Sandostatin Lar - dawkowanie
Produkt leczniczy Sandostatin LAR może być podawany wyłącznie w
głębokim wstrzyknięciu w mięsień pośladkowy. Kolejne wstrzyknięcia
należy wykonywać na przemian w prawy lub lewy mięsień pośladkowy
(patrz punkt 6.6).
Akromegalia
U pacjentów, którzy zadowalająco reagują na leczenie
produktem Sandostatin podawanym podskórnie,zaleca się
rozpoczęcie leczenia od podawania produktu Sandostatin LAR w dawce
20 mg co 4 tygodnie przez 3 miesiące. Leczenie produktem
Sandostatin LAR można rozpocząć następnego dnia po ostatnim podaniu
podskórnym produktu Sandostatin. Następnie należy dostosować dawkę
leku na podstawie stężenia w surowicy hormonu wzrostu (GH) i
insulinopodobnego czynnika wzrostu 1, somatomedyny C (IGF-1) oraz
objawów klinicznych.
U pacjentów, u których po 3 miesiącach objawy kliniczne i
parametry biochemiczne (GH, IGF-1) nie są zadowalająco kontrolowane
(stężenia GH nadal są większe niż 2,5 μg/l), dawka leku może zostać
zwiększona do 30 mg co 4 tygodnie. Jeśli po kolejnych 3 miesiącach,
parametry GH, IGF-1 i (lub) inne objawy nie są nadal zadowalająco
kontrolowane podczas podawania dawki 30 mg, dawka leku może zostać
zwiększona do 40 mg co 4 tygodnie.
U pacjentów, u których stężenie GH utrzymuje się stale poniżej 1
μg/l, a stężenie IGF-1 uległo normalizacji, oraz u których
najszybciej ustępujące objawy przedmiotowe i podmiotowe akromegalii
cofnęły się po
3 miesiącach leczenia dawką 20 mg, można zastosować produkt
Sandostatin LAR w dawce 10 mg co 4 tygodnie. Jednakże, szczególnie
w tej grupie pacjentów, wskazane jest ścisłe monitorowanie
skuteczności leczenia przez oznaczanie stężeń GH i IGF-1 w surowicy
oraz ocenę objawów klinicznych przedmiotowych i podmiotowych
podczas leczenia tą małą dawką produktu Sandostatin LAR.
U pacjentów otrzymujących ustaloną dawkę produktu leczniczego
Sandostatin LAR należy określać stężenie GH i IGF-1 co 6
miesięcy.
Przed rozpoczęciem podawania produktu leczniczego Sandostatin
LAR (wg podanego powyżej schematu) pacjentom, u których
leczenie chirurgiczne lub radioterapia jest niewskazana lub
nieskuteczna, lub będących w okresie przejściowym, przed
wystąpieniem pełnych efektów radioterapii, zaleca się krótki
okres próbnego podawania podskórnie produktu Sandostatin, w celu
oceny reakcji na leczenie oraz tolerancji oktreotydu.
Hormonalnie czynne guzy żołądka, jelit i trzustki
Leczenie pacjentów z objawami związanymi z hormonalnie
czynnymi guzami neuroendokrynnymi żołądka, jelit i trzustki
U pacjentów, którzy zadowalająco reagują na leczenie produktem
Sandostatin podawanym podskórnie, wskazane jest rozpoczęcie
leczenia produktem Sandostatin LAR w dawce 20 mg, co 4 tygodnie.
Podawanie podskórne produktu Sandostatin należy kontynuować w dawce
uprzednio skutecznej przez 2 tygodnie po pierwszym wstrzyknięciu
produktu Sandostatin LAR.
Przed rozpoczęciem leczenia produktem Sandostatin LAR (wg
podanego powyżej schematu)pacjentów, którzy nie byli wcześniej
leczeni produktem Sandostatin podawanym podskórnie, wskazane
jest rozpoczęcie leczenia od podawania produktu leczniczego
Sandostatin podskórnie, w dawce 0,1 mg trzy razy na dobę, przez
krótki okres (około 2 tygodnie), aby ocenić reakcję na leczenie i
tolerancję oktreotydu.
U pacjentów, u których po 3 miesiącach leczenia wystąpiło
zadowalające złagodzenie objawów i poprawa wskaźników
biologicznych, można zmniejszyć dawkę produktu leczniczego
Sandostatin LAR do 10 mg co 4 tygodnie.
U pacjentów, u których po 3 miesiącach leczenia wystąpiło tylko
częściowe złagodzenie objawów, można zwiększyć dawkę produktu
Sandostatin LAR do 30 mg co 4 tygodnie.
W dniach, gdy pomimo leczenia produktem Sandostatin LAR, objawy
związane z hormonalnie czynnymi guzami żołądka, jelit i trzustki są
nasilone, można podać dodatkowo, podskórnie produkt leczniczy
Sandostatin w dawce stosowanej przed wprowadzeniem produktu
leczniczego Sandostatin LAR. Może się to zdarzyć szczególnie
podczas pierwszych 2 miesięcy leczenia, zanim zostanie osiągnięte
terapeutyczne stężenie oktreotydu.
Leczenie pacjentów z zaawansowanymi guzami neuroendokrynnymi
wywodzącymi się ze środkowej części prajelita lub o nieznanym
ognisku pierwotnym
Zalecana dawka produktu leczniczego Sandostatin LAR wynosi 30
mg, podawana co 4 tygodnie (patrz punkt 5.1). Leczenie produktem
Sandostatin LAR w celu zahamowania rozwoju guza należy kontynuować
w sytuacji braku progresji guza.
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek
Zaburzenie czynności nerek nie wpływa na całkowite oddziaływanie
oktreotydu na organizm (AUC; pole pod krzywą) po podaniu podskórnym
w postaci produktu Sandostatin, dlatego nie ma konieczności
dostosowywania dawki produktu leczniczego Sandostatin LAR.
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby
Badania z produktem leczniczym Sandostatin podawanym podskórnie
i dożylnie wykazały, że możliwości eliminacji leku mogą być
zmniejszone u pacjentów z marskością wątroby, lecz nie są
zmniejszone u pacjentów ze stłuszczeniem wątroby. W szczególnych
przypadkach pacjenci z niewydolnością wątroby mogą wymagać
dostosowania dawki.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku
W badaniach produktu leczniczego Sandostatin podawanego
podskórnie, nie było konieczne dostosowanie dawki leku u pacjentów
w wieku ≥65 lat, dlatego nie jest konieczne dostosowanie dawki
produktu leczniczego Sandostatin LAR w tej grupie pacjentów.
Stosowanie u dzieci
Doświadczenie ze stosowaniem produktu leczniczego Sandostatin
LAR u dzieci jest ograniczone.
Sandostatin Lar - środki ostrożności
Ogólne
Guzy przysadki mózgowej, wydzielające hormon wzrostu, mogą się
czasami rozrastać, powodując poważne powikłania (np. ubytki w polu
widzenia). Dlatego ważne jest, aby każdego pacjenta dokładnie
obserwować. Jeżeli pojawią się cechy rozrostu guza, należy rozważyć
zastosowanie innych metod leczenia.
Terapeutyczne korzyści z leczenia polegające na zmniejszeniu
stężenia hormonu wzrostu (GH) oraz normalizacji insulinopodobnego
czynnika wzrostu 1 (IGF-1) u pacjentek z akromegalią mogą
potencjalnie powodować przywrócenie płodności. Pacjentki w wieku
rozrodczym powinny być poinformowane o potrzebie stosowania
odpowiedniej antykoncepcji podczas leczenia oktreotydem, o ile jest
to konieczne (patrz także punkt 4.6).
U pacjentów poddanych długotrwałemu leczeniu oktreotydem należy
kontrolować czynność tarczycy.
Objawy sercowo-naczyniowe
Obserwowano niezbyt częste przypadki bradykardii. Konieczne może
być dostosowanie dawek takich leków, jak antagoniści receptorów
beta-adrenergicznych, antagoniści kanałów wapniowych czy leki
stosowane do utrzymania równowagi wodno-elektrolitowej.
Objawy związane z pęcherzykiem żółciowym
U 15 do 30% pacjentów, którym długotrwale podawano podskórnie
produkt leczniczy Sandostatin, opisano powstawanie kamieni
żółciowych. W populacji częstość występowania kamieni żółciowych w
grupie wiekowej 40 do 60 lat wynosi około 5 do 20%. Długotrwałe
podawanie produktu leczniczego Sandostatin
LAR pacjentom z akromegalią lub hormonalnie czynnymi guzami
żołądka, jelit i trzustki wskazuje na to, że Sandostatin LAR nie
zwiększa częstości tworzenia się kamieni żółciowych w porównaniu z
produktem podawanym podskórnie. Jednakże zaleca się badanie
ultrasonograficzne pęcherzyka żółciowego przed leczeniem oraz
podczas leczenia produktem Sandostatin LAR w odstępach ok.
6-miesięcznych. Powstające kamienie żółciowe zwykle nie wywoływały
objawów klinicznych; kamicę żółciową objawową należy leczyć metodą
rozpuszczania kamieni żółciowych (z wykorzystaniem kwasów
żółciowych) lub chirurgicznie.
(Patrz „Zalecenia dotyczące postępowania z pacjentami podczas
długotrwałego leczenia produktem Sandostatin LAR, uwzględniające
możliwość powstania kamieni żółciowych”, zamieszczone na końcu
niniejszej charakterystyki).
Metabolizm glukozy
Z powodu hamującego działania na hormon wzrostu, glukagon i
insulinę, produkt leczniczy Sandostatin może wpływać na regulację
stężenia glukozy. Może wystąpić upośledzona poposiłkowa tolerancja
glukozy i w niektórych przypadkach, jako wynik długotrwałego
leczenia, może zostać wywołany stan przetrwałej hiperglikemii.
U pacjentów ze współistniejącą cukrzycą typu I, produkt
leczniczy Sandostatin LAR może wpływać na regulację stężenia
glukozy i może zmniejszyć się zapotrzebowanie na insulinę. U
pacjentów bez cukrzycy oraz pacjentów z cukrzycą typu II z
częściowo zachowanymi rezerwami insuliny, produkt leczniczy
Sandostatin podawany podskórnie może zwiększać poposiłkowe stężenie
glukozy we krwi. Dlatego zaleca się monitorowanie tolerancji
glukozy i leczenia przeciwcukrzycowego.
U pacjentów z insulinoma, oktreotyd może nasilić
hipoglikemię i przedłużyć czas jej trwania z powodu silniejszego
niż insulina hamowania wydzielania hormonu wzrostu i glukagonu, a
także z powodu krócej trwającego działania hamującego na insulinę.
Pacjentów tych należy starannie kontrolować.
Odżywianie
Oktreotyd może u niektórych pacjentów zmieniać wchłanianie
spożywanych tłuszczów.
U niektórych pacjentów przyjmujących oktreotyd obserwowano
zmniejszenie stężenia witaminy B12 i nieprawidłowe
wyniki testu Schillinga. Zaleca się monitorowanie stężenia witaminy
B12 w czasie leczenia produktem Sandostatin LAR u
pacjentów, u których w przeszłości występował niedobór witaminy
B12.
Sandostatin Lar - przedawkowanie
Zgłoszono ograniczoną liczbę przypadków niezamierzonego
przedawkowania produktu leczniczego Sandostatin LAR. Dawki produktu
leczniczego Sandostatin LAR wahały się od 100 mg do 163 mg na
miesiąc. Jedynymi zgłoszonymi działaniami niepożądanymi były
uderzenia gorąca.
Zgłoszono pacjentów z nowotworami otrzymujących dawki produktu
Sandostatin LAR do 60 mg na miesiąc i do 90 mg na 2 tygodnie. Dawki
te były w zasadzie dobrze tolerowane, jednakże zgłoszono
następujące działania niepożądane: częste oddawanie moczu,
zmęczenie, depresja, niepokój oraz brak koncentracji.
W przypadku przedawkowania stosuje się leczenie objawowe.
Sandostatin Lar - przeciwwskazania
Znana nadwrażliwość na oktreotyd lub na którąkolwiek substancję
pomocniczą, (patrz punkt 6.1).
Sandostatin Lar - działania niepożądane
Do najczęstszych działań niepożądanych zgłaszanych podczas
leczenia oktreotydem należą zaburzenia żołądka i jelit, zaburzenia
układu nerwowego, zaburzenia wątroby i dróg żółciowych oraz
zaburzenia metabolizmu i odżywiania.
Do działań niepożądanych najczęściej zgłaszanych podczas badań
klinicznych z zastosowaniem oktreotydu należały: biegunka, bóle
brzucha, nudności, wzdęcia, ból głowy, kamica żółciowa,
hiperglikemia i zaparcie. Innymi, często zgłaszanymi działaniami
niepożądanymi były zawroty głowy, miejscowy ból, błotko żółciowe,
zaburzenia czynności tarczycy (np. zwiększenie stężenia hormonu
pobudzającego tarczycę (TSH), zmniejszenie stężenia całkowitej T4
oraz zmniejszenie stężenia wolnej T4), luźne stolce, zaburzenia
tolerancji glukozy, wymioty, osłabienie i hipoglikemia.
W rzadkich przypadkach niepożądane objawy ze strony żołądka i
jelit mogą przypominać ostrą niedrożność przewodu pokarmowego z
postępującym rozdęciem brzucha, silnym bólem w nadbrzuszu,
tkliwością brzucha i obroną mięśniową.
Chociaż może zwiększyć się wydzielanie tłuszczu w kale, brak
danych wskazujących, że długotrwałe leczenie oktreotydem może
prowadzić do niedoborów odżywiania z powodu złego wchłaniania
pokarmu.
Bardzo rzadko obserwowano ostre zapalenie trzustki, które z
reguły występowało w pierwszych godzinach lub dniach po podaniu
podskórnym produktu leczniczego Sandostatin i ustępowało po
zaprzestaniu podawania leku. U pacjentów leczonych długotrwale
produktem Sandostatin obserwowano zapalenie trzustki wywołane
kamicą żółciową.
Zarówno u pacjentów z akromegalią, jak i z rakowiakami
obserwowano zmiany w EKG, takie jak wydłużenie odstępu QT, zmiany
osi serca, wczesna repolaryzacja, niski woltaż, zmiany załamka R
(przejście załamka R w S), wczesna progresja załamków R oraz
niespecyficzne zmiany odcinka ST. Jednakże nie udowodniono związku
tych zmian ze stosowaniem octanu oktreotydu, gdyż u wielu z tych
pacjentów występują choroby serca, które mogą być przyczyną takich
zmian (patrz punkt 4.4).
Działania niepożądane wymienione w Tabeli 1 zostały zebrane w
czasie badań klinicznych z zastosowaniem oktreotydu.
Działania niepożądane (Tabela 1) przedstawiono wg klasyfikacji
częstości występowania, jako pierwsze – najczęściej
występujące.Częstość występowania zdefiniowano jako: bardzo
często (≥ 1/10), często (≥ 1/100, ≥ 1/10), niezbyt często (≥ 1/1
000, < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000, < 1/1 000), bardzo rzadko
(< 1/10 000), w tym pojedyncze przypadki. W obrębie każdej
grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są
wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Tabela 1 Działania niepożądane zgłaszane w badaniach
klinicznych
Zaburzenia żołądka i jelit
|
|
Bardzo często: Często:
|
Biegunka, ból brzucha, nudności, zaparcie, gazy Niestrawność,
wymioty, wzdęcia, stolce tłuszczowe, luźne stolce, odbarwienie
kału.
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
|
Bardzo często: Często:
|
Ból głowy
Zawroty głowy
|
Zaburzenia endokrynologiczne
|
|
Często:
|
Niedoczynność tarczycy, zaburzenia czynności tarczycy (np.
zmniejszenie stężenia TSH, zmniejszenie stężenia całkowitej T4 oraz
zmniejszenie stężenia wolnej T4)
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
|
Bardzo często:
Często:
|
Kamica żółciowa
Zapalenie pęcherzyka żółciowego, błotko żółciowe,
hiperbilirubinemia
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
|
|
Bardzo często:
Często:
Niezbyt często:
|
Hiperglikemia
Hipoglikemia, zaburzenia tolerancji glukozy, brak łaknienia
Odwodnienie
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
|
Bardzo często:
|
Ból w miejscu podania
|
Badania diagnostyczne
|
|
Często:
|
Zwiększenie aktywności aminotransferaz
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
|
Często:
|
Świąd, wysypka, łysienie
|
Zaburzenia układu oddechowego
|
|
Często:
|
Duszność
|
Zaburzenia serca
|
|
Często:
Niezbyt często:
|
Bradykardia
Tachykardia
|
Dane po wprowadzeniu leku do obrotu
O spontanicznie zgłaszanych działaniach niepożądanych,
przedstawionych w Tabeli 2 informowano na zasadzie dobrowolności, a
rzetelne ustalenie częstości ich występowania oraz związku
przyczynowego z narażeniem na działanie leku nie zawsze jest
możliwe.
Tabela 2 Działania niepożądane pochodzące ze zgłoszeń
spontanicznych
Zaburzenia immunologiczne Anafilaksja, reakcje alergiczne
(nadwrażliwości)
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Pokrzywka
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Ostre zapalenie
trzustki, ostre zapalenie wątroby bez zastoju
żółci, cholestatyczne zapalenie wątroby, zastój żółci,
żółtaczka, żółtaczka cholestatyczna.
|
Zaburzenia serca Arytmia
|
Badania diagnostyczne Zwiększenie aktywności fosfatazy
zasadowej, zwiększenie aktywności gamma glutamyltransferazy
|
Komentarze