NeoAfrin

NeoAfrin - dawkowanie

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Podanie doustne.

Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat: 1 tabletka dwa razy na dobę, rano i wieczorem. Po uzyskaniu poprawy 1 tabletka na dobę jest wystarczająca do skutecznej kontroli objawów.

NeoAfrin - środki ostrożności

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego u pacjentów z jaskrą z wąskim kątem przesączania, wrzodem trawiennym utrudniającym pasaż treści pokarmowej, niedrożnością odźwiernikowo-dwunastniczą, przerostem gruczołu krokowego, niedrożnością szyi pęcherza moczowego, chorobą układu krążenia, a także u pacjentów z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym, cukrzycą i dławicą piersiową.

U pacjentów w wieku powyżej 60 lat składnik przeciwhistaminowy produktu leczniczego może powodować zawroty głowy, sedację, obniżenie ciśnienia krwi. U tych pacjentów jest także większe prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych spowodowanych przez sympatykomimetyki.

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Produkt leczniczy może powodować pobudliwość, szczególnie u dzieci.

Produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną 155 mg i sacharozę 117 mg.

Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy oraz u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.

Lek zawiera butylu parahydroksybenzoesan, może więc powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego).

NeoAfrin - przedawkowanie

4.9 Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania należy natychmiast zastosować odpowiednie leczenie.

Objawy przedawkowania

Do objawów przedawkowania leków przeciwhistaminowych należą zarówno objawy hamowania ośrodkowego układu nerwowego (sedacja, bezdech, zmniejszenie aktywności umysłowej, zapaść sercowo-naczyniowa), jak i objawy pobudzenia ośrodkowego układu nerwowego (bezsenność, omamy, drżenia lub drgawki), a nawet śmierć. Inne objawy to: zawroty głowy, szum w uszach, ataksja, zaburzenia widzenia, spadek ciśnienia tętniczego. U dzieci częściej występuje pobudzenie, jak i objawy atropinopodobne, takie jak: suchość w jamie ustnej, rozszerzenie źrenicy, zaczerwienienie, podwyższenie temperatury ciała i objawy żołądkowo-jelitowe. Duże dawki sympatykomimetyków mogą powodować bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, pocenie się, pragnienie, tachykardię, ból w klatce piersiowej, kołatanie serca, trudności w oddawaniu moczu, osłabienie mięśniowe, napięcie mięśniowe, lęk, niepokój i bezsenność. Wiele leków z tej grupy może powodować toksyczne psychozy z urojeniami i omamami. Niektóre leki mogą powodować zaburzenia rytmu serca, zapaść krążeniową, drgawki, śpiączkę i niewydolność oddechową.

Leczenie

Pozostałości leku w żołądku można usunąć przez podanie węgla aktywowanego w postaci wodnej zawiesiny. Należy rozważyć wykonanie płukania żołądka. Roztworami do płukania żołądka, z wyboru, są: izotoniczny roztwór chlorku sodu lub 0,45% roztwór chlorku sodu.

Osmotyczne środki przeczyszczające, powodujące napływ wody do światła jelita i rozcieńczenie treści jelitowej, są odpowiednimi środkami ze względu na ich szybkie działanie. Dializa ma niewielkie znaczenie w zatruciu lekami przeciwhistaminowymi. Po niezbędnym, wstępnym leczeniu pacjenta należy nadal monitorować.

Leczenie objawów przedawkowania jest objawowe i podtrzymujące. Nie należy podawać leków pobudzających (analeptyków). W przypadku wystąpienia niedociśnienia można zastosować leki powodujące skurcz naczyń krwionośnych. W przypadku napadów padaczkowych można zastosować krótko działające barbiturany, diazepam lub paraldehyd. W celu obniżenia bardzo wysokiej temperatury ciała można zastosować okłady z gąbek nasączonych letnią wodą lub koc termiczny. W przypadku bezdechu należy zastosować oddychanie wspomagające.