Adcetris - opis
ADCETRIS jest wskazany w leczeniu dorosłych pacjentów z
nawrotowym lub opornym na leczenie chłoniakiem ziarniczym
(chłoniakiem Hodgkina, ang. Hodgkin’s lymphoma , HL)
CD30+:
1. po autologicznym przeszczepie
komórek macierzystych szpiku (ang. autologous stem cell
transplant, ASCT) lub
2. po co
najmniej dwóch wcześniejszych terapiach, w przypadku, gdy ASCT lub
wielolekowa chemioterapia nie stanowi opcji
leczenia.
ADCETRIS jest wskazany w leczeniu
dorosłych pacjentów z nawrotowym lub opornym na leczenie układowym
chłoniakiem anaplastycznym z dużych komórek (ang. systemic
anaplastic large cell lymphoma , sALCL).
Adcetris - skład
Każda fiolka zawiera 50 mg brentuksymabu vedotin.
Po rekonstytucji (patrz punkt 6.6), każdy ml zawiera 5 mg
brentuksymabu vedotin.
ADCETRIS jest koniugatem przeciwciała i leku zawierającym
przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko CD30 (rekombinowana
chimeryczna immunoglobulina G1 [IgG1], produkowana w komórkach
jajników chomika chińskiego za pomocą technologii rekombinacji
DNA), które jest powiązane kowalencyjnie z aurystatyną E
jednometylowaną (ang. monomethyl auristatin E, MMAE)
działającą na mikrotubule.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu
Każda fiolka zawiera około 13,2 mg sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Adcetris - dawkowanie
Brentuksymab vedotin należy podawać pod kontrolą lekarza
posiadającego doświadczenie w stosowaniu leków
przeciwnowotworowych.
Dawkowanie
Zalecana dawka wynosi 1,8 mg/kg podawana we wlewie dożylnym
trwającym 30 minut co 3 tygodnie.
Jeśli masa ciała pacjenta przekracza 100 kg, do obliczenia dawki
należy przyjąć 100 kg (patrz punkt 6.6).
Należy monitorować morfologię krwi przed podaniem każdej dawki
tego produktu leczniczego (patrz punkt 4.4).
Pacjentów należy objąć obserwacją podczas podawania i po podaniu
wlewu (patrz punkt 4.4).
Leczenie należy kontynuować aż do progresji choroby lub
wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności (patrz punkt 4.4).
Pacjenci, u których nastąpiła stabilizacja choroby lub poprawa
stanu powinni otrzymać co najmniej 8 cykli, a maksymalnie do 16
cykli leczenia (w ciągu około roku) (patrz punkt 5.1).
Modyfikacje dawkowania
Neutropenia
Jeśli podczas leczenia pojawi się neutropenia, leczenie jej
powinno polegać na opóźnianiu podania kolejnych dawek. W Tabeli 1
zamieszczonej poniżej podano odpowiednie zalecenia dotyczące
dawkowania (patrz również punkt 4.4).
Tabela 1: Zalecenia dotyczące dawkowania w przypadku
neutropenii
Stopień nasilenia neutropenii
(objawy przedmiotowe i podmiotowe [skrócony opis skali
CTCAE a ] )
|
Modyfikacja schematu dawkowania
|
1. stopnia (< DGN - 1500/mm
3
< DGN - 1,5 x 10 9 /l)
lub
2. stopnia
(< 1500 - 1000/mm 3
< 1,5 - 1,0 x 10 9 /l)
|
Kontynuacja podawania takiej samej dawki i schematu leczenia
|
3. stopnia (< 1000 - 500/mm
3
< 1,0 - 0,5 x 10 9 /l)
lub
4. stopnia
(< 500/mm 3
< 0,5 x 10 9 /l)
|
Wstrzymać podanie dawki aż do cofnięcia się objawów toksyczności
do ≤ 2. stopnia lub do wartości wyjściowej, a następnie wznowić
leczenie w takiej samej dawce i w takim samym schemacie
b . Rozważyć wspomagające stosowanie czynnika wzrostu
(G-CSF lub GM-CSF) w kolejnych cyklach u pacjentów z neutropenią 3.
lub 4. stopnia.
|
a. Stopniowanie oparto na Standardowych Kryteriach
Terminologicznych Zdarzeń Niepożądanych Narodowego Instytutu Raka
(ang. National Cancer Institute, NCI, Common Terminology
Criteria for Adverse Events , CTCAE) wersja 3.0; patrz
neutrofile/granulocyty; DGN= dolna granica normy.
b. Pacjenci, u których rozwinęła się limfopenia 3.
lub 4. stopnia mogą kontynuować leczenie bez przerywania
go.
Neuropatia obwodowa
Jeśli podczas leczenia pojawi się lub
ulegnie nasileniu obwodowa neuropatia czuciowa lub ruchowa, należy
zapoznać się z Tabelą 2 poniżej, w której podano odpowiednie
zalecenia dotyczące dawkowania (patrz punkt 4.4).
Tabela 2: Zalecenia dotyczące dawkowania w
przypadku wystąpienia lub nasilenia obwodowej neuropatii czuciowej
lub ruchowej
Stopień nasilenia obwodowej neuropatii czuciowej lub
ruchowej
(objawy przedmiotowe i podmiotowe [skrócony opis skali
CTCAE a ] )
|
Modyfikacja dawki i schematu leczenia
|
1. stopnia (parestezje i(lub) zniesienie odruchów, bez
zaburzenia czynności)
|
Kontynuacja podawania takiej samej dawki i schematu leczenia
|
2. stopnia (zaburzenia czynności,
ale bez wpływu na codzienne czynności) lub
3. stopnia (upośledzenie
wykonywania codziennych czynności)
|
Wstrzymać podanie dawki aż do cofnięcia się objawów toksyczności
do ≤ 1. stopnia lub do wartości początkowej, następnie wznowić
podawanie w zmniejszonej dawce 1,2 mg/kg co 3 tygodnie
|
4. stopnia (neuropatia czuciowa powodująca niepełnosprawność lub
neuropatia ruchowa zagrażająca życiu lub prowadząca do
porażenia)
|
Przerwać leczenie
|
a. Stopniowanie oparto na
Standardowych Kryteriach Terminologicznych Zdarzeń Niepożądanych
(CTCAE) Narodowego Instytutu Raka (NCI) wersja 3.0; patrz
neuropatia: ruchowa; neuropatia:
czuciowa; i ból neuropatyczny.
Zaburzenia czynności
nerek
Nie prowadzono oficjalnych badań u
pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. Dotychczas brak jest
dostępnych danych z badań u pacjentów z zaburzeniami czynności
nerek. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek powinni być objęci
ścisłą obserwacją (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności
wątroby
Nie prowadzono oficjalnych badań u
pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby. Dotychczas brak jest
dostępnych danych z badań u pacjentów z zaburzeniami czynności
wątroby. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby powinni być
objęci ścisłą obserwacją (patrz punkt 5.2).
Pacjenci w podeszłym
wieku
Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności
u pacjentów w podeszłym wieku, którzy ukończyli 65 lat. Brak
dostępnych danych.
Dzieci i młodzież
Nie określono dotychczas bezpieczeństwa
stosowania i skuteczności u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18
lat. Brak dostępnych danych.
W badaniach nieklinicznych obserwowano
zanik grasicy (patrz punkt 5.3).
Sposób podawania
Zalecana dawka produktu leczniczego
ADCETRIS jest podawana we wlewie trwającym 30 minut.
Instrukcja dotycząca rekonstytucji i
rozcieńczenia produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt
6.6.
Brentuksymabu vedotin nie wolno podawać w
postaci szybkiego wstrzyknięcia dożylnego ani bolusa. Brentuksymab
vedotin należy podawać przez osobny dostęp do żyły i nie wolno go
mieszać z innymi produktami leczniczymi (patrz punkt
6.2).
Adcetris - środki ostrożności
Postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia
U pacjentów leczonych brentuksymabem vedotin może nastąpić
reaktywacja wirusa Johna Cunninghama (JC) powodująca postępującą
wieloogniskową leukoencefalopatię (ang. progressive multifocal
leukoencephalopathy , PML) i zgon. Zgłaszano przypadki PML u
pacjentów, którzy otrzymali ten produkt leczniczy po kilku
wcześniejszych cyklach chemioterapii. PML jest rzadką chorobą
demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego, powodowaną przez
reaktywację latentnego wirusa JC, która zazwyczaj kończy się
zgonem.
Pacjenci powinni być objęci ścisłą obserwacją dotyczącą
wystąpienia nowych lub nasilenia przedmiotowych lub podmiotowych
objawów neurologicznych, zaburzeń funkcji poznawczych lub zachowań,
które mogą sugerować PML. W przypadku każdego podejrzenia PML
należy wstrzymać podawanie brentuksymabu vedotin. Sugerowana ocena
PML obejmuje konsultację neurologiczną, obrazowanie MR mózgu ze
wzmocnieniem kontrastowym z wykorzystaniem gadoliny oraz badanie
płynu mózgowo-rdzeniowego na obecność DNA wirusa JC za pomocą
reakcji łańcuchowej polimerazy lub biopsji mózgu na obecność wirusa
JC. Ujemny wynik badania na obecność wirusa JC nie wyklucza PML.
Może być uzasadniona dodatkowa kontrola i ocena, jeśli nie można
ustalić alternatywnego rozpoznania. W przypadku potwierdzenia
rozpoznania PML należy na stałe przerwać podawanie brentuksymabu
vedotin.
Lekarz powinien być w szczególności wyczulony na objawy
sugerujące PML, których pacjent może nie zauważyć (np. objawy
zaburzenia funkcji poznawczych, neurologicznych lub
psychicznych).
Ciężkie zakażenia i zakażenia oportunistyczne
U pacjentów leczonych brentuksymabem vedotin zgłaszano ciężkie
zakażenia, takie jak zapalenie płuc, bakteriemia gronkowcowa i
półpasiec oraz zakażenia oportunistyczne, takie jak zapalenie płuc
wywołane przez Pneumocystis jiroveci i zakażenie drożdżakowe
jamy ustnej. Pacjenci podczas leczenia powinni pozostawać pod
ścisłą obserwacją w zakresie pojawienia się ewentualnych ciężkich
lub oportunistycznych zakażeń.
Reakcje związane z podaniem wlewu
Zgłaszano bezpośrednie i opóźnione reakcje związane z podaniem
wlewu, jak również reakcje anafilaktyczne.
Pacjentów należy objąć ścisłą obserwacją podczas podawania i po
podaniu wlewu. W przypadku wystąpienia reakcji anafilaktycznej
podawanie brentuksymabu vedotin należy niezwłocznie i całkowicie
przerwać i zastosować odpowiednie leczenie.
Jeśli wystąpi reakcja związana z podaniem wlewu, należy go
przerwać i rozpocząć odpowiednie leczenie. Wlew można rozpocząć
ponownie ze zmniejszoną szybkością po ustąpieniu objawów. Pacjenci,
u których wystąpiła wcześniej reakcja związana z podaniem wlewu
powinni otrzymać premedykację przed kolejnymi wlewami. Premedykacja
może obejmować paracetamol, lek antyhistaminowy i
kortykosteroid.
Reakcje związane z podaniem wlewu zdarzają się częściej i są
bardziej nasilone u pacjentów z przeciwciałami przeciwko
brentuksymabowi vedotin (patrz punkt 4.8).
Zespół rozpadu guza
Po podaniu brentuksymabu vedotin zgłaszano zespół rozpadu guza
(ang. tumor lysis syndrome, TLS). Ryzyko zespołu rozpadu
guza zagraża pacjentom z guzami szybko proliferującymi i obciążonym
dużą masą guza. Tacy pacjenci powinni być objęci ścisłą obserwacją
i leczeni zgodnie z najlepszą praktyką medyczną. Leczenie TLS może
obejmować intensywne nawadnianie, monitorowanie czynności nerek,
korygowanie zaburzeń elektrolitowych, leczenie zapobiegające
hiperurykemii i terapię wspomagającą.
Neuropatia obwodowa
Leczenie brentuksymabem vedotin może powodować neuropatię
obwodową, głównie czuciową. Zgłaszano również przypadki obwodowej
neuropatii ruchowej. Neuropatia obwodowa wywołana podaniem
brentuksymabu vedotin zwykle jest skutkiem kumulacyjnej ekspozycji
na ten produkt leczniczy i w większości przypadków jest odwracalna.
W grupie uczestników badań II fazy, podczas ostatniej oceny u
większości pacjentów (62%) nastąpiła poprawa lub ustąpienie objawów
neuropatii obwodowej. Wśród pacjentów, u których zgłoszono
neuropatię obwodową przerwanie leczenia brentuksymabem vedotin
nastąpiło u 9%, zmniejszenie dawki u 8%, a opóźnienie podania dawki
u 13% pacjentów. U pacjentów należy kontrolować objawy neuropatii,
takie jak niedoczulica, przeczulica, parestezje, dyskomfort,
uczucie pieczenia, ból neuropatyczny lub osłabienie. Pacjenci, u
których pojawiają się nowe lub nasilają się objawy neuropatii
obwodowej mogą wymagać opóźnienia podania lub zmniejszenia dawki
brentuksymabu vedotin bądź przerwania leczenia (patrz punkt
4.2).
Toksyczność hematologiczna
Po leczeniu brentuksymabem vedotin może wystąpić niedokrwistość
3. lub 4. stopnia, trombocytopenia i długotrwała (≥1 tydzień)
neutropenia 3. lub 4. stopnia. Należy monitorować morfologię krwi
przed podaniem każdej dawki tego produktu leczniczego. Jeśli
rozwinie się neutropenia 3. lub 4. stopnia, patrz punkt 4.2.
Gorączka neutropeniczna
U pacjentów leczonych brentuksymabem vedotin zgłaszano gorączkę
neutropeniczną (gorączka z nieznanej przyczyny bez klinicznie lub
mikrobiologicznie udokumentowanego zakażenia z bezwzględną liczbą
neutrofili < 1,0 x 10 9 /l, gorączka ≥38,5°C; patrz
CTCAE wersja 3). Należy monitorować morfologię krwi przed podaniem
każdej dawki tego produktu leczniczego. U pacjentów należy
dokładnie kontrolować temperaturę ciała i w razie pojawienia się
gorączki neutropenicznej leczyć ją zgodnie z najlepszą praktyką
medyczną.
Zespół Stevens-Johnsona
Po podaniu brentuksymabu vedotin zgłaszano zespół
Stevens-Johnsona. W przypadku wystąpienia zespołu Stevens-Johnsona
podawanie brentuksymabu vedotin należy przerwać i zastosować
odpowiednie leczenie.
Hiperglikemia
Podczas badań klinicznych zgłaszano hiperglikemię u pacjentów z
podwyższonym indeksem masy ciała (ang. BMI) z cukrzycą lub bez
cukrzycy w wywiadzie. U każdego pacjenta, u którego wystąpiła
hiperglikemia należy ściśle monitorować stężenie glukozy w
surowicy. W razie potrzeby, należy stosować leczenie
przeciwcukrzycowe.
Zaburzenia czynności nerek i wątroby
Doświadczenie w zakresie stosowania produktu leczniczego u
pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby jest
ograniczone. Analiza farmakokinetyczna populacji wykazała, że na
klirens MMAE może mieć wpływ umiarkowane lub ciężkie zaburzenie
czynności nerek oraz niskie stężenia albuminy w osoczu (patrz punkt
5.2).
Zawartość sodu w substancjach pomocniczych
Ten produkt leczniczy zawiera maksymalnie 2,1 mmol (47 mg) sodu
na dawkę. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów kontrolujących
zawartość sodu w diecie.
Adcetris - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Jednoczesne podawanie bleomycyny i brentuksymabu vedotin
powoduje toksyczność płucną.
Adcetris - działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Brentuksymab vedotin badano w monoterapii u 160 pacjentów
podczas dwóch głównych badań II fazy (SG035-0003 i SG035-0004)
(patrz punkt 5.1).
U pacjentów leczonych tym produktem leczniczym zgłaszano ciężkie
zakażenia i zakażenia oportunistyczne (patrz punkt 4.4). W grupie
uczestników badań II fazy 16% pacjentów zgłaszało zdarzenie
niepożądane, które określano jako zakażenie.
Ciężkie działania niepożądane obejmowały: neutropenię,
trombocytopenię, zaparcia, biegunkę, wymioty, gorączkę, obwodową
neuropatię ruchową i obwodową neuropatię czuciową, hiperglikemię,
polineuropatię demielinizacyjną, zespół rozpadu guza i zespół
Stevens-Johnsona.
Do najczęściej występujących działań niepożądanych u pacjentów
leczonych tym produktem należały: obwodowa neuropatia czuciowa,
zmęczenie, nudności, biegunka, neutropenia, wymioty, gorączka i
zakażenia górnych dróg oddechowych.
Działania niepożądane spowodowały przerwanie leczenia u 19%
pacjentów otrzymujących brentuksymab vedotin. Ciężkie działania
niepożądane, które prowadziły do przerwania leczenia u dwóch lub
więcej pacjentów z HL lub sALCL, obejmowały obwodową neuropatię
czuciową (6%) i obwodową neuropatię ruchową (2%).
Dane na temat bezpieczeństwa zgłaszane w badaniach I fazy
dotyczących zwiększania dawki i farmakologii klinicznej (n=15
pacjentów) oraz w Programie Indywidualnego Leczenia Pacjentów (ang.
Named Patient Program , NPP; n= 26 pacjentów) u chorych z
nawrotowym lub opornym na leczenie HL, u których nie wykonano
autologicznego przeszczepu komórek macierzystych (patrz punkt 5.1),
leczonych zalecaną dawką 1,8 mg/kg co trzy tygodnie były zgodne z
profilem bezpieczeństwa w głównych badaniach klinicznych.
Wykaz działań niepożądanych w formie tabelarycznej
Działania niepożądane produktu leczniczego ADCETRIS podano
według klasyfikacji układów i narządów MedDRA (patrz Tabela 3). W
obrębie każdej klasyfikacji układów i narządów działania
niepożądane podano według kategorii częstości: bardzo często (
> 1/10); często ( > 1/100 do < 1/10);
niezbyt często ( > 1/1 000 do < 1/100); rzadko (
> 1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10
000).
Tabela 3: Działania niepożądane produktu leczniczego ADCETRIS
zgłaszane w populacji badań II fazy
Klasyfikacja układów i narządów
|
Działania niepożądane
|
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
|
Bardzo często:
|
Zakażenie a
|
Często:
|
Zakażenie górnych dróg oddechowych, półpasiec, zapalenie
płuc
|
Niezbyt często:
|
Zakażenie drożdżakowe jamy ustnej, zapalenie płuc wywołane przez
Pneumocystis jiroveci, bakteriemia gronkowcowa
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
Bardzo często:
|
Neutropenia
|
Często:
|
Niedokrwistość, trombocytopenia
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
|
Często:
|
Hiperglikemia
|
Niezbyt często:
|
Zespół rozpadu guza*
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
Bardzo często:
|
Obwodowa neuropatia czuciowa
|
Często:
|
Obwodowa neuropatia ruchowa, zawroty głowy, polineuropatia
demielinizacyjna*
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
|
Często:
|
Kaszel, duszność
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Bardzo często:
|
Biegunka, nudności, wymioty
|
Często:
|
Zaparcia
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Bardzo często:
|
Łysienie, świąd
|
Często:
|
Wysypka
|
Niezbyt często:
|
Zespół Stevens-Johnsona*
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
|
Bardzo często:
|
Ból mięśni
|
Często:
|
Ból stawów, ból pleców
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Bardzo często:
|
Zmęczenie, gorączka, reakcje związane z podaniem wlewu
b
|
Często:
|
Dreszcze
|
*Zgłaszane tylko jako ciężkie działania niepożądane
a. Zalecane terminy zgłaszane w „Zakażenia i zarażenia
pasożytnicze” obejmują zakażenie górnych dróg oddechowych,
półpasiec i zapalenie płuc.
b. Zalecane terminy związane z reakcjami związanymi z
podaniem wlewu obejmują dreszcze (4%), nudności, duszności i świąd
(3% każde) oraz kaszel (2%).
Opis wybranych działań
niepożądanych
Działania niepożądane, które prowadziły do
opóźnienia dawki do 3 tygodni u ponad 5% pacjentów obejmowały
neutropenię (14%) i obwodową neuropatię czuciową (11%).
Działaniem niepożądanym, które prowadziło
do zmniejszenia dawki u ponad 5% pacjentów była obwodowa neuropatia
czuciowa (8%). U dziewięćdziesięciu procent (90%) pacjentów w
badaniach II fazy utrzymano zalecaną dawkę 1,8 mg/kg podczas
leczenia.
Podczas leczenia tym produktem może
wystąpić ciężka i długotrwała (≥1 tydzień) neutropenia, co może
zwiększać ryzyko rozwinięcia się u pacjenta ciężkich zakażeń.
Mediana czasu trwania neutropenii 3. lub 4. stopnia była
ograniczona (1 tydzień); u 2% pacjentów neutropenia 4. stopnia
utrzymywała się przez ≥7 dni. U mniej niż połowy pacjentów z
populacji objętej badaniami II fazy z neutropenią 3. lub 4. stopnia
występowały przemijające zakażenia, związane czasowo z
występowaniem neutropenii; większość związanych czasowo zakażeń
była 1. lub 2. stopnia.
Pośród pacjentów z neuropatią obwodową
mediana czasu obserwacji od zakończenia leczenia do ostatniej oceny
wynosiła około 10 tygodni. Podczas ostatniej oceny u 62% z 84
pacjentów, u których wystąpiła neuropatia obwodowa, uszkodzenie
ustąpiło lub nastąpiła poprawa objawów neuropatii obwodowej.
Mediana czasu od rozpoczęcia do ustąpienia lub poprawy dla
wszystkich zdarzeń wynosiła 6,6 tygodnia (zakres od 0,3 tygodnia do
54,4 tygodnia).
PML zgłaszano poza głównymi badaniami
klinicznymi II fazy opisanymi w tym punkcie (patrz punkt
4.4).
Reakcje anafilaktyczne zgłaszano poza
głównymi badaniami klinicznymi II fazy opisanymi w tym punkcie.
Objawy reakcji anafilaktycznej mogą obejmować między innymi
pokrzywkę, obrzęk naczynioruchowy, niedociśnienie i skurcz
oskrzeli.
Gorączkę neutropeniczną zgłaszano poza
głównymi badaniami klinicznymi II fazy opisanymi w tym punkcie
(patrz punkt 4.2). U pacjenta włączonego do badania I fazy ze
zwiększaniem dawki wystąpiła gorączka neutropeniczna 5. stopnia po
podaniu pojedynczej dawki brentuksymabu vedotin wynoszącej 3,6
mg/kg mc.
Immunogenność
Pacjentów z nawrotowym lub opornym na
leczenie HL lub sALCL w dwóch badaniach II fazy badano co 3
tygodnie na obecność przeciwciał przeciwko brentuksymabowi vedotin
za pomocą czułego elektrochemiluminescencyjnego testu
immunologicznego. U około 35% pacjentów biorących udział w tych
badaniach pojawiły się przeciwciała przeciwko brentuksymabowi
vedotin. Spośród tych pacjentów większość miała wynik dodatni przed
podaniem 2 dawki, 7% miało ciągle utrzymujący się wynik dodatni dla
przeciwciał przeciwko lekowi (ang. anti-therapeutic
antibodies , ATA), a u 62% pacjentów z dodatnim wynikiem ATA
występowały przeciwciała neutralizujące. U jednego procenta (1%)
pacjentów wystąpiły działania niepożądane zgodne z reakcjami
związanymi z podaniem wlewu, które spowodowały przerwanie
leczenia.
Obecność przeciwciał przeciwko
brentuksymabowi vedotin nie korelowała z klinicznie istotnym
zmniejszeniem stężenia brentuksymabu vedotin w surowicy i nie
powodowała zmniejszenia skuteczności brentuksymabu vedotin. Chociaż
obecność przeciwciał przeciwko brentuksymabowi vedotin
niekoniecznie prognozuje wystąpienie reakcji związanych z wlewem,
większą częstość reakcji związanych z podaniem wlewu obserwowano u
pacjentów z ciągle utrzymującym się dodatnim wynikiem ATA (30%)
względem pacjentów z przemijającym wynikiem dodatnim ATA (12%) i
bez wyniku dodatniego ATA (7%).
Adcetris - ciąża i karmienie piersią
Kobiety w wieku rozrodczym
Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować dwie skuteczne
metody antykoncepcji podczas leczenia brentuksymabem vedotin oraz w
ciągu 30 dni po jego zakończeniu.
Ciąża
Brak danych dotyczących stosowania brentuksymabu vedotin u
kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy
wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3).
Brentuksymabu vedotin nie stosować w okresie ciąży z wyjątkiem,
gdy potencjalne korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko
dla płodu. Jeśli zachodzi potrzeba leczenia kobiety w ciąży, należy
wyraźnie poinformować ją o potencjalnym ryzyku dla płodu.
W punkcie dotyczącym płodności znajdującym się poniżej podano
wskazówki dla kobiet, których partnerzy są leczeni brentuksymabem
vedotin.
Karmienie piersią
Brak danych dotyczących przenikania brentuksymabu vedotin lub
jego metabolitów do mleka ludzkiego.
Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci.
Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy
przerwać podawanie produktu leczniczego biorąc pod uwagę korzyści z
karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.
Płodność
W badaniach nieklinicznych leczenie brentuksymabem vedotin
powodowało toksyczne działanie na jądra, co może zmieniać płodność
u mężczyzn. Wykazano, że MMAE ma właściwości aneugeniczne (patrz
punkt 5.3). Dlatego zaleca się, aby mężczyźni leczeni tym produktem
leczniczym zamrozili próbki nasienia przed rozpoczęciem leczenia.
Wskazane jest, aby mężczyźni leczeni tym produktem powstrzymali się
od reprodukcji podczas leczenia i do 6 miesięcy po podaniu
ostatniej dawki.
Adcetris - prowadzenie pojazdów
Brentuksymab vedotin wywiera niewielki wpływ na zdolność
prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn .
Komentarze