Phosphosorb 660 mg

Phosphosorb 660 mg - dawkowanie

Phosphosorb 660 mg należy zawsze stosować pod ścisłym nadzorem (patrz punkt 4.4). Dawkowanie Dorośli Zalecana początkowa dawka wynosi dwie tabletki (334 mg wapnia) trzy razy na dobę. Dawkę zwiększa się stopniowo, aż do osiągnięcia pożądanego stężenia fosforu w surowicy, pod warunkiem, że nie wystąpi hiperkalcemia. Większość pacjentów wymaga 3 do 4 tabletek z każdym posiłkiem. Może być konieczne zmniejszenie lub zwiększenie dawki, w zależności od ilości przyjmowanych fosforanów i ich usuwania w trakcie dializy. Dzieci i młodzież Nie ma wystarczających informacji dotyczących działania wapnia octanu bezwodnego w zależności od wieku u dzieci i młodzieży, dlatego nie należy zalecać produktu leczniczego Phosphosorb 660 mg w tej grupie pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku zalecany jest zwykły schemat dawkowania. Sposób podawania Tabletki należy przyjmować wyłącznie razem z posiłkami w celu związania jak największej ilości fosforanów. Zaleca się połykanie tabletek w całości. Jeśli pacjent ma trudności z połykaniem całych tabletek ze względu na ich wielkość, można je przełamywać na pół wzdłuż linii podziału i połykać połówki tabletki bezpośrednio jedną po drugiej. W takim przypadku tabletki należy dzielić na połowy bezpośrednio przed połknięciem, aby uniknąć odczuwania smaku octanu wapnia. W przypadku pominięcia dawki, następną dawkę należy przyjąć w zaplanowanym czasie (nie należy uzupełniać pominiętej dawki).

Phosphosorb 660 mg - środki ostrożności

Należy zalecić pacjentowi, aby nie przyjmował leków doustnych wymienionych w punkcie 4.5 , w ciągu 1-2 godzin przed i po przyjęciu produktu Phosphosorb 660 mg. Długotrwałe przedawkowanie preparatów wapnia u pacjentów z mocznicą może powodować zwapnienia tkanek miękkich. Ryzyko hiperkalcemii jest zwiększone w przypadkach jednoczesnego leczenia preparatami witaminy D. Zwiększona ilość soli wapnia w przewodzie pokarmowym może powodować wytrącanie kwasów tłuszczowych i żółciowych w postaci soli wapnia. Może to prowadzić do zaparć. Podawanie adrenaliny (epinefryny) u pacjentów ze zwiększonym stężeniem wapnia w surowicy może prowadzić do ciężkich zaburzeń rytmu serca. Stężenie fosforu i wapnia w surowicy należy oznaczać w regularnych odstępach czasu. Iloczyn wapniowo-fosforanowy nie powinien przekraczać 5,25 mmol2/l2, gdyż powyżej tej wartości zwiększa się częstość występowania zwapnień w tkankach miękkich. Stężenie fosforu i wapnia w surowicy należy oznaczać częściej po rozpoczęciu terapii, np. co tydzień lub co 2 tygodnie w ciągu trzech pierwszych miesięcy. Następnie, wystarczające jest wykonywanie oznaczeń co miesiąc, w zależności od stanu pacjenta. Ogólnie, częstość oznaczania stężeń zależy od decyzji lekarza i zależy od stanu klinicznego pacjenta. Jeśli wartości iloczynu wapniowo-fosforanowego utrzymują się powyżej 5,25 mmol2/l2, należy niezwłocznie zmienić leczenie. Aby uniknąć zwiększenia stężenia wapnia w surowicy powyżej wartości prawidłowych, w przypadku wcześniejszej terapii preparatami wapnia, należy wziąć pod uwagę ilość wapnia podawaną z produktem Phosphosorb 660 mg. W przypadku wystąpienia hiperkalcemii należy zmniejszyć dawkę lub przerwać leczenie, w zależności od stopnia hiperkalcemii. Objawy hiperkalcemii, patrz punkt 4.8. Należy unikać stosowania soli wapnia u pacjentów z występującą obecnie kamicą wapniową układu moczowego lub z kamicą moczową w wywiadzie. Sole wapnia należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami, które przebiegają z hiperkalcemią, takimi jak sarkoidoza i niektóre nowotwory. Pacjentów należy ostrzec, że mogą wystąpić objawy hiperkalcemii. U pacjentów, u których trudno utrzymać odpowiednie stężenie fosforu w surowicy, np. z ciężką hiperfosfatemią (stężenia w surowicy > 2,26 mmol/l), można w krótkotrwałej terapii (4 tygodnie) stosować wiążące fosforany preparaty zawierające glin. Podawanie preparatów wiążących fosforany powinno być poprzedzone pouczeniem pacjenta co do przyjmowania fosforanów w diecie i może zależeć od rodzaju stosowanej u pacjenta dializoterapii. Ten produkt zawiera sacharozę. Z tego powodu pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni przyjmować tego produktu.

Phosphosorb 660 mg - przedawkowanie

Przedawkowanie może powodować hiperkalcemię. Przewlekłe przedawkowanie u pacjentów z mocznicą może powodować zwapnienie tkanek miękkich. Leczenie w nagłych przypadkach, antidota W przypadku hiperkalcemii (stężenie wapnia w surowicy > 2,5 mmol/l należy zmniejszyć stężenie wapnia w płynie dializacyjnym (do 1,25 mmol/l) i (lub) dawkowanie produktu Phosphosorb 660 mg. Jeśli stężenie wapnia w surowicy jest większe niż 2,75 mmol/l, należy na jakiś czas przerwać podawanie produktu Phosphosorb 660 mg i, jeśli to konieczne, rozpocząć podawanie niezawierających wapnia preparatów wiążących fosforany. Przełom hiperkalcemiczny (stężenie wapnia w surowicy > 3,5 mmol/l) wymaga terapii płynem dializacyjnym nie zawierającym wapnia.