Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Należy unikać spożywania alkoholu przy jednoczesnym przyjmowaniu leków. W czasie kuracji krótkotrwałych należy unikać picia w ogóle, zaś w przypadku stałego zażywania – niekiedy można pić umiarkowanie, ale tylko po konsultacji z lekarzem. Nie należy też nigdy popijać leków napojami alkoholowymi. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z alkoholem.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
Produkt leczniczy Gliclazide Zentiva jest wskazany w leczeniu cukrzycy insulinoniezależnej (typ 2.) u dorosłych, w sytuacji gdy leczenie dietą i wysiłek fizyczny oraz zmniejszenie masy ciała nie wystarczają do utrzymania prawidłowego stężenia glukozy we krwi.
Gliclazide Zentiva, 30 mg: Każda tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 30 mg gliklazydu Gliclazide Zentiva, 60 mg: Każda tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 60 mg gliklazydu
Substancja pomocnicza o znanym działaniu : laktoza.
Gliclazide Zentiva, 30 mg: Każda tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 81,9 mg laktozy jednowodnej.
Gliclazide Zentiva, 60 mg: Każda tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 163,8 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Dawkowanie
Dawka dobowa wynosi od 30 mg do 120 mg (tj. od 1 do 4 tabletek w dawce 30 mg na dobę lub 0,5 do 2 tabletek w dawce 60 mg na dobę) przyjmowanych doustnie, jednorazowo, w porze śniadania.
W przypadku pominięcia jednej dawki nie należy jej zwiększać w dniu następnym.
Podobnie jak w przypadku innych leków o działaniu hipoglikemizującym, dawka powinna być dostosowana w zależności od indywidualnej odpowiedzi metabolicznej pacjenta (stężenie glukozy we krwi, HbA 1c ).
Dawka początkowa Zalecana dawka początkowa wynosi 30 mg na dobę.
Jeśli stężenie glukozy we krwi jest skutecznie kontrolowane, dawka ta może być stosowana jako leczenie podtrzymujące.
Jeśli stężenie glukozy we krwi nie jest odpowiednio kontrolowane, dawkę można stopniowo zwiększać do 60, 90 lub 120 mg na dobę. Nie powinno się zwiększać dawki częściej, niż co najmniej po upływie 1 miesiąca , z wyjątkiem pacjentów, u których stężenie glukozy we krwi nie uległo zmniejszeniu po dwóch tygodniach leczenia. W takich przypadkach, dawkę można zwiększyć pod koniec drugiego tygodnia leczenia.
Maksymalna, zalecana dawka dobowa to 120 mg.
Tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu produktu leczniczego Gliclazide Zentiva 60 mg mogą być dzielone na dwie równe dawki, co ułatwia dawkowanie.
Zamiana innego doustnego leku przeciwcukrzycowego na produkt leczniczy Gliclazide Zentiva Produkt leczniczy Gliclazide Zentiva może być stosowany zamiast innego doustnego leku przeciwcukrzycowego.
Podczas przejścia na produkt leczniczy Gliclazide Zentiva należy wziąć pod uwagę dawkowanie i okres półtrwania poprzedniego leku przeciwcukrzycowego.
Okres przejściowy nie jest zazwyczaj konieczny. Należy zastosować dawkę początkową 30 mg, która następnie powinna być dostosowana w zależności od stężenia glukozy we krwi pacjenta, jak opisano powyżej.
Podczas zamiany z hipoglikemizujących pochodnych sulfonylomocznika o przedłużonym okresie półtrwania , może być konieczna kilkudniowa przerwa w leczeniu. Pozwoli to uniknąć addytywnego działania obu leków, które może spowodować hipoglikemię. Schemat dawkowania w takich sytuacjach powinien być taki sam jak na początku stosowania produktu Gliclazide Zentiva, tzn. leczenie należy rozpocząć od dawki 30 mg na dobę, a następnie zwiększać w zależności od odpowiedzi metabolicznej pacjenta
Leczenie w skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi
Produkt leczniczy Gliclazide Zentiva, może być podawany w skojarzeniu z biguanidami, inhibitorami alfa glukozydazy i insuliną.
U pacjentów, u których terapia produktem leczniczym Gliclazide Zentiva, nie przynosi spodziewanej kontroli stężenia glukozy we krwi, można rozpocząć jednoczesne leczenie insuliną pod ścisłą kontrolą lekarską.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku
Produkt leczniczy Gliclazide Zentiva należy stosować zgodnie ze schematem dawkowania zalecanym u pacjentów w wieku poniżej 65 lat.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek powinny być zastosowane takie same zasady dawkowania jak u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Tacy pacjenci powinni być monitorowani. Dane te zostały potwierdzone w badaniach klinicznych.
Pacjenci z czynnikami zwiększającymi ryzyko hipoglikemii
-Pacjenci niedożywieni lub źle odżywieni
-Pacjenci z ciężkimi lub źle wyrównanymi zaburzeniami endokrynologicznymi (niedoczynność przysadki, niedoczynność tarczycy, zaburzenia czynności kory nadnerczy)
-Pacjenci po zaprzestaniu długotrwałego leczenia i (lub) leczenia dużymi dawkami kortykosteroidów
-Pacjenci z ciężkimi chorobami naczyń krwionośnych (ciężka choroba wieńcowa, ciężka niewydolność
tętnicy szyjnej, choroba naczyń obwodowych).
Zaleca się minimalną dawkę początkową 30 mg.
Dzieci i młodzież
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania nie zostały ustalone u dzieci i młodzieży. Brak danych dotyczących stosowania u dzieci.
Sposób podawania
Produkt leczniczy Gliclazide Zentiva jest przeznaczony do podawania doustnego. Tabletki należy połykać w całości. Tabletek nie należy kruszyć ani żuć.
Hipoglikemia Leczenie należy stosować tylko u pacjentów mających możliwość regularnego przyjmowania posiłków (w tym śniadania). Ważne jest regularne przyjmowanie węglowodanów, ze względu na zwiększone ryzyko hipoglikemii, w przypadku gdy posiłek jest przyjęty zbyt późno lub spożyta jest nieodpowiednia ilość pokarmu lub posiłek zawiera mało węglowodanów. Hipoglikemia jest bardziej prawdopodobna w przypadku stosowania diety niskokalorycznej, długotrwałej oraz wyczerpującej aktywności fizycznej, spożywania alkoholu lub leczenia w skojarzeniu z lekami hipoglikemizuj ą cymi.
Hipoglikemia może wystąpić po podaniu pochodnych sulfonylomocznika (patrz punkt 4.8). Niektóre przypadki ciężkiej i długotrwałej hipoglikemii mogą wymagać leczenia szpitalnego i podawania glukozy przez kilka dni.
Aby zmniejszyć ryzyko hipoglikemii, należy indywidualnie ustalać sposób leczenia oraz odpowiednią dawkę oraz dokładnie poinformować pacjenta o objawach hipoglikemii, oraz o tym, jak jej uniknąć.
Czynniki zwiększające ryzyko hipoglikemii:
• Odmowa lub niemożność współpracy ze strony pacjenta (zwłaszcza u osób w podeszłym wieku)
• Złe odżywanie, nieregularne pory posiłków, pomijanie posiłków, okresy poszczenia lub zmian diety
• Brak równowagi pomiędzy wysiłkiem fizycznym, a ilością spożywanych węglowodanów
• Zaburzenia czynności nerek
• Ciężkie zaburzenie czynności wątroby
• Przedawkowanie produktu leczniczego Gliclazide Zentiva
• Niektóre zaburzenia endokrynologiczne: zaburzenia czynności tarczycy, niedoczynność przysadki i zaburzenia czynności kory nadnerczy
• Jednoczesne stosowanie określonych produktów leczniczych (patrz punkt 4.5).
Zaburzenia czynności nerek i wątroby: farmakokinetyka i (lub) farmakodynamika gliklazydu może być zmieniona u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub ciężką niewydolnością nerek. W tych grupach pacjentów hipoglikemia może się przedłużać i może wymagać odpowiedniego postępowania.
Informacja dla pacjenta
Ryzyko hipoglikemii, jej objawy (patrz punkt 4.8), leczenie i czynniki predysponujące do jej wystąpienia, należy wyjaśnić pacjentowi oraz członkom jego rodziny.
Pacjent powinien być poinformowany o istotnej roli, jaką spełniają zalecenia dietetyczne, regularne uprawianie ćwiczeń fizycznych oraz regularne oznaczanie stężenia glukozy we krwi.
Niewystarczająca kontrola stężenia glukozy we krwi
Kontrolę stężenia glukozy we krwi u pacjentów otrzymujących leki przeciwcukrzycowe mogą zaburzać: gorączka, uraz, zakażenie, zabieg chirurgiczny. W niektórych przypadkach może być konieczne podanie insuliny.
Skuteczność działania hipoglikemizującego jakiegokolwiek doustnego leku przeciwcukrzycowego, w tym gliklazydu, z czasem ulega osłabieniu u wielu pacjentów. Może to wynikać ze stopniowego nasilenia się cukrzycy lub ze zmniejszenia odpowiedzi na leczenie. Zjawisko to, znane jest jako wtórna nieskuteczność leków doustnych, w odróżnieniu od pierwotnej, kiedy to substancja czynna jest nieskuteczna w leczeniu pierwszego rzutu.
Przed stwierdzeniem wystąpienia u pacjenta wtórnej nieskuteczności należy rozważyć odpowiednie dostosowanie dawki oraz opracowanie diety.
Badania laboratoryjne
Do oceny kontroli glikemii zaleca się oznaczanie stężeń hemoglobiny glikowanej (lub pomiar stężenia glukozy w osoczu na czczo). Użyteczna jest również samokontrola stężenia glukozy we krwi.
Stosowanie pochodnych sulfonylomocznika u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6fosforanowej może prowadzić do rozwoju niedokrwistości hemolitycznej. Ponieważ gliklazyd należy do pochodnych sulfonylomocznika, u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej należy zachować ostrożność i rozważyć zastosowanie leczenia produktami leczniczymi, nie będącymi pochodnymi sulfonylomocznika.
Substancje pomocnicze
Ten produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Przedawkowanie pochodnych sulfonylomocznika może wywołać hipoglikemię.
Umiarkowane objawy hipoglikemii, bez utraty przytomności lub objawów neurologicznych należy kontrolować poprzez podanie węglowodanów, dostosowanie dawki i (lub) zmianę diety. Pacjent powinien być dokładnie monitorowany, aż do momentu, gdy lekarz nie upewni się, że zagrożenie minęło.
Ciężkie objawy hipoglikemii ze śpiączką, drgawkami lub innymi zaburzeniami neurologicznymi muszą być leczone w ramach natychmiastowej pomocy medycznej z niezwłoczną hospitalizacją włącznie.
W razie rozpoznania lub podejrzenia śpiączki hipoglikemicznej należy podać pacjentowi w szybkim wlewie dożylnym 50 ml hipertonicznego roztworu glukozy (20-30%). Następnie należy podać we wlewie ciągłym 10% roztwór glukozy wystarczający do utrzymania stężenia glukozy we krwi powyżej 1 g/l. Pacjenci powinni być ściśle monitorowani i w zależności od późniejszego stanu lekarz zadecyduje, czy dalsze monitorowanie jest konieczne.
Dializa nie jest skuteczna u pacjentów ze względu na silne wiązanie się gliklazydu z białkami osocza.
• Nadwrażliwość na gliklazyd lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, wymienioną w punkcie 6.1, inne pochodne sulfonylomocznika, sulfonamidy
• Cukrzyca typu 1.
• Stan przedśpiączkowy i śpiączka cukrzycowa, ketoza i kwasica cukrzycowa
• Ciężkie zaburzenia czynności nerek lub wątroby: w tych przypadkach zaleca się zastosowanie insuliny
• Leczenie mikonazolem (patrz punkt 4.5)
• Karmienie piersią (patrz punkt 4.6).
Na podstawie doświadczenia ze stosowaniem gliklazydu, odnotowano następujące działania niepożądane.
Hipoglikemia
Tak jak w przypadku innych pochodnych sulfonylomocznika leczenie produktem Gliclazide Zentiva może
powodować hipoglikemię, jeśli posiłki są nieregularne, a zwłaszcza, gdy są pomijane. Możliwe objawy hipoglikemii to: ból głowy, silny głód, nudności, wymioty, zmęczenie, zaburzenia snu, pobudzenie, agresja, osłabiona koncentracja, zaburzenia świadomości oraz spowolnienie reakcji, depresja, splątanie, zaburzenia widzenia i mowy, afazja, drżenie, niedowład, zaburzenia czucia, zawroty głowy, uczucie bezsilności, utrata samokontroli, majaczenie, drgawki, płytki oddech, bradykardia, senność i utrata świadomości, co może prowadzić do śpiączki oraz zgonu.
Dodatkowo mogą być obserwowane objawy pobudzenia adrenergicznego, takie jak: pocenie się, wilgotność skóry, niepokój, tachykardia, nadciśnienie, kołatanie serca, dławica piersiowa oraz zaburzenia rytmu serca. Zazwyczaj objawy ustępują po podaniu węglowodanów (cukru). Należy jednak pamiętać, że sztuczne substancje słodzące nie wywołują żadnego efektu. Doświadczenia z innymi pochodnymi sulfonylomocznika pokazują, że hipoglikemia może wystąpić ponownie nawet, jeśli pomiary początkowo wskazują na skuteczność leczenia. Jeśli epizod hipoglikemii jest ciężki lub przedłuża się, nawet jeśli jest czasowo kontrolowany poprzez spo ż ycie cukru, konieczne jest natychmiastowe leczenie lub nawet hospitalizacja.
Inne działania niepożądane:
Donoszono o zaburzeniach żołądka i jelit, takich jak: ból brzucha, nudności, wymioty, niestrawność, biegunka oraz zaparcia: można ich uniknąć lub można je zminimalizować przyjmując gliklazyd w trakcie śniadania.
Rzadko zgłaszane były następujące działania niepożądane:
• zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka, świąd, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, rumień, wykwity plamkowo-grudkowe, odczyny pęcherzowe (takie jak zespół Stevensa-Johnsona i martwica toksyczno-rozpływna naskórka).
• zaburzenia krwi i układu chłonnego: zmiany w obrazie hematologicznym krwi występują rzadko. Mogą one obejmować: niedokrwistość, leukopenię, małopłytkowość, granulocytopenię. Zmiany te przemijają po zaprzestaniu leczenia.
• zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zwiększona aktywność enzymów wątrobowych (AspAT, AlAT, fosfatazy zasadowej), zapalenie wątroby (odosobnione przypadki). Należy przerwać leczenie wprzypadku wystąpienia żółtaczki cholestatycznej.
• objawy te zazwyczaj przemijają po odstawieniu leku.
• zaburzenia oka: przemijające zaburzenia widzenia mogą pojawiać się szczególnie na początku leczenia na skutek zmian stężeń glukozy we krwi.
• działania niepożądane danej grupy leków: podobnie jak w przypadku innych pochodnych sulfonylomocznika obserwowano następujące działania niepożądane: przypadki erytrocytopenii, agranulocytozy, niedokrwistości hemolitycznej, pancytopenii, alergicznego zapalenia naczyń krwionośnych, hiponatremii, zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych, a nawet zaburzenia czynności wątroby (np. z zastojem żółci i żółtaczką) oraz zapalenie wątroby, które przemijało po odstawieniu pochodnej sulfonylomocznika lub w odosobnionych przypadkach prowadziło do zagrażającej życiu niewydolności wątroby.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C
PL-02 222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
E-mail: ndl@urpl.gov.pl
Ciąża
Nie ma doświadczeń związanych ze stosowaniem gliklazydu u kobiet w ciąży, istnieją jednak nieliczne dane dotyczące innych pochodnych sulfonylomocznika.
W badaniach na zwierzętach gliklazyd nie wykazywał działania teratogennego.
Aby zmniejszyć ryzyko wrodzonych nieprawidłowości, należy uzyskać odpowiednią kontrolę stężenia glukozy we krwi przed zajściem w ciążę.
Doustne leki przeciwcukrzycowe nie są odpowiednie do stosowania w ciąży; lekiem z wyboru, stosowanym w leczeniu cukrzycy w ciąży jest insulina. Zalecana jest zamiana doustnego leku hipoglikemizującego na insulinę przed zajściem w ciążę lub jak najszybciej po potwierdzeniu ciąży.
Karmienie piersią
Nie ustalono, czy gliklazyd lub jego metabolity przenikają do mleka kobiecego. Zważywszy na ryzyko hipoglikemii u noworodka, stosowanie produktu jest przeciwwskazane u kobiet karmiących piersią.
Nie jest znany wpływ produktu leczniczego Gliclazide Zentiva na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy poinformować pacjenta o ryzyku hipoglikemii i jej objawach oraz konieczności zachowania ostrożności w czasie prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, zwłaszcza na początku leczenia.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
fix - 20 toreb. - 2 g
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Substancja jest z grupy pochodnych sulfonylomocznika, stosowana jako lek hipoglikemizujący. Znajduje zastosowanie w cukrzycy typu 2 (insulinozależnej), gdy dieta, ćwiczenia fizyczne i zmniejszenie wagi ciała nie wystarcza do obniżenia poziomu glukozy we krwi. Nie powinna być stosowana u dzieci, przeciwwskazana również w ciąży.
Pompy insulinowe są ułatwieniem życia dla cukrzyków, przede wszystkim chorych na cukrzycę typu 1. Dzięki nim leczenie nie jest tak uciążliwe, jak przy zastrzykach czy penach. Umożliwiają ciągły, czyli bardziej naturalny, dostęp organizmu do insuliny....
W leczeniu cukrzycy, oprócz insuliny ludzkiej, wykorzystywane są również insuliny analogowe. Analogi ludzkiej insuliny otrzymuje się na drodze modyfikacji genetycznej. Rekombinowane są komórki drożdży lub Escherichii coli. Od ludzkiej insuliny analogi...
Insulina to "złoty środek" na cukrzycę, która w szybkim tempie staje się chorobą cywilizacyjną XXI wieku. W krajach rozwiniętych choruje na nią 3-4% mieszkańców. Niestety, o rozwoju choroby większość z nas dowiaduje się dopiero wtedy, gdy jej stadium...
Pompa insulinowa u chorego na cukrzycę - podłączenie urządzenia To dyskretne urządzenie pozwoli cukrzykowi zachować ciągłość podawania dawek insuliny. Pompa insulinowa u chorego na cukrzycę - glukometr Glukometr to urządzenie pozwalające na dokonywanie...
Osobista pompa insulinowa Pompa insulinowa to niewielkie urządzenie służące do ciągłego podawania choremu insuliny podskórnie. Jak działa takie urządzenie? Czy jest bezpieczne do stosowania? Na te pytania odpowiada prof. dr hab. Jan Tatoń. Osobista...
Samokontrola cukrzycy pomaga zapanować nad chorobą. Dzięki temu możesz kontrolować rozwój cukrzycy i stan swojego zdrowia na bieżąco. Samokontrola pozwala widzieć efekty diety i leczenia. Jeżeli efekty leczenia cukrzycy nie są zadowalające, wówczas możliwa...
Mieszanki insulinowe to przygotowane fabrycznie preparaty zawierające w sobie dwa typy insulin. Wyróżniamy dwa rodzaje mieszanek: pierwszy, będący połączeniem analogu insuliny szybko działającego i zawiesiny protaminowej tego analogu (protamina wydłuża...
Przyjmowanie insuliny w cukrzycy Leczenie cukrzycy typu I polega na przyjmowaniu insuliny, ponieważ trzustka nie produkuje tego hormonu. Natomiast w cukrzycy typu II - dopiero gdy dieta i ćwiczenia nie przynoszą lepszych efektów, leczenie polega na dawkowaniu...
Frederick Banting - kanadyjski lekarz, fizjolog, malarz. Laureat Nagrody Nobla. Otrzymał ją w 1923 roku w dziedzinie fizjologii lub medycyny za odkrycie insuliny. Zawdzięczamy mu możliwość leczenia i polepszenie jakości życia osób chorujących na cukrzycę....
Insulinoterapia jest nieodłączną metodą leczenia przede wszystkim cukrzycy typu I. Prawidłowe kontrola stężenia glukozy jest podstawowym warunkiem zapobiegnięcia lub opóźnienia wystąpienia powikłań, co jest szczególnie ważne w tym typie, ponieważ cierpią...
Komentarze