Ceftriaxone Hospira

zobacz opinie o produkcie »
Cena
-
Forma
proszek do sporządzania roztworu do infuzji
Dawka
2 g
Ilość
1 fiol.
Typ
Na receptę Rp
Refundacja
Nie
Producent: HOSPIRA UK LIMITED

Ceftriaxone Hospira - Interakcje

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:

Zobacz wszystkie »

Pytania do farmaceuty

Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:

Ceftriaxone Hospira - ulotka preparatu

Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.

Ceftriaxone Hospira - opis

Ceftriakson wskazany jest w leczeniu zakażeń, o których wiadomo lub podejrzewa się, że są wywołane lub przez jeden lub kilka drobnoustrojów wrażliwych na działanie ceftriaksonu (patrz punkt 5.1), jeśli konieczne jest leczenie pozajelitowe:

- Zapalenie płuc

- Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych

- Zakażenia kości, skóry i tkanek miękkich

- Zakażenia u pacjentów z neutropenią

- Rzeżączka

- Zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym

Leczenie można rozpocząć przed uzyskaniem wyników testów wrażliwości.

Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Ceftriaxone Hospira - skład

Każda fiolka zawiera 500 mg ceftriaksonu w postaci 596 mg ceftriaksonu sodowego.

Każda fiolka zawiera 1 g ceftriaksonu w postaci 1,193 g ceftriaksonu sodowego.

Każda fiolka zawiera 2 g ceftriaksonu w postaci 2,386 g ceftriaksonu sodowego.

Każda 500 mg fiolka zawiera około 1,8 mmol (41,4 mg) sodu.

Każda 1g fiolka zawiera około 3,6 mmol (82,8 mg) sodu.

Każda 2 g fiolka zawiera około 7,2 mmol (165,6 mg) sodu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Ceftriaxone Hospira - dawkowanie

Ceftriakson może być podawany w postaci głębokiego wstrzyknięcia domięśniowego, wolnego wstrzyknięcia dożylnego lub powolnej infuzji dożylnej, po sporządzeniu roztworu zgodnie ze wskazówkami podanymi poniżej.

Droga domięśniowa powinna być stosowana tylko w wyjątkowych sytuacjach klinicznych (patrz punkt 4.3), po rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka.

W przypadku wstrzyknięcia domięśniowego należy przestrzegać specjalnych wskazówek, podanych poniżej oraz w punkcie 6.6.

W przypadku wstrzyknięcia domięśniowego ceftriaksonu, 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań, rozpuszczony w roztworze chlorowodorku lidokainy, należy wstrzykiwać głęboko w mięsień pośladkowy wielki. Nie należy wstrzykiwać więcej, niż 1 g ceftriaksonu po każdej stronie ciała. W przypadku drogi domięśniowej maksymalna dawka dobowa nie powinna być większa, niż 2 g. Należy uwzględnić informacje zawarte w Charakterystyce Produktu Leczniczego dla 1% roztworu chlorowodorku lidokainy.

Do rozpuszczania ceftriaksonu lub dalszego rozcieńczania rozpuszczonego proszku w celu podania dożylnego nie należy stosować rozpuszczalników zawierających wapń (np. roztwór Ringera lub roztwór Hartmanna), ponieważ może dojść do wytrącenia się osadu. Osad ceftriaksonu z wapniem może także wytrącić się podczas mieszania ceftriaksonu z roztworami zawierającymi wapń w tym samym zestawie do podawania dożylnego. Dlatego nie wolno mieszać ani podawać ceftriaksonu jednocześnie z roztworami zawierającymi wapń (patrz punkt 4.3, 4.4 i 6.2).

Instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.

Dawkowanie i sposób podania należy ustalić w zależności od ciężkości zakażenia, wrażliwości drobnoustrojów, które wywołują zakażenie oraz ogólnego stanu pacjenta. W większości przypadków dawkowanie raz na dobę - lub, w określonych wskazaniach, podanie pojedynczej dawki - daje zadowalające rezultaty terapeutyczne.

Dorośli i dzieci w wieku 12 lat i powyżej

Standardowa dawka lecznicza: 1 g raz na dobę.

Ciężkie zakażenia: 2-4 g na dobę, zazwyczaj w postaci pojedynczej dawki, podawanej co 24 godziny. Czas trwania leczenia zależy od przebiegu choroby. Zgodnie z ogólnymi zasadami antybiotykoterapii, podawanie ceftriaksonu należy kontynuować przez co najmniej 48 do 72 godzin po ustąpieniu gorączki u pacjenta lub potwierdzeniu, że drobnoustroje zostały wyeliminowane.

Ostra, niepowikłana rzeżączka: należy podać domięśniowo jedną dawkę 250 mg ceftriaksonu. Jednoczesne podanie probenecydu nie jest wskazane.

Zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym: zazwyczaj 1 g, w postaci pojedynczej dawki, podawanej domięśniowo lub w postaci wolnego wstrzyknięcia dożylnego. W przypadku zabiegów w obrębie jelita grubego należy podać dawkę wynoszącą 2 g, domięśniowo (dawki większe, niż 1 g należy podzielić i wstrzykiwać w więcej, niż jedno miejsce) lub w postaci powolnej infuzji dożylnej, w skojarzeniu z odpowiednim antybiotykiem, działającym na bakterie beztlenowe.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów z prawidłową czynnością nerek i wątroby modyfikacja dawki nie jest konieczna (patrz poniżej).

Noworodki, niemowlęta i dzieci w wieku poniżej 12 lat

Zalecenia dotyczące schematu dawkowania raz na dobę są następujące:

Noworodki

Dawka dobowa wynosi od 20 do 50 mg/kg mc. Nie należy przekraczać dawki dobowej 50 mg/kg m.c. U noworodków, dawkę dożylną należy podawać w ciągu 60 minut, w celu zmniejszenia wypierania bilirubiny z albumin w surowicy, co zmniejsza potencjalne ryzyko encefalopatii bilirubinowej (patrz punkt 4.4).

Niemowlęta i dzieci w wieku poniżej 12 lat

Standardowa dawka lecznicza: 20-50 mg/kg mc. raz na dobę.

W ciężkich zakażeniach można podawać dawki do 80 mg/kg mc. na dobę. U dzieci o masie ciała 50 kg lub większej należy podawać zwykłą dawkę, jak u pacjentów dorosłych. Dawki większe, niż 50 mg/kg mc. należy podawać w powolnej infuzji dożylnej, przez co najmniej 30 minut. Należy unikać podawania dawek większych, niż 80 mg/kg mc., ze względu na zwiększone ryzyko występowania złogów w drogach żółciowych.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i prawidłową czynnością wątroby nie ma konieczności modyfikacji dawki produktu Ceftriaxone Hospira. Jedynie w przypadku krańcowej niewydolności nerek (klirens kreatyniny < 10 ml/min) należy zmniejszyć dawkę dobową do 2 g lub mniejszej. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z chorobami wątroby i prawidłową czynnością nerek.

W przypadku ciężkiej niewydolności nerek, współistniejącej z niewydolnością wątroby, należy regularnie kontrolować stężenia produktu Ceftriaxone Hospira w surowicy i odpowiednio dostosować dawkę.

U pacjentów poddawanych dializie nie ma konieczności podawania dodatkowej dawki ceftriaksonu po zakończeniu sesji dializy. Należy jednak monitorować stężenia ceftriaksonu w surowicy w celu określenia, czy nie jest konieczna zmiana dawkowania, ponieważ u tych pacjentów szybkość wydalania ceftriaksonu może być zmniejszona.

Ceftriaxone Hospira - środki ostrożności

Podobnie, jak w przypadku innych cefalosporyn, zgłaszano reakcje anafilaktyczne, zakończone zgonem, nawet jeśli pacjent nie jest uczulony lub nie był wcześniej poddany narażeniu na działanie czynnika uczulającego.

Przed rozpoczęciem leczenia ceftriaksonem należy dokładne ustalić, czy pacjent miał w przeszłości jakiekolwiek reakcje nadwrażliwości na ceftriakson, inne cefalosporyny, jakąkolwiek penicylinę lub inne beta-laktamowe produkty lecznicze. Ceftriakson jest przeciwskazany u pacjentów, u których wystąpiła w przeszłości reakcja nadwrażliwości na którąkolwiek cefalosporynę. Produkt leczniczy jest przeciwwskazany także u pacjentów, u których wystąpiła w przeszłości reakcja nadwrażliwości typu natychmiastowego i (lub) o ciężkim przebiegu na jakąkolwiek penicylinę lub inny beta-laktamowy produkt leczniczy (patrz punkt 4.3). Ceftriakson należy stosować z ostrożnością u pacjentów, u których wystąpiła w przeszłości innego rodzaju reakcja nadwrażliwości na penicylinę lub inny beta-laktamowy produkt leczniczy.

Ceftriakson należy stosować z ostrożnością u pacjentów, u których występują inne choroby alergiczne. Interakcje z produktami leczniczymi zawierającymi wapń

Opisano przypadki zgonów w wyniku wytrącania się soli wapniowej ceftriaksonu w płucach i nerkach u wcześniaków i urodzonych o czasie noworodków w pierwszym miesiącu życia. Co najmniej jedno z dzieci otrzymywało ceftriakson i wapń w różnym czasie i przez różne linie do infuzji dożylnych. W dostępnej literaturze naukowej nie ma potwierdzonych doniesień o wewnątrznaczyniowych strątach u pacjentów innych, niż noworodki, leczonych ceftriaksonem i roztworami zawierającymi wapń lub innymi produktami zawierającymi wapń. W badaniach in vitro wykazano, że u noworodków występuje zwiększone, w porównaniu do innych grup wiekowych ryzyko wytrącenia się ceftriaksonu z wapniem.

Podając ceftriakson pacjentom, niezależnie od wieku, nie należy go mieszać ani podawać jednocześnie z roztworami do podawania dożylnego zawierającymi wapń, nawet, jeśli używa się różnych linii infuzyjnych lub podaje infuzję w różne miejsca.

Niemniej jednak, w celu uniknięcia wytrącenia osadu, ceftriakson i roztwory zawierające wapń można podawać kolejno jeden po drugim pacjentom w wieku powyżej 28 dni, jeśli linie infuzyjne wkłute są w różne miejsca lub są wymienione lub dokładnie przepłukane fizjologicznym roztworem soli pomiędzy kolejnymi infuzjami. Jeśli konieczne jest podawanie pacjentowi w ciągłej infuzji roztworów do całkowitego żywienia pozajelitowego (CŻP) zawierających wapń, fachowy pracownik służby zdrowia może zdecydować się na zastosowanie alternatywnych metod leczenia przeciwbakteryjnego, niezwiązanych z podobnym ryzykiem wytrącania się osadu. Jeśli stosowanie ceftriaksonu zostanie uznane za konieczne u pacjentów, u których niezbędne jest ciągłe żywienie pozajelitowe, roztwory do CŻP i ceftriakson można podawać jednocześnie, ale za pośrednictwem różnych linii infuzyjnych wkłutych w różnych miejscach. Alternatywnie, infuzję roztworu do CŻP można przerwać na czas potrzebny do infuzji ceftriaksonu, z uwzględnieniem zalecenia przepłukiwania linii infuzyjnej pomiędzy podaniem roztworów (patrz punkty 4.3, 4.8, 5.2 oraz 6.2).

W związku ze stosowaniem prawie wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym ceftriaksonu, obserwowano biegunkę o etiologii Clostridium difficile (ang. CDAD - Clostridium difficile-associated diarrhoea), i ciężkości od lekkiej biegunki do zapalenia okrężnicy zakończonego zgonem. Stosowanie produktów przeciwbakteryjnych zaburza prawidłową florę jelita i prowadzi do nadmiernego wzrostu

Clostridium difficile.

Bakterie te wytwarzają toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju CDAD. Szczepy C. difficile, wytwarzające hipertoksynę, powodują zwiększenie chorobowości i umieralności, ponieważ zakażenia te mogą być oporne na leczenie przeciwbakteryjne i może być konieczne wycięcie okrężnicy. Możliwość CDAD należy rozważyć u każdego pacjenta, u którego wystąpiła biegunka po zastosowaniu antybiotyku. Konieczne jest dokładne zebranie wywiadu chorobowego, ponieważ notowano występowanie CDAD po upływie ponad dwóch miesięcy od podania produktów przeciwbakteryjnych.

W razie podejrzenia lub potwierdzenia CDAD konieczne jest natychmiastowe przerwanie terapii antybiotykowej, która nie jest skierowana przeciwko C. difficile. Należy wdrożyć, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi, postępowanie w postaci odpowiedniego uzupełnienia płynów, elektrolitów i białek, leczenie za pomocą antybiotyku zakażenia C. difficile oraz ocenę chirurgiczną pacjenta.

Podobnie, jak w przypadku innych antybiotyków, może wystąpić nadkażenie niewrażliwymi drobnoustrojami.

U pacjentów otrzymujących antybiotyki z grupy cefalosporyn, w tym ceftriakson, obserwowano immunologiczną niedokrwistość hemolityczną. Ciężką niedokrwistość hemolityczną, w tym przypadki zakończone zgonem, zgłaszano podczas leczenia zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. W razie wystąpienia u pacjenta niedokrwistości podczas leczenia ceftriaksonem, należy rozważyć diagnostykę niedokrwistości związanej ze stosowaniem cefalosporyn i przerwać leczenie ceftriaksonem do czasu ustalenia jej etiologii.

Podczas stosowania ceftriaksonu zgłaszano biegunkę, zapalenie jelita grubego i rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, związane ze stosowaniem antybiotyku. Te rozpoznania należy wziąć pod uwagę u wszystkich pacjentów, u których biegunka wystąpiła podczas lub wkrótce po zakończeniu leczenia. Jeśli wystąpi ciężka i (lub) zawierająca krew biegunka, należy przerwać leczenie ceftriaksonem oraz wdrożyć odpowiednie leczenie.

Ceftriakson należy stosować z ostrożnością u pacjentów, u których w przeszłości wystąpiła choroba jelit lub zapalenie jelita grubego.

Tak, jak w przypadku innych cefalosporyn, przedłużone stosowanie ceftriaksonu może również

powodować nadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych, takich, jak Enterococcus i Candida spp.

W przypadku ciężkiej niewydolności nerek i wątroby dawkę ceftriaksonu należy zmniejszyć zgodnie z podanymi zaleceniami (patrz punkt 4.2).

Ceftriakson może tworzyć złogi w pęcherzyku żółciowym i w nerkach, co może być widoczne w postaci obszarów zacienionych w badaniu ultrasonograficznym (patrz punkt 4.8). Zjawisko to może występować u pacjentów w każdym wieku, prawdopodobieństwo jest jednak większe u niemowląt i małych dzieci, którym zwykle podaje się większą dawkę ceftriaksonu w przeliczeniu na masę ciała. Z uwagi na zwiększone ryzyko występowania złogów w drogach żółciowych, należy unikać stosowania dawek większych niż 80 mg/kg masy ciała u dzieci, wyjątkiem jest zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Nie ma jednoznacznych dowodów świadczących o występowaniu kamieni żółciowych lub ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego u dzieci i niemowląt leczonych ceftriaksonem. Ponieważ wydaje się, że te stany są przemijające i ustępują po zakończeniu leczenia, zazwyczaj nie ma wskazań do wdrożenia leczenia.

Zacienione obszary, omyłkowo uznane za kamienie żółciowe, są w rzeczywistości strątami ceftriaksonu z wapniem, które znikają po zakończeniu lub przerwaniu leczenia. W rzadkich przypadkach towarzyszyły temu objawy przedmiotowe. W przypadkach objawowych zaleca się nieoperacyjne leczenie zachowawcze. Decyzję o przerwaniu leczenia ceftriaksonem w przypadkach objawowych powinien podjąć lekarz prowadzący, według własnego uznania.

Leki z grupy cefalosporyn wykazują tendencję do adsorpcji na powierzchni błon komórkowych krwinek czerwonych i reagowania z przeciwciałami skierowanymi przeciwko cząsteczce leku. Prowadzi to do dodatniego wyniku testu Coombsa i sporadycznie do niedokrwistości hemolitycznej o raczej lekkim przebiegu. Z tego względu może występować niewielka reaktywność krzyżowa z penicylinami.

U pacjentów leczonych ceftriaksonem rzadko donoszono o występowaniu przypadków zapalenia trzustki, prawdopodobnie związanej z niedrożnością dróg żółciowych. U większości pacjentów występowały czynniki ryzyka zastoju lub złogów w drogach żółciowych np. przed dużymi zabiegami, w przebiegu ciężkich chorób i podczas całkowitego żywienia pozajelitowego. Nie można wykluczyć, że złogi w drogach żółciowych, związane z wytrącaniem się ceftriaksonu, mogą odgrywać rolę czynnika wyzwalającego.

Bezpieczeństwo i skuteczność działania ceftriaksonu u noworodków, niemowląt i dzieci ustalono dla dawek opisanych w punkcie ?Dawkowanie i sposób podawania". Badania wykazały, że ceftriakson, podobnie jak inne cefalosporyny, może wypierać bilirubinę z albumin w surowicy. Ceftriaksonu nie należy stosować u noworodków (szczególnie wcześniaków) będących w grupie ryzyka rozwoju encefalopatii bilirubinowej.

Podczas długotrwałego leczenia należy regularnie wykonywać badania morfologii krwi.

Jeśli do rozpuszczenia ceftriaksonu użyto lidokainy, roztwór można podawać wyłącznie domięśniowo.

Nie należy przekraczać ustalonej dawki.

Każdy 1 g ceftriaksonu zawiera około 3,6 mmol (82,8 mg) sodu. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

Ceftriaxone Hospira - przedawkowanie

W przypadku przedawkowania mogą wystąpić nudności, wymioty i biegunka. Nadmierne stężenia ceftriaksonu w surowicy nie mogą być zmniejszone przez zastosowanie hemodializy lub dializy otrzewnowej. Nie ma swoistej odtrutki. Wskazane jest leczenie objawowe.

Ceftriaxone Hospira - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na ceftriakson lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Ciężkie reakcje nadwrażliwości w wywiadzie (np. reakcje anafilaktyczne) występujące po innych beta-laktamowych lekach przeciwbakteryjnych (np. penicyliny, monobaktamy i karbapenemy). U pacjentów z nadwrażliwością na penicyliny należy mieć na uwadze możliwość wystąpienia reakcji krzyżowych.

Nie należy stosować ceftriaksonu u noworodków z hiperbilirubinemią i u wcześniaków. W badaniach in vitro wykazano, że ceftriakson może wypierać bilirubinę z jej połączeń z albuminami surowicy krwi, co może prowadzić do rozwoju encefalopatii bilirubinowej u tych pacjentów.

Ceftriakson jest przeciwwskazany:

? u wcześniaków aż do skorygowanego wieku 41 tygodni życia (tygodnie ciąży + tygodnie życia),

? u noworodków urodzonych o czasie (aż do 28. dnia życia) z żółtaczką lub z niedoborem albumin we krwi, lub z kwasicą, ponieważ w tych warunkach prawdopodobne jest zaburzenie wiązania się bilirubiny,

? jeśli jest (lub oczekuje się, że może być) konieczne leczenie dożylne wapniem lub podawanie infuzji zawierających wapń, z powodu ryzyka wytrącania ceftriaksonu z wapniem (patrz punkt 4.4, 4.8 i 6.2).

Wstrzykiwanie domięśniowe produktu leczniczego jest przeciwwskazane:

? u małych dzieci w wieku < 2 lat,

? podczas ciąży i karmienia piersią.

Jeśli do rozcieńczenia ceftriaksonu została użyta lidokaina, przed wstrzyknięciem domięśniowym, należy wykluczyć przeciwwskazania do stosowania lidokainy.

Ceftriaxone Hospira - działania niepożądane

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi ceftriaksonu są biegunka, nudności i wymioty. Inne, zgłaszane działania niepożądane obejmują reakcje nadwrażliwości, takie jak skórne reakcje alergiczne i reakcje anafilaktyczne, wtórne zakażenia drożdżakami, grzybami lub opornymi drobnoustrojami, a także zmiany liczby krwinek.

Rzadko obserwowano ciężkie, i w kilku przypadkach śmiertelne, działania niepożądane u wcześniaków i noworodków urodzonych o czasie (w wieku < 28 dni), które były leczone ceftriaksonem podawanym dożylnie i z wapniem. Złogi soli wapniowej ceftriaksonu obserwowano w płucach i nerkach zmarłych wcześniaków. Duże ryzyko precypitacji wynika z małej objętości krwi u noworodków i dłuższego okresu półtrwania ceftriaksonu niż u pacjentów dorosłych (patrz punkt 4.3, 4.4 i 5.2).

Częstość występowania została określona w następujący sposób:

Bardzo często (> =1/10)

Często (> =1/100 do < 1/10)

Niezbyt często (> =1/1 000 do < 1/100)

Rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000) Bardzo rzadko (< 1/10 000)

Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000): grzybica dróg płciowych

Możliwe są nadkażenia drożdżakami, grzybami lub opornymi drobnoustrojami w innych miejscach. Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000): neutropenia, leukopenia, eozynofilia, trompocytopenia, niedokrwistość (w tym niedokrwistość hemolityczna), niewielkie wydłużenie czasu protrombinowego.

Bardzo rzadko (< 1/10 000), w tym pojedyncze przypadki: dodatni wynik testu Coombsa, agranulocytoza (< 500/mm3), najczęściej po 10 dniach leczenia i dawce całkowitej wynoszącej 20 g ceftriaksonu lub więcej.

Zaburzenia układu immunologicznego

Rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000): reakcje anafilaktyczne (np. skurcz oskrzeli) i rzekomoanafilaktyczne (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia układu nerwowego

Rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000): ból głowy, zawroty głowy. Zaburzenia żołądka i jelit

Często (> =1/100 do < 1/10): luźne stolce lub biegunka, nudności, wymioty.

Rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000): zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie języka. Te działania niepożądane są przeważnie lekkie i najczęściej ustępują podczas leczenia lub po jego przerwaniu. Bardzo rzadko (< 1/10 000), w tym pojedyncze przypadki: rzekomobłoniaste zapalenie jelit (wywołane najczęściej przez Clostridium difficile), zapalenie trzustki (prawdopodobnie spowodowane niedrożnością dróg żółciowych). Należy brać pod uwagę możliwość występowania tej choroby u pacjentów, u których występuje biegunka po zastosowaniu produktu przeciwbakteryjnego.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000): zwiększona aktywność enzymów wątrobowych w surowicy (AspAT, A1AT, fosfataza alkaliczna).

Obserwowano występowanie złogów soli wapniowej ceftriaksonu w pęcherzyku żółciowym (patrz punkt 4.4), szczególnie u pacjentów leczonych dawkami większymi niż zalecane, standardowe dawki. W badaniach prospektywnych u dzieci wykazano zmienną częstość występowania złogów po podaniu dożylnym, w niektórych badaniach wynosiła ona powyżej 30%. Częstość występowania złogów wydaje się być mniejsza w przypadku powolnej infuzji (20-30 minut). Zjawisko to jest zwykle bezobjawowe, ale w rzadkich przypadkach wytrącaniu się złogów towarzyszyły objawy kliniczne, takie jak ból, nudności i wymioty. W takich przypadkach zaleca się postępowanie objawowe. Objawy te ustępowały po przerwaniu leczenia ceftriaksonem.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często (> =1/1 000 do < 1/100): skórne reakcje alergiczne, takie jak wysypka grudkowa lub osutka, pokrzywka, zapalenie skóry, świąd, obrzęk.

Bardzo rzadko (< 1/10 000), w tym pojedyncze przypadki: rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, zespół Lyella /toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000): zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi, skąpomocz, cukromocz, krwiomocz.

Bardzo rzadko (< 1/10 000), w tym pojedyncze przypadki: wytrącanie się ceftriaksonu w nerkach u dzieci, głównie w wieku powyżej 3 lat, leczonych dużymi dawkami dobowymi (np. 80 mg/kg mc. na dobę i więcej) lub dawkami całkowitymi powyżej 10 g ceftriaksonu, z kilkoma czynnikami ryzyka, takimi, jak odwodnienie lub unieruchomienie. Objawy te ustępowały po przerwaniu leczenia ceftriaksonem. Zgłaszano bezmocz i zaburzenie czynności nerek w związku z tym zjawiskiem.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Rzadko (> =1/10 000 do < 1/1 000): zapalenie żył i ból w miejscu wstrzyknięcia po podaniu dożylnym. Reakcje te można zminimalizować przez powolne wstrzykiwanie produktu w ciągu 2 do 4 minut. Dreszcze, gorączka.

Wstrzyknięcie domięśniowe produktu bez roztworu lidokainy jest bolesne.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Ul. Al. Jerozolimskie 181 C, PL-02 222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Ceftriaxone Hospira - ciąża i karmienie piersią

Ciąża

Dane kliniczne, dotyczące stosowania ceftriaksonu w okresie ciąży, są ograniczone. Ceftriakson przenika przez łożysko. Badania na zwierzętach, dotyczące wpływu na reprodukcję, nie wykazały szkodliwego działania na zarodek i płód, działania teratogennego lub szkodliwego wpływu na płodność u samic i samców, poród lub rozwój w okresie około-i poporodowym. U ssaków naczelnych nie obserwowano szkodliwego działania na zarodek i płód ani działania teratogennego. Ponieważ nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ceftriaksonu w ciąży u ludzi, nie należy go stosować w okresie ciąży, o ile nie jest to absolutnie wskazane.

Karmienie piersią

Ceftriakson przenika w małych ilościach do mleka kobiecego. Należy zachować ostrożność przepisując lek kobietom karmiącym piersią.

Ceftriaxone Hospira - prowadzenie pojazdów

Ceftriakson może czasem powodować zawroty głowy, z tego względu może wywierać wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Kategorie preparatu

Ten preparat należy do kategorii:

Ceftriaxone Hospira - Zamienniki

Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:

Komentarze

Wysyłając opinię akceptujesz regulamin zamieszczania opinii w serwisie. Grupa Wirtualna Polska Media SA z siedzibą w Warszawie jest administratorem twoich danych osobowych dla celów związanych z korzystaniem z serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania.
    Podziel się na Facebooku
    Zapytaj o lek

    za darmo

    • Odpowiedź w 24 godziny
    • Bez żadnych opłat
    • Wykwalifikowani farmaceuci

    farmaceutów jest teraz online

    0/500
    Uzupełnij treść pytania o ewentualne dodatkowe szczegóły i kliknij "Wyślij pytanie".

    Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.

    Substancja czynna

    Ceftriaxonum

    Substancja ta jest cefalosporyną III generacji, antybiotykiem o działaniu bakteriobójczym. Mechanizm działania polega na blokowaniu biosyntezy ściany komórkowej bakterii, jest oporna na działanie klasycznych β-laktamaz. Stosowana jest w zakażeniach dróg moczowych, dolnych dróg oddechowych, kości i stawów, w jamie brzuszne, posocznicy.

    Dostępne opakowania
    Ceftriaxone Hospira

    Ceftriaxone Hospira

    proszek do sporządzania roztworu do infuzji - 1 fiol. - 2 g
    HOSPIRA UK LIMITED
    Ceftriaxone Hospira

    Ceftriaxone Hospira

    proszek do sporządzania roztworu do infuzji - 5 fiol. - 2 g
    HOSPIRA UK LIMITED
    Ceftriaxone Hospira

    Ceftriaxone Hospira

    proszek do sporządzania roztworu do infuzji - 10 fiol. - 2 g
    HOSPIRA UK LIMITED
    Ceftriaxone Hospira

    Ceftriaxone Hospira

    proszek do sporządzania roztworu do infuzji - 25 fiol. - 2 g
    HOSPIRA UK LIMITED
    Ceftriaxone Hospira

    Ceftriaxone Hospira

    proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań - 1 fiol. - 0,5 g
    HOSPIRA UK LIMITED
    Ceftriaxone Hospira

    Ceftriaxone Hospira

    proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań - 5 fiol. - 0,5 g
    HOSPIRA UK LIMITED
    Ceftriaxone Hospira

    Ceftriaxone Hospira

    proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań - 10 fiol. - 0,5 g
    HOSPIRA UK LIMITED
    Ceftriaxone Hospira

    Ceftriaxone Hospira

    proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań - 25 fiol. - 0,5 g
    HOSPIRA UK LIMITED
    Ceftriaxone Hospira

    Ceftriaxone Hospira

    proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań - 1 fiol. - 1 g
    HOSPIRA UK LIMITED
    Powiązane artykuły
    Leki i suplementy

    Nowelizacja prawa farmaceutycznego

    Nowelizacja prawa farmaceutycznego

    Sejm uchwalił nowelizację prawa farmaceutycznego, która szeroko definiuje sprzedaż wysyłkową, dzięki czemu nie będzie już możliwości kupienia przez Internet leków na receptę. Wprowadza również zmiany dotyczące badań klinicznych... Internetowa sprzedaż...

    Leki i suplementy

    Prawo pacjenta do leków refundowanych

    Prawo pacjenta do leków refundowanych

    Pacjent lecząc się u lekarza pierwszego kontaktu lub specjalisty ma prawo do leków refundowanych, czyli takich, których koszt częściowo lub całkowicie pokrywany jest z budżetu państwa. Decyzję o tym, które leki i w jakiej części będą refundowane podejmuje...

    Niezbędnik pacjenta

    Wyniki kontroli aptek w II kwartale 2016 roku

    Wyniki kontroli aptek w II kwartale 2016 roku

    Opublikowano wyniki kontroli aptek w II kwartale 2016 roku. Centrala Narodowego Funduszu Zdrowia wykryła wiele błędów. Z 224 skontrolowanych miejsc tylko w 31 nie znaleziono żadnych nieprawidłowości. Błędy lekarzy i farmaceutów są nagminne. Błędy osób...

    Leki i suplementy

    Zamienniki leków refundowanych - czy to dobry wybór?

    Zamienniki leków refundowanych - czy to dobry wybór?

    Nie każdy z nas wie, że zgodnie z obowiązującym prawem farmaceuta lub osoba wydająca leki ma obowiązek poinformować pacjenta o możliwości nabycia leku innego niż ten zapisany na recepcie, jednak o tej samej nazwie międzynarodowej, dawce i postaci farmaceutycznej....

    Niezbędnik pacjenta

    E-recepty od 2015 roku

    E-recepty od 2015 roku

    Złożono 10 propozycji wykonania prototypu programu e-recept. Ostatecznego wykonawcę wyłoni sąd konkursowy. Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia ma 3 mln zł do przeznaczenia na ten program... Jak powstanie system e-recept? Po wyborze wykonawcy...

    Leki i suplementy

    Rynek farmaceutyczny w 2010 roku

    Rynek farmaceutyczny w 2010 roku

    2010 rok przyniósł polskiemu rynkowi farmaceutycznemu wzrost w wysokości 3% w stosunku do poprzedniego roku i 11% w stosunku do roku 2008. W aptekach największą popularnością cieszyły się leki na dolegliwości przewodu pokarmowego... Wartość rynku farmaceutycznego Chociaż...

    Leki i suplementy

    Leki recepturowe - zastosowanie i zalety

    Leki recepturowe - zastosowanie i zalety

    Leki recepturowe są przygotowywane w aptece przez farmaceutów. Wykonuje się je na podstawie specjalnej recepty lekarskiej, która dokładnie opisuje ilości poszczególnych składników i postać leku. Ponieważ są sporządzane indywidualnie dla każdego pacjenta,...

    Leki i suplementy

    Nowa lista refundacyjna z korzyścią dla pacjentów

    Nowa lista refundacyjna z korzyścią dla pacjentów

    Ministerstwo Zdrowia podkreśla, że nowa lista refundacyjna stworzona jest z myślą o pacjentach. Koncerny farmaceutyczne, aptekarze i hurtownicy nie są zadowoleni... Założenia nowej listy refundacyjnej Celem Ministerstwa Zdrowia było zrefundowanie...