Ubistesin Forte

Ubistesin Forte - dawkowanie

Postępować zgodnie z poniższymi informacjami:

Zawsze należy stosować najmniejszą objętość płynu, która doprowadzi do wywołania skutecznego znieczulenia.

W ekstrakcjach zębów szczęki, przy znieczuleniu pojedynczego zęba, w większości przypadków wystarczy podanie 1,7 ml Ubistesin forte, przy czym można zrezygnować z bolesnego wstrzyknięcia od strony podniebienia. W przypadku mnogich ekstrakcji zębów sąsiadujących często możliwe jest zmniejszenie ilości roztworu do wstrzyknięć.

W przypadku nacięcia lub zszywania tkanek podniebienia zaleca się wykonanie wstrzyknięcia podniebiennego ca 0,1 ml na wkłucie.

W prostych ekstrakcjach zębów przedtrzonowych w żuchwie zwykle wystarczy wstrzyknięcie metodą nasiękową 1,7 ml Ubistesin forte na znieczulenie nasiękowe. W pojedynczych przypadkach niezbędne jest dodatkowe wstrzyknięcia 1-1,7 ml znieczulenia od strony policzkowej. W rzadkich przypadkach może okazać

się niezbędne wykonanie wstrzyknięcia w okolicę otworu żuchwowego.

Wstrzyknięcie przedsionkowe 0,5-1,7 ml Ubistesin forte przy odpowiednim zębie umożliwia opracowanie ubytków i oszlifowanie zębów filarowych.

Przy ekstrakcjach zębów trzonowych w żuchwie wskazane jest wykonanie znieczulenia przewodowego.

W przypadku wszystkich zabiegów chirurgicznych dawkę Ubistesin forte należy ustalać indywidualnie, zależnie od rodzaju i czasu trwania zabiegu oraz stanu pacjenta.

Jeśli preparat stosuje się u dzieci należy zmniejszyć ilość roztworu do wstrzyknięć odpowiednio do masy ciata dziecka. Ilość roztworu do wstrzykiwali podczas jednego leczenia nie powinna być większa niż 1,5 ml u dzieci o masie ciała 20-30 kg, względnie 2,5 ml w ciągu 24 godzin; u dzieci o masie ciała 30-45 kg odpowiednio 2 ml, względnie 5 ml.

Ogólnie u dzieci o masie ciała około 20-30 kg wystarczy 0,25-1 ml roztworu; u dzieci o masie ciała 30-45 kg 0,5-2 ml roztworu. Ubistesinu forte nie wolno stosować u dzieci poniżej 4 lat.

Maksymalna zalecana dawka

Dorośli:

W przypadku dorosłych, zdrowych pacjentów maksymalna dawka substancji czynnej artykainy wynosi 7 mg/kg masy ciała (500 mg w przypadku pacjenta o masie ciała 70 kg). Jest to ilość równoważna 12,5 ml Ubistesin forte.

Dzieci:

Wstrzykiwana ilość roztworu zależy od wieku i masy ciała dziecka oraz zasięgu zabiegu. Nic należy stosować dawki większej niż równoważna 5 mg artykainy/kg masy ciała.

W przypadku krótkich zabiegów i gdy krwawienie w polu operacyjnym nie ma istotnego znaczenia można również stosować preparat Ubistesin (patrz punkt 5.1, aby uzyskać więcej informacji dotyczącej czasu trwania znieczulenia).

Sposób stosowania

Do wstrzykiwali w obrębie błony śluzowej jamy ustnej.

DO STOSOWANIA WYŁĄCZNIE PODCZAS ZNIECZULEŃ STOMATOLOGICZNYCH

Aby uniknąć przypadkowego podania do naczyń, zawsze ostrożnie przeprowadzać aspirację, przynajmniej w dwóch pozycjach (obrót igły o 180°). Negatywny wynik aspiracji nie wyklucza możliwości niezamierzonego i niezauważonego wstrzyknięcia środka do naczyń.

Szybkość wstrzyknięcia nie powinna przekraczać 0,5 ml w ciągu 15 sekund, tj. 1 ampułka na minutę. Stosując odpowiednią technikę znieczulania można, w większości przypadków, uniknąć większych reakcji systemowych, związanych z przypadkowym wstrzyknięciem do naczyń. Po aspiracji powoli wstrzyknąć 0,1-0,2 ml. Pozostałą część środka podać nie wcześniej, niż po 20-30 sekundach.

Otwartych ampułek nie stosować u innych pacjentów. Wyrzucić pozostałości.

Ubistesin Forte - środki ostrożności

Ubistesin forte należy stosować ze szczególną ostrożnością w przypadkach:

- ciężkich zaburzeń czynności nerek,

- dławicy piersiowej (patrz pkt 4.2 oraz 4.3),

- stwardnienia tętnic,

- znacznych zaburzeń krzepnięcia krwi (patrz pkt 4.5),

- tyreotoksykozy, -jaskry z wąskim kątem,

- cukrzycy,

- chorób płuc - szczególnie astmy na tle alergicznym,

- pheochromocytoma.

Przypadkowe wstrzyknięcie może spowodować drgawki, po których następuje depresja ośrodkowego układu nerwowego lub zatrzymanie akcji serca i czynności układu oddechowego. Sprzęt do resuscytacji, tlen i leki do reanimacji powinny być dostępne do natychmiastowego użycia.

Amidowe środki miejscowo znieczulające są metabolizowane również w wątrobie. Ubistesin forte stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami wątroby. U pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby występuje większe ryzyko przekroczenia toksycznego stężenia Ubistesinu forte w osoczu.

Pacjenci z zaburzeniami czynności układu sercowo-naczyniowego mają zmniejszoną zdolność do wyrównywania zmian czynnościowych związanych z przedłużeniem przewodzenia A-V, spowodowanego podaniem tych środków. Pacjentom z zaburzeniami czynności układu sercowo-naczyniowego produkt podawać ostrożnie.

Ubistesin forte stosować ostrożnie u pacjentów z padaczką w wywiadzie.

Istnieje możliwość uzyskania pozytywnych wyników testów dopingowych przeprowadzanych u sportowców.

U pacjentów leczonych środkami przeciwzakrzepowymi (np. heparyna lub kwas acetylosalicylowy) istnieje ogólnie zwiększona tendencja do występowania krwotoków. W takim przypadku nieuważne nakłucie naczynia podczas podawania środka znieczulającego może prowadzić do ciężkiego krwawienia (patrz pkt 4.5).

Unikać nieuważnego podania środka do naczyń (patrz pkt 4.2). W trakcie opracowywania ubytków lub zębów filarowych należy wziąć pod uwagę zmniejszony przepływ krwi w miazdze w wyniku zastosowania adrenaliny zawartej w środku miejscowo znieczulającym. W takim przypadku istnieje ryzyko przeoczenia odsłoniętej miazgi.

U pacjentów w podeszłym wieku, ze względu na zwolnione procesy metaboliczne i mniejszą objętość dystrybucji, stężenie Ubistesinu forte w osoczu może się zwiększyć. Ryzyko nagromadzenia Ubistesinu forte wzrasta szczególnie w przypadku powtórnych aplikacji, np. po dodatkowym wstrzyknięciu. Podobne działanie może się pojawić u pacjentów w złym stanie ogólnym pacjenta oraz ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i

nerek (patrz także pkt 4.4). We wszystkich tego typu przypadkach zaleca się podanie mniejszej dawki (minimalna ilość niezbędna do uzyskania znieczulenia o odpowiedniej głębokości).

U pacjentów z niektórymi istniejącymi chorobami (dławica piersiowa, stwardnienie tętnic) należy również zmniejszyć dawkę Ubistesin forte (patrz także pkt 4.4).

Środki ostrożności:

W każdym przypadku, gdy stosuje się środek miejscowo znieczulający należy zapewnić sobie dostęp do następujących leków i terapii:

- Leki przeciwdrgawkowe (benzodiazepiny lub barbiturany), leki miorelaksacyjne, atropina i wazopresory lub adrenalina w przypadku ciężkiej reakcji alergicznej lub anafilaktycznej.

- Sprzęt do resuscytacji (szczególnie źródło tlenu) ułatwiający w razie potrzeby sztuczne oddychanie.

- Po każdym podaniu środka miejscowo znieczulającego należy dokładnie i stale monitorować czy prawidłowo funkcjonuje układ sercowo-naczyniowy i oddechowy (właściwa wentylacja) oraz stan świadomości pacjenta. Niepokój, lek, szum w uszach, zawroty głowy, niewyraźne widzenie, drżenie, depresja lub senność mogą być wczesnymi oznakami zatrucia ośrodkowego układu nerwowego (patrz pkt 4.9).

Pacjenci przyjmujący fenotiazyny

Fenotiazyny mogą zmniejszyć lub odwrócić działanie hipertensyjne adrenaliny.

Ogólnie, należy unikać jednoczesnego zastosowania tych dwóch czynników. W sytuacjach, gdy niezbędna jest jednoczesna terapia, podstawą postępowania jest dokładne monitorowanie pacjenta.

Pacjenci przyjmujący nieselektywne bela-adrenolitvki

Jednoczesne podawanie niesclektywnych beta-adrenolityki może prowadzić do wzrostu ciśnienia krwi ze względu na zawartość adrenaliny (epinefrynę) w środku znieczulającym (patrz pkt 4.5).

Ubistesin Forte - przedawkowanie

Działania niepożądane ( wskazujące na bardzo duże stężenie środka miejscowo znieczulającego we krwi) mogą pojawić się zarówno natychmiast (w wyniku przypadkowego podania do naczyń lub nieprawidłowych warunków wchłaniania, np. w zmienionych zapalnie lub intensywnie unaczynionych tkankach), jak i później w wyniku prawdziwego przedawkowania, spowodowanego wstrzyknięciem nadmiernej ilości roztworu środka znieczulającego; występujących jako objawy ze strony centralnego układu nerwowego i (lub) objawy naczyniowe.

Objawy spowodowane artykainą:

Łagodne zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego: metaliczny posmak, szum w uszach, zawroty głowy, nudności, wymioty, niepokój, lęk, początkowy wzrost częstości oddechów.

Poważniejsze objawy: senność, dezorientacja, drżenie, drganie mięśni, napady toniczno-kloniczne (konwulsje), śpiączka i porażenie układu oddechowego. Ciężkie powikłania ze strony układu scrcowo-naczyniowego, zmniejszenie ciśnienia krwi, zaburzenia przewodzenia impulsów w sercu, bradykardia, zatrzymanie akcji układu sercowo-naczyn iowego.

Objawy spowodowane adrenalina (epinefryną), zastosowana jako środek zwężający naczynia:

Objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego, takie jak: odczucie ciepła, pocenie, kołatanie serca, migrenopodobny ból głowy, wzrost ciśnienia krwi, dławica piersiowa, tachykardia, tachyarytmia, zatrzymanie czynności układu sercowo-naczyniowego.

Zaburzenia obrazu klinicznego mogą być wynikiem jednoczesnego pojawienia się różnych powikłań i działań niepożądanych.

Postępowanie

Wskazówki ogólne:

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy zaprzestać podawania środka znieczulającego.

Diagnoza (oddychanie, krążenie, przytomność), podtrzymanie lub przywrócenie ważnych czynności życiowych oddychania i krążenia, podanie tlenu, dostęp do żył.

Wskazówki szczegółowe:

Nadciśnienie: unieść górną część ciała pacjenta, w razie potrzeby podać podjęzykowo nifedypinę.

Drgawki: chronić pacjenta przed możliwymi urazami, w razie potrzeby podać dożylnie diazepam.

Niedociśnicnie: ułożyć pacjenta w pozycji leżącej, unieść kończyny dolne powyżej poziomu tułowia, w razie konieczności wykonać dożylny wlew roztworu elektrolitów, podać wazopresory (np. etylefrynę-dożylnie).

Bradykardia: atropina dożylnie

Wstrząs anafilaktyczny: skontaktować się z lekarzem, w międzyczasie ułożyć pacjenta w odpowiedniej

pozycji, wykonać obfity wlew roztworu elektrolitów, w razie konieczności podać dożylnie epinefrynę, kortyzon. Zatrzymanie akcji serca: natychmiastowa resuscytacja sercowo-płucna, należy skontaktować się z lekarzem.