Eptifibatide Strides

Eptifibatide Strides - dawkowanie

Ten produkt leczniczy jest przeznaczony do stosowania wyłącznie w warunkach szpitalnych. Należy podawać przez lekarzy specjalistów posiadających doświadczenie w leczeniu ostrych zespołów wieńcowych. Dawkowanie

Dorośli (w wieku od 18 lat) zgłaszający się do lekarza z niestabilną dławicą piersiową (ang. UA -unstable angina) lub zawałem mięśnia sercowego bez załamka Q (ang. NQMI - non-Q-weve myocardial infraction)

Zalecane dawkowanie jest następujące: szybkie wstrzyknięcie dożylne 180 mikrogramów/kg mc. niezwłocznie po postawieniu rozpoznania, a następnie ciągły wlew dożylny 2,0 mikrogramów/kg mc./min przez maksymalnie 72 godziny do momentu rozpoczęcia zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego (ang. CABG - coronary artery bypass grafting) albo wypisu ze szpitala (zależnie od tego, które z wymienionych dwóch zdarzeń nastąpi pierwsze). Jeśli w trakcie leczenia eptyfibatydem będzie wykonywana przezskórna interwencja wieńcowa (ang. PCI - percutaneous coronary intervention), wówczas wlew dożylny eptyfibatydu należy kontynuować przez 20-24 godziny po zakończeniu zabiegu PCI, przy czym całkowity maksymalny czas trwania leczenia eptyfibatydem wynosi 96 godzin.

Leczenie chirurgiczne w trybie ratunkowym lub przyspieszonym

Jeśli w trakcie leczenia eptyfibatydem u pacjenta wystąpi konieczność wykonania zabiegu kardiochirurgicznego w trybie ratunkowym lub pilnym, wówczas wlew eptyfibatydu należy natychmiast przerwać. Jeśli u pacjenta wystąpi konieczność wykonania zabiegu chirurgicznego w trybie przyspieszonym, wlew eptyfibatydu będzie należało przerwać w momencie pozwalającym na powrót prawidłowej czynności płytek krwi.

Zaburzenie czynności wątroby

Doświadczenie ze stosowaniem omawianego produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby jest bardzo ograniczone. U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby, u których mogą występować zaburzenia krzepnięcia krwi (patrz punkt 4.3 — czas protrombinowy), omawiany produkt leczniczy należy podawać z zachowaniem ostrożności. U pacjentów z klinicznie istotnym zaburzeniem czynności wątroby omawiany produkt leczniczy jest przeciwwskazany.

Zaburzenie czynności nerek

U pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny w zakresie od 30 do mniej niż 50 ml/min) po podaniu w szybkim wstrzyknięciu dożylnym 180 mikrogramów/kg mc. należy przez pozostały okres leczenia podawać w ciągłym wlewie dożylnym 1,0 mikrogram/kg mc./min. Zalecenie to oparte jest na danych farmakodynamicznych i farmakokinetycznych. Na podstawie dostępnych danych klinicznych nie można jednak potwierdzić, czy opisana wyżej modyfikacja dawkowania przynosi utrzymujące się korzyści (patrz punkt 5.1). Stosowanie omawianego produktu leczniczego u pacjentów z bardziej nasilonym zaburzeniem czynności nerek jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

Dzieci i młodzież

Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Brak dostępnych danych.

Sposób podawania

Produkt leczniczy Eptifibatide Strides, roztwór do wstrzykiwań musi być stosowany w połączeniu z produktem leczniczym Eptifibatide Strides, roztwór do infuzji.

Zaleca się jednoczesne podawanie heparyny niefrakcjonowanej, chyba że jej stosowanie jest przeciwwskazane ze względu na wystąpienie w przeszłości małopłytkowości w związku z zastosowaniem heparyny (patrz punkt 4.4, podpunkt „Podawanie heparyny"). Eptyfibatyd przeznaczony jest ponadto do stosowania jednocześnie z kwasem acetylosalicylowym, który stanowi element standardowego postępowania w przypadku pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi, chyba że jego stosowanie jest przeciwwskazane.

Eptifibatide Strides - środki ostrożności

Krwawienie

Eptyfibatyd jest lekiem antytrombotycznym, którego mechanizm działania polega na hamowaniu agregacji płytek krwi; w związku z powyższym w trakcie leczenia omawianym produktem leczniczym pacjent musi być uważnie obserwowany w kierunku objawów mogących wskazywać na krwawienie (patrz punkt 4.8). Kobiety, pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci z niską masą ciała oraz pacjenci z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny od 30 do mniej niż 50 ml/min) mogą być narażeni na zwiększone ryzyko krwawienia. Pacjentów tych należy ściśle monitorować pod kątem ewentualnego krwawienia.

W badaniu EARLY ACS stwierdzono, że w przypadku wczesnego podawania eptyfibatydu (np. zaraz po postawieniu rozpoznania) może występować większe ryzyko krwawienia niż w przypadku podawania eptyfibatydu bezpośrednio przed PCI. Wszyscy pacjenci biorący udział we wspomnianym badaniu — wbrew dawkowaniu zarejestrowanemu w Unii Europejskiej — otrzymali przed rozpoczęciem ciągłego wlewu dożylnego dwa szybkie wstrzyknięcia dożylne (patrz punkt 5.1).

Krwawienie najczęściej występuje w miejscu dostępu tętniczego u pacjentów poddawanych przezskórnym zabiegom angioplastyki naczyń tętniczych. Wszystkie potencjalne miejsca krwawienia (np. miejsca wprowadzenia cewników; miejsca wkłucia do tętnic, żył lub innych struktur ciała; miejsca nacięcia naczyń krwionośnych; przewód pokarmowy i układ moczowo-płciowy) muszą być uważnie obserwowane. Należy też uważnie obserwować inne potencjalne miejsca krwawienia, np. ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy oraz przestrzeń zaotrzewnową.

Ponieważ eptyfibatyd hamuje agregację płytek krwi, należy zachować ostrożność podczas jego stosowania z innymi produktami wpływającymi na hemostazę, np. tyklopidyną, klopidogrelem, lekami trombolitycznymi, doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, roztworami dekstranu, adenozyną, sulfinpirazonem, prostacyklinami, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi i dipirydamolem (patrz punkt 4.5).

Brak doświadczenia ze stosowaniem eptyfibatydu w skojarzeniu z heparynami niskocząsteczkowymi.

Doświadczenie lecznicze ze stosowaniem eptyfibatydu u pacjentów, u których generalnie wskazane jest leczenie trombo lityczne (np. u pacjentów ze świeżym pełnościennym zawałem mięśnia sercowego z nowymi patologicznymi załamkami Q lub uniesieniem odcinka ST bądź blokiem lewej odnogi pęczka Hisa w EKG), są ograniczone. Nie zaleca się w związku z tym stosowania eptyfibatydu w tych okolicznościach (patrz punkt 4.5).

Podawanie eptyfibatydu należy natychmiast przerwać, jeśli pojawią się okoliczności nakazujące włączenie leków trombolitycznych lub wystąpi u pacjenta konieczność wykonania CABG w trybie ratunkowym bądź jeśli pacjent będzie wymagał wewnątrzaortalnej kontrapulsacji balonowej.

W przypadku wystąpienia poważnego krwawienia niedającego się opanować za pomocą ucisku, podawanie eptyfibatydu i — jeśli jest podawana — heparyny niefrakcjonowanej należy natychmiast przerwać.

Zabiegi dotyczące naczyń tętniczych

W trakcie leczenia eptyfibatydem stwierdza się znaczny wzrost częstości występowania krwawień, szczególnie w okolicy tętnicy udowej, gdzie wprowadzana jest koszulka naczyniowa. Należy dopilnować, aby nakłuta została wyłącznie przednia ściana tętnicy udowej. Koszulkę naczyniową można usunąć po powrocie parametrów układu krzepnięcia do normy, np. kiedy czas krzepnięcia po aktywacji (ACT) zmniejszy się do wartości poniżej 180 sekund (co zwykle ma miejsce 2-6 godzin po odstawieniu heparyny). Po usunięciu koszulki naczyniowej należy uważnie obserwować hemostazę.

Małopłytkowość i immunogenność związane ze stosowaniem inhibitorów GP IIb/IIIa Eptyfibatyd hamuje agregację płytek krwi, lecz nie wydaje się wpływać na ich żywotność. W badaniach klinicznych częstość występowania małopłytkowości była niska i na podobnym poziomie zarówno u pacjentów otrzymujących eptyfibatyd, jak i pacjentów otrzymujących placebo. Małopłytkowość, w tym ostra głęboka małopłytkowość, została stwierdzona w przypadku stosowania eptyfibatydu w okresie porejestracyjnym (patrz punkt 4.8).

Nie wyjaśniono do końca mechanizmu, w jakim eptyfibatyd może w sposób pośredniczony i/lub niepośredniczony immunologicznie powodować małopłytkowość. W związku z leczeniem eptyfibatydem stwierdzano jednak obecność przeciwciał skierowanych przeciwko glikoproteinie GP IIb/IIIa związanej z eptyfibatydem, co może sugerować mechanizm immunologiczny. Małopłytkowość występującą po pierwszej ekspozycji na inhibitor GP IIb/IIIa może wyjaśniać fakt, że u części zdrowych osobników naturalnie obecne są wspomniane przeciwciała.

Ponieważ zarówno powtórna ekspozycja na dowolny lek naśladujący ligandy glikoproteiny GP IIb/IIIa (np. abcyksymab czy eptyfibatyd), jak i pierwszorazowa ekspozycja na inhibitor GP IIb/IIIa może wiązać się z wystąpieniem małopłytkowości o podłożu immunologicznym, konieczne jest odpowiednie monitorowanie pacjenta, a konkretnie oznaczanie liczby płytek krwi przed rozpoczęciem podawania eptyfibatydu i w ciągu 6 godzin od rozpoczęcia jego podawania, a następnie co najmniej raz dziennie w okresie jego stosowania i natychmiast po stwierdzeniu jakichkolwiek objawów klinicznych niespodziewanej wzmożonej tendencji do krwawień.

W przypadku potwierdzenia spadku liczby płytek krwi poniżej 100 000/mm3lub stwierdzenia ostrej ciężkiej małopłytkowości należy natychmiast rozważyć odstawienie wszystkich leków, co do których wiadomo lub podejrzewa się, iż mogą powodować małopłytkowość, w tym eptyfibatydu, heparyny i klopidogrelu. Decyzję o przetaczaniu płytek krwi należy podejmować indywidualnie, kierując się wynikiem analizy przesłanek klinicznych.

U pacjentów, u których wystąpiła w przeszłości małopłytkowość o podłożu immunologicznym wskutek zastosowania u nich innych inhibitorów GP IIb/IIIa przeznaczonych do podawania drogą pozajelitową, nie ma żadnych danych dotyczących stosowania eptyfibatydu. Nie zaleca się w związku z tym podawania eptyfibatydu pacjentom, u których w przeszłości wystąpiła małopłytkowość o podłożu immunologicznym po zastosowaniu inhibitorów GP IIb/IIIa, w tym eptyfibatydu.

Podawanie heparyny

Zaleca się jednoczesne podawanie heparyny, chyba że jej stosowanie jest przeciwwskazane (np. z powodu wystąpienia w wywiadzie małopłytkowości w związku z zastosowaniem heparyny).

Niestabilna dławica piersiowa / zawał mięśnia sercowego bez załamka Q

U pacjentów o masie ciała wynoszącej co najmniej 70 kg zaleca się podanie w szybkim wstrzyknięciu dożylnym 5000 j. heparyny, a następnie w ciągłym wlewie dożylnym 1000 j./h. U pacjentów o masie ciała wynoszącej mniej niż 70 kg zaleca się podanie w szybkim wstrzyknięciu dożylnym 60 j. /kg mc., a następnie w ciągłym wlewie dożylnym 12 j./kg mc./h. Należy kontrolować czas kaolinowo-kefalinowy (APTT), którego wartość powinna mieścić się w granicach od 50 do 70 sekund, gdyż przy wartościach przekraczających 70 sekund może występować zwiększone ryzyko krwawienia.

Jeśli u pacjenta z niestabilna dławicą piersiową lub zawałem mięśnia sercowego bez załamka Q ma zostać wykonany zabieg PCI, należy u takiego pacjenta kontrolować czas krzepnięcia po aktywacji (ACT), którego wartość powinna mieścić się w granicach od 300 do 350 sekund. Jeśli ACT przekroczy 300 sekund, podawanie heparyny należy przerwać; podawanie heparyny można wznowić, kiedy ACT spadnie poniżej 300 sekund.

Monitorowanie wartości parametrów laboratoryjnych

Przed rozpoczęciem podawania eptyfibatydu we wlewie dożylnym zaleca się oznaczenie następujących parametrów laboratoryjnych w celu wykrycia ewentualnych zaburzeń hemostazy: czasu protrombinowego (PT) i APTT oraz stężenia kreatyniny, liczby płytek, stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu. Stężenie hemoglobiny, hematokryt i liczbę płytek należy ponadto oznaczyć w ciągu 6 godzin od rozpoczęcia stosowania eptyfibatydu oraz oznaczać co najmniej raz dziennie w całym okresie stosowania eptyfibatydu (lub częściej w przypadku znacznego spadku wartości tych parametrów) W przypadku stwierdzenia spadku liczby płytek krwi poniżej 100 000/mm3konieczne jest kilkukrotne powtórzenie tego oznaczenia w celu wykluczenia małopłytkowości rzekomej. Należy odstawić heparynę niefrakcjonowaną. U pacjentów poddawanych zabiegowi PCI należy ponadto oznaczyć ACT.

Omawiany produkt leczniczy zawiera sód w ilości 1,6 mg na ml. Należy uwzględnić u pacjentów stosujących dietę o kontrolowanej zawartości sodu.

Eptifibatide Strides - przedawkowanie

Doświadczenie z przedawkowaniem eptyfibatydu u ludzi jest bardzo mocno ograniczone. Nie stwierdzono ani jednego przypadku ciężkiego działania niepożądanego w związku z podaniem przypadkowo dużych dawek w szybkim wstrzyknięciu dożylnym, w związku ze zbyt wysoką szybkością wlewu dożylnego zgłoszonego jako przedawkowanie ani w związku z zastosowaniem dużych dawek skumulowanych. W badaniu PURSUIT było 9 pacjentów, którzy otrzymali dawki w szybkim wstrzyknięciu dożylnym i/lub we wlewie dożylnym przekraczające dwukrotność dawki zalecanej bądź którzy uznani zostali przez badacza za pacjentów, u których doszło do przedawkowania. U żadnego z tych pacjentów nie wystąpiło nadmierne krwawienie, choć u jednego pacjenta poddawanego CABG stwierdzono umiarkowanie nasilone krwawienie. W szczególności, u żadnego ze wspomnianych pacjentów nie odnotowano krwawienia wewnątrzczaszkowego.

Potencjalnie, przedawkowanie eptyfibatydu może prowadzić do krwawienia. Ze względu na krótki okres półtrwania i szybką eliminację eptyfibatydu jego działanie można szybko zatrzymać poprzez przerwanie wlewu dożylnego. W związku z powyższym, choć eptyfibatyd poddaje się dializie, jest mało prawdopodobne, aby zaistniała tego potrzeba.