TopiLEK 200

TopiLEK 200 - dawkowanie

Zalecenia ogólne

Leczenie należy rozpocząć od małej dawki, a następnie zwiększać ją stopniowo do dawki skutecznej. Dawkę i szybkość jej zwiększania należy dostosować do odpowiedzi klinicznej na leczenie. Topiramat jest dostępny w postaci tabletek powlekanych i kapsułek twardych. Tabletek powlekanych nie należy dzielić. Kapsułki twarde są przeznaczone dla pacjentów, którzy nie mogą połykać tabletek, np. dla dzieci i osób w podeszłym wieku.

Oznaczanie stężenia topiramatu w osoczu nie jest konieczne dla optymalizacji leczenia produktem TopiLEK. W rzadkich przypadkach dodanie topiramatu do leczenia fenytoiną może wymagać dostosowania dawki fenytoiny w celu uzyskania optymalnego wyniku leczenia. Jeśli topiramat stosowany jest jako lek uzupełniający, dodanie lub odstawienie fenytoiny i karbamazepiny może wymagać dostosowania dawki produktu TopiLEK.

Produkt TopiLEK może być podawany niezależnie od posiłków.

U pacjentów z napadami drgawkowymi lub padaczką w wywiadzie albo bez takiego wywiadu leki przeciwpadaczkowe, w tym topiramat, należy odstawiać stopniowo w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia bądź zwiększenia częstości napadów drgawkowych. W badaniach klinicznych dawki dobowe były zmniejszane w odstępach tygodniowych o 50 do 100 mg u osób dorosłych z padaczką i o 25 do 50 mg u dorosłych otrzymujących topiramat w dawkach do 100 mg/dobę w zapobieganiu migrenie. W badaniach klinicznych z udziałem dzieci topiramat odstawiano stopniowo przez 2 do .8 tygodni

Monoterapia padaczki

Zalecenia ogólne

Jeśli odstawiane są jednocześnie stosowane leki przeciwpadaczkowe w celu zastosowania topiramatu w monoterapii, należy brać pod uwagę możliwy wpływ na skuteczność kontroli napadów. Jeśli bezpieczeństwo pacjenta nie wymaga szybkiego przerwania poprzednio stosowanego leczenia przeciwdrgawkowego, dotychczas stosowane leki przeciwpadaczkowe należy odstawiać stopniowo przez zmniejszanie ich dawki o jedną trzecią co drugi tydzień.

Po odstawieniu leków indukujących enzymy zwiększy się stężenie topiramatu w osoczu. W klinicznie uzasadnionych przypadkach może być konieczne zmniejszenie dawki produktu TopiLEK.

Dorośli

Dawkę należy zwiększać w oparciu o uzyskaną odpowiedź kliniczną. Ustalanie dawki należy rozpocząć od dawki 25 mg podawanej wieczorem przez jeden tydzień. Następnie dawkę należy zwiększać co 1 do 2 tygodni o 25 lub 50 mg na dobę i podawać w dwóch dawkach podzielonych. Jeśli pacjent źle toleruje taki schemat stopniowego zwiększania dawki, można zmniejszyć jej przyrosty lub wydłużyć odstępy między kolejnymi przyrostami dawki.

Zalecana początkowa dawka docelowa topiramatu stosowanego w monoterapii u dorosłych wynosi 100 mg do 200 mg na dobę, podawana w dwóch dawkach podzielonych. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 500 mg w dwóch dawkach podzielonych. Niektórzy pacjenci z opornymi na leczenie postaciami padaczki tolerowali topiramat stosowany w monoterapii w dawkach do 1000 mg/dobę. Te zalecenia dotyczące dawkowania odnoszą się do wszystkich dorosłych pacjentów, w tym również osób w podeszłym wieku bez współistniejących chorób nerek.

Dzieci i młodzież (w wieku powyżej 6 lat)

Dawkę dla dzieci oraz jej zwiększanie należy prowadzić w oparciu o uzyskaną odpowiedź kliniczną. Leczenie dzieci w wieku powyżej 6 lat należy rozpocząć od dawki od 0,5 do 1 mg/kg mc. podawanej na noc przez pierwszy tydzień. Następnie dawkę należy stopniowo zwiększać co 1 lub 2 tygodnie o 0,5 do 1 mg/kg mc./dobę, podając produkt w dwóch dawkach podzielonych. Jeśli dziecko źle toleruje taki schemat stopniowego zwiększania dawki, można zmniejszyć jej przyrosty lub wydłużyć odstępy między kolejnymi przyrostami dawki.

Zalecana docelowa dawka początkowa w monoterapii topiramatem u dzieci w wieku powyżej 6 lat wynosi 100 mg/dobę w zależności od odpowiedzi klinicznej na leczenie (tj. około 2,0 mg/kg mc./dobę dla dzieci w wieku od 6 do 16 lat).

Leczenie wspomagające padaczki (częściowe napady padaczkowe z wtórnym uogólnieniem (lub bez), pierwotnie uogólnione napady padaczkowe toniczno-kloniczne lub napady padaczkowe w przebiegu zespołu Lennoxa-Gastauta).

Dorośli

Leczenie należy rozpocząć od dawki 25 mg do 50 mg na noc przez jeden tydzień. Opisywano stosowanie mniejszych dawek początkowych, ale nie przeprowadzono systematycznych badań z użyciem tego schematu terapeutycznego. Następnie dawkę dobową należy zwiększać o 25 do 50 mg w odstępach 1 do 2 tygodni i podawać w dwóch dawkach podzielonych. U niektórych pacjentów dobrą kontrolę napadów uzyskuje się podając jedną dawkę dobową.

W badaniach klinicznych w leczeniu wspomagającym dawka 200 mg na dobę była najmniejszą dawką skuteczną. Zwykła dawka dobowa wynosi 200 mg do 400 mg w dwóch dawkach podzielonych. Te zalecenia dotyczące dawkowania odnoszą się do wszystkich dorosłych pacjentów, w tym również osób w podeszłym wieku bez współistniejących chorób nerek (patrz punkt 4.4).

Dzieci w wieku 2 lat i starsze

Zalecana całkowita dawka dobowa produktu TopiLEK (topiramatu) w leczeniu wspomagającym wynosi w przybliżeniu 5 do 9 mg/kg mc./dobę w dwóch dawkach podzielonych. Stopniowe zwiększanie dawki należy rozpocząć od 25 mg (lub mniej, w zakresie od 1 do 3 mg/kg mc./dobę) podawanych na noc przez pierwszy tydzień. Następnie dawkę należy zwiększać w odstępach 1 do 2 tygodni o 1 do 3 mg/kg mc./dobę, aby uzyskać optymalną odpowiedź kliniczną na leczenie.

Badane dawki dobowe do 30 mg/kg mc./dobę były na ogół dobrze tolerowane przez pacjentów.

Migrena

Dorośli

Zalecana całkowita dawka dobowa topiramatu w zapobieganiu migrenie wynosi 100 mg na dobę w dwóch dawkach podzielonych. Ustalanie dawki należy rozpocząć od 25 mg podawanych na noc przez jeden tydzień. Następnie dawkę należy zwiększać co tydzień o 25 mg/dobę. Jeżeli pacjent nie toleruje zwiększania dawki według tego schematu, można wydłużyć odstępy między kolejnymi przyrostami dawki.

U niektórych pacjentów korzystne jest podanie całkowitej dawki dobowej 50 mg. Pacjenci otrzymywali produkt w całkowitej dawce dobowej do 200 mg. U niektórych pacjentów dawka taka może mieć korzystne działanie, jednak zaleca się ostrożność ze względu na zwiększenie częstości działań niepożądanych.

Dzieci i młodzież

Ze względu na brak wystarczających danych na temat bezpieczeństwa stosowania i skuteczności, nie zaleca się stosowania produktu TopiLEK (topiramatu) w leczeniu lub zapobieganiu migrenie u dzieci.

Ogólne zalecenia dotyczące dawkowania produktu TopiLEK w szczególnych grupach pacjentów.

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≤60 ml/min) topiramat należy stosować ostrożnie ze względu na zmniejszony klirens osoczowy i nerkowy topiramatu. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek czas do uzyskania stężenia w stanie stacjonarnym po każdej zmianie dawki może być dłuższy.

Topiramat jest usuwany z osocza metodą hemodializy, dlatego pacjentom ze schyłkową niewydolnością nerek należy podać w dniu dializy uzupełniającą dawkę produktu TopiLEK równą około połowy całkowitej dawki dobowej. Tę dodatkową dawkę należy podawać w dawkach podzielonych: na początku hemodializy i po jej zakończeniu. Wielkość dawki dodatkowej może się różnić w zależności od rodzaju dializy i stosowanej aparatury.

Zaburzenia czynności wątroby

Topiramat należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności wątroby ze względu na zmniejszony jego klirens.

Pacjenci w podeszłym wieku

Zmiana dawki u pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek nie jest konieczna. 4.3 Przeciwwskazania

TopiLEK 200 - środki ostrożności

W sytuacjach, gdy ze względów medycznych konieczne jest szybkie odstawienie topiramatu, zaleca się właściwą obserwację pacjentów (dalsze szczegóły znajdują się w punkcie 4.2).

Podobnie, jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, u niektórych pacjentów podanie topiramatu może zwiększyć częstość napadów drgawkowych lub wywołać nowe rodzaje napadów. Zjawisko to może być skutkiem przedawkowania, zmniejszenia stężenia w osoczu innych jednocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych, postępu choroby lub wystąpienia efektu paradoksalnego.

Podczas stosowania topiramatu bardzo ważne jest właściwe nawodnienie pacjenta. Nawodnienie może zmniejszyć ryzyko kamicy nerkowej (patrz niżej). Ponadto właściwe nawodnienie przed i w trakcie wysiłku fizycznego lub ekspozycja na wysokie temperatury otoczenia może zmniejszyć ryzyko działań niepożądanych związanych z przegrzaniem organizmu (patrz punkt 4.8).

Zmniejszenie pocenia się

Podczas stosowania topiramatu notowano przypadki zmniejszonego pocenia się. Zmniejszenie wydzielania potu i zwiększenie ciepłoty ciała może wystąpić szczególnie u małych dzieci narażonych na wysoką temperaturę otoczenia.

Zaburzenia nastroju/depresja

Podczas leczenia topiramatem obserwowano zwiększoną częstość zaburzeń nastroju i depresji.

Samobójstwo/myśli samobójcze

U pacjentów, u których stosowano leki przeciwpadaczkowe w różnych wskazaniach, odnotowano przypadki myśli i zachowań samobójczych. Metaanaliza randomizowanych, kontrolowanych placebo badań leków przeciwpadaczkowych wykazała niewielkie zwiększenie ryzyka myśli i zachowań samobójczych. Nie jest znany mechanizm powstawania tego ryzyka, a dostępne dane nie wykluczają możliwości zwiększonego ryzyka podczas stosowania topiramatu.

W badaniach klinicznych z podwójnie ślepą próbą zachowania samobójcze (myśli samobójcze, próby samobójcze i samobójstwo) występowały u pacjentów leczonych topiramatem z częstością 0,5%

(u 46 z 8652 leczonych pacjentów), czyli blisko trzykrotnie częściej niż w grupie otrzymującej

.(placebo (0,2%; u 8 z 4045 pacjentów

W związku z tym należy uważnie obserwować, czy u pacjenta nie występują oznaki myśli i zachowań samobójczych, i w razie konieczności rozważyć zastosowanie odpowiedniego leczenia. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy poinformować, że w razie wystąpienia oznak myśli lub zachowań samobójczych należy poradzić się lekarza.

Kamica nerkowa

U niektórych pacjentów, zwłaszcza ze skłonnością do kamicy nerkowej, istnieje zwiększone ryzyko tworzenia kamieni nerkowych oraz związanych z tym objawów przedmiotowych i podmiotowych, takich jak kolka nerkowa, ból nerek lub ból w boku.

Do czynników ryzyka dla kamicy nerkowej należy występowanie kamieni w przeszłości, kamica nerkowa w wywiadzie rodzinnym oraz hiperkalciuria. Żaden z tych czynników ryzyka nie pozwala na wiarygodne prognozowanie powstawania kamieni nerkowych podczas leczenia topiramatem. Dodatkowym czynnikiem ryzyka może być przyjmowanie przez pacjenta innych leków związanych

.z powstawaniem kamieni nerkowych

Zaburzenia czynności wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby topiramat należy stosować ostrożnie ze względu na możliwość jego zmniejszonego klirensu.

Ostra krótkowzroczność i wtórna jaskra z zamkniętym kątem

U pacjentów otrzymujących topiramat opisywano zespół, na który składała się ostra krótkowzroczność z wtórną jaskrą z zamkniętym kątem przesączania. Objawami są m.in. nagłe pogorszenie ostrości wzroku i (lub) ból gałki ocznej. W badaniu okulistycznym stwierdza się krótkowzroczność, spłycenie przedniej komory oka, przekrwienie gałki ocznej (zaczerwienienie) i zwiększenie ciśnienia śródgałkowego. Rozszerzenie źrenicy może występować lub nie. Zespołowi temu może towarzyszyć wysięk nadrzęskowy, powodujący przesunięcie do przodu soczewki i tęczówki, z wtórną jaskrą z zamkniętym kątem. Objawy występują zwykle w ciągu 1 miesiąca od rozpoczęcia leczenia topiramatem. W przeciwieństwie do pierwotnej jaskry z wąskim kątem przesączania, która rzadko występuje przed 40 rokiem życia, jaskrę wtórną z zamkniętym kątem, związaną ze stosowaniem topiramatu, obserwowano zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Leczenie polega na odstawieniu topiramatu tak szybko, jak to jest możliwe w ocenie lekarza oraz na zastosowaniu odpowiednich środków w celu zmniejszenia ciśnienia śródgałkowego. Działania te zwykle prowadzą do zmniejszenia tego ciśnienia.

Nieleczone podwyższone ciśnienie śródgałkowe, niezależnie od przyczyny, może prowadzić do poważnych następstw, w tym do trwałej utraty wzroku.

Należy ustalić, czy pacjenci z przebytymi zaburzeniami oka powinni być leczeni topiramatem.

Kwasica metaboliczna

Z leczeniem topiramatem wiąże się występowanie hiperchloremicznej kwasicy metabolicznej z prawidłową luką anionową (zmniejszenie stężenia wodorowęglanów w surowicy poniżej dolnej granicy wartości referencyjnych przy braku zasadowicy oddechowej). Zmniejszenie stężenia wodorowęglanów w surowicy jest spowodowane hamującym działaniem topiramatu na nerkową anhydrazę węglanową i występuje na ogół we wczesnej fazie leczenia, choć może pojawić się w dowolnym jego momencie. Zjawisko to ma zwykle nasilenie lekkie do umiarkowanego (średnie zmniejszenie o 4 mmol/l po podaniu dawek 100 mg/dobę lub większych u dorosłych i około 6 mg/kg mc./dobę u dzieci). Stężenie wodorowęglanów rzadko zmniejszało się do wartości poniżej 10 mmol/l. Stany lub metody leczenia, które sprzyjają występowaniu kwasicy (takie jak choroba nerek, ciężkie zaburzenia oddechowe, stan padaczkowy, biegunka, operacje, dieta ketogenna lub niektóre leki) mogą potęgować działanie topiramatu polegające na zmniejszeniu stężenia wodorowęglanów.

Przewlekła kwasica metaboliczna zwiększa ryzyko powstawania kamieni nerkowych i potencjalnie może prowadzić do osteopenii. U dzieci przewlekła kwasica metaboliczna może zmniejszać tempo wzrostu. Nie badano systematycznie wpływu topiramatu na następstwa dotyczące układu kostnego u dzieci lub dorosłych. Zależnie od istniejących u pacjenta stanów chorobowych, podczas leczenia topiramatem zaleca się odpowiednią ocenę stanu pacjenta, w tym pomiar stężenia wodorowęglanów w surowicy. Oznaczenie stężenia wodorowęglanów w surowicy zalecane jest w przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych lub podmiotowych wskazujących na kwasicę metaboliczną (tj. oddech Kussmaula, duszność, jadłowstręt, nudności, wymioty, uczucie nadmiernego zmęczenia, tachykardia lub zaburzenia rytmu serca). W razie wystąpienia i utrzymywania się kwasicy metabolicznej należy rozważyć zmniejszenie dawki topiramatu lub jego odstawienie (przez stopniowe zmniejszanie dawki).

Topiramat należy stosować ostrożnie u pacjentów, u których stwierdzone jednostki chorobowe lub stosowane leczenie stanowią czynnik ryzyka dla kwasicy metabolicznej.

Uzupełnianie substancji odżywczych

U niektórych pacjentów podczas leczenia topiramatem może nastąpić zmniejszenie masy ciała. Zaleca się kontrolowanie masy ciała u pacjentów przyjmujących topiramat. U pacjentów, u których podczas leczenia nastąpiło zmniejszenie masy ciała, należy rozważyć wdrożenie uzupełniającego odżywiania.

Za burzenia funkcji poznawczych

Zaburzenia poznawcze w przebiegu padaczki mają charakter wieloczynnikowy i mogą być spowodowane chorobą podstawową, padaczką lub stosowanym leczeniem przeciwpadaczkowym. W piśmiennictwie znajdują się doniesienia o zaburzeniach funkcji poznawczych u dorosłych leczonych topiramatem, wymagające zmniejszenia dawki lub przerwania leczenia. Jednak dane z badań stanu poznawczego u dzieci leczonych topiramatem są niewystarczające. Wpływ topiramatu na funkcje poznawcze u dzieci wymaga nadal wyjaśnienia.

Laktoza

Tabletki TopiLEK zawierają laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu.

TopiLEK 200 - przedawkowanie

Objawy przedmiotowe i podmiotowe

Istnieją doniesienia o przypadkach przedawkowania topiramatu. Objawy przedmiotowe i podmiotowe obejmowały drgawki, senność, zaburzenia mowy, nieostre widzenie, podwójne widzenie, zaburzenia myślenia, letarg, zaburzenia koordynacji, osłupienie, niedociśnienie tętnicze, ból brzucha, pobudzenie, zawroty głowy i depresję. W większości przypadków następstwa kliniczne nie były ciężkie, ale opisywano zgony po przedawkowaniu wielolekowym z udziałem topiramatu.

Przedawkowanie topiramatu może powodować ciężką kwasicę metaboliczną (patrz punkt 4.4).

Leczenie

W ostrym przedawkowaniu topiramatu, jeśli lek został zażyty niedawno, należy niezwłocznie opróżnić żołądek pacjenta przez płukanie żołądka lub wywołanie wymiotów. Wykazano, że w warunkach in vitro węgiel aktywowany absorbuje topiramat. Należy zastosować odpowiednie leczenie podtrzymujące, a pacjent powinien być odpowiednio nawodniony. Wykazano, że hemodializa jest skuteczną metodą usuwania topiramatu z organizmu.