Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Podczas przyjmowaniu leków nie jest wskazane spożywanie dużych ilości produktów zawierających dużą ilość wapnia (jonów wapniowych). Tego typu produkty właśnie poprzez zawartość jonów wapnia uniemożliwiają, zmniejszają lub zwalniają wchłanianie leków, adsorbując je. Przeczytaj pełny opis interakcji leków z nabiałem (jonami wapniowymi).
Przyjęcie leku na czczo powoduje szybkie opróżnienie żołądka, co z kolei prowadzi do natychmiastowego wzrostu stężenia leku we krwi. Dzięki temu pacjent zaczyna odczuwać poprawę. Natomiast przyjęcie lekarstwa po posiłku opóźnia opróżnianie żołądka, co wydłuża czas pasażu leku. Dowiedz się więcej o znaczeniu spożywania leków na czczo lub po posiłku.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
Leczenie osteoporozy u kobiet po menopauzie, u których występuje zwiększone ryzyko złamań (patrz punkt 5.1). Wykazano zmniejszenie ryzyka złamań kręgów, nie ustalono skuteczności w zapobieganiu złamaniom szyjki kości udowej.
Każda tabletka powlekana zawiera 150 mg kwasu ibandronowego (w postaci sodu ibandrononianu z glikolem propylenowym).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Dawkowanie:
Zalecana dawka to jedna tabletka powlekana 150 mg raz na miesiąc. Tabletkę należy przyjmować tego samego dnia każdego miesiąca.
Produkt Ibandronat Apotex należy przyjmować po całonocnym okresie niejedzenia (co najmniej 6 godzin od ostatniego posiłku), na jedną godzinę przed pierwszym tego dnia posiłkiem lub napojem
(innym niż woda) (patrz punkt 4.5) lub jakimkolwiek innym doustnym produktem leczniczym lub suplementem diety (w tym preparaty wapnia).
Należy poinformować pacjentki, że w przypadku pominięcia dawki powinny przyjąć jedną tabletkę produktu Ibandronat Apotex 150 mg następnego dnia rano po dniu, w którym przypomną sobie o pominiętej dawce, jeśli do następnej dawki zgodnie ze schematem dawkowania zostało więcej niż 7 dni. Następnie należy powrócić do stosowania produktu raz na miesiąc zgodnie z dotychczasowym schematem dawkowania.
Jeśli do następnej zaplanowanej dawki zostało mniej niż 7 dni, pacjentki powinny zaczekać do dnia przyjęcia tej dawki, a następnie kontynuować stosowanie jednej tabletki raz na miesiąc zgodnie z dotychczasowym schematem.
Nie należy przyjmować dwóch tabletek w tym samym tygodniu.
Pacjentki powinny stosować suplementację wapnia i (lub) witaminy D, jeśli ich podaż w zawartość jest niewystarczająca (patrz punkty 4.4 i 4.5).
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentek z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek, u których klirens kreatyniny jest równy lub większy niż 30 ml/min.
Ze względu na ograniczoną ilość danych klinicznych nie zaleca się stosowania produktu Ibandronat Apotex u pacjentek z klirensem kreatyniny mniejszym niż 30 ml/min (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Nie jest konieczne dostosowanie dawki (patrz punkt 5.2).
Osoby w podeszłym wieku
Nie jest konieczne dostosowanie dawki (patrz punkt 5.2).
Dzieci i młodzież
Ibandronat Apotex nie stosuje się u dzieci i nie był on badany u dzieci i młodzieży.
Sposób podawania:
Stosowanie doustne.
Tabletki należy połykać w całości, popijając szklanką zwykłej wody (180 do 240 ml), w pozycji wyprostowanej siedzącej lub stojącej. Po przyjęciu produktu Ibandronat Apotex nie należy kłaść się przez godzinę.
Zwykła woda jest jedynym napojem, którym należy popić produkt Ibandronat Apotex. Niektóre wody mineralne mogą mieć większą zawartość wapnia i z tego powodu nie należy ich stosować.
Pacjenci nie powinni żuć ani ssać tabletek, ze względu na potencjalne ryzyko owrzodzeń jamy ustnej i gardła.
Nie ustalono optymalnego czasu trwania leczenia bisfosfonianami. Należy okresowo oceniać konieczność dalszego leczenia u każdego pacjenta indywidualnie w oparciu o korzyści i potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem produktu Ibandronat Apotex, zwłaszcza po upływie co najmniej 5 lat terapii.
Hipokalcemia
Przed rozpoczęciem stosowania produktu Ibandronat Apotex należy wyrównać istniejący niedobór wapnia we krwi. Powinny zostać również wyleczone inne zaburzenia metabolizmu kostnego i mineralnego. U wszystkich pacjentek ważna jest odpowiednia podaż wapnia i witaminy D.
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
Doustne podawanie bisfosfonianów może powodować miejscowe podrażnienie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Z powodu możliwości działania drażniącego i potencjalnego pogorszenia choroby podstawowej, produkt leczniczy Ibandronat Apotex powinien być stosowany z ostrożnością u pacjentów z czynną chorobą górnego odcinka przewodu pokarmowego (np. przełyk Barreta, dysfagia, inne choroby przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, dwunastnicy lub owrzodzenie).
U pacjentów otrzymujących doustne leczenie bisfosfonianami zgłaszano działania niepożądane takie jak zapalenie błony śluzowej przełyku, owrzodzenie przełyku i nadżerki przełyku, w niektórych przypadkach ciężkie, wymagające hospitalizacji, rzadko z krwawieniem lub z następowym zwężeniem przełyku lub perforacją. Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych dotyczących przełyku było większe u pacjentów, którzy nie stosowali się do instrukcji przyjmowania produktu leczniczego i (lub) którzy kontynuowali przyjmowanie doustnych bisfosfonianów po pojawieniu się objawów wskazujących na podrażnienie przełyku. Pacjenci powinni przywiązywać szczególną uwagę do przestrzegania instrukcji przyjmowania produktu (patrz punkt 4.2).
Lekarze powinni zwracać szczególną uwagę na jakiekolwiek dolegliwości i objawy mogące dotyczyć przełyku i poinstruować pacjentów, by przerwali stosowanie produktu Ibandronat Apotex i zgłosili się w celu uzyskania pomocy medycznej, jeśli rozwinie się dysfagia, bolesne przełykanie, ból zamostkowy lub wystąpi zgaga czy też jej nasilenie. Podczas, gdy w klinicznych badaniach kontrolowanych nie obserwowano większego ryzyka, po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano wystąpienia owrzodzenia żołądka i przełyku po stosowaniu doustnych bisfosfonianów.
Stosowanie zarówno niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), jak i bisfosfonianów wiąże się z podrażnieniem przewodu pokarmowego, dlatego w przypadku jednoczesnego podawania tych produktów należy zachować ostrożność.
Martwica żuchwy
Informowano o przypadkach martwicy żuchwy, na ogół związanych z ekstrakcją zęba i (lub) z miejscowym zakażeniem (w tym zapalenie szpiku kostnego) u pacjentek z rakiem, poddawanych leczeniu schematami z pierwotnym zastosowaniem podawanych dożylnie bisfosfonianów. Wiele z tych pacjentek otrzymywało także chemioterapię i kortykosteroidy. U pacjentek z osteoporozą stosujących doustne bisfosfoniany odnotowano także występowanie martwicy żuchwy.
U pacjentek z istniejącymi czynnikami ryzyka (np. rak, chemioterapia, radioterapia, stosowanie kortykosteroidów, nieprawidłowa higiena jamy ustnej) należy rozważyć wykonanie badania stomatologicznego oraz zastosowanie właściwej profilaktyki stomatologicznej przed rozpoczęciem leczenia bisfosfonianami.
W tej grupie pacjentek, jeśli to możliwe, należy unikać inwazyjnych zabiegów stomatologicznych podczas leczenia bisfosfonianami. U pacjentek, u których podczas leczenia wystąpi martwica żuchwy, chirurgiczne zabiegi stomatologiczne mogą nasilić to powikłanie. U pacjentek wymagających zabiegów stomatologicznych brak jest danych sugerujących, czy przerwanie leczenia bisfosfonianami zmniejsza ryzyko wystąpienia martwicy żuchwy. Lekarz prowadzący powinien na podstawie oceny klinicznej ustalić postępowanie z każdym pacjentem w oparciu o indywidualną ocenę stosunku korzyści do ryzyka.
Zaburzenia czynności nerek
Ze względu na ograniczoną ilość danych klinicznych nie zaleca się stosowania produktu Ibandronat Apotex u pacjentek z klirensem kreatyniny mniejszym niż 30 ml/min (patrz punkt 5.2).
Nietypowe złamania kości udowej
Zgłaszano przypadki nietypowych złamań podkrętarzowych i trzonu kości udowej u osób stosujących bisfosfoniany, głównie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy. Te poprzeczne lub krótkie skośne złamania mogą pojawić się w dowolnym miejscu wzdłuż całej kości udowej - od miejsca zlokalizowanego tuż pod krętarzem mniejszym aż do okolicy nadkłykciowej. Do tego typu złamań dochodzi po minimalnym urazie lub bez urazu, a niektórzy pacjenci odczuwają ból uda lub ból w pachwinie. W badaniach obrazowych często na kilka tygodni lub miesięcy przed całkowitym złamaniem kości udowej widoczne są cechy złamań z przeciążenia. Złamania często występują obustronnie, dlatego u leczonych bisfosfonianami pacjentów, u których stwierdzono złamanie trzonu kości udowej, należy zbadać kość udową w drugiej kończynie. Zgłaszano również słabe gojenie się tych złamań. Na podstawie indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów, u których podejrzewa się nietypowe złamanie kości udowej, należy rozważyć odstawienie bisfosfonianów do czasu przeprowadzenia oceny.
Należy zalecić pacjentom, żeby zgłaszali pojawienie się jakiegokolwiek bólu w obrębie uda, biodra lub pachwiny występującego w trakcie leczenia bisfosfonianami, a każdy pacjent zgłaszający się z takimi objawami powinien być zbadany pod względem obecności niecałkowitego złamania kości udowej.
Nie ma dostępnych informacji dotyczących postępowania w przypadku przedawkowania produktu Ibandronat Apotex. Jednak na podstawie wiedzy o związkach z tej klasy można przypuszczać, że po doustnym przedawkowaniu mogą wystąpić reakcje niepożądane dotyczące górnego odcinka przewodu pokarmowego (takie, jak zaburzenia żołądkowe, dyspepsja, zapalenie błony śluzowej przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, owrzodzenie żołądka) i hipokalcemia. Aby związać kwas ibandronowy należy podać mleko lub preparaty zobojętniające sok żołądkowy oraz należy leczyć objawowo działania niepożądane. Ze względu na ryzyko podrażnienia przełyku nie należy prowokować wymiotów, zaś pacjent powinien utrzymywać całkowicie wyprostowaną pozycję ciała.
- Nadwrażliwość na kwas ibandronowy lub na którąkolwiek pozostałych substancji pomocniczych.
- Hipokalcemia (patrz punkt 4.4).
- Nieprawidłowości w obrębie przełyku, prowadząca do opóźnienia jego opróżniania, takie jak zwężenie lub skurcz dolnej części przełyku.
- Niezdolność do utrzymania pozycji stojącej lub siedzącej przez co najmniej 60 minut.
Bezpieczeństwo doustnego stosowania kwasu ibandronowego w dawce 2,5 mg raz na dobę badano u 1251 pacjentek uczestniczących w czterech badaniach klinicznych, kontrolowanych placebo, z czego ogromną większość stanowiły pacjentki biorące udział w podstawowym 3-letnim badaniu, oceniającym ryzyko złamań (MF 4411). We wszystkich tych badaniach ogólny profil bezpieczeństwa stosowania kwasu ibandronowego w dawce 2,5 mg raz na dobę był podobny do placebo.
W dwuletnim badaniu przeprowadzonym u kobiet po menopauzie z osteoporozą (BM 16549) ogólny profil bezpieczeństwa kwasu ibandronowego w dawce 150 mg raz na miesiąc był podobny, jak w przypadku stosowania w dawce 2,5 mg raz na dobę. Odsetek pacjentek, u których wystąpiły działania niepożądane związane ze stosowaniem kwasu ibandronowego w dawce 150 mg raz na miesiąc, wynosił po roku i po dwóch latach odpowiednio 22,7% i 25,0%. Większość działań niepożądanych miała nasilenie łagodne do umiarkowanego. Większość przypadków nie prowadziła do przerwania leczenia.
Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym był ból stawów.
Poniżej przedstawiono, zgodnie z klasyfikacją układów i narządów, działania niepożądane uznane przez badaczy za związane przyczynowo ze stosowaniem kwasu ibandronowego.
Częstość występowania zdefiniowano następująco: często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania wymieniono działania zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Tabela 1. Działania niepożądane produktu leczniczego występujące u kobiet po menopauzie otrzymujących kwas ibandronowy w dawce 150 mg co miesiąc lub kwas ibandronowy 2,5 mg na dobę w badaniach fazy III BM16549 i MF4411 oraz po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.
|
Rodzaj układu lub narząd |
Często |
Niezbyt często |
Rzadko |
Bardzo rzadko |
|
Zaburzenia układu immunologicznego |
Reakcje nadwrażliwości |
|||
|
Zaburzenia układu nerwowego |
Ból głowy |
Zawroty głowy |
||
|
Zaburzenia oka |
Zapalenie oka*† |
|||
|
Zaburzenia żołądka i jelit* |
Zapalenie błony śluzowej przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, refluks żołądkowo- przełykowy, dyspepsja, biegunka, ból brzucha, nudności |
Zapalenie błony śluzowej przełyku w tym owrzodzenia i zwężenia oraz zaburzenia połykania, wymioty, wzdęcia z oddawaniem gazów |
Zapalenie błony śluzowej dwunastnicy |
|
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej |
Wysypka |
Obrzęk naczynioruchowy, obrzęk twarzy, pokrzywka |
||
|
Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej |
Ból stawów, ból mięśni, ból mięśniowo- szkieletowy, skurcze mięśni, sztywność mięśniowo- szkieletowa |
Ból pleców |
Martwica kości szczęki * † |
|
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania |
Objawy grypopodobne * |
Zmęczenie |
*Więcej informacji patrz poniżej
† Zidentyfikowano po wprowadzeniu produktu do obrotu.
Działania niepożądane dotyczące przewodu pokarmowego
Pacjenci z chorobą żołądkowo-jelitową w wywiadzie z uwzględnieniem pacjentów z wrzodem trawiennym, u których nie było krwawienia lub hospitalizacji w ostatnim czasie i pacjenci z objawami niestrawności lub refluksu, leczeni farmakologicznie byli włączeni do badania w schemacie dawkowania raz na miesiąc. U tych pacjentów nie zaobserwowano różnicy w częstości występowania działań niepożądanych ze strony układu żołądkowo-jelitowego dla schematu dawkowania 150 mg raz na miesiąc i schematu dawkowania 2,5 mg raz na dobę.
Objawy grypopodobne
Przemijające objawy grypopodobne były zgłaszane u pacjentów stosujących kwas ibandronowy w dawce 150 mg raz na miesiąc, typowo związane z pierwszą dawką. Objawy takie przeważnie miały krótki okres trwania i nasilenie od łagodnego do umiarkowanego i ustępowały w czasie kontynuowania leczenia bez konieczności zastosowania zaradczych środków medycznych. Do objawów grypopodobnych z zaliczano zdarzenia niepożądane zgłaszane jako reakcje ostrej fazy lub objawy takie jak bóle mięśni, bóle stawów, gorączka, dreszcze, zmęczenie, nudności, utrata apetytu, lub bóle kości.
Martwica kości żuchwy
Donoszono o przypadkach martwicy żuchwy u pacjentów leczonych bisfosfonianami. Większość z tych doniesień dotyczy pacjentów z rakiem, lecz o takich przypadkach donoszono także u chorych leczonych z powodu osteoporozy. Wystąpienie martwicy żuchwy jest na ogół związane z ekstrakcją zęba i (lub) z miejscowym zakażeniem (z zapaleniem kości i szpiku kostnego włącznie).
Zdiagnozowany rak, stosowanie chemioterapii, radioterapii, kortykosteroidów, nieprawidłowa higiena jamy ustnej są także wymieniane jako czynniki ryzyka (patrz: punkt 4.4).
Zapalenie oka
Zdarzenia takie jak zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie nadtwardówki i twardówki były raportowane po stosowaniu kwasu ibandronowego. W niektórych przypadkach zdarzenia te nie ustępowały do czasu zakończenia leczenia kwasem ibandronowym.
Ciąża
Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania kwasu ibandronowego u kobiet w ciąży. W badaniach przeprowadzonych na szczurach wykazano toksyczny wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Potencjalne ryzyko u ludzi nie jest znane.
Produktu Ibandronat Apotex nie należy stosować w czasie ciąży.
Laktacja
Nie wiadomo, czy kwas ibandronowy przenika do mleka kobiet. W badaniach na karmiących samicach szczurów wykazano obecność małych stężeń kwasu ibandronowego w mleku po dożylnym podaniu substancji.
Produktu Ibandronat Apotex nie należy stosować u kobiet karmiących piersią.
Nie badano wpływu kwasu ibandronowego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Substancja ta jest bisfosfonianem o działaniu hamującym resorpcję kości przez osteoklasty. Wykazuje duże powinowactwo do zmineralizowanej kości, nie wpływa bezpośrednio na tworzenie i mineralizację kości. Stosowana jest doustnie i dożylnie w leczeniu osteoporozy u kobiet po menopauzie, ze zwiększonym ryzykiem złamań. Po stosowaniu wykazano zmniejszone ryzyko złamań kręgów.
Naukowcy z Centrum medycznego w Dallas opracowali nowy czynnik wzrostu, który może odwrócić działanie osteoporozy. To pionierskie odkrycie, które może mieć zastosowanie w procesach regeneracji. Osteoporoza to zjawisko zaburzenia mikroarchitektury budowy...
Osteoporoza - to choroba, która polega na zaburzeniu mikroarchitektury kości. Można powiedzieć, że rozwija się w sposób utajony, bowiem nie widać bezpośrednio i namacalnie jej występowania. To bardzo złudna sytuacja, bowiem osteoporoza wiąże się ze zwiększonym...
Osteopenię definiuje się jako stan, w którym mineralna gęstość kości jest niższa niż normalnie. Osteopenia może być wstępnym etapem osteoporozy, ale nie zawsze do niej prowadzi. Istotne jest wczesne podjęcie leczenia aby zapobiec dalszemu jej rozwojowi. Co...
Kanadyjscy naukowcy przeprowadzili badania, które wskazują, iż stosowanie maści z nitrogliceryną u kobiet w okresie pomenopauzalnym sprzyja wzrostowi gęstości tkanki kostnej. Badanie zastosowania maści z nitrogliceryną Uczeni z Women's College Research...
Nowe badania w "Journal Bone" wykazały, że kobiety przed menopauzą z Azji Południowej mogą być bardziej narażone na osteoporozę w późniejszym okresie życia niż kobiety białej rasy kaukaskiej. W pierwszym badaniu tego rodzaju naukowcy z Uniwersytetu...
Osteoporoza to choroba, która atakuje głównie kobiety po menopauzie. Według danych statystycznych nawet co druga kobieta po 50 doświadcza złamania kości z powodu osteoporozy. Dla porównania, tego typu złamania występują u co ósmego mężczyzny. Do złamań...
Osteoporoza polega na postępującym ubytku masy kostnej. Schorzenie to najczęściej występuje u kobiet, które skończyły 50 rok życia i jest związana ze zmianami hormonalnymi - ten problem dotyczy 30% kobiet po menopauzie. Osteoporoza to choroba, której...
Osteoporoza to zaburzenie mikroarchitektury kości, które stają się bardziej podatne na złamania. Nowe badania wskazują, że terapia hormonalna u kobiet po menopauzie może pomóc osobom z grupy ryzyka. W normalnych warunkach, występuje stałe kościotworzenie....
Osteoporoza jest spowodowana problemami hormonalnymi i zazwyczaj występuje u kobiet. Oprócz tego, że można ja wywołać nieodpowiednią dietą i może być odziedziczona po rodzicach, badania pokazują, że także nadczynność tarczycy może sprawić, że osteoporoza...
Osteoporoza wtórna to rodzaj osteoporozy, który pojawia się jako powikłanie stanu chorobowego lub następstwo pewnego stylu życia. Leczenie osteoporozy wtórnej niekiedy stanowi dla lekarzy duże wyzwanie - konieczne jest bowiem leczenie choroby wywołującej...
Komentarze