Lisonid 5

zobacz opinie o produkcie »
Cena
-
Forma
tabletki powlekane
Dawka
5 mg
Ilość
20 tabl. (2 blist.po 10 szt.)
Typ
Na receptę Rp
Refundacja
Nie
Producent: +PHARMA ARZNEIMITTEL GMBH

Lisonid 5 - Interakcje

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:

Zobacz wszystkie »

Interakcje z żywnością

Alkohol

Należy unikać spożywania alkoholu przy jednoczesnym przyjmowaniu leków. W czasie kuracji krótkotrwałych należy unikać picia w ogóle, zaś w przypadku stałego zażywania – niekiedy można pić umiarkowanie, ale tylko po konsultacji z lekarzem. Nie należy też nigdy popijać leków napojami alkoholowymi. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z alkoholem.

Zobacz wszystkie »

Pytania do farmaceuty

Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:

Lisonid 5 - ulotka preparatu

Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.

Lisonid 5 - opis

Nadciśnienie tętnicze samoistne, zastoinowa niewydolność serca ? w leczeniu skojarzonym z lekami moczopędnymi, a w szczególności z glikozydami naparstnicy w przypadkach ciężkiej zastoinowej niewydolności serca.

Lisonid 5 - skład

Jedna tabletka powlekana zawiera jako substancję czynną 5 mg benazeprylu chlorowodorku (Benazeprili hydrochloridum).

Substancja pomocnicza: laktoza.

Pełny wykaz substancji pomocniczych patrz punkt 6.1.

Lisonid 5 - dawkowanie

Nadciśnienie tętnicze samoistne

Od 10 mg do 20 mg na dobę podawane w jednej dawce lub w dwóch dawkach podzielonych.

Maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg.

Zastoinowa niewydolność serca

Początkowo 2,5 mg na dobę. Po 2-4 tygodniach dawkę można zwiększyć do 5 mg na dobę.

Maksymalna dawka wynosi 20 mg na dobę.

Dawkowanie w przypadku zaburzeń czynności nerek

W leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego dawkę należy zmniejszyć, jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min. W przypadku niewydolności nerek, podobnie jak u pacjentów z niewydolnością serca, nie należy przekraczać dawki 10 mg.

Dzieci z nadciśnieniem tętniczym (w wieku od 7 do 16 lat, masa ciała ≥25 kg)

Zazwyczaj stosowana dawka początkowa benazeprylu wynosi 0,2 mg/kg mc. (maksymalnie do 10 mg) raz na dobę.

Dawkę należy dostosować w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania u dzieci dawek powyżej 0,6 mg/kg mc. (lub ponad 40 mg na dobę). Benazepryl w postaci tabletek nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 7 lat lub u dzieci starszych mających problemy z połknięciem tabletki, a także w przypadku, gdy nie są dostępne tabletki o obliczonej dawce leku (mg/kg mc.).

Ze względu na brak danych, benazepryl nie jest zalecany do stosowania u dzieci, u których współczynnik przesączania kłębuszkowego wynosi < 30 ml. Nie prowadzono długoterminowych badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania benazeprylu pod kątem ich wpływu na wzrost oraz rozwój dzieci.

Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania benazeprylu u dzieci z niewydolnością serca nie zostały ustalone.

Sposób podawania:

Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłku, popijając wystarczającą ilością płynu (np.

szklanką wody).

Dawka dobowa preparatu Lisonid powinna być przyjmowana rano w pojedynczej dawce; jakkolwiek może być ona podzielona na dwie dawki, przyjmowane rano i wieczorem.

Lisonid 5 - środki ostrożności

Reakcje rzekomoanafilaktyczne i pokrewne

Z powodu wpływu inhibitorów konwertazy angiotensyny na metabolizm eikozanoidów i polipeptydów, w tym endogennej bradykininy, u pacjentów leczonych inhibitorami ACE (w tym benazeprylem) może wystąpić szereg reakcji anafilaktycznych i pokrewnych, niektóre z nich są ciężkie.

Reakcje rzekomoanafilaktyczne podczas odczulania

U dwóch pacjentów otrzymujących inhibitory ACE, w trakcie odczulania jadem owadów błonkoskrzydłych wystąpiły zagrażające życiu reakcje anafilaktyczne. U tych samych pacjentów czasowe przerwanie podawania inhibitorów ACE powodowały zanikanie reakcji anafilaktycznych.

Pojawiały się ponownie po wznowieniu leczenia.

Nadmiernie obniżenie ciśnienia tętniczego krwi

Benazepryl może powodować gwałtowne, nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, zwłaszcza po przyjęciu pierwszej dawki. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym otrzymujących benazepryl, wystąpienie niedociśnienia tętniczego jest bardziej prawdopodobne w przypadku chorych odwodnionych na skutek wcześniejszego leczenia moczopędnego, stosowania diety ubogosodowej, dializy, biegunki, wymiotów lub jeśli występuje ciężkie nadciśnienie reninozależne.

Leczenie benazeprylem pacjentów ze zwiększonym ryzykiem objawowego niedociśnienia tętniczego należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarską i powinni oni pozostawać pod dokładną obserwacją przez pierwsze 2 tygodnie leczenia i po każdym zwiększeniu dawki benazeprylu. Przed rozpoczęciem leczenia benazeprylem należy wyrównać istniejące niedobory sodu i hipowolemię. Podobne zalecenia powinny być zastosowane u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca i z zaburzeniami naczyniowo ? mózgowymi, u których znaczne obniżenie ciśnienia krwi może doprowadzić do zawału mięśnia sercowego lub epizodu naczyniowo ? mózgowego.

Ciśnienie tętnicze krwi i parametry laboratoryjne należy uważnie kontrolować u pacjentów:

− z niedoborem sodu lub hipowolemią;

− z ciężką dekompensacją serca;

− z zaburzeniami czynności nerek;

− w wieku powyżej 65 lat;

− z ciężkim nadciśnieniem tętniczym.

Chorego z objawami niedociśnienia tętniczego należy położyć na plecach. Jeśli konieczne podać dożylnie roztwór soli fizjologicznej. Wystąpienie niedociśnienia tętniczego po pierwszej dawce nie jest przeciwwskazaniem do kontynuowania terapii benazeprylem i do stopniowego zwiększania dawki benazeprylu po skutecznym wyrównaniu ciśnienia.

U pacjentów z ciężką zastoinową niewydolnością serca, stosowanie inhibitorów ACE może powodować nadmierny spadek ciśnienia tętniczego. Może to być związane z wystąpieniem skąpomoczu, i/ lub postępującej azotemii oraz (rzadko) z wystąpieniem ostrej niewydolności nerek. U tych pacjentów leczenie należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarza, oraz kontrolować ich stan ogólny przez pierwsze dwa tygodnie leczenia, a ponadto zapewnić ścisłą kontrolę przy każdej zmianie dawkowania benazeprylu i/lub leku moczopędnego.

Pacjenci z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym

Stosowanie benazeprylu u pacjentów z nadciśnieniem naczyniowo ? nerkowym i z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy jednej nerki, związane jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek. Leczenie lekami moczopędnymi może być dodatkowym czynnikiem wywołującym te zaburzenia. Zmniejszeniu wydolności nerek mogą towarzyszyć tylko nieznaczne zmiany stężenia kreatyniny we krwi, nawet u pacjentów ze zwężeniem tętnicy jedynej nerki.

W badaniach z udziałem ograniczonej liczby pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ze zwężeniem tętnicy jednej nerki lub z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych stwierdzono, że leczenie benazeprylem powodowało zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi oraz zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy. Stężenia powracały do prawidłowych wartości po zaprzestaniu leczenia benazeprylem i/lub lekiem moczopędnym.

U tych pacjentów leczenie powinno być rozpoczynane w szpitalu pod ścisłym nadzorem medycznym, od małych dawek, następnie ostrożnie zwiększanych. Należy odstawić leki moczopędne i kontrolować czynność nerek przez kilka pierwszych tygodni terapii.

Pacjenci z niewydolnością nerek

Benazepryl powinien być ostrożnie stosowany u pacjentów z niewydolnością nerek, u których może być konieczne zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępu pomiędzy kolejnymi dawkami. W czasie leczenia należy ściśle kontrolować czynność nerek. U pacjentów wrażliwych mogą wystąpić zmiany w czynności nerek. Niewydolność nerek obserwowano w trakcie stosowania inhibitorów ACE, zwłaszcza u pacjentów z ciężką niewydolnością serca lub współistniejącą chorobą nerek, w tym ze zwężeniem tętnicy nerkowej.

U pacjentów z ciężką zastoinową niewydolnością serca, u których czynność nerek zależy od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron, stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) wiązało się z wystąpieniem oligurii i (lub) postępującej azotemii oraz sporadycznie z wystąpieniem ostrej niewydolności nerek.

U niektórych pacjentów bez współistniejącej choroby nerek, podczas jednoczesnego stosowania leków moczopędnych może wystąpić zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi i stężenia kreatyniny w surowicy krwi (zwykle niewielkie i przejściowe). Jest to bardziej prawdopodobne u pacjentów z wcześniej istniejącymi zaburzeniami czynności nerek. Koniecznie może być zmniejszenie dawki benazeprylu i (lub) odstawienie leku moczopędnego w przypadku terapii skojarzonej. Ocena stanu pacjenta z nadciśnieniem tętniczym powinna zawsze obejmować ocenę czynności nerek (patrz punkt 4.2). Zaleca się kontrolowanie czynności nerek przez kilka pierwszych tygodni terapii.

Leki moczopędne

U pacjentów stosujących leki moczopędne, a w szczególności u osób odwodnionych i (lub) z niedoborem sodu, może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia krwi po rozpoczęciu leczenia inhibitorami ACE. Ryzyko wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego można zmniejszyć poprzez odstawienie leków moczopędnych, zwiększenie spożycia soli przed rozpoczęciem leczenia i poprzez zastosowanie mniejszych dawek inhibitorów ACE. Należy zachować ostrożność podczas późniejszego zwiększania dawki.

Reakcje rzekomoanafilaktyczne podczas dializy z użyciem błon filtracyjnych

U pacjentów dializowanych z użyciem błon dializacyjnych o dużej przepuszczalności i jednocześnie stosujących benazepryl, istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji rzekomoanafilaktycznych objawiających się obrzękiem twarzy, uderzeniem gorąca, niedociśnieniem tętniczym i dusznością, występujących w przeciągu kilku minut od rozpoczęcia dializy. Reakcje rzekomoanafilaktyczne występowały także u chorych podczas aferezy lipoprotein o małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu.

Neutropenia/agranulocytoza

U pacjentów leczonych inhibitorami ACE obserwowano przypadki zahamowania czynności szpiku kostnego, neutropenii lub agranulocytozy, trombocytopenii i niedokrwistości. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek i bez innych czynników, neutropenia występuje rzadko. Benazepryl należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z kolagenozą naczyń, stosujących leki immunosupresyjne, przyjmujących allopurynol lub prokainamid oraz u pacjentów, u których współistnieją te czynniki, zwłaszcza w przypadku współistnienia zaburzeń czynności nerek. U niektórych pacjentów rozwinęły się ciężkie infekcje, nie odpowiadające na intensywną antybiotykoterapię. Jeśli benazepryl jest stosowany u takich pacjentów zaleca się regularne kontrolowanie liczby leukocytów we krwi. Należy poinformować pacjentów, aby zgłaszali wszelkie objawy infekcji.

Obrzęk naczynioruchowy

Obrzęk naczynioruchowy może wystąpić w ciągu pierwszych tygodni leczenia. Jakkolwiek w rzadkich przypadkach obserwowano przypadki wystąpienia obrzęku naczynioruchowego w trakcie długotrwałego stosowania. Jeśli wystąpią objawy obrzęku należy natychmiast przerwać leczenie benazeprylem, a leczenie nadciśnienia tętniczego, jeżeli konieczne, kontynuować lekiem z innej grupy niż inhibitory ACE.

W przypadku wystąpienia tych objawów leczenie należy natychmiast przerwać i ściśle monitorować pacjenta.

Obrzęk ograniczony do twarzy, warg i jamy ustnej zazwyczaj ustępuje bez leczenia, chociaż leki przeciwhistaminowe mogą być pomocne w łagodzeniu objawów. Pacjentów należy monitorować aż do ustąpienia obrzęku.

Obrzęk twarzy z jednoczesnym obrzękiem języka, głośni lub krtani może powodować niedrożność dróg oddechowych. W takim przypadku należy natychmiast zastosować odpowiednią terapię, taką jak podskórne podanie roztworu adrenaliny (0,5 ml, 1:1000).

Obrzęk twarzy z jednoczesnym obrzękiem krtani może zagrażać życiu.

Pacjenci, u których wcześniej wystąpił obrzęk naczynioruchowy, który nie był związany z zastosowaniem inhibitora ACE, są narażeni na większe ryzyko ponownego wystąpienia obrzęku naczynioruchowego, jeżeli są leczeni inhibitorem konwertazy angiotensyny (patrz punkt 4.3).

Znane są także inne reakcje nadwrażliwości.

Różnice etniczne

Inhibitory ACE częściej wywołują obrzęk naczynioruchowy u pacjentów rasy czarnej w porównaniu z pacjentami innych ras. Podobnie jak w przypadku innych ihibitorów ACE, benazepryl może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras, przypuszczalnie z powodu większej częstości występowania małej aktywności reninowej osocza u pacjentów rasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym.

Kaszel

W trakcie stosowania inhibitorów ACE donoszono o przypadkach wystąpienia uporczywego suchego kaszlu, który ustępował po przerwaniu leczenia. Jest to prawdopodobnie związane z zahamowaniem degradacji endogennej bradykininy. Kaszel związany z przyjmowaniem inhibitorów ACE powinien być brany pod uwagę w diagnostyce różnicowej kaszlu.

Hiperkaliemia

W trakcie leczenia inhibitorami ACE w rzadkich przypadkach zaobserwowano podwyższony poziom stężenia potasu.

W badaniach klinicznych dotyczących nadciśnienia tętniczego nie obserwowano przypadków hiperkaliemii prowadzących do przerwania terapii benazeprylem. Czynniki ryzyka wystąpienia hiperkaliemii obejmują niewydolność nerek, cukrzycę oraz jednoczesne stosowanie diuretyków oszczędzających potas (patrz punkt 4.5). W badaniach z udziałem pacjentów z przewlekłą, progresywną niewydolnością nerek, u niektórych pacjentów konieczne było przerwanie leczenia ze względu na wystąpienie hiperkaliemii. U pacjentów z przewlekłą, progresywną niewydolnością nerek należy monitorować poziom stężenia potasu w surowicy.

Jeżeli konieczne jest jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas, zaleca się regularną kontrolę stężenia potasu.

Zabiegi chirurgiczne/znieczulenie

Benazepryl może powodować niedociśnienie tętnicze, a nawet wstrząs, u pacjentów poddanych dużym zabiegom chirurgicznym lub w trakcie znieczulenia środkami o właściwościach hipotensyjnych.

Przed zabiegiem chirurgicznym należy poinformować anestezjologa, że pacjent otrzymuje inhibitor ACE. U pacjentów poddawanych znieczuleniu przy pomocy leków o działaniu hipotensyjnym, inhibitory ACE hamują wytwarzanie angiotensyny II w odpowiedzi na kompensacyjne uwalnianie reniny.

Jeżeli nie jest możliwe odstawienie benazeprylu, należy ostrożnie zwiększyć objętość wewnątrznaczyniową.

Białkomocz

Białkomocz może wystąpić zwłaszcza u pacjentów z istniejącym zaburzeniem czynności nerek lub leczonych dużymi dawkami benazeprylu.

Pierwotne choroby wątroby/niewydolność wątroby

Podczas stosowania inhibitorów ACE odnotowano bardzo rzadko przypadki zespołu rozpoczynającego się żółtaczką zastoinową, postępującego aż do piorunującej martwicy wątroby, prowadząc czasem do śmierci. Mechanizm tego zespołu nie został poznany. U pacjentów, u których rozwinęła się żółtaczka lub odnotowano zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych należy przerwać stosowanie benazeprylu i zastosować odpowiednie postępowanie.

Pacjenci chorzy na cukrzycę

U pacjentów chorych na cukrzycę, leczonych doustnymi lekami hipoglikemizującymi lub insuliną, należy odpowiednio często kontrolować stężenie glukozy we krwi podczas pierwszego miesiąca stosowania inhibitora ACE.

Ciąża

Nie należy rozpoczynać podawania inhibitorów ACE podczas ciąży. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitorów ACE i, jeśli jest to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne (patrz punkty 4.3 i 4.6).

Dzieci i młodzież

Patrz punkt 4.2 dotyczący dawkowania.

Laktoza

Preparat Lisonid zawiera laktozę. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy ? galaktozy.

Lisonid 5 - przedawkowanie

Możliwe objawy przedawkowania to niedociśnienie tętnicze, wstrząs, osłupienie, bradykardia, zaburzenia elektrolitowe, odwodnienie i niewydolność nerek. Należy często kontrolować stężenie elektrolitów i kreatyniny w surowicy krwi.

Leczenie:

Po przedawkowaniu, pacjenta należy dokładnie obserwować, najlepiej na oddziale intensywnej terapii. Jeżeli tabletki zostały spożyte niedawno, zaleca się wywołanie wymiotów, podanie węgla aktywowanego, środków przeczyszczających i (lub) płukanie żołądka. Zaburzenia równowagi elektrolitowej, odwodnienie i niedociśnienie tętnicze powinno być leczone zgodnie z właściwymi zasadami, np. poprzez uzupełnienie objętości osocza lub ? jeżeli działanie nie jest wystarczające ? poprzez podanie katecholamin.

Pomimo, że aktywny metabolit benazeprylu tylko w niewielkim stopniu ulega dializowaniu, dializy mogą zostać uwzględnione w leczeniu przedawkowania u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek w celu wspierania normalnej eliminacji.

Lisonid 5 - przeciwwskazania

- nadwrażliwość na benazeprylu chlorowodorek, inne inhibitory ACE lub którąkolwiek substancję pomocniczą

- obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie, związany z wcześniejszym stosowaniem inhibitorów ACE

- dziedziczny i (lub) idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy

- obustronne zwężenie tętnic nerkowych

- stan po przeszczepieniu nerki

- hemodynamicznie istotne zwężenie zastawki aortalnej lub zastawki dwudzielnej/kardiomiopatia przerostowa

- pierwotny hiperaldosteronizm

- drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6).

Lisonid 5 - działania niepożądane

W trakcie stosowania preparatu Lisonid oraz innych inhibitorów ACE obserwowano i zgłaszano wymienione poniżej działania niepożądane, które zostały pogrupowane zgodnie z częstością występowania na:

Bardzo często ≥1/10

Często ≥ 1/100 do < 1/10

Niezbyt często ≥1/1000 do < 1/100

Rzadko ≥ 1/10 000 do < 1/1000 Bardzo rzadko < 1/10 000

Benazepryl okazał się być dobrze tolerowany. Poniżej przedstawiono działania niepożądane związane ze stosowaniem benazeprylu oraz innych inhibitorów ACE. Profil działań niepożądanych u dzieci był na ogół podobny do profilu obserwowanego u dorosłych. Brak danych dotyczących długotrwałego stosowania benazeprylu u dzieci oraz jego wpływu na wzrost, dojrzewanie i ogólny rozwój. Dane farmakokinetyczne pochodzą z badań z udziałem ograniczonej liczby pacjentów.

Zaburzenia serca

Często: kołatanie serca.

Rzadko: ból w klatce piersiowej, dławica piersiowa, zaburzenia rytmu serca.

Bardzo rzadko: zawał mięśnia sercowego lub epizod naczyniowo - mózgowy, prawdopodobnie wtórnie do nasilonego niedociśnienia tętniczego u pacjentów z grupy ryzyka, tachykardia.

Zaburzenia naczyń

Często: ciężkie niedociśnienie tętnicze z hipotonią ortostatyczną, zwłaszcza w grupie wysokiego ryzyka; omdlenia, zaburzenia widzenia.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Często: zaburzenie czynności nerek, częste oddawanie moczu.

Niezbyt często: białkomocz, postępujące pogorszenie czynności nerek.

Rzadko: mocznica, ostra niewydolność nerek, zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi oraz stężenia kreatyniny w surowicy krwi.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często: kaszel, zapalenie oskrzeli.

Niezbyt często: duszność, zapalenie zatok, zapalenie błony śluzowej nosa.

Bardzo rzadko: skurcz oskrzeli, zapalenie języka, suchość w jamie ustnej.

Zaburzenia żołądka i jelit

Często: nudności, ból brzucha, niestrawność, niespecyficzne zaburzenia żołądkowo - jelitowe. Niezbyt często: wymioty, biegunka, zaparcie, jadłowstręt, obrzęk jelit i kamica żółciowa, zwłaszcza u pacjentów z zapaleniem pęcherzyka żółciowego.

Bardzo rzadko: zapalenie trzustki, niedrożność jelit.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Rzadko: zapalenie wątroby (głównie cholestatyczne), żółtaczka cholestatyczna (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia układu nerwowego

Często: ból głowy, zawroty głowy, uczucie zmęczenia, zaburzenia równowagi, senność, apatia. Niezbyt często: zmienność nastroju, parestezje, zawroty głowy, zaburzenia smaku, zaburzenia snu, splątanie, nerwowość, impotencja, niewyraźne widzenie.

Rzadko: bezsenność.

Zaburzenia ucha i błędnika

Bardzo rzadko: szumy uszne.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Często: zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie hematokrytu, zmniejszenie liczby leukocytów i płytek krwi.

Niezbyt często: niedokrwistość, niedokrwistość aplastyczna, trombocytopenia, leukopenia, neutropenia, agranulocytoza.

Bardzo rzadko: niedokrwistość hemolityczna.

Choroby skóry i tkanki podskórnej

Często: wysypka, uderzenia gorąca, świąd, nadwrażliwość na światło.

Rzadko: pokrzywka, pęcherzyca, zespół Stevensa ? Johnsona, nadwrażliwość/obrzęk naczynioruchowy: obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, ust, języka, głośni i (lub) krtani.

Bardzo rzadko: łysienie, łuszczyca, zespół Raynauda.

Zaburzenia mięśniowo ? szkieletowe i tkanki łącznej

Rzadko: bóle stawów, zapalenie stawów, bóle mięśni.

Badania diagnostyczne

Podobnie jak w przypadku stosowania innych inhibitorów ACE, u 0,1% pacjentów z nadciśnieniem tętniczym obserwowano niewielkie zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi (BUN) oraz kreatyniny w surowicy. Wzrost stężenia był odwracalny po zaprzestaniu leczenia. Jest to bardziej prawdopodobne u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki moczopędne lub też u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej (patrz ?Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania?).

Podczas obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano następujące działania niepożądane o nieznanej częstotliwości: niewielki obrzęk naczynioruchowy jelit, reakcje rzekomoanafilaktyczne, hiperkaliemia.

Lisonid 5 - ciąża i karmienie piersią

Ciąża

Nie zaleca się stosowania inhibitorów ACE podczas pierwszego trymestru ciąży (patrz punkt 4.4). Stosowanie inhibitorów ACE jest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrz punkty 4.3 i 4.4).

Dane epidemiologiczne odnoszące się do ryzyka działania teratogennego w przypadku narażenia na inhibitory ACE podczas pierwszego trymestru ciąży nie są rozstrzygające; jednakże nie można wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitorów ACE i, jeśli jest to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne.

Narażenie na inhibitory ACE w drugim i trzecim trymestrze ciąży powoduje toksyczne działanie na ludzki płód (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka ( niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia). (Patrz punkt 5.3).

Jeśli narażenie na inhibitory ACE wystąpiło od drugiego trymestru ciąży zaleca się badanie ultrasonograficzne czynności nerek i czaszki.

Noworodki, których matki przyjmowały inhibitory ACE należy ściśle obserwować ze względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia (patrz punkty 4.3 i 4.4).

Karmienie piersią

Ograniczone dane farmakokinetyczne wykazują bardzo małe stężenie w mleku kobiecym (patrz punkt 5.2). Chociaż stężenie to wydaje się być klinicznie nieistotne, nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Lisonid podczas karmienia piersią wcześniaków i noworodków w czasie pierwszych kilku tygodni od urodzenia, ze względu na ryzyko wpływu na układ sercowo ? naczyniowy i nerki, jak również ze względu na niewystarczające doświadczenie kliniczne.

W przypadku starszych niemowląt można rozważyć stosowanie produktu leczniczego Lisonid podczas karmienia piersią, jeśli leczenie jest konieczne dla matki, a dziecko jest obserwowane ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych.

Lisonid 5 - prowadzenie pojazdów

Preparat Lisonid wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Zaleca się zachowanie ostrożności w trakcie prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, gdyż mogą wystąpić zawroty głowy lub uczucie zmęczenia.

Kategorie preparatu

Ten preparat należy do kategorii:

Komentarze

Wysyłając opinię akceptujesz regulamin zamieszczania opinii w serwisie. Grupa Wirtualna Polska Media SA z siedzibą w Warszawie jest administratorem twoich danych osobowych dla celów związanych z korzystaniem z serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania.
    Podziel się na Facebooku
    Zapytaj o lek

    za darmo

    • Odpowiedź w 24 godziny
    • Bez żadnych opłat
    • Wykwalifikowani farmaceuci

    farmaceutów jest teraz online

    0/500
    Uzupełnij treść pytania o ewentualne dodatkowe szczegóły i kliknij "Wyślij pytanie".

    Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.

    Substancja czynna

    Benazeprilum

    Dostępne opakowania
    Lisonid 5

    Lisonid 5

    tabletki powlekane - 20 tabl. (2 blist.po 10 szt.) - 5 mg
    +PHARMA ARZNEIMITTEL GMBH
    Lisonid 5

    Lisonid 5

    tabletki powlekane - 28 tabl. (4 blist.po 7 szt.) - 5 mg
    +PHARMA ARZNEIMITTEL GMBH
    Lisonid 5

    Lisonid 5

    tabletki powlekane - 30 tabl. (3 blist.al.po 10 szt.) - 5 mg
    +PHARMA ARZNEIMITTEL GMBH
    Lisonid 5

    Lisonid 5

    tabletki powlekane - 50 tabl. (5 blist.po 10 szt.) - 5 mg
    +PHARMA ARZNEIMITTEL GMBH
    Lisonid 5

    Lisonid 5

    tabletki powlekane - 100 tabl. (10 blist.po 10 szt.) - 5 mg
    +PHARMA ARZNEIMITTEL GMBH
    Powiązane artykuły
    Leczenie zawału serca

    Nowy lek na zapobieganie powtórnemu zawałowi serca

    Nowy lek na zapobieganie powtórnemu zawałowi serca

    Nowy lek przeciwzakrzepowy uzyskał aprobatę Komisji Europejskiej. Jest on skuteczny w profilaktyce powstawania zakrzepów u chorych cierpiących na ostre zespoły wieńcowe, jednocześnie znacznie zmniejszając ryzyko powtórnego zawału serca. Zagrożenie...

    Nadciśnienie

    Wpływ leku na nadciśnienie na ryzyko udaru

    Wpływ leku na nadciśnienie na ryzyko udaru

    Wpływ leku na nadciśnienie na ryzyko udaru mózgu jest częstym przedmiotem badań. Stan podwyższonego ciśnienia diagnozuje się, gdy wynik pomiaru wynosi pomiędzy 120/80 mm Hg, a 139/89 mm Hg, nadciśnienie to z kolei wartości równe lub przekraczające 140/90...

    Newsy

    GIF wycofuje cztery popularne leki na nadciśnienie firmy Pfizer

    GIF wycofuje cztery popularne leki na nadciśnienie firmy Pfizer

    Główny Inspektor Farmaceutyczny poinformował o wycofaniu z obrotu na terenie całego kraju czterech leków na nadciśnienie firmy Pfizer. Chodzi o produkty Accupro 5, Accupro 10, Accupro 20 i Accupro 40. W sumie wycofano kilkadziesiąt serii leków. Cztery...

    Newsy

    Popularny lek na nadciśnienie i stosowany po zawale znika z obrotu

    Popularny lek na nadciśnienie i stosowany po zawale znika z obrotu

    Główny Inspektorat Farmaceutyczny poinformował o wycofaniu tabletek polecanych na nadciśnienie, niewydolność serca lub po świeżo przebytym zawale mięśnia sercowego. Wykryto w nich wadę jakościową. Sytuacja jest o tyle niebezpieczna, że problemy, które...

    Zakrzepowe zapalenie żył głębokich (zakrzepica) - przyczyny, objawy, leczenie

    Leczenie przeciwzakrzepowe (WIDEO)

    Leczenie przeciwzakrzepowe (WIDEO)

    Leki przeciwzakrzepowe Warunkiem prawidłowego krążenia krwi w układzie sercowo-naczyniowym jest jej płynny przepływ. Jakiekolwiek utrudnienia na drodze krwi - takie jak powstawanie skrzeplin i zakrzepów - może być przyczyną powikłań groźnych dla zdrowia,...