Zalasta - dawkowanie
Dorośli
Schizofrenia: zalecana dawka początkowa olanzapiny wynosi
10 mg na dobę.
Epizody manii: Dawka początkowa tol5 mg jako dawka
pojedyncza w monoterapii lub 10 mg na dobę w terapii skojarzonej
(patrz punkt 5.1).
Zapobieganie nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej:
zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg/dobę. U pacjentów, którzy
otrzymywali olanzapinę w leczeniu epizodów manii, aby zapobiec
nawrotom należy kontynuować leczenie tą samą dawką. W przypadku
wystąpienia nowego epizodu manii, epizodu mieszanego lub epizodu
depresji, leczenie olanzapiną należy kontynuować (w razie
konieczności optymalizując dawkę),jeżeli istnieją wskazania
kliniczne zastosować dodatkowe leczenie objawów
afektywnych.
Podczas leczenia schizofrenii, epizodów manii oraz w celu
zapobiegania nawrotom choroby
afektywnej dwubiegunowej, dawka dobowa może być ustalana w
zależności od stanu klinicznego
pacjenta w zakresie 5-20 mg/dobę. Zwiększenie do dawki
większej niż zalecana dawka początkowa zalecane jest tylko i nie
częściej niż co 24 godziny.
Olanzapinę można podawać niezależnie od posiłków, ponieważ
pokarm nie wpływa na jej wchłanianie. Należy rozważyć stopniowe
zmniejszanie dawki leku, w przypadku odstawiania
olanzapiny.
Dzieci i
młodzież
Nie zaleca się stosowania olanzapiny u dzieci i młodzieży
w wieku poniżej 18 lat, z uwagi na brak danych dotyczących
bezpieczeństwa i skuteczności leczenia. Znacznie większy przyrost
masy ciała oraz większe zmiany stężenia lipidów i prolaktyny
zgłaszano podczas krótkotrwałych badań z udziałem młodzieży niż w
badaniach z udziałem dorosłych (patrz punkty 4.4, 4.8, 5.1 i
5.2).
Pacjenci w podeszłym 'wieku
Mniejsza dawka początkowa (5 mg/dobę) nie jest rutynowo
wskazana, ale należy ją rozważyć u pacjentów w wieku powyżej 65
lat, kiedy dają do tego podstawy czynniki kliniczne (patrz również
punkt 4.4).
Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek i(łub)
wątroby
U tych pacjentów należy rozważyć zastosowanie mniejszej
dawki początkowej (5 mg). W przypadku umiarkowanej niewydolności
wątroby (marskość, klasa A lub B wg Child-Pugh), dawka początkowa
powinna wynosić 5 mg, a zwiększać ją można jedynie z zachowaniem
ostrożności.
Dawka początkowa i zakres stosowanych dawek u pacjentów
płci żeńskiej nie wymagają rutynowej korekty w porównaniu z dawkami
stosowanymi u pacjentów płci męskiej.
Osoby palące tytoń
Dawka początkowa i zakres stosowanych dawek u pacjentów
niepalących nie wymagają rutynowej korekty w porównaniu z dawkami
stosowanymi u pacjentów palących.
W przypadku występowania więcej niż jednego czynnika,
który może spowalniać metabolizmu (płeć żeńska, podeszły wiek,
niepalenie tytoniu), należy rozważyć zmniejszenie dawki
początkowej. U tych pacjentów zwiększanie dawki, jeżeli jest
wskazane, powinno być przeprowadzone z zachowaniem
ostrożności.
(Patrz punkty 4.5 oraz 5.2.)
Zalasta - środki ostrożności
Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych, poprawa
stanu klinicznego pacjenta może nastąpić po kilku dniach lub
tygodniach. W tym czasie należy dokładnie monitorować stan
pacjentów.
Psychoza i
(lub) zaburzenia zachowania spowodowane
otępieniem
Olanzapina nie jest zatwierdzona w leczeniu pacjentów z
objawami psychozy i (lub) zaburzeniami
zachowania spowodowanymi otępieniem. Nie jest zalecana do
leczenia tej szczególnej grupy pacjentów z powodu zwiększonej
śmiertelności oraz ryzyka występowania zdarzeń
naczyniowo-mózgowych. W badaniach klinicznych kontrolowanych
placebo (w okresie 6-12 tygodni) obejmujących pacjentów w podeszłym
wieku (średnia wieku 78 lat) z psychozą spowodowaną otępieniem, i
(lub) z zaburzeniami zachowania spowodowanymi otępieniem,
odnotowano dwukrotne zwiększenie częstości zgonów u pacjentów
leczonych olanzapiną w porównaniu do grupy pacjentów leczonych
placebo (odpowiednio 3,5% wobec 1,5%). Zwiększona śmiertelność nie
była spowodowana dawkowaniem olanzapiny (średnia dobowa dawka 4,4
mg) lub czasem trwania leczenia. Czynnikami
ryzyka, predysponującymi populację pacjentów do
zwiększonej śmiertelności, był wiek > 65 lat, utrudnienie
połykania, sedacja, niedożywienie i odwodnienie, choroby płuc (np.
zapalenie płuc z aspiracją lub bez aspiracji) lub jednoczesne
stosowanie benzodiazepin. Jednak śmiertelność była większa wśród
pacjentów leczonych olanzapiną niż w grupie pacjentów leczonych
placebo i pozbawionych czynnika ryzyka.
W tych samych badaniach klinicznych odnotowano niepożądane
zdarzenia naczyniowo-mózgowe (np. udar, przemijający napad
niedokrwienny), w tym przypadki śmiertelne. Odnotowano trzykrotne
zwiększenie częstości występowania niepożądanych zdarzeń
naczyniowo-mózgowych w grupie pacjentów leczonych olanzapiną w
porównaniu z grupą pacjentów leczonych placebo (odpowiednio 1,3%
wobec 0,4%). U wszystkich pacjentów leczonych olanzapiną i placebo,
u których wystąpiły zdarzenia naczyniowo-mózgowe, stwierdzono
czynniki zwiększające ryzyko. Wiek > 75 lat, otępienie
naczyniowe lub mieszane były uznane za czynniki ryzyka wystąpienia
niepożądanych zdarzeń naczyniowo-mózgowych w związku z leczeniem
olanzapiną. Skuteczność olanzapiny nie została ustalona w czasie
prowadzenia tych badań.
Choroba
Parkinsona
Nie zaleca się stosowania olanzapiny w leczeniu psychozy
wywołanej przyjmowaniem agonistów dopaminy u pacjentów z chorobą
Parkinsona. W badaniach klinicznych bardzo często zgłaszano
nasilenie objawów parkinsonizmu i omamy występujące z większą
częstością niż w przypadku stosowania placebo (patrz punkt 4.8),a
olanzapina nie była bardziej skuteczna niż placebo w leczeniu
objawów psychotycznych. W badaniach tych wymagane było, aby stan
pacjentów był stabilny, kiedy przyjmowali oni najmniejszą skuteczną
dawkę leków przeciw parkinsonizmowi (agonistów dopaminy), oraz aby
przez cały czas badania przyjmowali oni te same leki przeciw
parkinsonizmowi w stałych dawkach. Podawanie olanzapiny rozpoczęto
od dawki 2,5 mg/dobę i następnie zwiększano -w zależności od
decyzji badacza - maksymalnie do 15 mg/dobę.
Złośliwy
zespół neuroleptyczny (ZZN)
ZZN jest stanem potencjalnego zagrożenia życia związanym z
przyjmowaniem leków przeciwpsychotycznych. Podczas stosowania
olanzapiny również zgłaszano rzadkie przypadki ZZN. Klinicznymi
objawami ZZN są: bardzo wysoka gorączka, sztywność mięśni,
zaburzenia świadomości oraz objawy niestabilności autonomicznego
układu nerwowego (niemiarowe tętno lub wahania ciśnienia tętniczego
krwi, tachykardia, obfite pocenie się i zaburzenia rytmu serca).
Ponadto, może wystąpić zwiększenie aktywności fosfokinazy
kreatyninowej, mioglobinuria (rabdomioliza) oraz ostra niewydolność
nerek. Jeżeli u pacjenta wystąpią objawy podmiotowe i przedmiotowe
wskazujące na ZZN lub wysoka gorączka o niewyjaśnionej przyczynie,
bez innych klinicznych objawów ZZN, należy odstawić wszystkie leki
przeciwpsychotyczne, w tym olanzapinę.
Hiperglikemia
i cukrzyca
Rzadko zgłaszano hiperglikemię i(lub) rozwój albo
nasilenie objawów cukrzycy z czasami występującą kwasicą ketonową
lub śpiączką, w tym przypadki śmiertelne (patrz punkt 4.8). W
niektórych przypadkach odnotowano wcześniejsze zwiększenie masy
ciała, co może być czynnikiem predysponującym. Zaleca się
odpowiednie monitorowanie stanu klinicznego, zgodnie z przyjętymi
wytycznymi dotyczącymi leczenia przeciwpsychotycznego. Pacjentów
otrzymujących jakikolwiek lek przeciwpsychotyczny, w tym produkt
Zalasta, należy obserwować pod kątem objawów przedmiotowych i
podmiotowych hiperglikemii (takich jak nadmierne pragnienie,
nadmierne wydzielanie moczu, nadmierne łaknienie i osłabienie), a
pacjentów z cukrzycą lub czynnikami ryzyka predysponującymi do
cukrzycy należy regularnie badać, aby wykryć pogorszenie kontroli
glikemii. Należy regularnie kontrolować masę ciała.
Zmiany
stężenia lipidów
W kontrolowanych placebo próbach klinicznych obserwowano
zmiany niepożądane w lipidach u pacjentów leczonych olanzapiną
(patrz część 4.8).W przypadku wystąpienia zmian w stężeniu lipidów
należy zastosować odpowiednie leczenie, w szczególności u pacjentów
z zaburzeniami przemiany lipidów i u pacjentów, u których występują
czynniki ryzyka rozwoju takich zaburzeń. U pacjentów otrzymujących
jakikolwiek lek przeciwpsychotyczny, w tym produkt Zalasta,
należy
regularnie badać stężenie lipidów, zgodnie z przyjętymi
wytycznymi dotyczącymi leczenia przeciwpsychotycznego.
Aktywność
antycholinergiczna
Choroby współistniejące: choć wykazano aktywność
antycholinergiczną olanzapiny in vitro, doświadczenia z
badań klinicznych ujawniły małą częstość występowania objawó4.5 z
nią związanych. Jednakże, ponieważ doświadczenie kliniczne związane
ze stosowaniem olanzapiny u pacjentów z chorobami współistniejącymi
jest ograniczone, należy zachować ostrożność przepisując ten lek
pacjentom z przerostem gruczołu krokowego, lub niedrożnością
porażenną jelit i podobnymi schorzeniami.
Czynność
wątroby
Często obserwowano przejściowe, bezobjawowe zwiększenie
aktywności amniotransferaz wątrobowych, A1AT, AspAT, zwłaszcza w
początkowym okresie leczenia. Należy zachować ostrożność i wykonać
badania kontrolne u pacjentów ze zwiększona aktywnością A1AT i(lub)
AspAT, u pacjentów z objawami podmiotowymi i przedmiotowymi
niewydolności wątroby, u pacjentów z uprzednio stwierdzoną
ograniczoną czynnością rezerwową wątroby, oraz u pacjentów
leczonych lekami o potencjalnym działaniu hepatotoksycznym. U
pacjentów, u których stwierdzono zapalenie wątroby (łącznie z
uszkodzeniem wątroby typu wątrobowokomórkowego, związanego z
zastojem żółci, lub mieszanego), należy przerwać leczenie
olanzapiną.
Neutropenia
Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których
stwierdza się z jakiejkolwiek przyczyny małą liczbę leukocytów
i(lub) granulocytów obojętnochłonnych, u pacjentów przyjmujących
leki mogące wywołać neutropenię, u pacjentów z zahamowaniem
czynności i(lub) toksycznym uszkodzeniem szpiku indukowanym przez
leki w wywiadzie, u pacjentów z zahamowaniem czynności szpiku
kostnego spowodowanym przez współistniejącą chorobę, radioterapię
lub chemioterapię oraz u pacjentów z hipereozynofilią lub z chorobą
mieloproliferacyjną. Często zgłaszano występowanie neutropenii u
pacjentów leczonych jednocześnie olanzapiną i walproinianem (patrz
punkt 4.8).
Przerwanie
leczenia
Bardzo rzadko (< 0,01%), w przypadku nagłego przerwania
stosowania olanzapiny zgłaszano wystąpienie ostrych objawów, takich
jak: pocenie się, bezsenność, drżenie, lęk, nudności lub
wymioty.
Odstęp
OT
W badaniach klinicznych istotne klinicznie wydłużenie
odstępu QTc u pacjentów leczonych olanzapiną (skorygowane wg wzoru
Fridericia [QTcF] > =500 milisekund [ms] w każdym momencie po
rozpoczęciu badania, dla pacjentów z odstępem QTcF< 500 ms przed
rozpoczęciem badania) występowało niezbyt często (0,1% do 1%). W
porównaniu z placebo nie stwierdzono istotnych różnic w częstości
występowania kardiologicznych zdarzeń niepożądanych. Jednakże, jak
w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować
ostrożność zalecając jednoczesne stosowanie olanzapiny i innych
leków powodujących wydłużenie odstępu QTc, zwłaszcza u pacjentów w
podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego
odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia
sercowego, zmniejszonym stężeniem potasu lub magnezu we
krwi.
Zakrzep z
zatorami
Podczas leczenia olanzapiną, bardzo rzadko (< 0,01%)
zgłaszano przejściowe występowanie zakrzepu z zatorami w układzie
żylnym. Przyczyny pomiędzy pojawiającymi się zakrzepami z zatorami
w układzie żylnym a leczeniem olanzapiną nie zostały ustalone.
Jednakże ze względu na to, że u pacjentów ze schizofrenią często
występują czynniki ryzyka zakrzepu z zatorami w układzie żylnym,
wszystkie możliwe czynniki ryzyka zakrzepu z zatorami, np.
unieruchomienie, należy rozpoznać wcześniej oraz podjąć odpowiednie
działania prewencyjne.
Ogólna
aktywność ośrodkowego układu nerwowego
Ze względu na to, że olanzapina działa przede wszystkim na
ośrodkowy układ nerwowy, należy zachować ostrożność stosując ją
jednocześnie z innymi lekami o działaniu ośrodkowym oraz z
alkoholem. Możliwe jest działanie antagonistyezne olanzapiny wobec
bezpośrednich i pośrednich agonistów dopaminy, ponieważ wykazano
in vitro antagonizm olanzapiny z dopaminą.
Napady
drgawek
Należy zachować ostrożność stosując olanzapinę u pacjentów
z napadami drgawek w wywiadzie lub poddanych czynnikom, które mogą
obniżyć próg drgawkowy. Rzadko zgłaszano napady drgawek u pacjentów
leczonych olanzapiną. W większości tych przypadków, zgłaszano w
wywiadzie napady drgawek lub czynniki zwiększające ryzyko ich
wystąpienia.
Dyskinezy
późnione
W badaniach porównawczych trwających 1 rok lub krócej,
późne dyskinezy występowały z istotnie statystycznie mniejszą
częstością w przypadku stosowania olanzapiny. Ryzyko wystąpienia
dyskinez późnych wzrasta wraz z czasem trwania leczenia, dlatego w
przypadku wystąpienia objawów dyskinezy późnej u pacjentów
leczonych olanzapiną, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub
przerwanie podawanie leku.
Objawy te mogą przejściowo ulec zaostrzeniu lub nawet
dopiero wystąpić po odstawieniu leku.
Niedociśnienie
ortostatyczne
U pacjentów w podeszłym wieku obserwowano w trakcie badań
klinicznych rzadkie przypadki niedociśnienia ortostatycznego.
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, zaleca
się okresowe pomiary ciśnienia tętniczego u pacjentów w wieku
powyżej 65 lat.
Nagły zgon
sercowy
Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano występowanie
nagłych zgonów sercowych u pacjentów stosujących olanzapinę. W
retrospektywnym, obserwacyjnym, kohortowym badaniu ryzyko nagłego
zgonu sercowego u pacjentów leczonych olanzapiną było około dwa
razy większe niż u pacjentów niestosujących leków
przeciwpsychotycznych. W badaniu tym wykazano porównywalne ryzyko
nagłego zgonu sercowego w przypadku stosowania olanzapiny i innych
atypowych leków przeciwpsychotycznych uwzględnionych w analizie
zbiorczej.
Dzieci i
młodzież
Olanzapina nie jest wskazana do stosowania w leczeniu
dzieci i młodzieży. W badaniach z udziałem pacjentów w wieku
odl3dol7 lat występowały różne działania niepożądane, w tym
zwiększenie masy ciała, zmiana parametrów metabolicznych i
zwiększenie stężenia prolaktyny. Odległe skutki występowania tych
działań niepożądanych nie były badane i pozostają nieznane (patrz
punkty 4.8 i 5.1).
Laktoza
Zalasta tabletki zawierają laktozę. Pacjenci z rzadkimi
wrodzonymi problemami nietolerancji galaktozy, niedoborem laktazy
Lappa lub nieprawidłowym wchłanianiem glukozy-galaktozy nie powinni
przyjmować tego leku.
Zalasta - przedawkowanie
Objawy podmiotowe i przedmiotowe
Bardzo częstymi objawami przedawkowania (częstość
występowania > 10%) są między innymi: tachykardia,
pobudzenie/agresywność, dyzartria, różne objawy pozapiramidowe oraz
obniżony poziom świadomości wahający się od sedacji do
śpiączki.
Innymi znaczącymi klinicznie objawami przedawkowania są
między innymi delirium, drgawki, śpiączka, prawdopodobny złośliwy
zespół neuroleptyczny, depresja oddechowa, zachłyśnięcie,
nadciśnienie lub niedociśnienie, arytmie (< 2% przypadków
przedawkowania) oraz zatrzymanie krążenia i oddychania. Odnotowano
przypadki śmiertelne ostrego przedawkowania po przyjęciu dawki 450
mg, ale odnotowano również przypadki przeżycia po ostrym
przedawkowaniu po przyjęciu dawki około 2 g olanzapiny.
Postępowanie w przypadku przedawkowania
Nie istnieje swoista odtrutka przeciwko olanzapinie. Nie
zaleca się prowokowania wymiotów. Wskazana może być standardowe
postępowanie w przypadku przedawkowania (tj. płukanie żołądka,
podawanie węgla aktywowanego). Wykazano, że jednoczesne podawanie
węgla aktywowanego zmniejsza dostępność biologiczną przyjętej
doustnie olanzapiny o 50 do 60%.
Leczenie objawowe i monitorowanie czynności życiowych
należy rozpocząć zgodnie ze stanem klinicznym pacjenta, należy
uwzględnić leczenie niedociśnienia i zapaści krążeniowej oraz
podtrzymywać czynności oddechowe. Nie należy stosować adrenaliny,
dopaminy ani innych środków sympatykomimetycznych wykazujących
aktywności beta-agonistyczną, ponieważ stymulacja receptorów beta
może nasilić niedociśnienie. Konieczne jest monitorowanie czynności
układu sercowo-naczyniowego w celu wykrycia ewentualnych zaburzeń
rytmu serca. Ścisła kontrola lekarska i monitorowanie powinno być
kontynuowane do momentu powrotu pacjenta do zdrowia.
Zalasta - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek
substancję pomocniczą. Pacjenci ze stwierdzonym ryzykiem
wystąpienia jaskry z wąskim kątem przesączania.
Zalasta - działania niepożądane
Dorośli
Najczęściej (u > = 1% pacjentów) zgłaszanymi
działaniami niepożądanymi związanymi ze stosowaniem olanzapiny w
badaniach klinicznych były: senność, zwiększenie masy ciała,
eozynofilia, zwiększenie stężenia prolaktyny, cholesterolu, glukozy
i trójglicerydów (patrz punkt 4.4), cukromocz, zwiększenie apetytu,
zawroty głowy, akatyzja, parkinsonizm (patrz punkt 4.4), dyskineza,
niedociśnienie ortostatyczne, działanie antycholinergiczne,
przejściowe, bezobjawowe zwiększenie aktywności aminotransferaz
wątrobowych (patrz punkt 4.4), wysypka, astenia, zmęczenie i
obrzęk.
W poniższej tabeli przedstawiono objawy niepożądane i
wyniki badań diagnostycznych ze zgłoszeń spontanicznych oraz
obserwowane podczas badań klinicznych. W obrębie każdej grupy o
określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione
zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Częstości występowania
określono następująco: bardzo często (> =10%), często (> = 1%
i < 10%), niezbyt często (> = 0,1% i < 1%), rzadko (> =
0,01% i < 0.1%), bardzo rzadko (< 0,01%) i częstość nieznana
(częstość nie może być określona na podstawie dostępnych
danych).
Bardzo często
|
Często
|
Niezbyt często
|
Nieznana
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
Eozynofilia
|
Leukopenia Neutropenia
|
Trombocytopenia
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
Reakcja alergiczna
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
|
Zwiększenie masy ciała1
|
Zwiększenie stężenia cholesterolu2'3 Zwiększenie stężenia
glukozy4
Zwiększenie stężenia trójglicerydów25 Cukromocz
Zwiększenie apetytu
|
Rozwój lub nasilenie cukrzycy sporadycznie związane z
kwasicą ketonową lub śpiączką, w tym przypadki śmiertelne (patrz
punkt 4.4)
Hipotermia
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
Senność
|
Zawroty głowy Akatyzja6 Parkinsonizm6
Dyskineza6
|
Napady drgawek w większości przypadków u pacjentów z
drgawkami lub czynnikami ryzyka ich wystąpienia w wywiadzie
Złośliwy zespół neuroleptyczny (ZZN)
|
Bardzo często
|
Często
|
Niezbyt często
|
Nieznana
|
(patrz punkt 4.4) Dystonia (w tym rotacja gałek ocznych)
Późna dyskineza Objawy odstawienne7
|
Zaburzenia serca
|
Bradykardia Wydłużenie odstępu QTc (patrz punkt
4.4)
|
Częstoskurcz komorowy lub migotanie komór, nagła śmierć
(patrz punkt 4.4)
|
Zaburzenia naczyniowe
|
Niedociśnienie ortostatyczne
|
Zakrzep z zatorami (w tym zator tętnicy płucnej oraz
zakrzepica żył głębokich)
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Łagodne, przemijające działanie
antycholinergiczne, w tym zaparcia i suchość błony
śluzowej jamy ustnej
|
Zapalenie trzustki
|
Zaburzenia wątroby i t
|
róg żółciowych
|
Przejściowe, bezobjawowe zwiększenie aktywności
aminotransferaz wątrobowych (A1AT, AspAT), zwłaszcza w początkowej
fazie leczenia (patrz punkt 4.4)
|
Zapalenie wątroby (w tym
wątrobowokomórkowe, cholestatyczne uszkodzenie wątroby lub
mieszana postać uszkodzenia wątroby)
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Wysypka
|
Nadwrażliwość na
światło
Łysienie
|
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki
łącznej
|
Rozpad mięśni
poprzecznie
prążkowanych
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
Nietrzymanie moczu
|
Uczucie parcia na pęcherz
|
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
|
Priapizm
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu
podania
|
Astenia
Zmęczenie
Obrzęk
|
Bardzo często
|
Często
|
Niezbyt często
|
Nieznana
|
Badania diagnostyczne
|
Zwiększenie stężenia prolaktyny w osoczu4
|
Duża aktywność
fosfokinazy
kreatyninowej
Zwiększenie
całkowitego stężenia
bilirubiny
|
Zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej
|
1 Obserwowano istotne klinicznie
zwiększenie masy ciała we wszystkich wyjściowych kategoriach
Indeksu Masy Ciała (ang. BMI, Body Mass Index). Po krótkim leczeniu
(mediana trwania terapii 47 dni) zwiększenie masy ciała w stosunku
do wartości wyjściowych o > =7% występowało bardzo często
(22,2%), o > =15% często (4,2%), a o > =25% niezbyt często
(0,8%). W przypadku długotrwałego stosowania produktu (przynajmniej
przez 48 tygodni) zwiększenie masy ciała w stosunku do wartości
wyjściowych o > =7%, > =15% i > =25% występowało bardzo
często (odpowiednio u 64,4%, 31,7% i 12,3% pacjentów).
2 Średni wzrost stężenia lipidów na
czczo (cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL i trójglicerydów)
był większy u pacjentów, u których nie występowały zaburzenia
przemiany lipidów przed rozpoczęciem leczenia.
3 Obserwowane w przypadku zwiększenia
początkowego stężenia mierzonego na czczo z wartości prawidłowych
(< 5,17 mmol/1) do dużych wartości (> = 6,2 mmol/1). Zmiany
początkowego stężenia cholesterolu całkowitego na czczo z wartości
granicznych (> = 5,17 do < 6,2 mmol) do dużych wartości (>
= 6,2 mmol/1) występowały bardzo często.
4 Obserwowano zwiększenie początkowych
prawidłowych wartości mierzonych na czczo
(< 5,56 mmol/1) do dużych wartości (> = 7 mmol/1).
Zmiany początkowego stężenia glukozy na czczo z wartości
granicznych (> = 5,56 do < 7 mmol/1) do dużych wartości (>
= 7 mmol/l) występowały bardzo często.
5 Obserwowane w przypadku zwiększenia
początkowego stężenia mierzonego na czczo z wartości prawidłowych
(< 1,69 mmol/1) do dużych wartości (> = 2,26 mmol/1). Zmiany
stężenia trójglicerydów mierzonego na czczo z wartości granicznych
(> = 1,69 do < 2,26 mmol) do dużych wartości
(> = 2,26 mmol/1) występowały bardzo często.
6 W badaniach klinicznych częstość
występowania parkinsonizmu i dystonii u pacjentów leczonych
olanzapiną liczbowo była większa, jednak nie była statystycznie
istotna w porównaniu z grupą otrzymującą placebo. U pacjentów
leczonych olanzapiną rzadziej stwierdzano parkinsonizm, akatyzję i
dystonię niż u pacjentów leczonych stopniowo zwiększanymi dawkami
haloperydolu. Z powodu braku dokładnych informacji dotyczących
wcześniejszego występowania u tych pacjentów ostrych lub
przewlekłych ruchowych zaburzeń pozapiramidowych w chwili obecnej
nie można jednoznacznie stwierdzić, że olanzapina wywołuje mniej
późnych dyskinez i (lub) innych późnych zaburzeń
pozapiramidowych.
7 W przypadku nagłego przerwania
stosowania olanzapiny zgłaszano wystąpienie ostrych objawów, takich
jak: pocenie się, bezsenność, drżenie, lęk, nudności lub
wymioty.
Długotrwałe
stosowanie produktu (przez co najmniej 48
tygodni)
Odsetek pacjentów, u których występowały istotne
klinicznie zmiany związane ze zwiększeniem masy ciała, stężenia
glukozy, cholesterolu całkowitego, LDL, HDL lub trójglicerydów,
zwiększał się z czasem. U dorosłych pacjentów po 9-12 miesiącach
leczenia, tempo wzrostu średniego stężenia glukozy we krwi
zmniejszało się po około 6 miesiącach.
Dodatkowe
informacje dotyczące szczególnych grup
pacjentów
W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów w podeszłym
wieku z rozpoznaniem otępienia, obserwowano zwiększoną częstość
występowania zgonów oraz niepożądanych zdarzeń naczyniowo-mózgowych
u pacjentów przyjmujących olanzapinę w porównaniu z grupą placebo
(patrz punkt 4.4). Bardzo częstymi działaniami niepożądanymi
związanymi ze stosowaniem olanzapiny w tej grupie pacjentów były:
nieprawidłowy chód i upadki. Często obserwowano zapalenie płuc,
podwyższoną temperaturę ciała, letarg, rumień, omamy wzrokowe i
nietrzymanie moczu.
W trakcie badań klinicznych u pacjentów z chorobą
Parkinsona, u których wystąpiła psychoza polekowa (agoniści
dopaminy), bardzo często stwierdzano nasilenie objawów
parkinsonizmu i omamy. Występowały one częściej w porównaniu z
placebo.
W jednym badaniu klinicznym z udziałem pacjentów z
rozpoznaniem epizodu manii w przebiegu choroby afektywnej
dwubiegunowej, skojarzone stosowanie olanzapiny z walproinianem
wywołało neutropenię u 4,1% osób; duże stężenie walproinianu w
osoczu mogło być czynnikiem wpływającym na jej wystąpienie. W
trakcie stosowania olanzapiny z litem lub walproinianem
zaobserwowano częstsze (> 10%) występowanie drżenia, suchości
błony śluzowej jamy ustnej, zwiększonego apetytu i zwiększenia masy
ciała. Często stwierdzano również zaburzenia mowy. W trakcie
podawania olanzapiny w skojarzeniu z litem lub walproinianem
podczas aktywnej fazy leczenia (do 6 tygodni), u 17,4% pacjentów
zaobserwowano zwiększenie masy ciała o > = 7% w stosunku do
początkowej masy ciała. Długotrwałe (do 12 miesięcy) stosowanie
olanzapiny w celu zapobiegania nawrotom u pacjentów z chorobą
afektywną dwubiegunową było związane ze zwiększeniem masy ciała o
> = 7% w stosunku do początkowej masy ciała u 39,9%
pacjentów.
Dzieci i
młodzież
Olanzapina nie jest wskazana w leczeniu dzieci i młodzieży
w wieku poniżej 18 lat. Nie przeprowadzono badań klinicznych
porównujących wpływ leku na młodzież i na dorosłych. Jednak
porównano dane z badań z udziałem młodzieży z wynikami badań z
udziałem dorosłych.
Poniższa tabela zawiera działania niepożądane zgłaszane z
większą częstością u młodzieży (w wieku odl3dol7 lat) niż u
pacjentów dorosłych lub działania niepożądane zgłaszane tylko
podczas krótkotrwałych badań klinicznych z udziałem młodzieży.
Istotnie klinicznie zwiększenie masy ciała (> = 7%) występuje
znacznie częściej w populacji młodzieży niż u pacjentów dorosłych,
podczas podobnej ekspozycji. Wielkość wzrostu masy ciała i odsetek
pacjentów w wieku młodzieńczym, u których wystąpiło istotne
klinicznie zwiększenie masy ciała, były większe podczas
długotrwałego stosowania produktu (co najmniej 24 tygodnie) w
porównaniu z obserwowanymi podczas krótkotrwałego
leczenia.
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania
objawy niepożądane są przedstawione zgodnie ze zmniejszającym się
nasileniem. Częstości występowania określono następująco: bardzo
często (> = 10%) i często (> = 1% i < 10%).
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo często: zwiększenie masy
ciała9, zwiększenie stężenia trójglicerydów10, zwiększenie
apetytu.
Często:
zwiększenie
stężenia cholesterolu11._
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo
często: uspokojenie polekowe (w tym:
nadmierna potrzeba normalnego snu, letarg, senność).
Zaburzenie żołądka i jelit
Często:
suchość błony
śluzowej jamy ustnej._
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Bardzo często: zwiększenie aktywności
aminotransferaz wątrobowych (A1AT, AspAT; patrz punkt
4.4)._
Badania diagnostyczne
Bardzo często: zmniejszenie
całkowitego stężenia bilirubiny, zwiększenie aktywności
gamma-glutamylotransferazy, zwiększenie
stężenia prolaktyny w osoczu12._
9 Po krótkotrwałej terapii (mediana
trwania 22 dni) zwiększenie masy ciała w stosunku do wartości
wyjściowych (kg) o > =7% występowało bardzo często (40,6%),
często zaś o > =15% (7,1%) i o > =25% (2,5%). Podczas
długotrwałego stosowania produktu (co najmniej 24 tygodnie),
wystąpiło zwiększenie masy ciała w stosunku do wartości
początkowych o > =7% u 89,4% pacjentów, o > =15% u 55,3% i o
> =25% u 29,1% pacjentów. Średnie zwiększenie masy ciała było
największe u tych pacjentów w wieku młodzieńczym, u których
występowała nadwaga lub otyłość przed rozpoczęciem
leczenia.
10 Obserwowane w przypadku zwiększenia
początkowego stężenia mierzonego na czczo z wartości prawidłowych
(< 1,016 mmol/l) do dużych wartości (> = 1,467 mmol/1).
Zmiany stężenia trójglicerydów mierzonego na czczo z wartości
granicznych (> = 1,016 do < 1,467 mmol) do dużych
wartości
(> = 1,467 mmol/l).
11 Często obserwowano zmiany
początkowego stężenia cholesterolu całkowitego mierzonego na czczo
z wartości prawidłowych (< 4,39 mmol/1) do dużych wartości (>
= 5,17 mmol/1). Zmiany początkowego stężenia cholesterolu
całkowitego mierzonego na czczo z wartości granicznych (> = 4,39
do
< 5,17 mmol) do dużych wartości (> = 5,17 mmol/1)
występowały bardzo często.
12 Zwiększenie stężenia prolaktyny w
osoczu było zgłaszane u 47,4% młodzieży.
Komentarze