Corotrope - dawkowanie
Przed podaniem należy sprawdzić, czy roztwór w ampułce jest
bezbarwny i klarowny.
Leczenie milrynonem rozpoczyna się dawką nasycającą, podając
następnie dawkę podtrzymującą w infuzji ciągłej według poniższego
schematu:
Dawka nasycająca: 50 µg/kg mc. podane powoli dożylnie
przez co najmniej 10 minut.
W poniższej tabeli przedstawiono dawkę nasycającą milrynonu (dla
stężenia 1 mg/ml) w mililitrach w przeliczeniu na masę ciała
pacjenta (kg).
DAWKA NASYCAJĄCA (ml)
(dla stężenia 1 mg/ml)
Masa ciała pacjenta (kg) a dawka nasycająca milrynonu (ml)
|
|
|
|
|
kg
|
30
|
40
|
50
|
60
|
70
|
80
|
90
|
100
|
110
|
120
|
ml
|
1,5
|
2,0
|
2,5
|
3,0
|
3,5
|
4,0
|
4,5
|
5,0
|
5,5
|
6,0
|
Dawkę nasycającą można podawać w postaci nierozcieńczonej,
jednak rozcieńczenie do zaokrąglonej objętości całkowitej
wynoszącej 10 ml lub 20 ml może ułatwić obserwację natężenia
infuzji (w czasie 10 minut).
Do rozcieńczenia zawartości ampułki można użyć następujących
roztworów: 0,45% chlorku sodu, 0,9% chlorku sodu lub 5% roztworu
glukozy.
Produktu Corotrope nie należy rozcieńczać wodorowęglanem sodu.
Rozcieńczony roztwór należy zużyć w ciągu 24 godzin.
Dawka podtrzymująca: 0,375 do 0,75 µg/kg mc./min.
Szybkość podawania należy dostosować do odpowiedzi hemodynamicznej
i klinicznej.
Nie należy stosować dawki dobowej większej niż 1,13 mg/kg
mc.
Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek:
Dane uzyskane na podstawie badań u pacjentów z ciężką
niewydolnością nerek ale bez cech niewydolności krążenia wykazały,
że w przypadku niewydolności nerek okres półtrwania milrynonu w
surowicy ulega znacznemu wydłużeniu.
Nie ma potrzeby zmiany dawki początkowej, ale dawkę
podtrzymującą należy zmniejszyć zgodnie z poniższą tabelą:
Klirens kreatyniny (ml/min/1,73m2)
|
Szybkość podawania (µg/kg mc./min)
|
5
|
0,20
|
10
|
0,23
|
20
|
0,28
|
30
|
0,33
|
40
|
0,38
|
50
|
0,43
|
Czas trwania leczenia należy dostosować do obserwowanej poprawy
stanu pacjenta. Nie stosować dłużej niż przez 5 dni.
Dzieci i młodzież:
W opublikowanych badaniach dawki stosowane u niemowląt i dzieci
były następujące:
• dożylna dawka nasycająca: 50 do 75 µg/kg mc. podawane w
ciągu 30 do 60 minut.
• ciągła infuzja dożylna: należy rozpocząć w oparciu o
odpowiedź hemodynamiczną i uwzględniając możliwy początek
wystąpienia działań niepożądanych pomiędzy 0,25 do 0,75 µg/kg
mc./min przez okres do 35 godzin.
W badaniach klinicznych dotyczących zespołu małego rzutu serca u
niemowląt i dzieci poniżej 6 lat po operacji naprawczej wrodzonej
wady serca dawka nasycająca 75 µg/kg podawana w ciągu 60 minut, a
następnie dawka 0,75 µg/kg mc./min podawana w infuzji przez 35
godzin istotnie zmniejszyły ryzyko rozwoju zespołu małego rzutu
serca.
Należy wziąć pod uwagę wyniki badań farmakokinetycznych (patrz
punkt 5.2).
Zaburzona czynność nerek:
Ze względu na brak danych, stosowanie milrynonu nie jest
zalecane u dzieci z upośledzoną czynnością nerek (więcej informacji
patrz punkt 4.4).
Przetrwały przewód tętniczy:
W przypadku, gdy pożądane jest zastosowanie milrynonu u
wcześniaków i noworodków z przetrwałym przewodem tętniczym lub
zagrożonych wystąpieniem przetrwałego przewodu tętniczego, należy
dokładnie ocenić stosunek korzyści do ryzyka (patrz punkt 4.4, 4.8,
5.2 i 5.3).
Pacjenci w podeszłym wieku:
Nie ma specjalnych zaleceń dla pacjentów w podeszłym wieku. Nie
zaobserwowano związku między częstością występowania objawów
niepożądanych a wiekiem pacjenta. Kontrolowane badania
farmakokinetyczne nie ujawniły związanych z wiekiem różnic w
dystrybucji i wydalaniu milrynonu.
Corotrope - środki ostrożności
Specjalne ostrzeżenia
Podczas leczenia milrynonem należy dokładnie monitorować
ciśnienie krwi, częstość akcji serca, stan kliniczny, EKG,
równowagę płynową, elektrolity i czynność nerek (np. stężenie
kreatyniny w surowicy krwi).
U pacjentów z ciężką postacią zwężenia zastawki aorty lub
tętnicy płucnej oraz z przerostowym zwężeniem podzastawkowym aorty,
milrynon nie może zastąpić chirurgicznego usunięcia zwężenia. Tak
jak inne leki o działaniu inotropowym dodatnim i (lub)
rozszerzającym naczynia krwionośne może nasilać objawy zwężenia
drogi odpływu krwi u pacjentów z przerostowym zwężeniem
podzastawkowym aorty.
Stosowanie leku o działaniu inotropowym dodatnim, jakim jest
milrynon, w ostrej fazie zawału mięśnia sercowego może prowadzić do
niepożądanego zwiększenia zużycia tlenu przez mięsień sercowy
(MVO2). W związku z tym u pacjentów w ostrej fazie
zawału serca należy zachować dużą ostrożność w podawaniu milrynonu.
Milrynon nie zwiększa MVO2 u pacjentów z przewlekłą
niewydolnością serca.
Środki ostrożności dotyczące stosowania
Milrynon może wywołać spadek ciśnienia tętniczego krwi na skutek
rozszerzenia naczyń krwionośnych. W związku z tym, należy zachować
ostrożność stosując milrynon u pacjentów, u których przed
włączeniem leczenia stwierdza się obniżone ciśnienie tętnicze krwi.
U pacjentów, u których w czasie leczenia milrynonem wystąpi
nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, podawanie produktu
należy przerwać. Stosowanie produktu należy wznowić z mniejszą
częstością infuzji, po uzyskaniu prawidłowego ciśnienia tętniczego
krwi.
W czasie leczenia u pacjentów z grupy dużego ryzyka obserwowano
komorowe i nadkomorowe zaburzenia rytmu serca. U niektórych
pacjentów milrynon zwiększał częstość komorowych skurczów
dodatkowych, w tym częstoskurczu komorowego.
Ponieważ skłonność do zaburzeń rytmu spowodowana niewydolnością
krążenia może być zwiększona podczas stosowania wielu produktów lub
ich skojarzeń, pacjenci leczeni milrynonem powinni być w czasie
podawania produktu dokładnie monitorowani.
Milrynon powoduje zwiększenie przewodnictwa przedsionkowo –
komorowego. U pacjentów z trzepotaniem i migotaniem przedsionków
milrynon może zwiększyć częstość rytmu komór. U tych pacjentów
należy rozważyć wstępne podanie naparstnicy lub innych leków
wydłużających czas przewodzenia w węźle
przedsionkowo-komorowym.
W przypadku, gdy przyczyną znacznego obniżenia ciśnienia napływu
krwi do komór może być stosowane ostatnio intensywne leczenie
moczopędne, milrynon należy podawać ostrożnie, kontrolując
ciśnienie tętnicze, częstość rytmu serca i objawy kliniczne.
W czasie leczenia milrynonem należy kontrolować gospodarkę
wodno-elektrolitową i stężenie kreatyniny w surowicy krwi.
Nasilenie diurezy spowodowane zwiększeniem objętości minutowej
serca może spowodować konieczność zmniejszenia dawek środków
moczopędnych.
Utrata potasu związana z nasileniem diurezy może predysponować
pacjentów, szczególnie - leczonych glikozydami naparstnicy do
zaburzeń rytmu serca. Dlatego, hipokaliemię należy wyrównywać przed
i w trakcie leczenia milrynonem.
U pacjentów z niewydolnością serca często obserwuje się obniżony
poziom hemoglobiny, również niedokrwistość. W związku z ryzykiem
wystąpienia trombocytopenii lub niedokrwistości, należy ściśle
monitorować odpowiednie wyniki badań laboratoryjnych u pacjentów z
obniżonym poziomem płytek krwi lub poziomem hemoglobiny.
U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek należy dostosować
dawkowanie produktu (patrz punkt
4.2.).
Brak jest danych z badań klinicznych dotyczących stosowania
milrynonu w infuzji przez okres dłuższy niż 48 godzin.
Obserwowano przypadki odczynów w miejscu podania (patrz pkt.
4.8). Dlatego należy starannie obserwować miejsce podania, aby
unikać podania pozanaczyniowego.
Nie ma specjalnych zaleceń dla pacjentów w podeszłym wieku. Nie
zaobserwowano związku między częstością występowania objawów
niepożądanych a wiekiem pacjenta. Kontrolowane badania
farmakokinetyczne nie ujawniły związanych z wiekiem różnic w
dystrybucji i wydalaniu milrynonu.
Dzieci i młodzież
Następujące ostrzeżenia i środki ostrożności należy wziąć pod
uwagę dodatkowo, oprócz tych opisanych u dorosłych:
U noworodków po operacjach na otwartym sercu w czasie leczenia
produktem leczniczym Corotrope, monitorowanie powinno obejmować
ocenę tętna i rytmu serca, ciśnienia tętniczego w krążeniu ogólnym
poprzez cewnik w tętnicy pępowinowej lub cewnik obwodowy,
centralnego ciśnienia żylnego, wskaźnika sercowego, rzutu serca,
oporu naczyniowego w krążeniu ogólnym, ciśnienia w tętnicy płucnej
oraz ciśnienia w przedsionkach serca. Należy wykonać następujące
badania laboratoryjne: liczba płytek krwi, stężenie potasu w
surowicy, badania czynnościowe wątroby i nerek. Częstotliwość oceny
zależy od wartości wyjściowych; konieczna jest ocena reakcji
noworodka na zmiany w terapii.
W literaturze fachowej opisano, że u dzieci i młodzieży z
upośledzoną czynnością nerek klirens milrynononu był w istotny
sposób zmniejszony i występowały klinicznie istotne działania
niepożądane, jednakże nie została określona konkretna wartość
klirensu kreatyniny, przy której należy dokonać modyfikacji
dawkowania u tych pacjentów. W związku z tym stosowanie milrynonu w
tej populacji nie jest zalecane (patrz punkt 4.2).
U dzieci i młodzieży należy rozpocząć stosowanie milrynonu tylko
wtedy, gdy pacjent jest stabilny hemodynamicznie.
Należy zachować ostrożność u noworodków z czynnikami ryzyka
krwawienia dokomorowego (tj. u wcześniaków, noworodków o niskiej
masie urodzeniowej), ponieważ milrynon może powodować
trombocytopenię. W badaniach klinicznych w populacji dzieci i
młodzieży, ryzyko trombocytopenii istotnie wzrastało wraz z czasem
trwania infuzji. Dane kliniczne sugerują, że trombocytopenia
związana ze stosowaniem milrynonu występuje częściej u dzieci niż u
dorosłych (patrz punkt 4.8).
W badaniach klinicznych milrynon wydawał się zwalniać zamykanie
przewodu tętniczego w populacji dzieci. Dlatego w przypadkach, gdy
pożądane jest zastosowanie milrynonu u wcześniaków i noworodków z
przetrwałym przewodem tętniczym lub zagrożonych wystąpieniem
przetrwałego przewodu tętniczego, należy dokładnie ocenić stosunek
korzyści do ryzyka wynikające z zastosowania produktu Corotrope
(patrz punkt 4.2, 4.8, 5.2 i 5.3).
Corotrope - przedawkowanie
Stosowanie dużych dawek milrynonu może powodować obniżenie
ciśnienia tętniczego i zaburzenia rytmu serca.
W takich przypadkach podawanie milrynonu należy przerwać aż do
ustabilizowania się stanu klinicznego pacjenta.
Specyficzne antidotum nie jest znane.
Leczenie jest objawowe. Należy stosować środki podtrzymujące
układ krążenia.
Corotrope - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na milrynon lub którąkolwiek substancję
pomocniczą.
Ciężka hipowolemia
Corotrope - działania niepożądane
Działania niepożądane przedstawiono zgodnie z klasyfikacją
układowo-narządową i częstość ich występowania jest określona przy
użyciu następującej konwencji:
bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100, < 1/10); niezbyt
często (≥ 1/1000, < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000, < 1/1000);
bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być
określona na podstawie dostępnych danych)
Zaburzenia serca
Często:
|
komorowe skurcze dodatkowe, nieutrwalony lub utrwalony
częstoskurcz komorowy (patrz punkt 4.4), nadkomorowe zaburzenia
rytmu serca, niedociśnienie tętnicze
|
Niezbyt często:
|
migotanie komór, dławica piersiowa - bóle w klatce
piersiowej
|
Bardzo rzadko:
|
zaburzenia typu torsades de pointes
|
Częstość występowania zarówno komorowych jak i nadkomorowych
zaburzeń rytmu serca nie była związana z dawką produktu i stężeniem
milrynonu we krwi. Zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca są
często związane z pewnymi stanami, takimi jak występujące wcześniej
zaburzenia rytmu serca, zaburzenia metaboliczne (np. hipokaliemia),
nieprawidłowe stężenie digoksyny we krwi i założenie cewnika.
Wyniki badań klinicznych wskazują na to, że zaburzenia rytmu serca
związane ze stosowaniem milrynonu występują rzadziej u dzieci niż u
dorosłych.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Niezbyt często: trombocytopenia*
Częstość nieznana: zmniejszenie liczby czerwonych krwinek
i (lub) hemoglobiny
* U niemowląt i dzieci, ryzyko wystąpienia trombocytopenii
istotnie wzrastało wraz z czasem trwania infuzji. Dane kliniczne
sugerują, że związana ze stosowaniem milrynonu trombocytopenia
występuje częściej u dzieci niż u dorosłych (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia układu immunologicznego Odczyny w
miejscu podania:
Bardzo rzadko: wstrząs anafilaktyczny
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
Bardzo rzadko: skurcz oskrzeli
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Niezbyt często: nieprawidłowe wyniki testów
czynnościowych wątroby
Zaburzenia układu nerwowego
Często: bóle głowy, na ogół łagodne lub o umiarkowanym
nasileniu.
Niezbyt często: drżenia
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Bardzo rzadko: reakcje skórne, takie jak wysypka.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Niezbyt
często: hipokaliemia.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Częstość nieznana: odczyn w miejscu podania infuzji
Dzieci i młodzież
Zaburzenia układu nerwowego
Częstość nieznana: krwawienie dokomorowe (patrz punkt
4.4)
Wady wrodzone, choroby rodzinne i genetyczne
Częstość nieznana: przetrwały przewód tętniczy *** (patrz
punkt 4.2, 4.4, 5.2 i 5.3)
*** Ciężkie następstwa przetrwałego przewodu tętniczego są
związane z występującym jednocześnie nadmiernym przepływem krwi
przez płuca, powodującym obrzęk płuc i krwotok, oraz zmniejszoną
perfuzją narządów, powodującą krwawienie dokomorowe i martwicze
zapalenie jelit, co, jak opisano w literaturze, może kończyć się
zgonem.
Nie są jeszcze dostępne długoterminowe dane dotyczące
bezpieczeństwa stosowania produktu Corotrope u dzieci i
młodzieży.
Komentarze