Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan

Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan - dawkowanie

Terapię powinien rozpoczynać lekarz doświadczony w leczeniu zakażeń HIV.

Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan można przyjmować w czasie posiłku lub niezależnie od posiłku.

W celu zapewnienia podania pełnej dawki leku, tabletkę (i) należy połykać w całości, bez rozkruszania. Jeśli pacjent nie jest w stanie połykać całych tabletek, można je rozkruszyć i dodać do niewielkiej ilości półpłynnego pokarmu lub płynu, którą należy natychmiast w całości przyjąć (patrz punkt 5.2).

Dorośli i młodzież o wadze ciała co najmniej 30 kg: zalecana dawka produktu Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan jest to 1 tabletka 2 razy dziennie.

Dzieci o wadze ciała od 21 kg do 30 kg: zalecana doustna dawka produktu Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan jest to pół tabletki rano i 1 cała tabletka wieczorem.

Dzieci o wadze ciała od 14 kg do 21 kg: zalecana doustna dawka produktu Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan jest to pół tabletki 2 razy dziennie.

Sposób dawkowania u dzieci o wadze ciała 14-30 kg oparty jest głównie na modelowaniu farmakokinetycznym przeprowadzonym na podstawie danych z badań klinicznych z użyciem pojedynczych składników produktu, lamiwudyny i zydowudyny. W związku z tym, że możliwe jest wystąpienie nadmiernej ekspozycji farmakokinetycznej na zydowudynę, konieczny jest u tych pacjentów ścisły monitoring. Jeśli u pacjentów o wadze ciała 21-30 kg wystąpią objawy nietolerancji ze strony przewodu pokarmowego, można zastosować na próbę alternatywny schemat dawkowania polegający na podawaniu połowy tabletki 3 razy na dobę, aby poprawić tolerancję leczenia.

Tabletek Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan nie należy stosować u dzieci o wadze ciała poniżej 14 kg, ponieważ nie ma możliwości odpowiedniego dostosowania dawki do wagi ciała dziecka. U tych pacjentów lamiwudynę i zydowudynę należy stosować w postaci oddzielnych produktów zgodnie z zaleconym sposobem dawkowania dla tych produktów. Dla tych pacjentów i dla pacjentów, którzy nie mogą połykać tabletek, dostępne są roztwory doustne lamiwudyny i zydowudyny.

W przypadkach, gdy zachodzi konieczność przerwania stosowania jednej z substancji czynnych produktu Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan lub konieczność zmniejszenia dawki, można zastosować oddzielne produkty lamiwudyny i zydowudyny dostępne w postaci tabletek/kapsułek i roztworu doustnego.

Upośledzenie czynności nerek: U pacjentów z upośledzoną czynnością nerek stężenia lamiwudyny i zydowudyny są zwiększone z powodu zmniejszonego klirensu. W związku z tym, że konieczna może być modyfikacja dawkowania tych leków, zaleca się, aby u chorych z upośledzoną czynnością nerek (klirens kreatyniny < 50 ml/min) stosować oddzielne produkty lamiwudyny i zydowudyny. Lekarze powinni zapoznać się z oddzielną informacją o leku dla każdego z tych produktów.

Upośledzenie czynności wątroby: Ograniczone dane pochodzące od pacjentów z marskością wątroby sugerują, że u pacjentów z niewydolnością wątroby może dochodzić do akumulacji zydowudyny z powodu zmniejszonej glukuronidacji. Dane uzyskane od pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim upośledzeniem czynności wątroby wskazują, że zaburzenia czynności wątroby nie mają istotnego wpływu na farmakokinetykę lamiwudyny. Jednak, w związku z tym, że konieczna może być zmiana dawkowania zydowudyny, zaleca się, aby u chorych z ciężkim upośledzeniem czynności wątroby stosować lamiwudynę i zydowudynę w postaci oddzielnych produktów. Lekarze powinni zapoznać się z oddzielną informacją o leku dla każdego z tych produktów.

Zmiany dawkowania u pacjentów z hematologicznymi reakcjami niepożądanymi: Zmiana dawkowania zydowudyny może być konieczna w przypadku, gdy stężenie hemoglobiny zmniejszy się poniżej 9,0 g/dl czyli 5,59 mmol/l lub gdy liczba granulocytów obojętnochłonnych zmniejszy się poniżej 1,0 x 109/l (patrz punkt 4.3 i 4.4). Ponieważ dostosowanie dawki produktu Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan nie jest wówczas możliwe, należy zastosować oddzielne produkty lamiwudyny i zydowudyny. Lekarze powinni zapoznać się z oddzielną informacją o leku dla każdego z tych produktów.

Dawkowanie u osób w starszym wieku: Nie ma dostępnych żadnych specyficznych danych, niemniej jednak w tej grupie wiekowej zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności ze względu na zmiany związane z wiekiem, takie jak pogorszenie czynności nerek i zmiany parametrów hematologicznych.

Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan - środki ostrożności

W tym punkcie przedstawiono specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące zarówno lamiwudyny jak i zydowudyny. Nie ma żadnych dodatkowych specjalnych ostrzeżeń ani środków ostrożności odnoszących się do produktu złożonego Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan.

Zaleca się, aby w tych przypadkach, gdy konieczne jest modyfikowanie dawek, stosować oddzielne produkty lamiwudyny i zydowudyny (patrz punkt 4.2). W tych przypadkach lekarze powinni zapoznać się z oddzielną informacją o leku dla każdego z tych produktów.

Należy unikać jednoczesnego stosowania stawudyny i zydowudyny (patrz punkt 4.5).

Zakażenia oportunistyczne: U pacjentów przyjmujących Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan lub inną terapię przeciwretrowirusową nadal mogą rozwijać się zakażenia oportunistyczne i inne powikłania związane z zakażeniem HIV. Dlatego pacjenci ci powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją kliniczną lekarzy doświadczonych w leczeniu zakażenia HIV.

Przenoszenie zakażenia HIV: Pacjentów należy poinformować, że nie udowodniono, aby aktualne leczenie przeciwretrowirusowe, w tym leczenie produktem Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan, zapobiegało ryzyku przeniesienia zakażenia HIV na inne osoby poprzez kontakty seksualne lub zakażoną krew. Nadal należy stosować odpowiednie środki ostrożności.

Hematologiczne reakcje niepożądane: U pacjentów przyjmuj ących zydowudynę można oczekiwać wystąpienia niedokrwistości, neutropenii i leukopenii (zwykle wtórnej do neutropenii). Występowały one częściej przy wyższych dawkach zydowudyny (1200-1500 mg/dobę) oraz u pacjentów z niską rezerwą szpikową przed leczeniem, szczególnie w zaawansowanym stadium zakażenia HIV. U pacjentów leczonych produktem Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan należy więc starannie monitorować parametry hematologiczne (patrz punkt 4.3). Hematologiczne reakcje niepożądane zwykle nie występują przed upływem 4-6 tygodni leczenia. U pacjentów z zaawansowanym objawowym zakażeniem HIV generalnie zaleca się wykonywanie badań krwi co najmniej co 2 tygodnie przez pierwsze 3 miesiące leczenia a następnie co najmniej raz w miesiącu.

U pacjentów z wczesnym stadium zakażenia HIV hematologiczne reakcje niepożądane występują rzadko. W zależności od ogólnego stanu pacjenta badania krwi można wykonywać rzadziej, np. co 1-3 miesiące. Dodatkowo może być konieczna zmiana dawkowania zydowudyny, jeśli podczas leczenia produktem Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan wystąpi ciężka niedokrwistość lub supresja szpiku lub u pacjentów, u których przed leczeniem stwierdzano upośledzenie czynności szpiku, np. stężenie hemoglobiny < 9 g/dl (5,59 mmol/l) lub liczbę granulocytów obojętnochłonnych < 1,0 x 109/l (patrz punkt 4.2). Gdy nie będzie możliwe odpowiednie dostosowanie dawki produktu Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan, należy zastosować oddzielne produkty zydowudyny i lamiwudyny. Lekarze powinni zapoznać się z oddzielną informacją o leku dla każdego z tych produktów.

Zapalenie trzustki: U pacjentów leczonych lamiwudyną i zydowudyną w rzadkich przypadkach występowało zapalenie trzustki. Nie wiadomo jednak, czy przypadki te wynikały z leczenia przeciwretrowirusowego czy z przebiegu podstawowej choroby wynikającej z zakażenia HIV. Jeśli wystąpią objawy kliniczne lub nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych wskazujące na zapalenie trzustki, leczenie produktem Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan należy natychmiast przerwać.

Kwasica mleczanowa: podczas stosowania analogów nukleozydowych opisywano występowanie kwasicy mleczanowej, zwykle związanej z hepatomegalią i stłuszczeniem wątroby. Do wczesnych objawów (objawowego wzrostu stężenia mleczanów) należą łagodne dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty i bole brzucha), niespecyficzne złe samopoczucie, utrata apetytu, utrata wagi ciała, objawy ze strony układu oddechowego (szybkie i/lub głębokie oddychanie) lub objawy neurologiczne (w tym spowolnienie motoryczne).

Kwasica mleczanowa cechuje się wysoką śmiertelnością i może wiązać się z zapaleniem trzustki, niewydolnością wątroby lub niewydolnością nerek.

Kwasica mleczanowa występowała zwykle po kilku lub kilkunastu miesiącach leczenia.

Leczenie analogami nukleozydów należy przerwać, jeśli dojdzie do objawowego wzrostu stężenia mleczanów i kwasicy metabolicznej/mleczanowej, postępującej hepatomegalii lub szybkiego narastania aktywności transaminaz.

Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania analogów nukleozydowych u pacjentów (szczególnie otyłych kobiet) z hepatomegalią, zapaleniem wątroby lub innym znanym czynnikiem ryzyka choroby wątroby i stłuszczenia wątroby (w tym u pacjentów przyjmujących niektóre produkty lecznicze i alkohol). Pacjenci zakażeni jednocześnie wirusem zapalenia wątroby typu C i leczeni alfa interferonem i rybawiryną mogą stanowić grupę szczególnego ryzyka.

Pacjenci z grupy zwiększonego ryzyka wymagają starannej obserwacji.

Zaburzenia mitochondrialne: w warunkach in vitro i in vivo wykazano, że analogi nukleozydów i nukleotydów powodują różnego stopnia uszkodzenia mitochondriów. Istnieją doniesienia o występowaniu zaburzeń czynności mitochondriów u HIV-ujemnych niemowląt narażonych w okresie życia płodowego i (lub) po urodzeniu na działanie analogów nukleozydów. Główne zdarzenia niepożądane, jakie zgłaszano, były to zaburzenia hematologiczne (niedokrwistość, neutropenia) i zaburzenia metaboliczne (nadmiar mleczanów, zwiększenie stężenia lipazy). Zdarzenia te są często przemijające. Opisywano też pewne występujące z opóźnieniem zaburzenia neurologiczne (wzmożone napięcie, drgawki, zaburzenia zachowania). Obecnie nie wiadomo, czy zaburzenia neurologiczne mają charakter przemijający czy trwały. U dzieci narażonych w okresie życia płodowego na działanie analogów nukleozydów i nukleotydów, nawet jeśli nie wykrywa się u nich zakażenia HIV, należy kontrolować stan kliniczny i parametry laboratoryjne a w razie wystąpienia odpowiednich objawów przeprowadzić pełną diagnostykę w kierunku ewentualnych zaburzeń mitochondrialnych. Powyższe obserwacje nie spowodowały zmiany aktualnych krajowych zaleceń dotyczących stosowania terapii przeciwretrowirusowej u kobiet ciężarnych w celu zapobiegania wertykalnej transmisji zakażenia HIV.

Lipodystrofia: Skojarzone leczenie przeciwretrowirusowe wiąże się ze zmianą rozmieszczenia tkanki tłuszczowej (lipodystrofia) u pacjentów zakażonych HIV. Odległe następstwa tych zmian nie są obecnie znane. Wiedza o ich mechanizmach jest niekompletna. Wysunięto hipotezę, że istnieje związek między lipomatozą narządową a inhibitorami proteazy (ang. Protease Inhibitors - PI) i między lipoatrofią a nukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy (ang. Nucleoside Reverse Transcriptase Inhibitors - NRTI). Zwiększone ryzyko lipodystrofii ma związek z czynnikami osobniczymi, takimi jak podeszły wiek, oraz z czynnikami zależnymi od leków, takimi jak długość prowadzonego leczenia przeciwretrowirusowego i towarzyszące leczeniu zaburzenia metaboliczne. Badanie pacjenta powinno obejmować ocenę przedmiotowych objawów redystrybucji tkanki tłuszczowej. Należy także rozważyć kontrolę stężenia lipidów w surowicy i glukozy we krwi na czczo. Zaburzenia lipidowe należy leczyć odpowiednio do wskazań klinicznych (patrz punkt 4.8).

Zespół Reaktywacji Immunologicznej: U pacjentów zakażonych HIV z ciężkim niedoborem odporności w momencie włączania złożonej terapii przeciwretrowirusowej (ang. Combination Antiretroviral Therapy - CART) może wystąpić reakcja zapalna na niewywołujące objawów lub rezydualne patogeny oportunistyczne i być przyczyną ciężkiego stanu klinicznego lub nasilenia objawów. Zwykle reakcje takie obserwowano w ciągu kilku pierwszych tygodni lub miesięcy od rozpoczęcia CART. Typowymi przykładami są: zapalenie siatkówki wywołane wirusem cytomegalii, uogólnione i (lub) miejscowe zakażenia prątkami oraz zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jiroveci (zwane dawniej Pneumocystis carinii). Wszelkie objawy zapalenia są wskazaniem do przeprowadzenia diagnostyki i zastosowania w razie konieczności odpowiedniego leczenia.

Choroby wątroby: Jeśli lamiwudyna jest stosowana jednocześnie w leczeniu zakażenia HIV i HBV, dodatkowe informacje dotyczące stosowania lamiwudyny w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu B są dostępne w Charakterystyce Produktu Leczniczego produktu Zeffix.

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności zydowudyny u pacjentów z istotnymi współistniejącymi chorobami wątroby.

U pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B lub C poddawanych skojarzonemu leczeniu przeciwretrowirusowemu istnieje zwiększone ryzyko ciężkich i potencjalnie śmiertelnych zdarzeń niepożądanych ze strony wątroby. W razie jednoczesnego stosowania leków przeciwwirusowych z powodu wirusowego zapalenia wątroby typu B lub C należy zapoznać się odpowiednią informacją o leku dla każdego z tych produktów.

W przypadku odstawienia produktu Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan u pacjentów jednocześnie zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu B zaleca się okresowe powtarzanie badań czynności wątroby i markerów replikacji HBV przez 4 miesiące, gdyż odstawienie lamiwudyny może prowadzić do zaostrzenia zapalenia wątroby.

U pacjentów z istniejącymi wcześniej zaburzeniami czynności wątroby, w tym u pacjentów z przewlekłym aktywnym zapaleniem wątroby, podczas skojarzonego leczenia przeciwretrowirusowego częściej stwierdza się nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby i pacjenci ci wymagają odpowiedniej obserwacji zgodnie ze standardową praktyką. W razie stwierdzenia u tych pacjentów cech nasilenia choroby wątroby należy rozważyć przerwanie bądź zakończenie leczenia.

Pacjenci ze współistniejącym zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu C: Nie zaleca się jednoczesnego stosowania rybawiryny i zydowudyny z uwagi na zwiększone ryzyko niedokrwistości (patrz punkt 4.5).

Martwica kości: Mimo, iż uważa się, że etiologia tego schorzenia jest wieloczynnikowa (stosowanie glikokortykosteroidów, spożywanie alkoholu, silna immunosupresja, zwiększony wskaźnik masy ciała), opisywane były przypadki martwicy kości, szczególnie u pacjentów z zaawansowanym zakażeniem HIV i/lub poddawanych długotrwałemu skojarzonemu leczeniu przeciwretrowirusowemu (CART). Pacjentom należy doradzać, aby w razie wystąpienia bólów stawów, sztywności stawów lub trudności w poruszaniu zgłaszali się do lekarza.

Produktu leczniczego Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan nie należy stosować z innymi produktami leczniczymi zawierającymi lamiwudynę, ani z produktami leczniczymi zawierającymi emtrycytabinę.

Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan - przedawkowanie

Doświadczenie dotyczące przedawkowania produktu Lamiwudyna/Zydowudyna Mylan jest ograniczone.

Objawy: Nie zidentyfikowano żadnych charakterystycznych objawów podmiotowych ani przedmiotowych po ostrym przedawkowaniu zydowudyny lub lamiwudyny poza tymi, które wymieniono jako objawy niepożądane. Nie było przypadków zgonów i wszyscy pacjenci powracali do zdrowia.

Leczenie: W razie przedawkowania leku pacjenta należy obserwować pod kątem objawów toksyczności (patrz punkt 4.8) i w razie konieczności zastosować standardowe leczenie podtrzymujące. Ponieważ lamiwudyna poddaje się dializie, w przypadku jej przedawkowania można zastosować ciągłą hemodializę, choć takie postępowanie nie było badane. Hemodializa i dializa otrzewnowa mają ograniczony wpływ na wydalanie zydowudyny, ale zwiększaj ą wydalanie jej metabolitu glukuronidowego. W celu uzyskania szczegółowych informacji lekarze powinni zapoznać się oddzielną informacją o leku dla lamiwudyny i zydowudyny.