Biofuroksym - ulotka preparatu
- OPIS I SKŁAD
- DAWKOWANIE
- DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
- CIĄŻA, KARMIENIE, POJAZDY
Biofuroksym - opis
Biofuroksym jest wskazany w leczeniu wymienionych poniżej
zakażeń u dorosłych i dzieci, w tym u noworodków (od urodzenia)
(patrz punkt 4.4 oraz punkt 5.1).
•Pozaszpitalne zapalenie płuc.
•Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli.
•Powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe
zapalenie nerek.
•Zakażenia tkanek miękkich: zapalenie skóry i tkanki podskórnej,
róża oraz zakażenia ran.
•Zakażenia w obrębie jamy brzusznej (patrz punkt 4.4).
•Zapobieganie zakażeniom po operacjach w obrębie przewodu
pokarmowego (również przełyku), ortopedycznych, układu
sercowo-naczyniowego, ginekologicznych (również po cesarskim
cięciu).
W leczeniu i zapobieganiu zakażeniom, w których ryzyko
wystąpienia bakterii beztlenowych jest bardzo duże, cefuroksym
należy podawać wraz z dodatkowymi, odpowiednimi lekami
przeciwbakteryjnymi.
Należy wziąć pod uwagę oficjalne zalecenia dotyczące właściwego
stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Biofuroksym - skład
Jedna fiolka zawiera 250 mg, 500 mg, 750 mg cefuroksymu (
Cefuroximum ) w postaci soli sodowej.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: sód.
Moc produktu leczniczego Biofuroksym
|
Zawartość sodu w fiolce
|
250 mg
|
14 mg
|
500 mg
|
28 mg
|
750 mg
|
42 mg
|
Biofuroksym - dawkowanie
Dawkowanie
Tabela 1. Dorośli i
dzieci ≥ 40
kg
Wskazanie
|
Dawkowanie
|
Pozaszpitalne zapalanie płuc i
zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli
|
750 mg co 8 godzin
(dożylnie lub domięśniowo)
|
Zakażenia tkanek miękkich:
zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran
|
Zakażenia w obrębie jamy brzusznej
|
Powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe
zapalenie nerek
|
1,5 g co 8 godzin
(dożylnie lub domięśniowo)
|
Ciężkie zakażenia
|
750 mg co 6 godzin (dożylnie)
1,5 g co 8 godzin (dożylnie)
|
Zapobiegawczo w chirurgii przewodu
pokarmowego, w operacjach ginekologicznych (również w cesarskim
cięciu) i ortopedycznych
|
1,5 g podczas wprowadzania do znieczulenia. Dawkę można
uzupełnić po 8 i 16 godzinach dwiema dawkami 750 mg
(domięśniowo).
|
Zapobiegawczo w chirurgii układu
sercowo- naczyniowego i przełyku
|
1,5 g podczas wprowadzania do
znieczulenia, następnie 750 mg (domięśniowo) co 8 godzin przez
następne 24 godziny.
|
Tabela 2. Dzieci < 40
kg
Wskazanie
|
Niemowlęta w wieku > 3 tygodni i dzieci o masie ciała <
40 kg
|
Niemowlęta
(od urodzenia do 3
tygodni)
|
Pozaszpitalne zapalenie płuc
|
30 do 100 mg/kg mc./dobę (dożylnie)
podane w 3 lub 4 dawkach dzielonych, dawka 60 mg/kg mc./dobę jest
wystarczająca w większości zakażeń
|
30 do 100 mg/kg mc./dobę (dożylnie) podane w 2 lub 3 dawkach
dzielonych (patrz punkt 5.2)
|
Powikłane zakażenia dróg moczowych,
w tym
odmiedniczkowe zapalenie nerek
|
Zakażenia tkanek miękkich:
zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran
|
Zakażenia w obrębie jamy brzusznej
|
Zaburzenia czynności
nerek
Cefuroksym jest wydalany głównie
przez nerki. Dlatego, tak samo jak podczas leczenia innymi
podobnymi antybiotykami, u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami
czynności nerek zalecane jest zmniejszenie dawki produktu
leczniczego Biofuroksym, aby zrównoważyć jego wolniejsze
wydalanie.
Tabela 3. Zalecane dawki
produktu Biofuroksym u pacjentów z zaburzeniami czynności
nerek
Klirens kreatyniny
|
T 1/2
[godziny]
|
Dawka [mg]
|
> 20 ml/min/1,73 m 2
|
1,7–2,6
|
nie jest konieczne zmniejszenie dawki typowej
(750 mg do 1,5 g trzy razy na dobę).
|
10-20 ml/min/1,73 m 2
|
4,3–6,5
|
750 mg dwa razy na dobę
|
< 10 ml/min/1,73 m 2
|
14,8–22,3
|
750 mg raz na dobę
|
Pacjenci hemodializowani
|
3,75
|
kolejną dawkę 750 mg należy podać
dożylnie lub domięśniowo po zakończeniu każdej dializy; jako
uzupełnienie podawania
parenteralnego cefuroksym sodowy może być dodany do płynu do
dializy otrzewnowej (zazwyczaj 250 mg na każde 2 litry płynu do
dializy)
|
Pacjenci z niewydolnością nerek
poddawani ciągłej tętniczo-żylnej
hemodializie (CAVH)
lub
wysokoprzepływowej hemofiltracji
(HF) na oddziałach intensywnej terapii
|
7,9-12,6 (CAVH)
1,6 (HF)
|
750 mg dwa razy na dobę; w przypadku niskoprzepływowej
hemofiltracji należy stosować dawkowanie zalecane w zaburzeniach
czynności nerek
|
Zaburzenia czynności
wątroby
Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki. Dlatego uważa się,
że występowanie zaburzeń czynności wątroby nie ma wpływu na
farmakokinetykę cefuroksymu.
Sposób
podawania
Biofuroksym należy podawać we wstrzyknięciach dożylnych
trwających od 3 do 5 minut, bezpośrednio do żyły lub we wlewie
kroplowym lub w ciągłej infuzji, trwającej od 30 do 60 minut, albo
w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym. Instrukcja przygotowania
leku przed podaniem - patrz punkt 6.6.
Biofuroksym - środki ostrożności
Reakcje nadwrażliwości
Podobnie jak w przypadku wszystkich
antybiotyków beta-laktamowych, notowano występowanie ciężkich
reakcji uczuleniowych, sporadycznie kończących się zgonem. W razie
wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości, należy bezzwłocznie
przerwać leczenie cefuroksymem i podjąć odpowiednie działania
ratunkowe.
Przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić, czy u pacjenta nie
występowały w przeszłości ciężkie reakcje alergiczne na cefuroksym,
inne cefalosporyny lub jakikolwiek inny antybiotyk betalaktamowy.
Należy zachować ostrożność, jeśli cefuroksym podaje się pacjentowi,
u którego wcześniej występowała lekka lub umiarkowana nadwrażliwość
na inne antybiotyki beta-laktamowe.
Jednoczesne stosowanie z silnymi
lekami moczopędnymi lub antybiotykami aminoglikozydowymi Należy
zachować ostrożność stosując antybiotyki cefalosporynowe w dużych
dawkach jednocześnie z lekami moczopędnymi, takimi jak furosemid
lub z antybiotykami aminoglikozydowymi. Notowano zaburzenia
czynności nerek podczas stosowania tych leków w skojarzeniu. U osób
w podeszłym wieku, a także u osób, u których w przeszłości
występowała niewydolność nerek, należy monitorować czynność nerek
(patrz punkt 4.2).
Nadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych
Stosowanie cefuroksymu może
powodować nadmierny wzrostem Candida. Przedłużone stosowanie
cefuroksymu może również powodować nadmierny wzrost drobnoustrojów
niewrażliwych (np. Enterococcus i Clostridium
difficile), na skutek czego może być konieczne przerwanie
leczenia (patrz punkt 4.8).
Podczas leczenia cefuroksymem odnotowano przypadki
rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, związanego ze
stosowaniem leków przeciwbakteryjnych. Może ono mieć przebieg od
postaci lekkiej do zagrażającej życiu. To rozpoznanie należy wziąć
pod uwagę u pacjentów z biegunką, która wystąpiła podczas lub po
zakończeniu stosowania cefuroksymu (patrz pkt. 4.8). Należy
rozważyć przerwanie leczenia cefuroksymem oraz zastosowanie
leczenia właściwego przeciwko Clostridium difficile . Nie
należy podawać leków hamujących perystaltykę.
Zakażenia w obrębie jamy brzusznej
Ze względu na spektrum działania, nie należy stosować
cefuroksymu w leczeniu zakażeń wywołanych bakteriami Gram-ujemnymi
niefermentującymi (patrz punkt 5.1).
Wpływ na testy diagnostyczne
Wystąpienie dodatniego wyniku testu Coombs’a, związanego ze
stosowaniem cefuroksymu, może zaburzać wyniki prób krzyżowych
(patrz punkt 4.8).
Można zaobserwować nieznaczne oddziaływanie z metodami opartymi
na redukcji związków miedzi (Benedicta, Fehlinga, Clinitest).
Jednak nie powinno to prowadzić do fałszywie dodatnich wyników,
jakie mogą występować podczas stosowania innych cefalosporyn.
Mogą występować fałszywie ujemne wyniki testu z
cyjanożelazianami, dlatego do oznaczania stężenia glukozy w krwi
lub surowicy u pacjentów leczonych cefuroksymem sodowym zaleca się
stosowanie metod z użyciem oksydazy glukozowej lub z
heksokinazy.
Ważne informacje o substancjach pomocniczych
Biofuroksym w postaci proszku do sporządzania roztworu lub
zawiesiny do wstrzykiwań, zawiera sód. Należy wziąć to pod uwagę u
pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Biofuroksym - przedawkowanie
Przedawkowanie może prowadzić do
następstw neurologicznych, w tym do encefalopatii, drgawek i
śpiączki. Objawy przedawkowania mogą wystąpić, jeśli dawki nie są
odpowiednio zmniejszone u pacjentów z niewydolnością nerek (patrz
punkt 4.2 i 4.4).
Stężenie cefuroksymu w surowicy można zmniejszyć stosując
hemodializę lub dializę otrzewnową.
Biofuroksym - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na cefuroksym lub na którąkolwiek substancję
pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Stwierdzona wcześniej nadwrażliwość na antybiotyki
cefalosporynowe.
Ciężka nadwrażliwość (np. reakcja anafilaktyczna) na jakikolwiek
inny antybiotyk beta-laktamowy (penicyliny, monobaktamy i
karbapenemy) w wywiadzie.
Biofuroksym - działania niepożądane
Najczęstszymi działaniami
niepożądanymi są neutropenia, eozynofilia, przemijające zwiększenie
aktywności enzymów wątrobowych lub zwiększenie stężenia bilirubiny,
szczególnie u pacjentów z wcześniej zdiagnozowaną chorobą wątroby,
jednak nie ma dowodów szkodliwego działania na wątrobę ani reakcji
w miejscu wstrzyknięcia.
Kategorie częstości przypisane do poniższych działań
niepożądanych są przybliżone, ponieważ dla większości działań
niepożądanych nie są dostępne odpowiednie dane do wyliczenia
częstości występowania. Ponadto częstość działań niepożądanych
kojarzonych z cefuroksymem sodowym może zmieniać się w zależności
od wskazania do stosowania.
Dane z badań klinicznych zostały użyte do określenia częstości
od bardzo częstych do rzadkich działań niepożądanych. Częstości
występowania wszystkich innych działań niepożądanych (tj. tych,
które występują rzadziej niż 1/10 000) zostały w większości
określone na podstawie danych uzyskanych po wprowadzeniu produktu
do obrotu i odzwierciedlają raczej częstość ich zgłaszania niż
rzeczywistą częstość występowania.
Działania niepożądane związane z
lekiem, wszystkich stopni, są wymienione poniżej według
klasyfikacji układów i narządów MedDRA, częstości oraz stopnia
ciężkości. Zastosowano następujące zasady przedstawiania częstości
występowania: bardzo często ≥1/10; często ≥1/100 do < 1/10;
niezbyt często ≥1/1 000 do < 1/100; rzadko ≥1/10 000 do < 1/1
000; bardzo rzadko
< 1/10 000 i częstość nieznana (nie może być określona na
podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i narządów
|
Często
|
Niezbyt często
|
Częstość nieznana
|
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
|
|
|
nadmierny wzrost Candida ,
nadmierny
wzrost Clostridium
difficile
|
Zaburzenia krwi i układu
chłonnego
|
neutropenia, eozynofilia, zmniejszone
stężenie hemoglobiny
|
leukopenia, dodatni odczyn Coombs’a
|
małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
|
|
gorączka polekowa, śródmiąższowe
zapalenie nerek, anafilaksja, zapalenie naczyń skóry
|
Zaburzenia żołądka
|
|
zaburzenia
|
rzekomobłoniaste zapalenie
|
i jelit
|
|
żołądkowo
-jelitowe
|
jelita grubego
|
Zaburzenia wątroby i dróg
żółciowych
|
przemijające zwiększenie
aktywności enzymów wątrobowych
|
przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny
|
|
Zaburzenia skóry i tkanki
podskórnej
|
|
wysypka skórna, pokrzywka i świąd
|
rumień wielopostaciowy, toksyczne
martwicze
oddzielania się naskórka i zespół
Stevensa-Johnsona, obrzęk naczynioruchowy
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
|
|
zwiększenie stężenia kreatyniny w
surowicy krwi, zwiększenie stężenia azotu mocznikowego krwi i
zmniejszenie klirensu kreatyniny (patrz punkt 4.4)
|
Zaburzenia ogólne i stany
w miejscu
podania
|
reakcje w miejscu wstrzyknięcia,
w
tym ból i zakrzepowe zapalenie
żył
|
|
|
Opis wybranych działań
niepożądanych
Cefalosporyny, jako grupa leków, wykazują skłonność do
przylegania do powierzchni błon komórkowych krwinek czerwonych i
reagowania z przeciwciałami skierowanymi przeciwko lekowi,
powodując wystąpienie dodatniego odczynu Coombs’a (który może
zaburzać próbę krzyżową krwi) i powodować bardzo rzadko
niedokrwistość hemolityczną.
Zaobserwowano przemijające zwiększenie aktywności enzymów
wątrobowych i stężenia bilirubiny.
Ból w miejscu wstrzyknięcia domięśniowego jest bardziej
prawdopodobny po podaniu wyższych dawek. Jednak jest mało
prawdopodobne, że leczenie będzie przerwanie z tego powodu.
Dzieci i młodzież
Profil bezpieczeństwa dla cefuroksymu sodowego u dzieci jest
zgodny z profilem u dorosłych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest
zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to
nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu
medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania
niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji
Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:
ndl@urpl.gov.pl .
Biofuroksym - ciąża i karmienie piersią
Ciąża
Dane o stosowaniu cefuroksymu u kobiet ciężarnych są
ograniczone. Badania na zwierzętach nie wykazały toksycznego wpływu
na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Biofuroksym można przepisać
kobiecie ciężarnej jedynie wtedy, gdy spodziewane korzyści
przeważają ryzyko.
Wykazano, że cefuroksym przekracza
barierę łożyskową i uzyskuje terapeutyczne stężenia w płynie
owodniowym i w krwi pępowinowej po podaniu matce drogą domięśniową
lub dożylną.
Karmienie piersią
Cefuroksym jest wydzielany w
niewielkich ilościach w pokarmie kobiecym. Nie jest spodziewane
wystąpienie działań niepożądanych podczas stosowania dawek
terapeutycznych, jednak nie można wykluczyć ryzyka biegunki i
zakażenia grzybiczego błon śluzowych.
W związku z tym należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie
piersią, czy przerwać (wstrzymać) leczenie cefuroksymem, biorąc pod
uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z
leczenia dla matki.
Płodność
Brak danych na temat wpływu cefuroksymu sodowego na płodność u
ludzi. Badania nad rozrodczością u zwierząt wykazały brak wpływu na
płodność.
Biofuroksym - prowadzenie pojazdów
Nie przeprowadzono badań nad
wpływem cefuroksymu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania
maszyn. Jednak biorąc pod uwagę znane działania niepożądane, jest
mało prawdopodobne, aby cefuroksym miał wpływ na zdolność
prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.
Komentarze