Potassium Chloride 0,3%+Glucose 5% B.Braun

Potassium Chloride 0,3%+Glucose 5% B.Braun - dawkowanie

Dawkowanie jest zależne od wieku, masy ciała oraz stanu klinicznego pacjenta, w szczególności w przypadku pacjentów z niewydolnością nerek lub serca. Dawkowanie i szybkość infuzji należy ustalić w oparciu o badania EKG oraz kontrolę stężenia elektrolitów w osoczu.

Dawkowanie

Dorośli:

Zasady dotyczące dawkowania/szybkości infuzji potasu

Maksymalna zalecana dawka potasu wynosi 2 – 3 mmol/kg m.c./dobę.

Łączna ilość glukozy nie powinna przekroczyć 3 – 4 g/kg m.c./dobę. Zwykle nie należy podawać więcej, niż 40 ml roztworu/kg m.c./dobę.

Dzieci i młodzież:

Wielkość dawki oraz szybkość infuzji będą uzależnione od wymagań indywidualnego pacjenta. Konieczne może być zmniejszenie wielkości dawki oraz szybkości infuzji.

Łączna ilość potasu nie powinna przekroczyć 2 – 3 mmol/kg m.c./dobę.

Szybkość infuzji:

Szybkość infuzji należy ustalać w oparciu o badania EKG oraz kontrolę stężenia elektrolitów w osoczu. Należy zapewnić wystarczający odpływ moczu.

Maksymalna szybkość infuzji nie powinna przekraczać 10 mmol potasu/godz. w przypadku stężeń potasu we krwi powyżej 2,5 mmol/l, a w przypadku stężeń poniżej 2 mmol/l – 40 mmol/godz.

Czas stosowania

Produkt leczniczy „0,15% (0,3%) KCl i 5% Glukoza” może być podawany tak długo, jak długo istnieją wskazania do podawania energii, elektrolitów i płynów.

Sposób podawania

Infuzja dożylna do dużej żyły obwodowej lub żyły centralnej w celu uniknięcia ryzyka stwardnienia. W przypadku podawania do żyły centralnej nie należy umieszczać cewnika w przedsionku ani komorze w celu uniknięcia miejscowej hiperkaliemii.

W butelce znajduje się duża ilość powietrza. Aby uniknąć ryzyka zatoru powietrznego, nie należy podawać produktu leczniczego metodą infuzji ciśnieniowej.

Potassium Chloride 0,3%+Glucose 5% B.Braun - środki ostrożności

- Roztwory o niskich stężeniach soli, w szczególności sodu, należy podawać dzieciom ze szczególną ostrożnością, jednocześnie kontrolując równowagę elektrolitów i płynów.

- Roztwory zawierające potas należy podawać powoli i po uprzednim ustaleniu prawidłowości funkcjonowania nerek. W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek należy dokładnie kontrolować podawanie roztworów zawierających potas poprzez regularne oznaczanie stężeń potasu w osoczu i okresowe badania EKG. Jeśli w trakcie infuzji zaobserwowano objawy niewydolności nerek, należy przerwać infuzję.

- Należy zachować ostrożność poddając suplementy potasu pacjentom z chorobą serca, w szczególności pacjentom przyjmującym glikozydy naparstnicy. Gwałtowne obniżenie stężenia potasu w osoczu (np. w momencie przerwania infuzji) u pacjentów przyjmujących glikozydy naparstnicy może prowadzić do toksyczności glikozydów nasercowych.

- Należy zachować ostrożność w przypadku infuzji dużych objętości płynów hipotonicznych pacjentom w stanie przekrwienia lub z odmą płucną.

- W związku z niską zawartością elektrolitów w roztworze (zaledwie 20 (40) mmol potasu/l) infuzję należy prowadzić z zachowaniem szczególnej ostrożności w przypadku pacjentów z odwodnieniem hipotonicznym oraz w przypadku pacjentów z hiponatremią.

- Należy zachować ostrożność w przypadku podawania roztworu pacjentom z cukrzycą, w szczególności w przypadku hiperglikemii opornej na insulinę oraz pacjentów z nietolerancją na glukozę (patrz punkt 4.5). Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi.

- Należy zachować ostrożność podając roztwór pacjentom z chorobą Addisona z uwagi na ryzyko wystąpienia hiperkaliemii u tej grupy pacjentów.

- Roztworów zawierających glukozę nie należy podawać jednocześnie, przed oraz po transfuzji krwi z wykorzystaniem tej samej linii do infuzji z uwagi na ryzyko pseudoaglutynacji.

- Zaleca się wymianę zestawu do infuzji dożylnej przynajmniej raz na 24 godziny.

Nadzór kliniczny powinien obejmować EKG, regularne oznaczanie równowagi płynów i stężeń elektrolitów w osoczu.

Potassium Chloride 0,3%+Glucose 5% B.Braun - przedawkowanie

Objawy przedawkowania

Jeśli układ wydalniczy nie działa prawidłowo lub, gdy wlew jest zbyt szybki lub zbyt obfity, może dojść do hiperkaliemii, przewodnienia, zaburzenia metabolizmu i równowagi elektrolitowej. W przypadku przedawkowania zaburzona jest w szczególności homeostaza potasu. Możliwe objawy przedawkowania potasu są opisane w punkcie 4.8.

Podanie zbyt dużej ilości chlorku może prowadzić do utraty dwuwęglanu z efektem zakwaszenia.

Leczenie przedawkowania

Natychmiastowe przerwanie infuzji, monitorowanie EKG, w razie potrzeby korygowanie odpływu moczu, a w konsekwencji wydalania płynów i elektrolitów, podanie dwuwęglanu sodu. W przypadku podawania insuliny w celu zwiększenia wychwytu komórkowego potasu, należy podać glukozę w celu uniknięcia hipoglikemii. W przypadku utrzymujących się nieprawidłowości w zapisie EKG pacjenta np. można podać glukonian wapnia w celu przeciwdziałania kardiotoksycznemu działaniu potasu. Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów przyjmujących glikozydy nasercowe, gdyż gwałtowne obniżenie stężenia potasu może prowadzić do toksyczności glikozydów nasercowych.

Może być konieczne przeprowadzenie hemodializy lub dializy otrzewnowej w przypadku pacjentów z niewydolnością nerek.