Gliclada - dawkowanie
Stosownie doustne.
Produkt leczniczy do stosowania tylko u dorosłych.
Dawka dobowa może wahać się od 1 do 4 tabletek na dobę, to jest
od 30 do 120 mg gliklazydu przyjmowanego jednorazowo, codziennie w
porze śniadania. Zaleca się połykanie tabletek w całości.
W przypadku pominięcia dawki, nie należy zwiększać dawki
przyjmowanej kolejnego dnia. Jak w przypadku każdego leku
hipoglikemizującego, dawka powinna być dostosowana do indywidualnej
odpowiedzi metabolicznej pacjenta (stężenie glukozy we krwi,
HbA1C).
Dawka
początkowa
Zalecana dawka początkowa to 30 mg na dobę.
Jeśli stężenie glukozy we krwi jest skutecznie kontrolowane,
dawka ta może być stosowana w leczeniu podtrzymującym.
Jeśli stężenie glukozy we krwi nie jest wystarczająco
kontrolowane, dawkę można stopniowo zwiększyć do 60, 90 lub 120 mg
na dobę. Odstęp pomiędzy każdym zwiększeniem dawki powinien wynosić
przynajmniej 1 miesiąc. Nie dotyczy to tylko pacjentów, u których
stężenie glukozy nie uległo zmniejszeniu po dwóch tygodniach
leczenia. W takich przypadkach dawka może być zwiększona pod koniec
drugiego tygodnia leczenia. Maksymalna zalecana dawka dobowa to 120
mg.
Zamiana gliklazydu w
tabletkach 80 mg (postać o natychmiastowym uwalnianiu) na produkt
leczniczy Gliclada, 30 mg, tabletki o zmodyfikowanym
uwalnianiu
1 tabletka gliklazydu 80 mg jest porównywalna do 1 tabletki o
zmodyfikowanym uwalnianiu produktu leczniczego Gliclada, 30 mg.
Zamianę można przeprowadzić wyłącznie z jednoczesnym dokładnym
monitorowaniem stężenia glukozy we krwi.
Zamiana innego
doustnego leku przeciwcukrzycowego na produkt leczniczy Gliclada,
tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu
Produkt leczniczy Gliclada może być stosowany zamiast innego
doustnego leku przeciwcukrzycowego.
Podczas przejścia na produkt leczniczy Glicladanależy wziąć pod
uwagę dawkowanie i okres półtrwania poprzedniego leku
przeciwcukrzycowego.
Okres przejściowy nie jest zazwyczaj konieczny. Należy
zastosować dawkę początkową 30 mg, która powinna być dostosowana w
zależności od stężenia glukozy we krwi pacjenta, jak opisano
powyżej. Podczas zamiany pochodnej sulfonylomocznika o działaniu
hipoglikemizującym i przedłużonym okresie półtrwania, może być
konieczna kilkudniowa przerwa w leczeniu. Pozwoli to uniknąć
addytywnego działania obu leków, które może spowodować
hipoglikemię. Procedura dotycząca rozpoczęcia leczenia powinna być
stosowana także podczas przejścia na leczenie za pomocą produktu
leczniczego Gliclada, tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu, np.
zastosowanie dawki początkowej 30 mg/dobę i następnie stopniowe
zwiększanie dawki, w zależności od odpowiedzi metabolicznej.
Leczenie w skojarzeniu
z innymi lekami przeciwcukrzycowymi
Produkt leczniczy Gliclada, tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu
może być podawany w skojarzeniu z biguanidami, inhibitorami alfa
glukozydazy i insuliną.
U pacjentów, u których terapia produktem leczniczym Gliclada,
tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu nie przynosi spodziewanej
kontroli stężenia glukozy we krwi, można rozpocząć jednoczesne
leczenie insuliną pod ścisłą kontrolą lekarską.
Stosowanie u osób w
wieku podeszłym (powyżej 65 lat)
Produkt leczniczy Gliclada powinien być przepisywany z
zachowaniem dawkowania zalecanego dla pacjentów w wieku poniżej 65
lat.
Stosowanie u pacjentów
z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek U tych
pacjentów można stosować dawkowanie takie, jak u pacjentów z
prawidłową czynnością nerek, z zastosowaniem dokładnego
monitorowania. Niniejsze dane zostały potwierdzone w badaniach
klinicznych.
Stosowanie u pacjentów
z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii Większe ryzyko
hipoglikemii dotyczy następujących pacjentów:
- niedożywionych i źle odżywionych,
- z ciężkimi lub źle wyrównanymi zaburzeniami
endokrynologicznymi (niedoczynność przysadki, niedoczynność
tarczycy, niewydolność kory nadnerczy),
- po wycofaniu długotrwałej i (lub) w dużych dawkach
terapii kortykosteroidami,
- z ciężkimi chorobami naczyń (ciężka choroba wieńcowa,
ciężkie osłabienie tętnicy szyjnej, rozproszona choroba naczyń
krwionośnych).
Zaleca się minimalną dawkę początkową 30 mg.
Dzieci i
młodzież
Nie ma danych klinicznych dotyczących stosowania u dzieci i
młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Gliclada - środki ostrożności
Hipoglikemia
Produkt leczniczy Gliclada należy stosować tylko u pacjentów
mających możliwość regularnego przyjmowania posiłków (także
śniadania). Ważne jest regularne przyjmowanie węglowodanów, ze
względu na zwiększone ryzyko hipoglikemii w przypadku opóźnienia
lub pominięcia posiłku, albo przyjmowania niewystarczającej ilości
pożywienia lub węglowodanów. Hipoglikemia jest bardziej
prawdopodobna w przypadku stosowania diety niskokalorycznej i
przedłużonej oraz wyczerpującej aktywności fizycznej, spożywania
alkoholu lub leczenia w skojarzeniu z lekami hipoglikemizującymi.
Hipoglikemia może wystąpić po podaniu pochodnych sulfonylomocznika
(patrz punkt 4.8). Niektóre przypadki mogą być ciężkie i
przedłużające się. Konieczna może być hospitalizacja i podawanie
glukozy przez kilka dni.
Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia epizodu hipoglikemii,
konieczny jest dokładny dobór pacjentów, dawek i podanie pacjentowi
dokładnych wskazówek. Czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia
hipoglikemii:
- odmowa lub niemożność współpracy (zwłaszcza u osób w
podeszłym wieku) ze strony pacjenta,
- złe odżywanie, nieregularne pory posiłków, pomijanie
posiłków, okresy poszczenia lub zmian diety,
- brak równowagi pomiędzy wysiłkiem fizycznym a ilością
spożywanych węglowodanów,
- niewydolność nerek,
- ciężka niewydolność wątroby,
- przedawkowanie produktu leczniczego Gliclada
- niektóre zaburzenia endokrynologiczne: zaburzenia
tarczycy, niedoczynność przysadki i niewydolność kory
nadnerczy,
- jednoczesne podawanie określonych produktów leczniczych
(patrz punkt 4.5).
Zaburzenie czynności
nerek i wątroby
Farmakokinetyka i (lub) farmakodynamika gliklazydu może ulec
zmianie u pacjentów z niewydolnością wątroby lub ciężką
niewydolnością nerek. U tych pacjentów epizod hipoglikemii może się
przedłużać, więc należy rozpocząć odpowiednie postępowanie
lecznicze.
Informacja dla
pacjenta
Należy wyjaśnić pacjentowi i członkom jego rodziny ryzyko
wystąpienia hipoglikemii i jej objawów, leczenie i stany
sprzyjające rozwojowi hipoglikemii.
Pacjent powinien być poinformowany o konieczności przestrzegania
zaleceń dietetycznych, stosowania regularnego wysiłku fizycznego i
monitorowania stężenia glukozy we krwi.
Niewystarczająca
kontrola stężenia glukozy we krwi
Kontrolę stężenia glukozy we krwi u pacjentów otrzymujących
leczenie przeciwcukrzycowe mogą zaburzać: gorączka, uraz,
zakażenie, zabieg chirurgiczny. W niektórych przypadkach może być
konieczne podanie insuliny.
U wielu pacjentów skuteczność w zmniejszeniu stężenia glukozy we
krwi wszystkich leków przeciwcukrzycowych, w tym gliklazydu, ulega
osłabieniu w miarę upływu czasu. Może to prowadzić do pogorszenia
stanu chorobowego lub zmniejszenia odpowiedzi na leczenie. Zjawisko
to zwane tolerancją, którą należy odróżnić od niewystarczającego
działania substancji czynnej na początku leczenia. Przed
zaklasyfikowaniem pacjenta jako przypadku, w którym wystąpiła
tolerancja na produkt leczniczy należy rozważyć dostosowanie dawki
i uzupełnienie dietetyczne.
Badania
laboratoryjne
W celu ocenienia stężenia glukozy we krwi, zaleca się wykonanie
pomiaru hemoglobiny glikowanej (lub stężenia glukozy w osoczu krwi
na czczo). Przydatne może być również badanie stężenia glukozy prze
pacjenta.
Ważne informacje o
niektórych składnikach produktu leczniczego Gliclada Produkt
leczniczy Gliclada zawiera laktozę. Pacjenci z dziedziczną
nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub
zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować
tego produktu leczniczego.
Gliclada - przedawkowanie
Przedawkowanie pochodnych sulfonylomocznika może spowodować
hipoglikemię. Umiarkowane objawy hipoglikemii, bez utraty
świadomości lub objawów neurologicznych należy złagodzić,
przyjmując węglowodany, dostosowując dawkę i (lub) zmieniając
dietę. Ścisłe monitorowanie pacjenta powinno być prowadzone do
momentu, kiedy lekarz będzie pewien, że niebezpieczeństwo
minęło.
Ciężkie reakcje hipoglikemiczne ze śpiączką, drgawkami i innymi
zaburzeniami neurologicznymi, należy traktować jako nagły
przypadek, wymagający natychmiastowej hospitalizacji. W przypadku
zdiagnozowania lub podejrzenia śpiączki glikemicznej, pacjentowi
należy podać dożylnie 50 ml stężonego roztworu glukozy (20% do
30%). Następnie należy kontynuować podawanie wlewów z bardziej
rozcieńczonego roztworu glukozy (10%) z częstotliwością, która
pozwoli utrzymać stężenie glukozy we krwi powyżej 1 g/l. Pacjenci
powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską i w zależności od
ich późniejszego stanu, lekarze zadecydują, czy konieczne jest ich
dalsze monitorowanie.
Dializy nie są korzystne w związku z silnym wiązaniem gliklazydu
z białkami.
Gliclada - przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na gliklazyd, lub na którąkolwiek inną
substancję pomocniczą lub inne pochodne sulfonylomocznika,
sulfonamidy
- Cukrzyca typu 1
- Stan przedśpiączkowy i śpiączka cukrzycowa, kwasica
ketonowa związana z cukrzycą
- Ciężka niewydolność nerek lub wątroby (w takich
przypadkach zalecane jest stosowanie insuliny)
- Leczenie mikonazolem (patrz punkt 4.5)
- Laktacja (patrz punkt 4.6)
Gliclada - działania niepożądane
Na podstawie doświadczenia z gliklazydem i innymi pochodnymi
sulfonylomocznika, należy wspomnieć o następujących działaniach
niepożądanych. Częstość występowania:
- Bardzo częste (> =1/10)
- Częste (> =1/100 do < 1/10)
- Niezbyt częste (> =1/1 000 do < 1/100)
- Rzadkie (> =1/10 000 do < 1/1 000)
- Bardzo rzadkie (< 1/10,000), częstość nieznana (nie
została oszacowana na podstawie dostępnych danych)
Hipoglikemia
Jak w przypadku innych pochodnych sulfonylomocznika, leczenie
produktem leczniczym Gliclada może często spowodować wystąpienie
hipoglikemii, zwłaszcza w przypadku nieregularnego przyjmowania
posiłków lub ich pomijania. Możliwe objawy hipoglikemii to: ból
głowy, silny głód, mdłości, wymioty, znużenie, zaburzenia snu,
wzburzenie, agresja, kłopoty z koncentracją, zaburzenia świadomości
i spowolnione reakcje, depresja, dezorientacja, zaburzenia wzroku
lub mowy, afazja, drżenie, niedowład, zaburzenia czucia, zawroty
głowy, uczucie bezsilności, utrata samokontroli, delirium, drgawki,
płytki oddech, bradykardia, senność i utrata świadomości, które
mogą skutkować śpiączką i śmiercią.
Ponadto mogą wystąpić oznaki kompensacyjnej regulacji
adrenergicznej: pocenie, wilgotna skóra, niepokój, tachykardia,
nadciśnienie, palpitacje, dusznica bolesna i arytmia serca.
Zazwyczaj objawy ustępują po przyj ęciu węglowodanów (cukru).
Jednakże sztuczne słodziki nie maj ą tego działania. Doświadczenia
z innymi pochodnymi sulfonylomocznika pokazują, że mimo podjęcia
początkowo skutecznych środków zaradczych, hipoglikemia może
nawrócić.
Jeśli epizod hipoglikemii jest ciężki lub przedłuża się, nawet
jeśli jest czasowo kontrolowany poprzez spożycie cukru, konieczne
jest natychmiastowe leczenie lub nawet hospitalizacja.
Inne działania
niepożądane
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe, w tym ból brzucha,
nudności, wymioty, dyspepsja, biegunka i zaparcia są niezbyt
częste: jeśli się pojawią, można ich uniknąć lub zminimalizować,
przyjmując gliklazyd w trakcie śniadania.
Rzadko zgłaszane były następujące działania niepożądane:
- Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: Wysypka,
świąd, pokrzywka, rumień, wysypki grudkowo-plamkowe,
pęcherzyki.
- Zaburzenia krwi i układu chłonnego: Zmiany
hematologiczne występują rzadko. Mogą one obejmować niedokrwistość,
leukopenię, trombocytopenię, granulocytopenię. Zmiany te są zwykle
odwracalne po zaprzestaniu stosowania gliklazydu.
- Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: Zwiększone
stężenie enzymów wątrobowych (AspAT, AIAT, fosfataza zasadowa),
zapalenie wątroby (pojedyncze przypadki). Jeśli pojawi się
żółtaczka z zastojem żółci, należy przerwać leczenie.
- Zaburzenia oka: przemijające zaburzenia widzenia
mogą wystąpić zwłaszcza na początku leczenia, w wyniku zmiany
stężenia glukozy we krwi.
Działania niepożądane
związane z przynależnością gliklazydu do pochodnych
sulfonylomocznika Po zastosowaniu innych pochodnych
sulfonylomocznika opisywano przypadki erytrocytopenii,
agranulocytozy, anemii hemolitycznej, niedokrwistości aplastycznej
i alergicznego zapalenia naczyń. Obserwowano także przypadki
zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych i zaburzenia czynności
wątroby (np. cholestaza i żółtaczka) oraz zapalenia wątroby. Objawy
te ustępowały po odstawieniu sulfonylomocznika lub, w pojedynczych
przypadkach, prowadziły do zagrażającego życiu uszkodzenia
wątroby.
Komentarze