Fromilid Uno - ulotka preparatu
- OPIS I SKŁAD
- DAWKOWANIE
- DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
- CIĄŻA, KARMIENIE, POJAZDY
Fromilid Uno - opis
Klarytromycyna w postaci tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu
jest wskazana w leczeniu następujących zakażeń, wywołanych przez
drobnoustroje wrażliwe na klarytromycynę:
- zakażenia górnych dróg oddechowych (np. zapalenie gardła
wywołane przez Streptococcus pyogenes, zapalenie zatok
przynosowych, wywołane przez wrażliwe drobnoustroje m.in.
Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis i
Streptococcus pneumoniae);
- zapalenie ucha środkowego;
- zakażenia dolnych dróg oddechowych (np. zapalenie
oskrzeli i zapalenie płuc, wywołane przez wrażliwe drobnoustroje
m.in. Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis i
Streptococcus pneumoniae);
- zakażenia skóry i tkanki podskórnej (np. zapalenie
mieszków włosowych, zapalenie tkanki łącznej i róża, wywołane przez
Staphylococcus aureus lub Streptococcus
pyogenes).
Należy uwzględnić oficjalne wytyczne, dotyczące właściwego
stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Fromilid Uno w postaci tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu
przeznaczony jest dla osób dorosłych i dzieci powyżej 12 roku
życia.
Fromilid Uno - skład
1 tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 500 mg
klarytromycyny(Clarithromycinum).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: 1 tabletka zawiera
213,75 mg laktozy jednowodnej i 12,85 mg sodu.
Fromilid Uno - dawkowanie
Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat
Zwykle zalecana dawka - jedna tabletka 500 mg, raz na dobę
podczas posiłku. W ciężkich zakażeniach dawkę można zwiększyć do 1
g, raz na dobę (dwie tabletki po 500 mg). Leczenie trwa zwykle 5 do
14 dni. Jedynie w zapaleniu płuc i zatok produkt należy podawać
przez 6 do 14 dni.
Dzieci w wieku poniżej 12 lat
Nie zaleca się podawania klarytromycyny w postaci tabletek o
zmodyfikowanym uwalnianiu dzieciom w wieku poniżej 12 lat. Należy u
nich stosować klarytromycynę w postaci zawiesiny doustnej.
U pacjentów z niewydolnością nerek, u których klirens
kreatyniny wynosi poniżej 0,5 ml/s (30 ml/min) lub stężenie
kreatyniny w surowicy przekracza 290 µmol/l (3,3 mg/100 ml), dawkę
klarytromycyny należy zmniejszyć o połowę, tj. do 250 mg raz na
dobę lub, w leczeniu cięższych zakażeń, do 250 mg dwa razy na dobę.
U tych pacjentów leczenie nie powinno trwać dłużej niż 14 dni. W
tej populacji pacjentów nie należy stosować klarytromycyny w
postaci tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu, ze względu na brak
możliwości podziału tabletki i zmniejszenia dawki 500 mg na
dobę.
Sposób podawania
Tabletkę należy połknąć w całości, popijając płynem. Nie należy
jej rozgryzać ani dzielić. Fromilid Uno należy przyjmować w czasie
posiłku.
Fromilid Uno - środki ostrożności
Kobietom w ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze, lekarz nie
powinien zalecać klarytromycyny bez wnikliwej oceny, czy korzyść
dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.
Należy zachować ostrożność podczas stosowania klarytromycyny u
pacjentów z ciężką niewydolnością nerek.
Klarytromycyna jest wydalana głównie za pośrednictwem wątroby.
Należy zatem zachować szczególną ostrożność podając ten antybiotyk
pacjentom z zaburzoną czynnością wątroby. Należy również zachować
szczególną ostrożność stosując klarytromycynę u pacjentów, u
których ponadto występują umiarkowane lub ciężkie zaburzenia
czynności nerek.
Podczas stosowania klarytromycyny notowano śmiertelne przypadki
niewydolności wątroby. U niektórych pacjentów już wcześniej mogła
występować choroba wątroby lub stosowali oni inne leki o toksycznym
wpływie na wątrobę. Należy poinformować pacjentów, aby natychmiast
przerwali przyjmowanie leku i zgłosili się do lekarza, jeśli
wystąpią u nich przedmiotowe lub podmiotowe objawy choroby wątroby,
takie jak brak łaknienia, żółtaczka, ciemna barwa moczu, świąd czy
bolesność brzucha.
Powikłaniem wynikającym ze stosowania prawie każdego leku
przeciwbakteryjnego, w tym antybiotyków makrolidowych, może być
rzekomobłoniaste zapalenie jelit o nasileniu od lekkiego do
zagrażającego życiu. Występowanie biegunki wywołanej przez
Clostridium difficile (CDAD, ang. Clostridium
difficile-associated diarrhea) obserwowano w związku ze
stosowaniem prawie każdego leku przeciwbakteryjnego, w tym
klarytromycyny. Powikłanie to może mieć różne nasilenie – od
lekkiej biegunki po prowadzące do zgonu zapalenie okrężnicy.
Stosowanie leków przeciwbakteryjnych zmienia prawidłową florę
okrężnicy, co może prowadzić do nadmiernego namnażania C.
difficile. Rozpoznanie CDAD należy brać pod uwagę u każdego
pacjenta z biegunką występującą po leczeniu antybiotykami.
Konieczne jest zebranie szczegółowego wywiadu, ponieważ o
występowaniu CDAD informowano nawet po ponad dwóch miesiącach od
zakończenia podawania leków przeciwbakteryjnych. Dlatego też, bez
względu na wskazanie do stosowania, należy rozważyć przerwanie
stosowania klarytromycyny. Należy wykonać testy mikrobiologiczne i
zastosować odpowiednie leczenie. Nie należy stosować leków
hamujących perystaltykę jelit.
U pacjentów leczonych klarytromycyną może wystąpić zaostrzenie
objawów miastenii.
Po wprowadzeniu do obrotu obserwowano nasilenie toksycznego
działania kolchicyny, kiedy stosowana była jednocześnie z
klarytromycyną, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku i z
niewydolnością nerek. U niektórych z tych pacjentów działanie to
prowadziło do zgonu. Jeśli konieczne jest równoczesne stosowanie
kolchicyny i klarytromycyny, należy obserwować, czy u pacjenta nie
występują kliniczne objawy toksycznego działania kolchicyny.
Należy zachować ostrożność podczas równoczesnego stosowania
klarytromycyny i triazolowych pochodnych benzodiazepiny, takich jak
triazolam i midazolam.
Zaleca się zachowanie ostrożności podczas równoczesnego
stosowania klarytromycyny i innych leków o działaniu ototoksycznym,
szczególnie aminoglikozydów. Podczas oraz po zakończeniu leczenia
należy kontrolować czynność układu przedsionkowego oraz narządu
słuchu.
Ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT należy zachować
ostrożność stosując klarytromycynę u pacjentów z chorobą wieńcową
serca, ciężką niewydolnością serca, hipomagnezemią, bradykardią
(< 50 uderzeń na minutę) lub gdy klarytromycyna podawana jest w
skojarzeniu z innymi lekami wydłużającymi odstęp QT. Nie należy
stosować klarytromycyny u pacjentów z wrodzonym lub udokumentowanym
nabytym wydłużeniem odstępu QT lub z komorowymi zaburzeniami rytmu
serca stwierdzonymi w wywiadzie.
Zapalenie płuc. Ze względu na rosnącą oporność
Streptococcus pneumoniae na antybiotyki makrolidowe, przed
przepisaniem klarytromycyny w leczeniu pozaszpitalnego zapalenia
płuc należy wykonać badanie wrażliwości na antybiotyki. W leczeniu
szpitalnego zapalenia płuc klarytromycynę należy stosować w
skojarzeniu z dodatkowymi odpowiednimi antybiotykami.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich o nasileniu lekkim lub
umiarkowanym. Zakażenia te są najczęściej wywoływane przez
bakterie Staphylococcus aureus i Streptococcus
pyogenes, które mogą wykazywać odporność na antybiotyki
makrolidowe. Dlatego też ważne jest wykonanie badań wrażliwości.
Jeśli nie można zastosować antybiotyków beta-laktamowych
(np. z powodu alergii), lekami z wyboru mogą być inne antybiotyki,
np. klindamycyna. Uważa się obecnie, że antybiotyki makrolidowe
odgrywają jedynie rolę w leczeniu niektórych zakażeń skóry i tkanek
miękkich, np. wywoływanych przez
Corynebacterium minutissimum (łupież rumieniowy),
trądziku pospolitego i róży oraz w przypadku, kiedy nie można
zastosować penicyliny.
Jeśli wystąpią ciężkie, ostre reakcje nadwrażliwości, np.
anafilaksja, zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczna nekroliza
naskórka, należy niezwłocznie przerwać podawanie klarytromycyny i
natychmiast wdrożyć odpowiednie leczenie.
Należy zachować ostrożność podczas stosowania klarytromycyny
równocześnie z lekami indukującymi układ enzymatyczny cytochromu
CYP3A4.
Inhibitory reduktazy HMG-CoA. Stosowanie klarytromycyny
równocześnie z lowastatyną lub symwastatyną jest przeciwwskazane.
Klarytromycyna, podobnie jak inne antybiotyki makrolidowe, zwiększa
stężenia inhibitorów reduktazy HMG-CoA. Informowano o rzadkich
przypadkach rabdomiolizy podczas jednoczesnego stosowania
klarytromycyny i inhibitorów reduktazy HMG-CoA. Należy obserwować,
czy u pacjenta nie występują przedmiotowe lub podmiotowe objawy
miopatii.
Rzadkie przypadki rabdomiolizy notowano również u pacjentów
stosujących atorwastatynę lub rozuwastatynę równocześnie z
klarytromycyną. Podczas jednoczesnego stosowania z klarytromycyną,
atorwastatynę lub rozuwastatynę należy podawać w możliwie
najmniejszych dawkach. Należy rozważyć zmianę dawki statyny lub
zastosować taką statynę, która nie jest metabolizowana z udziałem
izoenzymu CYP3A (np. fluwastatyna lub prawastatyna).
Doustne leki przeciwcukrzycowych i (lub) insulina.
Równoczesne stosowanie klarytromycyny oraz doustnych leków
przeciwcukrzycowych i (lub) insuliny może powodować znaczącą
hipoglikemię. Podczas stosowania niektórych leków
hipoglikemizujących, takich jak nateglinid, pioglitazon, repaglinid
i rozyglitazon, może dojść do hamowania enzymu CYP3A przez podawaną
jednocześnie klarytromycynę, co może prowadzić do hipoglikemii.
Zaleca się staranne kontrolowanie stężenia glukozy.
Doustne leki przeciwzakrzepowe. Podczas jednoczesnego
stosowania klarytromycyny i warfaryny istnieje ryzyko ciężkiego
krwotoku, istotnego zwiększenia wartości współczynnika INR
(międzynarodowy współczynnik znormalizowany) i wydłużenia czasu
protrombinowego. U pacjentów stosujących równocześnie
klarytromycynę i doustne leki przeciwzakrzepowe należy często
kontrolować INR i czas protrombinowy.
Stosowanie leków przeciwbakteryjnych, np. klarytromycyny, w
leczeniu zakażenia H. pylori może spowodować rozwój
drobnoustrojów opornych na lek.
Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków, dłuższe stosowanie
może powodować zwiększenie się liczby niewrażliwych bakterii i
grzybów. W razie wystąpienia nadkażenia, należy zastosować
odpowiednie leczenie
Bakterie oporne na klarytromycynę mogą wykazywać również
oporność na inne antybiotyki makrolidowe, linkomycynę i
klindamycynę (tzw. oporność krzyżowa).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu.
Produkt zawiera laktozę. Fromilid Uno nie powinien być stosowany
u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją
galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego
wchłaniania glukozy-galaktozy.
Produkt zawiera sód. Każda tabletka zawiera 12,85 mg sodu. Jeśli
podaje się więcej niż 1 tabletkę w ciągu doby, podaż sodu wynosi
więcej niż 23 mg (1 mmol). Należy to brać pod uwagę u pacjentów
kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Fromilid Uno - przedawkowanie
Z doniesień wynika, że przedawkowanie klarytromycyny może
spowodować objawy ze strony przewodu pokarmowego. U jednego
pacjenta z chorobą dwubiegunową w wywiadzie, po przyjęciu 8 g
klarytromycyny wystąpiły zaburzenia psychiczne, zachowanie
paranoidalne, hipokaliemia i hipoksemia.
W razie przedawkowania należy natychmiast usunąć niewchłonięty
lek i zastosować odpowiednie leczenie objawowe. Podobnie jak w
przypadku innych antybiotyków makrolidowych, hemodializa czy
dializa otrzewnowa nie zmniejszają w widoczny sposób stężenia
klarytromycyny w surowicy.
W razie przedawkowanie należy przerwać dożylne podawanie
klarytromycyny (proszek do przyrządzania roztworu do wstrzykiwań) i
zastosować odpowiednie leczenie podtrzymujące czynności
życiowe.
Fromilid Uno - przeciwwskazania
Stosowanie produktu leczniczego Fromilid Uno jest
przeciwwskazane u pacjentów z nadwrażliwością na klarytromycynę lub
inne antybiotyki z grupy makrolidów, lub na którąkolwiek z
substancji pomocniczych.
Przeciwwskazane jest jednoczesne leczenie klarytromycyną i
którymkolwiek z następujących leków: astemizol, cyzapryd, pimozyd i
terfenadyna, ponieważ może to powodować wydłużenie odstępu QT i
zaburzenia rytmu serca, w tym częstoskurcz komorowy, migotanie
komór i komorowe zaburzenia rytmu serca typu torsade de
pointes (patrz punkt 4.5).
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie klarytromycyny i
ergotaminy lub dihydroergotaminy, ponieważ może to wywołać objawy
zatrucia sporyszem.
Nie należy stosować klarytromycyny u pacjentów, u których w
przeszłości występowało wydłużenie odstępu QT lub komorowe
zaburzenia rytmu serca, w tym torsade de pointes.
Nie należy stosować klarytromycyny równocześnie z inhibitorami
reduktazy HMG-CoA (statyny): lowastatyną czy symwastatyną, ze
względu na ryzyko rabdomiolizy. Stosowanie tych leków należy
przerwać podczas leczenia klarytromycyną.
Nie należy stosować klarytromycyny u pacjentów z hipokaliemią
(ryzyko wydłużenia odstępu QT).
Nie należy stosować klarytromycyny u pacjentów z ciężką
niewydolnością wątroby współistniejącą z niewydolnością nerek.
Fromilid Uno - działania niepożądane
a. Podsumowanie profilu
bezpieczeństwa
Najczęściej zgłaszanymi przez dorosłych i dzieci działaniami
niepożądanymi związanymi ze stosowaniem klarytromycyny są: bóle
brzucha, nudności, wymioty, biegunka oraz zaburzenia smaku. Te
działania niepożądane są zazwyczaj lekkie i zgodne ze znanym
profilem bezpieczeństwa antybiotyków makrolidowych (patrz podpunkt
b w punkcie 4.8).
Podczas badań klinicznych nie obserwowano znaczących różnic w
częstości występowania działań niepożądanych obejmujących przewód
pokarmowy między pacjentami z wcześniejszymi zakażeniami wywołanym
przez mykobakterie lub bez takich zakażeń.
b. Tabelaryczne zestawienie działań
niepożądanych
Poniższa tabela przedstawia działania niepożądane zgłaszane
podczas badań klinicznych oraz po wprowadzeniu do obrotu
klarytromycyny w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu,
granulatu do sporządzania zawiesiny doustnej, tabletek o
przedłużonym uwalnianiu i tabletek o modyfikowanym uwalnianiu.
Działania uznane za mające co najmniej możliwy związek ze
stosowaniem klarytromycyny przedstawiono według klasyfikacji
układów i narządów, zgodnie z następującą częstością występowania:
bardzo częste (> = 1/10), częste (> =1/100 to < 1/10),
niezbyt częste (> =1/1 000 do < 1/100) oraz częstość nieznana
(działania niepożądane obserwowane po wprowadzeniu leku do obrotu;
nie można ocenić częstości na podstawie dostępnych danych). W
obrębie każdej grupy częstości, działania niepożądane przedstawione
są według malejącej ciężkości, jeśli ocena stopnia ciężkości była
możliwa.
Klasyfikacja
|
|
|
|
układów i narządów
|
Częste
|
Niezbyt częste
|
Częstość nieznana
|
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
|
|
kandydoza, zapalenie żołądka i
jelit1, zakażenia2, zakażenie
pochwy
|
rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, zapalenie okrężnicy,
|
|
|
|
róża, łupież rumieniowy
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
|
leukopenia, neutropenia3, trombocytemia2,
eozynofilia3
|
agranulocytoza, trombocytopenia
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
|
nadwrażliwość
|
reakcja anafilaktyczna
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
|
|
jadłowstręt, zmniejszenie łaknienia
|
hipoglikemia5
|
Zaburzenia psychiczne
|
bezsenność
|
niepokój, nerwowość2, napady krzyku2
|
zaburzenia psychotyczne, stany splątania, depersonalizacja,
depresja, zaburzenia orientacji, omamy, niezwykłe sny
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
zaburzenia smaku, bóle głowy, zmiana w odczuwaniu smaku
|
zawroty głowy pochodzenia obwodowego, senność6,
drżenia
|
drgawki, brak czucia
smaku, węch opaczny, brak węchu
|
Zaburzenia ucha i błędnika
|
|
zaburzenia równowagi, niedosłuch, szumy uszne
|
głuchota
|
Zaburzenia serca
|
|
wydłużenie odstępu QT w elektrokardiogramie7,
kołatanie serca
|
torsade de pointes7, częstoskurcz
komorowy7
|
Zaburzenia naczyniowe
|
|
|
krwotok8
|
Zaburzenia układu oddechowego,
klatki piersiowej i śródpiersia
|
|
krwawienie z nosa1
|
|
Zaburzenia żołądka
i jelit
|
biegunka9, wymioty,
niestrawność, nudności, bóle brzucha
|
choroba refluksowa przełyku1, zapalenie błony
śluzowej żołądka, ból odbytu1, zapalenie błony śluzowej
jamy ustnej, zapalenie języka, rozdęcie brzucha3,
zaparcia, suchość w jamie ustnej, odbijanie, wzdęcia z oddawaniem
gazów
|
ostre zapalenie trzustki, przebarwienie języka, przebarwienie
zębów
|
Zaburzenia
wątroby i dróg żółciowych
|
nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby
|
cholestaza3, zapalenie wątroby3,
zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, zwiększenie
aktywności aminotransferazy asparaginianowej, zwiększenie
aktywności gammaglutamylotransferazy3
|
niewydolność
wątroby10, żółtaczka wątrobowokomórkowa
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
wysypka, nadmierna potliwość
|
świąd, pokrzywka, wysypka plamkowo-grudkowa2
|
zespół StevensaJohnsona4, toksyczna nekroliza
naskóka4, wysypka polekowa z
eozynofilią i objawami narządowymi
|
|
|
|
(DRESS), trądzik
|
Zaburzenia
mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej
|
|
skurcze mięśni2, bóle mięśni1
|
rabdomioliza1,11, miopatia
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
|
|
niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
|
złe samopoczucie3, gorączka2, astenia, ból
w klatce piersiowej3, dreszcze3,
zmęczenie3
|
|
Badania diagnostyczne
|
|
zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej we
krwi3, zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej
we krwi3
|
zwiększenie wartości INR8, wydłużenie czasu
protrombinowego8, nieprawidłowa barwa moczu
|
1 Działania niepożądane odnotowane wyłącznie po
podaniu klarytromycyny w postaci tabletek o przedłużonym
uwalnianiu.
2 Działania niepożądane odnotowane wyłącznie po
podaniu klarytromycyny w postaci granulatu do sporządzania
zawiesiny doustnej. 3 Działania niepożądane odnotowane
wyłącznie po podaniu klarytromycyny w postaci tabletek o
natychmiastowym uwalnianiu.
4, 7, 9, 10, 11 Patrz punkt a)
5, 6, 8 Patrz punkt c)
c. Opis wybranych działań niepożądanych
Bardzo rzadko informowano o przypadkach niewydolności wątroby
prowadzącej do zgonu. Na ogół były one związane z poważną chorobą
podstawową i (lub) równocześnie stosowanymi lekami.
Szczególną uwagę należy zwrócić na występowanie biegunki,
ponieważ biegunki wywołanej przez Clostridium difficile
(CDAD, ang. Clostridium difficile-associated diarrhea)
obserwowano w związku ze stosowaniem prawie każdego leku
przeciwbakteryjnego, w tym klarytromycyny. Powikłanie to może mieć
różne nasilenie – od lekkiej biegunki po prowadzące do zgonu
zapalenie okrężnicy.
W razie wystąpienia ciężkich reakcji nadwrażliwości, takich jak
anafilaksja, zespół Stevensa-Johnsona i toksyczna nekroliza
naskórka, należy natychmiast przerwać podawanie klarytromycyny i
niezwłocznie wdrożyć odpowiednie leczenie.
Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków makrolidowych,
podczas stosowania klarytromycyny rzadko zgłaszano wydłużenie
odstępu QT, częstoskurczu komorowego i zaburzeń rytmu typu
torsade de pointes.
Powikłaniem wynikającym ze stosowania prawie każdego leku
przeciwbakteryjnego, w tym klarytromycyny, może być
rzekomobłoniaste zapalenie jelit - od lekkiego do zagrażającego
życiu. Dlatego też ważne jest uwzględnienie tego rozpoznania u
pacjentów z biegunką występującą po podaniu leków
przeciwbakteryjnych.
W niektórych z odnotowanych przypadków rabdomiolizy,
klarytromycyna stosowana była równocześnie ze statynami, fibratami,
kolchicyną lub allopurynolem.
Po wprowadzeniu klarytromycyny do obrotu obserwowano
występowanie toksycznego działania kolchicyny podczas równoczesnego
stosowania z klarytromycyną, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku lub
u pacjentów z niewydolnością nerek. Niekiedy było to przyczyną
zgonu.
Wśród rzadko obserwowanych przypadków hipoglikemii, część
występowała u pacjentów stosujących równocześnie środki doustne lub
insulinę.
Po wprowadzeniu klarytromycyny do obrotu odnotowano interakcje z
innymi lekami i działanie na ośrodkowy układ nerwowy (np. senność i
splątanie). Wskazane jest kontrolowanie, czy u pacjenta nie
występuje nasilone działanie farmakologiczne na OUN.
Podczas równoczesnego stosowania klarytromycyny i warfaryny
istnieje ryzyko ciężkiego krwotoku,
znacznego podwyższenia wartości INR oraz wydłużenia czasu
protrombinowego. U pacjentów stosujących klarytromycynę i doustne
leki przeciwzakrzepowe należy często kontrolować INR oraz czas
protrombinowy.
Rzadko notowano występowanie w kale klarytromycynę w postaci
tabletek o przedłużonym uwalnianiu; w wielu takich przypadkach u
pacjentów występowały nieprawidłowości anatomiczne (w tym
ileostomia i kolostomia) lub zaburzenia czynnościowe przewodu
pokarmowego ze skróconym czasem pasażu. Niekiedy pozostałości
tabletek były wydalane podczas biegunki. Jeśli u pacjenta z kałem
wydalają się pozostałości tabletek oraz nie poprawia się stan jego
zdrowia, należy zmienić postać farmaceutyczną podawanej
klarytromycyny na inną (np. zawiesinę) lub zmienić antybiotyk.
Szczególne grupy pacjentów.
Działania niepożądane u pacjentów z obniżoną odpornością: patrz
punkt e.
d. Dzieci i młodzież
Badania kliniczne z użyciem klarytromycyny w postaci zawiesiny
doustnej prowadzono u dzieci
w wieku od 6 miesięcy do 12 lat. Dlatego też u dzieci w wieku
poniżej 12 lat należy stosować klarytromycynę w postaci zawiesiny
dla dzieci. Nie ma wystarczających danych, aby zalecić schemat
dawkowania klarytromycyny w postaci dożylnej u pacjentów w wieku
poniżej 18 lat.
Uważa się, że częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych
u dzieci są takie same jak u dorosłych.
e. Inne szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z obniżoną odpornością
U pacjentów z zespołem nabytego niedoboru odporności (AIDS) oraz
z innymi stanami osłabienia odporności, leczonych przez długi okres
dużymi dawkami klarytromycyny z powodu zakażeń wywołanych przez
mykobakterie, często trudno było odróżnić ewentualne działania
niepożądane spowodowane przez lek od objawów zakażenia HIV lub
chorób występujących w przebiegu tego zakażenia.
U dorosłych pacjentów leczonych klarytromycyną w dawce 1000 mg i
2000 mg na dobę, najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi
były: nudności, wymioty, zaburzenia smaku, bóle brzucha, biegunka,
wysypka, wzdęcia z oddawaniem gazów, bóle głowy, zaparcia,
zaburzenia słuchu, zwiększenie w surowicy aktywności
aminotransferazy asparaginianowej (AspAT) i aminotransferazy
alaninowej (AlAT). Do innych, rzadko występujących działań
należały: duszność, bezsenność i suchość w jamie ustnej. Częstość
występowania była porównywalna u pacjentów leczonych dawką 1000 mg
i 2000 mg, ale była około 3-4-krotnie większa u pacjentów
otrzymujących klarytromycynę w dawce 4000 mg na dobę.
U pacjentów z osłabioną odpornością wyniki badań laboratoryjnych
analizowano uwzględniając wartości znacznie wykraczające poza
prawidłowe dla danego testu (tj. skrajnie zwiększone lub skrajnie
zmniejszone). Uwzględniając te kryteria, u około 2% do 3% pacjentów
otrzymujących klarytromycynę w dawce 1000 mg lub 2000 mg na dobę,
stwierdzono istotne zwiększenie stężenia AspAT i AlAT oraz
nieprawidłowo małą liczbę białych krwinek i płytek krwi.
Zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi (BUN) obserwowano u
mniejszego odsetka pacjentów w obu grupach otrzymujących te
dawki.
Nieco częściej obserwowano nieprawidłowe wartości wszystkich
parametrów, z wyjątkiem liczby krwinek białych, u pacjentów
otrzymujących dawkę 4000 mg na dobę.
Fromilid Uno - ciąża i karmienie piersią
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania klarytromycyny w okresie
ciąży i karmienia piersią. Na podstawie zróżnicowanych wyników
uzyskanych podczas badań u myszy, szczurów, królików i małp, nie
można wykluczyć szkodliwego wpływu na rozwój zarodka i płodu.
Dlatego nie zaleca się stosowania w okresie ciąży bez dokładnego
rozważenia stosunku korzyści do ryzyka.
Klarytromycyna przenika do mleka matki.
Fromilid Uno - prowadzenie pojazdów
Brak danych dotyczących wpływu leku na zdolność prowadzenia
pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w
ruchu. Przed podjęciem decyzji o prowadzeniu pojazdu lub
obsługiwaniu maszyn, należy wziąć pod uwagę, że produkt leczniczy
może wywoływać zawroty głowy, zaburzenia równowagi, stany splątania
i zaburzenia orientacji.
Komentarze