Mivacron - dawkowanie
Dawkowanie u dorosłych - wstrzykiwania dożylne
Produkt Mivacron podaje się za pomocą wstrzykiwań dożylnych.
Przeciętna dawka potrzebna do uzyskania 95% zahamowania odpowiedzi
skurczowej mięśnia przywodziciela kciuka na stymulację nerwu
łokciowego (ED95) wynosi 0,07 mg/kg mc. (zakres 0,06 -
0,09 mg/kg mc.) u dorosłych znieczulonych narkotycznymi lekami
przeciwbólowymi.
W celu uzyskania warunków umożliwiających wykonanie intubacji
dotchawiczej zaleca się następujące schematy dawkowania:
• Dawka 0,2 mg/kg mc., podawana przez 30 sekund,
zapewnia dobre lub nawet doskonałe warunki umożliwiające wykonanie
intubacji dotchawiczej przed upływem 2,0 - 2,5 minut.
• Dawka 0,25 mg/kg mc., podawana w dwóch dawkach
podzielonych (0,15 mg/kg mc. oraz po 30 sekundach 0,1 mg/kg mc.),
zapewnia dobre lub nawet doskonałe warunki umożliwiające wykonanie
intubacji dotchawiczej przed upływem 1,5 - 2,0 minut od zakończenia
pierwszego wstrzyknięcia.
W przypadku produktu Mivacron, w początkowej fazie działania
leku nie obserwuje się istotnego zmniejszenia odpowiedzi skurczowej
mięśni mierzonej metodą ciągu czterech impulsów (train-offour).
Często możliwe jest wykonanie intubacji dotchawiczej przed
całkowitym zahamowaniem odpowiedzi skurczowej mięśnia
przywodziciela kciuka na stymulację metodą ciągu czterech
impulsów.
U zdrowych osób dorosłych, zalecana dawka leku podawanego w
szybkim wstrzyknięciu dożylnym mieści się w zakresie 0,07-0,25
mg/kg mc. Czas trwania bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego
zależy od podanej dawki. Dawki 0,07; 0,15; 0,20 i 0,25 mg/kg mc.
wywołują klinicznie skuteczny blok trwający odpowiednio około 13,
16, 20 i 23 minut. Dawki do 0,15 mg/kg mc. można podawać we
wstrzyknięciu trwającym 5 do 15 sekund. Większe dawki należy
podawać przez 30 sekund, aby zmniejszyć do minimum możliwość
wystąpienia zaburzeń ze strony układu sercowo-naczyniowego.
Pełny blok można przedłużyć podając podtrzymujące dawki produktu
Mivacron. Każda dawka 0,1 mg/kg mc., podana podczas znieczulenia
wywołanego przez narkotyczne leki przeciwbólowe, przedłuża
klinicznie skuteczny blok o około 15 minut. Kolejne dodatkowe dawki
nie powodują kumulacji efektu blokowania przewodnictwa
nerwowo-mięśniowego.
Działanie blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe produktu
Mivacron jest potęgowane, jeśli do znieczulenia zastosuje się
izofluran lub enfluran. W ustabilizowanym znieczuleniu wywołanym
przez izofluran lub enfluran, zalecaną początkową dawkę produktu
Mivacron należy zmniejszyć nawet o 25%. Wydaje się, że halotan
tylko w niewielkim stopniu potęguje działanie miwakurium i
zmniejszenie dawki produktu Mivacron prawdopodobnie nie jest
konieczne.
Od chwili rozpoczęcia samoistnego ustępowania bloku
przewodnictwa do całkowitego zakończenia tego procesu mija około 15
minut, niezależnie od wielkości podanej dawki.
Blok przewodnictwa nerwowo-mięśniowego wywołany przez podanie
produktu Mivacron można odwrócić podając standardowe dawki
inhibitorów cholinoesterazy. Jednak, ponieważ samoistne ustępowanie
bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego po zastosowaniu miwakurium
jest szybkie, w postępowaniu rutynowym odwracanie bloku może nie
być konieczne, gdyż skraca czas do ustąpienia bloku tylko o 5-6
minut.
Dawkowanie u dorosłych - infuzja ciągła
W celu utrzymania bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego,
produkt Mivacron można stosować w postaci infuzji ciągłej. Po
wystąpieniu wczesnych objawów samoistnego ustępowania bloku po
podaniu dawki początkowej produktu Mivacron zaleca się podawanie w
postaci infuzji 8 do 10 µg/kg mc./minutę (0,5 do 0,6 mg/kg
mc./godzinę).
Początkowa szybkość infuzji powinna zostać ustalona na podstawie
reakcji pacjenta na stymulację nerwów obwodowych i kryteriów
klinicznych. Szybkość infuzji należy regulować poprzez stopniową
zmianę podawanej dawki o około 1 µg/kg mc./minutę (0,06 mg/kg
mc./godzinę). Ogólnie zaleca się utrzymywanie danej szybkości
infuzji przez co najmniej 3 minuty przed dokonaniem zmiany. U
dorosłych znieczulonych narkotycznymi lekami przeciwbólowymi
przeciętna szybkość infuzji w zakresie 6 do 7 µg/kg mc./minutę
pozwala na długotrwałe utrzymanie 89 do 99% bloku przewodnictwa
nerwowo-mięśniowego. W ustabilizowanym znieczuleniu wywołanym przez
izofluran lub enfluran należy rozważyć zmniejszenie szybkości
infuzji produktu Mivacron nawet o 40%. Badania kliniczne wykazały,
że w przypadku jednoczesnego stosowania sewofluranu prędkość
infuzji miwakurium może zostać zmniejszona o 50%. W przypadku
stosowania halotanu potrzeba ograniczenia szybkości infuzji może
być mniejsza.
Samoistne ustępowanie bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego po
podaniu produktu Mivacron w postaci infuzji nie zależy od czasu
trwania infuzji i jest porównywalne z ustępowaniem bloku po podaniu
pojedynczych dawek.
Podawanie produktu Mivacron w postaci infuzji ciągłej nie
wiązało się z rozwojem tachyfilaksji lub kumulacją efektu
blokowania przewodnictwa nerwowo-mięśniowego.
Dawkowanie u dzieci w wieku 7 miesięcy - 12 lat
U dzieci w wieku 7 miesięcy - 12 lat, w porównaniu do osób
dorosłych, dawka ED95 produktu
Mivacron jest większa (wynosi około 0,1 mg/kg mc.), początek
działania leku występuje szybciej,
czas trwania klinicznie skutecznego bloku jest krótszy, a
samoistne ustępowanie działania jest szybsze.
Dla dzieci w wieku 7 miesięcy - 12 lat zakres zalecanej dawki,
podanej w postaci wstrzyknięcia dożylnego trwającego 5 do 15
sekund, wynosi 0,1 do 0,2 mg/kg mc. Dawka 0,2 mg/kg mc., podana w
czasie ustabilizowanego znieczulenia, wywołanego przez narkotyczne
leki przeciwbólowe lub halotan, powoduje klinicznie skuteczny blok
przewodnictwa nerwowo-mięśniowego średnio przez 9 minut.
W celu wykonania intubacji dotchawiczej u dzieci w wieku 7
miesięcy do 12 lat zaleca się podanie produktu Mivacron w dawce 0,2
mg/kg mc. Maksymalny blok przewodnictwa nerwowo-mięśniowego
występuje zwykle przed upływem 2 minut od podania tej dawki i w tym
czasie powinno być możliwe wykonanie intubacji.
U niemowląt i dzieci dawki podtrzymujące z reguły należy podawać
częściej niż u dorosłych. Z dostępnych danych wynika, że dawka
podtrzymująca 0,1 mg/kg mc. przedłuża klinicznie skuteczny blok
przeciętnie o około 6 do 9 minut w czasie znieczulenia wywołanego
przez narkotyczne leki przeciwbólowe lub halotan.
Niemowlęta i dzieci z reguły wymagają szybszej infuzji niż
dorośli. Średnia szybkość infuzji potrzebna do utrzymania 89 do 99%
bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego u dzieci w wieku 7 do 23
miesięcy znieczulonych halotanem wynosi około 11 µg/kg mc./minutę
(około 0,7 mg/kg mc./godzinę). Zakres 3 do 26 µg/kg mc./minutę
(około 0,2 do 1,6 mg/kg mc./godzinę).
U dzieci w wieku 2 do 12 lat średnia szybkość infuzji w czasie
znieczulenia halotanem lub narkotycznymi lekami przeciwbólowymi,
potrzebna do uzyskania takiego bloku, wynosi około 13 do 14 µg/kg
mc./minutę (około 0,8 mg/kg mc./godzinę). Zakres 5 do 31 µg/kg
mc./minutę (około 0,3 - 1,9 mg/kg mc./godzinę).
Blok przewodnictwa nerwowo-mięśniowego wywołany podaniem
miwakurium jest nasilany przez równoczesne podanie wziewnych leków
anestetycznych. Badania kliniczne wykazały, że u dzieci w wieku
2-12 lat podczas stosowania sewofluranu prędkość infuzji miwakurium
może być zredukowana o 70 %.
Od chwili rozpoczęcia samoistnego ustępowania bloku
przewodnictwa do całkowitego zakończenia tego procesu mija około 10
minut.
Dawkowanie u niemowląt w wieku 2 - 6 miesięcy
U niemowląt w wieku 2 - 6 miesięcy, w porównaniu do osób
dorosłych, dawka ED95 produktu Mivacron jest podobna
(0,07 mg/kg mc.), ale początek działania leku występuje szybciej,
czas trwania klinicznie skutecznego bloku jest krótszy, a samoistne
ustępowanie działania jest szybsze.
Dla niemowląt w wieku 2 - 6 miesięcy zakres zalecanej dawki,
podanej w postaci wstrzyknięcia dożylnego trwającego od 5 do 15
sekund, wynosi 0,1 do 0,15 mg/kg mc. Dawka 0,15 mg/kg mc., podana w
czasie ustabilizowanego znieczulenia wywołanego przez halotan,
wywołuje klinicznie skuteczny blok przewodnictwa
nerwowo-mięśniowego trwający średnio 9 minut.
W celu wykonania intubacji dotchawiczej u niemowląt w wieku 2-6
miesięcy zaleca się podanie produktu Mivacron w dawce 0,15 mg/kg
mc. Maksymalny blok przewodnictwa nerwowomięśniowego występuje po
około 1,4 minut od podania tej dawki i w tym czasie powinno być
możliwe wykonanie intubacji.
U niemowląt w wieku 2-6 miesięcy dawki podtrzymujące należy z
reguły podawać częściej niż u dorosłych. Z dostępnych danych
wynika, że dawka podtrzymująca 0,1 mg/kg mc. przedłuża klinicznie
skuteczny blok o około 7 minut w czasie znieczulenia wywołanego
przez halotan.
Niemowlęta w wieku 2-6 miesięcy z reguły wymagają szybszej
infuzji niż dorośli. Przeciętna szybkość infuzji potrzebna do
utrzymania 89-99% bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego w czasie
znieczulenia wywołanego przez halotan wynosi około 11 µg/kg
mc./minutę (około 0,7 mg/kg mc./godzinę). Zakres 4-24 µg/kg
mc./minutę (około 0,2 do 1,5 mg/kg mc./godzinę).
Od chwili rozpoczęcia samoistnego ustępowania bloku
przewodnictwa do całkowitego zakończenia tego procesu mija około 10
minut.
Dawkowanie u noworodków i niemowląt poniżej 2 miesięcy
życia
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania chlorku miwakurium u
noworodków i niemowląt poniżej 2 miesięcy nie zostały jeszcze
ustalone. Nie można sformułować zaleceń dotyczących dawkowania.
Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku, otrzymujących pojedynczą dawkę
produktu Mivacron w postaci szybkiego wstrzyknięcia dożylnego,
okres mijający od podania leku do wystąpienia objawów działania
oraz czas trwania i szybkość ustępowania bloku mogą być wydłużone o
20 do 30% w porównaniu do osób młodszych. Pacjenci w podeszłym
wieku mogą wymagać powolniejszej infuzji lub rzadszego podawania
albo zmniejszenia dawek podtrzymujących stosowanych w szybkich
wstrzyknięciach dożylnych.
Dawkowanie u pacjentów ze schorzeniami
sercowo-naczyniowymi
Pacjentom z klinicznie istotnymi objawami chorób układu
sercowo-naczyniowego początkową dawkę produktu Mivacron należy
wstrzykiwać przez co najmniej 60 sekund. Produkt Mivacron podawany
w ten sposób powodował minimalne zmiany hemodynamiczne u pacjentów
poddawanych zabiegom kardiochirurgicznym.
Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek
U pacjentów z niewydolnością nerek bardzo znacznego stopnia,
klinicznie skuteczny blok wywołany przez podanie produktu Mivacron
w dawce 0,15 mg/kg mc. utrzymuje się około półtora razy dłużej niż
u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Dlatego dawkę leku
należy dostosować do indywidualnej klinicznej reakcji
pacjentów.
Przedłużony i pogłębiony blok przewodnictwa nerwowo-mięśniowego
może także wystąpić u pacjentów z ostrą lub przewlekłą
niewydolnością nerek w wyniku zmniejszenia aktywności
cholinoesterazy osoczowej (patrz punkt 4.4).
Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby
U pacjentów z niewydolnością wątroby bardzo znacznego stopnia,
klinicznie skuteczny blok wywołany przez podanie produktu Mivacron
w dawce 0,15 mg/kg mc. utrzymuje się około trzy razy dłużej niż u
pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. Wydłużenie tego czasu
działania związane jest z obserwowanym u tych pacjentów wyraźnym
zmniejszeniem aktywności cholinoesterazy osoczowej. Dlatego dawkę
należy dostosować do indywidualnej klinicznej reakcji pacjenta.
Dawkowanie u pacjentów ze zmniejszoną aktywnością
cholinoesterazy w osoczu
Miwakurium jest metabolizowane przez cholinoesterazę osoczową.
Aktywność cholinoesterazy osoczowej może być zmniejszona w
przypadku występowania genetycznych anomalii cholinoesterazy
osoczowej (np. u pacjentów będących heterozygotami lub homozygotami
pod względem atypowego genu dla cholinoesterazy osoczowej) oraz w
różnych stanach patologicznych (patrz punkt 4.4) lub po
zastosowaniu niektórych leków (patrz punkt 4.5). W przypadku
pacjentów ze zmniejszoną aktywnością cholinoesterazy osoczowej
należy liczyć się z możliwością przedłużenia czasu trwania bloku
przewodnictwa nerwowo-mięśniowego po podaniu produktu Mivacron.
Niewielkie zmniejszenie aktywności tego enzymu (tj. do 20% w
porównaniu z dolną granicą wartości prawidłowych) nie wywiera
klinicznie istotnego wpływu na czas trwania bloku. W celu uzyskania
informacji dotyczącej pacjentów będących heterozygotami lub
homozygotami pod względem atypowego genu dla cholinoesterazy
osoczowej patrz punkt 4.3 i 4.4.
Dawkowanie u pacjentów z nadwagą
U osób otyłych (przekraczających należną dla wzrostu masę ciała
o 30% lub więcej) początkową dawkę produktu Mivacron należy
obliczyć dla należnej, a nie rzeczywistej masy ciała.
Monitorowanie pacjentów
W celu indywidualnego dostosowania odpowiedniej dawki podczas
podawania produktu Mivacron zaleca się monitorowanie przewodnictwa
nerwowo-mięśniowego, tak jak się to czyni w przypadku wszystkich
innych środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe.
Mivacron - środki ostrożności
Tak jak wszystkie inne środki blokujące przewodnictwo
nerwowo-mięśniowe, produkt Mivacronporaża mięśnie oddechowe oraz
inne mięśnie szkieletowe, nie wpływając na świadomość. Produkt
Mivacronmoże być podawany tylko przez doświadczonego anestezjologa
lub pod jego ścisłą kontrolą w warunkach umożliwiających wykonanie
intubacji dotchawiczej i prowadzenie sztucznej wentylacji.
Przedłużony i pogłębiony blok przewodnictwa nerwowo-mięśniowego
po podaniu miwakurium może wystąpić w wyniku zmniejszenia
aktywności cholinoesterazy osoczowej w wielu stanach lub
schorzeniach. Należą do nich:
• Zmiany fizjologiczne w okresie ciąży i połogu (patrz
punkt 4.6),
• Uwarunkowane genetycznie nieprawidłowości aktywności
cholinoesterazy osoczowej (patrz niżej oraz punkt 4.3),
• Ciężka, uogólniona postać tężca, gruźlica lub inne
ciężkie lub przewlekłe zakażenia,
• Przewlekła, wyniszczająca choroba, nowotwór złośliwy,
przewlekła anemia i niedożywienie,
• Obrzęk śluzowaty i kolagenozy,
• Niewyrównana choroba serca,
• Wrzód trawienny,
• Oparzenia (patrz niżej),
• Krańcowa niewydolność wątroby (patrz punkt 4.2),
• Ostra, przewlekła lub krańcowa niewydolność nerek (patrz
punkt 4.2),
• Jatrogenne zmniejszenie aktywności cholinoesterazy
osoczowej: po wymiennym przetoczeniu osocza, plazmaferezie, po
zastosowaniu krążenia pozaustrojowego oraz występujące w wyniku
leczenia skojarzonego z innymi lekami (patrz punkt 4.5).
Podobnie jak w przypadku sukcynylocholiny (suksametonium),
pacjenci będący homozygotami pod względem atypowego genu kodującego
cholinoesterazę w osoczu (1 na 2500 pacjentów) są niezwykle
wrażliwi na blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe działanie
miwakurium. W trzech takich przypadkach u osób dorosłych niewielka
dawka produktu Mivacron wynosząca 0,03 mg/kg mc. (odpowiadająca
ED10-20 u genotypowo normalnych pacjentów) wywoływała
pełny blok przewodnictwa nerwowo-mięśniowego przez 26-128
minut.
U pacjentów będących heterozygotami pod względem atypowego genu
kodującego cholinoesterazę osoczową czas trwania klinicznie
efektywnego bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego po podaniu
produktu Mivacron w dawce 0,15 mg/kg mc. wydłuża się o około 10
minut w porównaniu z osobami stanowiącymi grupę kontrolną.
Zwykle stosowane dawki neostygminy podane w chwili rozpoczęcia
samoistnego ustępowania bloku powodowały jego zniesienie.
Pacjenci z oparzeniami mogą wykazywać oporność na działanie
środków zwiotczających wywołujących blok niedepolaryzujący i
wymagać podawania zwiększonych dawek. Jednak u pacjentów takich
aktywność cholinoesterazy osoczowej może ulec zmniejszeniu, co
czyni koniecznym zmniejszenie dawki. W konsekwencji pacjentom z
oparzeniami należy podać próbną dawkę 0,0150,02 mg/kg mc. produktu
Mivacron, a następnie dostosować dawkowanie kierując się wynikami
monitorowania bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego za pomocą
stymulatora nerwów obwodowych.
Zaleca się ostrożne podawanie produktu Mivacron pacjentom, u
których wywiad wskazuje na występowanie nadwrażliwości na działanie
histaminy, np. pacjentom z dychawicą oskrzelową. Podając produkt
Mivacron takim pacjentom, wstrzyknięcie należy wykonywać powoli,
przez co najmniej 60 sekund.
Należy zachować ostrożność podczas podawania produktu Mivacron
pacjentom, którzy wykazywali nadwrażliwość na inne środki blokujące
przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, ponieważ są dostępne doniesienia o
dużej częstości występowania nadwrażliwości krzyżowej (większej niż
50%) między środkami blokującymi przewodnictwo
nerwowo-mięśniowe.
Pacjentom szczególnie zagrożonym spadkiem tętniczego ciśnienia
krwi, np. znajdującym się w stanie hipowolemii, produkt Mivacron
należy podawać we wstrzyknięciu, przez co najmniej 60 sekund.
U osób dorosłych, podanie w jednorazowym szybkim wstrzyknięciu
dożylnym produktu Mivacron w dawce większej lub równej 0,2 mg/kg
mc. (≥ 3 x ED95) związane było z uwalnianiem histaminy.
Jednakże wolniejsze podanie dawki 0,2 mg/kg mc. produktu Mivacron
(przez 30 sekund) lub podanie 0,25 mg/kg mc. produktu Mivacron w
dwóch dawkach podzielonych (patrz punkt 4.2) zmniejszają do minimum
wpływ podanej dawki leku na układ sercowo-naczyniowy. W badaniach
klinicznych u dzieci, podanie dawki 0,2 mg/kg mc. w jednorazowym
szybkim wstrzyknięciu dożylnym nie powodowało zwiększonego ryzyka
ze strony układu sercowo-naczyniowego.
Produkt Mivacron podany w zalecanych dawkach nie wykazuje
istotnych właściwości blokowania przewodnictwa nerwu błędnego i
zwojów nerwowych. W konsekwencji produkt Mivacron podawany w
zalecanym zakresie dawek nie wywiera klinicznie istotnego wpływu na
czynność serca i nie przeciwdziała bradykardii, która może być
wywołana przez wiele leków znieczulających lub przez pobudzenie
nerwu błędnego podczas operacji.
Pacjenci z miastenią lub innymi zaburzeniami przewodnictwa
nerwowo-mięśniowego oraz pacjenci w stanie wyniszczenia wykazują
zwiększoną wrażliwość na działanie miwakurium, podobnie jak na
pozostałe środki zwiotczające, wywołujące blok niedepolaryzujący.
Ciężkie zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej lub gospodarki
elektrolitowej mogą zwiększać lub zmniejszać wrażliwość na
działanie miwakurium.
Roztwór produktu Mivacron ma odczyn kwaśny (pH około 4,5) i nie
należy go łączyć w tej samej strzykawce lub podawać przez tę samą
igłę, co roztwory silnie zasadowe (np. roztwory barbituranów).
Wykazano, że produkt Mivacron można łączyć z niektórymi lekami
powszechnie stosowanymi w okresie okołooperacyjnym, występującymi w
postaci roztworów kwaśnych, np. fentanylem, alfentanylem,
sufentanylem, droperidolem i midazolamem. Gdy przez tę samą
założoną na stałe igłę lub kaniulę podaje się produkt Mivacron i
inne środki znieczulające, a nie wykazano możliwości łączenia tych
leków, po wstrzyknięciu każdego leku należy każdorazowo przepłukać
układ izotonicznym roztworem chlorku sodu.
Badania przeprowadzane na świniach z predyspozycją do
występowania hipertermii złośliwej wykazują, że miwakurium nie
wyzwala tego zespołu. Nie badano działania produktu Mivacron u
ludzi podatnych na wystąpienie hipertermii złośliwej.
Odwracanie bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego wywołanego
przez Mivacron: tak jak w przypadku innych leków blokujących
przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, przed podaniem inhibitorów
esterazy acetylocholinowej (np. neostygminy) lekarz powinien
stwierdzić objawy rozpoczynającego się samoistnego powrotu
przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Użycie stymulatora nerwów
obwodowych do oceny powrotu przewodnictwa nerwowo-mięśniowego przed
i w trakcie podawania inhibitorów esterazy acetylocholinowej jest
wysoce zalecane.
Brak danych dotyczących długotrwałego podawania produktu
Mivacron pacjentom poddanym mechanicznej wentylacji w oddziale
intensywnej terapii.
Ze względu na ograniczone dane, stosowanie u noworodków i
niemowląt poniżej 2 miesięcy życia nie jest zalecane (patrz także
punkt 4.2).
Mivacron - przedawkowanie
Objawy
Nadmiernie przedłużone porażenie mięśni i jego następstwa są
głównymi objawami przedawkowania środków blokujących przewodnictwo
nerwowo-mięśniowe. Występuje jednak zwiększone ryzyko pojawienia
się hemodynamicznych objawów niepożądanych, zwłaszcza spadku
ciśnienia tętniczego krwi.
Postępowanie
Do chwili powrotu samoistnej wydolnej czynności oddechowej
niezbędne jest utrzymanie drożności dróg oddechowych oraz
zastosowanie wentylacji z dodatnim ciśnieniem wdechowym.
Należy zastosować środki wywołujące pełne zniesienie
świadomości, ponieważ produkt Mivacron jej nie wyłącza.
Podanie inhibitorów acetylocholinoesterazy wraz z atropiną lub
glikopironium w chwili, gdy wystąpią oznaki samoistnego powrotu
przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, może ten powrót przyspieszyć.
Odpowiednie ułożenie pacjenta oraz podawanie w miarę potrzeby
płynów lub środków wywołujących skurcz naczyń może wspomóc czynność
układu sercowo-naczyniowego.
Komentarze