Mirzaten 45 mg - dawkowanie
Dorośli
Skuteczna dawka dobowa zazwyczaj wynosi od 15 mg do 45 mg;
leczenie należy rozpocząć od dawki początkowej wynoszącej 15 mg lub
30 mg.
Działanie przeciwdepresyjne mirtazapiny zwykle ujawnia się po 1
do 2 tygodniach stosowania. Leczenie odpowiednią dawką powinno
dawać pozytywną odpowiedź w ciągu 2 do 4 tygodni. W razie
niewystarczającej odpowiedzi, dawkę można zwiększać do dawki
maksymalnej. Jeśli brak odpowiedzi klinicznej w ciągu następnych 2
do 4 tygodni, leczenie należy odstawić.
Osoby w wieku podeszłym
Zaleca się taką samą dawkę, jak u osób dorosłych. U osób w
podeszłym wieku zwiększenie dawki należy prowadzić pod ścisłą
kontrolą, aby uzyskać zadowalającą i bezpieczną odpowiedź
kliniczną.
Dzieci i młodzież poniżej 18. roku życia
Nie należy stosować produktu leczniczego Mirzaten u dzieci i
młodzieży poniżej 18. roku życia (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności
nerek klirens mirtazapiny może być zmniejszony (klirens kreatyniny
< 40 ml/min). Należy to uwzględnić, przepisując produkt
leczniczy Mirzaten takim pacjentom (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby klirens mirtazapiny
może być zmniejszony. Należy to uwzględnić, przepisując produkt
leczniczy Mirzaten takim pacjentom, a zwłaszcza pacjentom z
ciężkimi zaburzeniami wątroby, u których nie badano tego problemu
(patrz punkt 4.4).
Okres półtrwania mirtazapiny w fazie eliminacji wynosi 20-40
godzin, dlatego produkt leczniczy Mirzaten można podawać w
jednorazowej dawce dobowej, najlepiej wieczorem, przed udaniem się
na spoczynek.
Mirzaten można również podawać w dwóch dawkach podzielonych
(jedna dawka rano i druga, większa dawka wieczorem).
Tabletki należy przyjmować doustnie, popijając płynem. Tabletek
nie należy żuć.
U pacjentów z depresją leczenie powinno być kontynuowane, aż do
całkowitego ustąpienia objawów, co trwa zazwyczaj co najmniej 6
miesięcy.
Aby uniknąć objawów odstawienia zaleca się stopniowe kończenie
leczenia mirtazapiną (patrz punkt
4.4).
Mirtazapina dostępna jest w dwóch dawkach 30 mg oraz 45 mg, co
umożliwia dokładne dawkowanie.
Mirzaten 45 mg - środki ostrożności
Stosowanie u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku
życia
Produktu leczniczego Mirzaten nie należy stosować w leczeniu
dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia. Zachowania związane z
samobójstwem (próby samobójcze oraz myśli samobójcze) oraz wrogość
(przede wszystkim agresja, zachowania buntownicze i gniew) były
częściej obserwowane w badaniach klinicznych wśród dzieci i
młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż leczonymi
placebo. Jeżeli, w oparciu o potrzeby kliniczne, podjęto jednak
decyzję o leczeniu, pacjenta należy uważnie monitorować w kierunku
pojawienia się objawów samobójczych. Ponadto, brak długoterminowych
danych o bezpieczeństwie stosowania u dzieci i młodzieży dotyczącym
wzrostu, dojrzewania i rozwoju poznawczego oraz behawioralnego.
Samobójstwo/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu
klinicznego
Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem występowania
myśli samobójczych, samookaleczenia oraz samobójstwa (zdarzenia
związane z samobójstwem). Ryzyko to utrzymuje się, aż do momentu
wystąpienia istotnej remisji. Poprawa może jednak nie wystąpić
podczas pierwszych kilku tygodni leczenia lub dłużej, dlatego
pacjentów należy uważnie monitorować do momentu wystąpienia takiej
poprawy. Ogólne doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko
samobójstwa może zwiększyć się we wczesnych etapach powrotu do
zdrowia.
Pacjenci z zachowaniami samobójczymi wwywiadzie lub pacjenci
przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia
skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka
wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich
poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia. Metaanaliza
kontrolowanych placebo badań klinicznych nad lekami
przeciwdepresyjnymi stosowanymi u dorosłych pacjentów z
zaburzeniami psychicznymi wykazała zwiększone (w porównaniu z
placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej
25 lat, stosujących leki przeciwdepresyjne.
W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i po zmianie
dawki, należy ściśle obserwować pacjentów, szczególnie z grupy
podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy
uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego
nasilenia choroby, wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz
nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich pojawienia się, o
konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza.
Ze względu na możliwość popełnienia samobójstwa, szczególnie na
początku leczenia, pacjent powinien otrzymać tylko ograniczoną
liczbę tabletek produktu leczniczego Mirzaten.
Zahamowanie czynności szpiku kostnego
Istnieją doniesienia o zahamowaniu czynności szpiku kostnego,
zwykle z objawami granulocytopenii lub agranulocytozy, u osób
stosujących mirtazapinę. Odwracalną agranulocytozę opisywano jako
rzadko występującą w badaniach klinicznych z mirtazapiną. W okresie
po wprowadzeniu mirtazapiny do obrotu opisano bardzo rzadkie
przypadki agranulocytozy, najczęściej odwracalne, ale w niektórych
przypadkach śmiertelne. Śmiertelne przypadki dotyczyły przede
wszystkim pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Lekarz powinien być
wyczulony na takie objawy jak gorączka, ból gardła, zapalenie jamy
ustnej bądź inne objawy zakażenia; w razie wystąpienia takich
objawów należy zaprzestać leczenia i wykonać badanie krwi.
Żółtaczka
Leczenie należy przerwać w razie wystąpienia żółtaczki.
Stany wymagające nadzoru
Ostrożne dawkowanie, jak również systematyczna i ścisła kontrola
są konieczne w przypadku pacjentów z:
- Padaczką lub organicznym zespołem mózgowym: chociaż
doświadczenie kliniczne wskazuje, że drgawki padaczkowe są rzadkie
podczas leczenia mirtazapiną, podobnie jak w przypadku innych leków
przeciwdepresyjnych, Mirzaten należy wprowadzać ostrożnie u
pacjentów z napadami padaczkowymi w wywiadzie. Leczenie należy
przerwać u każdego pacjenta, u którego rozwiną się drgawki lub tam,
gdzie dochodzi do zwiększenia częstości napadów padaczkowych.
- Zaburzeniami czynności wątroby: po podaniu doustnym 15 mg
mirtazapiny w dawce pojedynczej u pacjentów z zaburzeniami
czynności wątroby łagodnymi do umiarkowanych, klirens mirtazapiny
może być w przybliżeniu o 35 % zmniejszony w porównaniu do
pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. Średnie stężenie
mirtazapiny w osoczu było zwiększone o około 55 %.
- Zaburzeniami czynności nerek: po podaniu doustnym 15 mg
mirtazapiny w dawce pojedynczej u pacjentów z umiarkowanymi
zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny
< 40 ml/min) i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens
kreatyniny ≤10 ml/min) klirens mirtazapiny był zmniejszony
odpowiednio o 30 i 50% w porównaniu do pacjentów z prawidłową
czynnością nerek. Średnie stężenie mirtazapiny w osoczu było
zwiększone odpowiednio o około 55 i 115%. Nie było znaczących
różnic u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek
(klirens mirtazapiny < 80 ml/min) w porównaniu do grupy
kontrolnej.
- Chorobami serca, takimi jak zaburzenia przewodzenia,
dławica piersiowa czy przebytym ostatnio zawałem mięśnia sercowego;
należy podjąć zwykłe środki ostrożności i starannie dobrać dawki
stosowanych jednocześnie leków. - Niskim ciśnieniem tętniczym
krwi.
- Cukrzycą: u pacjentów z cukrzycą leki przeciwdepresyjne
mogą zmienić kontrolę glikemiczną. Może być konieczna zmiana dawki
insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych. Zalecany jest
stały nadzór lekarza.
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych:
- Stosowanie leków przeciwdepresyjnych u pacjentów ze
schizofrenią lub innymi zaburzeniami psychicznymi może pogorszyć
ich stan; może również dojść od nasilenia myśli paranoidalnych.
- Podczas leczenia fazy depresyjnej zaburzeń dwubiegunowych
może nastąpić przejście w fazę maniakalną; pacjenci z historią
manii/hipomanii powinni być starannie obserwowani. Należy
zaprzestać podawania mirtazapiny u każdego pacjenta wchodzącego w
fazę maniakalną.
- Chociaż produkt leczniczy Mirzaten nie powoduje
uzależnienia, doświadczenia po wprowadzeniu do obrotu wykazują, że
po nagłym zakończeniu podawania leku po dłuższym okresie jego
stosowania mogą wystąpić objawy odstawienia. Większość nich jest
łagodna i samoistnie ustępuje. Wśród różnych objawów odstawienia
najczęściej opisywano zawroty głowy, pobudzenie, lęk, bóle głowy i
nudności. Choć określono je jako objawy odstawienia, mogą być
związane z samą chorobą. Jak zalecono w punkcie 4.2, wskazane jest
stopniowe kończenie leczenia mirtazapiną.
- Ostrożność należy zachować u pacjentów z zaburzeniami
oddawania moczu, jak w przypadku przerostu gruczołu krokowego, oraz
u pacjentów z ostrą jaskrą z wąskim kątem przesączania i
podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym (chociaż w tym przypadku
produkt leczniczy Mirzaten nie będzie miał większego wpływu ze
względu na bardzo słabe działanie przeciwcholinergiczne
mirtazapiny).
- Akatyzja/niepokój psychoruchowy: stosowanie leków
przeciwdepresyjnych związane jest z występowaniem akatyzji,
charakteryzującej się nieprzyjemnym lub wyczerpującym niepokojem
oraz potrzebą ruchu często związaną z niemożnością utrzymania
jednej pozycji, siedzącej lub stojącej. Zwykle występuje ona w
pierwszych tygodniach leczenia. U pacjentów, u których występują
takie objawy, zwiększenie dawki może być szkodliwe.
Hiponatremia
Bardzo rzadko podczas stosowania mirtazapiny donoszono o
hiponatremii wywołanej prawdopodobnie niewłaściwym wydzielaniem
hormonu antydiuretycznego (zespół nieadekwatnego wydzielania ADH –
ang. syndrome of inappropriate ADH secretion – SIADH). Należy
zachować ostrożność u pacjentów z grupy ryzyka, takich jak pacjenci
w podeszłym wieku lub stosujący równocześnie leki, o których
wiadomo, że wywołują hiponatremię.
Zespół serotoninowy
Interakcje z lekami serotoninergicznymi: zespół serotoninowy
może wystąpić podczas skojarzonego podawania leków selektywnie
hamujących wychwyt zwrotny serotoniny (ang. SSRIs) i innych leków
serotoninergicznych (patrz punkt 4.5). Objawy zespołu
serotoninowego to: hipertermia, sztywność mięśni, drgawki kloniczne
mięśni, zaburzenia funkcji wegetatywnych z możliwymi szybkimi
zmianami czynności życiowych, zaburzenia świadomości, w tym
dezorientacja, pobudliwość, narastające pobudzenie prowadzące do
majaczenia i śpiączki. Z doświadczeń po wprowadzeniu leku do obrotu
wynika, że u pacjentów przyjmujących samą tylko mirtazapinę zespół
serotoninowy występuje bardzo rzadko (patrz punkt 4.8).
Pacjenci w podeszłym wieku
Pacjenci w podeszłym wieku są często bardziej wrażliwi,
szczególnie na działania niepożądane leków przeciwdepresyjnych. Z
badań klinicznych z mirtazapiną wynika, że działania niepożądane u
osób w podeszłym wieku nie występują częściej, niż w innych grupach
wiekowych.
Laktoza
Mirzaten zawiera laktozę. Produkt leczniczy nie powinien być
stosowany u pacjentów z rzadko występującą nietolerancją galaktozy,
niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania
glukozy-galaktozy.
Mirzaten 45 mg - przedawkowanie
Dotychczasowe doświadczenia wskazują, że objawy przedawkowania
samej mirtazapiny są zwykle łagodne. Odnotowano hamowanie czynności
ośrodkowego układu nerwowego z dezorientacją i przedłużonym
uspokojeniem polekowym, z tachykardią i łagodnym nadciśnieniem lub
niedociśnieniem. Jednak istnieje możliwość bardziej ciężkich
zdarzeń (w tym śmiertelnych) po dawkach dużo większych niż dawka
terapeutyczna, szczególnie w mieszanych przedawkowaniach.
W razie przedawkowania należy zastosować odpowiednie leczenie
objawowe i podtrzymujące czynności życiowe oraz rozważyć podanie
węgla aktywowanego lub zastosować płukanie żołądka.
Mirzaten 45 mg - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na mirtazapinę lub którąkolwiek substancję
pomocniczą.
Równoczesne stosowanie mirtazapiny z inhibitorami
monoaminooksydazy (ang. MAO) (patrz punkt
Mirzaten 45 mg - działania niepożądane
Pacjenci z depresją wykazują liczne objawy wiążące się z samą
chorobą. Dlatego trudno jest nieraz ustalić, czy występujące objawy
spowodowane są samą chorobą, czy też podawaniem produktu
leczniczego Mirzaten.
Najczęściej zgłaszane działania niepożądane występujące u więcej
niż 5 % pacjentów przyjmujących mirtazapinę w randomizowanych
kontrolowanych placebo badaniach (patrz poniżej) to senność,
uspokojenie, suchość w ustach, zwiększenie masy ciała, zwiększenie
apetytu, zawroty głowy i zmęczenie.
Wszystkie randomizowane kontrolowane placebo badania u pacjentów
(włączając wskazania inne niż leczenie dużej depresji) były
oceniane w aspekcie działań niepożądanych mirtazapiny. Metaanaliza
dotyczyła 20 badań, w których planowany czas leczenia wynosił do 12
tygodni, z udziałem 1501 pacjentów (134 osobo-lat) przyjmujących
mirtazapinę w dawce do 60 mg i 850 pacjentów (79 osobo-lat)
przyjmujących placebo. Fazy przedłużenia tych badań zostały
wyłączone, aby zachować porównanie z podawaniem placebo.
Tabela 1 przedstawia pogrupowane wg częstości występowania
działania niepożądane, które wystąpiły znamiennie statystycznie
częściej podczas leczenia mirtazapiną niż placebo. Dodano również
działania niepożądane zgłaszane spontanicznie. Częstość działań
niepożądanych zgłaszanych spontanicznie wyznaczono na podstawie
częstości ich występowania w badaniach klinicznych. Częstość
działań niepożądanych zgłaszanych spontanicznie, których nie
obserwowano u pacjentów w randomizowanych kontrolowanych placebo
badaniach z mirtazapiną, sklasyfikowano jako częstość
„nieznana”.
Tabela 1. Działania niepożądane mirtazapiny
Klasyfikacja układów i narządów
|
Bardzo często (≥1/10)
|
Często (≥1/100 do
< 1/10)
|
Niezbyt często
(≥1/1000 do
< 1/100)
|
Rzadko
(≥1/10000 do
< 1/1000)
|
Częstość nieznana
|
Badania diagnostyczne
|
Zwiększenie masy ciała1
|
|
|
|
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
|
|
|
|
Zahamowanie czynności szpiku kostnego
(granulocytopenia, agranulocytoza, anemia plastyczna,
trombocytopenia)
Eozynofilia
|
Zaburzenia układu nerwowego
|
Senność1,4 Uspokojenie1,4
2
Ból głowy
|
Letarg1 Zawroty głowy Drżenie
|
Parestezje2 Zespół niespokojnych nóg Omdlenie
|
Drgawki kloniczne mięśni
|
Drgawki (napady padaczki) Zespół serotoninowy Parestezje jamy
ustnej
|
Zaburzenia żołądka
|
Suchość w
|
Nudności3
|
Niedoczulica
|
|
Obrzęk jamy ustnej
|
i jelit
|
jamie ustnej
|
Biegunka Wymioty2
|
jamy ustnej
|
|
|
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
|
|
Wysypka2
|
|
|
|
Zaburzenia
mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej
|
|
Ból stawów
Ból mięśni
Ból pleców1
|
|
|
|
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
|
Zwiększony
apetyt1
|
|
|
|
Hiponatremia
|
Zaburzenia naczyniowe
|
|
Niedociśnienie ortostatyczne
|
Niedociśnienie2
|
|
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
|
Obrzęki obwodowe1 Zmęczenie
|
|
|
|
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
|
|
|
|
Zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy
|
|
Zaburzenia psychiczne
|
|
Nietypowe sny
Dezorientacja
Lęk2,5
Bezsenność3,5
|
Koszmary senne2 Mania
Pobudzenie2 Halucynacje Niepokój psychoruchowy (w tym
akatyzja, hiperkinezja)
|
|
Myśli samobójcze6 Zachowania
samobójcze6
|
Zaburzenia endokrynologiczne
|
|
|
|
|
Niewłaściwe wydzielanie hormonu antydiuretycznego
|
2
1 W badaniach klinicznych te działania
występowały znamiennie statystycznie częściej podczas stosowania
mirtazapiny niż placebo.
2 W badaniach klinicznych te działania
występowały częściej podczas stosowania placebo niż mirtazapiny,
jakkolwiek nie było to częściej znamienne statystycznie.
3 W badaniach klinicznych te działania
występowały znamiennie statystycznie częściej podczas stosowania
placebo niż mirtazapiny.
4
Uwaga: zwykle zmniejszenie dawki nie prowadzi do zmniejszenia
senności/uspokojenia, ale może zmniejszyć skuteczność działania
przeciwdepresyjnego.
5 Zwykle podczas stosowania leków
przeciwdepresyjnych niepokój i bezsenność (które mogą być objawami
depresji) mogą się rozwinąć lub pogorszyć. W czasie leczenia
mirtazapiną zgłaszano pojawienie się po raz pierwszy lub
pogorszenie niepokoju i bezsenności.
6 Przypadki myśli samobójczych i zachowań
samobójczych zgłaszano podczas stosowania mirtazapiny lub krótko po
zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.4).
W ocenie laboratoryjnej badań klinicznych obserwowano
przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz i
gamma-glutamylotransferazy (choć związanych z tym zdarzeń
niepożądanych nie zgłaszano znamiennie statystycznie częściej niż w
grupie placebo).
Komentarze