotu.

W poniższej tabeli podano działania niepożądane zgodnie z klasyfikacją układów i narządów i częstością: bardzo często (ł1/10), często (ł1/100, < 1/10), niezbyt często (ł1/1000, < 1/100), rzadko (ł1/10 000, < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Tabela 1

Klasyfikacja układów i narządów

Częstość

Zdarzenie

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Niezbyt często

zakażenia drożdżakowe jamy ustnej i pochwy

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Często

trombocytemia

Niezbyt często

eozynofilia, trombocytopenia, leukopenia, neutropenia

Częstość nieznana

agranulocytoza,

niedokrwistość hemolityczna

Zaburzenia układu immunologicznego

Częstość nieznana

obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja (patrz punkt 4.3 i 4.4)

Zaburzenia układu nerwowego

Często

ból głowy

Niezbyt często

parestezje

Rzadko

drgawki (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia żołądka i jelit

Często

biegunka, wymioty, nudności, bóle brzucha

Częstość nieznana

zapalenie jelita związane z antybiotykoterapią (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Często

zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi, zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej we krwi

Niezbyt często

zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często

wysypka, świąd

Niezbyt często

pokrzywka

Częstość nieznana

martwica toksyczno‑rozpływna naskórka, zespół Stevensa‑Johnsona, rumień wielopostaciowy.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niezbyt często

zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często

odczyny zapalne, ból

Niezbyt często

żylna choroba zakrzepowo-zatorowa

Częstość nieznana

ból w miejscu podania

Meronem - ciąża i karmienie piersią

Ciąża

Nie ma danych lub są ograniczone dane dotyczące stosowania meropenemu u kobiet w ciąży.

Nie badano bezpieczeństwa stosowania produktu Meronem u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3).

W celu zachowania ostrożności, należy unikać stosowania meropenemu podczas ciąży.

Laktacja

Nie wiadomo czy meropenem przenika do mleka karmiących matek. Wykrywano niewielkie stężenia meropenemu w mleku karmiących zwierząt. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać leczenie meropenemem, biorąc pod uwagę korzyści terapii dla matki.

Meronem - prowadzenie pojazdów

Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Kategorie preparatu

Ten preparat należy do kategorii:

Meronem - Zamienniki

Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:

Komentarze

Wysyłając opinię akceptujesz regulamin zamieszczania opinii w serwisie. Grupa Wirtualna Polska Media SA z siedzibą w Warszawie jest administratorem twoich danych osobowych dla celów związanych z korzystaniem z serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania.
    Podziel się na Facebooku
    Zapytaj o lek

    za darmo

    • Odpowiedź w 24 godziny
    • Bez żadnych opłat
    • Wykwalifikowani farmaceuci

    farmaceutów jest teraz online

    0/500
    Uzupełnij treść pytania o ewentualne dodatkowe szczegóły i kliknij "Wyślij pytanie".

    Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.

    Substancja czynna

    Meropenemum

    Meropenem to antybiotyk należący do grupy karbapenemów o działaniu bakteriobójczym. Stosowany w zakażeniach w obrębie jamy brzusznej, zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych, zapaleniu płuc, zakażeniach układu moczowego, zakażeniach narządów rodnych, zakażeniach skóry, posocznicy, w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym.

    Dostępne opakowania
    Meronem

    Meronem

    proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań - 10 fiol.s.subs. - 1 g
    ASTRAZENECA UK LTD
    Meronem

    Meronem

    proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań - 10 fiol.s.subs. - 0,5 g
    ASTRAZENECA UK LTD