Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Należy unikać spożywania alkoholu przy jednoczesnym przyjmowaniu leków. W czasie kuracji krótkotrwałych należy unikać picia w ogóle, zaś w przypadku stałego zażywania – niekiedy można pić umiarkowanie, ale tylko po konsultacji z lekarzem. Nie należy też nigdy popijać leków napojami alkoholowymi. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z alkoholem.
Mimo dużej zawartości cennej witaminy C, cytrusy nie powinny być spożywane jednocześnie z przyjmowaniem leków, zawierają bowiem furanokumaryny. Szczególnie bogaty w nie jest grejpfrut oraz czerwone gorzkie pomarańcze, z których przygotowuje się dżemy. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z cytrusami.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
Leczenie schizofrenii.
Leczenie umiarkowanych lub ciężkich epizodów maniakalnych.
Nie wykazano, aby produkt Gentiapin zapobiegał nawrotom epizodów maniakalnych lub depresyjnych (patrz punkt 5.1).
Jedna tabletka powlekana zawiera 25 mg kwetiapiny (w postaci fumaranu kwetiapiny).
Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna 7,00 mg i żółcień pomarańczowa (E110) 0,003 mg.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Gentiapin należy podawać dwa razy na dobę, z posiłkiem lub niezależnie od posiłku.
W leczeniu schizofrenii całkowita dawka dobowa w pierwszych czterech dniach leczenia wynosi 50 mg (dzień 1.), 100 mg (dzień 2.), 200 mg (dzień 3.) i 300 mg (dzień 4.).
Począwszy od 4. dnia dawkę należy zwiększać do skutecznej dawki wynoszącej zazwyczaj 300 do 450 mg/dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji u danego pacjenta, dawkę można dostosować w zakresie 150 do 750 mg/dobę.
W leczeniu epizodów maniakalnych w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych całkowita dawka dobowa w pierwszych czterech dniach leczenia wynosi 100 mg (dzień 1.), 200 mg (dzień 2.), 300 mg (dzień 3.) i 400 mg (dzień 4.). Dalsze zwiększanie dawki do maksymalnie 800 mg/dobę w 6. dniu terapii należy przeprowadzać, zwiększając dawkowanie o nie więcej niż 200 mg/dobę.
W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji u danego pacjenta, dawkę można dostosować w zakresie 200 do 800 mg/dobę. Skuteczna dawka zazwyczaj mieści się w zakresie 400 do 800 mg/dobę.
Podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne, kwetiapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie w początkowym okresie leczenia. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji danego pacjenta, może być potrzebne wolniejsze zwiększanie dawki
i mniejsza, niż u młodszych pacjentów, dobowa dawka terapeutyczna. U osób w podeszłym wieku średni osoczowy klirens kwetiapiny był mniejszy o 30–50% w porównaniu z młodszymi pacjentami.
Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania kwetiapiny u dzieci i młodzieży.
Nie ma konieczności zmiany dawki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Kwetiapina jest intensywnie metabolizowana w wątrobie, dlatego
należy ją stosować ostrożnie
u pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami wątroby, szczególnie w
początkowym okresie podawania. Zaleca się, aby pacjenci ze znaną
niewydolnością wątroby rozpoczynali leczenie od dawki
25 mg/dobę. Dawkę należy zwiększać, w zależności od odpowiedzi
klinicznej i tolerancji
u danego pacjenta, codziennie o 25 do 50 mg/dobę, aż do
osiągnięcia skutecznej dawki terapeutycznej.
Produkt Gentiapin dostępny jest jako: Gentiapin, 25 mg, tabletki powlekane; Gentiapin, 100 mg, tabletki powlekane; Gentiapin, 150 mg, tabletki powlekane; Gentiapin, 200 mg, tabletki powlekane; Gentiapin, 300 mg, tabletki powlekane; oraz Gentiapin, Zestaw Startowy, tabletki powlekane (w opakowaniu znajduje się 6 tabletek po 25 mg, 3 tabletki po 100 mg i 1 tabletka po 200 mg kwetiapiny).
Choroby układu sercowo-naczyniowego
W kontrolowanych badaniach klinicznych nie wykazano różnicy w częstości napadów padaczki
u pacjentów leczonych kwetiapiną i otrzymujących placebo. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, zalecana jest ostrożność podczas leczenia pacjentów z napadami padaczkowymi w wywiadzie (patrz punkt 4.8).
Objawy pozapiramidowe
W kontrolowanych badaniach klinicznych częstość objawów pozapiramidowych nie różniła się
u pacjentów leczonych kwetiapiną w zalecanym zakresie dawek terapeutycznych w stosunku do pacjentów otrzymujących placebo.
W razie stwierdzenia objawów dyskinez późnych należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie kwetiapiny (patrz punkt 4.8).
Występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego jest związane z leczeniem lekami przeciwpsychotycznymi, w tym również kwetiapiną (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne obejmują hipertermię, zaburzenia stanu psychicznego, sztywność mięśni, zaburzenia czynności układu autonomicznego i zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej. W razie ich wystąpienia należy przerwać podawanie kwetiapiny i zapewnić właściwe leczenie.
Ostra neutropenia
W badaniach klinicznych, w których stosowano kwetiapinę, rzadko występowała ostra neutropenia (liczba granulocytów obojętnochłonnych poniżej 0,5 x 109/l). Większość takich przypadków stwierdzano w okresie pierwszych kilku miesięcy leczenia kwetiapiną. Nie wykazano zależności między dawką leku a wystąpieniem ostrej neutropenii. Możliwymi czynnikami ryzyka neutropenii są wcześniejsza leukopenia oraz neutropenia polekowa w przeszłości. U pacjentów, u których liczba neutrofilów jest niższa niż 1,0 x 109/l, należy przerwać podawanie kwetiapiny. Pacjenci powinni być monitorowani w kierunku objawów zakażenia, należy też sprawdzać u nich liczbę neutrofilów (aż do momentu przekroczenia wartości 1,5 x 109/l) (patrz punkt 4.8).
Patrz również punkt 4.5.
Jednoczesne stosowanie kwetiapiny z lekami silnie indukującymi enzymy wątrobowe, takimi jak karbamazepina lub fenytoina, znacząco obniża stężenie kwetiapiny w osoczu, co może wpływać na skuteczność leczenia kwetiapiną. U pacjentów otrzymujących lek indukujący enzymy wątrobowe leczenie kwetiapiną należy rozpocząć tylko, jeśli lekarz uzna, że korzyści ze stosowania kwetiapiny przewyższają ryzyko odstawienia leku indukującego enzymy wątrobowe. Ważne jest, aby wszelkie zmiany leczenia lekiem indukującym przeprowadzać stopniowo i jeśli to konieczne, zastąpić lekiem niewykazującym właściwości indukujących enzymów wątrobowych (np. walproinianem sodu).
W bardzo rzadkich przypadkach w trakcie leczenia kwetiapiną obserwowano hiperglikemię lub zaostrzenie objawów wcześniejszej cukrzycy. Zalecane jest odpowiednie monitorowanie kliniczne pacjentów z cukrzycą i pacjentów z czynnikami ryzyka cukrzycy (patrz również punkt 4.8).
Zaburzenia gospodarki lipidowej
W badaniach klinicznych, w których stosowano kwetiapinę, obserwowano zwiększenie stężenia trójglicerydów oraz cholesterolu (patrz punkt 4.8). W razie wzrostu stężenia lipidów należy wdrożyć odpowiednie postępowanie kliniczne.
W badaniach klinicznych, w przypadku stosowania leku zgodnie z ChPL, nie stwierdzono związku między przyjmowaniem kwetiapiny a przetrwałym wydłużeniem bezwzględnych wartości odstępu QT. Wydłużenie odstępu QT zaobserwowano natomiast po przedawkowaniu (patrz punkt 4.9). Tak jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność, przepisując kwetiapinę pacjentom z chorobą serca i naczyń lub z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Ostrożność jest również konieczna, gdy kwetiapina jest stosowana jednocześnie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QTc i neuroleptykami, szczególnie u osób starszych, u pacjentów z wrodzonym zespołem długiego QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemią lub hipomagnezemią (patrz punkt 4.5).
Po nagłym zaprzestaniu stosowania kwetiapiny opisywano ostre objawy odstawienia, takie jak nudności, ból głowy, biegunkę, zawroty głowy, drażliwość, wymioty i bezsenność. Zaleca się stopniowe odstawianie leku przez okres nie krótszy niż 1 - 2 tygodni.
Osoby w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem
Gentiapin nie jest dopuszczony do leczenia psychozy związanej z otępieniem.
W randomizowanych badaniach z grupą kontrolną placebo
zaobserwowano około 3-krotne zwiększenie ryzyka
mózgowo-naczyniowych zdarzeń niepożądanych w populacji
pacjentów
z otępieniem stosujących niektóre nietypowe leki
przeciwpsychotyczne. Mechanizm tego podwyższonego ryzyka jest
nieznany. Nie można wykluczyć podwyższonego ryzyka dla innych leków
przeciwpsychotycznych lub w innych populacjach pacjentów. Produkt
Gentiapin należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami ryzyka
udaru mózgu.
W metaanalizie nietypowych leków przeciwpsychotycznych wykazano
zwiększone ryzyko zgonu
u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem
leczonych kwetiapiną względem grupy otrzymującej placebo. Jednakże
w dwóch 10-tygodniowych badaniach z udziałem pacjentów leczonych
kwetiapiną z grupą kontrolną placebo w tej samej populacji
pacjentów (n=710; średni wiek: 83 lat; zakres wiekowy: 56-99 lat)
wskaźnik umieralności pacjentów leczonych kwetiapiną wynosił 5,5% w
porównaniu z 3,2% w grupie placebo. Zgony pacjentów
w tych badaniach spowodowane były różnymi przyczynami,
spodziewanymi w tej populacji. Powyższe badania nie wykazały
związku przyczynowego między leczeniem kwetiapiną a zgonami
pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem.
Dane dotyczące kwetiapiny stosowanej w skojarzeniu z
diwalproinianem lub litem
w umiarkowanych lub ciężkich epizodach maniakalnych są ograniczone;
choć leczenie skojarzone było dobrze tolerowane (patrz punkty 4.8 i
5.1). Badania wykazały działanie addycyjne w 3. tygodniu. Drugie
badanie nie wykazało działania addycyjnego w 6. tygodniu. Brak
danych z leczenia skojarzonego dłuższego niż 6 tygodni.
Zgłaszano przypadki żylnych zakrzepów z zatorami podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych. Ponieważ u pacjentów leczonych środkami przeciwpsychotycznymi często występują nabyte czynniki ryzyka zakrzepu z zatorami, wszystkie możliwe czynniki ryzyka zakrzepu z zatorami należy rozpoznać przed oraz w trakcie leczenia produktem Gentiapin oraz podjąć działania prewencyjne.
Tabletki kwetiapiny zawierają laktozę jednowodną. Pacjenci obarczeni pewnymi rzadko występującymi zaburzeniami dziedzicznymi, takimi jak nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy Lapp lub zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinni stosować tego leku.
Jedna z substancji pomocniczych produktu Gentiapin 25 mg, żółcień pomarańczowa (E110), może powodować reakcje alergiczne.
W badaniach klinicznych odnotowywano zgony po ostrym przedawkowaniu dawką 13,6 gramów, a po wprowadzeniu leku do obrotu w dawkach wynoszących zaledwie 6 gramów samej kwetiapiny. Jednak opisano również przypadki przeżycia po ostrym przedawkowaniu dawkami do 30 gramów. Po wprowadzeniu leku do obrotu opisywano bardzo rzadkie przypadki przedawkowania samą kwetiapiną prowadzące do zgonu lub śpiączki, bądź też wydłużenia odstępu QT.
U pacjentów z wcześniej obecną ciężką chorobą układu krążenia istnieje podwyższone ryzyko skutków przedawkowania (patrz punkt 4.4).
Na ogół zgłaszane objawy były wywołane nadmiernym nasileniem znanego działania farmakologicznego leku, tj. senność i sedacja, tachykardia i spadek ciśnienia tętniczego.
Nie istnieje swoiste antidotum dla kwetiapiny. W razie ciężkiego zatrucia, należy uwzględnić możliwość zatrucia wielolekowego. Zaleca się wówczas leczenie pacjenta na oddziale intensywnej terapii, obejmujące uzyskanie i utrzymanie drożności dróg oddechowych w celu zapewnienia właściwego utlenowania i wentylacji oraz monitorowanie i podtrzymywanie czynności układu krążenia. Mimo że nie badano zapobiegania wchłanianiu przy przedawkowaniu, należy rozważyć płukanie żołądka (po intubacji, jeśli pacjent jest nieprzytomny) i podanie węgla aktywowanego łącznie ze środkiem przeczyszczającym.
Ścisłą obserwację lekarską i monitorowanie pacjenta należy prowadzić do chwili powrotu pacjenta do zdrowia.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu.
Równoległe podawanie inhibitorów cytochromu P450 3A4, takich jak inhibitory proteazy HIV, azolowe leki przeciwgrzybicze, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon, jest przeciwwskazane. Patrz również punkt 4.5.
Najczęściej zgłaszane reakcje niepożądane podczas leczenia kwetiapiną to: senność, zawroty głowy, suchość błon śluzowych jamy ustnej, łagodne osłabienie, zaparcia, tachykardia, ortostatyczny spadek ciśnienia i dyspepsja.
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, w trakcie leczenia kwetiapiną mogą wystąpić: przyrost masy ciała, omdlenia, złośliwy zespół neuroleptyczny, leukopenia, neutropenia i obrzęki obwodowe.
Częstość występowania reakcji niepożądanych związanych z leczeniem kwetiapiną przedstawiono poniżej zgodnie z formatem zalecanym przez Radę Międzynarodowych Organizacji Nauk Medycznych (Grupa Robocza CIOMS III; 1995).
|
Częstość występowania zdarzeń niepożądanych została sklasyfikowana następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100), rzadko (≥1/10000 do < 1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10000). |
|||
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego |
|||
|
Często: |
Leukopenia1 |
||
|
Niezbyt często: |
Eozynofilia |
||
|
Nieznana częstość: |
Neutropenia1 |
||
|
Zaburzenia układu immunologicznego |
|||
|
Niezbyt często: |
Nadwrażliwość |
||
|
Bardzo rzadko: |
Reakcja anafilaktyczna6 |
||
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania |
|||
|
Bardzo rzadko: |
Cukrzyca1, 5, 6 |
||
|
Zaburzenia układu nerwowego |
|||
|
Bardzo często: |
Zawroty głowy4, senność2, ból głowy |
||
|
Często: |
Omdlenia 4 |
||
|
Niezbyt często: |
Napady padaczkowe1, zespół niespokojnych nóg |
||
|
Bardzo rzadko: |
Dyskinezy późne6 |
||
|
Zaburzenia serca |
|||
|
Często: |
Tachykardia 4 |
||
|
Zaburzenia naczyniowe |
|||
|
Często: |
Ortostatyczne spadki ciśnienia4 |
||
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia |
|||
|
Często: |
Nieżyt nosa |
||
|
Zaburzenia żołądka i jelit |
|||
|
Często: |
Suchość błon śluzowych jamy ustnej, zaparcia, niestrawność |
||
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych |
|||
|
Rzadko: |
Żółtaczka6 |
||
|
Bardzo rzadko: |
Zapalenie wątroby6 |
||
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej |
|||
|
Bardzo rzadko: |
Obrzęk naczynioruchowy6, zespół Stevensa-Johnsona6 |
||
|
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi |
|||
|
Rzadko: |
Priapizm |
||
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania |
|||
|
Bardzo często |
Objawy odstawienia 1,8 |
||
|
Często: |
Łagodne osłabienie, obrzęk obwodowy |
||
|
Rzadko: |
Złośliwy zespół neuroleptyczny1 |
||
|
Badania diagnostyczne |
|||
|
Bardzo często |
Zwiększenie stężenia trójglicerydów w osoczu 9 Zwiększenie stężenia całkowitego cholesterolu (głównie frakcji LDL) 10 |
||
|
Często: |
Zwiększenie masy ciała, zwiększenie aktywności aminotrasferaz (AlAT, AspAT)3, zmniejszona liczba neutrofilów8, przekroczenie dopuszczalnych stężeń glukozy we krwi 7 |
||
|
Niezbyt często: |
Podwyższone stężenia gamma-GT3 |
||
(1) Patrz punkt 4.4.
(2) Senność występuje najczęściej podczas pierwszych dwóch tygodni leczenia i zwykle ustępuje po dalszym podawaniu produktu Gentiapin.
(3) Obserwowano bezobjawowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT) lub
gamma-GT u niektórych pacjentów otrzymujących produkt Gentiapin. To zwiększenie aktywności było na ogół odwracalne, jeśli kontynuowano leczenie produktem Gentiapin.
(4) Gentiapin, podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne wykazujące aktywność α1-adrenolityczną, może powodować ortostatyczny spadek ciśnienia połączony z zawrotami głowy, tachykardią, a u niektórych pacjentów omdleniem, szczególnie w początkowym okresie zwiększania dawki leku (patrz punkt 4.4).
(5) W bardzo rzadkich przypadkach odnotowywano zaostrzenie objawów wcześniej istniejącej cukrzycy.
(6) Częstość tych reakcji niepożądanych obliczono wyłącznie w oparciu o dane po wprowadzeniu leku do obrotu.
(7) Co najmniej jeden wynik pomiaru glikemii na czczo ³126mg/dl (≥7,0 mmol/l) lub glikemia poposiłkowa ³200mg/dl (≥11,1 mmol/l)
(8) W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, mających na celu ocenę objawów odstawienia kwetiapiny stosowanej w monoterapii, do najczęściej obserwowanych objawów odstawienia zaliczono: senność, nudności, ból głowy, biegunkę, wymioty, zawroty głowy oraz drażliwość. Częstość tych objawów zmniejszyła się istotnie po tygodniu od odstawienia leku.
(9) Co najmniej jednokrotny pomiar trójglicerydów ≥200 mg/dl (³2,258 mmol/l)
(10) Co najmniej jednokrotny pomiar cholesterolu ≥240 mg/dl (³6,2064 mmol/l)
Przypadki wydłużenia odstępu QT, niemiarowości komorowej, nagłego niewyjaśnionego zgonu, zatrzymania akcji serca i zaburzeń typu torsade de pointes obserwowano podczas stosowania neuroleptyków i uznaje się je za efekt klasy.
Leczenie kwetiapiną wiąże się również z niewielkim zależnym od
dawki zmniejszeniem stężenia hormonów tarczycy we krwi, głównie
T4 i fT4 (całkowitej i wolnej tyroksyny).
Zmniejszenie stężeń całkowitej i wolnej T4 jest
najbardziej wyraźne w okresie pierwszych 2-4 tygodni leczenia
kwetiapiną, a następnie utrzymuje się na niezmienionym poziomie
przez długotrwałe leczenie. Prawie we wszystkich przypadkach
przerwanie leczenia kwetiapiną powodowało normalizację stężeń
całkowitej i wolnej T4, bez względu na czas trwania
leczenia. Mniej znaczne niż
w przypadku T4 i fT4 obniżenia stężeń
T3 i rT3 (całkowitej i odwróconej
trijodotyroniny) obserwowano tylko po zastosowaniu większych dawek.
Nie obserwowano zmian stężenia TBG ani na ogół wzajemnego
zwiększenia stężenia TSH, co nie wskazuje, aby kwetiapina
wywoływała istotne klinicznie objawy niedoczynności tarczycy.
Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano występowanie przypadków żylnych zatorów z zakrzepami, z włączeniem zatoru tętnicy płucnej oraz przypadków głębokiej, żylnej zakrzepicy - częstości występowania nieznana.
Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania kwetiapiny u kobiet w okresie ciąży. Dotychczas nie wykazano szkodliwości leku w badaniach na zwierzętach, niemniej nie zbadano jeszcze potencjalnego wpływu na zdolność widzenia u płodów. Z tego powodu kwetiapinę należy stosować w okresie ciąży jedynie wówczas, gdy korzyści uzasadniają potencjalne ryzyko.
W przypadkach, kiedy podczas ciąży stosowano kwetiapinę, obserwowano objawy odstawienia u noworodków.
Nie wiadomo, w jakim stopniu kwetiapina przenika do mleka kobiecego. Z tego względu zaleca się, aby kobiety karmiące unikały karmienia piersią w trakcie stosowania produktu Gentiapin.
Ze względu na wpływ kwetiapiny na czynność ośrodkowego układu nerwowego, lek może utrudniać wykonywanie czynności wymagających czujności umysłowej. Z tego względu pacjentów należy ostrzec, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn do chwili określenia ich podatności osobniczej na lek.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Substancja o działaniu przeciwpsychotycznym, a więc zmniejszającym objawy pobudzenia, wycofania społecznego, hamująca omamy czy urojenia w przebiegu schizofrenii. Stosowana również w zapobieganiu nawrotom schizofrenii oraz choroby afektywnej dwubiegunowej. Wykazuje skuteczność w leczeniu epizodów depresyjnych w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej.
Komentarze