Mycamine - ulotka preparatu
- OPIS I SKŁAD
- DAWKOWANIE
- DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
- CIĄŻA, KARMIENIE, POJAZDY
Mycamine - opis
Produkt leczniczy Mycamine jest wskazany:
u dorosłych, młodzieży w wieku ≥ 16 lat i osób w podeszłym
wieku:
- w leczeniu inwazyjnej
kandydozy;
- w leczeniu kandydozy
przełyku u pacjentów, u których właściwe jest zastosowanie leczenia
dożylnego;
- w profilaktyce
zakażeń wywołanych Candida u pacjentów poddawanych zabiegom
przeszczepiania alogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych
lub u pacjentów, u których przewiduje się wystąpienie neutropenii
(bezwzględna liczba neutrofilów < 500 komórek/µl) utrzymującej
się przez 10 lub więcej dni;
u dzieci (w tym noworodków) i młodzieży w wieku < 16
lat:
- w leczeniu inwazyjnej
kandydozy;
- w profilaktyce
zakażeń wywołanych Candida u pacjentów poddawanych zabiegom
przeszczepiania alogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych
lub u pacjentów, u których przewiduje się wystąpienie neutropenii
(bezwzględna liczba neutrofilów < 500 komórek/µl) utrzymującej
się przez 10 lub więcej dni.
Podczas podejmowania decyzji o zastosowaniu produktu
leczniczego Mycamine należy uwzględnić potencjalne ryzyko rozwoju
nowotworów wątroby (patrz punkt 4.4). Z tego względu Mycamine można
stosować wyłącznie wtedy, gdy stosowanie innych leków
przeciwgrzybiczych nie jest właściwe.
Mycamine - skład
Każda fiolka zawiera 50 mg mykafunginy (w postaci soli
sodowej).
Po rozpuszczeniu każdy ml zawiera 10 mg mykafunginy (w postaci
soli sodowej).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Mycamine - dawkowanie
Należy przestrzegać oficjalnych/lokalnych wytycznych dotyczących
właściwego stosowania leków przeciwgrzybiczych.
Leczenie produktem Mycamine powinno być rozpoczęte przez lekarza
mającego doświadczenie w leczeniu zakażeń grzybiczych.
W celu izolacji i identyfikacji szczepów chorobotwórczych przed
rozpoczęciem leczenia zaleca się pobranie próbek w celu wykonania
posiewów mikologicznych oraz innych badań laboratoryjnych (w tym
badania histopatologicznego). Leczenie można rozpocząć przed
otrzymaniem wyników posiewów i innych badań. Jednak po uzyskaniu
wyników tych badań należy odpowiednio skorygować leczenie
przeciwgrzybicze.
Dawkowanie
Dawkowanie produktu Mycamine zależy od masy ciała pacjenta i
podano je w tabelach poniżej:
Stosowanie u dorosłych, młodzieży w wieku ≥ 16 lat i
pacjentów w podeszłym wieku
Wskazanie
|
|
|
|
Masa ciała > 40 kg
|
Masa ciała ≤ 40 kg
|
Leczenie inwazyjnej kandydozy
|
100 mg/dobę*
|
2 mg/kg mc./dobę*
|
Leczenie kandydozy przełyku
|
150 mg/dobę
|
3 mg/kg mc./dobę
|
Profilaktyka zakażeń wywołanych Candida
|
50 mg/dobę
|
1 mg/kg mc./dobę
|
*W przypadku niezadowalającej odpowiedzi na leczenie, np.
utrzymywania się dodatnich wyników posiewów lub braku poprawy
klinicznej, dawkę można zwiększyć do 200 mg/dobę u pacjentów
ważących > 40 kg lub do
4 mg/kg mc./dobę u pacjentów ważących ≤ 40 kg.
Czas trwania leczenia
Inwazyjna kandydoza: Czas trwania leczenia zakażenia wywołanego
Candida powinien wynosić co najmniej 14 dni. Leczenie
przeciwgrzybicze należy kontynuować co najmniej przez tydzień po
uzyskaniu dwóch kolejnych ujemnych wyników posiewów krwi oraz
po ustąpieniu przedmiotowych i podmiotowych objawów
zakażenia.
Kandydoza przełyku: W leczeniu kandydozy przełyku produkt
leczniczy Mycamine należy podawać co najmniej przez tydzień po
ustąpieniu przedmiotowych i podmiotowych objawów zakażenia.
Profilaktyka zakażeń wywołanych Candida : W profilaktyce
zakażenia wywołanego Candida produkt leczniczy Mycamine
należy podawać co najmniej przez tydzień po stwierdzeniu
normalizacji liczby neutrofilów.
Stosowanie u dzieci (w tym u noworodków) i młodzieży w wieku
< 16 lat
Wskazanie
|
|
|
Masa ciała > 40 kg
|
Masa ciała ≤ 40 kg
|
Leczenie inwazyjnej kandydozy
|
100 mg/dobę*
|
2 mg/kg mc./dobę*
|
Profilaktyka zakażeń wywołanych Candida
|
50 mg/dobę
|
1 mg/kg mc./dobę
|
*W przypadku niezadowalającej odpowiedzi na leczenie, np.
utrzymywania się dodatnich wyników posiewów lub braku poprawy
klinicznej, dawkę można zwiększyć do 200 mg/dobę u pacjentów
ważących > 40 kg lub do
4 mg/kg mc./dobę u pacjentów ważących ≤ 40 kg.
Czas trwania leczenia
Inwazyjna kandydoza: Czas trwania leczenia zakażenia wywołanego
Candida powinien wynosić co najmniej 14 dni. Leczenie
przeciwgrzybicze należy kontynuować co najmniej przez tydzień po
uzyskaniu dwóch kolejnych ujemnych wyników posiewów krwi oraz
po ustąpieniu przedmiotowych i podmiotowych objawów
zakażenia.
Profilaktyka zakażeń wywołanych Candida : W profilaktyce
zakażenia wywołanego Candida produkt leczniczy Mycamine
należy podawać co najmniej przez tydzień po stwierdzeniu
normalizacji liczby neutrofilów. Doświadczenie dotyczące stosowania
produktu Mycamine u pacjentów poniżej 2 lat jest ograniczone.
Płeć/Rasa
Nie jest konieczne dostosowanie dawki leku w zależności od płci
lub rasy (patrz punkt 5.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności
wątroby nie jest konieczne dostosowanie dawki (patrz punkt 5.2).
Obecnie nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania
produktu Mycamine u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności
wątroby i dlatego nie zaleca się stosowania leku w tej grupie
pacjentów (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami
czynności nerek (patrz punkt 5.2).
Sposób podawania
Po rozpuszczeniu i rozcieńczeniu roztwór należy podawać w
powolnym wlewie dożylnym trwającym około 1 godziny. Szybsze podanie
wlewów może spowodować częstsze występowanie reakcji, których
mediatorem jest histamina.
Zalecenia dotyczące sposobu przygotowania produktu do stosowania
patrz punkt 6.6.
Mycamine - środki ostrożności
Wpływ na wątrobę:
Obserwowano rozwój ognisk zmienionych hepatocytów (ang. FAH,
foci of altered
hepatocytes ) i raków wątrobowokomórkowych po
3-miesięcznym lub dłuższym okresie leczenia u szczurów. Zakładany
próg dla rozwoju nowotworów u szczurów w przybliżeniu mieści się w
zakresie ekspozycji klinicznej. Nie można wykluczyć znaczenia tej
obserwacji dla stosowania terapeutycznego u ludzi. W trakcie
leczenia mykafunginą należy dokładnie monitorować czynność wątroby.
W celu zminimalizowania ryzyka regeneracji adaptacyjnej i, w
następstwie, możliwości tworzenia się nowotworów wątroby, zaleca
się wczesne przerwanie leczenia w przypadku wystąpienia istotnego i
utrzymującego się zwiększenia aktywności AlAT/AspAT. Leczenie
mykafunginą należy prowadzić po dokonaniu starannej oceny stosunku
korzyści do ryzyka, szczególnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami
czynności wątroby lub przewlekłymi chorobami wątroby stanowiącymi
stany przednowotworowe, takimi jak zaawansowane włóknienie wątroby,
marskość wątroby, wirusowe zapalenie wątroby, choroba wątroby u
noworodków lub wrodzone niedobory enzymatyczne, lub u pacjentów
otrzymujących jednocześnie leki o właściwościach hepatotoksycznych
i (lub) genotoksycznych.
|
Leczenie mykafunginą wiązało się z istotnymi zaburzeniami
czynności wątroby (zwiększenie aktywności AlAT, AspAT lub
zwiększenie stężenia bilirubiny całkowitej > 3 razy niż wynosi
górna granica normy) zarówno u zdrowych ochotników jak i u
pacjentów. U niektórych pacjentów obserwowano cięższe zaburzenia
czynności wątroby, zapalenie wątroby lub niewydolność wątroby, w
tym przypadki śmiertelne. Pacjenci pediatryczni w wieku < 1 roku
mogą być bardziej podatni na uszkodzenie wątroby (patrz punkt
4.8).
Reakcje anafilaktyczne
Podczas stosowania mykafunginy mogą wystąpić reakcje
anafilaktyczne/anafilaktoidalne, w tym wstrząs. W razie wystąpienia
powyższych reakcji należy przerwać wlew i zastosować odpowiednie
leczenie.
Reakcje skórne
Zgłaszano skórne reakcje złuszczające, takie jak zespół
Stevensa-Johnsona oraz toksyczno-rozpływną martwicę naskórka.
Pacjentów, u których wystąpi wysypka należy dokładnie monitorować,
a jeżeli zmiany postępują, należy przerwać stosowanie
mykafunginy.
Hemoliza
U pacjentów leczonych mykafunginą rzadko obserwowano powikłania
hemolityczne, takie jak ostra hemoliza śródnaczyniowa lub
niedokrwistość hemolityczna. Pacjentów, u których podczas leczenia
mykafunginą stwierdza się kliniczne objawy hemolizy lub hemolizę w
badaniach laboratoryjnych, należy dokładnie monitorować w kierunku
nasilenia się tych objawów oraz rozważyć ryzyko i korzyści
wynikające z kontynuowania leczenia mykafunginą.
Wpływ na nerki
Mykafungina może powodować choroby nerek, niewydolność nerek i
nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych nerek. Należy dokładnie
monitorować pacjentów w kierunku pogorszenia czynności nerek.
Interakcje z innymi produktami leczniczymi
Mykafunginę i dezoksycholan amfoterycyny B powinno się podawać
jednocześnie tylko wówczas, gdy korzyści wyraźnie przewyższają
ryzyko stosowania. Należy dokładnie monitorować toksyczne działanie
dezoksycholanu amfoterycyny B (patrz punkt 4.5).
Pacjentów, którzy stosują syrolimus, nifedypinę lub itrakonazol
jednocześnie z produktem leczniczym Mycamine, należy monitorować w
kierunku toksycznego działania syrolimusu, nifedypiny lub
itrakonazolu i, jeśli to konieczne, należy zmniejszyć dawki
syrolimusu, nifedypiny lub itrakonazolu (patrz punkt 4.5).
Populacja pediatryczna
Częstość występowania niektórych działań niepożądanych była
większa u pacjentów pediatrycznych niż u pacjentów dorosłych (patrz
punkt 4.8).
Mycamine - przedawkowanie
W badaniach klinicznych u dorosłych pacjentów po podaniu
wielokrotnym dawki dobowej do 8 mg/kg mc. (maksymalna dawka
całkowita 896 mg) nie stwierdzono toksyczności ograniczającej
dawkę. Odnotowano jeden przypadek błędu w dawkowaniu u noworodka,
któremu podawano dawkę 7,8 mg/kg mc./dobę przez 7 dni. Nie
stwierdzono u niego działań niepożądanych związanych z podaniem
dużej dawki.
Brak doświadczenia z przedawkowaniem mykafunginy. W przypadku
przedawkowania należy zastosować ogólne środki wspomagające i
wdrożyć leczenie objawowe. Mykafungina silnie wiąże się z białkami
osocza i nie da się jej usunąć z organizmu poprzez dializę.
Mycamine - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, inne echinokandyny lub na
którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Mycamine - działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Profil bezpieczeństwa mykafunginy oceniono na podstawie
obserwacji 3028 pacjentów leczonych produktem w badaniach
klinicznych: 2002 pacjentów z zakażeniem wywołanym Candida
(w tym z uogólnionym zakażeniem, inwazyjną kandydozą i kandydozą
przełyku), 375 pacjentów z inwazyjną aspergillozą (głównie
zakażeniami pierwotnie opornymi na leczenie) i 651 pacjentów, u
których mykafunginę podawano w profilaktyce uogólnionych zakażeń
grzybiczych.
Pacjenci leczeni mykafunginą w badaniach klinicznych stanowią
populację chorych w krytycznie ciężkim stanie klinicznym, w której
konieczne jest stosowanie wielu produktów leczniczych, takich jak
leki przeciwnowotworowe, silnie działające immunosupresanty o
działaniu układowym oraz antybiotyki o szerokim zakresie działania.
U pacjentów tych występowało wiele poważnych chorób podstawowych,
takich jak nowotwory układu krwiotwórczego lub zakażenie HIV, lub
byli to pacjenci po przeszczepieniu narządów i (lub) leczeni w
oddziałach intensywnej opieki medycznej. Profilaktycznie
mykafunginę podawano pacjentom poddanym przeszczepieniu
krwiotwórczych komórek macierzystych (ang. HSCT haemopoetic
steam cell transplantation ), u których stwierdzono duże ryzyko
wystąpienia zakażeń grzybiczych.
Działania niepożądane wystąpiły łącznie u 32,2% pacjentów. Do
najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych należały: nudności
(2,8%), zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi (2,7%),
zapalenie żył (2,5%, przede wszystkim u pacjentów z zakażeniem HIV
i cewnikami założonymi do żył obwodowych), wymioty (2,5%) i
zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej we krwi
(2,3%). Po analizie danych dotyczących bezpieczeństwa nie
stwierdzono istotnych klinicznie różnic zależnych od płci ani
rasy.
Tabelaryczny wykaz działań niepożądanych
W tabeli poniżej działania niepożądane przedstawiono według
klasyfikacji układów i narządów oraz terminologii MedDRA. W obrębie
każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane
są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja układów i narządów
|
Często ≥ 1/100 do < 1/10
|
Niezbyt często ≥ 1/1 000 do < 1/100
|
Rzadko
≥ 1/10 000 do
< 1/1 000
|
Nieznana
(częstość nie może być
określona na podstawie dostępnych danych)
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
leukopenia, neutropenia, niedokrwistość
|
pancytopenia, trombocytopenia, eozynofilia, hipoalbuminemia
|
niedokrwistość hemolityczna, hemoliza (patrz punkt 4.4)
|
uogólnione wykrzepianie
wewnątrznaczyniowe
|
Zaburzenia układu immunologicznego
|
|
reakcje
anafilaktyczne/reakcje anafilaktoidalne (patrz punkt 4.4),
nadwrażliwość
|
| |
Zaburzenia endokrynologiczne
|
|
nadmierne pocenie się
|
| |
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
|
hipokaliemia, hipomagnezemia, hipokalcemia
|
hiponatremia, hiperkaliemia, hipofosfatemia, jadłowstręt
|
| |
Zaburzenia psychiczne
|
|
bezsenność, lęk, splątanie
|
| |
Zaburzenia układu nerwowego
|
ból głowy
|
senność, drżenie, zawroty głowy, zaburzenia smaku
|
| |
Zaburzenia serca
|
|
tachykardia, kołatania serca, bradykardia
|
| |
Zaburzenia naczyniowe
|
zapalenie żył
|
niedociśnienie, nadciśnienie, nagłe zaczerwienienie twarzy
|
|
wstrząs
|
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
|
|
duszność
|
| |
Zaburzenia żołądka
i jelit
|
nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha
|
niestrawność, zaparcia
|
| |
Klasyfikacja układów i narządów
|
Często ≥ 1/100 do < 1/10
|
Niezbyt często ≥ 1/1 000 do < 1/100
|
Rzadko
≥ 1/10 000 do
< 1/1 000
|
Nieznana
(częstość nie może być
określona na podstawie dostępnych danych)
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi,
zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej we
krwi, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej we
krwi, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi
(hiperbilirubinemia),
nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby
|
niewydolność wątroby (patrz punkt 4.4),
zwiększenie aktywności gammaglutamylotransferazy, żółtaczka,
cholestaza, powiększenie wątroby, zapalenie wątroby
|
|
uszkodzenie komórek wątrobowych, w tym przypadki zgonów (patrz
punkt 4.4)
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
wysypka
|
pokrzywka, świąd, rumień
|
|
toksyczne wykwity skórne, rumień wielopostaciowy, zespół
StevensaJohnsona, martwica toksycznorozpływna naskórka (patrz
punkt 4.4)
|
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
|
|
zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia
mocznika we krwi, nasilenie niewydolności nerek
|
|
upośledzenie czynności nerek (patrz punkt 4.4),
ostra
niewydolność nerek
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
gorączka, dreszcze
|
zakrzep w miejscu podania, zapalenie w miejscu podania,
bolesność w miejscu
podania, obrzęk obwodowy
|
| |
Badania diagnostyczne
|
|
zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej we krwi
|
| |
Opis wybranych działań niepożądanych
Możliwe objawy alergicznopodobne
W badaniach klinicznych zgłaszano występowanie takich objawów,
jak wysypka i dreszcze. W większości przypadków były to objawy o
niewielkim lub umiarkowanym nasileniu i nie stanowiły ograniczenia
w leczeniu. Ciężkie działania niepożądane (np. reakcje
anafilaktoidalne 0,2%, 6/3028) podczas leczenia mykafunginą
zgłaszano niezbyt często i jedynie u pacjentów z ciężkimi chorobami
podstawowymi (np. zaawansowany AIDS, nowotwory złośliwe),
wymagającymi jednoczesnego stosowania wielu innych leków.
Działania niepożądane ze strony wątroby
W badaniach klinicznych u pacjentów leczonych mykafunginą
działania niepożądane ze strony wątroby wystąpiły łącznie u 8,6%
(260/3028) pacjentów. W większości przypadków były to działania
niepożądane o niewielkim lub umiarkowanym nasileniu. Najczęściej
stwierdzano zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej (2,7%),
AspAT (2,3%), AlAT (2,0%), zwiększenie stężenia bilirubiny (1,6%)
we krwi oraz nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby
(1,5%). U kilku pacjentów przerwano leczenie ze względu na
zdarzenie niepożądane dotyczące wątroby (1,1%; 0,4% ciężkie).
Ciężkie zaburzenia czynności wątroby występowały niezbyt często
(patrz punkt 4.4).
Reakcje w miejscu podania
Żadna z reakcji w miejscu podania nie spowodowała ograniczenia w
leczeniu.
Populacja pediatryczna
Niektóre działania niepożądane (wymienione w poniższej tabeli)
występowały częściej u pacjentów pediatrycznych niż u dorosłych.
Ponadto u pacjentów pediatrycznych w wieku < 1 roku dwukrotnie
częściej występowało zwiększenie aktywności AlAT, AspAT i fosfatazy
zasadowej niż u pacjentów pediatrycznych w starszym wieku (patrz
punkt 4.4). Najbardziej prawdopodobną przyczyną tych różnic
obserwowanych w badaniach klinicznych było występowanie innych
chorób podstawowych w tej grupie pacjentów w porównaniu z dorosłymi
i starszymi pacjentami pediatrycznymi. W chwili włączenia do
badania, odsetek pacjentów pediatrycznych z neutropenią był
kilkakrotnie większy niż odsetek pacjentów dorosłych (40,2% dzieci
i 7,3% dorosłych); podobnie było w przypadku alogenicznego HSCT
(odpowiednio 29,4% i 13,4%) oraz nowotworów złośliwych krwi
(odpowiednio 29,1% i 8.7%).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
często trombocytopenia
Zaburzenia serca
często tachykardia
Zaburzenia naczyniowe
często nadciśnienie, niedociśnienie
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
często hiperbilirubinemia, hepatomegalia
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
często ostra niewydolność nerek, zwiększenie stężenia
mocznika we krwi
Mycamine - ciąża i karmienie piersią
Ciąża
Brak jest danych dotyczących stosowania mykafunginy u kobiet w
ciąży. W badaniach na zwierzętach mykafungina przenikała przez
barierę łożyska i obserwowano jej szkodliwy wpływ na reprodukcję
(patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest
znane.
Produktu leczniczego Mycamine nie należy stosować w czasie
ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Karmienie
piersią
Nie wiadomo, czy mykafungina przenika do mleka kobiet. W
badaniach na zwierzętach stwierdzono wydzielanie mykafunginy z
mlekiem. Decyzję o kontynuacji/przerwaniu karmienia piersią lub
kontynuacji/przerwaniu leczenia produktem Mycamine należy podjąć po
uwzględnieniu korzyści dla dziecka wynikających z karmienia piersią
i korzyści dla matki, wynikających z leczenia produktem
Mycamine.
Płodność
W badaniach na zwierzętach obserwowano toksyczny wpływ na jądra
(patrz punkt 5.3). Mykafungina może niekorzystnie wpływać na
płodność u mężczyzn.
Mycamine - prowadzenie pojazdów
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność
prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń
mechanicznych w ruchu. Mogą jednak wystąpić działania niepożądane,
które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i
obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu (patrz punkt 4.8).
Komentarze