Piroxicam Jelfa - dawkowanie
Rozpoczęcie leczenia piroksykamem powinno być zlecane przez
lekarzy z doświadczeniem w ocenie diagnostycznej i leczeniu
pacjentów z zapalnymi lub zwyrodnieniowymi chorobami
reumatycznymi.
Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg.
Występowanie działań niepożądanych można ograniczyć poprzez
stosowanie najmniejszej skutecznej dawki przez możliwie najkrótszy
okres konieczny do złagodzenia objawów. Korzyści z leczenia i jego
tolerancja powinny być zweryfikowane w ciągu 14 dni. Jeżeli
kontynuacja leczenia zostanie uznana za konieczną, należy dokonywać
częstej weryfikacji jego zasadności.
Ponieważ udowodniono związek stosowania piroksykamu ze
zwiększonym ryzykiem powikłań dotyczących przewodu pokarmowego,
należy rozważyć potrzebę podawania preparatu w skojarzeniu z lekami
chroniącymi błonę śluzową żołądka (np. z mizoprostolem lub z
inhibitorami pompy protonowej), zwłaszcza u pacjentów w podeszłym
wieku.
Przyjmowanie leku w najmniejszej dawce skutecznej przez
najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko
działań niepożądanych (patrz punkt 4.4.).
Sposób użycia:
Piroxicam Jelfa w postaci tabletek należy przyjmować doustnie w
czasie posiłku.
Piroxicam Jelfa - środki ostrożności
Występowanie działań niepożądanych można ograniczyć poprzez
stosowanie najmniejszej skutecznej dawki przez możliwie najkrótszy
okres konieczny do złagodzenia objawów.
Należy okresowo weryfikować korzyści kliniczne z leczenia i jego
tolerancję. Preparat należy natychmiast odstawić, w przypadku
wystąpienia pierwszych objawów reakcji skórnej lub istotnych
działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego.
Stosowanie piroksykamu może niekorzystnie wpływać na płodność u
kobiet i nie jest ono zalecane u kobiet, które planują zajście w
ciążę. W przypadku kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę
lub które są poddawane badaniom w związku z niepłodnością, należy
rozważyć zakończenie stosowania piroksykamu.
Piroksykam może zwiększać stężenie glukozy we krwi. Z tego
względu zaleca się regularną kontrolę stężenia glukozy we krwi u
pacjentów z cukrzycą.
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe, ryzyko owrzodzeń, krwawień i
perforacji przewodu pokarmowego
Leki grupy NLPZ, w tym piroksykam, mogą powodować ciężkie
działania niepożądane dotyczące przewodu pokarmowego, w tym
krwawienia, owrzodzenia i perforację ściany żołądka, jelita
cienkiego lub jelita grubego, które mogą prowadzić do zgonu. Te
ciężkie działania niepożądane u pacjentów leczonych preparatami z
grupy NLPZ mogą pojawić się w każdym czasie i są lub nie są
poprzedzone objawami zwiastującymi. Zarówno krótkotrwałe, jak i
długotrwałe stosowanie leków z grupy NLPZ wiąże się ze zwiększonym
ryzykiem wystąpienia ciężkich zdarzeń niepożądanych dotyczących
przewodu pokarmowego. Dane z badań obserwacyjnych wskazują, że
stosowanie piroksykamu może się wiązać z wysokim ryzykiem ciężkiej
toksyczności względem układu pokarmowego, w porównaniu z innymi
lekami z grupy NLPZ.
Pacjentów, u których istnieje ryzyko wystąpienia ciężkich
działań niepożądanych dotyczących układu pokarmowego należy leczyć
z zastosowaniem piroksykamu wyłącznie po starannym rozważeniu
wskazań i przeciwwskazań (patrz punkt 4.3 i punkty poniżej).
Należy rozważyć potrzebę stosowania terapii skojarzonej z lekami
chroniącymi błonę śluzową żołądka (np. z mizoprostolem lub z
inhibitorami pompy protonowej) (patrz punkt 4.2).
Ciężkie powikłania dotyczące przewodu pokarmowego
Identyfikacja pacjentów z grupy wysokiego ryzyka
Ryzyko rozwoju ciężkich powikłań dotyczących układu pokarmowego
zwiększa się z wiekiem. Wysokie ryzyko występuje u pacjentów w
wieku powyżej 70 lat. Należy unikać podawania leku pacjentom w
wieku powyżej 80 lat.
Pacjenci przyjmujący jednocześnie doustne kortykosteroidy,
selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub leki
hamujące agregację płytek, takie jak kwas acetylosalicylowy w
niskiej dawce, są narażeni na zwiększone ryzyko ciężkich powikłań
dotyczących przewodu pokarmowego (patrz niżej i patrz punkt 4.5).
Podobnie jak w przypadku innych leków z grupy NLPZ, u pacjentów
należących do grupy wysokiego ryzyka należy rozważyć stosowanie
piroksykamu w skojarzeniu z lekami o działaniu osłaniającym błonę
śluzową żołądka (np. z misoprostolem lub z inhibitorami pompy
protonowej).
Pacjenci i lekarze powinni zwracać szczególną uwagę na
potencjalne objawy podmiotowe i przedmiotowe owrzodzeń i (lub)
krwawień w obrębie przewodu pokarmowego w trakcie leczenia
piroksykamem. Pacjentów należy poinformować o konieczności
zgłaszania wszelkich nowych lub innych niż zwykle objawów
brzusznych występujących w trakcie leczenia. W przypadku
podejrzenia wystąpienia powikłania dotyczącego przewodu pokarmowego
w trakcie leczenia należy natychmiast odstawić piroksykam i
rozważyć przeprowadzenie dodatkowej oceny klinicznej oraz włączenie
dodatkowego leczenia.
Wpływ na układ sercowo-naczyniowy
Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie lub łagodną do
umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca, z zatrzymaniem płynów
i z obrzękami należy odpowiednio kontrolować i wydawać właściwe
zalecenia. Zatrzymanie płynów i obrzęki były zgłaszane w związku z
leczeniem NLPZ.
Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że
przyjmowanie niektórych niesteroidowych leków przeciwzapalnych
(szczególnie długotrwale w dużych dawkach) jest związane z
niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawał serca lub
udar). Dane te są niewystarczające, aby wykluczyć takie ryzyko w
przypadku przyjmowania piroksykamu. Pacjenci z niekontrolowanym
nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobą
niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych lub chorobą naczyń
mózgu powinni być leczeni produktem leczniczym Piroxicam Jelfa
bardzo rozważnie. Podobną rozwagę należy zachować przed
rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikiem ryzyka
chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia,
cukrzyca, palenie tytoniu).
Wpływ na nerki
Leki z grupy NLPZ hamują w nerkach syntezę prostaglandyny, która
wspomaga utrzymywanie perfuzji nerek u pacjentów ze zmniejszonym
przepływem krwi przez nerki oraz zmniejszoną objętością krwi
krążącej. U tych pacjentów podawanie leku z grupy NLPZ może
powodować jawną dekompresję czynności nerek, która po odstawieniu
leku z grupy NLPZ zazwyczaj przemija i następuje powrót do stanu
sprzed leczenia. Do grupy najwyższego ryzyka wystąpienia takiej
reakcji należą pacjenci z zastoinową niewydolnością serca,
marskością wątroby, zespołem nerczycowym oraz klinicznie jawną
chorobą nerek. Pacjenci ci powinni być dokładnie monitorowani
podczas podawania leków z grupy NLPZ.
Należy zachować ostrożność podczas rozpoczynania leczenia
piroksikamem u pacjentów ze znacznym odwodnieniem. Należy również
zachować ostrożność w przypadku pacjentów z chorobami nerek (patrz
punkt 4.3.).
Reakcje skórne
Bardzo rzadko zgłaszano zagrażające życiu reakcje skórne,
związane ze stosowaniem piroksykamu, niektóre zakończone zgonem, w
tym: złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona
i martwica toksyczno-rozpływna naskórka (patrz punkt 4.8). Dane
z badań obserwacyjnych wskazują, że piroksykam może się wiązać z
większym ryzykiem ciężkich reakcji skórnych niż inne, nieoksykamowe
leki z grupy NLPZ. Pacjenta należy poinformować o oznakach i
objawach kontrolować czy występują u niego reakcje skórne. Pacjenci
są narażeni na najwyższe ryzyko wystąpienia zespołu
Stevensa-Johnsona lub martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka w
pierwszych tygodniach leczenia, przy czym w większości przypadków
reakcje te pojawiają się w ciągu pierwszego miesiąca leczenia.
Piroksykam należy odstawić w momencie wystąpienia oznak lub objawów
zespołu Stevensa-Johnsona lub martwicy toksyczno-rozpływnej
naskórka (np. postępującej wysypki skórnej, często z pęcherzami lub
uszkodzeniami błon śluzowych lub jakichkolwiek innych objawów
nadwrażliwości).
Najlepsze rezultaty leczenia zespołu Stevensa-Johnsona i
martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka osiąga się dzięki wczesnej
diagnozie i natychmiastowemu zaprzestaniu stosowania podejrzewanego
o powodowanie takich działań niepożądanych produktu leczniczego.
Wczesne odstawienie wiąże się z lepszą prognozą.
Jeśli u pacjenta wystąpił zespół Stevensa-Johnsona lub martwica
toksyczno-rozpływna naskórka po zastosowaniu piroksykamu, nie wolno
wznawiać stosowania piroksykamu w żadnym czasie.
Wpływ na oczy
Ze względu na zgłaszane działania niepożądane dotyczące oka
związane ze stosowaniem leków z grupy NLPZ, u pacjentów, u których
wystąpią zaburzenia widzenia podczas leczenia lekiem piroksykam,
zaleca się przeprowadzenie badania okulistycznego.
Piroxicam Jelfa - przedawkowanie
W przypadku przedawkowania piroksykamu należy zastosować
leczenie podtrzymujące i objawowe. Mimo, że nie przeprowadzono
dotychczas odpowiednich badań, hemodializa prawdopodobnie nie
przyspiesza eliminacji piroksykamu, ponieważ produkt leczniczy
silnie wiąże się z białkami osocza. Wyniki badań wykazują, że
podawanie węgla aktywowanego może powodować zmniejszenie
wchłaniania i wtórnego wchłaniania piroksykamu, zmniejszając tym
samym całkowitą dostępną ilość produkt leczniczego.
Piroxicam Jelfa - przeciwwskazania
• Choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, krwawienie
z przewodu pokarmowego lub perforacja przewodu pokarmowego czynna
lub w wywiadzie.
• Choroby przewodu pokarmowego ze zwiększonym ryzykiem
krwawień, takie jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba
Leśniowskiego –Crohna, nowotwory przewodu pokarmowego lub zapalenie
uchyłków w wywiadzie.
• Pacjenci z czynnym owrzodzeniem przewodu pokarmowego,
zapaleniem błony śluzowej przewodu pokarmowego lub krwawieniem z
przewodu pokarmowego.
• Jednoczesne stosowanie z innymi lekami z grupy NLPZ, w
tym selektywnymi inhibitorami COX-2 i z kwasem acetylosalicylowym w
dawkach przeciwbólowych.
• Jednoczesne stosowanie z lekami przeciwzakrzepowymi.
• Ciężkie reakcje alergiczne na lek w wywiadzie,
szczególnie reakcje skórne takie jak rumień wielopostaciowy, zespół
Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zespół
Lyella).
• Nadwrażliwość na substancję czynną, lub którąkolwiek
substancję pomocniczą produktu leczniczego, przebyta reakcja skórna
(niezależnie od stopnia ciężkości) na piroksykam, inne leki z grupy
NLPZ i pozostałe leki.
• Ciężka niewydolność wątroby.
• Ciężka niewydolność nerek.
• Ciężka niewydolność serca..
• Pacjenci z skazą krwotoczną lub zaburzeniami
krzepnięcia.
• Ciąża (trzeci trymestr) i okres karmienia piersią (patrz
punkt 4.6.).
• Nie stosować u dzieci.
Piroxicam Jelfa - działania niepożądane
Piroksykam jest na ogół dobrze tolerowany. Najczęściej
występujące działania niepożądane dotyczą przewodu pokarmowego.
Podczas stosowania produktu mogą wystąpić wrzody w obrębie przewodu
pokarmowego, perforacje lub krwawienie z przewodu pokarmowego,
czasem kończące się zgonem, szczególnie u osób w podeszłym wieku
(patrz punkt 4.4). Po podaniu produktu leczniczego zgłaszano
nudności, wymioty, biegunkę, wzdęcia, zaparcia, niestrawność, bóle
brzuszne, smoliste stolce, wymioty krwawe, wrzodziejące zapalenie
błony śluzowej jamy ustnej, zaostrzenie zapalenia okrężnicy i
choroby Leśniowskiego-Crohna (patrz punkt 4.4). Rzadziej
obserwowano zapalenie błony śluzowej żołądka.
Długotrwałe stosowanie produktu leczniczego w dawkach większych
niż 30 mg zwiększało ryzyko wystąpienia działań niepożądanych
dotyczących przewodu pokarmowego (patrz punkt 4.4).
W związku z leczeniem NLPZ zgłaszano występowanie obrzęków,
nadciśnienia i niewydolności serca.
Podczas długotrwałego leczenia mogą wystąpić:
Zaburzenia żołądka i jelit:
Najczęściej zgłaszane działania niepożądane to: zapalenie błony
śluzowej jamy ustnej, anoreksja, dolegliwości w nadbrzuszu,
zapalenie błony śluzowej żołądka, nieżyt żołądka, nudności,
wymioty, zaparcia lub biegunki, uczucie dyskomfortu w jamie
brzusznej, bóle brzucha, wzdęcia, niestrawność.
W większości przypadków objawy niepożądane nie wpływały na
przebieg leczenia.
Bardzo rzadko zgłaszano krwawienie z przewodu pokarmowego (w tym
wymioty krwawe i smoliste stolce) związane ze stosowaniem
piroksykamu, oraz rzadko zgłaszano perforacje i owrzodzenia (patrz
punkt 4.4).
Długotrwałe podawanie dawek 30 mg lub większych zwiększa ryzyko
występowania działań niepożądanych dotyczących przewodu
pokarmowego. Obserwowano rzadkie przypadki zapalenia trzustki.
Zaburzenia naczyniowe:
Tak jak w przypadku innych niesteroidowych leków
przeciwzapalnych, donoszono o występowaniu obrzęków, głównie w
obrębie kostek, u niewielkiego odsetka pacjentów. Należy pamiętać o
możliwości zaostrzenia zastoinowej niewydolności krążenia u
pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów z zaburzoną czynnością
serca. Zapalenie naczyń.
Zaburzenia układu nerwowego:
Aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, uczucie
wirowania.
Rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1
000)
Zawroty głowy, bóle głowy, senność,
parestezje.
Zaburzenia psychiczne:
Depresja, zaburzenia snu, omamy,
bezsenność, dezorientacja, zmiany nastroju, nerwowość.
Zaburzenia układu
immunologicznego:
Rzadko (≥ 1/10 000
do < 1/1 000)
Anafilaksja, skurcz oskrzeli, wysypka,
choroba posurowicza.
Zaburzenia skóry i tkanki
podskórnej:
Wysypka i świąd, obrzęk naczynioruchowy,
złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, skazy
niemałopłytkowe (plamica Henocha-Schoenleina),
pokrzywka.
Rzadko(≥ 1/10 000
do < 1/1 000)
Zgłaszano ciężkie skórne działania
niepożądane: zespół Stevensa-Johnsona, zespół Lyella (martwica
toksyczno-rozpływna naskórka), (patrz punkt 4.4).
Oddzielanie się paznokcia od łożyska,
łysienie, nadwrażliwość na światło, pęcherzowe wykwity
skórne.
Zaburzenia nerek i dróg
moczowych:
Rzadko (≥ 1/10 000
do < 1/1 000)
Śródmiąższowe zapalenie nerek, zespół
nerczycowy, niewydolność nerek, martwica brodawek
nerkowych.
Zaburzenia krwi i układu
chłonnego:
Zmniejszenie stężenia hemoglobiny i
wartości hematokrytu, niedokrwistość, niedokrwistość aplastyczna,
leukopenia, eozynofilia, niedokrwistość hemolityczna, rzadko
trombocytopenia, wybroczyny, zahamowanie czynności
szpiku.
Zaburzenia wątroby i dróg
żółciowych:
Zapalenie wątroby zakończone zgonem,
żółtaczka.
Mimo, że powyższe reakcje są rzadkie, w
przypadku utrzymywania się nieprawidłowych wyników lub pogorszenia
wyników testów wątrobowych, z chwilą wystąpienia objawów lub
symptomów wskazujących na zaburzenia czynności/chorobę wątroby lub
w przypadku wystąpienia objawów układowych (np. eozynofilia,
wysypka itp.) należy przerwać leczenie piroksykamem.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:
Jadłowstręt, hiperglikemia, hipoglikemia.
Zaburzenia oka:
Niewyraźne widzenie, podrażnienie oka,
opuchnięte powieki.
Zaburzenia ucha i
błędnika:
Zaburzenie słuchu, szumy uszne.
Zaburzenia serca: Kołatanie
serca.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki
piersiowej i śródpiersia: Skurcz oskrzeli, duszności, krwawienie z
nosa.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu
podania: Obrzęk (głównie kostek), złe samopoczucie.
Badania diagnostyczne:
Dodatnie miana przeciwciał przeciwjądrowych
(ANA), odwracalne zwiększenie stężenia azotu mocznikowego (BUN)
oraz kreatyniny we krwi, zmniejszone stężenie hemoglobiny oraz
zmniejszenie hematokrytu niezwiązane z krwawieniem z przewodu
pokarmowego, zwiększona aktywność aminotransferaz w surowicy,
zmniejszenie lub zwiększenie masy ciała.
Komentarze