Fenardin - ulotka preparatu
- OPIS I SKŁAD
- DAWKOWANIE
- DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
- CIĄŻA, KARMIENIE, POJAZDY
Fenardin - opis
Wskazania do stosowania:
Fenardin jest wskazany jako uzupełnienie diety i innych
mefarmakologicznych metod leczenia (np.
ćwiczenia fizyczne, zmniejszenie masy ciała) w leczeniu:
- izolowanej, ciężkiej hipertrójglicerydemii;
- hiperlipidemii mieszanej, jeżeli statyny lub inne
skuteczne metody leczenia są
przeciwwskazane lub źle tolerowane.
Po wdrożeniu farmakoterapii należy kontynuować stosowanie
odpowiednio zmodyfikowanej diety
oraz innych, niefarmakologicznych metod leczenia.
Brak długoterminowych kontrolowanych badań klinicznych, które
dostarczyłyby dowodów na
skuteczność fenofibratu w pierwotnej lub wtórnej prewencji chorób
związanych z miażdżycą.
Wpływ fenofibratu na występowanie choroby wieńcowej,
śmiertelność z przyczyn sercowo-
naczyniowych lub śmiertelność z innych przyczyn nie został
określony.
Fenardin - skład
Każda kapsułka zawiera 267 mg fenofibratu (Fenofibratum)
Substancje pomocnicze – patrz pkt. 6.1.
Fenardin - dawkowanie
Dorośli
W przypadku ciężkiej hipertrójglicerydemii lub hiperlipidemii
mieszanej, stosowaną dawką początkową jest jedna kapsułka raz na
dobę.
Produkt Fenardin zawsze powinien być stosowany z jedzeniem,
ponieważ lek po przyjęciu na pusty żołądek wchłania się gorzej.
Dieta ustalona przed rozpoczęciem leczenia powinna być
kontynuowana.
Dzieci
Taka dawka nie jest zalecana dla dzieci.
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku, u których nie występują
zaburzenia czynności nerek, zalecana jest dawka zwykle stosowana u
osób dorosłych.
Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek
U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek konieczne jest
zmniejszenie dawki. W tej grupie pacjentów zalecane jest
przyjmowanie dawek zawierających mniejsze ilości substancji czynnej
(kapsułka zawierająca 67 mg mikronizowanego fenofibratu lub
kapsułka zawierająca 100 mg niemikronizowanego fenofibratu).
Klirens kreatyniny (ml/min) Dawki 20 ml/min < klirens
kreatyniny< 60 ml/min 2 kapsułki á 67 mg mikronizowanego
fenofibratu
Pacjenci z niewydolnością wątroby
Brak danych klinicznych dotyczących dawkowania u pacjentów z
niewydolnością wątroby.
Dawka 267 mg produktu Fenardin, 267 mg, kapsułki twarde jest
biorównoważna dawce 267 mg fenofibratu mikronizowanego.
Fenardin - środki ostrożności
Zaburzenia czynności nerek
W zaburzeniach czynności nerek może być konieczne zmniejszenie
dawki fenofibratu w zależności od klirensu kreatyniny (patrz pkt
4.2). Zmniejszenie dawki należy rozważyć u pacjentów w podeszłym
wieku z zaburzeniami czynności nerek.
Aminotransferazy
U niektórych pacjentów może wystąpić umiarkowane zwiększenie
aktywności aminotransferaz w surowicy, lecz rzadko wymaga ono
zmiany leczenia. Zaleca się jednak monitorowanie aktywności
aminotransferaz w surowicy, co trzy miesiące przez pierwsze
dwanaście miesięcy leczenia. Leczenie należy przerwać w przypadku,
gdy poziom ALAT lub ASPAT przekroczy ponad 3-krotnie górną granicę
normy lub jest większy niż 100 jednostek międzynarodowych.
Zapalenie trzustki
U pacjentów przyjmujących fenofibrat opisywano zapalenie
trzustki. Może ono świadczyć o braku skuteczności u pacjentów z
ciężką hipertrójglicerydemią jak również może być bezpośrednim
działaniem leku bądź też zjawiskiem wtórnym związanym z tworzeniem
się kamieni lub osadu w drogach żółciowych z następczą
niedrożnością przewodu żółciowego wspólnego.
Miopatia
Pacjenci z czynnikami predysponującymi do rozpadu mięśni
prążkowanych takimi, jak zaburzenia czynności nerek, niedoczynność
tarczycy i nadużywanie alkoholu, mogą być narażeni na wystąpienie
rozpadu mięśni prążkowanych.
Istnieją doniesienia na temat toksycznego działania na mięśnie,
w tym bardzo rzadkich przypadków rozpadu mięśni prążkowanych,
podczas stosowania fibratów i innych środków obniżających stężenie
lipidów. Częstość występowania tego zaburzenia jest większa u
pacjentów z hipoalbuminemią oraz niewydolnością nerek w wywiadzie.
Toksyczne działanie na mięśnie należy podejrzewać u pacjentów z
rozsianymi bólami mięśni, zapaleniem mięśni, skurczami mięśni oraz
osłabieniem lub znacznym podwyższeniem CPK (poziom 5-krotnie
przekraczający górną granicę normy). W takich przypadkach leczenie
z zastosowaniem fenofibratu należy przerwać.
Ryzyko toksycznego działania na mięśnie może być podwyższone,
jeżeli lek jest podawany równocześnie z innym fibratem lub
inhibitorem reduktazy HMG-CoA, zwłaszcza w przypadkach istniejącej
wcześniej choroby mięśni. W związku z tym leczenie skojarzone z
zastosowaniem fenofibratu i statyny należy stosować tylko u
pacjentów z ciężką złożoną dyslipidemią oraz istotnym ryzykiem
chorób układu krążenia, bez chorób mięśni w wywiadzie. Podczas
takiego leczenia skojarzonego należy zachować ostrożność, a
pacjentów uważnie monitorować pod kątem wystąpienia toksycznego
działania na mięśnie.
W przypadku pacjentek z hiperlipidemią przyjmujących estrogeny
lub środki antykoncepcyjne zawierające estrogen należy upewnić się,
czy hiperlipidemia ma charakter pierwotny, czy wtórny (możliwość
zwiększenia stężenia lipidów na skutek doustnego przyjmowania
estrogenu).
Fenardin - przedawkowanie
Nie odnotowano przypadków przedawkowania. Nie jest znane swoiste
antidotum. Jeżeli istnieje podejrzenie przedawkowania, wskazane
jest leczenie objawowe i podtrzymujące podstawowe czynności
życiowe. Fenofibrat nie może być usunięty przy pomocy
hemodializy.
Fenardin - przeciwwskazania
− Nadwrażliwość na fenofibrat lub którąkolwiek z substancji
pomocniczych.
− Ciężka niewydolność wątroby lub nerek (klirens kreatyniny <
20 ml/min). − Ciąża i karmienie piersią (patrz pkt. 4.6) − Dzieci
poniżej 12 roku życia.
− Marskość żółciowa wątroby.
− Choroba pęcherzyka żółciowego.
− Znane reakcje fototoksyczne i fotoalergiczne występujące w
trakcie leczenia fibratami lub ketoprofenem.
Fenardin - działania niepożądane
Wystąpienie niektórych objawów działań niepożądanych może być
powodem do zaprzestania leczenia produktem Fenardin.
Częstość występowania objawów niepożądanych została
sklasyfikowana następująco:
bardzo często
|
(≥1/10);
|
często
|
(od ≥1/100 do < 1/10);
|
niezbyt często
|
(od ≥1/1000 do < 1/100);
|
rzadko
|
(od ≥1/10 000 do < 1/1000);
|
bardzo rzadko
|
(< 1/10 000) lub częstość nieznana (nie może być oceniona na
podstawie dostępnych
|
danych).
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe:
Częste (> 1/100, < 1/10): zaburzenia trawienne,
zaburzenia żołądkowo - jelitowe (bóle brzucha, nudności, wymioty,
biegunka i wzdęcia).
Niezbyt często (≥1/1000, < 1/100) zapalenie
trzustki*.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:
Częste (> 1/100, < 1/10): wysypka, świąd, pokrzywka
lub reakcje nadwrażliwości na światło czasami w połączeniu z
rumieniem, powstawaniem pęcherzyków lub zmian guzkowych.
Rzadkie (> 1/10000, < 1/1000): łysienie.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:
Bardzo częste (> 1/10): umiarkowane zwiększenie
aktywności aminotransferaz w surowicy; Rzadkie (>
1/10000, < 1/1000): zapalenie wątroby, kamica żółciowa.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i
kości:
Rzadkie (> 1/10000, < 1/1000): rozległe bóle
mięśniowe, zapalenie mięśni, skurcze mięśni i osłabienie. Bardzo
rzadkie (< 1/10000): rozpad mięśni prążkowanych.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi:
Rzadkie (> 1/10000, < 1/1000): impotencja.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:
Częste (> 1/100, < 1/10): zwiększenie stężenia
homocysteiny we krwi, z czym wiąże się zwiększone ryzyko miażdżycy;
zwiększenie stężenia homocysteiny może być znacznie zredukowane za
pomocą suplementacji kwasu foliowego.
Rzadkie (> 1/10000, < 1/1000): zwiększenie stężenia
mocznika i kreatyniny w osoczu.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego:
Rzadkie (> 1/10000, < 1/1000): zmniejszenie
stężenia hemoglobiny i ilości leukocytów.
Zaburzenia układu nerwowego:
Częste (> 1/100, < 1/10): bóle głowy.
Zaburzenia ogólne:
Częste (> 1/100, < 1/10): zmęczenie.
Zaburzenia ucha i błędnika:
Częste (> 1/100, < 1/10): zawroty głowy.
Odnotowano bardzo rzadkie przypadki (< 1/10000)
śródmiąższowych chorób płuc.
Zaburzenia naczyniowe
Niezbyt częste (≥1/1000, < 1/100):incydenty
zakrzepowo-zatorowe (zatorowość płucna, zakrzepica żył
głębokich)*.
*W badaniu FIELD (kontrolowanym placebo, randomizowanym badaniu
klinicznym) przeprowadzonym z udziałem 9795 pacjentów z cukrzycą
typu 2 obserwowano znamienny statystycznie wzrost częstości
zapalenia trzustki u pacjentów przyjmujących fenofibrat w
porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo (0,8% vs 0,5%; p =
0,031). W tym samym badaniu zgłoszono znamienny statystycznie
wzrost częstości przypadków zatorowości płucnej (0,7% w grupie
placebo vs 1.1% w grupie fenofibratu; p = 0,022) oraz nieistotny
statystycznie wzrost częstości zakrzepicy żył głębokich (placebo:
1,0% [48/4900 pacjentów] vs fenofibrat 1,4% [67/4895 pacjentów]; p
= 0,074).
Fenardin - ciąża i karmienie piersią
Ciąża
Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania
fenofibratu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały
działania teratogennego. Działanie embriotoksyczne obserwowano w
dawkach odpowiadających zakresowi toksyczności dla matki (patrz pkt
5.3). Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane.
Fenofibrat nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży, dlatego
kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody
zapobiegania ciąży.
Laktacja
Brak danych dotyczących przenikania fenofibratu i (lub) jego
metabolitów do mleka kobiet karmiących piersią. Dlatego produkt
Fenardin nie powinien być stosowany u kobiet karmiących
piersią.
Fenardin - prowadzenie pojazdów
Fenofibrat nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów
mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
Komentarze