Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Należy unikać spożywania alkoholu przy jednoczesnym przyjmowaniu leków. W czasie kuracji krótkotrwałych należy unikać picia w ogóle, zaś w przypadku stałego zażywania – niekiedy można pić umiarkowanie, ale tylko po konsultacji z lekarzem. Nie należy też nigdy popijać leków napojami alkoholowymi. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z alkoholem.
Mimo dużej zawartości cennej witaminy C, cytrusy nie powinny być spożywane jednocześnie z przyjmowaniem leków, zawierają bowiem furanokumaryny. Szczególnie bogaty w nie jest grejpfrut oraz czerwone gorzkie pomarańcze, z których przygotowuje się dżemy. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z cytrusami.
Witam. Przez ostatnie 3 m-ce jestem na leczeniu uszkodzonego korzenia nerwowgo prawej nogi. Leki,jakie przyjmuje,to m.in.Lyrica,Transtec, Amitryptylina, Bunondol oraz wlewy z Lidocainy. Zrobiłam profilaktycznie badania krwi i moczu. Niestety we krwi wykazano podwyższony poziom monocytow,a w moczu podwyższony ciężar,białko i ketony (15 mg),a kolor byl ciemnozolty. O czym mogą świadczyć...
Lek. Izabela Ławnicka
Witam, moja mama, 75 lat, od lat cierpi na osteoporozę i ZZST. W tej chwili doszło do tego, że leży w łóżku i już nie wstaje. Cierpi na straszne bóle. Dostaje całą masę leków przeciwbólowych, w tym plastry przeciwbólowe stosowane w chorobach nowotworowych, które jednak nie pomagają. Z tabletek są to: Olfen, Ketonal,...
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
Wskazania do stosowania:
Bóle różnego pochodzenia umiarkowane do silnych, wymagające
zastosowania opioidowego leku przeciwbólowego.
1 ml roztworu zawiera 0,3 mg buprenorfiny (Buprenorphinum)w postaci buprenorfiny chlorowodorku.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Produkt podawać domięśniowo lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym.
W bólach różnego pochodzenia
Dorośli i dzieci powyżej 12 lat
Zwykle 1 do 2 ml (0,3 do 0,6 mg) co 6 do 8 godzin.
Dzieci poniżej 12 lat
3 do 6 μg/kg mc. co 6 do 8 godzin. Nie przekraczać dawki 9 μg/kg mc.
Nie zbadano bezpieczeństwa stosowania buprenorfiny u dzieci poniżej 6. miesiąca życia.
W premedykacji u dorosłych lub jako uzupełniający lek przeciwbólowy
- premedykacja: 1 ml (0,3 mg) domięśniowo na godzinę przed zabiegiem.
- jako uzupełniający lek przeciwbólowy: dożylnie od 1 ml do 1½ ml (0,3 mg do 0,45 mg).
U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.
Szczególna ostrożność jest zalecana w przypadku podawania buprenorfiny pacjentom otrzymującym leki o działaniu hamującym czynność ośrodkowego układu nerwowego, takie jak leki stosowane w znieczuleniu ogólnym, przeciwhistaminowe, pochodne fenotiazyny, uspokajające, nasenne. W przypadku stosowania takiego leczenia skojarzonego zaleca się zmniejszenie dawki jednego lub obu stosowanych leków.
Chlorowodorek buprenorfiny, tak jak inne opioidowe leki przeciwbólowe, może powodować wzrost ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego i powinien być podawany z zachowaniem ostrożności pacjentom z urazami głowy, ze zmianami wewnątrzczaszkowymi oraz innymi, w przebiegu których możliwy jest wzrost ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego.
Buprenorfina może powodować zwężenie źrenic oraz zaburzenia świadomości, które mogą utrudniać ocenę stanu pacjenta.
Chlorowodorek buprenorfiny powinien być podawany z zachowaniem ostrożności pacjentom w podeszłym wieku, osłabionym, dzieciom oraz osobom z zaburzeniami czynności nerek lub płuc.
Ostrożnie stosować u osób, u których występują niedoczynność tarczycy, niewydolność kory nadnerczy (np. choroba Addisona), myasthenia gravis, zahamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego, psychozy, śpiączka, przerost gruczołu krokowego lub zwężenie cewki moczowej, alkoholizm, delirium tremens lub kifoskolioza.
Badania przeprowadzone u ludzi oraz na zwierzętach wykazały, że buprenorfina ma niższy potencjał uzależniający w porównaniu z tzw. czystymi agonistami receptorów opioidowych.
Wykazano, że u osób uzależnionych od opioidów podanie małych dawek buprenorfiny zapobiegało wystąpieniu zespołu abstynencyjnego. Sporadycznie, u osób uzależnionych po podaniu buprenorfiny obserwowano euforię. Dlatego pacjentom uzależnionym lub podejrzanym o uzależnienie od opioidów, buprenorfinę należy podawać z zachowaniem ostrożności.
Specjalne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności układu oddechowego
Podobnie jak w przypadku stosowania innych silnie działających opioidów, po podaniu zalecanych dawek buprenorfiny mogą wystąpić zaburzenia oddychania. Dlatego buprenorfinę należy stosować ostrożnie u osób z zaburzeniami czynności układu oddechowego, np. astmą, niewydolnością oddechową, przerostem prawej komory serca, obniżeniem rezerwy oddechowej, niedotlenieniem narządów, hiperkapnią, uprzednio występującym zahamowaniem oddychania.
Mimo, że badania przeprowadzone u zdrowych ochotników wykazały, że antagoniści receptora opioidowego mogą nie odwracać całkowicie działania buprenorfiny, z praktyki klinicznej wynika, że w przeciwdziałaniu depresji oddechowej korzystne jest stosowanie naloksonu. Skuteczne są również leki pobudzające ośrodek oddechowy, takie jak doksapram.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Ponieważ buprenorfina jest metabolizowana w wątrobie, jej działanie może być nasilone u osób z zaburzeniami czynności wątroby, dlatego też u tych pacjentów lek ten należy stosować ostrożnie. Buprenorfina, podobnie jak inne opioidy, powoduje wzrost ciśnienia w drogach żółciowych, dlatego powinna być podawana ostrożnie pacjentom z chorobami utrudniającymi odpływ żółci.
Objawami przedawkowania chlorowodorku buprenorfiny są: senność, nudności, wymioty, znaczne zwężenie źrenic, zahamowanie czynności układu oddechowego.
W przypadku wystąpienia niewydolności oddechowej należy przede wszystkim zapewnić pacjentowi prawidłową wentylację. W przypadku wystąpienia zahamowania czynności układu oddechowego, właściwe jest podanie naloksonu lub leków pobudzających czynność oddechową. Można zastosować doksapram w dawce 0,5 do 2,0 mg/kg mc. w ciągłym wlewie dożylnym, nie jest to jednak specyficzna odtrutka.
Nadwrażliwość na substancję czynną, inne opioidowe leki przeciwbólowe lub którąkolwiek z substancji pomocniczych produktu.
Zaburzenia układu immunologicznego:
Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000): reakcje alergiczne o ciężkim przebiegu (odnotowywano po zastosowaniu jednorazowej dawki).
Odnotowywano przypadki skurczu oskrzeli, obrzęku naczynioruchowego i wstrząsu anafilaktycznego. Wysypki (występowały sporadycznie).
Zaburzenia psychiczne:
Omamy i inne działania niepożądane o charakterze psychomimetycznym - stwierdzano rzadziej po zastosowaniu buprenorfiny, niż po zastosowaniu innych agonistów/antagonistów. U pacjentów
w podeszłym wieku jest większe prawdopodobieństwo wystąpienia tego rodzaju działań niepożądanych.
Zaburzenia układu nerwowego:
Zawroty głowy, ból głowy, senność (występowały częściej u pacjentów leczonych ambulatoryjnie).
Zaburzenia oka:
Zaburzenia widzenia (występowały sporadycznie).
Zaburzenia naczyniowe: Niedociśnienie tętnicze prowadzące do omdleń.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: Zahamowanie oddychania (występowało sporadycznie).
Zaburzenia żołądka i jelit:
Nudności, wymioty (występowały one częściej u pacjentów leczonych ambulatoryjnie).
Zaburzenia nerek i dróg moczowych:
Zaburzenia oddawania moczu (występowały sporadycznie).
Ciąża
Badania przeprowadzone na zwierzętach wskazują na istnienie zagrożenia dla płodu. Odpowiednich badań u kobiet ciężarnych nie wykonano.
Nie zaleca się stosowania buprenorfiny w okresie ciąży.
Karmienie piersią
Buprenorfina przenika do mleka kobiecego w niewielkich ilościach.
Badania przeprowadzone na zwierzętach, u których zastosowano dawki buprenorfiny znacznie przewyższające dawki stosowane u ludzi wykazały, że buprenorfina może zmniejszać wydzielanie mleka. Należy o tym pamiętać podczas zalecania tego leku pacjentkom karmiącym piersią.
Pacjentów leczonych ambulatoryjnie należy ostrzec, aby nie prowadzili pojazdów mechanicznych i nie obsługiwali maszyn w przypadku występowania działań niepożądanych.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Substancja, która jest półsyntetyczną pochodną tebainy, alkaloidu opium. Jest to silnie działający lek przeciwbólowy opioidowy, łączy się z receptorami opioidowych m i δ oraz antagonistą receptorów κ. Stosuje się go w silnym bólu okołooperacyjnym zarówno ostrym, jak i przewlekłym, bólach pourazowych, bólu w przebiegu zawału serca i chorobach układu nerwowego, jak np. rwa kulszowa. Skutecznie działa w zwalczaniu silnego i umiarkowanego bólu nowotworowego.
Komentarze