Octagam 10% - opis
Leczenie substytucyjne u dorosłych oraz dzieci i
młodzieży (0-18 lat) w przypadku:
• Zespołów pierwotnych niedoborów odporności z
upośledzonym wytwarzaniem przeciwciał (patrz punkt 4.4).
• Hipogammaglobulinemii i nawracających infekcji
bakteryjnych u pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową, u
których antybiotykoterapia profilaktyczna nie dała zadowalających
wyników.
• Hipogammaglobulinemii i nawracających infekcji
bakteryjnych u pacjentów w fazie plateau szpiczaka mnogiego, którzy
nie reagowali na immunizację przeciwko pneumokokom.
• Hipogammaglobulinemii u pacjentów po allogenicznym
przeszczepie macierzystych komórek krwiotwórczych (ang.
haematopoietic stem cell transplantation, HSCT).
• Wrodzonego zespołu AIDS z nawracającymi infekcjami
bakteryjnymi.
Immunomodulacja u dorosłych oraz dzieci i młodzieży
(0-18 lat) w następujących przypadkach:
• Pierwotna małopłytkowość immunologiczna (ITP) u
pacjentów z wysokim ryzykiem krwawienia lub przed zabiegiem
chirurgicznym w celu zwiększenia ilości płytek krwi.
• Zespół Guillain Barre
• Choroba Kawasaki
Octagam 10% - skład
Immunoglobulina ludzka normalna (IVIg)* 100
mg/ml
*odpowiadająca zawartości białka całkowitego, z czego co
najmniej 95% stanowi ludzka immunoglobulina G
Rozkład podklas IgG:
IgGi około 60% IgG2 około 32% IgG3
około 7% IgG4 około 1%
Maksymalna zawartość IgA: 400 mikrogramów/ml
Każda fiolka po 20 ml zawiera 2 g immunoglobuliny ludzkiej
normalnej
Każda fiolka po 50 ml zawiera 5 g immunoglobuliny ludzkiej
normalnej
Każda fiolka po 60 ml zawiera 6 g immunoglobuliny ludzkiej
normalnej
Każda fiolka po 100 ml zawiera 10 g immunoglobuliny
ludzkiej normalnej
Każda fiolka po 200 ml zawiera 20 g immunoglobuliny
ludzkiej normalnej
Wytwarzany z osocza ludzkiego pochodzącego od dawców.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Octagam 10% - dawkowanie
Leczenie substytucyjne należy rozpocząć i monitorować pod
nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu niedoborów
odporności.
Dawkowanie
Dawka i sposób dawkowania są zależne od
wskazania.
W leczeniu substytucyjnym może być konieczne indywidualne
ustalenie dawki dla pacjenta w zależności od odpowiedzi
farmakokinetycznej i klinicznej.
Poniższe schematy dawkowania są wskazówkami:
Leczenie substytucyjne w pierwotnych niedoborach
odporności
• Schemat dawkowania powinien doprowadzić do
osiągnięcia stężenia minimalnego IgG (oznaczony przed kolejną
infuzją) wynoszącego co najmniej 5-6 g/l. Leczenie wymaga
prowadzenia przez okres trzech do sześciu miesięcy od momentu
rozpoczęcia do uzyskania stanu wyrównania niedoborów. Zalecaną
dawką początkową jest 0,4-0,8 g/kg mc. podawaną jednorazowo, a
następnie stosuje się 0,2 g/kg mc. co trzy - cztery
tygodnie.
• Wymaganą dawką do osiągnięcia poziomu IgG 5 - 6 g/l
jest 0,2-0,8 g/kg mc. na miesiąc.
• Odstępy pomiędzy dawkami, kiedy został osiągnięty
stan stabilny, powinny wynosić od 3 do 4 tygodni.
• Zalecaną dawką jest 0,2 do 0,4 g/kg co trzy do
czterech tygodni. Stężenie minimalne należy utrzymywać powyżej 5
g/l.
Pierwotna małopłytkowość immunologiczna
Istnieją dwa alternatywne schematy leczenia:
• 0,8-1 g/kg w pierwszym dniu leczenia; dawkę tę
można powtórzyć jednorazowo w ciągu 3 dni.
• 0,4 g/kg na dobę przez okres od dwóch do pięciu
dni.
• W przypadku nawrotu choroby leczenie można
powtórzyć.
Zespół Guillain Barre:
• 0,4 g/kg mc. dziennie przez okres 5 dni.
Choroba Kawasaki:
• Podawać 1,6-2,0 g/kg mc. w dawkach podzielonych
przez dwa do pięciu dni lub pojedynczą dawkę 2,0 g/kg mc. Pacjentom
należy równocześnie podawać kwas acetylosalicylowy.
Poniższa tabela zawiera podsumowanie odnośnie wskazówek
dotyczących dawek leku:
Wskazanie
|
Dawka
|
Częstotliwość wstrzyknięć
|
leczenie substytucyjne w pierwotnych niedoborach
odporności
|
- dawka początkowa:
- 0,4 - 0,8 g/kg mc.
- kontynuacja dawką:
0,2 - 0,8 g/kg mc.
|
co 3 do 4 tygodni aż do uzyskania poziomu IgG co najmniej
5 - 6 g/l
|
leczenie substytucyjne we wtórnych niedoborach
odporności
|
0,2 - 0,4 g/kg mc.
|
co 3 do 4 tygodni aż do uzyskania poziomu IgG co najmniej
5 - 6 g/l
|
Wrodzony zespół AIDS
|
0,2 - 0,4 g/kg mc.
|
co 3 do 4 tygodni
|
Hipogammaglobulinemia (< 4 g/l) u pacjentów po
allogenicznym przeszczepie macierzystych komórek
krwiotwórczych
|
0,2 - 0,4 g/kg mc.
|
co 3 do 4 tygodni do uzyskania stężenia minimalnego IgG
powyżej 5 g/l.
|
modulacja odpowiedzi immunologicznej:
Pierwotna małopłytkowość immunologiczna
|
0,8 - 1 g/kg lub
|
pierwszego dnia, możliwość powtórzenia dawki jednorazowo w
okresie 3 dni
|
|
0,4 g/kg/ mc. na dzień
|
przez 2 do 5 dni
|
zespół Guillain Barre
|
0,4 g/kg/ mc. na dzień
|
przez 5 dni
|
Wskazanie
|
Dawka
|
Częstotliwość wstrzyknięć
|
choroba Kawasaki
|
1,6 - 2,0 g/kg mc. lub
2,0 g/kg mc.
|
w dawkach podzielonych przez 2 do 5 dni łącznie z kwasem
acetylosalicylowym
dawka jednorazowa łącznie z kwasem
acetylosalicylowym
|
Dzieci i młodzież
Dawkowanie u dzieci i młodzieży (0-18 lat) nie różni się
od dawkowania u dorosłych, ponieważ dla każdego ze wskazań jest ono
określone na podstawie masy ciała i dostosowane do odpowiedzi
klinicznych w stanach wymienionych powyżej.
Sposób podawania
Do podania dożylnego.
Lek Octagam 10% powinien być podawany dożylnie w postaci
infuzji z szybkością początkową 0,01 ml/kg mc. na minutę przez 30
minut. W przypadku dobrej tolerancji (patrz punkt 4.4) szybkość
podawania może być stopniowo zwiększona, maksymalnie do 0,12 ml/kg/
mc. na minutę.
Octagam 10% - środki ostrożności
Niniejszy produkt leczniczy zawiera 90 mg/ml maltozy jako
substancję pomocniczą. Interakcja maltozy w oznaczeniach stężenia
glukozy we krwi może prowadzić do fałszywie zawyżonych odczytów
stężenia glukozy, a w konsekwencji do niewłaściwego podania
insuliny prowadzącego do zagrażającej życiu hipoglikemii i zgonu.
Ukrycie stanu hipoglikemicznego przez fałszywie zawyżone odczyty
stężenia glukozy może również doprowadzić do nieleczenia prawdziwej
hipoglikemii (patrz punkt 4.5). Informacje dotyczące ostrej
niewydolności nerek zostały podane poniżej.
Niektóre ciężkie działania niepożądane mogą być związane z
szybkością infuzji. Należy ściśle przestrzegać zaleceń dotyczących
szybkości podawania zawartych w punkcie 4.2. Pacjent musi być
poddany ścisłej kontroli i obserwacji przez cały czas trwania
infuzji.
Niektóre działania niepożądane mogą występować z większą
częstotliwością w przypadku:
• dużej szybkości infuzji
• pacjentów, którzy po raz pierwszy otrzymali
normalną ludzką immunoglobulinę lub rzadziej w przypadku
zastosowania innego produktu normalnej ludzkiej immunoglobuliny lub
w przypadku, gdy od ostatniego podania upłynął długi
czas
Potencjalnych powikłań można uniknąć upewniając się, że
pacjenci:
• nie są uczuleni na normalną ludzką immunoglobulinę,
podając ją początkowo w powolnej infuzji (od 0,01 do 0,02 ml/kg mc.
na minutę);
• w ciągu całego okresu infuzji są dokładnie
monitorowani pod kątem wszelkich symptomów. W szczególności należy
obserwować pacjentów, którzy otrzymują normalną ludzką
immunoglobulinę po raz pierwszy, pacjentów, u których wcześniej
zastosowano inny produkt immunoglobuliny (IVIg) będący
odpowiednikiem produktu Octagam 10% lub gdy od poprzedniego podania
minęło dużo czasu; obserwację należy prowadzić podczas pierwszej
infuzji i przez godzinę po infuzji w celu wykrycia potencjalnych
objawów działań niepożądanych. Wszyscy inni pacjenci powinni być
obserwowani przez co najmniej 20 minut po podaniu leku.
W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy
zredukować szybkość podawania lub przerwać infuzję. Sposób
postępowania zależy od rodzaju i ciężkości działań
niepożądanych.
W przypadku wstrząsu należy zastosować standardową
procedurę medyczną dotyczącą wstrząsu.
U wszystkich pacjentów przyjmowanie dożylnych
immunoglobulin wymaga:
• odpowiedniego nawodnienia organizmu przed
rozpoczęciem infuzji
• monitorowania diurezy
• monitorowania poziomów kreatyniny w
surowicy
• unikania jednoczesnego stosowania diuretyków
pętlowych
Niniejszy produkt leczniczy zawiera nie więcej niż 0,03
mmol (lub 0,69 mg) sodu na ml. Fakt ten powinien zostać wzięty pod
uwagę przez pacjentów stosujących dietę z ograniczeniem
sodu.
Nadwrażliwość
Rzeczywiste reakcje nadwrażliwości występują rzadko. Mogą
się one pojawić w bardzo rzadkich przypadkach niedoboru IgA z
obecnością przeciwciał przeciwko IgA.
Stosowanie IVIg nie jest wskazane u pacjentów z
selektywnym niedoborem IgA, u których niedobór IgA stanowi jedyną
nieprawidłowość.
W rzadkich przypadkach podanie immunoglobuliny ludzkiej
może spowodować spadek ciśnienia krwi łącznie z reakcją
anafilaktyczną, nawet u pacjentów, którzy wcześniej dobrze
tolerowali leczenie normalną ludzką immunoglobuliną.
Zdarzenia zakrzepowo-zatorowe
Istnieją kliniczne dowody odnośnie związku między
podawaniem IVIg a incydentami zakrzepowo-zatorowymi, takimi jak:
zawał mięśnia sercowego, epizod naczyniowo-mózgowy (w tym udar),
zator tętnicy płucnej oraz zakrzepica żył głębokich, które są
uważane za związane ze względnym wzrostem lepkości krwi na skutek
wysokiej podaży immunoglobuliny u pacjentów z grupy ryzyka. Należy
zachować ostrożność podczas przepisywania i podawania IVIg
pacjentom z nadwagą oraz pacjentom z istniejącymi czynnikami ryzyka
incydentów zakrzepowych (takich jak: podeszły wiek, nadciśnienie,
cukrzyca, występowanie w przeszłości choroby naczyniowej lub
epizodów zakrzepowych, pacjenci z nabytymi lub odziedziczonymi
zaburzeniami zakrzepowymi, pacjenci unieruchomieni przez długi
okres, pacjenci z ciężką hipowolemią, pacjenci z chorobami
zwiększającymi lepkość krwi).
U pacjentów narażonych na niepożądane działania
zakrzepowo-zatorowe produkty IVIg należy podawać z minimalną
szybkością infuzji i w możliwie najmniejszej dawce.
Ostra niewydolność nerek
U pacjentów poddawanych leczeniu IVIg odnotowano przypadki
ostrej niewydolności nerek. U większości z nich występowały
czynniki podwyższonego ryzyka, takie jak: istniejąca wcześniej
niewydolność nerek, cukrzyca, hipowolemia, nadwaga, jednoczesne
przyjmowania nefrotoksycznych produktów leczniczych lub wiek
powyżej 65 lat.
W przypadku wystąpienia niewydolności nerek należy
rozważyć przerwanie stosowania IVIg. Podczas gdy odnotowane
przypadki zaburzenia czynności nerek oraz ostrej niewydolności
nerek związane były ze stosowaniem wielu licencjonowanych produktów
IVIg, które zawierają różne substancje pomocnicze, jak sacharoza,
glukoza i maltoza, produkty zawierające sacharozę jako stabilizator
były za nie odpowiedzialne nieproporcjonalnie częściej. U pacjentów
z grupy ryzyka należy rozważyć zastosowanie produktów IVIg, które
nie zawieraj ą tych substancji pomocniczych.
W przypadku pacjentów, u których istnieje ryzyko
wystąpienia niewydolności nerek produkty IVIg powinno się podawać z
minimalną prędkością infuzji oraz w najmniejszych stosowanych
dawkach.
Zespół aseptycznego zapalenia opon mózgowych
(AMS)
W związku z terapią IVIg zgłaszano zespół aseptycznego
zapalenia opon mózgowych. Przerwanie terapii IVIg powodowało
remisję AMS w ciągu kilku dni bez następstw. Zespół z reguły
rozpoczynał się w ciągu od kilku godzin do 2 dni po terapii IVIg. W
badaniach płynu mózgowo-rdzeniowego często stwierdza się pleocytozę
do kilku tysięcy komórek na mm3, głównie granulocytów,
oraz stężenia białka podwyższone do kilkuset mg/dl.
AMS może występować częściej w związku z leczeniem dużymi
dawkami IVIg (2 g/kg).
Niedokrwistość hemolityczna
Produkty IVIg mogą zawierać przeciwciała grup krwi, które
mogą działać jak hemolizyny i indukować w warunkach
in vivo opłaszczenie krwinek czerwonych
immunoglobuliną, powodując dodatnią bezpośrednią reakcję
antyglobulinową (test Coombsa), a w rzadkich przypadkach hemolizę.
W wyniku terapii IVIg może rozwinąć się niedokrwistość hemolityczna
spowodowana zwiększoną sekwestracją krwinek czerwonych. Pacjenci
przyjmujący IVIg powinni być monitorowani pod kątem objawów
klinicznych i symptomów hemolizy. (Patrz punkt 4.8.).
Wpływ na wyniki testów serologicznych
Po wstrzyknięciu immunoglobuliny, przejściowy wzrost we
krwi pacjentów biernie przeniesionych różnych przeciwciał może
dawać fałszywie dodatnie wyniki testów serologicznych.
Biernie przeniesione przeciwciała przeciwko antygenom
erytrocytów (np. A, B lub D) mogą zaburzać wyniki niektórych testów
serologicznych, na przykład bezpośredniego testu antyglobulinowego
(DAT, bezpośredni test Coombsa).
Czynniki zakaźne
Standardowe czynności zapobiegające zakażeniom związanym
ze stosowaniem produktów leczniczych otrzymywanych z ludzkiej krwi
lub osocza obejmują selekcję dawców, badanie indywidualnych donacji
i puli osocza na obecność specyficznych markerów zakażeń oraz
stosowanie skutecznych procedur inaktywacji/usuwania wirusów w
procesie wytwarzania. Mimo to, przy podawaniu leków wytwarzanych z
ludzkiej krwi lub osocza nie można całkowicie wykluczyć ryzyka
przeniesienia czynników zakaźnych. Dotyczy to także nieznanych lub
powstających wirusów i innych patogenów.
Uważa się, że podjęte czynności w stosunku do wirusów
otoczkowych, takich jak HIV, HBV i HCV, są skuteczne.
Podejmowane środki ostrożności mogą mieć ograniczone
zastosowanie w przypadku wirusów bezotoczkowych, takich jak wirus
zapalenia wątroby typu A (HAV) oraz parwowirus B19.
Pocieszający jest fakt, że z dotychczasowego doświadczenia
klinicznego wynika, iż za pośrednictwem immunoglobulin nie dochodzi
do przenoszenia wirusa zapalenia wątroby typu A lub parwowirusa B19
oraz że przypuszcza się, iż skład przeciwciał stanowi ważny czynnik
w ochronie przeciwko zakażeniom wirusowym.
Zaleca się, aby za każdym razem, kiedy lek Octagam 10%
podawany jest pacjentowi, zapisywać nazwę oraz numer serii
produktu, aby zachować związek między pacjentem a numerem serii
produktu.
Dzieci i młodzież
Brak specjalnych lub dodatkowych ostrzeżeń oraz środków
ostrożności.dla dzieci i młodzieży.
Octagam 10% - przedawkowanie
Przedawkowanie może prowadzić do nadmiernego przeciążenia
ustroju płynami i wzrostu lepkości krwi, w szczególności u
pacjentów z grup ryzyka, łącznie z pacjentami starszymi i z
zaburzeniami pracy serca lub nerek..
Octagam 10% - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek
substancję pomocniczą wchodzącą w skład leku Octagam 10% (patrz
punkt 4.4) .
Nadwrażliwość na ludzkie immunoglobuliny, w szczególności
u pacjentów z przeciwciałami przeciwko IgA.
Octagam 10% - działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Ogólnie, sporadycznie mogą wystąpić różnego typu reakcje
alergiczne lub nadwrażliwości oraz ból głowy, zawroty głowy,
dreszcze, ból pleców, ból w klatce piersiowej, gorączka, reakcje
skórne, wymioty, ból stawów, niskie ciśnienie krwi i nudności.
Reakcje na dożylne immunoglobuliny zależne są od dawki i szybkości
infuzji.
W rzadkich przypadkach normalne ludzkie immunoglobuliny
mogą spowodować nagły spadek ciśnienia krwi i wstrząs
anafilaktyczny, nawet w przypadku, gdy pacjent nie wykazywał
nadwrażliwości na lek po poprzednim podaniu.
W związku z podawaniem normalnej ludzkiej immunoglobuliny
zaobserwowano odwracalne przypadki aseptycznego zapalenia opon
mózgowych i rzadkie przypadki przemijających reakcji skórnych. U
pacjentów, zwłaszcza mających grupę krwi A, B i AB, zaobserwowano
odwracalne reakcje hemolityczne. W rzadkich przypadkach po
zastosowaniu wysokiej dawki IVIg może występować niedokrwistość
hemolityczna wymagająca transfuzji (patrz również punkt
4.4).
Zaobserwowano wzrost poziomu kreatyniny w surowicy i/lub
ostrą niewydolność nerek.
Bardzo rzadko: Reakcje o charakterze zakrzepowo-zatorowym,
takie jak zawał mięśnia sercowego, udar, zator tętnicy płucnej,
zatorowość żył głębokich.
W przypadkach, gdy podawane są produkty lecznicze
wytwarzane z ludzkiej krwi lub osocza, nie można całkowicie
wykluczyć przeniesienia czynników zakaźnych. Dotyczy to również
nieznanych lub nowo powstałych wirusów oraz innych patogenów.
Informacje dotyczące bezpieczeństwa w odniesieniu do przenoszonych
czynników zakaźnych zostały podane w rozdziale 4.4.
Tabelaryczne zestawienie działań
niepożądanych
Poniższa tabela została przygotowana zgodnie z
klasyfikacją układów i narządów MedDRA (klasyfikacja układów i
narządów - SOC i zalecane terminy [ang. Preferred
Term Level]).
Częstość występowania oceniono według następującej
konwencji: bardzo często (> = 1/10); często (> = 1/100 do
< 1/10); niezbyt często (> = 1/1.000 do < 1/100); rzadko
(> = 1/10.000 do < 1/1.000); bardzo rzadko (< 1/10.000),
częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych
danych).
Częstości występowania działań niepożądanych podane w
poniższej tabeli zostały określone na podstawie badań klinicznych
przeprowadzonych po podaniu produktu Octagam 5% (kolumny „często" i
„niezbyt często") oraz na podstawie wyników badań otrzymanych po
wprowadzeniu produktu Octagam 5% do obrotu (kolumna „bardzo
rzadko"). W obrębie każdej grupy o określonej częstości
występowania objawy niepożądane wymienione są zgodnie ze
zmniejszającym się ich nasileniem.
Wg MedDRA w. 8.1
|
Często > = 1/100 do < 1/10
|
Niezbyt często > = 1/1.000 do <
1/100
|
Bardzo rzadko < 1/10.000
|
zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
|
|
Leukopenia;
niedokrwistość hemolityczna
|
zaburzenia układu immunologicznego
|
nadwrażliwość
|
|
wstrząs anafilaktyczny; reakcja anafilaktyczna; reakcja
rzekomoanafilaktyczna; obrzęk naczynioruchowy; obrzęk
twarzy
|
zaburzenia psychiczne
|
|
|
niepokój
|
zaburzenia układu nerwowego
|
ból głowy
|
|
udar naczyniowy mózgu;
aseptyczne zapalenie opon mózgowych;
migrena;
zawroty głowy;
parestezja
|
zaburzenia serca
|
|
|
zawał mięśnia sercowego;
tachykardia;
palpitacje;
sinica
|
zaburzenia naczyniowe
|
|
|
zakrzepica;
obwodowa niewydolność krążenia;
niedociśnienie;
nadciśnienie
|
zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i
śródpiersia
|
|
|
niewydolność oddechowa; zator tętnicy płucnej;
|
|
|
|
obrzęk płucny; skurcz oskrzeli; duszność;
kaszel
|
zaburzenia żołądka i jelit
|
nudności
|
|
wymioty; biegunka; ból brzucha
|
zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
|
wyprysk
|
pokrzywka; wysypka;
wysypka rumieniowata; zapalenie skóry; świąd;
łysienie
|
zaburzenia mięśniowo szkieletowe i tkanki
łącznej
|
|
ból pleców
|
ból stawów; ból mięśni
|
zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
|
|
ostra niewydolność nerek
|
zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
gorączka;
uczucie zmęczenia;
reakcje w miejscu podania
|
dreszcze;
ból w klatce piersiowej
|
uderzenia gorąca; zaczerwienienie; nadmierne pocenie; złe
samopoczucie
|
badania diagnostyczne
|
|
|
zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych;
fałszywie pozytywny wynik badania stężenia glukozy we
krwi
|
Opis wybranych działań niepożądanych
Opis wybranych działań niepożądanych został podany w
punkcie 4.4.
Dzieci i młodzież
W badaniach klinicznych z produktem Octagam większość
działań niepożądanych zaobserwowanych u dzieci była łagodna, a
wiele z nich ustąpiło po zastosowaniu prostych środków, takich jak
zmniejszenie szybkości infuzji lub jej tymczasowe przerwanie.
Wszystkie zaobserwowane działania niepożądane dotyczyły preparatów
IVIG. U populacji pediatrycznej najczęściej obserwowanym działaniem
niepożądanym był ból głowy.
Zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne
jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to
nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu
medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania
niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji
Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
{aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu} e-mail:
ndl@urpl.gov.pl.
Komentarze