Trasylol - dawkowanie
U każdego pacjenta przed podaniem aprotyniny należy
przeprowadzić test wykrywający specyficzne dla aprotyniny
przeciwciała IgG (patrz punkt 4.3)
Poniższy schemat dawkowania i sposób podawania jest zalecany dla
dorosłych pacjentów.
Dawkowanie:
W związku z ryzykiem wystąpienia reakcji alergicznych, w tym
reakcji anafilaktycznych, przed podaniem produktu leczniczego
Trasylol należy każdemu pacjentowi podać dawkę próbną w ilości 1 ml
(5,6 j. Ph. Eur. = 10 tys. KIU) aprotyniny, a następnie obserwować
przez 10 minut. Jeżeli nie zaobserwuje się wystąpienia działań
niepożądanych po podaniu dawki próbnej, można podać dawkę
terapeutyczną. Blokując receptor histaminowy można stłumić lub
osłabić natychmiastowe reakcje antygenowe. Blokery receptorów
histaminowych H1 oraz H2 można podać 15 minut
przed dawką próbną. W każdym wypadku należy zapewnić dostęp do
odpowiedniego sprzętu medycznego oraz leków na wypadek wystąpienia
u pacjenta reakcji anafilaktycznych i alergicznych (patrz punkt
4.4).
Z reguły nie należy przekraczać całkowitej dawki 700 ml (7
milionów KIU) aprotyniny w trakcie jednego cyklu leczenia.
Dawkę wysycającą 555 j. Ph. Eur. do 1111,1 j. Ph. Eur. (1 do 2
mln. KIU) podaje się we wstrzyknięciu lub wlewie dożylnym, powoli
przez 20 do 30 min po rozpoczęciu znieczulenia, przed nacięciem
mostka. Następne 555 j. Ph. Eur. do 1111,1 j. Ph. Eur. (1 do 2 mln.
KIU) dodaje się do płynów wypełniających aparaturę do krążenia
pozaustrojowego. Następnie podawanie produktu leczniczego Trasylol
kontynuuje się stosując wlew ciągły w dawce 138,9 j. Ph. Eur.do
277,8 j. Ph. Eur. (250 do 500 tys. KIU) na godzinę, aż do
zakończenia zabiegu chirurgicznego.
Aby uniknąć fizycznej niezgodności pomiędzy aprotyniną i
heparyną w fazie dodawania ich do płynu wypełniającego aparaturę do
krążenia pozaustrojowego, każdą z substancji należy dodawać w
czasie recyrkulacji pompy, aby zapewnić właściwe rozcieńczenie
każdej z nich przed zmieszaniem z innymi składnikami.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:
dotychczasowe doświadczenie kliniczne wskazuje, że nie jest
konieczne dostosowywanie dawkowania u pacjentów z zaburzeniami
czynności nerek.
Dzieci:
nie badano skuteczności i bezpieczeństwa produktu leczniczego
Trasylol u niemowląt, dzieci oraz młodzieży.
Pacjenci w podeszłym wieku: dotychczasowe doświadczenie
kliniczne nie wykazuje różnic w odpowiedzi na produkt leczniczy
Trasylol u pacjentów w podeszłym wieku.
Sposób podawania:
Wszystkie dożylne dawki aprotyniny powinny być podawane przez
centralne wkłucie dożylne. Nie należy podawać równocześnie innych
produktów leczniczych za pomocą tego samego zestawu do wlewu
dożylnego, którym podawany jest produkt leczniczy Trasylol.
Trasylol należy podawać powoli (z maksymalną szybkością
infuzji: 5 do 10 ml/min) we wstrzyknięciu lub krótkiej infuzji
dożylnej, wyłącznie pacjentom znajdującym się w pozycji
leżącej.
Czas podawania:
Z reguły produktu leczniczego Trasylol nie należy podawać dłużej
niż przez 6 godzin podczas zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego
z zastosowaniem krążenia pozaustrojowego.
Trasylol - środki ostrożności
Aprotynina może być stosowana w czasie ciąży tylko po uważnej
ocenie ryzyka i korzyści (patrz punkt 4.6.).
Ze względu na możliwość wystąpienia reakcji alergicznej po
podaniu aprotyniny (patrz punkt 4.3 i 4.8) należy dokładnie ocenić
stosunek ryzyka do korzyści, zwłaszcza, jeśli pacjent otrzymywał
aprotyninę w wywiadzie (w tym kleje tkankowe zawierające
aprotyninę). Do większości przypadków reakcji anafilaktycznych
dochodzi wówczas, gdy ponowna ekspozycja na aprotyninę ma miejsce w
ciągu 12 miesięcy od pierwszego zastosowania. Tym nie mniej,
opisywano pojedyncze przypadki anafilaksji, do której dochodziło po
okresie dłuższym niż 12 miesięcy.
W każdym wypadku należy zapewnić dostęp do odpowiedniego sprzętu
medycznego oraz leków na wypadek wystąpienia u pacjenta reakcji
anafilaktycznych i alergicznych.
Każdy pacjent leczony aprotyniną powinien najpierw otrzymać
dawkę testową produktu leczniczego w celu oceny potencjalnego
ryzyka wystąpienia reakcji alergicznych (patrz punkt 4.2). Przed
podaniem dawki testowej aprotyniny pacjenta należy zaintubować oraz
zapewnić możliwość szybkiej kaniulacji. Dawkę testową należy
podawać jedynie na sali operacyjnej.
Każdemu pacjentowi należy podać dawkę próbną w ilości 1 ml
aprotyniny (5,556 j Ph.Eur;
10000 KIU), a następnie obserwować przez co najmniej 10 minut
przed podaniem dawki nasycającej, zgodnie z informacją w punkcie
4.2 . Blokery receptorów histaminowych H1 oraz
H2 można podać 15 minut przed dawką próbną.
Dawka terapeutyczna może wywołać reakcję anafilaktyczną nawet
wówczas, jeśli nie wystąpiły niekorzystne objawy po 1 ml dawce
próbnej. Należy wówczas natychmiast przerwać podawanie produktu
leczniczego Trasylol, a jeżeli trzeba - zastosować standardowe dla
anafilaksji postępowanie ratunkowe.
Wyniki ostatnio opublikowanych badań obserwacyjnych wskazują, że
aprotynina może wywołać zaburzenia czynności nerek, szczególnie u
pacjentów, u których wcześniej stwierdzono nieprawidłową czynność
nerek. Analiza wszystkich zbiorczych danych z badań kontrolowanych
placebo u pacjentów poddawanych pomostowaniu aortalno-wieńcowemu
wykazała podwyższenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi powyżej
0,5 mg/dl względem wartości wyjściowej u pacjentów, u których
zastosowano aprotyninę (patrz punkt 5.1). Dlatego u pacjentów ze
stwierdzanymi wcześniej zaburzeniami czynności nerek lub z
czynnikami ryzyka (takimi jak jednoczesne leczenie
aminoglikozydami) zaleca się uważne rozważenie korzyści względem
ryzyka przed podaniem aprotyniny.
Istnieją doniesienia o zwiększonej śmiertelności oraz
zwiększonym ryzyku wystąpienia niewydolności nerek (w porównaniu z
danymi uzyskanymi wcześniej u osób w podobnym wieku) u pacjentów,
którym podano aprotyninę w trakcie operacji piersiowego odcinka
aorty, u których zastosowano całkowite zatrzymanie krążenia w
warunkach głębokiej hipotermii. Z tego względu w tej grupie
pacjentów aprotynina musi być stosowana ze szczególną ostrożnością;
należy przy tym zapewnić odpowiednie leczenie antykoagulacyjne
(heparyna).
Dodatkowe wskazówki dotyczące zaleceń odnośnie utrzymywania
odpowiedniej antykoagulacji podczas zastosowania krążenia
pozaustrojowego przy jednoczesnym podawaniu aprotyniny:
1/ czas krzepnięcia po aktywacji (ACT)
ACT nie jest standaryzowanym testem koagulacyjnym; wpływ
aprotyniny na wyniki testu ACT zależy od sposobu jego wykonywania
(i innych czynników, takich jak: różne rozcieńczenia i
temperatura). Zaobserwowano, że aprotynina w mniejszym stopniu
zawyża wyniki uzyskiwane w testach ACT z zastosowaniem koalinu jako
aktywatora w porównaniu z testami ACT z zastosowaniem celitu. W
oznaczeniach prowadzonych w obecności aprotyniny zaleca się, aby
minimalny ACT z zastosowaniem celitu jako aktywatora utrzymywał się
na poziomie > 750 s w czasie, gdy stosowane jest krążenie
pozaustrojowe. Przy zastosowaniu metod z kaolinem minimalny
rekomendowany czas ACT wynosi 480 sekund.
2/ podawanie heparyny w równych dawkach
Zaleca się, aby standardowa dawka wysycająca heparyny podawana
przed kaniulacją serca oraz dodawana do płynów wypełniających
aparaturę do krążenia pozaustrojowego wynosiła przynajmniej 350 j.
m./kg mc. Pozostałą heparynę należy podawać w równych dawkach,
uwzględniając masę pacjenta oraz czas trwania zabiegu.
3/ ustalanie stężeń heparyny
Metodą oznaczania stężenia heparyny, która nie zależy od
aprotyniny jest miareczkowanie protaminą. Zapotrzebowanie na
heparynę należy oznaczyć przed podaniem aprotyniny, aby ustalić
wielkość dawki wysycającej heparyny. Kolejne dawki należy podawać
na podstawie wyznaczonych w teście miareczkowym stężeń. Stężenie
heparyny w trakcie stosowania krążenia pozaustrojowego nie powinno
osiągać wartości poniżej 2,7 U/ml (2,0 mg/kg) lub poniżej wartości
wyznaczonych w teście przed podaniem aprotyniny.
Neutralizacja działania antykoagulacyjnego heparyny przez
protaminę przeprowadzana po zakończeniu stosowania krążenia
pozaustrojowego u pacjentów leczonych aprotyniną powinna
uwzględniać stały współczynnik do ilości podanej heparyny lub
kontrolowanie z wykorzystaniem miareczkowania protaminą.
Uwaga: aprotynina nie jest czynnikiem pozwalającym na redukcję
dawki heparyny.
Trasylol - przedawkowanie
Objawy przedawkowania lub zatrucia nie są znane. Brak jest
specyficznej odtrutki.
Trasylol - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na aprotyninę lub na którąkolwiek substancję
pomocniczą.
Pacjenci z dodatnim wynikiem testu na obecność specyficznych dla
aprotyniny przeciwciał IgG są narażeni na większe ryzyko
wystąpienia reakcji anafilaktycznych podczas leczenia
aprotyniną.
W związku z tym podawanie aprotyniny jest przeciwwskazane u tych
pacjentów.
W przypadku, gdy wykonanie testu na obecność specyficznych dla
aprotyniny przeciwciał IgG nie jest możliwe przed rozpoczęciem
leczenia, przeciwwskazane jest podawanie aprotyniny pacjentom, co
do których zachodzi podejrzenie, że byli poddani ekspozycji na
aprotyninę w czasie ostatnich 12 miesięcy.
Trasylol - działania niepożądane
Reakcje alergiczne i anafilaktyczne:
U pacjentów, którym wcześniej nie była podawana aprotynina
reakcje alergiczne, w tym anafilaktyczne, występują rzadko. W
przypadkach ponownej ekspozycji na produkt leczniczy Trasylol
częstość występowania reakcji alergicznych i anafilaktycznych może
sięgać 5% jeśli nastąpiło ono w okresie 6 miesięcy od pierwszego
podania. Jeśli upłynęło więcej niż 6 miesięcy od ostatniej
ekspozycji na produkt leczniczy prawdopodobieństwo takich reakcji
zmniejsza się do
0,9%. Analiza retrospektywna sugeruje, że częstość występowania
ciężkiej reakcji anafilaktycznej na aprotyninę może być jeszcze
wyższa, jeśli pacjent otrzyma produkt leczniczy więcej niż dwa razy
w ciągu 6 miesięcy. Nawet jeśli drugie podanie leku przebiegało bez
objawów nietolerancji przy kolejnym podaniu leku może wystąpić
ciężka reakcja alergiczna lub wstrząs anafilaktyczny, który w
bardzo rzadkich przypadkach może być zakończony zgonem (patrz punkt
4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące
stosowania).
Objawy reakcji alergicznej i anafilaktycznej mogą obejmować:
zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia –
skurcz oskrzeli zaburzenia krwi i układu chłonnego – obniżenie
ciśnienia tętniczego krwi zaburzenia skóry i tkanki podskórnej –
świąd, wysypka, pokrzywka zaburzenia żołądka i jelit - nudności
W przypadku wystąpienia reakcji alergicznych należy natychmiast
przerwać podawanie preparatu Trasylol i rozpocząć podawanie środków
niezbędnych w leczeniu wstrząsu. Brak jest specyficznej
odtrutki.
Zaburzenia serca i zaburzenia naczyniowe
Analiza zbiorcza badań kontrolowanych placebo, obejmujących
pacjentów poddawanych operacji pomostowania aortalno-wieńcowego
wykazała, że częstość występowania zawału serca u pacjentów, u
których zastosowano aprotyninę wynosiła 5,8% w porównaniu do 4,8% w
grupie stosującej placebo, z różnicą 0,98% pomiędzy grupami
(aprotynina n=3817, placebo n=2682, dane do kwietnia 2005). W
niektórych badaniach obserwowano wzrostową tendencję częstości
występowania zawału serca w powiązaniu ze stosowaniem aprotyniny, w
innych natomiast wykazywano niższą częstość występowania zawału
serca w porównaniu z placebo.
W wieloośrodkowym badaniu przeprowadzonym u pacjentów poddanych
po raz pierwszy operacji pomostowania aortalno-wieńcowego w grupie
leczonej produktem leczniczym Trasylol stwierdzono większe ryzyko
zamknięcia przeszczepu naczyniowego (okluzji przeszczepu) w
porównaniu z wynikiem uzyskanym u pacjentów otrzymujących placebo.
Na uzyskanie takich wyników miały głównie wpływ dane pozyskane z
dwóch ośrodków. Analiza cząstkowych danych wykazała, że w jednym z
tych ośrodków przyczyną była niewystarczająca heparynizacja, a w
drugim zastosowano nietypową technikę konserwacji przeszczepu.
Oprócz zastosowania odpowiedniej dawki heparyny (patrz punkt 4.4.),
należy zdecydowanie unikać wykorzystywania krwi pochodzącej z tego
samego przewodu, którym prowadzono infuzję aprotyniny do
konserwacji przeszczepów. Pomiędzy grupami nie wystąpiły różnice
pod względem częstości występowania zawałów serca ani zgonów.
Tab. 1. Działania niepożądane opisane na podstawie danych ze
wszystkich badań klinicznych z aprotyniną kontrolowanych placebo
uporządkowane pod względem kategorii częstości wg CIOMS III
(aprotynina n=3817, placebo n=2682) oraz na podstawie raportów po
wprowadzeniu leku na rynek (kursywą) (n=584). Dane do
kwietnia 2005.
opis
|
częstotliwość działań niepożądanych
|
|
|
często ≥1 % i ≤10 %
|
niezbyt często ≥0,1 % i < 1 %
|
rzadko
≥0,01 % i < 0,1 %
|
|
bardzo rzadko < 0,01%
|
Zaburzenia ogólne i reakcje w miejscu podania
|
|
|
Reakcje w miejscu podania
|
|
|
|
|
reakcje w miejscu wstrzyknięcia
lub infuzji zakrzepowe zapalenie żyły w miejscu podania
|
Zaburzenia serca i zaburzenia naczyniowe
|
|
|
zaburzenia czynności serca
|
|
niedokrwienie mięśnia sercowego zamknięcie /zakrzep tętnicy
wieńcowej zawał mięśnia sercowego
|
|
|
wysięk osierdziowy
|
|
wysięk osierdziowy
|
|
|
zatory naczyń, zakrzepica
|
|
zakrzepica
|
zakrzepica tętnic (oraz jej objawy dotyczące narządów takich jak
nerki, płuca,
mózg)
|
zator tętnicy płucnej
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
|
|
|
zmiany krzepliwości krwi
|
|
|
|
rozsiane wykrzepianie śródnaczyniowe koagulopatia
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
|
|
|
|
|
|
reakcje alergiczne reakcje anafilaktyczne i
rzekomoanafilaktyczne
|
wstrząs anafilaktyczny (potencjalnie zagrażający
życiu)
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
|
|
|
|
|
oliguria, ostra niewydolność nerek, martwica cewek nerkowych
|
|
|
Komentarze