Tienam - dawkowanie
Dawkowanie
Zalecana dawka produktu leczniczego TIENAM odpowiada ilości
imipenemu i cylastatyny, którą należy podać.
Dawkę dobową produktu leczniczego TIENAM należy ustalać na
podstawie rodzaju i ciężkości zakażenia, wyizolowanego
patogenu(ów), czynności nerek i masy ciała pacjenta (patrz także
punkty 4.4 i 5.1).
Dorośli i młodzież
U pacjentów z prawidłową czynnością nerek (klirens kreatyniny
> 70 ml/min/1,73 m2) zalecane są następujące schematy
dawkowania:
500 mg + 500 mg co 6 godzin
lub
1000 mg + 1000 mg co 8 godzin lub co 6 godzin
Jeśli podejrzewa się lub stwierdzi, że zakażenie jest wywołane
przez mniej wrażliwe gatunki bakterii
(takie jak Pseudomonas aeruginosa)lub jest bardzo ciężkie
(np. u pacjentów z gorączką neutropeniczną), zaleca się podawanie
co 6 godzin dawki 1000 mg + 1000 mg.
Zmniejszenie dawki jest konieczne, jeśli:
klirens kreatyniny wynosi ≤70 ml/min/1,73 m2 (patrz
tabela 1) lub
masa ciała wynosi < 70 kg. Dawkę proporcjonalną dla
pacjentów o masie ciała < 70 kg wylicza się z następującego
wzoru:
Rzeczywista masa ciała [kg] × dawka standardowa
70 [kg]
Nie należy przekraczać maksymalnej całkowitej dawki dobowej
wynoszącej 4000 mg + 4000 mg.
Niewydolność nerek
Określanie zmniejszonej dawki u dorosłych pacjentów z
zaburzeniami czynności nerek:
1. Należy wybrać całkowitą dawkę dobową (tj. 2000 mg + 2000
mg, 3000 mg + 3000 mg lub 4000 mg + 4000 mg), stosowaną zazwyczaj u
pacjentów z prawidłową czynnością nerek.
2. Odpowiedni schemat podawania w zmniejszonych dawkach
wybiera się z tabeli 1 zgodnie z wartością klirensu kreatyniny u
pacjenta. Czasy trwania infuzji dożylnej podano w punkcie Sposób
podawania.
Tabela 1: Zmniejszona dawka u dorosłych z zaburzoną czynnością
nerek i masą ciała ≥70 kg*
Całkowita dawka dobowa u pacjentów z prawidłową czynnością nerek
(mg/dobę)
|
Klirenskreatyniny (ml/min/1,73 m2)
dawka w mg (przerwy w godz.)
|
2000 + 2000
|
500 + 500 (8)
|
250 + 250 (6)
|
250 + 250 (12)
|
3000 + 3000
|
500 + 500 (6)
|
500 + 500 (8)
|
500 + 500 (12)**
|
4000 + 4000
|
750 + 750 (8)
|
500 + 500 (6)
|
500 + 500 (12)**
|
*
U pacjentów o masie ciała < 70 kg należy proporcjonalnie
zmniejszyć dawkę leku. Dawkę proporcjonalną dla pacjentów o masie
ciała < 70 kg można wyliczyć, dzieląc rzeczywistą masę ciała
pacjenta (w kg) przez 70 kg i mnożąc wynik przez wielkość
odpowiedniej dawki zgodnej ze wskazaniami podanymi w tabeli 1.
**
Jeśli dawkę 500 mg + 500 mg stosuje się u pacjentów z klirensem
kreatyniny 6 do 20 ml/min/1,73 m2, może zwiększać się
ryzyko drgawek.
Pacjenci z klirensem kreatyniny ≤5 ml/min/1,73
m2
Nie należy tym pacjentom podawać produktu leczniczego TIENAM,
chyba że będą poddani hemodializie w ciągu następnych 48
godzin.
Pacjenci hemodializowani
Pacjentom poddawanym dializom, z klirensem kreatyniny wynoszącym
≤5 ml/min/1,73 m2, zaleca się podawanie takich dawek
leku, jak pacjentom z klirensem kreatyniny 6-20 ml/min/1,73
m2 (patrz tabela 1).
Zarówno imipenem, jak i cylastatyna są usuwane z krwiobiegu
podczas hemodializy. Pacjentowi należy podać TIENAM po zabiegu
hemodializy, a następnie co 12 godzin od zakończenia sesji
hemodializy. Pacjentów dializowanych, zwłaszcza osoby ze
współistniejącą chorobą ośrodkowego układu nerwowego (OUN), należy
starannie obserwować; u pacjentów hemodializowanych TIENAM jest
zalecany tylko w przypadku, gdy korzyści z zastosowania leku
przewyższają ryzyko wystąpienia drgawek (patrz punkt 4.4).
Obecnie dostępne dane kliniczne są niewystarczające, aby zalecać
stosowanie produktu leczniczego TIENAM u pacjentów poddawanych
dializie otrzewnowej.
Niewydolność wątroby
U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby nie zaleca się
modyfikacji dawki (patrz punkt 5.2).
Osoby w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek nie
jest konieczna modyfikacja dawki (patrz punkt 5.2).
Dzieci w wieku ≥1 roku
U dzieci w wieku ≥1 roku zaleca się podawanie co 6 godzin dawki
(15 mg + 15 mg) lub (25 mg + 25 mg)/kg mc.
Jeśli podejrzewa się lub potwierdzi, że zakażenie jest wywołane
przez mniej wrażliwe gatunki bakterii (takie jak Pseudomonas
aeruginosa)lub jest ono bardzo ciężkie (np. u pacjentów z
gorączką neutropeniczną), należy podawać co 6 godzin dawkę (25 mg +
25 mg)/kg mc.
Dzieci w wieku < 1 roku
Dane kliniczne są niewystarczające do zalecenia dawkowania u
dzieci w wieku poniżej 1. roku życia.
Dzieci z zaburzeniem czynności nerek
Dane kliniczne są niewystarczające do zalecenia dawkowania u
dzieci z zaburzeniem czynności nerek (stężenie kreatyniny w
surowicy wynoszące > 2 mg/dl). Patrz punkt 4.4.
Sposób podawania
Przed podaniem TIENAM należy rozpuścić, a następnie rozcieńczyć
(patrz punkt 6.2, 6.3 i 6.6). Każdą dawkę ≤(500 mg + 500 mg) należy
podawać w infuzji dożylnej trwającej 20–30 minut. Każdą dawkę >
(500 mg + 500 mg) należy podawać w infuzji trwającej 40–60 minut.
Jeśli podczas infuzji u pacjenta wystąpią nudności, można
zmniejszyć szybkość wlewu.
Tienam - środki ostrożności
Ogólne
Wybierając imipenem z cylastatyną do leczenia konkretnego
pacjenta należy rozważyć, czy zastosowanie antybiotyku z grupy
karbapenemów jest właściwe, opierając się na takich czynnikach, jak
ciężkość zakażenia, rozpowszechnienie oporności na inne odpowiednie
leki przeciwbakteryjne oraz ryzyko rozwoju bakterii opornych na
karbapenemy.
Nadwrażliwość
Informowano o występowaniu ciężkich i czasami śmiertelnych
reakcji nadwrażliwości
(anafilaktycznych) u pacjentów leczonych antybiotykami
beta-laktamowymi. Reakcje takie występują częściej u osób, u
których w przeszłości stwierdzono wrażliwość na wiele alergenów.
Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym TIENAM należy
dowiedzieć się, czy u pacjenta wcześniej występowały reakcje
nadwrażliwości na karbapenemy, penicyliny, cefalosporyny, inne
antybiotyki beta-laktamowe i inne alergeny (patrz punkt 4.3). Jeśli
wystąpi reakcja alergiczna na TIENAM, należy natychmiast przerwać
leczenie. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji anafilaktycznej
konieczne jest zastosowanie leczenia przewidzianego w stanach
zagrożenia życia.
Czynność wątroby
W trakcie leczenia imipenemem z cylastatyną należy ściśle
kontrolować czynność wątroby ze względu na ryzyko
hepatotoksyczności (np. zwiększenie się aktywności aminotransferaz,
niewydolność wątroby i piorunujące zapalenie wątroby).
Stosowanie u pacjentów z chorobami wątroby: u pacjentów ze
stwierdzonymi wcześniej chorobami wątroby należy w trakcie
stosowania imipenemu z cylastatyną ściśle kontrolować czynność
wątroby. Nie jest konieczna modyfikacja dawki leku (patrz punkt
4.2).
Hematologia
Podczas leczenia imipenemem z cylastatyną może wystąpić dodatni
wynik bezpośredniego lub pośredniego testu Coombsa.
Spektrum przeciwbakteryjne
Przed podjęciem próby leczenia empirycznego należy wziąć pod
uwagę spektrum przeciwbakteryjnego działania imipenemu z
cylastatyną, zwłaszcza w stanach zagrożenia życia. Ponadto należy
zachować ostrożność ze względu na to, że określone drobnoustroje,
wywołujące na przykład bakteryjne zakażenia skóry i tkanek
miękkich, mają ograniczoną wrażliwość na działanie imipenemu z
cylastatyną. Stosowanie imipenemu z cylastatyną nie jest
odpowiednie do leczenia tych zakażeń, chyba że udokumentowano już
rodzaj drobnoustrojów chorobotwórczych i wiadomo, że są one
wrażliwe na te antybiotyki albo jest bardzo prawdopodobne, że
drobnoustroje wywołujące zakażenie będą wrażliwe na tę terapię.
Jeśli podejrzewa się lub stwierdzi, że zakażenie wywołał oporny na
metycylinę szczep Staphylococcus aureus (MRSA, ang.
methicillin-resistant
Staphylococcus aureus), w zatwierdzonych wskazaniach może
być właściwe jednoczesne stosowanie odpowiedniego leku przeciw
MRSA. Jeśli podejrzewa się lub stwierdzi zakażenia Pseudomonas
aeruginosa, w zatwierdzonych wskazaniach może być właściwe
jednoczesne stosowanie antybiotyku aminoglikozydowego (patrz punkt
4.1).
Interakcje z kwasem walproinowym
Nie zaleca się stosowania imipenemu z cylastatyną jednocześnie z
kwasem walproinowym lub walproinianem sodu (patrz punkt 4.5).
Clostridium difficile
Notowano przypadki poantybiotykowego zapalenia okrężnicy i
rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy, związane ze stosowaniem
imipenemu z cylastatyną oraz prawie każdego z leków
przeciwbakteryjnych. Zapalenie okrężnicy może mieć różny przebieg –
od zaburzeń lekkich do zagrażających życiu. Należy wziąć pod uwagę
takie rozpoznanie u pacjentów, u których wystąpi biegunka w trakcie
lub po zakończeniu leczenia imipenemem z cylastatyną (patrz punkt
4.8). W takim przypadku należy rozważyć zakończenie stosowania
imipenemu z cylastatyną oraz podanie leków działających swoiście na
Clostridium difficile. Nie należy podawać produktów
leczniczych hamujących perystaltykę.
Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
Produkt leczniczy TIENAM nie jest zalecany w leczeniu zapalenia
opon mózgowo-rdzeniowych.
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z upośledzoną czynnością nerek dochodzi do kumulacji
imipenemu i cylastatyny w organizmie. W przypadku niedostosowania
dawki do wydolności nerek mogą wystąpić działania niepożądane ze
strony OUN, patrz punkt 4.2 i punkt 4.4 „Ośrodkowy układ nerwowy”
poniżej.
Ośrodkowy układ nerwowy
Zgłaszano występowanie działań niepożądanych dotyczących
ośrodkowego układu nerwowego, takich jak mioklonie, stany splątania
lub drgawki, zwłaszcza po przekroczeniu zalecanych dawek ustalonych
na podstawie masy ciała i czynności nerek. Obserwowano to
najczęściej u pacjentów z zaburzeniami OUN (np. zmianami w mózgu
lub napadami drgawkowymi w wywiadzie) i (lub) osłabioną czynnością
nerek, gdy mogło dojść do kumulacji podanych dawek. Wskazane jest
ścisłe przestrzeganie zalecanych schematów dawkowania, szczególnie
u tych pacjentów (patrz punkt 4.2). U pacjentów ze stwierdzonymi
zaburzeniami drgawkowymi należy kontynuować leczenie
przeciwdrgawkowe.
Należy zwrócić szczególną uwagę na objawy neurologiczne lub
drgawki u dzieci, u których występują czynniki ryzyka napadów
drgawkowych albo które przyjmują jednocześnie produkty lecznicze
obniżające próg drgawkowy.
Jeśli wystąpią ogniskowe drżenia, mioklonie lub drgawki, należy
przeprowadzić badanie neurologiczne pacjenta oraz wdrożyć leczenie
przeciwdrgawkowe, jeśli nie zostało ono wcześniej zastosowane.
Jeśli objawy ze strony OUN utrzymują się, należy zmniejszyć dawkę
produktu leczniczego TIENAM lub odstawić lek.
Nie należy podawać produktu leczniczego TIENAM pacjentom z
klirensem kreatyniny wynoszącym ≤5 ml/min/1,73 m2,
jeżeli nie będą oni poddani hemodializie w ciągu następnych 48
godzin. U pacjentów hemodializowanych TIENAM jest zalecany tylko
wtedy, gdy korzyści z zastosowania leku przewyższają ryzyko drgawek
(patrz punkt 4.2).
Stosowanie u dzieci
Ilość danych klinicznych jest niewystarczająca do zalecenia
stosowania produktu leczniczego
TIENAM u dzieci w wieku poniżej 1. roku życia lub u dzieci z
zaburzeniami czynności nerek (stężenie kreatyniny w surowicy > 2
mg/dl). Należy zapoznać się także z informacjami podanymi wcześniej
w części zatytułowanej Ośrodkowy układ nerwowy.
TIENAM, 500 mg + 500 mg, zawiera 37,6 mg sodu (1,6 mEq), co
należy uwzględnić u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w
diecie.
Tienam - przedawkowanie
Objawy przedawkowania, które mogą wystąpić, są zgodne z profilem
działań niepożądanych; mogą to być drgawki, stany dezorientacji,
drżenie, nudności, wymioty, hipotensja, bradykardia. Brak
szczegółowych danych na temat leczenia przedawkowania produktu
leczniczego TIENAM. Imipenem z solą sodową cylastatyny ulegają
hemodializie. Nie jest jednak znana przydatność tego zabiegu w
przypadku przedawkowania.
Tienam - przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą.
• Nadwrażliwość na jakikolwiek inny antybiotyk z grupy
karbapenemów.
• Ciężka nadwrażliwość (np. reakcja anafilaktyczna, ciężkie
reakcje skórne) na jakiekolwiek inne antybiotyki beta-laktamowe
(np. penicyliny lub cefalosporyny).
Tienam - działania niepożądane
W badaniach klinicznych, prowadzonych z udziałem 1723 pacjentów
leczonych imipenemem z cylastatyną, podawanymi dożylnie, do
najczęściej zgłaszanych ogólnoustrojowych działań niepożądanych,
uznanych za co najmniej przypuszczalnie związane z leczeniem,
należały: nudności (2,0%), biegunka (1,8%), wymioty (1,5%), wysypka
(0,9%), gorączka (0,5%), hipotensja (0,4%), drgawki (0,4%) (patrz
punkt 4.4), zawroty głowy (0,3%), świąd (0,3%), pokrzywka (0,2%),
senność (0,2%). Najczęściej zgłaszane miejscowe działania
niepożądane, to zapalenie żył lub zakrzepowe zapalenie żył (3,1%),
ból w miejscu wstrzyknięcia (0,7%), rumień w miejscu wstrzyknięcia
(0,4%) oraz zgrubienie żyły (0,2%). Często zgłaszano również
zwiększenie aktywności aminotransferaz oraz fosfatazy zasadowej w
surowicy.
Podczas badań klinicznych i w okresie po wprowadzeniu produktu
leczniczego do obrotu zgłaszano występowanie następujących działań
niepożądanych.
Wszystkie działania niepożądane wymieniono zgodnie z
klasyfikacją układów i narządów oraz częstością występowania:
bardzo częste (≥ 1/10), częste (od ≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt
częste (od ≥ 1/1000 do < 1/100), rzadkie (od ≥ 1/10 000 do <
1/1000), bardzo rzadkie (< 1/10 000) oraz częstość nieznana (nie
może być określona na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania
działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się
nasileniem.
|
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
|
Rzadko
|
rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, kandydoza
|
|
|
|
Bardzo rzadko
|
zapalenie żołądka i jelit
|
|
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
Często
|
eozynofilia
|
|
|
|
Niezbyt często
|
pancytopenia, neutropenia, leukopenia, trombocytopenia,
trombocytoza
|
|
|
|
Rzadko
|
agranulocytoza
|
|
|
|
Bardzo rzadko
|
niedokrwistość hemolityczna, zahamowanie czynności szpiku
kostnego
|
|
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
Rzadko
|
reakcje anafilaktyczne
|
|
|
Zaburzenia psychiczne
|
Niezbyt często
|
zaburzenia psychiczne, w tym omamy i stany dezorientacji
|
|
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
Niezbyt często
|
drgawki, mioklonie, zawroty głowy, senność
|
|
|
|
Rzadko
|
encefalopatia, parestezje, drżenie ogniskowe, zmiana smaku
|
|
|
|
Bardzo rzadko
|
nasilenie objawów miastenii, bóle głowy
|
|
|
Zaburzenia ucha i błędnika
|
Rzadko
|
utrata słuchu
|
|
|
|
Bardzo rzadko
|
zawroty głowy, szumy uszne
|
|
|
Zaburzenia serca
|
Bardzo rzadko
|
sinica, tachykardia, kołatanie serca
|
|
|
Zaburzenia naczyniowe
|
Często
|
zakrzepowe zapalenie żył
|
|
|
|
Niezbyt często
|
hipotensja
|
|
|
|
Bardzo rzadko
|
uderzenia gorąca
|
|
|
Zaburzenia układu
oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
|
Bardzo rzadko
|
duszność, hiperwentylacja, ból gardła
|
|
|
Zaburzenia żołądka i jelit
|
Często
|
biegunka, wymioty, nudności; nudności i (lub) wymioty związane z
zastosowaniem produktu leczniczego występują częściej u pacjentów z
granulocytopenią niż u innych pacjentów leczonych produktem
leczniczym TIENAM.
|
|
|
|
Rzadko
|
przebarwienia zębów i (lub) języka
|
|
|
|
Bardzo rzadko
|
krwotoczne zapalenie okrężnicy, ból brzucha, zgaga, zapalenie
języka, przerost brodawek języka, wzmożone wydzielanie śliny
|
|
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
Rzadko
|
niewydolność wątroby, zapalenie wątroby
|
|
|
|
Bardzo rzadko
|
piorunujące zapalenie wątroby
|
|
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
Często
|
wysypka (np. osutkowa)
|
|
|
|
Niezbyt często
|
pokrzywka, świąd
|
|
Klasyfikacja układów i narządów
|
Częstość występowania
|
Zdarzenie
|
|
Rzadko
|
martwica toksyczno-rozpływna naskórka, obrzęk naczynioruchowy,
zespół StevensaJohnsona, rumień wielopostaciowy, złuszczające
zapalenie skóry
|
|
Bardzo rzadko
|
nadmierna potliwość, zmiany struktury skóry
|
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej
|
Bardzo rzadko
|
bóle wielostawowe, ból kręgosłupa piersiowego
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
Rzadko
|
ostra niewydolność nerek, skąpomocz lub bezmocz, wielomocz,
zmiana zabarwienia moczu (nieszkodliwa, nie mylić
z krwiomoczem);
Trudno jest ocenić znaczenie stosowania produktu leczniczego
TIENAM w odniesieniu do czynności nerek, ponieważ zazwyczaj
stwierdzano obecność czynników predysponujących do wystąpienia
azotemii przednerkowej lub zaburzeń czynności nerek.
|
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
|
Bardzo rzadko
|
świąd sromu
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Niezbyt często
|
gorączka, ból oraz stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia, rumień
w miejscu wstrzyknięcia
|
|
Bardzo rzadko
|
dyskomfort w klatce piersiowej, astenia lub osłabienie
|
Badania diagnostyczne
|
Często
|
zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, zwiększenie
aktywności fosfatazy zasadowej w surowicy
|
|
Niezbyt często
|
dodatni wynik bezpośredniego testu Coombsa, wydłużenie czasu
protrombinowego, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zwiększenie
stężenia bilirubiny w surowicy, zwiększenie stężenia kreatyniny w
surowicy, zwiększenie stężenia mocznika azotowego we krwi
|
|
Dzieci (w wieku ≥3 miesięcy)
Działania niepożądane zgłaszane w badaniach przeprowadzonych z
udziałem 178 dzieci w wieku ≥3 miesięcy były zgodne z działaniami
zgłaszanymi u osób dorosłych.
Komentarze