Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »Witam, czy lek Keflex 500 obniża skutecznośc tabletek antykoncepcyjnych Yasmine? Czy powinnam się równiez obawiac o stosunki odbyte 4 dni przed przyjęciem leku Keflex?
Lek. Aleksandra Witkowska
antybiotyk keflex a działanie tabletek antykoncepcyjnych
Dr n. med. Leszek Włodarczyk
czy lek keflex mogę usunąć z kapsułki ponieważ mam trudności z połknięciem leku
Tomasz Budlewski
Biorę lek keflex na ból nerki,mogę w razie bólu wziąć ibuprofen?
Lek. Jacek Ławnicki
Dzien dobry, Czy w przypadku wystpienia rzeżączki, we wczesnym stadium można ją wyleczyć przy pomocy leków urosept keflex?? jedna kapsulka keflexu zawiera 500mg cefaleksyny. Lekarz przepisał urosept 3x1 keflex 2x1. Czy to wystarczy czy tylko zniweluje objawy? Jeżeli objawy znikną znaczy, że rzeżączka została wyleczona czy jeszcze należy przeprowadzić test.
Dr n. med. Krzysztof Gierlotka
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
|
− |
Zakażenia dróg oddechowych wywołane przez paciorkowce beta-hemolizujące grupy A. |
|
− |
Zapalenie ucha środkowego wywołane przez gronkowce i paciorkowce beta-hemolizujące. |
|
− |
Zakażenia kości i stawów wywołane przez gronkowce. |
|
− |
Zakażenia skóry i tkanek miękkich wywołane przez gronkowce i (lub) paciorkowce beta-hemolizujące. |
|
− |
Niepowikłane zakażenia dróg moczowych wywołane przez Escherichia coli, Proteus mirabilis i Klebsiella spp. Przed rozpoczęciem leczenia oraz w czasie leczenia należy wykonać posiew oraz antybiogram. Jeśli wskazane, należy sprawdzić czynność nerek. |
|
− |
Zapalenie zatok przynosowych wywołane przez paciorkowce beta-hemolizujące i Staphylococcus aureus (tylko szczepy wrażliwe na metycylinę). |
Cefalexinum
Keflex, 250 mg: jedna kapsułka zawiera 250 mg cefaleksyny w postaci cefaleksyny jednowodnej. Keflex, 500 mg: jedna kapsułka zawiera 500 mg cefaleksyny w postaci cefaleksyny jednowodnej.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: błękit patentowy V. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Keflex przeznaczony jest do stosowania doustnego.
W razie konieczności podania dawki mniejszej niż 250 mg lub zastosowania leku u dzieci, które nie mogą połknąć kapsułki, dostępny jest Keflex w postaci granulatu do sporządzania zawiesiny doustnej.
Dorośli
Dawka dobowa dla dorosłych wynosi 1 g do 4 g, w dawkach podzielonych.
W leczeniu niezbyt nasilonych i niepowikłanych zakażeń dróg moczowych, anginy paciorkowcowej oraz zakażeń skóry i tkanek miękkich średnia dawka wynosi 250 mg co 6 godzin lub 500 mg co 12 godzin.
W zakażeniach cięższych lub wywołanych przez bardziej oporne drobnoustroje może być konieczne stosowanie większych dawek leku. Jeżeli konieczne jest podanie dawki większej niż 4 g w ciągu doby, należy rozważyć podanie cefalosporyny pozajelitowo.
Dzieci
Dawka dobowa dla dzieci wynosi 25 do 50 mg/kg mc. zależnie od nasilenia zakażenia, w dawkach podzielonych. W niezbyt nasilonych i niepowikłanych zakażeniach dróg moczowych dawkę dobową można podawać w dwóch dawkach podzielonych (co 12 godzin). W ciężkich zakażeniach można zastosować podwójną dawkę.
Niemowlętom lek można podawać wyłącznie wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne i pod ścisłą kontrolą lekarza.
W leczeniu zapalenia ucha środkowego, opierając się na wynikach przeprowadzonych badań klinicznych, konieczne jest podanie w ciągu doby dawki 75 do 100 mg/kg mc. w 4 dawkach podzielonych.
W leczeniu zakażeń wywołanych przez paciorkowce beta-hemolizujące Keflex należy podawać w dawce leczniczej przynajmniej przez 10 dni.
Przed rozpoczęciem leczenia cefaleksyną należy dokładnie ustalić, czy u pacjenta nie występowały wprzeszłości reakcje nadwrażliwości na cefalosporyny, penicyliny i inne produkty lecznicze.
Cefaleksynę należy podawać z ostrożnością pacjentom uczulonym na penicylinę. Istnieją pewne dowody kliniczne i laboratoryjne na częściową alergię krzyżową pomiędzy penicylinami i cefalosporynami. U pacjentów występowały ciężkie reakcje (w tym anafilaksja) na oba produkty lecznicze.
Opisywano przypadki rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego podczas stosowania praktycznie każdego antybiotyku o szerokim spektrum działania, w tym makrolidów, półsyntetycznych penicylin i cefalosporyn. Jest to ważne i dlatego należy uwzględnić u pacjentów z biegunką występującą w związku ze stosowaniem antybiotyków. Takie zapalenie jelita może mieć przebieg od postaci lekkiej
do zagrażającej życiu. W lekkich przypadkach rzekomobłoniastego zapalenia jelita zwykle wystarczy samo odstawienie leku. W przypadkach o przebiegu umiarkowanym lub ciężkim należy wdrożyć odpowiednie leczenie.
W razie wystąpienia reakcji alergicznych na cefaleksynę należy przerwać podawanie leku i wdrożyć odpowiednie leczenie pacjenta.
Długotrwałe stosowanie cefaleksyny może prowadzić do rozwoju drobnoustrojów opornych. Niezbędna jest uważna obserwacja pacjenta. W razie wystąpienia nadkażenia w trakcie leczenia, należy wdrożyć odpowiednie leczenie.
Cefaleksyny nie należy stosować w zakażeniach wywołanych przez Haemophilus influenzae lub jeśli prawdopodobny jest udział tych bakterii w zakażeniu.
Cefaleksynę należy stosować ostrożnie u pacjentów ze znacznie zaburzoną czynnością nerek. Należy wykonywać odpowiednie badania diagnostyczne i laboratoryjne, ponieważ bezpieczne dawki mogą być mniejsze niż zwykle zalecane. Jeśli u pacjenta z niewydolnością nerek konieczna jest dializa, nie należy podawać w ciągu doby dawki cefaleksyny przekraczającej 500 mg.
Podczas leczenia antybiotykami cefalosporynowymi opisywano występowanie dodatniego wyniku testu Coombsa. Wyniki pośrednich testów antyglobulinowych lub testów Coombsa używanych
do przeprowadzenia prób krzyżowych w badaniach hematologicznych lub transfuzjologii u noworodków, których matki otrzymywały cefalosporyny przed porodem, były dodatnie, co może być związane ze stosowaniem tych produktów leczniczych.
Wyniki testów laboratoryjnych wykrywających glukozę w moczu, przeprowadzane z zastosowaniem roztworu Benedicta lub Fehlinga lub tabletek z siarczanem miedzi, mogą być fałszywie dodatnie.
Produkt leczniczy zawiera barwnik azowy – błękit patentowy, który może powodować reakcje alergiczne.
Objawy mogą obejmować nudności, wymioty, dolegliwości w nadbrzuszu, biegunkę i krwiomocz.
W razie ciężkiego przedawkowania zaleca się leczenie podtrzymujące czynności życiowe, w tym uważną obserwację kliniczną i kontrolowanie parametrów laboratoryjnych czynności układu krwionośnego, nerek i wątroby, układu krzepnięcia, aż do uzyskania stabilnego stanu pacjenta. Nie stwierdzono, aby wymuszona diureza, dializa otrzewnowa, hemodializa lub hemoperfuzja z użyciem węgla aktywnego były skuteczne w leczeniu przedawkowania cefaleksyny. Jest bardzo mało prawdopodobne, aby było wskazane zastosowanie którejś z powyższych procedur.
Jeżeli pacjent nie zażył dawki 5- do 10-krotnie przekraczającej zwykle stosowaną całkowitą dawkę dobową, płukanie żołądka i jelit nie jest konieczne.
U dzieci, które przypadkowo spożyły więcej niż 3,5 g cefaleksyny w ciągu doby, donoszono o krwiomoczu bez zaburzenia czynności nerek. Leczenie było podtrzymujące (płyny) i nie zgłaszano żadnych następstw.
Nadwrażliwość na antybiotyki z grupy cefalosporyn lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Działania niepożądane, o których donoszono w badaniach cefaleksyny, przedstawiono poniżej zgodnie z klasyfikacją organów i narządów oraz częstością występowania.
Częstośc bardzo często (≥1/10) często (≥1/100 do < 1/10) niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100) rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000) bardzo rzadko (< 1/10 000)
częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Badania diagnostyczne
Niezbyt często: zwiększenie aktywności AlAT i AspAT (przemijające)
Częstość nieznana: dodatnie wyniki bezpośrednich testów Coombsa; fałszywie dodatnie wyniki testów wykrywających glukozę w moczu
Zaburzenia krwi i układu chłonnego Niezbyt często: eozynofilia
Rzadko: neutropenia, trombocytopenia, niedokrwistość hemolityczna
Zaburzenia układu nerwowego
Rzadko: ból głowy, zawroty głowy
Zaburzenia żołądka i jelit
Często: biegunka, nudności
Rzadko: ból brzucha, wymioty, niestrawność, rzekomobłoniaste zapalenie jelita
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Rzadko: przemijające śródmiąższowe zapalenie nerek
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Niezbyt często: wysypka, pokrzywka, świąd
Rzadko: zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, toksyczno-rozpływna martwica naskórka (zespół Lyella), obrzęk naczynioruchowy
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Częstość nieznana: bóle stawów, zapalenie stawów
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Rzadko: świąd narządów płciowych i odbytu, zapalenie pochwy Częstość nieznana: kandydoza pochwy
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Rzadko: zmęczenie
Częstość nieznana: gorączka
Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: reakcja anafilaktyczna
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Rzadko: zapalenia wątroby, żółtaczka zastoinowa
Zaburzenia psychiczne
Częstość nieznana: omamy, pobudzenie, dezorientacja
Ciąża
Brak odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. Chociaż badania na zwierzętach nie wykazały dowodów na działanie teratogenne, należy zachować ostrożność, jeśli cefaleksynę przepisuje się podczas ciąży (patrz punkt 5.3).
Laktacja
Cefaleksyna jest wydzielana z mlekiem matki. Należy zachować ostrożność, stosując cefaleksynę u kobiet karmiących piersią.
Nie jest znany wpływ cefaleksyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Niemniej jednak podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia sporadycznych zawrotów głowy lub dezorientacji.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
maść - 25 g (tuba) - 0,02 g/g
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Paracenteza (myringotomia) jest to zabieg przeprowadzany w otolaryngologii, a polegający na nakłuciu błony bębenkowej. Jest on najczęściej wykonywany w celu ewakuacji patologicznego wysięku z jamy bębenkowej. Wskazaniami do myringotomii są więc: wysiękowe...
Ucho jest odpowiedzialne za to, w jaki sposób słyszymy, jak dźwiękowo odbieramy wszystko to, co nas otacza. Budowa ucha nie należy do najprostszych, ponieważ to, co jesteśmy w stanie zobaczyć to jedynie małżowina uszna, a całe ucho to również to, co znajduje...
Antromastoidektomia jest zabiegiem wykonywanym w celu ochrony słuchu przy zapaleniu wyrostka sutkowatego lub w powikłaniach ostrego zapalenia ucha wewnętrznego. Jest to zabieg laryngologiczny, podczas którego lekarz otwiera wyrostek sutkowaty i usuwa...
Ostre zapalenie ucha wewnętrznego (łac. Otitis interna) to pospolite określenie zapalenia błędnika. Ucho wewnętrzne składa się z przedsionka, ślimaka i trzech kanałów półkolistych. Zapalenie błędnika objawia się nudnościami, wymiotami i zawrotami głowy. W...
Tympanoplastyka jest operacją laryngologiczną w obrębie ucha środkowego, polegającą na rekonstrukcji uszkodzonej błony bębenkowej oraz odtworzeniu ciągu kosteczek słuchowych w celu poprawy słuchu pacjenta. Operacja ta ma za zadanie przywrócić przewodnictwo...
Drenaż jam bębenkowych jest to zabieg otolaryngologiczny wykonywany w przypadku wysiękowego zapalenia ucha środkowego. Takie zapalenie szczególnie często dotyczy dzieci, polega ono na gromadzeniu się wysięku w jamie bębenkowej, którego obecność upośledza...
Perforacja błony bębenkowej może wystąpić jako powikłanie zapalenia ucha środkowego. Najczęściej jednak powodują ją urazy mechaniczne, np. uderzenie w głowę, nieprawidłowe czyszczenie uszu patyczkami higienicznymi. Czasami przedziurawienie błony bębenkowej...
Wziernikowanie ucha jest badaniem, które obejmuje przegląd ucha narzędziem zwanym otoskopem. Jest ono wykonywane w celu zbadania zewnętrznego przewodu słuchowego - tunelu, który prowadzi od ucha (małżowiny) do błony bębenkowej. Kontrola błony bębenkowej...
Ból ucha, który może nas zaatakować, nie zawsze musi oznaczać zapalenie ucha zewnętrznego. Ból ucha to dolegliwość bardzo powszechna, ponieważ wywołują ją bardzo różnorodne przyczyny. Może powstać w skutek zakażenia wirusowego, bakteryjnego, grzybiczego....
Ostre zapalenie ucha środkowego najczęściej łatwo samoistnie ustępuje. Niekiedy jednak zdarza się, że dochodzi do rozwoju poważnych powikłań. Ma to ścisły związek z lokalizacją ucha środkowego. Wszelkie zakażenia mogą dość łatwo szerzyć się do jamy...
Komentarze