Asicor - dawkowanie
Wyłącznie do podawania dożylnego.
Instrukcja dotycząca rozcieńczania produktu leczniczego przed
podaniem, patrz punkt 6.6.
Należy unikać podania pozanaczyniowego. Lek należy podawać do
największej żyły w celu zapobiegania odczynom w miejscu podania
infuzji. W trakcie leczenia milrinonem należy uważnie monitorować
ciśnienie krwi, częstość akcji serca, stan kliniczny,
elektrokardiogram, równowagę płynową, elektrolity i czynność nerek
(tj. stężenie kreatyniny w surowicy krwi). Należy zapewnić
dostępność sprzętu niezbędnego do natychmiastowego podjęcia
leczenia potencjalnych działań niepożądanych dotyczących zaburzeń
serca (np. zagrażających życiu komorowych zaburzeń rytmu serca).
Szybkość infuzji należy dostosować do odpowiedzi
hemodynamicznej.
1 mg milrinonu w 1 ml . lek uznaje się za „wolny od
Czas trwania leczenia należy ustalić na podstawie odpowiedzi
klinicznej. Długość trwania infuzji nie powinna przekraczać 48
godzin z uwagi na brak dowodów bezpieczeństwa stosowania i
skuteczności przy długotrwałym leczeniu zastoinowej niewydolności
serca (patrz punkt 4.4.).
Dorośli:
Asicor należy podawać w dawce nasycającej 50 mcg/kg mc. podanej
w ciągu 10 minut, a następnie zazwyczaj w ciągłej infuzji w dawce
podtrzymującej pomiędzy 0,375 mcg/kg mc./min a 0,75 mcg/kg mc./min
(standardowo 0,5 mcg/kg mc./min) dostosowanej do odpowiedzi
hemodynamicznej i uwzględniając możliwy początek wystąpienia
działań niepożądanych, takich jak spadek ciśnienia tętniczego krwi
czy zaburzenia rytmu serca. Dawka całkowita nie powinna przekraczać
1,13 mg/kg mc./dobę.
Poniżej przedstawiono instrukcję dawkowania i szybkości
podawania infuzji podtrzymującej w postaci roztworu zawierającego
200 mcg/ml milrinonu, sporządzonego poprzez dodanie 400 ml
rozcieńczalnika na 100 ml roztworu do wstrzykiwań (40 ml
rozcieńczalnika na ampułkę 10 ml lub 80 ml rozcieńczalnika na
ampułkę 20 ml).
Dawka podtrzymująca (mikrogram/kg mc./min)
|
Infuzja podtrzymująca (mikrogram /kg
mc./godz.)
|
200 mcg/ml
Szybkość podawania (ml/kg mc./godz.)
|
0,375
|
22,5
|
0,11
|
0,400
|
24,0
|
0,12
|
0,500
|
30,0
|
0,15
|
0,600
|
36,0
|
0,18
|
0,700
|
42,0
|
0,21
|
0,750
|
45,0
|
0,22
|
|
Można użyć roztworów o innych stężeniach zgodnie z
zapotrzebowaniem pacjenta na płyny. Czas trwania leczenia powinien
zależeć od odpowiedzi pacjenta.
|
Pacjenci w podeszłym wieku:
Dotychczasowe doświadczenie wskazuje, że niepotrzebne są
szczególne zalecenia dotyczące dawkowania u pacjentów z prawidłową
czynnością nerek. Klirens nerkowy może być obniżony u pacjentów w
podeszłym wieku i w takich przypadkach wymagane mogą być mniejsze
dawki produktu leczniczego Asicor.
Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek:
Dawkowanie należy dostosować. Dostosowanie dawkowania u
pacjentów z zaburzoną czynnością nerek opiera się na danych
uzyskanych od pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, ale
bez zastoinowej niewydolności serca, które wskazują na znaczne
wydłużenie okresu półtrwania milrinonu w fazie eliminacji. Dawka
nasycająca pozostaje bez zmian, ale niezbędne może być zmniejszenie
dawki podtrzymującej w zależności od ciężkości (klirensu
kreatyniny) zaburzenia czynności nerek (patrz tabela poniżej):
Klirens kreatyniny (ml/min/1,73m2)
|
Dawka podtrzymująca (mikrogram/kg mc./min)
|
200 mcg/ml
Szybkość podawania (ml/kg mc./godz.)
|
5
|
0,20
|
0,06
|
10
|
0,23
|
0,07
|
20
|
0,28
|
0,08
|
30
|
0,33
|
0,10
|
40
|
0,38
|
0,11
|
50
|
0,43
|
0,13
|
Dzieci i młodzież:
W opublikowanych badaniach u niemowląt i dzieci stosowano
następujące dawki: - dożylna dawka nasycająca: 50 do 75 mcg/kg mc.
podana w ciągu 30 do 60 minut.
- dożylna infuzja ciągła: rozpoczynana na podstawie odpowiedzi
hemodynamicznej i uwzględniająca możliwy początek wystąpienia
działań niepożądanych pomiędzy 0,25 do 0,75 mcg/kg mc./min przez
okres do 35 godzin.
W badaniach klinicznych dotyczących zespołu małego rzutu serca u
niemowląt i dzieci w wieku poniżej 6 lat po operacji naprawczej
wrodzonej wady serca dawka nasycająca 75 mcg/kg mc. podana w ciągu
60 minut, a następnie dawka 0,75 mcg/kg mc./min podawana w infuzji
przez 35 godzin istotnie zmniejszyły ryzyko rozwoju zespołu małego
rzutu serca. Należy wziąć pod uwagę wyniki badań
farmakokinetycznych (patrz punkt 5.2).
Zaburzenie czynności nerek:
Ze względu na brak danych, nie zaleca się stosowania milrinonu u
dzieci z zaburzeniem czynności nerek (więcej informacji patrz punkt
4.4).
Przetrwały przewód tętniczy:
Jeśli pożądane jest zastosowanie milrinonu u noworodków
przedwcześnie urodzonych lub noworodków donoszonych z przetrwałym
przewodem tętniczym lub zagrożonych wystąpieniem przetrwałego
przewodu tętniczego, należy dokładnie ocenić stosunek korzyści
terapeutycznych do potencjalnego ryzyka (patrz punkt 4.4, 4.8, 5.2
i 5.3).
Asicor - środki ostrożności
Nie zaleca się stosowania milrinonu w okresie bezpośrednio po
zawale mięśnia sercowego dopóki nie zostanie ustalone
bezpieczeństwo i skuteczność leku w tym stanie. Stosowanie środków
o działaniu inotropowym dodatnim, takich jak Asicor, w ostrej fazie
zawału mięśnia sercowego może prowadzić do niepożądanego
zwiększenia zużycia tlenu przez mięsień sercowy (MVO2). Należy
zachować dużą ostrożność u pacjentów w ostrej fazie zawału mięśnia
serca, pomimo, że milrinon nie zwiększa MVO2u pacjentów z
przewlekłą niewydolnością sercowego.
W trakcie leczenia produktem leczniczym Asicor należy uważnie
monitorować ciśnienie krwi, częstość akcji serca, stan kliniczny,
elektrokardiogram, równowagę płynową, elektrolity i czynność nerek
(tj. stężenie kreatyniny w surowicy krwi). Należy zapewnić
dostępność sprzętu niezbędnego do natychmiastowego podjęcia
leczenia potencjalnych działań niepożądanych dotyczących zaburzeń
serca (np. zagrażających życiu komorowych zaburzeń rytmu
serca).
U pacjentów z ciężką postacią zwężenia zastawki aorty lub
tętnicy płucnej oraz z przerostowym zwężeniem podzastawkowym aorty
(w przebiegu KMP; niem. KMP - Kardiomyopathie) nie należy stosować
milrinonu zamiast chirurgicznego usunięcia zwężenia. Tak jak inne
leki o działaniu inotropowym / rozszerzającym naczynia krwionośne,
może on nasilać objawy zwężenia drogi odpływu krwi w tych
stanach.
W trakcie leczenia produktem leczniczym Asicor pacjentów z grupy
dużego ryzyka obserwowano nadkomorowe i komorowe zaburzenia rytmu
serca. U niektórych pacjentów obserwowano zwiększenie częstości
występowania dodatkowych skurczów komorowych, w tym nietrwałego
częstoskurczu komorowego.
Ponieważ wiele leków lub ich skojarzeń może zwiększyć, już
istniejącą u pacjentów z niewydolnością serca, możliwość zaburzeń
rytmu serca, należy w trakcie infuzji uważnie monitorować stan
pacjentów otrzymujących milrinon, a w razie wystąpienia
zaburzeń rytmu serca infuzję należy przerwać.
U pacjentów z trzepotaniem lub migotaniem przedsionków może
dojść do zwiększenia częstości akcji komór serca. U tych pacjentów
należy rozważyć wstępne podanie naparstnicy lub innych leków
wydłużających czas przewodzenia w węźle przedsionkowo-komorowym,
ponieważ Asicor powoduje niewielkie nasilenie przewodnictwa w węźle
przedsionkowo-komorowym.
Asicor może wywołać niedociśnienie tętnicze krwi wskutek
działania rozszerzającego naczynia krwionośne, dlatego też należy
zachować ostrożność podając Asicor pacjentom, u których przed
rozpoczęciem leczenia występuje niedociśnienie tętnicze krwi. U
pacjentów, u których po podaniu produktu leczniczego Asicor wystąpi
nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, leczenie należy
przerwać aż do ustania działania hipotensyjnego, a następnie w
razie konieczności wznowić z mniejszą szybkością infuzji.
W przypadku, gdy przyczyną znacznego obniżenia ciśnienia napływu
krwi do serca mogło być stosowane ostatnio intensywne leczenie
moczopędne, milrinon należy podawać ostrożnie, monitorując
ciśnienie tętnicze krwi, częstość akcji serca i inne istotne objawy
kliniczne.
W trakcie leczenia należy starannie kontrolować gospodarkę
wodno-elektrolitową i stężenie kreatyniny w surowicy. Zwiększenie
pojemności minutowej serca i w rezultacie nasilenie diurezy może
spowodować konieczność zmniejszenia dawki środka moczopędnego.
Utrata potasu wynikająca z nasilenia diurezy może usposabiać
pacjentów przyjmujących glikozydy naparstnicy do zaburzeń rytmu
serca. Dlatego też hipokaliemię należy korygować poprzez
suplementację potasem przed lub w trakcie leczenia produktem
leczniczym Asicor.
Wśród pacjentów z niewydolnością serca często występuje obniżone
stężenie hemoglobiny, jak również niedokrwistość. Z powodu ryzyka
małopłytkowości lub niedokrwistości, należy ściśle monitorować
odpowiednie wskaźniki laboratoryjne u pacjentów z obniżoną liczbą
płytek krwi lub obniżonym stężeniem hemoglobiny.
Brak jest danych z kontrolowanych badań klinicznych dotyczących
stosowania milrinonu w infuzji przez okres dłuższy niż 48 godzin.
Obserwowano przypadki odczynów w miejscu podania infuzji związane z
dożylnym leczeniem milrinonem (patrz punkt 4.8). Należy zatem
uważnie obserwować miejsce podania, aby unikać podania
pozanaczyniowego.
Dzieci i młodzież:
Oprócz ostrzeżeń i środków ostrożności opisanych dla dorosłych,
dodatkowo należy wziąć pod uwagę następujące:
U noworodków po operacjach na otwartym sercu w trakcie leczenia
produktem leczniczym Asicor, monitorowanie powinno obejmować ocenę
częstości akcji serca i rytmu serca, systemowego ciśnienia
tętniczego poprzez cewnik w tętnicy pępowinowej lub cewnik
obwodowy, ciśnienia żylnego ośrodkowego, wskaźnika sercowego,
pojemności minutowej serca, systemowego oporu naczyniowego,
ciśnienia w tętnicy płucnej oraz ciśnienia w przedsionkach serca.
Wyniki badań laboratoryjnych, które należy śledzić to: liczba
płytek krwi, stężenia potasu w surowicy, czynności wątroby i nerek.
Częstotliwość oznaczeń zależy od wartości wyjściowych i koniecznie
należy prowadzić ocenę reakcji noworodka na zmiany w terapii.
Z piśmiennictwa fachowego wiadomo, że u dzieci i młodzieży z
zaburzoną czynnością nerek obserwowano wyraźne zmniejszenie
klirensu milrinononu i klinicznie istotne działania niepożądane,
lecz konkretna wartość klirensu kreatyniny, przy której należy
dokonać dostosowania dawkowania u tych pacjentów nie została
określona, dlatego też nie zaleca się stosowania milrinonu w tej
populacji (patrz punkt 4.2).
Stosowanie milrinonu u dzieci i młodzieży należy rozpoczynać
tylko wówczas, gdy pacjent jest stabilny hemodynamicznie.
Należy zachować ostrożność u noworodków z czynnikami ryzyka
krwawienia dokomorowego (tj. u noworodków przedwcześnie urodzonych,
noworodków o małej masie urodzeniowej), ponieważ milrinon może
powodować małopłytkowość. W badaniach klinicznych z udziałem
dzieci, ryzyko małopłytkowości istotnie wzrastało wraz z czasem
trwania infuzji.
Dane kliniczne sugerują, że małopłytkowość związana ze
stosowaniem milrinonu występuje częściej u dzieci niż u dorosłych
(patrz punkt 4.8).
W badaniach klinicznych, milrinon wydawał się opóźniać zamykanie
przewodu tętniczego u dzieci. Dlatego, jeśli zastosowanie milrinonu
u noworodków przedwcześnie urodzonych lub noworodków donoszonych
zagrożonych wystąpieniem przetrwałego przewodu tętniczego lub z
przetrwałym przewodem tętniczym jest pożądane, należy ocenić
stosunek korzyści terapeutycznych do potencjalnego ryzyka (patrz
punkt 4.2, 4.8, 5.2 i 5.3).
Specjalne grupy pacjentów:
Nie ma specjalnych zaleceń dla pacjentów w podeszłym wieku
(patrz punkt 4.2). Nie obserwowano wpływu wieku pacjenta na
częstość występowania zdarzeń niepożądanych. Kontrolowane badania
farmakokinetyczne nie wykazały odrębności w zakresie
farmakokinetyki leku u pacjentów w podeszłym wieku.
Asicor należy ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzoną
czynnością wątroby.
U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek dawkowanie
należy dostosować (patrz punkt
Asicor - przedawkowanie
Przedawkowanie dożylnego produktu leczniczego Asicor może
powodować obniżenie ciśnienia (z powodu jego działania
rozszerzającego naczynia krwionośne) i zaburzenia rytmu serca. W
takim przypadku należy ograniczyć lub czasowo przerwać podawanie
produktu leczniczego Asicor, aż do ustabilizowania się stanu
klinicznego pacjenta. Swoiste antidotum nie jest znane, jednakże
należy zastosować objawowe środki podtrzymujące układ krążenia.
Komentarze