Norcuron - dawkowanie
Produkt leczniczy do podawania dożylnego
Dawkowanie
Tak jak inne leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe,
Norcuron powinien być podawany wyłącznie przez, lub pod nadzorem
doświadczonych klinicystów, zaznajomionych z działaniem i
stosowaniem tych leków.
Podobnie jak w przypadku innych leków blokujących przewodnictwo
nerwowo-mięśniowe, dawkę produktu Norcuron należy dobierać
indywidualnie u poszczególnych pacjentów. W czasie ustalania dawki
należy wziąć pod uwagę metodę znieczulenia, spodziewany czas
trwania zabiegu chirurgicznego, możliwe interakcje z innymi lekami
podawanymi przed lub w czasie trwania znieczulenia oraz stan
pacjenta.
Zalecane jest właściwe monitorowanie przewodnictwa
nerwowo-mięśniowego w celu oceny stopnia bloku nerwowo-mięśniowego
oraz jego ustępowania.
Wziewne leki znieczulające nasilają działanie zwiotczające
bromku wekuronium. Działanie tych leków nabiera klinicznego
znaczenia wraz z trwaniem znieczulenia, kiedy osiągną one takie
stężenie w tkankach, które wywoła interakcję z bromkiem wekuronium.
Wobec tego, w trakcie długich znieczuleń (dłuższych niż 1 godzina)
z użyciem leków wziewnych, należy modyfikować dawkowanie produktu
Norcuron, podając rzadziej mniejsze dawki lub zmniejszając szybkość
podawania produktu we wlewie dożylnym (patrz punkt 4.5).
Podane poniżej zalecane dawki produktu Norcuron służą jako
ogólne wytyczne do intubacji dotchawiczej oraz zwiotczenia mięśni w
krótko- i długotrwałych zabiegach chirurgicznych u pacjentów
dorosłych.
Intubacja dotchawicza
Standardową dawką do intubacji w przebiegu rutynowego
znieczulania jest 0,08 do 0,1 mg/kg mc.
bromku wekuronium. Odpowiednie warunki do wykonania intubacji
osiąga się u większości pacjentów w ciągu 90 do 120 sekund od
podania.
Dawkowanie produktu Norcuron w zabiegach chirurgicznych po
intubacji z użyciem sukcynylocholiny
Zalecane dawki: 0,03 do 0,05 mg/kg mc. bromku wekuronium.
Jeżeli do intubacji używa się sukcynylocholiny, podanie produktu
Norcuron należy opóźnić aż do czasu, gdy u pacjenta ustąpi
klinicznie blokada przewodnictwa nerwowo-mięśniowego wywołana
sukcynylocholiną.
Dawki podtrzymujące
Zalecaną dawką podtrzymującą jest 0,02 do 0,03 mg/kg mc. bromku
wekuronium. Dawki podtrzymujące należy podawać, gdy reakcja
skurczowa na bodziec powraca do 25% wartości kontrolnej.
Infuzja ciągła
Jeżeli produkt Norcuron podawany jest w ciągłym wlewie dożylnym,
zalecane jest podanie dawki początkowej bromku wekuronium (patrz
„Intubacja dotchawicza”) a gdy zaczyna ustępować blokada
nerwowo-mięśniowa, należy rozpocząć podawanie produktu we wlewie
dożylnym.
Szybkość wlewu należy tak ustalić, aby wartość reakcji
skurczowej na bodziec wynosiła 10% wartości kontrolnej lub, aby
utrzymać jedną lub dwie odpowiedzi na ciąg czterech impulsów.
U dorosłych, przy znieczuleniu dożylnym, szybkość wlewu wymagana
do utrzymania bloku nerwowo-mięśniowego na tym poziomie wynosi 0,8
do 1,4 µg/kg mc./min bromku wekuronium. Dawkowanie u noworodków i
niemowląt patrz poniżej. Zalecane jest ciągłe monitorowanie bloku
nerwowo-mięśniowego ze względu na różnice indywidualne oraz
zastosowane metody znieczulenia ogólnego.
Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku
Można stosować te same dawki intubacyjne i podtrzymujące, tak
jak u młodszych osób dorosłych (odpowiednio, 0,08 do 0,1 mg/kg mc.
i 0,02 do 0,03 mg/kg mc.). Jednakże, u osób w podeszłym wieku, czas
działania produktu jest przedłużony, w porównaniu do osób
młodszych, ze względu na zmiany mechanizmów farmakokinetycznych.
Czas pojawienia się działania produktu u osób w podeszłym wieku
jest podobny do tego, który występuje u młodszych dorosłych.
Dawkowanie u dzieci i młodzieży
Młodzież (12 do 17 lat)
Ze względu na niewiele danych na temat dawkowania produktu u
młodzieży, doradza się stosowanie tych samych dawek, co u
dorosłych, w oparciu o rozwój fizjologiczny w tym wieku.
Dzieci (2 do 11 lat)
Wymagania dla dawkowania produktu u dzieci są większe niż u
dorosłych i noworodków (patrz punkt 5.1 Stosowanie u dzieci).
Jednakże, zwykle wystarczają te same dawki intubacyjne i
podtrzymujące, co dla dorosłych (odpowiednio, 0,08 do 0,1 mg/kg mc.
i 0,02 do 0,03 mg/kg mc.). Ponieważ czas trwania działania leku u
dzieci jest krótszy, wymagane jest częstsze podawanie dawek
podtrzymujących.
Noworodki (0 do 27 dni) i niemowlęta (28 dni do 23
miesięcy)
Z powodu możliwej zmienności wrażliwości płytki
nerwowo-mięśniowej, zwłaszcza u noworodków i prawdopodobnie u
niemowląt w wieku do 4 miesięcy, zaleca się podanie początkowej
dawki testowej 0,01 do 0,02 mg/kg mc. bromku wekuronium, a
następnie rosnących dawek, aż do uzyskania
90 do 95% stłumienia reakcji skurczowej na bodziec. Podczas
zabiegów chirurgicznych u noworodków, dawka bromku wekuronium nie
powinna przekraczać 0,1 mg/kg mc.
Wymagania dla dawkowania u starszych niemowląt (5 do 23
miesięcy) są takie same jak u dorosłych. Jednakże, ponieważ czas do
wystąpienia działania produktu Norcuron u tych pacjentów jest
znacznie krótszy niż u dorosłych i dzieci, na ogół nie jest
wymagane stosowanie dużych dawek intubacyjnych, dla szybkiego
wystąpienia dobrych warunków dla intubacji.
Czas działania i czas ustąpienia bloku po podaniu produktu
Norcuron jest dłuższy u noworodków i niemowląt niż u dzieci i
dorosłych. Dlatego dawki podtrzymujące u noworodków i niemowląt
produktu Norcuron powinny być rzadziej podawane (patrz punkt 5.1
Stosowanie u dzieci).
Noworodki przedwcześnie urodzone (wcześniaki)
Brak jest danych wystarczających do potwierdzenia zaleceń
dotyczących dawkowania bromku wekuronium u noworodków przedwcześnie
urodzonych.
Wlew ciągły u dzieci i młodzieży
Dane dotyczące podawania wekuronium we wlewie ciągłym u dzieci i
młodzieży są niewystarczające, dlatego nie można ustalić zalecanego
dawkowania.
Dawkowanie u pacjentów z nadwagą i otyłych
Przy stosowaniu produktu u pacjentów z nadwagą lub otyłych (wg
definicji, u których masa ciała jest o 30% lub więcej większa od
należnej masy ciała) dawki produktu Norcuron należy zmniejszyć,
biorąc pod uwagę beztłuszczową masę ciała.
Większe dawki
Jeżeli zaistnieje powód wyboru większych dawek dla
poszczególnych pacjentów, to wówczas, podczas zabiegów
chirurgicznych, zarówno w znieczuleniu halotanowym, jak i
neuroleptycznym, podaje się dawki początkowe od 0,15 mg do 0,3
mg/kg mc. bromku wekuronium, bez występowania działań niepożądanych
dotyczących serca i naczyń o ile utrzymuje się odpowiednią
wentylację. Stosowanie tych większych dawek bromku wekuronium
skraca czas wystąpienia działania i wydłuża czas jego
działania.
Sposób podawania
Produkt Norcuron przed zastosowaniem należy rozpuścić. Norcuron
podaje się dożylnie w pojedynczym szybkim wstrzyknięciu lub w
infuzji ciągłej (patrz punkt 6.6).
Norcuron - środki ostrożności
Norcuron powoduje zwiotczenie mięśni oddechowych. U pacjentów,
którym jest podawany, konieczne jest stosowanie mechanicznej
wentylacji, do momentu powrotu własnej czynności oddechowej. W
przypadku wystąpienia trudności związanych z intubacją powodujących
kliniczną konieczność natychmiastowego zniesienia blokady
nerwowo-mięśniowej po podaniu wekuronium, należy rozważyć podanie
sugammadeksu.
Tak jak w przypadku innych leków blokujących przewodnictwo
nerwowo-mięśniowe, w przypadku produktu Norcuron opisywano
resztkową kuraryzację. W celu zapobiegania powikłaniom, wynikającym
z resztkowej kuraryzacji, zaleca się ekstubację pacjenta dopiero,
gdy blokada nerwowomięśniowa ustąpi. Należy także uwzględnić inne
czynniki mogące powodować resztkową kuraryzację po ekstubacji w
fazie pooperacyjnej (takie jak interakcje lekowe lub stan
pacjenta). Jeżeli lek nie jest stosowany w ramach standardowej
praktyki klinicznej, należy rozważyć zastosowanie sugammadeksu lub
innego leku odwracającego działanie produktu, zwłaszcza w tych
przypadkach, w których resztkowa kuraryzacja jest bardziej
prawdopodobna.
Po zastosowaniu leków blokujących przewodnictwo
nerwowo-mięśniowe mogą wystąpić reakcje anafilaktyczne. Należy
zawsze być przygotowanym do ich opanowania. Zwłaszcza w przypadku
wcześniejszego występowania reakcji anafilaktycznych po podaniu
leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Szczególne
środki ostrożności należy przedsięwziąć w przypadku pacjentów, u
których występowały uprzednio krzyżowe reakcje anafilaktyczne na
leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe.
Bromek wekuronium w dawkach klinicznych nie wpływa na serce i
naczynia. Nie łagodzi bradykardii mogącej występować w wyniku
zastosowania innych leków znieczulających i opiatów, lub w wyniku
odruchów z nerwu błędnego podczas zabiegu chirurgicznego. Dlatego,
ponowna ocena zastosowania i (lub) dawkowania leków wagolitycznych,
takich jak atropina w premedykacji lub przy wprowadzaniu do
znieczulenia, może być przydatna w zabiegach chirurgicznych,
podczas których możliwe jest wystąpienie reakcji ze strony nerwu
błędnego (np. zabiegach chirurgicznych, w których stosuje się leki
znieczulające o znanych działaniach pobudzających nerw błędny,
zabiegach okulistycznych, w obrębie jamy brzusznej lub zabiegach w
okolicy odbytnicy i odbytu, itp.)
Ogólnie, po długotrwałym stosowaniu leków blokujących
przewodnictwo nerwowo-mięśniowe w Oddziałach Intensywnej Opieki
Medycznej, odnotowywano przedłużone porażenie i (lub) osłabienie
mięśni szkieletowych. Aby wykluczyć możliwe przedłużenie bloku
nerwowo-mięśniowego i (lub) przedawkowanie produktu leczniczego,
zaleca się monitorowanie przewodnictwa nerwowomięśniowego przez
cały czas stosowania tych leków. Ponadto, pacjenci powinni otrzymać
odpowiednie leki przeciwbólowe i uspokajające. Dawkę leków
blokujących przewodnictwo nerwowomięśniowe należy dobierać
starannie, w zależności dla poszczególnych pacjentów. Produkt
powinien być stosowany przez lub pod nadzorem doświadczonych
klinicystów, zaznajomionych z jego działaniem z zastosowaniem
odpowiednich sposobów monitorowania przewodnictwa
nerwowomięśniowego.
Po długotrwałym stosowaniu niedepolaryzujących leków blokujących
przewodnictwo nerwowomięśniowe w Oddziałach Intensywnej Opieki
Medycznej, w połączeniu z terapią kortykosteroidową często
opisywano występowanie miopatii. Dlatego, u pacjentów otrzymujących
zarówno leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, jak i
kortykosteroidy, czas stosowania środka blokującego przewodnictwo
nerwowo-mięśniowe powinien być ograniczony do minimum.
Poniższe warunki mogą wpływać na farmakokinetykę i (lub)
farmakodynamikę produktu Norcuron:
Choroba wątroby i (lub) dróg żółciowych oraz niewydolność
nerek
Bromek wekuronium jest wydalany z moczem i żółcią, Norcuron
należy ostrożnie stosować u pacjentów z klinicznie istotnymi
chorobami wątroby i (lub) dróg żółciowych i (lub) niewydolnością
nerek. U tych pacjentów obserwowano przedłużone działanie produktu,
zwłaszcza, gdy duże dawki bromku wekuronium (0,15 do 0,2 mg/kg mc.)
podawano pacjentom z chorobami wątroby.
Spowolniony przepływ krwi
Stany chorobowe związane ze spowolnionym przepływem krwi takie
jak: choroby serca i naczyń, podeszły wiek i stany obrzękowe
powodujące zwiększenie objętości dystrybucji mogą opóźniać
wystąpienie działania produktu. Czas działania także może być
przedłużony, ze względu na zmniejszony klirens osoczowy.
Choroby nerwów i mięśni
Norcuron podobnie jak inne leki blokujące przewodnictwo
nerwowo-mięśniowe powinien być stosowany z maksymalną ostrożnością
u pacjentów z chorobami nerwowo-mięśniowymi lub po przebytym
zapaleniu substancji szarej rdzenia (Poliomyelitis),
ponieważ u tych pacjentów reakcja na jego podanie może być znacznie
zmieniona. Natężenie i rodzaje tych zmian mogą być bardzo różne. U
pacjentów z Myasthenia gravis lub zespołem miastenicznym
Eatona-Lamberta nawet małe dawki bromku wekuronium mogą działać
bardzo silnie, dlatego dawkowanie należy dostosować do mierzonego
napięcia mięśni.
Hipotermia
Podczas wykonywania zabiegów chirurgicznych w obniżonej
temperaturze działanie blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe
produktu Norcuron jest nasilone i wydłużone.
Otyłość
Podobnie jak w przypadku innych leków blokujących przewodnictwo
nerwowo-mięśniowe, produkt Norcuron może wydłużać działanie
blokujące połączenia nerwowo-mięśniowe i czas samoistnego powrotu
przewodnictwa nerwowo-mięśniowego u osób otyłych, gdy podawane
dawki zostały ustalone w oparciu o rzeczywistą masę ciała.
Oparzenia
Wiadomo, że u pacjentów z oparzeniami rozwija się oporność na
niedepolaryzujące leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe.
Zaleca się dostosowanie indywidualnej dawki w takich
przypadkach.
Czynniki mogące zwiększać działanie produktu Norcuron
Hipokaliemia (np. po ciężkich wymiotach, biegunce i lekach
moczopędnych), hipermagnezemia, hipokalcemia (po licznych
przetoczeniach krwi), hipoproteinemia, odwodnienie, kwasica,
hiperkapnia, wyniszczenie.
Należy, zatem, o ile jest to możliwe wyrównać poważne zaburzenia
elektrolitowe, nieprawidłowe pH krwi lub odwodnienie przed
zastosowaniem produktu Norcuron.
Norcuron - przedawkowanie
W przypadku przedawkowania i przedłużonego bloku przewodnictwa
nerwowo-mięśniowego u pacjenta powinno się nadal stosować oddech
wspomagany i odpowiednią sedację. W takiej sytuacji są dwie opcje
działania w celu zniesienia bloku przewodnictwa
nerwowo-mięśniowego: (1) Sugammadeks może być stosowany w celu
zniesienia intensywnego i głębokiego bloku. Dawka podanego
sugammadeksu zależy od poziomu bloku przewodnictwa
nerwowo-mięśniowego. Podanie sugammadeksu w celu zniesienia blokady
wywołanej przez wekuronium zaleca się tylko u osób dorosłych. (2)
Kiedy rozpocznie się spontaniczne znoszenie bloku przewodnictwa
nerwowomięśniowego należy podać odpowiednią dawkę inhibitora
acetylocholinesterazy (np. neostygminę, edrofonium,
pirydostygminę). Jeżeli podawanie inhibitora acetylocholinesterazy
nie powoduje odwrócenia bloku nerwowo-mięśniowego należy
kontynuować wentylację aż do powrotu spontanicznego oddechu.
Wielokrotne podawanie inhibitora acetylocholinesterazy może być
niebezpieczne.
Norcuron - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na wekuronium lub jon bromkowy lub na którąkolwiek
z substancji pomocniczych produktu Norcuron.
Norcuron - działania niepożądane
Częstości występowania określa się w następujący sposób: bardzo
często (≥1/10), często (≥1/100 do < 1/10), niezbyt często
(≥1/1000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do < 1/1000), bardzo
rzadko (< 1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona
na podstawie dostępnych danych).
Działania niepożądane leków występują rzadko (≥1/10 000 do <
1/1000). Najczęściej występujące działania niepożądane obejmują
zmiany w czynnościach życiowych i przedłużony blok przewodnictwa
nerwowo-mięśniowego. Najczęściej opisywanymi działaniami
niepożądanymi podczas obserwacji po wprowadzeniu produktu na rynek
są reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne i objawy z nimi
związane (częstość zgłaszania < 1/100 000). Patrz także
wyjaśnienia w tabeli poniżej.
Klasyfikacja układów i narządów (ang. MedDRA)
|
Preferowany termin1
|
Niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100) lub rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1000)
|
Bardzo rzadko (< 1/10 000)
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
|
Nadwrażliwość
Reakcja anafilaktycza
Reakcja anafilaktoidalna Wstrząs anafilaktyczny
Wstrząs anafilaktoidalny
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
|
Porażenie wiotkie
|
Zaburzenia serca
|
Tachykardia
|
|
Zaburzenia naczyniowe
|
Hipotensja
|
Zapaść krążeniowa i wstrząs Nagłe zaczerwienie skóry
|
Zaburzenia układu
oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
|
|
Skurcz oskrzeli
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
|
Obrzęk naczynioruchowy
Pokrzywka
Wysypka
Wysypka rumieniowa
|
Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe, tkanki łącznej
|
|
Osłabienie mięśni2
Miopatia steroidowa2
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
Lek nieskuteczny Zmniejszenie działania leku/odpowiedzi
terapeutycznej
Zwiększenie działania leku/odpowiedzi terapeutycznej
|
Obrzęk twarzy
Ból w miejscu wstrzyknięcia
Reakcja w miejscu wstrzyknięcia
|
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach
|
Przedłużony blok nerwowo-mięśniowy Opóźnienie wychodzenia ze
znieczulenia
|
Powikłania znieczulenia związane z drogami oddechowymi
|
MedDRA wersja 8.0
1
Częstości są oszacowane na podstawie raportów z obserwacji po
wprowadzeniu na rynek oraz danych z piśmiennictwa ogólnego.
2
Po przewlekłym stosowaniu w oddziałach intensywnej opieki
medycznej
Przedłużony blok nerwowo-mięśniowy
Bardzo często występującą reakcją niepożądaną na
niedepolaryzujące leki blokujące, jako klasę leków, jest
przedłużenie farmakologicznego działania leku poza potrzebny okres
czasu. Może ona przejawiać się jako osłabienie mięśni szkieletowych
aż do głębokiego i przedłużonego porażenia mięśni szkieletowych,
skutkującego niewydolnością oddechową lub bezdechem. Po stosowaniu
produktu Norcuron w Oddziałach Intensywnej Opieki Medycznej, w
połączeniu z kortykosteroidami, opisano kilka przypadków miopatii
(patrz punkt 4.4).
Reakcje anafilaktyczne
Bardzo rzadko opisywano ciężkie reakcje anafilaktyczne po
zastosowaniu leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, w
tym produktu Norcuron. Reakcje anafilaktyczne/anafilaktoidalne
zwykle obejmują kilka objawów obiektywnych lub subiektywnych, np.
skurcz oskrzeli, zaburzenia sercowo-naczyniowe (np. hipotensja,
tachykardia, zapaść krążeniowa – wstrząs) i zmiany skórne (np.
obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka). Reakcje te, w niektórych
przypadkach, były śmiertelne. Ze względu na możliwe nasilenie tych
reakcji, należy przyjąć, że mogą one wystąpić, i przedsięwziąć
odpowiednie środki zaradcze.
Uwalnianie histaminy i odczyny histaminowe
Wiadomo, że leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe mogą
powodować uwalnianie histaminy, zarówno miejscowo, w miejscu
wstrzyknięcia, jak i ogólnoustrojowo. Podczas stosowania tych leków
należy zawsze uwzględnić możliwe wystąpienie świądu i reakcji
rumieniowych w miejscu wstrzyknięcia i (lub) uogólnionych reakcji
histaminopodobnych (anafilaktoidalnych) (patrz także opis reakcji
anafilaktycznych, powyżej).
Badania doświadczalne, w których Norcuron podawano śródskórnie
wykazały, że produkt ten w bardzo niewielkim stopniu powoduje
miejscowe uwalnianie histaminy. Kontrolowane badania u ludzi nie
wykazały żadnego istotnego zwiększenia stężenia histaminy w
surowicy po dożylnym podaniu produktu Norcuron. Po zastosowaniu
tego produktu przypadki zwiększonego stężenia histaminy występowały
bardzo rzadko.
Komentarze