Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie. Najczęściej wykryto interakcje z preparatami:
Zobacz wszystkie »
Należy unikać spożywania alkoholu przy jednoczesnym przyjmowaniu leków. W czasie kuracji krótkotrwałych należy unikać picia w ogóle, zaś w przypadku stałego zażywania – niekiedy można pić umiarkowanie, ale tylko po konsultacji z lekarzem. Nie należy też nigdy popijać leków napojami alkoholowymi. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z alkoholem.
Przyjmując leki, należy pamiętać, by zwrócić szczególną uwagę na produkty, które mogą przyczynić się do powstania niebezpiecznych interakcji z medykamentami. Przeczytaj pełny opis interakcji leków z innymi produktami żywnościowymi.
Nikt nie zadał jeszcze żadnych pytań dotyczących tego preparatu. Możesz zadać bezpłatne pytanie farmaceucie. Napisz własne pytanie lub wybierz jedno z poniższych:
Szczegółowe informacje dotyczącego tego leku mogą zostać wyświetlone tylko dla osób zawodowo związanych z farmacją lub medycyną.
Wskazania do stosowania:
Leczenie stabilnej, przewlekłej niewydolności serca z zaburzoną
czynnością skurczową lewej komory w skojarzeniu z inhibitorami ACE,
lekami moczopędnymi i w razie konieczności glikozydami naparstnicy
(Dodatkowe informacje - patrz punkt 5.1).
BisoAuro, 2,5 mg: Każda tabletka powlekana zawiera 2,5 mg
bisoprololu fumaranu co odpowiada 2,12 mg bisoprololu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.-CHPL
Sposób podawania
Tabletki bisoprololu należy przyjmować rano, Można je zażywać
podczas posiłku. Tabletki należy
połykać bez rozgryzania, popijając płynem.
Leczenie stabilnej przewlekłej niewydolności serca
Standardowe leczenie przewlekłej niewydolności serca obejmuje
inhibitor ACE (lub antagonistę
receptora angiotensyny w przypadku nietolerancji inhibitorów ACE),
lek beta-adrenolityczny, leki
moczopędne i jeśli to wskazane glikozydy naparstnicy. Leczenie
bisoprololem należy rozpoczynać
u pacjentów w stabilnym stanie klinicznym (bez incydentów ostrej
niewydolności serca).
Zaleca się, aby lekarz prowadzący był doświadczony w leczeniu
przewlekłej niewydolności serca.
Przejściowe nasilenie niewydolności serca, niedociśnienie tętnicze
lub bradykardia mogą wystąpić w
okresie ustalania dawki i później.
Etapy dostosowania dawki
Leczenie stabilnej, przewlekłej niewydolności serca bisoprololem
wymaga fazy dostosowania dawki.
Leczenie bisoprololem należy rozpocząć od stopniowego zwiększania
dawki zgodnie z poniższym
schematem:
1,25 mg raz na dobę przez 1 tydzień. Jeśli dawka jest dobrze
tolerowana, należy ją zwiększyć do:
2,5 mg raz na dobę przez kolejny tydzień. Jeśli dawka jest dobrze
tolerowana, należy ją zwiększyć do:
3,75 mg raz na dobę przez kolejny tydzień. Jeśli dawka jest dobrze
tolerowana, należy ją zwiększyć
do:
5 mg raz na dobę przez 4 kolejne tygodnie. Jeśli dawka jest dobrze
tolerowana, należy ją zwiększyć
do:
7,5 mg raz na dobę przez 4 kolejne tygodnie. Jeśli dawka jest
dobrze tolerowana, należy ją zwiększyć
do:
10 mg raz na dobę w leczeniu podtrzymującym.
Maksymalna zalecana dawka wynosi 10 mg raz na dobę.
W trakcie ustalania dawki zaleca się ścisłe monitorowanie
parametrów życiowych (tętno, ciśnienie
krwi) i objawów nasilenia niewydolności serca. Objawy te mogą
wystąpić już w ciągu pierwszego
dnia terapii.
Modyfikacja leczenia
Jeśli maksymalna zalecana dawka nie jest dobrze tolerowana, można
rozważyć jej stopniowe
zmniejszanie.
W przypadku przejściowego nasilenia niewydolności serca,
niedociśnienia, tętniczego,
bradykardii należy ponownie rozważyć dawkę jednocześnie podawanych
leków. Może być
również konieczne czasowe zmniejszenie dawki bisoprololu lub
rozważenie jego odstawienia.
Należy zawsze rozważyć wznowienie podawania i (lub) zwiększenie
dawki bisoprololu, gdy uzyska
się stabilizację stanu pacjenta.
Jeśli rozważa się zakończenie leczenia, zaleca się stopniowe
zmniejszanie dawki, ponieważ nagłe
odstawienie może doprowadzić do ostrego pogorszenia stanu
pacjenta.
Leczenie stabilnej przewlekłej niewydolności serca bisoprololem
jest zwykle długotrwałe.
Zaburzenia czynności wątroby i nerek
Brak danych dotyczących farmakokinetyki bisoprololu u pacjentów z
przewlekłą niewydolnością
serca oraz z zaburzeniem czynności wątroby lub nerek. Zwiększanie
dawki u tych pacjentów wymaga
szczególnej ostrożności.
Dawkowanie u osób w podeszłym wieku
Nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.
Dzieci
Nie ma doświadczenia w stosowaniu bisoprololu u dzieci, dlatego nie
zaleca się stosowania produktu
u dzieci.
Objawy przedawkowania
Najczęściej występującymi objawami przedawkowania
beta-adrenolityków są: bradykardia,
niedociśnienie, skurcz oskrzeli, ostra niewydolność serca i
hipoglikemia. Doświadczenie dotyczące
przedawkowania bisoprololu jest ograniczone, dotychczas zgłoszono
kilka przypadków
przedawkowania bisoprololu. U pacjentów stwierdzano bradykardię i
(lub) niedociśnienie. Wszyscy
pacjenci powrócili do zdrowia. Istnieje duża osobnicza zmienność
wrażliwości na pojedynczą dużą
dawkę bisoprololu.
Na ogół, w przypadku przedawkowania, zaleca się przerwanie leczenia
bisoprololem oraz podjęcie
leczenia podtrzymującego i objawowego.
Na podstawie oczekiwanych działań farmakologicznych oraz zaleceń
dotyczących postępowania po
przedawkowaniu innych beta-adrenolityków, w razie istnienia
wymienionych klinicznych wskazań
powinno się zastosować następujące środki.
Bradykardia: podać dożylnie atropinę. W przypadku braku
odpowiedniej reakcji można ostrożnie
podać izoprenalinę lub inny lek wywierający dodatnie działanie
chronotropowe. Niekiedy konieczne
jest wprowadzenie drogą przezżylną stymulatora serca.
Niedociśnienie tętnicze: konieczne jest dożylne uzupełnienie płynów
oraz leków wazopresyjnych.
Pomocne może okazać się również dożylne zastosowanie glukagonu.
Blok przedsionkowo-komorowy (drugiego lub trzeciego stopnia) -
należy dokładnie monitorować
pacjentów i leczyć dożylnymi wlewami izoprenaliny. W razie
konieczności należy tymczasowo
zastosować czasową stymulację serca.
Zaostrzenie niewydolności serca: podać dożylnie leki moczopędne,
leki działające dodatnio
inotropowo oraz rozszerzające naczynia.
Skurcz oskrzeli: podać leki rozszerzające oskrzela, takie jak
izoprenalina, beta2-sympatykomimetyki i
(lub) aminofilinę.
Hipoglikemia: należy dożylnie podać glukozę.
Ograniczone dane sugerują, że bisoprolol prawie nie poddaje się
dializie.
Bisoprolol jest przeciwwskazany u pacjentów:
- z nadwrażliwością na bisoprolol lub którąkolwiek substancję
pomocniczą.
- z ostrą niewydolnością serca lub w podczas incydentów
dekompensacji niewydolności serca, jeżeli
konieczne jest stosowanie dożylnych leków inotropowych;
- we wstrząsie kardiogennym;
- z blokiem przedsionkowo-komorowym II lub III stopnia (bez
stymulatora serca);
- z zespołem chorego węzła zatokowego;
- z blokiem zatokowo-przedsionkowym;
- z bradykardią objawową
- z objawowym niedociśnieniem tętniczym
- z ciężką astmą oskrzelową lub ciężką przewlekłą obturacyjną
chorobą płuc;
- z ciężka postacią zarostowej miażdżycy tętnic obwodowych lub z
ciężką postacią zespołu
Raynauda;
- z nieleczonym guzem chromochłonnym rdzenia nadnerczy (patrz
4.4);
- w kwasicy metabolicznej;
Poniższe działania niepożądane zaobserwowano podczas leczenia
bisoprololem z następującą
częstością:
bardzo często (≥1/10)
często (≥1/100, < 1/10)
niezbyt często (≥1/1000, < 1/100)
rzadko (≥1/10 000, < 1/1000)
bardzo rzadko ( 1/10 000)
Nie znana (nie może być określona na podstawie dostępnych
danych)
Zaburzenia serca
Bardzo często: bradykardia.
Często: nasilenie niewydolności serca
Niezbyt często: zaburzenia przewodzenia
przedsionkowo-komorowego
Badania diagnostyczne
Rzadko: zwiększone stężenie triglicerydów, zwiększona aktywność
enzymów
wątrobowych (AlAT, AspAT)
Zaburzenia układu nerwowego
Często: zawroty głowy, bóle głowy.
Rzadko: omdlenia
Zaburzenia oka
Rzadko: zmniejszone wydzielania łez (istotne, jeśli pacjent nosi
soczewki kontaktowe).
Bardzo rzadko: zapalenie spojówek.
Zaburzenia ucha i błędnika
Rzadko: zaburzenia słuchu.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Niezbyt często: skurcz oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową lub
wywiadem wskazującym
na obturacyjną chorobę płuc.
Rzadko: alergiczny zapalenie błony śluzowej nosa.
Zaburzenia żołądka i jelit
Często: dolegliwości żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności,
wymioty, biegunka,
zaparcia.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Rzadko: reakcje nadwrażliwości takie jak świąd, zaczerwienienie
twarzy, wysypka
Bardzo rzadko: Beta-adrenolityki mogą wywołać lub nasilać objawy
łuszczycy lub
wywoływać łuszczycopodobną wysypkę.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Niezbyt często: osłabienie mięśni, kurcze mięśni.
Zaburzenia naczyniowe
Często: uczucie zimna lub drętwienia kończyn, niedociśnienie
tętnicze.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: astenia, uczucie zmęczenia
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Rzadko: zapalenie wątroby
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Rzadko: zaburzenia potencji
Zaburzenia psychiczne
Niezbyt często: depresja, zaburzenia snu
Rzadko: koszmary senne, omamy
Ciąża:
Ze względu na swoje działanie farmakologiczne bisoprolol może
wpływać szkodliwie na ciążę i (lub)
rozwój płodu lub noworodka. Leki blokujące receptory
beta-adrenergiczne zmniejszają przepływ krwi
przez łożysko, co wiąże się z opóźnieniem wzrostu płodu, śmiercią
wewnątrzmaciczną, poronieniem
lub porodem przedwczesnym. U płodu lub noworodka bisoprolol może
powodować działanie
niepożądane (np. hipoglikemię lub bradykardię). Jeśli leczenie
ciężarnej beta-adrenolitykami jest
konieczne, zaleca się zastosowanie selektywnych
beta1-adrenolityków.
Nie zaleca się stosowania bisoprololu w okresie ciąży, jeśli nie
jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli
leczenie bisoprololem uznane zostało za niezbędne należy
monitorować przepływ macicznołożyskowy
oraz rozwój płodu. W razie szkodliwego wpływu na przebieg ciąży lub
rozwój płodu,
należy rozważyć inne metody terapii. Noworodek musi pozostawać pod
ścisła obserwacją. Objawy
hipoglikemii i bradykardii występują zazwyczaj w pierwszych trzech
dobach życia.
Karmienie piersiaa:
Brak danych dotyczących przenikania bisoprololu do mleka kobiecego
oraz bezpieczeństwa dziecka
narażonego na działanie bisoprololu. Zatem karmienie piersią nie
jest zalecane podczas stosowania
bisoprololu.
W badaniu przeprowadzonym z udziałem pacjentów z chorobą
niedokrwienną serca, bisoprolol nie
zaburzał zdolności prowadzenia pojazdów. Jednakże, w zależności od
indywidualnej odpowiedzi
pacjenta na leczenie, nie można wykluczyć wpływu na zdolność
prowadzenia pojazdów i
obsługiwania maszyn. Należy to rozważyć szczególnie na początku
leczenia, po zmianie leku oraz w
przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu.
Ten preparat należy do kategorii:
Dla tego produktu znaleziono preparaty, które możesz stosować zamiennie w terapii:
za darmo
farmaceutów jest teraz online
maść oczna - 3,5 g - (1mg+3500j.m.+6000j.m.)/g
roztwór do podania w wodzie do picia - 1 l (butelka) - 0,05 g/ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
zawiesina doustna - 100 ml (butelka) - (0,2g+0,04g)/5ml
Informacje dostępne dzięki www.osoz.pl. Dane o produkcie pobrane zostały z bazy KS-BLOZ i nie mogą być kopiowane, rozpowszechniane ani wykorzystywane bez zgody producenta bazy KS-BLOZ, firmy KAMSOFT S.A.
Substancja o działaniu obniżającym ciśnienie tętnicze krwi. Blokuje receptor beta1, dzięki czemu dochodzi do zmniejszenia częstości akcji serca, zwiększenia przepływu wieńcowego i poprawy odżywienia mięśnia sercowego. Substancja stosowana jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego, stabilnej dławicy piersiowej oraz zastoinowej niewydolności serca.
Komentarze