Deflegmin

Deflegmin - dawkowanie

Dorośli i dzieci powyżej 12 rż.: 5 ml syropu 30 mg/5 ml 3 razy dziennie przez 2-3 dni, a następnie 5 ml syropu 30 mg/5 ml 2 razy dziennie.

Deflegmin - środki ostrożności

W związku z przyjmowaniem ambroksolu bardzo rzadko zgłaszano ciężkie reakcje skórne, tj. zespół Stevensa-Johnsona i zespół Lyella. W przypadku wystąpienia zmian w obrębie skóry lub błon śluzowych należy zakończyć przyjmowanie ambroksolu.

Pacjenci ze stwierdzonymi zaburzeniami czynności motorycznej oskrzeli powinni unikać przyjmowania leków mukolitycznych bez nadzoru lekarskiego ze względu na ryzyko możliwości kumulacji dużych ilości śluzu.

U pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek/wątroby wolniejsze tempo eliminacji może doprowadzić do kumulacji ambroksolu i (lub) wytwarzanych w wątrobie metabolitów ambroksolu (patrz punkt 5.2). W takim przypadku Deflegmin może być podawany wyłącznie z zachowaniem szczególnej ostrożności, albo przez wydłużenie odstępów między dawkami, albo przez zmniejszenie dawki.

Wykazano, że ambroksol ma wpływ na metabolizm histaminy, dlatego też należy unikać podawania Deflegmin przez dłuższy okres czasu u pacjentów ze stwierdzoną nietolerancją histaminy. Wskaźniki nietolerancji obejmują bóle głowy, przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa oraz świąd.

Ponieważ leki mukolityczne mogą powodować zaburzenia bariery śluzówkowej żołądka, zaleca się ostrożne stosowanie ambroksolu u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy w wywiadzie.

Deflegmin zawiera niewielką ilość etanolu (alkoholu), mniej niż 100 mg w jednej dawce.

Deflegmin zawiera lewomentol (patrz punkt 4.8), który może powodować reakcje alergiczne (mogą to być reakcje opóźnione).

Deflegmin - przedawkowanie

Objawy przedawkowania

Nie znane są żadne ciężkie zatrucia wynikające z przedawkowania ambroksolu. Objawy, które odnotowano obejmują krótkotrwały niepokój ruchowy oraz biegunkę.

Zazwyczaj, dobowe dawki 15 mg chlorowodorku ambroksolu na kilogram masy ciała podawane pozajelitowo oraz doustne dawki do 25 mg/kg/dobę były dobrze tolerowane.

Zgodnie z ustaleniami badań przedklinicznych, po ekstremalnym przedawkowaniu mogą być obserwowane zwiększone wytwarzanie śliny, nudności, wymioty oraz spadek ciśnienia krwi.

Leczenie przedawkowania

Doraźne środki zaradcze, takie jak wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka, nie są zazwyczaj wskazane i powinny być rozważane tylko w przypadku ekstremalnego przedawkowania. W związku z tym, we wszystkich przypadkach podejrzenia przedawkowania, należy wdrożyć leczenie objawowe i podtrzymujące.