Olzin - dawkowanie
Dorośli
Schizofrenia: zalecana dawka początkowa olanzapiny wynosi 10 mg
na dobę.
Epizod manii: dawka początkowa wynosi 15 mg na dobę podawana
jako dawka pojedyncza w monoterapii lub 10 mg na dobę w terapii
skojarzonej (patrz punkt 5.1).
Zapobieganie nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej: zalecana
dawka początkowa wynosi 10 mg/dobę. U pacjentów otrzymujących
olanzapinę w leczeniu epizodu manii, aby zapobiec nawrotom, należy
kontynuować leczenie tą samą dawką. W przypadku wystąpienia nowego
epizodu manii, epizodu mieszanego lub epizodu depresji, należy
kontynuować leczenie olanzapina (w razie potrzeby optymalizując jej
dawkę), i jeżeli istnieją wskazania kliniczne - zastosować
dodatkowe leczenie objawów afektywnych.
Podczas leczenia schizofrenii, epizodów manii i w celu
zapobiegania nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej, dawka
dobowa może być ustalana w zależności od stanu klinicznego pacjenta
w zakresie 5 do 20 mg/dobę. Zwiększenie dawki ponad rekomendowaną
dawkę początkową jest zalecane tylko po ponownej ocenie stanu
klinicznego i powinno być dokonywane nie częściej niż co 24
godziny. Olanzapina może być podawana niezależnie od posiłków,
ponieważ pokarm nie wpływa na jej wchłanianie. W przypadku
planowanego zakończenia leczenia olanzapiną należy rozważyć
stopniowe zmniejszanie dawki leku.
Dzieci i
młodzież
Nie zaleca się stosowania olanzapiny u dzieci i młodzieży w
wieku poniżej 18 lat, z uwagi na brak danych dotyczących
bezpieczeństwa i skuteczności leczenia. Znacznie większy przyrost
masy ciała oraz większe zmiany stężenia lipidów i prolaktyny
zgłaszano podczas krótkotrwałych badań z udziałem młodzieży niż w
badaniach z udziałem dorosłych (patrz punkty 4.4, 4.8, 5.1 i
5.2).
Pacjenci w
podeszłym wieku
Mniejsza dawka początkowa (5 mg/dobę) nie jest rutynowo
zalecana, jednak powinna być rozważana u pacjentów w wieku 65 lat i
powyżej, o ile przemawiają za tym czynniki kliniczne ( patrz punkt
4.4).
Zaburzenia
czynności nerek i (lub) wątroby
U tych pacjentów należy rozważyć zastosowanie mniejszej dawki
początkowej (5 mg). W przypadkach umiarkowanej niewydolności
wątroby (marskość, klasa A lub B w skali ChildPugh), dawka
początkowa powinna wynosić 5 mg i być ostrożnie zwiększana.
Płeć
Dawka początkowa i zakres stosowanych dawek u pacjentów płci
żeńskiej nie wymagają rutynowej korekty w porównaniu z dawkami
stosowanymi u pacjentów płci męskiej.
Osoby
palące
Dawka początkowa i zakres stosowanych dawek u pacjentów
niepalących nie wymagają rutynowej korekty w porównaniu z dawkami
stosowanymi u pacjentów palących.
W przypadku istnienia więcej niż jednego czynnika, który mógłby
spowodować spowolnienie metabolizmu (płeć żeńska, podeszły wiek,
niepalenie tytoniu) należy rozważyć zmniejszenie dawki początkowej.
U tych pacjentów zwiększanie dawki, jeżeli wskazane, powinno być
przeprowadzane z zachowaniem ostrożności.
( Patrz punkty 4.5 oraz 5.2)
Olzin - środki ostrożności
Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych, poprawa stanu
klinicznego pacjenta może nastąpić po kilku dniach lub tygodniach.
W tym czasie należy dokładnie monitorować stan pacjentów.
Psychoza i (lub)
zaburzenia zachowania spowodowane otępieniem
Olanzapina nie jest zatwierdzona w leczeniu pacjentów z objawami
psychozy i (lub) zaburzeniami zachowania spowodowanymi otępieniem.
Nie jest zalecana do leczenia tej szczególnej grupy pacjentów z
powodu zwiększonej śmiertelności oraz ryzyka występowania zdarzeń
naczyniowo-mózgowych. W badaniach klinicznych kontrolowanych
placebo (w okresie 6-12 tygodni) obejmujących pacjentów w podeszłym
wieku (średnia wieku 78 lat) z psychozą spowodowaną otępieniem, i
(lub) z zaburzeniami zachowania spowodowanymi otępieniem,
odnotowano dwukrotne zwiększenie częstości zgonów u pacjentów
leczonych olanzapiną w porównaniu do grupy pacjentów leczonych
placebo (odpowiednio 3,5% wobec 1,5%). Zwiększona śmiertelność nie
była spowodowana dawkowaniem olanzapiny (średnia dobowa dawka 4,4
mg) lub czasem trwania leczenia. Czynnikami ryzyka,
predysponującymi populację pacjentów do zwiększonej śmiertelności,
był wiek > 65 lat, utrudnienie połykania, sedacja, niedożywienie
i odwodnienie, choroby płuc (np. zapalenie płuc z aspiracją lub bez
aspiracji) lub jednoczesne stosowanie benzodiazepin. Jednak
śmiertelność była większa wśród pacjentów leczonych olanzapiną niż
w grupie pacjentów leczonych placebo i pozbawionych czynnika
ryzyka.
W tych samych badaniach klinicznych odnotowano niepożądane
zdarzenia naczyniowo-mózgowe (np. udar, przemijający napad
niedokrwienny), w tym przypadki śmiertelne. Odnotowano trzykrotne
zwiększenie częstości występowania niepożądanych zdarzeń
naczyniowo-mózgowych w grupie pacjentów leczonych olanzapina w
porównaniu z grupą pacjentów leczonych placebo (odpowiednio 1,3%
wobec 0,4%). U wszystkich pacjentów leczonych olanzapina i placebo,
u których wystąpiły zdarzenia naczyniowo-mózgowe, stwierdzono
czynniki zwiększające ryzyko. Wiek > 75 lat, otępienie
naczyniowe lub mieszane były uznane za czynniki ryzyka wystąpienia
niepożądanych zdarzeń naczyniowo-mózgowych w związku z leczeniem
olanzapina. Skuteczność olanzapiny nie została ustalona w czasie
prowadzenia tych badań.
Choroba
Parkinsona
Nie zaleca się stosowania olanzapiny w leczeniu psychozy
wywołanej przyjmowaniem agonistów dopaminy u pacjentów z chorobą
Parkinsona. W badaniach klinicznych bardzo często zgłaszano
nasilenie objawów parkinsonizmu i omamy występujące z większą
częstością niż w przypadku stosowania placebo (patrz punkt 4.8), a
olanzapina nie była bardziej skuteczna niż placebo w leczeniu
objawów psychotycznych. W badaniach tych wymagane było, aby stan
pacjentów był stabilny, kiedy przyjmowali oni najmniejszą skuteczną
dawkę leków przeciw parkinsonizmowi (agonistów dopaminy), oraz aby
przez cały czas badania przyjmowali oni te same leki przeciw
parkinsonizmowi w stałych dawkach. Podawanie olanzapiny rozpoczęto
od dawki 2,5 mg/dobę i następnie zwiększano -w zależności od
decyzji badacza - maksymalnie do 15 mg/dobę.
Złośliwy zespół
neuroleptyczny (ZZN)
ZZN jest stanem potencjalnego zagrożenia życia związanym z
przyjmowaniem leków przeciwpsychotycznych. Podczas stosowania
olanzapiny również zgłaszano rzadkie przypadki ZZN. Klinicznymi
objawami ZZN są: bardzo wysoka gorączka, sztywność mięśni,
zaburzenia świadomości oraz objawy niestabilności autonomicznego
układu nerwowego (niemiarowe tętno lub wahania ciśnienia tętniczego
krwi, tachykardia, obfite pocenie się i zaburzenia rytmu serca).
Ponadto, może wystąpić zwiększenie aktywności fosfokinazy
kreatyninowej, mioglobinuria (rabdomioliza) oraz ostra niewydolność
nerek. Jeżeli u pacjenta wystąpią objawy podmiotowe i przedmiotowe
wskazujące na ZZN lub wysoka gorączka o niewyjaśnionej przyczynie,
bez innych klinicznych objawów ZZN, należy odstawić wszystkie leki
przeciwpsychotyczne, w tym olanzapinę.
Hiperglikemia i
cukrzyca
Rzadko zgłaszano wystąpienie hiperglikemii i (lub) rozwój albo
nasilenie objawów cukrzycy z występującą sporadycznie kwasicą
ketonową lub śpiączką, w tym kilka przypadków śmiertelnych (patrz
punkt 4.8). W niektórych przypadkach odnotowano uprzednie
zwiększenie masy ciała, co może być czynnikiem predysponującym.
Zaleca się odpowiednie monitorowanie stanu klinicznego, zgodnie z
przyjętymi wytycznymi dotyczącymi leczenia przeciwpsychotycznego
np. oznaczenie stężenia glukozy we krwi wyjściowo, po 12 tygodniach
od włączenia leczenia
olanzapiną a następnie raz w roku.Pacjentów otrzymujących
jakikolwiek lek przeciwpsychotyczny, w tym produkt Olzin, należy
obserwować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych
hiperglikemii (takich jak nadmierne pragnienie, nadmierne
wydzielanie moczu, nadmierne łaknienie i osłabienie), a pacjentów z
cukrzycą lub czynnikami ryzyka predysponującymi do cukrzycy należy
regularnie badać, aby wykryć pogorszenie kontroli glikemii. Należy
regularnie kontrolować masę ciała, np. wyjściowo, po 4, 8 i 12
tygodniach od włączenia leczenia olanzapiną a następnie raz na 3
miesiące.
Zmiany stężenia
lipidów
W badaniu klinicznym kontrolowanym placebo, u pacjentów
leczonych olanzapina obserwowano niepożądane zmiany w stężeniu
lipidów (patrz punkt 4.8). W przypadku wystąpienia zmian w stężeniu
lipidów należy zastosować odpowiednie leczenie, w szczególności u
pacjentów z zaburzeniami przemiany lipidów i u pacjentów, u których
występują czynniki ryzyka rozwoju takich zaburzeń. U pacjentów
otrzymujących jakikolwiek lek przeciwpsychotyczny, w tym produkt
Olzin, należy regularnie badać stężenie lipidów, zgodnie z
przyjętymi wytycznymi dotyczącymi leczenia przeciwpsychotycznego,
np. wyjściowo, po 12 tygodniach od włączenia leczenia olanzapiną a
następnie co 5 lat.
Aktywność
antycholinęrgiczna
Choć wykazano aktywność antycholinergiczną olanzapiny in
vitro, doświadczenia z badań klinicznych ujawniły małą częstość
występowania objawów z nią związanych. Jednakże, ponieważ
doświadczenie kliniczne związane ze stosowaniem olanzapiny u
pacjentów ze współistniejącymi chorobami jest ograniczone, należy
zachować ostrożność przepisując lek pacjentom z przerostem gruczołu
krokowego, niedrożnością porażenną jelit i podobnymi
schorzeniami.
Czynność
wątroby
Często obserwowano przejściowe i bezobjawowe zwiększenie
aktywności aminotransferaz wątrobowych - aminotransferazy
alaninowej (A1AT) i aminotransferazy asparaginianowej (AspAT),
zwłaszcza w początkowym etapie podawania leku. Należy zachować
ostrożność i wykonać badania kontrolne u pacjentów ze zwiększoną
aktywnością A1AT i (lub) AspAT, u pacjentów z objawami podmiotowymi
i przedmiotowymi niewydolności wątroby, u pacjentów z uprzednio
stwierdzoną ograniczoną czynnościową rezerwą wątrobową oraz u
pacjentów stosujących leki o potencjalnym działaniu
hepatotoksycznym. U pacjentów, u których stwierdzono zapalenie
wątroby (w tym wątrobokomórkowe i cholestatyczne uszkodzenie
wątroby oraz mieszaną postać uszkodzenia wątroby), należy przerwać
leczenie olanzapiną.
Neutropenia
Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których stwierdza się
z jakiejkolwiek przyczyny małą liczbę leukocytów i (lub)
granulocytów obojętnochłonnych, u pacjentów przyjmujących leki
mogące wywoływać neutropenię, u pacjentów z zahamowaniem czynności
i (lub) toksycznym uszkodzeniem szpiku indukowanym przez leki w
wywiadzie, u pacjentów z zahamowaniem czynności szpiku spowodowanym
przez współistniejącą chorobę, radioterapię bądź chemioterapię i u
pacjentów z hipereozynofiliąlub chorobą mieloproliferacyjną. U
pacjentów leczonych jednocześnie olanzapiną i walproinianem często
zgłaszano neutropenię (patrz punkt 4.8).
Przerwanie
leczenia
Bardzo rzadko (< 0,01%), w przypadku nagłego przerwania
stosowania olanzapiny zgłaszano wystąpienie ostrych objawów, takich
jak: pocenie się, bezsenność, drżenie, lęk, nudności lub
wymioty.
Odstęp
OT
W badaniach klinicznych istotne klinicznie wydłużenie odstępu
QTc u pacjentów leczonych olanzapiną (skorygowane wg wzoru
Fridericia [QTcF] > 500 milisekund [ms] w każdym momencie po
rozpoczęciu badania, dla pacjentów z odstępem QTcF< 500 ms przed
rozpoczęciem badania) występowało niezbyt często (0,1% do 1%). W
porównaniu z placebo nie stwierdzono istotnych różnic w częstości
występowania kardiologicznych zdarzeń niepożądanych. Jednakże, jak
w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować
ostrożność zalecając jednoczesne stosowanie olanzapiny i innych
leków powodujących wydłużenie odstępu QTc, zwłaszcza u pacjentów w
podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego
odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia
sercowego, zmniejszonym stężeniem potasu lub magnezu we krwi.
Zakrzep z
zatorami
Podczas leczenia olanzapiną, niezbyt często (≥ 0,1% i < 1%)
zgłaszano przejściowe występowanie zakrzepu z zatorami w układzie
żylnym. Przyczyny pomiędzy pojawiającymi się zakrzepami z zatorami
w układzie żylnym a leczeniem olanzapiną nie zostały ustalone.
Jednakże ze względu na to, że u pacjentów ze schizofrenią często
występują czynniki ryzyka zakrzepu z zatorami w układzie żylnym,
wszystkie możliwe czynniki ryzyka zakrzepu z zatorami, np.
unieruchomienie, należy rozpoznać wcześniej oraz podjąć odpowiednie
działania prewencyjne.
Ogólna aktywność
ośrodkowego układu nerwowego
Ze względu na to, że olanzapiną działa przede wszystkim na
ośrodkowy układ nerwowy, należy zachować ostrożność stosując ją
jednocześnie z innymi lekami o działaniu ośrodkowym oraz z
alkoholem. Możliwe jest działanie antagonistyczne olanzapiny wobec
bezpośrednich i pośrednich agonistów dopaminy, ponieważ wykazano
in vitro antagonizm olanzapiny z dopaminą.
Napady
drgawek
Należy zachować ostrożność stosując olanzapinę u pacjentów z
napadami drgawek w wywiadzie lub poddanych czynnikom obniżającym
próg drgawkowy. Rzadko zgłaszano napady drgawek u pacjentów
leczonych olanzapina. W większości tych przypadków zgłaszano w
wywiadzie napady drgawek lub czynniki zwiększające ryzyko ich
wystąpienia.
Późne
dyskinezy
W badaniach porównawczych trwających 1 rok lub krócej późne
dyskinezy występowały z istotnie statystycznie mniejszą częstością
w przypadku stosowania olanzapiny. Ryzyko wystąpienia późnych
dyskinez rośnie wraz z czasem trwania leczenia. Dlatego jeżeli u
pacjenta przyjmującego olanzapinę wystąpią objawy podmiotowe i
przedmiotowe późnych dyskinez, należy rozważyć zmniejszenie dawki
lub odstawienie leku. Po odstawieniu leku objawy te mogą
przejściowo ulec zaostrzeniu lub dopiero wystąpić.
Niedociśnienie
ortostatyczne
U pacjentów w wieku podeszłym obserwowano w trakcie badań
klinicznych niezbyt częste przypadki niedociśnienia
ortostatycznego. Jak w przypadku innych leków
przeciwpsychotycznych, zaleca się okresowe pomiary ciśnienia
tętniczego u pacjentów w wieku powyżej 65 lat.
Nagły zgon
sercowy
Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano występowanie
nagłych zgonów sercowych u pacjentów stosujących olanzapinę. W
retrospektywnym, obserwacyjnym, kohortowym badaniu ryzyko nagłego
zgonu sercowego u pacjentów leczonych olanzapina było około dwa
razy większe niż u pacjentów niestosujących leków
przeciwpsychotycznych. W badaniu tym wykazano porównywalne ryzyko
nagłego zgonu sercowego w przypadku stosowania olanzapiny i innych
atypowych leków przeciwpsychotycznych uwzględnionych w analizie
zbiorczej.
Dzieci i
młodzież
Olanzapina nie jest wskazana do stosowania w leczeniu dzieci i
młodzieży. W badaniach z udziałem pacjentów w wieku od 13 do 17 lat
występowały różne działania niepożądane, w tym zwiększenie masy
ciała, zmiana parametrów metabolicznych i zwiększenie stężenia
prolaktyny. Odległe skutki występowania tych działań niepożądanych
nie były badane i pozostają nieznane ( patrz punkty 4.8 i 5.1).
Olzin - przedawkowanie
Objawy podmiotowe i
przedmiotowe
Bardzo częstymi objawami (częstość > 10%) po przedawkowaniu
są: częstoskurcz, pobudzenie lub agresywność, dyzartria, różne
objawy pozapiramidowe i obniżony poziom świadomości, od sedacji do
śpiączki włącznie.
Innymi znaczącymi klinicznie objawami przedawkowania są:
delirium, drgawki, śpiączka, prawdopodobny złośliwy zespół
neuroleptyczny, depresja oddechowa, zachłyśnięcie, nadciśnienie lub
niedociśnienie, zaburzenia rytmu serca (< 2% przypadków
przedawkowania), zatrzymanie krążenia i oddychania. Odnotowano
przypadki śmierci już po przyjęciu jednorazowej dawki nie większej
niż 450 mg, ale też powrotu do zdrowia po przyjęciu jednorazowej
doustnej dawki około 2 g olanzapiny.
Postępowanie w
przypadku przedawkowania
Nie istnieje swoista odtrutka przeciwko olanzapinie. Nie zaleca
się prowokowania wymiotów. Wskazane może być wdrożenie
standardowego postępowania w przedawkowaniu (tzn. płukanie żołądka,
podanie węgla aktywowanego). Wykazano, że jednoczesne podanie węgla
aktywowanego zmniejsza dostępność biologiczną przyjętej doustnie
olanzapiny o 50-60%.
Leczenie objawowe i monitorowanie czynności życiowych powinno
być wdrożone zgodnie ze stanem klinicznym pacjenta i powinno
uwzględniać leczenie niedociśnienia oraz zapaści krążeniowej oraz
podtrzymywanie czynności oddechowych. Nie należy stosować
adrenaliny, dopaminy ani innych środków sympatykomimetycznych
wykazujących aktywność betaagonistyczną, ponieważ beta-stymulacja
może nasilić niedociśnienie. Konieczne jest monitorowanie czynności
układu sercowo-naczyniowego w celu wykrycia ewentualnych zaburzeń
rytmu serca. Ścisła kontrola lekarska oraz monitorowanie powinny
trwać do całkowitego powrotu pacjenta do zdrowia.
Olzin - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą wymieniona w punkcie 6.1. Pacjenci ze
stwierdzonym ryzykiem wystąpienia jaskry z wąskim kątem
przesączania.
Olzin - działania niepożądane
Dorośli
Najczęściej (u > 1% pacjentów) zgłaszanymi
działaniami niepożądanymi związanymi ze stosowaniem olanzapiny w
badaniach klinicznych były: senność, zwiększenie masy ciała,
eozynofilia, zwiększenie stężenia prolaktyny, cholesterolu, glukozy
i trójglicerydów (patrz punkt 4.4), cukromocz, zwiększenie apetytu,
zawroty głowy, akatyzja, parkinsonizm (patrz punkt 4.4), dyskineza,
niedociśnienie ortostatyczne, działanie antycholinergiczne,
przejściowe, bezobjawowe zwiększenie aktywności aminotransferaz
wątrobowych (patrz punkt 4.4), wysypka, astenia, zmęczenie i
obrzęk.
W poniższej tabeli przedstawiono objawy niepożądane i wyniki
badań diagnostycznych ze zgłoszeń spontanicznych oraz obserwowane
podczas badań klinicznych. W obrębie każdej grupy o określonej
częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze
zmniejszającym się nasileniem. Częstości występowania określono
następująco: bardzo często (> 10%), często
(> 1% i <
10%), niezbyt często (> 0,1% i < 1%), rzadko
(> 0,01% i <
0,1%), bardzo rzadko (< 0,01%) i częstość nieznana (częstość nie
może być określona na podstawie dostępnych danych).
Bardzo często
|
Często
|
Niezbyt często Nieznana
|
Zaburzenia krwi i ukł adu chłonnego
|
|
|
Eozynofilia
|
Leukopenia Neutropenia
|
Trombocytopenia
|
Zaburzenia układu im munologicznego
|
|
|
|
|
Reakcja alergiczna
|
Zaburzenia metaboliz mu i odżywiania
|
|
Zwiększenie masy ciała"
|
Zwiększenie stężenia cholesterolu2'3
Zwiększenie stężenia glukozy4
Zwiększenie stężenia trójglicerydów2'5
Cukromocz
Zwiększenie apetytu
|
|
Rozwój lub nasilenie cukrzycy sporadycznie związane z kwasicą
ketonową lub śpiączką, w tym przypadki śmiertelne (patrz punkt
4.4)
Hipotermia
|
Zaburzenia układu ne rwowego
|
|
Senność
|
Zawroty głowy
|
|
Napady drgawek w
|
|
Akatyzja6Parkinsonizm6Dyskineza6
|
|
większości przypadków u pacjentów z drgawkami lub czynnikami
ryzyka ich wystąpienia w wywiadzie Złośliwy zespół neuroleptyczny (
ZZN) (patrz punkt 4.4) Dystonia (w tym rotacja gałek ocznych) Późna
dyskineza Objawy odstawienne7
|
Zaburzenia serca
|
|
|
Bradykardia
Wydłużenie odstępu
QTc (patrz punkt 4.4)
|
Częstoskurcz komorowy lub migotanie komór, nagła śmierć (patrz
punkt 4.4)
|
Zaburzenia naczyniow e
|
|
Niedociśnienie ortostatyczne
|
Zakrzep z zatorami (w tym zator tętnicy płucnej oraz zakrzepica
żył głębokich) ( patrz
punkt 4.4)
|
|
Zaburzenia żołądka i j elit
|
|
Łagodne, przemijające działanie
antycholinergiczne, w tym zaparcia i suchość błony śluzowej jamy
ustnej
|
|
Zapalenie trzustki
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
|
Przejściowe, bezobjawowe zwiększenie aktywności aminotransferaz
wątrobowych (Al AT, AspAT), zwłaszcza w początkowej fazie leczenia
(patrz punkt
4.4)
|
|
Zapalenie wątroby (w tym
wątrobowokomórko-
we, cholestatyczne uszkodzenie wątroby lub mieszana postać
uszkodzenia wątroby)
|
Zaburzenia skóry i tka nki podskórnej
|
|
Wysypka
|
Nadwrażliwość na światło Łysienie
|
|
Zaburzenia mięśniowo -szkieletowe i tkanki łą cznej
|
|
|
|
Rozpad mięśni poprzecznie prążkowanych
|
Zaburzenia nerek i dr óg moczowych
|
|
|
Nietrzymanie moczu
|
Uczucie parcia na pęcherz
|
Ciąża, połóg i okres poporodowy [1]
|
|
|
|
|
|
Zespół odstawienia leku u noworodka ( patrz punkt 4.6)
|
Zaburzenia układu roz rodczego i piersi
|
|
|
|
|
|
Priapizm
|
Zaburzenia ogólne i st any w miejscu podania
|
|
|
|
Astenia
Zmęczenie
Obrzęk
|
|
|
Badania diagnostyczne
|
|
|
Zwiększenie stężenia pro 1 aktyny w osoczu8
|
|
Duża aktywność fosfokinazy kreatyninowej Zwiększenie całkowitego
stężenia bilirubiny
|
Zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej
|
1 Obserwowano istotne klinicznie zwiększenie masy ciała we
wszystkich wyjściowych kategoriach Indeksu Masy Ciała (ang. BMI,
Body Mass Index). Po krótkim leczeniu (mediana trwania terapii 47
dni) zwiększenie masy ciała w stosunku do wartości wyjściowych o
> 7%
występowało bardzo często (22,2%), o > 15% często (4,2%), a o
> 25% niezbyt
często (0,8%). W przypadku długotrwałego stosowania produktu
(przynajmniej przez 48 tygodni) zwiększenie masy ciała w stosunku
do wartości wyjściowych o > 7%, > 15% i > 25% występowało bardzo
często (odpowiednio u 64,4%, 31,7 % i 12,3% pacjentów).
2 Średni wzrost stężenia lipidów na czczo (cholesterolu
całkowitego, cholesterolu LDL i trójglicerydów) był większy u
pacjentów, u których nie występowały zaburzenia przemiany lipidów
przed rozpoczęciem leczenia.
3 Obserwowane w przypadku zwiększenia początkowego stężenia
mierzonego na czczo z wartości prawidłowych (< 5,17 mmol/1) do
dużych wartości (> 6,2 mmol/1). Zmiany początkowego stężenia
cholesterolu całkowitego na czczo z wartości granicznych
(> [2],17 do
< 6,2 mmol) do dużych wartości (> [3],2 mmol/1) występowały
bardzo często.
pozapiramidowych w chwili obecnej nie można jednoznacznie
stwierdzić, że olanzapina wywołuje mniej późnych dyskinez i (lub)
innych późnych zaburzeń pozapiramidowych.
7 W przypadku nagłego przerwania stosowania olanzapiny
zgłaszano wystąpienie ostrych objawów, takich jak: pocenie się,
bezsenność, drżenie, lęk, nudności lub wymioty.
8 W badaniach klinicznych trwających do 12 tygodni,
stężenie prolaktyny w osoczu przekroczyło górną granicę normy u
około 30% pacjentów leczonych olanzapina, u których stężenie
prolaktyny na początku badania było w normie. U większości tych
pacjentów zwiększenie stężenia prolaktyny było na ogół łagodne i
nie przekraczało dwukrotnej górnej granicy normy. U pacjentów
leczonych olanzapina towarzyszące objawy kliniczne związane z
piersiami i menstruacją (np. brak miesiączki, powiększenie piersi,
wydzielanie mleka poza okresem karmienia, ginekomastia-
powiększenie piersi u mężczyzn) występowały niezbyt często.
Potencjalnie towarzyszące działania niepożądane związane z
funkcjami seksualnymi (np. zaburzenia erekcji u mężczyzn i
zmniejszenie libido u obu płci) występowały często.
Długotrwałe
stosowanie produktu (przez co najmniej 48 tygodni)
Odsetek pacjentów, u których występowały istotne klinicznie
zmiany związane ze zwiększeniem masy ciała, stężenia glukozy,
cholesterolu całkowitego, LDL, HDL lub trójglicerydów, zwiększał
się z czasem. U dorosłych pacjentów po 9-12 miesiącach leczenia,
tempo wzrostu średniego stężenia glukozy we krwi zmniejszało się po
około 6 miesiącach.
Dodatkowe
informacje dotyczące szczególnych grup pacjentów
W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów w podeszłym wieku z
rozpoznaniem otępienia, obserwowano zwiększoną częstość
występowania zgonów oraz niepożądanych zdarzeń naczyniowo-mózgowych
u pacjentów przyjmujących olanzapinę w porównaniu z grupą placebo
(patrz punkt 4.4). Bardzo częstymi działaniami niepożądanymi
związanymi ze stosowaniem olanzapiny w tej grupie pacjentów były:
nieprawidłowy chód i upadki. Często obserwowano zapalenie płuc,
podwyższoną temperaturę ciała, letarg, rumień, omamy wzrokowe i
nietrzymanie moczu.
W trakcie badań klinicznych u pacjentów z chorobą Parkinsona, u
których wystąpiła psychoza polekowa (agoniści dopaminy), bardzo
często stwierdzano nasilenie objawów parkinsonizmu i omamy.
Występowały one częściej w porównaniu z placebo.
W jednym badaniu klinicznym z udziałem pacjentów z rozpoznaniem
epizodu manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej,
skojarzone stosowanie olanzapiny z walproinianem wywołało
neutropenię u 4,1% osób; duże stężenie walproinianu w osoczu mogło
być czynnikiem wpływającym na jej wystąpienie. W trakcie stosowania
olanzapiny z litem lub walproinianem zaobserwowano częstsze (>
10%) występowanie drżenia, suchości błony śluzowej jamy ustnej,
zwiększonego apetytu i zwiększenia masy ciała. Często stwierdzano
również zaburzenia mowy. W trakcie podawania olanzapiny w
skojarzeniu z litem lub walproinianem podczas aktywnej fazy
leczenia (do 6 tygodni), u 17,4% pacjentów zaobserwowano
zwiększenie masy ciała o > 7% w stosunku do
początkowej masy ciała. Długotrwałe (do 12 miesięcy) stosowanie
olanzapiny w celu zapobiegania nawrotom u pacjentów z chorobą
afektywną dwubiegunową było związane ze zwiększeniem masy ciała o
> 7 % w
stosunku do początkowej masy ciała u 39,9% pacjentów.
Dzieci i
młodzież
Olanzapiną nie jest wskazana w leczeniu dzieci i młodzieży w
wieku poniżej 18 lat. Nie przeprowadzono badań klinicznych
porównujących wpływ leku na młodzież i na dorosłych. Jednak
porównano dane z badań z udziałem młodzieży z wynikami badań z
udziałem dorosłych.
Poniższa tabela zawiera działania niepożądane zgłaszane z
większą częstością u młodzieży (w wieku od 13 do 17 lat) niż u
pacjentów dorosłych lub działania niepożądane zgłaszane tylko
podczas krótkotrwałych badań klinicznych z udziałem młodzieży.
Istotnie klinicznie zwiększenie masy ciała (> 7%) występuje znacznie
częściej w populacji młodzieży niż u pacjentów dorosłych, podczas
podobnej ekspozycji. Wielkość wzrostu masy ciała i odsetek
pacjentów w wieku młodzieńczym, u których wystąpiło istotne
klinicznie zwiększenie masy ciała, były większe podczas
długotrwałego stosowania produktu (co najmniej 24 tygodnie) w
porównaniu z obserwowanymi podczas krótkotrwałego leczenia.
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania
objawy niepożądane są przedstawione zgodnie ze zmniejszającym się
nasileniem. Częstości występowania określono następująco: bardzo
często (> 10%)
i często (> 1%
i < 10%).
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo często: zwiększenie masy ciała9, zwiększenie
stężenia trójglicerydów10, zwiększenie apetytu.
Często: zwiększenie stężenia cholesterolu".
|
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: uspokojenie polekowe (w tym: nadmierna
potrzeba normalnego snu, letarg, senność).
|
Zaburzenie żołądka i jelit
Często: suchość błony śluzowej jamy ustnej.
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Bardzo często: zwiększenie aktywności aminotransferaz
wątrobowych (Al AT, AspAT; patrz punkt 4.4).
|
Badania diagnostyczne
Bardzo często: zmniejszenie całkowitego stężenia
bilirubiny, zwiększenie aktywności gammaglutamylotransferazy,
zwiększenie stężenia prolaktyny w osoczu12.
|
9 Po krótkotrwałej terapii (mediana trwania 22 dni)
zwiększenie masy ciała w stosunku do wartości wyjściowych (kg) o
> 7%
występowało bardzo często (40,6%), często zaś o > 15% (7,1%) i o
> 25% (2,5%).
Podczas długotrwałego stosowania produktu (co najmniej 24
tygodnie), wystąpiło zwiększenie masy ciała w stosunku do wartości
początkowych o > 7% u 89,4% pacjentów, o
> 15% u 55,3% i
o > 25% u 29,1% pacjentów. Średnie zwiększenie masy ciała było
największe u tych pacjentów w wieku młodzieńczym, u których
występowała nadwaga lub otyłość przed rozpoczęciem leczenia.
10 Obserwowane w przypadku zwiększenia początkowego
stężenia mierzonego na czczo z wartości
prawidłowych (< 1,016 mmol/1) do dużych wartości
(> 1,467
mmol/1). Zmiany stężenia trójglicerydów
mierzonego na czczo z wartości granicznych (> 1 ,016 do < 1,467
mmol) do dużych wartości (> 1 ,467 mmol/ 1).
11 Często obserwowano zmiany początkowego stężenia
cholesterolu całkowitego mierzonego na czczo
z wartości prawidłowych (< 4,39 mmol/1) do dużych wartości
(> 5,17
mmol/1). Zmiany początkowego stężenia cholesterolu całkowitego
mierzonego na czczo z wartości granicznych (> 4 ,39 do < 5,17 mmol)
do dużych wartości (> 5 ,17 mmol/1) występowały
bardzo często.
12Zwiększenie stężenia prolaktyny w osoczu było zgłaszane u
47,4% młodzieży.
Komentarze