Sorbifer Durules

Sorbifer Durules - dawkowanie

 Dorośli i młodzież

2 tabletki na dobę (w dawkach podzielonych, rano i wieczorem).W niedokrwistości z niedoboru żelaza dawkę można zwiększyć do 3 lub 4 tabletek na dobę w dawkach podzielonych (rano i wieczorem).

W okresie ciąży

Profilaktycznie 1 tabletka na dobę. Leczniczo 2 tabletki na dobę (po 1 tabletce rano i wieczorem).

Tabletek nie należy dzielić lub rozgryzać, lecz należy je przyjmować w całości, popijając co najmniej 1 szklanki wody. Tabletek nie należy przyjmować w pozycji leżącej.

Leczenie należy prowadzić do czasu normalizacji stężenia hemoglobiny u pacjenta. W celu uzupełnienia rezerw żelaza w organizmie, leczenie należy kontynuować przez następne kilka miesięcy. Indywidualny schemat leczenia długookresowego  – leczenie ciągłe lub z przerwami -  jest często stosowany w przypadku długotrwałej utraty żelaza (np. w przypadkach obfitych krwawień menstruacyjnych).  

Sorbifer Durules - środki ostrożności

Pacjenci z utrudnionym połykaniem powinni przyjmować Sorbifer Durules z zachowaniem ostrożności, ponieważ istnieje ryzyko zapalenia błony śluzowej jamy ustnej lub powstawania owrzodzeń w jamie ustnej, jeżeli tabletka pozostaje w ustach i nie jest połknięta bezpośrednio po przyjęciu.

Należy ostrzec pacjentów, że produkty lecznicze zawierające żelazo mogą powodować zatrucia u dzieci.

Produkty lecznicze zawierające żelazo mogą powodować ciemne zabarwienie stolca.

Sorbifer Durules - przedawkowanie

Toksyczność: nieorganiczne sole żelaza są toksyczne, najbardziej w przypadku małych dzieci. Dawki toksyczne: < 30 mg Fe²⁺/kg mogą powodować lekkie objawy zatrucia, 30-60 mg Fe ²⁺/kg średnio nasilone i > 60 mg  Fe²⁺/kg ciężkie zatrucie. Oznaczenie początkowego stężenia żelaza podczas zatrucia  ma znaczenie prognostyczne, lecz nie zawsze istnieje zależność pomiędzy stężeniem żelaza w surowicy a stopniem zatrucia.

Objawy: ból brzucha, wymioty, biegunka, obecność krwi w kale, odwodnienie, kwasica metaboliczna,  senność i wstrząs.

W ciężkich przypadkach, po stosunkowo długim, trwającym 6 do 24 godzin okresie pozornej poprawy, może dojść do nawrotu objawów z zaburzeniami krzepnięcia krwi, wstrząsem krążeniowym (z powodu niewydolności serca związanej z uszkodzeniem mięśnia sercowego), hipoglikemią, niewydolnością wątroby i nerek, drgawkami i śpiączką. Istnieje ryzyko perforacji przewodu pokarmowego oraz rozwoju posocznicy wywołanej przez bakterię Yersinia enterocolica. W późniejszym okresie może dojść do rozwoju marskości wątroby i zwężenia odźwiernika.

Przedawkowanie witaminy C (kwasu askorbowego) może spowodować nasiloną kwasicę oraz niedokrwistość hemolityczną u predysponowanych osób (z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej).

Leczenie

Jeżeli jest to konieczne należy wykonać płukanie żołądka. W niektórych przypadkach należy wykonać płukanie jelit. Należy wykonywać oznaczenie stężenia żelaza w surowicy. Tak szybko, jak to możliwe należy nawodnić pacjenta oraz zwalczać kwasicę i wyrównać stężenie elektrolitów w organizmie. Jeżeli z wywiadu wynika, że pacjent przyjął dużą dawkę  (> 60 mg Fe²⁺/kg masy ciala) lub jeżeli u pacjenta występują objawy kliniczne zatrucia albo powstała kwasica metaboliczna, należy podać pozajelitowo deferoksaminę z równoczesnym płukaniem żołądka i leczeniem objawowym. Dawki deferoksaminy: 15 mg/kg mc./godzinę w dożylnym wlewie do czasu aż u pacjenta ustąpią objawy zatrucia , łącznie z metaboliczną kwasicą, a stężenie żelaza w surowicy będzie wynosiło < 60 mikromoli/l. W ciężkich przypadkach może istnieć konieczność podawania wyższych dawek deferoksaminy.  Wystąpienie kwasicy metabolicznej może wskazywać na dłuższe toksyczne działanie. W przypadku pacjentów, u których rozwija się wstrząs lub już są we wstrząsie, leczenie powinno być intensywne, z podaniem elektrolitów, osocza, jeżeli konieczne przetoczenia krwi, zapewnienie odpowiedniego natlenowania pacjenta. Jeżeli zastosowanie związków rozkurczających  naczynia jest uzasadnione, zaleca się stosowanie dopaminy. Należy monitorować czynność nerek i wątroby.  W przypadku wystąpienia niewydolności nerek należy wykonać hemolizę lub hemoperfuzję. Jeżeli to konieczne należy stosować inne  leczenie objawowe.