Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Mimo dużej zawartości cennej witaminy C, cytrusy nie powinny być spożywane jednocześnie z przyjmowaniem leków, zawierają bowiem furanokumaryny. Szczególnie bogaty w nie jest grejpfrut oraz czerwone gorzkie pomarańcze, z których przygotowuje się dżemy. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z cytrusami.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
- Nadciśnienie tętnicze.
- Przewlekła, stabilna dusznica bolesna.
- Naczynioskurczowa dławica piersiowa (typu Prinzmetala).
Tabletki 5 mg:
Każda tabletka zawiera 5 mg amlodypiny (w postaci amlodypiny bezylanu).
Dawkowanie
Dorośli
W leczeniu zarówno nadciśnienia tętniczego jak i choroby niedokrwiennej serca zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 5 mg raz na dobę i dawkę tę można zwiększyć do dawki maksymalnej 10 mg na dobę w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta.
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, amlodypinę stosowano jednocześnie z tiazydowymi lekami moczopędnymi, lekami alfa-adrenolitycznymi, lekami beta-adrenolitycznymi lub inhibitorami konwertazy angiotensyny. U pacjentów z dławicą piersiową, Amlaxopin może być stosowany w monoterapii lub w połączeniu z innymi produktami leczniczymi przeciw dławicy piersiowej u pacjentów z dławicą oporną na azotany i (lub) odpowiednie dawki leków blokujących receptory beta.
Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, leków blokujących receptory beta-adrenergiczne oraz inhibitorów konwertazy angiotensyny nie wymaga modyfikowania dawki produktu leczniczego Amlaxopin.
Szczególne grupy pacjentów Pacjenci w podeszłym wieku
Amlodypina stosowana w podobnych dawkach jest jednakowo dobrze tolerowana przez pacjentów w wieku podeszłym i młodszych. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się normalny schemat dawkowania, jednak podczas zwiększania dawki należy zachować ostrożność.
Zaburzenia czynności wątroby
Schemat dawkowania u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie został ustalony, dlatego dostosowując dawkę amlodypiny, należy zachować ostrożność i dawka początkowa powinna być możliwie najmniejsza spośród wszystkich dostępnych. Nie przeprowadzono badań dotyczących farmakokinetyki amlodypiny w ciężkich zaburzeniach czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby dawkowanie amlodypiny należy rozpocząć od najmniejszej dawki, a następnie stopniowo należy ją zwiększać.
Zaburzenia czynności nerek
Zmiany stężenia amlodypiny w surowicy nie są skorelowane ze stopniem uszkodzenia nerek, dlatego zaleca się normalny schemat dawkowania. Amlodypina nie jest eliminowana z organizmu podczas dializy.
Dzieci i młodzież
Dzieci i młodzież w wieku od 6 do 17 lat z nadciśnieniem tętniczym
Zalecana dawka doustna obniżająca ciśnienie u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat to 2,5 mg raz na dobę jako dawka początkowa, zwiększona do 5 mg raz na dobę, jeśli po 4 tygodniach nie zostanie osiągnięte docelowe ciśnienie tętnicze. Dawki większe niż 5 mg na dobę nie były badane u dzieci i młodzieży.
Dawkę 2,5 mg można uzyskać, stosując produkt leczniczy Amlaxopin o mocy 5 mg, ponieważ tabletki są wyprodukowane z możliwością przełamania na połowy.
Dzieci w wieku poniżej 6 lat Brak dostępnych danych.
Sposób podawania Podanie doustne.
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym nie zostały ustalone.
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością serca
Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością serca. W długotrwałym badaniu klinicznym u pacjentów z ciężką niewydolnością serca (klasy III lub IV wg NYHA) obserwowano większą częstość obrzęku płuc u pacjentów leczonych amlodypiną w porównaniu z grupą przyjmującą placebo. Leki z grupy antagonistów wapnia, w tym amlodypina, powinny być ostrożnie stosowane u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, ponieważ mogą zwiększać ryzyko występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz śmierci.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby
Okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony a wartości AUC są większe u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby; zalecenia dotyczące dawkowania nie zostały dotychczas ustalone. Stosowanie amlodypiny należy rozpocząć od możliwie najmniejszej dawki, należy zachować ostrożność zarówno podczas rozpoczynania leczenia jak również w okresie zwiększania dawki amlodypiny. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy stopniowo zwiększać dawkę oraz zapewnić odpowiednią kontrolę.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku zalecana jest ostrożność podczas zwiększania dawki.
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek
Amlodypina może być stosowana u tych pacjentów w normalnej dawce. Zmiany w stężeniu amlodypiny w osoczu nie korelują ze stopniem niewydolności nerek. Amlodypina nie jest usuwana drogą dializy.
Doświadczenia z zamierzonym przedawkowaniem amlodypiny u ludzi są niewielkie.
Objawy
Dostępne dane sugerują, że duże przedawkowanie może spowodować znaczne rozszerzenie naczyń obwodowych i prawdopodobnie tachykardię z odbicia. Obserwowano wyraźne i prawdopodobnie długotrwałe niedociśnienie oraz z możliwym wstrząsem zakończonym zgonem.
Leczenie
Klinicznie istotne niedociśnienie spowodowane przedawkowaniem amlodypiny wymaga aktywnego podtrzymywania czynności układu sercowo-naczyniowego w tym częstej kontroli czynności serca i układu oddechowego, uniesienia ramion i nóg oraz monitorowania objętości wewnątrznaczyniowej i ilości wydalanego moczu.
W celu przywrócenia właściwego napięcia naczyniowego i ciśnienia tętniczego, może być pomocne podanie leku zwężającego naczynia, pod warunkiem, że nie występują przeciwwskazania do jego zastosowania. Korzystne może być dożylne podanie glukonianu wapnia, hamującego działanie antagonistów wapnia.
W niektórych przypadkach przydatne może okazać się płukanie żołądka. U zdrowych ochotników podanie węgla aktywowanego do 2 godzin po przyjęciu 10 mg amlodypiny znacząco zmniejszało wchłanianie amlodypiny.
Ponieważ amlodypina w dużym stopniu wiąże się z białkami osocza, dializa prawdopodobnie nie będzie skuteczna.
Amlodypina jest przeciwwskazana u pacjentów z:
− nadwrażliwością na pochodne dihydropirydyny, amlodypinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą
− ciężkim niedociśnieniem tętniczym
− wstrząsem (włączając wstrząs kardiogenny)
− zwężeniem drogi odpływu z lewej komory serca (np. znaczne zwężenie zastawki aortalnej)
− niestabilną hemodynamicznie niewydolnością serca po ostrym zawale serca.
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Najczęściej obserwowane działania niepożądane związane z leczeniem obejmowały: senność, zawroty głowy, ból głowy, kołatanie serca, zaczerwienienia twarzy, ból brzucha, nudności, obrzęk kostek, obrzęki oraz zmęczenie.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
Następujące działania niepożądane obserwowano i odnotowywano podczas leczenia amlodypiną z następującą częstością:
bardzo często: (≥1/10);
często: (≥1/100 do < 1/10);
niezbyt często: (≥1/1 000 do ≤1/100);
rzadko: (≥1/10 000 do ≤1/1 000);
bardzo rzadko: (≤1/10 000).
W obrębie każdej częstości występowania działania niepożądane przedstawiono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
|
Klasyfikacja układów i narządów |
Częstość |
Działania niepożądane |
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego |
Bardzo rzadko |
leukopenia, małopłytkowość |
|
Zaburzenia układu immunologicznego |
Bardzo rzadko |
reakcje alergiczne |
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania |
Bardzo rzadko |
hiperglikemia |
|
Zaburzenia psychiczne |
Niezbyt często |
bezsenność, zmiany nastroju (w tym niepokój), depresja |
|
Rzadko |
splątanie |
|
|
Zaburzenia układu nerwowego |
Często |
senność, zawroty głowy, ból głowy (zwłaszcza na początku leczenia) |
|
Niezbyt często |
drżenie, zaburzenia smaku, omdlenie, niedoczulica, parestezja |
|
|
Bardzo rzadko |
wzmożone napięcie mięśni, neuropatia obwodowa |
|
|
Zaburzenia oka |
Niezbyt często |
zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie) |
|
Zaburzenia ucha i błędnika |
Niezbyt często |
szum uszny |
|
Zaburzenia serca |
Często |
kołatanie serca |
|
|
Bardzo rzadko |
zawał serca, zaburzenia rytmu serca (w tym bradykardia, tachykardia komorowa i migotanie przedsionków) |
|
Zaburzenia naczyniowe |
Często |
nagłe zaczerwienienie |
|
|
Niezbyt często |
niedociśnienie |
|
|
Bardzo rzadko |
zapalenie naczyń krwionośnych |
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia |
Niezbyt często |
duszność, zapalenie błony śluzowej nosa |
|
|
Bardzo rzadko |
kaszel |
|
Zaburzenia żołądka i jelit |
Często |
ból brzucha, nudności |
|
|
Niezbyt często |
wymioty, niestrawność, zaburzenia czynności jelit (w tym biegunka i zaparcie), suchość błony śluzowej jamy ustnej |
|
|
Bardzo rzadko |
zapalenie trzustki, zapalenie żołądka, rozrost dziąseł |
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych |
Bardzo rzadko |
zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych* |
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej |
Niezbyt często |
łysienie, plamica, odbarwienie skóry, nadmierna potliwość, świąd, wysypka, wykwit |
|
|
Bardzo rzadko |
obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, pokrzywka, złuszczające zapalenie skóry, zespółStevensa-Johnsona, obrzęk Quinckego, nadwrażliwość na światło |
|
Zaburzenia mięśniowo szkieletowe i tkanki łącznej |
Często |
obrzęk wokół kostek |
|
|
Niezbyt często |
ból stawów, ból mięśni, kurcze często mięśni, ból pleców |
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych |
Niezbyt często |
zaburzenia w oddawaniu moczu, oddawanie moczu w nocy, zwiększona częstość oddawania moczu |
|
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi |
Niezbyt często |
impotencja, ginekomastia |
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania |
Często |
obrzęk, zmęczenie |
|
|
Niezbyt często |
ból w klatce piersiowej, osłabienie, ból, złe samopoczucie |
|
Badania diagnostyczne |
Niezbyt często |
zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała |
*w większości przypadków
W wyjątkowych przypadkach odnotowano występowanie zespołu pozapiramidowego.
Ciąża
Bezpieczeństwo stosowania amlodypiny u kobiet ciężarnych nie zostało ustalone.
Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po zastosowaniu dużych dawek produktu.
Stosowanie amlodypiny w ciąży jest możliwe tylko w przypadkach, gdy nie ma bezpieczniejszej alternatywy oraz gdy choroba jest związana z większym ryzykiem dla matki i płodu.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy amlodypina jest wydzielana do mleka matki.
Decyzję o kontynuowaniu/zaprzestaniu karmienia piersią lub kontynuowaniu/zaprzestaniu leczenia amlodypiną należy podejmować po rozważeniu korzyści wynikających z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia amlodypiną dla matki.
Płodność
U niektórych pacjentów leczonych antagonistami wapnia zaobserwowano odwracalne zmiany biochemiczne w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczące potencjalnego działania amlodypiny na płodność są niewystarczające. W jednym badaniu z udziałem szczurów zaobserwowano wystąpienie działań niepożądanych związanych z płodnością u samców.
Amlodypina może w niewielkim lub umiarkowanym stopniu wpływać na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeśli u pacjentów przyjmujących amlodypinę wystąpią zawroty głowy, ból głowy, uczucie zmęczenia lub nudności, zdolność do reakcji może być zaburzona. Ostrożność należy zachować zwłaszcza na początku leczenia.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Substancja o działaniu obniżającym ciśnienie tętnicze krwi. Blokuje napływ jonów wapnia do komórek mięśni gładkich naczyń krwionośnych i mięśnia sercowego, zmniejszając napięcie wspomnianych mięśni, dzięki czemu dochodzi do obniżenia ciśnienia krwi. Stosowana jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego u dorosłych i dzieci od 6. roku życia, a także w leczeniu dławicy naczynioskurczowej, tzw. dławicy Prinzmetala (odmiana choroby niedokrwiennej serca).
Komentarze